La taràntula ondada d'Hondures (Brachypelma albopilosum, del llatí albus, "blanc" i pilum, "pèl") és una espècie d'aranya migalomorfa de la família] Theraphosidae, amb un to enfosquit i uns llargs pèls sensitius.
El dimorfisme sexual és marcat, el mascle sol ser més petit que la femella i la reproducció en captivitat és senzilla. El seu manteniment en captivitat està molt estès i és similar a les altres taràntules del gènere Brachypelma. Tenen un verí lleu i llancen uns molests pèls urticants. Però són dòcils, i la femella pot viure fins a quinze anys.
Sklípkan kadeřavý (Brachypelma albopilosum) je sklípkan žijící v tropických lesích Kostariky, Nikaraguy a Hondurasu. Vzhledem ke své mírné povaze a velmi snadnému chovu patří mezi nejběžnější druhy chované v zajetí. Mláďata rostou poměrně rychle a při optimálním krmení a teplotě 25- 28 °C dospívají během 2-3 let. Velikost dospělé samice je 7-8 cm (délka těla bez končetin), samci mohou být o 1-2 cm menší.
Na rozdíl od ostatních zástupců rodu Brachypelma je tento sklípkan tmavě hnědý s bílými nebo světle hnědými kudrnatými chloupky na zadečku a končetinách. Světle hnědé nebo zlaté chloupky mají pavouci pocházející z Hondurasu, bíle a více kudrnaté zase pavouci z Kostariky a Nikaraguy. V nedávné době se proto objevily v odborné literatuře domněnky, že se může jednat o dva odlišné druhy. Vzhledem k podobnosti však bude třeba pro potvrzení nebo vyvrácení této domněnky genetická analýza.
Stejně jako u ostatních druhů rodu Brachypelma se i zde jedná se poměrně klidného sklípkana, který se brání pouze vyčesáváním chloupků ze zadečku. Ty jsou velmi jemné a snadno se zabodávají do kůže a sliznic a vyvolávají svědění, pálení a případně i alergické reakce. Jen velmi vzácně může i kousnout, ale jeho jedovatost není nijak zásadní.
Obrázky, zvuky či videa k tématu sklípkan kadeřavý ve Wikimedia Commons
Sklípkan kadeřavý (Brachypelma albopilosum) je sklípkan žijící v tropických lesích Kostariky, Nikaraguy a Hondurasu. Vzhledem ke své mírné povaze a velmi snadnému chovu patří mezi nejběžnější druhy chované v zajetí. Mláďata rostou poměrně rychle a při optimálním krmení a teplotě 25- 28 °C dospívají během 2-3 let. Velikost dospělé samice je 7-8 cm (délka těla bez končetin), samci mohou být o 1-2 cm menší.
Na rozdíl od ostatních zástupců rodu Brachypelma je tento sklípkan tmavě hnědý s bílými nebo světle hnědými kudrnatými chloupky na zadečku a končetinách. Světle hnědé nebo zlaté chloupky mají pavouci pocházející z Hondurasu, bíle a více kudrnaté zase pavouci z Kostariky a Nikaraguy. V nedávné době se proto objevily v odborné literatuře domněnky, že se může jednat o dva odlišné druhy. Vzhledem k podobnosti však bude třeba pro potvrzení nebo vyvrácení této domněnky genetická analýza.
Stejně jako u ostatních druhů rodu Brachypelma se i zde jedná se poměrně klidného sklípkana, který se brání pouze vyčesáváním chloupků ze zadečku. Ty jsou velmi jemné a snadno se zabodávají do kůže a sliznic a vyvolávají svědění, pálení a případně i alergické reakce. Jen velmi vzácně může i kousnout, ale jeho jedovatost není nijak zásadní.
Tliltocatl albopilosus (Syn.: Brachypelma albopilosum), selten auch Kraushaar-Vogelspinne genannt, ist eine mittelamerikanische Vogelspinne aus der Gattung Tliltocatl.[1] Ihr Verbreitungsgebiet sind die Staaten Costa Rica,[2] Venezuela, Guatemala, Nicaragua und Honduras. In Nicaragua ist sie sehr zahlreich verbreitet und gilt als Kulturfolger.[3]
Die Spinne hat eine dunkelbraune Grundfärbung und besitzt auf dem Carapax einen leicht goldenen Schimmer. Die Beine, die Taster und das Opisthosoma haben hellbraun, gekräuselte Haare.[4] Ausgewachsene Weibchen werden ca. 8 cm lang (gemessen von den Beißklauen bis zu den Spinnwarzen).[5] Sie hat Abdominalbrennhaare auf dem Opisthosoma, welche sie bei Gefahr mit den Hinterbeinen abstreifen oder als Schutz vor Raubtiernasen in das Gespinst einarbeiten kann.
Teil des Augenhügels von Tliltocatl albopilosus
Ein Weibchen von der Seite
Männchen
Jungtier
Sie gräbt erdnahe Löcher ins Erdreich oder versteckt sich unter abgefallenen Rindenstücken oder Wurzeln.[5] Gegenüber Menschen verhält sich diese Spinne ruhig, unbeeindruckt oder leicht defensiv. Als beliebte Abwehrmethode wird das Schleudern von Abdominalbrennhaaren gegen den vermeintlichen Angreifer gewählt.[6] Ein Biss ist äußerst selten und führt wahrscheinlich zu keinen Reaktionen.[7]
Als Nahrung nimmt diese Spinne alle möglichen Kleintiere von Insekten bis zu kleinen Nagern. Das Beutetier wird dabei in der Wohnröhre mit den Beißklauen geknetet und mit dem Gift und Verdauungssekreten aufgelöst. Der Nahrungsbrei wird dann über die spaltförmige Mundöffnung aufgesogen. Während dieses Vorgangs legt die Spinne die Beute immer wieder auf einen gesponnenen Fressteppich und spinnt Fäden darüber. Was genau der Zweck dabei ist, ist unbekannt. Mögliche Erklärungsversuche gehen von besserer Verdaubarkeit der Beute bis zu geringfügiger Desinfektion der Beute durch antibiotisch wirkende Bestandteile der Spinnseide aus.
Nach der Reifehäutung spinnt das Männchen ein sogenanntes Spermanetz, ein Gespinst zwischen zwei nahe beieinanderliegenden Gegenständen oder Wänden. Dies ist ein Hilfskonstrukt für die Aufnahme des Samens in das sekundäre Geschlechtsorgan Bulbus. Das Männchen kriecht zuerst unter das Spermanetz und platziert einen Spermatropfen von seiner primären Geschlechtsöffnung des Abdomens unterhalb des Hilfsnetzes. Danach läuft es oberhalb des Netzes und saugt den Tropfen in seine Bulben am Ende der Taster auf.
Abschließend geht es auf Brautschau in der Umgebung und balzt auf seine art- bzw. gattungstypische Weise. Dies ist ein Trommeln der Taster auf den Boden und rhythmische Bewegungen des ganzen Körpers, welche von den Sinneshaaren am Körper der Weibchen als Schallwellen über den Boden wahrgenommen werden können. Ist ein Weibchen in der Nähe, dann wird es ihm entsprechend antworten. Mit dem Altern des Männchens verliert es die Fähigkeit, korrekt zu balzen, und wird vom Weibchen dann nicht mehr als eigene Art erkannt und als Beutetier verwechselt. Hungrige Weibchen versuchen nach dem Geschlechtsakt das Männchen zu fressen. Dies ist bei Vogelspinnen zwar eine Seltenheit, bei Tliltocatl-Arten aber relativ häufig anzutreffen.
Dass die Balzsignale unter Tliltocatl-Arten sehr ähnlich sind, bezeugen viele erfolgreiche Kreuzungsversuche unter künstlichen Bedingungen.
Da die Männchen aktiv auf Suche nach einem Weibchen sind und einen weiten Radius abwandern, werden sie auch schneller Opfer von Raubtieren oder des Straßenverkehrs.
Ein Kokon enthält bis zu 600 Eier.[3]
Diese Spinne wird wie viele Tliltocatl-Arten auch in der Terraristik gepflegt. Sie gilt als sehr einfacher, nicht allzu anspruchsvoller Zögling, der sich auch einfach nachziehen lässt.[5] Es gibt in Terrarien häufig Hybride zwischen dieser Art und der Schwarzroten Vogelspinne.[3]
Tliltocatl albopilosus (Syn.: Brachypelma albopilosum), selten auch Kraushaar-Vogelspinne genannt, ist eine mittelamerikanische Vogelspinne aus der Gattung Tliltocatl. Ihr Verbreitungsgebiet sind die Staaten Costa Rica, Venezuela, Guatemala, Nicaragua und Honduras. In Nicaragua ist sie sehr zahlreich verbreitet und gilt als Kulturfolger.
Tliltocatl albopilosus (previously Brachypelma albopilosum) is a species of tarantula,[1] also known as the curlyhair tarantula. The species' native range is Nicaragua and Costa Rica.[1][2] They are largely terrestrial, opportunistically burrowing spiders.
This tarantula is covered in long bristles that have a characteristic curl to them giving them a unique look, which is why they are nick-named "curly-haired" tarantulas.
The curlyhair tarantula is a plump-bodied spider, covered with dark brown to black bristles that start light in coloration as a juvenile and darken as the tarantula ages. It has a golden-bronze sheen due to longer gold bristles that cover the whole body, which are particularly dense on the hind legs. In captivity both male and female specimens have grown to have a leg span of just over 6 inches, however, males live a shorter life at only 5 years in captivity opposed to females reportedly living up to 20 years. [3] Males are often a lighter bronze color than females.[4]
The species was first described by Carlos Valerio in 1980, as Brachypelma "albopilosa". However, this genus name is neuter, so the species name was later corrected to albopilosum.[1] As of November 2019, the genus Brachypelma was split into Brachypelma and Tliltocatl, with the curlyhair tarantula being a part of the latter.[5] The genus name Tliltocatl is masculine.[6]
Tliltocatl albopilosus is native to Nicaragua and Costa Rica.[1][2] A burrowing species, the curlyhair tarantula is found in tropical scrubland, either around the base of large trees, near rivers, or in patches of cleared rain forest.[4]
Receptive females will allow a male to mate, usually during the rainy season, resulting in the making of an egg sac and the laying of 300 to 500 eggs several weeks later. The egg sac is incubated for about seven to eight weeks at 24 to 27 degrees Celsius, after which pale-colored young emerge and cluster together. The spiderlings develop quickly, molting again over the next couple of weeks, by which time they disperse to live independent lives. Unreceptive females are likely to be aggressive towards approaching males and may try to kill and eat them.[4]
Primarily a nocturnal, opportunistic ambusher, the curlyhair tarantula preys on insects and small vertebrates. An area on the end of each leg is sensitive to smell, taste and vibration, and is used to detect prey. The tarantula holds its prey with its pedipalps (front limbs) and injects it with venom delivered via two hollow fangs. This venom has a double purpose, paralysing the prey, as well as beginning digestion. Once the venom has acted the tarantula is able to suck up the proteins and fats of its prey, leaving just a small ball of undigested body parts.[4] This usually docile tarantula will kick hairs off the abdomen with its hind legs when threatened, which cause blindness if they hit the eyes of a predator and can also cause a rash on the skin.
The largest threat to the curlyhair tarantula is now habitat loss. Once captured in large numbers for the international pet trade, the curlyhair tarantula is now bred in captivity worldwide and relatively few are caught in the wild.[4] Listed on Appendix II of the Convention on International Trade in Endangered Species (CITES), the curlyhair tarantula can now be traded internationally only according to quotas and with trade permits.[7]
T. albopilosus is frequently kept and bred in captivity. They are highly adaptable to humidity and temperature changes and they feed readily on commercially available crickets, superworms, and cockroaches. They are typically docile. Females live potentially between 8-25 years of age and Males roughly 4-5 years.
An adult
A spiderling
Young female, Nicaragua
Nicaraguan specimen
This article incorporates text from the ARKive fact-file "Tliltocatl albopilosus" under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License and the GFDL.
Tliltocatl albopilosus (previously Brachypelma albopilosum) is a species of tarantula, also known as the curlyhair tarantula. The species' native range is Nicaragua and Costa Rica. They are largely terrestrial, opportunistically burrowing spiders.
This tarantula is covered in long bristles that have a characteristic curl to them giving them a unique look, which is why they are nick-named "curly-haired" tarantulas.
La tarántula ondulada de Honduras (Brachypelma albopilosum, del latín albus, "blanco" y pilum, "pelo") es una especie de araña migalomorfa de la familia Theraphosidae, con un tono oscurecido y unos largos pelos sensitivos.
El dimorfismo sexual es marcado, el macho suele ser más pequeño que la hembra y la reproducción en cautividad es sencilla. Su mantenimiento en cautiverio está muy extendido y es similar a las demás tarántulas del género Brachypelma. Tienen un veneno leve y lanzan unos molestos pelos urticantes. Pero son dóciles, y la hembra puede vivir hasta treinta años.
Datos: Q139105
Multimedia:
Especies: Brachypelma albopilosum
La tarántula ondulada de Honduras (Brachypelma albopilosum, del latín albus, "blanco" y pilum, "pelo") es una especie de araña migalomorfa de la familia Theraphosidae, con un tono oscurecido y unos largos pelos sensitivos.
El dimorfismo sexual es marcado, el macho suele ser más pequeño que la hembra y la reproducción en cautividad es sencilla. Su mantenimiento en cautiverio está muy extendido y es similar a las demás tarántulas del género Brachypelma. Tienen un veneno leve y lanzan unos molestos pelos urticantes. Pero son dóciles, y la hembra puede vivir hasta treinta años.
Tliltocatl albopilosus est une espèce d'araignées mygalomorphes de la famille des Theraphosidae[1].
Cette espèce est endémique du Costa Rica[1].
Les longs poils légèrement frisés sont la principale caractéristique morphologique de cette espèce[2]. L'espérance de vie dépasse quinze ans pour une femelle.
Cette espèce a été décrite sous le protonyme Brachypelma albopilosa par Valerio en 1980. Elle est placée dans le genre Tliltocatl par Mendoza et Francke en 2020[3].
Cette espèce se rencontre en terrariophilie.
Tliltocatl albopilosus est une espèce d'araignées mygalomorphes de la famille des Theraphosidae.
De krulhaarvogelspin (Brachypelma albopilosum) is een spin, die behoort tot de vogelspinnen.
De krulhaarvogelspin komt oorspronkelijk voor in Centraal-Amerika van Honduras tot Costa Rica, waar het dier leeft in tropische regenwouden bij hoge bomen en in de buurt van water. In België en Nederland wordt dit dier veel gehouden als huisdier. Haar naam dankt de krulhaarvogelspin aan haar uiterlijk: ze heeft over haar hele lichaam, inclusief de poten, zwarte haren. Verder heeft ze goud- tot bronskleurige haartjes, die boven de zwarte haren uitsteken. Op haar poten groeien deze gekleurde haartjes dichter op elkaar. Bij mannetjes zijn deze haartjes vaak lichter van kleur dan bij de vrouwtjes. Een krulhaarvogelspin kan ongeveer 7 tot 8 centimeter (lichaamslengte) lang worden. De spanwijdte van de poten kan tot 16 centimeter bedragen. De maximumleeftijd van krulhaarvogelspinnen is verschillend, zo kan een mannetje ongeveer 5 jaar oud worden, maar het vrouwtje kan wel 25 jaar oud worden. De krulhaarvogelspin is een koudbloedig dier.
De krulhaarvogelspin is een nachtdier en gaat 's nachts op zoek naar prooi. Aan het uiteinde van elke poot bevinden zich zintuigen die gevoelig zijn voor geur, smaak en trillingen. Daarmee vindt de spin haar prooi. Wanneer ze die gevangen heeft, pakt ze deze vast met haar pedipalpen (een soort voorpoten met een tastfunctie) en spuit ze gif in haar prooi. Dit gif, een eiwitoplossend enzym, verlamt de prooi niet alleen, maar brengt ook de vertering daarvan op gang: het zorgt ervoor dat de prooi van binnen vloeibaar wordt, zodat de spin deze leeg kan zuigen. Wat daarna overblijft is een soort van holle huid. Het voedsel van de krulhaarvogelspin bestaat uit voornamelijk insecten en soms kleine gewervelde dieren, bijvoorbeeld kleine vogels.
Het paren van krulhaarvogelspinnen mislukt vaak, doordat het vrouwtje groter is dan het mannetje. Bovendien kan zij zeer agressief zijn wanneer ze geen zin heeft om te paren. Dit kan er zelfs toe leiden dat het vrouwtje het mannetje doodt en opeet. Wil ze wel paren, dan laat ze het mannetje daartoe in haar hol. Zo’n hol zit in de grond tussen wortels van bomen. Na 8 weken legt het vrouwtje een eipakket, waarin tussen 500 tot 1000 eieren zitten. Deze worden bij een temperatuur van 24 tot 27 °C uitgebroed. De eieren komen na ongeveer 7 weken uit. De eerst nog kleurloze jongen blijven enige tijd dicht bij elkaar, maar de ontwikkeling verloopt snel: al na vier dagen ruien ze, waarna ze uit elkaar gaan en zelfstandig eten gaan zoeken. De mannetjes zijn na 18 maanden geslachtsrijp, maar vrouwtjes pas na ongeveer 3 jaar.
Krulhaarvogelspinnen leven solitair, behalve tijdens de paartijd en wanneer de jongen pas geboren zijn. Het zijn normaal gesproken niet-agressieve dieren (met uitzondering van vrouwtjes die niet willen paren). Wanneer een krulhaarvogelspin bedreigd wordt, vuurt ze brandhaartjes af als waarschuwing. Dit heet bombarderen. Raken deze de huid of slijmvliezen, dan veroorzaken ze een branderig gevoel, zoals de haartjes van een brandnetel. De krulhaarvogelspin is territoriaal ingesteld: het gebied waarin ze leven wordt afgebakend met een web op de grond. Dit kan een straal van ongeveer 1 meter hebben.
Doordat de krulhaarvogelspin een geliefd dier is bij terrariumhouders, wordt het dier met uitsterven bedreigd en komt in het wild nog maar weinig voor. Daarom staat de soort op de CITES B-lijst en mag het dier alleen verhandeld worden door houders van een geldige vergunning.
Over de natuurlijke vijanden van de krulhaarvogelspin is weinig bekend. Waarschijnlijk eten sommige apen weleens een exemplaar. Dit kan vanwege de giftige haren echter gevaarlijk zijn: wanneer een aap niet immuun voor het gif van de krulhaarvogelspin is, kan hij erin stikken. Verder kunnen ook parasieten voor deze spinnensoort schadelijk zijn.
De krulhaarvogelspin (Brachypelma albopilosum) is een spin, die behoort tot de vogelspinnen.
Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ stawonogi Podtyp szczękoczułkowce Gromada pajęczaki Rząd pająki Rodzina ptasznikowate Rodzaj Brachypelma Gatunek ptasznik kędzierzawy Ptasznik kędzierzawy (Brachypelma albopilosum) – duży pająk z rodziny ptaszników. Gatunek sklasyfikowany przez Valerio w 1980 roku.
Ptasznik naziemny, zamieszkujący wilgotne lasy tropikalne Kostaryki. Często też spotykany w innych krajach Ameryki Południowej i Środkowej: Brazylii, Panamie, Gwatemali, Wenezueli, Meksyku. Sam kopie sobie kryjówki w ziemi lub zamieszkuje opuszczone norki gryzoni.
Jest to dość duży ptasznik, dorosła samica dorasta do 8 cm "ciała" (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy, dorasta do około 6-7 cm.
W ubarwieniu dominują różne odcienie brązu, czasem szarości. Odnóża oraz odwłok pokryte są jaśniejszymi, kręconymi włoskami (stąd nazwa kędzierzawy).
Gatunek ten charakteryzuje dość szybki wzrost, mimo to samice dożywają nieraz 20 lat.
Uznawany za jeden z najłagodniejszych gatunków ptaszników. Jak większość ptaszników zza oceanu nie posiada on silnego jadu, a w razie zagrożenia próbuje ucieczki. Dopiero gdy ta zawodzi "wyczesuje" włoski z odwłoka, które w przypadku wchłonięcia niemile doświadczają napastnika. Często hodowany w domach, stosunkowo odporny na "błędy" hodowców, łatwo rozmnażany w niewoli, w jednym kokonie nieraz jest około 1000 jaj.
Gatunek objęty konwencją waszyngtońską (CITES).
Ptasznik kędzierzawy (Brachypelma albopilosum) – duży pająk z rodziny ptaszników. Gatunek sklasyfikowany przez Valerio w 1980 roku.
Ptasznik naziemny, zamieszkujący wilgotne lasy tropikalne Kostaryki. Często też spotykany w innych krajach Ameryki Południowej i Środkowej: Brazylii, Panamie, Gwatemali, Wenezueli, Meksyku. Sam kopie sobie kryjówki w ziemi lub zamieszkuje opuszczone norki gryzoni.
Jest to dość duży ptasznik, dorosła samica dorasta do 8 cm "ciała" (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy, dorasta do około 6-7 cm.
W ubarwieniu dominują różne odcienie brązu, czasem szarości. Odnóża oraz odwłok pokryte są jaśniejszymi, kręconymi włoskami (stąd nazwa kędzierzawy).
Gatunek ten charakteryzuje dość szybki wzrost, mimo to samice dożywają nieraz 20 lat.
Uznawany za jeden z najłagodniejszych gatunków ptaszników. Jak większość ptaszników zza oceanu nie posiada on silnego jadu, a w razie zagrożenia próbuje ucieczki. Dopiero gdy ta zawodzi "wyczesuje" włoski z odwłoka, które w przypadku wchłonięcia niemile doświadczają napastnika. Często hodowany w domach, stosunkowo odporny na "błędy" hodowców, łatwo rozmnażany w niewoli, w jednym kokonie nieraz jest około 1000 jaj.
Gatunek objęty konwencją waszyngtońską (CITES).
Brachypelma albopilosum é uma espécie de aranha pertencente à família Theraphosidae.[1]
Brachypelma albopilosum é uma espécie de aranha pertencente à família Theraphosidae.
Brachypelma albopilosum là một loài nhện trong họ Theraphosidae.[1]
Loài này thuộc chi Brachypelma. Brachypelma albopilosum được Carlos E. Valerio miêu tả năm 1980.
Brachypelma albopilosum là một loài nhện trong họ Theraphosidae.
Loài này thuộc chi Brachypelma. Brachypelma albopilosum được Carlos E. Valerio miêu tả năm 1980.
