dcsimg

Associations ( англиски )

добавил BioImages, the virtual fieldguide, UK
Foodplant / mutualist
Blasia pusilla is mutualistic with Nostoc

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
BioImages
проект
BioImages
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
BioImages, the virtual fieldguide, UK

Nòstoc ( каталонски; валенсиски )

добавил wikipedia CA

Els nòstocs (Nostoc) són un gènere de cianobacteris de les aigües dolces, els sòls i les roques humides, que formen colònies compostes per filaments. Aquests es troben inclosos en una beina gelatinosa. Si es troba al sòl, una colònia de nòstocs no és visible, però després de les pluges augmenta la seva massa fins a fer-se visible. Per contra, difícilment es poden trobar nòstocs en hàbitats marins.

L'etimologia de la paraula Nostoc sembla ser producte de la invenció del científic i alquimista Paracels per a descriure aquestes colònies gelatinoses (semblants a un moc) que es troben pràcticament a tot el món. Va combinar dues paraules una d'anglesa i una altra d'alemanya ambdues signifiquen els forats del nas, narius: Nostril i Nasenloch = Nostoch[1]

Aquests cianobacteris contenen, en el citoplasma, pigments fotosintètics que els permeten realitzar la fotosíntesi. En alguns casos formen associacions simbiòtiques amb teixits de plantes, com és el cas de les arrels de les gimnospermes de la família Cycadaceae, o de les fulles de la falguera aquàtica Azolla.

Els nòstocs són membres de la família de les nostocàcies. Les espècies són:

Els nòstocs són cultivats i consumits a causa del fet que contenen proteïnes i vitamina C. Les espècies N. flagelliforme i N. commune es consumeixen a la Xina, Japó i Java, mentre que N. ellipsosporum es consumeix a l'Àsia central

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Nòstoc Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. Malcolm Poti's Etymology of the Genus Name Nostoc (Cyanobacteria) Department of Biochemistry and Anaerobic Microbiology, Virginia Polytechnic Institute and State University,Blacksburg, Virginia 24061
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autors i editors de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CA

Nòstoc: Brief Summary ( каталонски; валенсиски )

добавил wikipedia CA

Els nòstocs (Nostoc) són un gènere de cianobacteris de les aigües dolces, els sòls i les roques humides, que formen colònies compostes per filaments. Aquests es troben inclosos en una beina gelatinosa. Si es troba al sòl, una colònia de nòstocs no és visible, però després de les pluges augmenta la seva massa fins a fer-se visible. Per contra, difícilment es poden trobar nòstocs en hàbitats marins.

L'etimologia de la paraula Nostoc sembla ser producte de la invenció del científic i alquimista Paracels per a descriure aquestes colònies gelatinoses (semblants a un moc) que es troben pràcticament a tot el món. Va combinar dues paraules una d'anglesa i una altra d'alemanya ambdues signifiquen els forats del nas, narius: Nostril i Nasenloch = Nostoch

Aquests cianobacteris contenen, en el citoplasma, pigments fotosintètics que els permeten realitzar la fotosíntesi. En alguns casos formen associacions simbiòtiques amb teixits de plantes, com és el cas de les arrels de les gimnospermes de la família Cycadaceae, o de les fulles de la falguera aquàtica Azolla.

Els nòstocs són membres de la família de les nostocàcies. Les espècies són:

N. azollae N. caeruleum N. carneum N. comminutum N. commune (que forma les merdes de bruixa) N. ellipsosporum N. flagelliforme N. linckia N. longstaffi N. microscopicum N. muscorum N. paludosum N. pruniforme N. punctiforme N. sphaericum N. spongiaeforme N. verrucosum

Els nòstocs són cultivats i consumits a causa del fet que contenen proteïnes i vitamina C. Les espècies N. flagelliforme i N. commune es consumeixen a la Xina, Japó i Java, mentre que N. ellipsosporum es consumeix a l'Àsia central

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autors i editors de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CA

Jednořadka ( чешки )

добавил wikipedia CZ

Jednořadka (Nostoc) je rod sinic, které tvoří kulovité nebo beztvaré kolonie složené z vláken růžencovitých buněk v rosolovitém obalu. Umí fixovat dusík. Tvoří akinety. V půdě většinou kolonie není příliš výrazná, ale po dešti se zformuje v nápadnou slizovitou masu, o které si dříve lidé mysleli, že spadla z nebe (proto anglické názvy fallen star a star jelly).

Nostoc roste na vlhkých skalách, na dně jezer a kaluží, ale vzácně ve slané vodě. Někdy také Nostoc žije symbioticky uvnitř tkání rostlin, například ve vodní kapradince z rodu Azolla, v hlevíkách, v krytosemenné rostlině Gunnera či exotických cykasech. Těmto druhům Nostoc dodává potřebný dusík. Tvoří také zvláštní druh arbuskulární mykorhizy s houbou Geosiphon pyriformis.

Druhy

Synonyma

Odkazy

Reference

V tomto článku byl použit překlad textu z článku Nostoc na anglické Wikipedii.

  1. Nostoc (jednořadka) [online]. Biolib.cz [cit. 2008-10-31]. Dostupné online.

Externí odkazy

Jednořadka na Biolib.cz

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autoři a editory
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CZ

Jednořadka: Brief Summary ( чешки )

добавил wikipedia CZ

Jednořadka (Nostoc) je rod sinic, které tvoří kulovité nebo beztvaré kolonie složené z vláken růžencovitých buněk v rosolovitém obalu. Umí fixovat dusík. Tvoří akinety. V půdě většinou kolonie není příliš výrazná, ale po dešti se zformuje v nápadnou slizovitou masu, o které si dříve lidé mysleli, že spadla z nebe (proto anglické názvy fallen star a star jelly).

Nostoc roste na vlhkých skalách, na dně jezer a kaluží, ale vzácně ve slané vodě. Někdy také Nostoc žije symbioticky uvnitř tkání rostlin, například ve vodní kapradince z rodu Azolla, v hlevíkách, v krytosemenné rostlině Gunnera či exotických cykasech. Těmto druhům Nostoc dodává potřebný dusík. Tvoří také zvláštní druh arbuskulární mykorhizy s houbou Geosiphon pyriformis.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia autoři a editory
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CZ

Nostoc ( дански )

добавил wikipedia DA
 src=
Søblomme (Nostoc pruniforme).

Nostoc er en slægt af cyanobakterier, der lever i ferskvand. De danner tråde af celler, som er indpakket i en geléagtig kappe. På fugtig jord lægger man sjældent mærke til Nostoc-kolonierne, men lige efter regn svulmer de op og danner iøjnefaldende geléklatter. I Danmark kaldes nostoc for søbrombær, hnv. søblomme – alt efter udseendet. Større kugler kaldes søtomater og de er fundet i store mængder i nogle søer i Grønland ved Kangerlussuaq (Søndre Strømfjord) (Nostoc pruniforme).[1][2][3]

Arterne findes på fugtige stenflader, på bunden af søer og kilder, men sjældent i havet. Nogle af arterne har samliv med andre cyanobakterier, der har grønkorn og derfor fotosyntese. Planteslægten Gunnera lever i symbiose med fotosyntetiserende Nostoc-kolonier.

Den nyeste systematik anbringer Nostoc i sin egen familie og orden under Cyanobakterierne.

Nogen påstår at nostoc eller søbrombær er spiselige og de indeholder protein og C-vitamin, men de indeholder også giftstoffet mikrocystin, som selv i mindre mængder over længere tid skader mennesker og dyrs lever. Mikrocystin frigives i vandet, som herefter også er skadeligt.[1]

Kilder/referencer

  1. ^ a b 16. maj 2016, ing.dk: Mærkværdigt fund af gift-kugler i grønlandske floder Citat: "...De dækker hele flodbunden og producerer så store mængder af den leverskadelige gift mikrocystin, at det kan måles tydeligt i vandprøver. Sø-tomaterne er aldrig fundet i så store kolonier før, og de overrasker især forskerne, fordi giftproducerende cyanobakterier typisk er forbeholdt varmt vand som koralrev, hvor der er langt flere næringsstoffer...Bakterierne er fundet i området omkring Kangerlussuaq (Søndre Strømfjord), og giften mikrocystin er fundet i samtlige 19 floder, der blev undersøgt..."
  2. ^ May 22nd, 2012, res.ku.edu: Anyone Hungry for Some Sea Tomatoes? Citat: "...Lauren and Danny would also like to know if this type of cyanobacteria, Nostoc pruniforme, produces any toxins that may contaminate the water or make the tomatoes dangerous to eat..."
  3. ^ 23 December 2015, eos.org: Giant Balls of Bacteria Pile Up on Arctic Lake Beds, Ooze Toxin Citat: "...The largest colonies may be 25 years old, she noted...Microcystin causes liver damage to humans and animals that consume it, Trout-Haney said. The levels the scientists found were low enough that they wouldn’t cause acute sickness. Still, “low level ingestion over time is also bad—it wears down your system,” Trout-Haney said...Don’t Drink the Water..."

Eksterne henvisninger

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia-forfattere og redaktører
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DA

Nostoc: Brief Summary ( дански )

добавил wikipedia DA
 src= Søblomme (Nostoc pruniforme).

Nostoc er en slægt af cyanobakterier, der lever i ferskvand. De danner tråde af celler, som er indpakket i en geléagtig kappe. På fugtig jord lægger man sjældent mærke til Nostoc-kolonierne, men lige efter regn svulmer de op og danner iøjnefaldende geléklatter. I Danmark kaldes nostoc for søbrombær, hnv. søblomme – alt efter udseendet. Større kugler kaldes søtomater og de er fundet i store mængder i nogle søer i Grønland ved Kangerlussuaq (Søndre Strømfjord) (Nostoc pruniforme).

Arterne findes på fugtige stenflader, på bunden af søer og kilder, men sjældent i havet. Nogle af arterne har samliv med andre cyanobakterier, der har grønkorn og derfor fotosyntese. Planteslægten Gunnera lever i symbiose med fotosyntetiserende Nostoc-kolonier.

Den nyeste systematik anbringer Nostoc i sin egen familie og orden under Cyanobakterierne.

Nogen påstår at nostoc eller søbrombær er spiselige og de indeholder protein og C-vitamin, men de indeholder også giftstoffet mikrocystin, som selv i mindre mængder over længere tid skader mennesker og dyrs lever. Mikrocystin frigives i vandet, som herefter også er skadeligt.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia-forfattere og redaktører
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DA

Nostoc ( германски )

добавил wikipedia DE
 src=
Dieser Artikel beschreibt eine Gattung der Cyanobakterien. Für weitere Bedeutungen siehe Nostoc (Begriffsklärung).

Nostoc ist eine Gattung von Cyanobakterien,[1] die kugelige oder hautartige Kolonien aus langen, unverzweigten Zellschnüren in einer gelatinösen Hülle bilden. Sie enthalten im Zytoplasma grüne Farbstoffe und betreiben Photosynthese. Spezialisierte Heterocysten innerhalb der Zellketten sind für die Stickstoffbindung zuständig. Nostoc wurde von der Vereinigung für Allgemeine und Angewandte Mikrobiologie zur „Mikrobe des Jahres 2014“ gekürt.[2]

Etymologie

Der Name Nostoc wurde von Paracelsus geprägt. Es ist eine Kombination von Englisch nostril "Nasenloch" und Deutsch Nasenloch, wahrscheinlich wegen der ähnlichen Erscheinung zu Nasensekret.[3]

Vorkommen

Es gibt Nostoc-Arten, die in Gewässern leben, zum Beispiel am Grund von Süßwasserteichen und Quellen (siehe etwa Teichpflaume). Sehr selten kommen sie auch in Salzwasser vor. Nostoc-Kolonien sind aber auch außerhalb von Gewässern anzutreffen, unter anderem auf Wegen und Steinen. In trockenem Zustand sind die Kolonien papierdünn. Durch Wasserzufuhr, etwa nach einem Regenschauer, quellen sie zu einer gallertartigen Masse auf.

Viele Nostoc-Arten leben in Symbiose mit Pflanzen oder Pilzen. So kommen sie zum Beispiel als Phytobiont in Flechten vor. Des Weiteren können sie innerhalb des Wasserfarns Azolla und in Hornmoosen leben. Verschiedene Nostoc-Stämme leben in Symbiose mit Vertretern der tropischen Pflanzengattung Gunnera[4]. Die Symbiosepartner profitieren dabei von der Fähigkeit der Cyanobakterien, atmosphärischen Stickstoff zu Ammonium zu reduzieren.

Systematik

 src=
Teichpflaumen (Nostoc pruniforme)
 src=
Nostoc verrucosum, links Kolonie, rechts zwei Ketten (Filamente); sp: Sporen, h: Heterocyste

Nostoc gehört zur Familie der Nostocaceae; hier eine Auswahl einiger Arten:

Geschichte

 src=
Abbildung von «Sterngeschütz» im Kleinen Destillierbuch

Hieronymus Brunschwig

In der ersten Ausgabe (1500) seines Kleinen Destillierbuchs beschrieb Hieronymus Brunschwig «Sterngeschütz» als

„... ein gewechß glich einer geſtanden galreyen[6] oder ſultzen wachſen / glottern[7] ligend vff eychnem holtz dz ab gehouwen iſt vnd fulen will. Des glichen ander holtz me vff den verlegenden alten ackern oder egerden[8] do vil weckolter ſtond eyner grüenen farben ſchweben etwan vff dem erdtrich glich einer galrey.“

Das aus «Sterngeschütz» destillierte Wasser empfahl Brunschwig als besonders erprobtes Mittel zur äußerlichen Wundbehandlung. Hermann Fischer sah in Brunschwigs Beschreibung eine erste Erwähnung der Lohblüte und von Nostoc commune.[9][10] In späteren Ausgaben des Kleinen Destillierbuchs wurde das Kapitel über Sterngeschütz ausgelassen.

Paracelsus

Im 16. Jh. wurden Nostoc- und Fuligo-Arten als «Sterngeschoz» oder «Sterngeschütz» bezeichnet.[11] Die Beobachtung, dass vor allem die Nostoc-Arten nach einem Gewitterregen aufquellen und plötzlich sichtbar werden, bewog Paracelsus zu der Interpretation, dass sie feurige Körper seien, die von den Sternen abgeworfen werden, und dass sie, sobald sie die Erde berühren,

„... jrdiſch ſind vnd kein fewr mehr / ſondern ein ſultze[12] vnd ein ſchleim / wie rott farben oder gelbfarben froschleich.“[13]

Paracelsus gab diesen «Sterngeschützen» den Namen «Nostoch».[14][15]

Verwendung

Im 20. Jahrhundert wurden Nostoc-Arten von der chinesischen Landbevölkerung als Lebensmittel gesammelt und „Himmelsgemüse“ genannt.[16] Zu den essbaren Nostoc-Arten gehören Nostoc flagelliforme, Nostoc commune, Nostoc ellipsosporum, Nostoc verrucosum und Teichpflaume (Nostoc pruniforme).[17]

Literatur

  • Heiko Bellmann/Klaus Hausmann/Klaus Janke/Bruno P. Kremer/Heinz Schneider: Einzeller und Wirbellose. Ohne Weichtiere und Gliederfüßer. Steinbachs Naturführer, Mosaik-Verlag, München 1991. ISBN 3-576-06495-8
  • Walter K. Dodds, Dolly A. Gudder, Dieter Mollenhauer The Ecology of Nostoc. In: Journal of Phycology. Band 31, Nr. 1, 1995, S. 2–18

Einzelnachweise

  1. NCBI: Nostoc (genus, heterotypic synonym: Amorphonostoc); graphisch: Nostoc, auf: Lifemap, NCBI Version.
  2. [1]
  3. MALCOLMYR 1997 POTTS: Etymology of the Genus Name Nostoc (Cyanobacteria). In: International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. Band 47, Nr. 2, ISSN 1466-5034, S. 584–584, doi:10.1099/00207713-47-2-584 (microbiologyresearch.org [abgerufen am 20. März 2022]).
  4. Genetic diversity of Nostoc microsymbionts from Gunnera tinctoria revealed by PCR-STRR fingerprinting R Guevara, JJ Armesto, M Caru - Microbial ecology, 2002 - Springer (eng) (pdf)@1@2Vorlage:Toter Link/www.socbotanica.cl (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven)  src= Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.
  5. Georg Fuchs, Thomas Eitinger, Hans Günter Schlegel: Allgemeine Mikrobiologie. Georg Thieme Verlag, 2007. ISBN 9783134446081. S. 413.
  6. Deutsches Wörterbuch. Galrei
  7. Deutsches Wörterbuch. Glottern
  8. Deutsches Wörterbuch. Egert
  9. Hieronymus Brunschwig. Liber de arte distillandi de simplicibus. Straßburg 1500, Blatt 100r-v (Digitalisat)
  10. Hermann Fischer. Mittelalterliche Pflanzenkunde. Verlag der Münchner Drucke, München 1929, S. 112, Nr. 27
  11. Deutsches Wörterbuch. Sterngeschoz
  12. Deutsches Wörterbuch. Sulze 3)
  13. Paracelsus: Das Buch Meteorum. Köln 1566, S. 63: Caput X. De exhalationibus (Digitalisat).
  14. Dazu auch: Heinrich Marzell: Wörterbuch der deutschen Pflanzennamen. Hirzel, Leipzig 1943–1958, Bd. II, Sp. 504–505: Fuligo septica und Bd. III, S. 335–338: Nostoc commune.
  15. Malcom Potts: Etymology of the Genus Name Nostoc (Cyanobacteria). In: International Journal of Systematic Bacteriology, April 1997, S. 584.
  16. W. M. Porterfield, Jr.: References to the Algae in the Chinese Classics. In: Bulletin of the Torrey Botanical Club. Band 49, Nr. 10, Oktober 1922, S. 299, doi:10.2307/2480100 (englisch).
  17. Green Deane: Nostoc Num Nums. In: Eat The Weeds. Abgerufen am 3. November 2020 (englisch).
 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Nostoc: Brief Summary ( германски )

добавил wikipedia DE
 src= Dieser Artikel beschreibt eine Gattung der Cyanobakterien. Für weitere Bedeutungen siehe Nostoc (Begriffsklärung).

Nostoc ist eine Gattung von Cyanobakterien, die kugelige oder hautartige Kolonien aus langen, unverzweigten Zellschnüren in einer gelatinösen Hülle bilden. Sie enthalten im Zytoplasma grüne Farbstoffe und betreiben Photosynthese. Spezialisierte Heterocysten innerhalb der Zellketten sind für die Stickstoffbindung zuständig. Nostoc wurde von der Vereinigung für Allgemeine und Angewandte Mikrobiologie zur „Mikrobe des Jahres 2014“ gekürt.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia DE

Nostoc ( арагонски )

добавил wikipedia emerging languages

Nostoc ye un chenero de cianobacterias que forma colonias composatas por filamentos de celulas en una matriz chelatinosa. Se troba en gran variedat de medios, tanto dulceaqüicolas como terrestres, estando una d'as pocas cianobacterias observables a simple vista en as tierras con matical mediterranio, sobre tot en a santmiguelada quan bi ha prou humidat. Incluye especies comestibles que se consumen en Asia y Sudamerica.

Especies

 src=
Aspecto macroscopico d'as colonias de Nostoc commune.

Especies incluitas en o chenero Nostoc son:

Referencias

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia emerging languages

Nostoc: Brief Summary ( арагонски )

добавил wikipedia emerging languages

Nostoc ye un chenero de cianobacterias que forma colonias composatas por filamentos de celulas en una matriz chelatinosa. Se troba en gran variedat de medios, tanto dulceaqüicolas como terrestres, estando una d'as pocas cianobacterias observables a simple vista en as tierras con matical mediterranio, sobre tot en a santmiguelada quan bi ha prou humidat. Incluye especies comestibles que se consumen en Asia y Sudamerica.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia emerging languages

Nostoko ( идо )

добавил wikipedia emerging languages

Nostoko esas algo filamentoza, envelopita da gaino gelatinatra.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia emerging languages

Amorphonostoc ( англиски )

добавил wikipedia EN

Amorphonostoc is a genus of cyanobacteria belonging to the family Nostocaceae.[1]

The genus was first described by Alexander Elenkin in 1937.[1]

Species:

References

  1. ^ a b c d e "Amorphonostoc Elenkin, 1937 :: Algaebase". www.algaebase.org. Retrieved 21 January 2021.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Amorphonostoc: Brief Summary ( англиски )

добавил wikipedia EN

Amorphonostoc is a genus of cyanobacteria belonging to the family Nostocaceae.

The genus was first described by Alexander Elenkin in 1937.

Species:

Amorphonostoc paludosum (Kützing ex Bornet & Flahault) Elenkin Amorphonostoc punctiforme (Hariot) Elenkin Amorphonostoc punctiforme (Kützing) Elenkin
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Nostoko ( есперанто )

добавил wikipedia EO

Nostoko estas genro de cianobakterioj trovitaj en malsamaj medioj kiuj formas koloniojn konsistanta el filamentoj de ĉeloj moniliformaj (kiel koliero) en gelatena ingo.

Nostoko oni povas trovi en grundo, sur malsekaj ŝtonoj, ĉe la fundo de lagoj kaj riveretoj (dolĉa kaj saleta akvo), kaj malofte en maraj medioj. Ĝi povas ankaŭ kreski simbioze ene de plantoŝtofoj, kiel la genro Gunnera de la divizio Anthocerotophyta, havigante nitrogeno al ilia gastigantoĉeloj tra malsamaj stacioj, konata kiel heterocistoj. Tiuj bakterioj havas fotosintezajn pigmentojn en ĝia citoplasmo por ebligi fotosintezon.

La specio Nostoc flagelliforme estas uzata en la ĉina kuirarto.

Specioj

Nostoc estas membro de la familio Nostokacoj de la ordo Hormogonaloj.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EO

Nostoko: Brief Summary ( есперанто )

добавил wikipedia EO

Nostoko estas genro de cianobakterioj trovitaj en malsamaj medioj kiuj formas koloniojn konsistanta el filamentoj de ĉeloj moniliformaj (kiel koliero) en gelatena ingo.

Nostoko oni povas trovi en grundo, sur malsekaj ŝtonoj, ĉe la fundo de lagoj kaj riveretoj (dolĉa kaj saleta akvo), kaj malofte en maraj medioj. Ĝi povas ankaŭ kreski simbioze ene de plantoŝtofoj, kiel la genro Gunnera de la divizio Anthocerotophyta, havigante nitrogeno al ilia gastigantoĉeloj tra malsamaj stacioj, konata kiel heterocistoj. Tiuj bakterioj havas fotosintezajn pigmentojn en ĝia citoplasmo por ebligi fotosintezon.

La specio Nostoc flagelliforme estas uzata en la ĉina kuirarto.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EO

Nostoc ( шпански; кастиљски )

добавил wikipedia ES
 src=
Aspecto macroscópico de las colonias de Nostoc commune.
 src=
Aspecto microscópico de Nostoc commune.

Nostoc es un género de cianobacterias de agua dulce o terrestres, perteneciente a la familia Nostocaceae, del orden Nostocales, que forma colonias esféricas y compuestas de filamentos (tricomas).

Características

Dichos filamentos se componen a su vez de células esféricas o con forma de barril de talla uniforme. Son de color azul verdoso o verde oliva. Los filamentos doblados, enroscados, esféricos o arrollados son largos y se presentan ligados por el mucílago firme.

Las colonias pueden ser microscópicas o macroscópicas. Las colonias esféricas pueden llegar a tener 30-50 centímetro de diámetro. Su textura puede ser lisa o verrugosa. Las envolturas mucilaginosas son firmes y anchas, amarillas, marrones, o de color negro, y se ven más fácilmente en colonias jóvenes.

Los heterocistos son solitarios, esféricos o en forma de barril, y pueden ser intercalares o localizados en los extremos de los tricomas. Las acinetos son elipsoidales y solo levemente más grandes que las células vegetativas. Las acinetos de Nostoc están situadas generalmente a medio camino entre los heterocistos. Esto lo diferencia del género Anabaena, donde las acinetos normalmente se encuentran adyacentes a los heterocistos.

Un nuevo microbiocida

Una proteína, CV-N (cyanovirin-N), aislada de unos cultivos de Nostoc ellipsosporum inactiva "in vitro" de forma irreversible los cultivos de virus responsables de la immunodeficiencia humana. (National Cancer Institute, Maryland, 1977).[1][cita requerida]

Especies

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores y editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia ES

Nostoc: Brief Summary ( шпански; кастиљски )

добавил wikipedia ES
 src= Aspecto macroscópico de las colonias de Nostoc commune.  src= Aspecto microscópico de Nostoc commune.

Nostoc es un género de cianobacterias de agua dulce o terrestres, perteneciente a la familia Nostocaceae, del orden Nostocales, que forma colonias esféricas y compuestas de filamentos (tricomas).

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores y editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia ES

Nostoc ( баскиски )

добавил wikipedia EU

Nostoc Nostocales ordenako eta Nostocaceae familiako zianobakterio generoa da. Organismo prokarioto fotosintetizatzaileak dira, nitrogenoa finkatzen dutenak. Zelulak harizpitan antolatzen dira eta espezie batzuek kolonia makroskopiko eta jelatinakarak eratzen dituzte. [2].

Ur gezan, harkaitz hezeetan, lurzoruaren gainean eta, oso gutxitan, itsas ingurunetan hazten dira. Batzuk sinbiosian bizi dira. Zatiketaren bidez ugaltzen dira (hormogonioak). Horma lodiko zelula begetatibo berezi batzuen bitartez (azinetoak), ingurumen-baldintza ez onuragarrietan biziraun dezakete eta denbora luzeren ostean, baldintzak mesedegarriak direnean, ugaldu[2].

Erreferentziak

  1. Nostoc Système d'Information Taxonomique Intégré. Cbif.gc.ca.
  2. a b Nostoc Britannica Online Encyclopedia.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipediako egileak eta editoreak
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EU

Nostoc: Brief Summary ( баскиски )

добавил wikipedia EU

Nostoc Nostocales ordenako eta Nostocaceae familiako zianobakterio generoa da. Organismo prokarioto fotosintetizatzaileak dira, nitrogenoa finkatzen dutenak. Zelulak harizpitan antolatzen dira eta espezie batzuek kolonia makroskopiko eta jelatinakarak eratzen dituzte. .

Ur gezan, harkaitz hezeetan, lurzoruaren gainean eta, oso gutxitan, itsas ingurunetan hazten dira. Batzuk sinbiosian bizi dira. Zatiketaren bidez ugaltzen dira (hormogonioak). Horma lodiko zelula begetatibo berezi batzuen bitartez (azinetoak), ingurumen-baldintza ez onuragarrietan biziraun dezakete eta denbora luzeren ostean, baldintzak mesedegarriak direnean, ugaldu.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipediako egileak eta editoreak
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EU

Sinimolluset ( фински )

добавил wikipedia FI

Sinimolluset (Nostoc) on syanobakteereihin eli niin sanottuihin sinileviin kuuluva mikrobisuku. Sitä esiintyy sekä suolaisessa että makeassa vedessä ja kosteissa olosuhteissa. Se muodostaa itsenäisenä streptokokkimaisia mikroskooppisia ketjuja. Sinimollusten prokaryoottiset solut kykenevät typen tuottamiseen ja ne voivat elää symbioosissa eräiden muiden eliöiden kuten yhteyttämään kykenevien lehtisammalten ja kotelosienten kanssa. Jäkälien sekovarsi muodostuu sienikomponentin ohella ainakin eräiden viherlevien tai Nostoc- tai Stigonema-sukuisten syanobakteerien osista.

 src=
Nostoc azollae mikroskooppikuvassa.

Eräät sinimolluslajit voivat muodostaa näkyviä kotelosieniä muistuttavia kasvustoja, esimerkiksi luumusinimollunen (Nostoc pruniforme), jota on tiettävästi kokeiltu ravinnoksikin. Toisaalta ainakin Nostoc flagelliforme-bakteerin on todettu sisältävän ihmisen keskushermostolle myrkyllistä aminohappoa beetametylamino-L-alaniinia.[2]

Lajeja

Lähteet

  • Hakulinen, Rainar: Jäkäläkasvio, s. 11. Porvoo: WSOY, 1963.

Viitteet

  1. Nostoc Algaebase. Viitattu 24.3.2015.
  2. Lau, Mimi: Ban sought on Lunar delicacy The Standard. 30.1.2007. Viitattu 12.05.2018. Web archive 2011

Aiheesta muualla

Tämä biologiaan liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedian tekijät ja toimittajat
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FI

Sinimolluset: Brief Summary ( фински )

добавил wikipedia FI

Sinimolluset (Nostoc) on syanobakteereihin eli niin sanottuihin sinileviin kuuluva mikrobisuku. Sitä esiintyy sekä suolaisessa että makeassa vedessä ja kosteissa olosuhteissa. Se muodostaa itsenäisenä streptokokkimaisia mikroskooppisia ketjuja. Sinimollusten prokaryoottiset solut kykenevät typen tuottamiseen ja ne voivat elää symbioosissa eräiden muiden eliöiden kuten yhteyttämään kykenevien lehtisammalten ja kotelosienten kanssa. Jäkälien sekovarsi muodostuu sienikomponentin ohella ainakin eräiden viherlevien tai Nostoc- tai Stigonema-sukuisten syanobakteerien osista.

 src= Nostoc azollae mikroskooppikuvassa.

Eräät sinimolluslajit voivat muodostaa näkyviä kotelosieniä muistuttavia kasvustoja, esimerkiksi luumusinimollunen (Nostoc pruniforme), jota on tiettävästi kokeiltu ravinnoksikin. Toisaalta ainakin Nostoc flagelliforme-bakteerin on todettu sisältävän ihmisen keskushermostolle myrkyllistä aminohappoa beetametylamino-L-alaniinia.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedian tekijät ja toimittajat
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FI

Nostoc ( француски )

добавил wikipedia FR

Nostoc est un genre de cyanobactéries de la famille des Nostocaceae. Le mot « Nostoc », dont l'étymologie est discutée[1], pourrait avoir été forgé par Paracelse (Nostoch).

Ce genre regroupe des organismes procaryotes réalisant la photosynthèse et fixant l'azote. Ils ressemblent souvent aux algues, mais peuvent vivre sur des substrats terrestres en colonies importantes, et alors former des masses gélatineuses évoquant certaines algues, notamment lorsque leurs structures se gonflent d'eau après la pluie ou en période humide.

La discrétion de leurs colonies lorsqu'elles sont déshydratées et la rapidité de leur croissance et turgescence lorsqu'elles sont exposées à l'humidité ont fait croire qu'elles tombaient du ciel (apparition fréquente au petit matin lorsque quelques gouttes de pluie nocturne ou de rosée ont été collectées par la surface du sol), d'où leur nom plus courant de « crachat de lune[2] » ou star jelly pour les anglophones (soit « gelée d'étoile »), d'autres noms vernaculaires correspondant à diverses origines leur étant asssociés (witches butter « beurre de sorcière », mare's eggs « œufs de jument »).

Ce sont des espèces pionnières, qui peuvent vivre dans des milieux pauvres et basiques. Formant parfois de véritables tapis, des nodules[3] ou des boules, atteignant en zone polaire plusieurs centimètres de diamètre[4], elles jouent localement un rôle très important en matière de protection des sols contre l'érosion éolienne et hydrique et la déshydratation sur certains sols en pente ou semi-désertiques. Lorsqu'elles meurent et se dégradent elles contribuent à former la matière organique du sol.
Leur récolte intensive en Chine est une des causes d'augmentation de l'érosion et de la dégradation de certains sols très vulnérables[5].

Étymologie

L'origine du mot Nostoc est incertaine, une hypothèse est qu'il aurait été créé par Paracelse à partir du vieil anglais Nosthryl (nostril) et du mot germanique correspondant Nasenloch (Nostoch)[6].

Identification, taxinomie

 src=
Une des multiples formes du genre Nostoc, ici prélevée sur un substrat au pH très basique, sur un bord de canal, dans le nord de la France

La classification des espèces de ce groupe a beaucoup varié, et pourrait encore être modifié avec les progrès de la connaissance sur la génétique du genre[7].

Leur identification, comme celle des cyanobactéries en général[8], relève de spécialistes, qui s'appuient sur la morphologie des filaments bactériens, des cellules végétatives, des hétérocytes et des akinètes (tous ces éléments devant être au moins observés en microscopie optique sur un échantillon quantitativement et qualitativement représentatif). La forme et l'aspect de la colonie, la forme des cellules terminales des fibres bactériennes, ou encore la présence de vésicules, de mucilages, d'une gaine plus ou moins épaisse et de gaz, ainsi que les caractéristiques du cycle de vie, sont des caractéristiques complémentaires nécessaires à l'identification de certains genres.

Au début des années 2000, sur des résultats de génétique, la séparation des genres Nostoc et Anabaena fait encore l'objet de discussions, par exemple par Henson & alii[9] et Tamas & al.[10] par exemple, Trichormus azollae pourrait peut-être devoir être classé parmi les espèces du genre Nostoc[9].

La PCR (polymerase chain reaction) commence à pouvoir être utilisée[11]. Des données sont accessibles dans Genbank[12].

Selon de premières analyses phylogénétiques portant sur l'étude de l'ARN, une importante hétérogénéité des souches de Nostoc laisse penser que le genre Nostoc est un cluster monophylétique qui pourrait contenir plus d'un genre[13].

Les teneurs et compositions en acides gras des cyanobactéries et de différentes souches de Nostoc ont été étudiées, dont comme marqueurs chimiotaxonomiques[14]. Une étude faite sur plus de 20 souches laisse penser que les souches hépatotoxiques pourraient être regroupées par ce moyen. Certaines souches de Nostoc produisent des quantités importantes d'acides gras essentiels (Oméga 5, 6, 7, 9, 12)[14].

Description

 src=
Nostoc, espèce pionnière qui apparaît après la pluie d'été. L'aspect gélatineux, plus ou moins verdâtre et tremblant, et les apparitions soudaines lui valent le nom de « crachat de lune », « crachat du diable », « morve d'étoile », « star jelly » (« gelée étoilée ») ou « merde du coucou » selon différentes superstitions populaires[15].

Les espèces du genre Nostoc peuvent prendre des formes très variées, et se présentent souvent très différemment selon qu'on les observe à échelle macroscopique (colonies) ou microscopiques (filaments bactériens).

  • Certaines espèces, quand elles vivent en colonies, ont l'apparence de petites boules (de quelques millimètres de diamètre à un centimètre environ, voire une dizaine de centimètres exceptionnellement) qui peuvent les faire confondre avec des champignons.
  • D'autres espèces de colonies substantielles forment des ensembles lamellaires, très fins puisque translucides, souvent circulaires à bords renflés ou cloqués et pouvant atteindre de 4 à 6 cm de diamètre. La ressemblance avec une algue ou parfois avec un lichen peut induire des confusions, mais il s'agit bien de bactéries puisque l'individu unicellulaire de la colonie ne possède pas de noyau.
  • La forme prise par d'autres espèces évoque de longs et fins cheveux vert foncé. Ces derniers, qui poussent sur des milieux oligotrophes carencés en azote du plateau de Qinghai et du désert de Gobi ont été très recherchés par la cuisine chinoise qui les utilise sous le nom de « Fat Choy »[16] (Nostoc flagelliforme), notamment lors de fêtes, dont celle de la nouvelle année lunaire. Leur consommation est maintenant interdite en Chine car l'espèce a été tant prélevée qu'elle est menacée de disparition (sur liste rouge), et de plus, elle sécrète des toxines (bêta-N-méthylamino-L-alanine) qui peuvent gravement affecter la santé des consommateurs. Enfin, de nombreux produits frelatés ont été vendus. Une autre espèce (en forme de boule) est vendue déshydratée en Chine pour la cuisine[17].

Certaines espèces de Nostoc peuvent parfois être symbiotiquement associées à des champignons ou des végétaux.

Habitat

On les trouve là où elles ne sont pas concurrencées par d'autres espèces, c'est-à-dire sur des milieux très pauvres (ou neufs) et exposés à un fort ensoleillement, par exemple sur certains chemins, sur des cailloutis de talus, dans des carrières, sur des rochers, voire sur le bitume, milieux a priori peu favorables à leur développement en ce qui concerne l’approvisionnement en matière azotée d’origine minérale.

Certaines espèces peuvent être trouvées près de la mer.

Caractéristiques biologiques

 src=
Nostoc au microscope optique (×600) montrant ces cellules vertes photosynthétiques et les hétérocystes plus grosses.

Le genre Nostoc appartient aux Hormogoneae.

Ils forment des structures coloniales (aériennes ou aquatiques) très résistantes aux UV, à la radioactivité[18], aux pH basiques, la dessiccation[19],[20] et à divers stress environnementaux (chocs thermiques notamment).

Ils ont la capacité de fixer l’azote atmosphérique par l’intermédiaire des cellules particulières : les hétérocystes, qui sont des cellules différenciées à paroi plus épaisse, nettement visibles au microscope. Les hétérocystes apparaissent habituellement aux extrémités des chaînes de cellules sphériques, ovoïdes ou cylindriques. Ces chaînes sont plus ou moins longues. Dans les grands filaments, des hétérocystes peuvent aussi apparaître en position intercalaire. Ils sont issus de la différenciation de cellules végétatives. Le processus de production hétérocystes interviendrait quand l'organisme est stressé et carencé en azote minéral. Il s'effectue sur 3 à 7 % des cellules de la colonie.

On trouve des espèces du genre Nostoc dans une grande variété de milieux, de certains déserts, à la limite des zones polaires, en passant par les rizières où ils expliquent la grande fertilité azotée de ces milieux particuliers (rizières). Certaines espèces de Nostoc poussent en épiphyte sur le bas des tiges des plants de riz, ou sur certaines espèces du genre Chara (exemple : Gloeotrichia[21]). L'azote est absorbé par ces cellules spécialisées, sans être transformé en ammoniaque grâce à une enzyme particulière, la nitrogénase, uniquement produite dans les hétérocystes[22]. Au moins chez certaines espèces ou souches, la lumière a une importance pour ce processus[23], de même que la température[24]. On a constaté (2004) que les souches de Nostoc provenant de champs cultivés présentaient de ce point de vue des capacités fixatrices d'azote très différentes par rapport à celles provenant d'environnement « sauvages » ou non cultivés[23].

Reproduction

Elle se fait de 3 manières complémentaires :

  1. Par hormogonies (structures mobiles, produites par des jeunes trichomes qui présentent des hétérocystes aux deux extrémités de la chaîne cellulaire). Les akinètes s'ils sont présents se trouvent en position intermédiaire (entre deux hétérocystes et sont souvent en chaîne) ;
  2. Par rupture du trichome ;
  3. Via la germination des akinètes.

On connaît au moins un cas (Nostoc punctiforme) de symbiose (endosymbiose) avec un champignon ; Geosiphon pyriformis (Kütz.) v. Wettstein (v. Wettstein, 1915)[25] et d'autres peuvent être associés à des champignons dans certains lichens[26].

Histoire, évolution, paléoécologie

Selon les phycologues, des formes fossiles qui semblent être des formes de Nostoc proches de ceux que nous connaissons, datent au moins du précambrien[27]. Nostoc a peut-être constitué un élément important de nombreuses communautés terrestres et aquatiques depuis cette époque. Les cyanobactéries filamenteuses du genre Nostoc ont en effet, il y a probablement très longtemps, acquis la capacité de résister à des environnements difficiles et de former des structures coloniales microscopiques, macroscopiques voire géantes à leur échelle. Elles sont souvent discrètes, mais communes dans tous les habitats terrestres et aquatiques, jusque sur les glaciers de montagne et dans ou sous les glaces polaires[27].

Écologie

 src=
Nostoc pruniforme ? (Royaume-Uni)

Par rapport aux autres cyanobactéries[28], le genre Nostoc présente d'importantes spécificités écologiques.

Une grande partie de leur succès dans les environnements émergés difficiles est liée à leur capacité de survie sous forme déshydratée durant des mois ou années, puis à se réhydrater en relançant très rapidement leur métabolisme (dans les heures qui suivent une pluie ou le contact avec de l'eau liquide).

Nostoc résiste également à des cycles répétés de gel et de dégel et aux rayons ultraviolets (notamment dans les habitats benthiques peu profonds et très exposés à la lumière solaire). Grâce à cela, il forme une composante majeure des environnements dits « extrêmes » des habitats terrestres de l'Arctique et de l'Antarctique[27].

Il possède en outre la propriété de fixer l'azote atmosphérique, ce qui l'avantage comme espèce pionnière de certains milieux oligotrophes (ceux qui sont pauvres en azote[27]).

À ce titre, ce genre de bactéries semble jouer un rôle important dans la culture du riz paddy et la productivité biologique des rizières, en y fixant l'azote qui peut ensuite être libéré et réutilisé par le riz. Il joue aussi un rôle dans la formation des néosols et dans l'enrichissement des sols (apport d'azote aux écosystèmes naturels terrestres et aquatiques)[27].

Ses aptitudes en font un concurrent ou un compagnon des lichens, et Nostoc pourrait aussi jouer un rôle encore mal cerné en matière d'interactions durables et plus ou moins symbiotiques avec d'autres espèces (champignons ou lichens), hépatiques, cératophylles, mousses, fougères, cycas, et Gunnera angiospermes[27].

Nostoc fait également preuve d'une bonne résistance à la prédation en formant des colonies (parfois caoutchouteuses, également résistantes au piétinement) assez grandes pour résister aux algivores. Les toxines (microcystine-toxines) qu'il produit jouent sans doute aussi un rôle dans sa résistance à la prédation[27].

Il a néanmoins comme toutes les espèces des « ennemis » naturels, qui en régulent les populations :

  • des virus probablement ;
  • divers organismes mangeurs d'algues ou bactériophages : certains peuvent subsister en ne mangeant que Nostoc, bien qu'il ne soit pas leur source de nourriture préférée[27] ;
  • des cyanophages lytiques peuvent infecter Nostoc[27]

Mais on ignore encore comment sont contrôlées ou rétrocontrôlées les dynamiques des populations de Nostoc dans leur environnement naturel[27].

Génétique

Pour nombre de ses caractéristiques, le génome de ce genre intéresse les généticiens et l'industrie biotechnologique[29]. Parmi ces caractéristiques intéressantes, on compte le fait qu'il s'agit d'un organisme photoautotrophe, à modes de croissance diazotrophes, mais facultativement hétérotrophe ; que ses cellules végétatives ont plusieurs alternatives de développement, y compris pour la différenciation terminale ; qu'il peut fixer l'azote et produire des molécules complexes lui conférant des chances de survie élevée dans des environnements très difficiles… L'espèce modèle étudiée est Nostoc punctiforme, caractérisé par une grande variabilité phénotypique et de larges compétences en ce qui concerne les symbioses avec des champignons et des plantes terrestres (dont bryophytes, gymnospermes et angiospermes). Son génome a été publié en 2001[29].

Cette espèce de Nostoc s'est avérée être un organisme plus complexe qu'attendu, avec un génome étonnamment important pour une bactérie (8,9 Mb selon le séquençage d'une souche souche de N. punctiforme (ATCC 29133) fait par le Joint Genome Institute ; 45 % des gènes codent des protéines dont la fonction est connue ou probable, et 29 % codent des protéines a priori uniques à N. punctiforme et dont les fonctions sont encore inconnues, mais probablement liées à ses capacités adaptatives ou symbiotiques). Son génome est lui-même « hautement plastique », complexe, avec de nombreuses insertions, des gènes codant des enzymes transposases et des modifications de l'ADN lui-même[29].

N. punctiforme possède environ 400 gènes connus pour coder des protéines kinases impliquant des capteurs, régulateurs de réponse et d'autres facteurs de transcription démontrant que c'est une espèce capable de percevoir les modifications environnementales et de faire preuve de nombreuses adaptations[29].

Substances d'intérêt biochimique, pharmaceutique

Toxines

De nombreuses bactéries cyanophycées, et tout particulièrement les cyanobactéries filamenteuses, produisent des toxines dites phycotoxines, neurotoxiques, hépatotoxiques ou présentant des effets biocides sur des algues, champignons, animaux prédateurs ou autres, etc.[30]. Elles en produisent parfois plusieurs, ainsi, une souche de Nostoc sp. trouvée dans un lac finlandais s'est montrée in vitro capable de produire une batterie d'au moins neuf peptides hépatotoxiques. Ces toxines ont été isolées, purifiés et étudiées[30]. Nombre d'entre elles présentent des propriétés chimiques et toxicologiques semblables à celles de protéines hepta- et pentapeptides hépatotoxiques produites par d'autres cyanobactéries, mais quelques-unes (P14, P15 et P16) présentent de nouveaux types d'homologues de la microcystine-LR. La toxicité de ces homologues ne semble toutefois pas significativement différente de celle des homologues déjà connus[30], mais pourrait jouer un rôle dans la résistance de la bactérie face à l'évolution des capacités de détoxication de ses prédateurs.

Résistance aux UV

Des cultures liquides de Nostoc commun (prélevés in situ) et exposées par des universitaires munichois (fin des années 1990) à une irradiation par UV-B et UV-A ont surproduit certains pigments protecteurs. Les UV-B ont accru la production de caroténoïdes (échinénone et myxoxanthophylle notamment), sans inhiber la production de chlorophylle a. Dans le même temps, la bactérie produisait en plus grande quantité un pigment extracellulaire, soluble dans l'eau, une mycosporine qui absorbe les UV-A/B, associé à la synthèse de glycane extracellulaire. Elle synthétise aussi des scytonemines (pigment extracellulaires liposolubles, connus pour fonctionner comme un écran solaire UV-A). Après une longue exposition, l'effet des UV-B sur la synthèse des caroténoïdes et de la scytonémine cesse, alors que la teneur en mycosporine reste constamment élevée. La production de mycosporine (protectrice contre les UV-B) est exclusivement induite par l'exposition aux UV-B (<315 nm). La synthèse de scytonémine (protectrice contre les UV-A solaires) n'est que légèrement induite par les UV-B (<315 nm), et très fortement par le rayonnement proche des UV-A (350 à 400 nm), mais pas du tout par les UV-A (320 à 350 nm). Ces résultats laissent penser que les synthèses de ces 3 types d'écrans solaires anti-UV sont déclenchées par trois photorécepteurs aux UV différents, qui restent à découvrir[31].

Adaptation aux sels (osmorégulation)

Certaines espèces présentent des adaptations osmorégulatrices leur permettant en quelques générations de s'adapter au sel marin. Par exemple Nostoc muscorum, exposé au sel, modifie sa physiologie en plusieurs étapes, et développe de multiples mécanismes de résistance cellulaire, stables et durables face au sel (NaCl), et ceci en quelques générations seulement[32].

Un mécanisme initial combine une stimulation de l'activité photosynthétique, qui permet une accumulation de saccharose utilisé par la cellule comme osmorégulateur. Un mécanisme secondaire implique une adaptation utilisant la fixation de l'azote N2 et la biosynthèse de nouvelles protéines utiles[32].

On a constaté en laboratoire que cette adaptation (la plus efficace en réponse aux stress induits par le sel marin NaCl) ne fonctionne cependant que partiellement face aux stress induits par KCl ou à des déséquilibres osmotiques de nature non-ioniques par exemple dus au mannitol[32].

Antitumoraux

Des toxines cellulaires (cryptophycines) naturellement produites par certaines souches de Nostoc, et antérieurement identifiées dans une souche de Nostoc (ATCC 53789), semblent être de bonnes candidates comme antitumoral et contre le cancer. Elles ont été isolées (publication : 1994) dans une souche (GSV 224) de Nostoc[33]. Elles ont aussi une activité fongicide.

Confusions possibles

 src=
Exemple de lichen gélatineux dont le photobiontes est une espèce de Nostoc : Collema tenax ici photographié à Kerhuret (Commune de Plogoff, dans le Finistère, en Bretagne, dans l'Ouest de la France).
 src=
Autre exemple de lichen gélatineux qui associe symbiotiquement un champignon et un nostoc ; sec, il peut évoquer certains nostocs desséchés

On a souvent confondu les colonies de Nostoc avec des algues : certaines espèces de Nostoc sont aquatiques et certaines grandes colonies de certaines espèces ont une apparence proche de celle de l’Ulve (algue marine), mais en brun ou vert plus foncé et en étant plus épaisse et gélatineuse.

Certaines espèces de Nostoc, lorsqu’elles sont desséchées, peuvent évoquer des lichens encroûtants ou gélatineux tels que Collema sp. (presque à juste titre dans ce dernier cas car les photobiontes de ces lichens sont des cyanobactéries du genre Nostoc).

On peut aussi confondre avec certains champignons compte tenu de l'aspect en thalle ou bulles de certaines espèces de Nostoc qui prennent aussi parfois des teintes brunâtres ou noirâtres évoquant l'Oreille de judas.

Utilisations, et soupçons de risques sanitaires

Diverses espèces de Nostoc produisent des toxines, mais sont pourtant localement traditionnellement consommées.

Ainsi, au Pérou des populations autochtones recueillent dans les lacs de montagne des colonies de Nostoc (Nostoc commune globulaire, localement dit llullucha[34]). Ces colonies de Nostoc sont mangées, échangées contre du maïs, ou vendues sur les marchés de Cusco ou d'autres villes voisines. Sur les hauts plateaux péruviens, c'est un aliment saisonnier important, consommé seul ou en « Picante » (sorte de ragoût traditionnel)[34] qu'on dit très nutritif[34].

Nostoc commune produit effectivement des acides aminés inhabituels, dont certains du groupe mycosporine, des molécules pouvant contribuer à prévenir les dégâts de l'exposition aux UV (auxquels Nostoc est particulièrement résistant).

Au début des années 2000, 21 échantillons de Nostoc commune sphérique de la région de Cusco ont été analysés ; ils contenaient effectivement de la bêta-N-méthylamino-L-alanine (BMAA), un acide aminé produit par divers taxons de cyanobactéries dites neurotoxiques[34].

La BMAA étant supposée être impliquée dans plusieurs maladies neurodégénératives, ces chercheurs ont en 2008 suggéré d'étudier si la maladie d'Alzheimer ou la maladie de Parkinson sont plus fréquentes chez les personnes qui consomment le llullucha au Pérou[34].

Au début des années 2000, un nouvel alcaloïde, la nostocarboline (β-carboline alkaloide quaternaire), a été isolé[35] dans une souche de Nostoc (Nostoc 78-12A) trouvée aux États-Unis ; cette molécule semble prometteuse pour traiter la maladie d'Alzheimer, en inhibant l'enzyme butyrylcholinestérase (BChE)[36] aussi efficacement que la galantamine (médicament actuellement utilisé). Elle a été brevetée par l’École polytechnique fédérale de Zurich (EPFZ) [37]. En outre cette nostocarboline, biodégradable et facile à produire, semble aussi avoir des vertus biocides (algicides[38]) qui pourraient peut-être un jour être utilisées en agriculture[37].

État des populations, menaces…

Certaines espèces de Nostoc sont encore très courantes.

Quelques espèces (fortement raréfiées sur une grande partie de leur aire de répartition) sont aquatiques et forment des colonies subaquatiques dans les eaux froides, fraiches et oxygénées (exemple :Nostoc verrucosum). En 1999, Mollenhauer et ses collègues alertent sur le fait que les formes de colonies macroscopiques de Nostoc aquatiques sont negligées par les inventaires naturalistes et en danger dans la biodiversité subaquatique européenne[39].

Exemple d'espèces

Il existe de nombreuses espèces de Nostoc (punctiforme, flagelliforme, commun…).
Quelques espèces forment des colonies macroscopiques un peu plus faciles à identifier que les autres (ex. : Nostoc caeruleum, Nostoc commune, Nostoc microscicum, Nostoc parmelioides, Nostoc pruniforme, Nostoc verrucosum et Nostoc zetterstedtii).
Le génome de certaines espèces a été étudié.

Galerie illustrative

Liste d'espèces

Selon AlgaeBase (14 déc. 2010)[40].

Selon le World Register of Marine Species (14 déc. 2010)[41].

Selon ITIS (14 déc. 2010)[42].

Voir aussi

Références

Références taxinomiques

Notes et autres références

  1. Potts, M. (1997). Etymology of the genus name Nostoc (Cyanobacteria). Int J Syst Bacteriol 47, 584. (Fiche INIST/CNRS)
  2. M. M. ( Behren-lès-Forbach), « Le coin du jardinier : Les nostocs », Le Républicain Lorrain,‎ 19 mars 2013 (lire en ligne)
  3. Dittes, « Photo de Nostoc sp », sur University of California, Berkeley.
  4. leculler, [1] Dartmouth IGERT – Polar Environmental Change « The Arctic finally warms up : Getting ready for an expedition! » Local Knowledge June 15, 2011
  5. voir par exemple Voir paragraphe consacré au « Fat Choy » (Nostoc flagelliforme)
  6. Herdman, M., Castenholz, R. W., & Rippka, R. (2001). Form‐Nostoc. Bergey's Manual of Systematics of Archaea and Bacteria.(résumé)
  7. Komarek, J., & Anagnostidis, K. (1989). Modern approach to the classification system of cyanophytes. ; Nostocales. Arch Hydrobiol Suppl 823 (Algol Stud 56), 247-345.
  8. Rippka, R. (1988). Recognition and identification of cyanobacteria. Methods Enzymol 167, 28-67.
  9. a et b Henson, B. J., Watson, L. E., & Barnum, S. R. (2002). Molecular differentiation of the heterocystous cyanobacteria, Nostoc and Anabaena, based on complete nifD sequences. Curr Microbiol 45, 161–164.
  10. Tamas, I., Svircev, Z., & Andersson, S. G. (2000). Determinative value of a portion of the nifH sequence for the genera Nostoc and Anabaena (cyanobacteria). Curr Microbiol 41, 197–200.
  11. Rasmussen, U., & Svenning, M. M. (1998). Fingerprinting of cyanobacteria based on PCR with primers derived from short and long tandemly repeated repetitive sequences. Appl Environ Microbiol 64, 265-272.
  12. The GenBank/EMBL/DDBJ accession numbers are AJ630408AJ630458 for the 16S rRNA gene sequences, AJ632022http://ijs.sgmjournals.org/external-ref?link_type=GEN&access_num=AJ632070 AJ632070] for the rbcLX gene sequences and AJ628068–AJ628134 for rpoB gene sequences determined in this study.
  13. Pirjo Rajaniemi, Pavel Hrouzek, Klára Kaštovská, Raphaël Willame, Anne Rantala, Lucien Hoffmann, Jiří Komárek et Kaarina Sivonen, « Phylogenetic and morphological evaluation of the genera Anabaena, Aphanizomenon, Trichormus and Nostoc (Nostocales, Cyanobacteria) », IJSEM, vol. 55, no 1,‎ janvier 2005, p. 11-26 (DOI , lire en ligne)
  14. a et b M. Gugger, C. Lyra, I. Suominen, I. Tsitko, J.-F. Humbert, M. S. Salkinoja-Salonen et K. Sivonen, « Cellular fatty acids as chemotaxonomic markers of the genera Anabaena, Aphanizomenon, Microcystis, Nostoc and Planktothrix (cyanobacteria) », Int J Syst Evol Microbiol, no 52,‎ 2002, p. 1007–1015.
  15. (en) B.A. Whitton, Malcolm Potts, M. Potts, The Ecology of Cyanobacteria. Their Diversity in Time and Space, Springer Science & Business Media, 2000 (lire en ligne), p. 496-497.
  16. page de la Wikipédia anglophone sur le Fat Choy
  17. S. Facciola, Cornucopia II: A Sourcebook of Edible Plants, 1998
  18. Kraus, M. P. (1969). Resistance of blue-green algae to Co gamma radiation. Radiat Bot 9, 481-489.
  19. Shirkey, B., Kovarcik, D. P., Wright, D. J., Wilmoth, G., Prickett, T. F., Helm, R. F., Gregory, E. M. & Potts, M. (2000). Active Fecontaining superoxide dismutase and abundant sodF mRNA in Nostoc commune (Cyanobacteria) after years of desiccation. J Bacteriol 182, 189±197.
  20. Xie, W.-Q., Tice, D. & Potts, M. (1995). Cell water de®cit regulates expression of rpoC1C2 (RNA polymerase) at the level of mRNA in desiccation-tolerant Nostoc commune UTEX 584 (Cyanobacteria). FEMS Microbiol Lett 126, 159±164.
  21. Jean-Louis Garcia, Taxonomie des Procaryotes ; Cyanobacteria: Phylum BXI du Domaine Bacteria, consulté 2012-01-22
  22. Hrouzek, P., Šimek, M., & Komárek, J. (2003). Nitrogenase activity (acetylene reduction activity) and diversity of six soil Nostoc strains. Arch Hydrobiol Suppl 146, 87–101.
  23. a et b P. Hrouzek, A. Lukešová et M. Šimek, Comparison of light and dark nitrogenase activity in selected soil cyanobacteria ; Folia Microbiologica Volume 49, Number 4, 435-440, 2004 ; DOI : 10.1007/BF02931606 (résumé)
  24. A. K. Kashyap, K. D. Pandey et R. K. Gupta (1991), Nitrogenase activity of the antarctic cyanobacterium Nostoc commune : Influence of temperature ; Folia Microbiologica Volume 36, Number 6, 557-560 ; DOI : 10.1007/BF02884036 ([résumé])
  25. Geosiphon - endocyanosis ; The Geosiphon pyriformis symbiosis - fungus 'eats' cyanobacterium
  26. Paulsrud, P., Rikkinen, J., & Lindblad, P. (2000). Spatial patterns of photobiont diversity in some Nostoc-containing lichens. New Phytol 146, 291±299.
  27. a b c d e f g h i et j Dodds, W. K., Gudder, D. A. and Mollenhauer, D. (1995), The Ecology of Nostoc. Journal of Phycology, 31 : 2–18. DOI : 10.1111/j.0022-3646.1995.00002.x ; juin 2008 (résumé).
  28. Potts, M. (2000). Nostoc. In The Ecology of Cyanobacteria, p. 465-504. Edited by B. A. Whitton & M. Potts. Dordrecht : Kluwer Academic.
  29. a b c et d John C. Meeks, Jeff Elhai, Teresa Thiel, Malcolm Potts, Frank Larimer, Jane Lamerdin, Paul Predki & Ronald Atlas, An overview of the genome of Nostoc punctiforme, a multicellular, symbiotic cyanobacterium ; Photosynthesis Research 70 : 85–106, 2001. ; Kluwer Academic Publishers (Netherlands). Minireview ; Section of Microbiology, University, PDF, 22 pages, (résumé).
  30. a b et c K. Sivonen, W. W. Carmichael, M. Namikoshi, K. L. Rinehart, A. M. Dahlem et S. I. Niemelä, Isolation and characterization of hepatotoxic microcystin homologs from the filamentous freshwater cyanobacterium Nostoc sp. strain 152 ; Appl. Environ. Microbiol. septembre 1990 vol. 56 n° 9 2650-2657 (résumé)
  31. M. Ehling-Schulz, W. Bilger et S. Scherer, UV-B-induced synthesis of photoprotective pigments and extracellular polysaccharides in the terrestrial cyanobacterium Nostoc commune ; J. Bacteriol. mars 1997 vol. 179 n° 6 1940-1945 (résumé).
  32. a b et c Eduardo Blumwald et Elisha Tel-Or, Osmoregulation and cell composition in salt-adaptation of Nostoc muscorum ; Archives of Microbiology Volume 132, 1981, Number 2, 168-172 ; DOI : 10.1007/BF00508725 (résumé)
  33. Golakoti Trimurtulu, Ikuko Ohtani, Gregory M. L. Patterson, Richard E. Moore, Thomas H. Corbett, Frederick A. Valeriote, Lisa Demchik, Total Structures of Cryptophycins, Potent Antitumor Depsipeptides from the Blue-Green Alga Nostoc sp. Strain GSV 224 ; J. Am. Chem. Soc., 1994, 116 (11), p. 4729–4737 juin 1994, ; DOI : 10.1021/ja00090a020 (résumé / 1re page de l'article)
  34. a b c d et e Johnson HE, King SR, Banack SA, Webster C., Callanaupa WJ, Cox PA., Cyanobacteria (Nostoc commune) used as a dietary item in the Peruvian highlands produce the neurotoxic amino acid BMAA, J Ethnopharmacol. 19 juin 2008 ; 118(1) : 159-65. Epub 2008 Apr 14.
  35. Paul G. Becher, Julien Beuchat, Karl Gademann, et Friedrich Jüttner ; Nostocarboline :  Isolation and Synthesis of a New Cholinesterase Inhibitor from Nostoc 78-12A ; J. Nat. Prod., 2005, 68 (12), p. 1793–1795. DOI : 10.1021/np050312l. Date de publication (Web) : 2005-12-02 (résumé).
  36. avec un IC50 de 13,2 μM (source)
  37. a et b SuisseInfo La lutte contre l'Alzheimer part des eaux usées (2006-01-06), citant le magazine universitaire « ETHLife » et « unipublic ». Consulté le 2012-01-28.
  38. Judith F. Blom, Tobias Brütsch, Damien Barbaras, Yann Bethuel, Hans H. Locher, Christian Hubschwerlen et Karl Gademann, Potent Algicides Based on the Cyanobacterial Alkaloid Nostocarboline ; Organic Letters 2006 8 (4), p. 737–740 (résumé)
  39. Mollenhauer, D., Bengtsson, R., & Lindstrøm, E. A. (1999), Macroscopic cyanobacteria of the genus Nostoc: a neglected and endangered constituent of European inland aquatic biodiversity. European Journal of Phycology, 34(4), 349-360 DOI:10.1080/09670269910001736412
  40. Guiry, M.D. & Guiry, G.M. AlgaeBase. World-wide electronic publication, National University of Ireland, Galway. https://www.algaebase.org, consulté le 14 déc. 2010
  41. World Register of Marine Species, consulté le 14 déc. 2010
  42. Integrated Taxonomic Information System (ITIS), www.itis.gov, CC0 https://doi.org/10.5066/F7KH0KBK, consulté le 14 déc. 2010

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Nostoc: Brief Summary ( француски )

добавил wikipedia FR

Nostoc est un genre de cyanobactéries de la famille des Nostocaceae. Le mot « Nostoc », dont l'étymologie est discutée, pourrait avoir été forgé par Paracelse (Nostoch).

Ce genre regroupe des organismes procaryotes réalisant la photosynthèse et fixant l'azote. Ils ressemblent souvent aux algues, mais peuvent vivre sur des substrats terrestres en colonies importantes, et alors former des masses gélatineuses évoquant certaines algues, notamment lorsque leurs structures se gonflent d'eau après la pluie ou en période humide.

La discrétion de leurs colonies lorsqu'elles sont déshydratées et la rapidité de leur croissance et turgescence lorsqu'elles sont exposées à l'humidité ont fait croire qu'elles tombaient du ciel (apparition fréquente au petit matin lorsque quelques gouttes de pluie nocturne ou de rosée ont été collectées par la surface du sol), d'où leur nom plus courant de « crachat de lune » ou star jelly pour les anglophones (soit « gelée d'étoile »), d'autres noms vernaculaires correspondant à diverses origines leur étant asssociés (witches butter « beurre de sorcière », mare's eggs « œufs de jument »).

Ce sont des espèces pionnières, qui peuvent vivre dans des milieux pauvres et basiques. Formant parfois de véritables tapis, des nodules ou des boules, atteignant en zone polaire plusieurs centimètres de diamètre, elles jouent localement un rôle très important en matière de protection des sols contre l'érosion éolienne et hydrique et la déshydratation sur certains sols en pente ou semi-désertiques. Lorsqu'elles meurent et se dégradent elles contribuent à former la matière organique du sol.
Leur récolte intensive en Chine est une des causes d'augmentation de l'érosion et de la dégradation de certains sols très vulnérables.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Nostoc ( галициски )

добавил wikipedia gl Galician

Nostoc é un xénero de cianobacterias da familia Nostocaceae. A etimoloxía da palabra Nostoc é moi discutida[1], e crese que a puido inventar Paracelso (Nostoch). Designa hoxe un xénero de bacterias que realizan a fotosíntese e poden facer a fixación do nitróxeno.

Son moi parecidos a algunhas algas, mais poden vivir sobre substratos terrestres orixinando colonias, e formar masas xelatinosas semellantes a certas algas, especialmente cando as súas estruturas se inchan de auga despois da chuvia ou en período húmido.

Como pasan case desapercibidos cando están deshidratados e debido á rapidez con que se poñen turxentes cando se expoñen á humidade, existía a crenza popular de que caían do ceo, de aí o nome que teñen nalgúns países de "cuspiñazo de lúa" (crachat de lune en francés) ou "xelatina de estrelas" ou "manteiga de bruxa" (star jelly, witch's butter en inglés), entre outros.

Son especies pioneiras que poden vivir en medios pobres e básicos. Forman ás veces auténticos tapetes, nódulos[2] ou bólas, que acadan nas zonas polares varios centímetros de diámetro[3], e exercen localmente unha función moi importante protexendo os solos contra a erosión eólica e hídrica e a deshidratación en certos solos en pendente ou semidesérticos. Cando morren e se degradan contribúen a formar a materia orgánica do solo. A súa recolección intensiva en China é unha das causas da erosión e degradación de certos solos moi vulnerables.[4].

Identificación e taxonomía

 src=
Mostra dunha specie do xénero Nostoc, extraída dun substrato de pH moi básico, á beira dun canal.
 src=
Substrato colonizado por unha especie de Nostoc.

A clasificación das especies destre xénero variou moito ao longo dos anos, e poderia aínda ser modificada conforme progrese o coñecemento da xenética do xénero.[5]

A súa identificación, igual que a das cianobacterias en xeral[6], necesita especialistas, que se basean para a determinación das especies na morfoloxía dos filamentos bacterianos, das células vexetativas, dos heterocistos e dos acinetos (todos observados con microscopio nunha mostra representativa). Características necesarias para a identificación de certos xéneros son a forma e o aspecto da colonia, a das células terminais dos filamentos ou a presenza de vesículas, mucilaxes, dunha vaíña máis ou menos grosa ou de gas, e as características do ciclo de vida.

Ao inicio da década do 2000, baseándose en resultados de estudos xenómicos, a separación dos xéneros Nostoc e Anabaena foi obxecto de discusións, como as feitas por Henson et al.[7] e Tamas et al.[8] por exemplo, Trichormus azollae podería ter que clasificarse como unha especie de Nostoc.[7].

Actualmente empeza a utilizarse con estas bacterias a PCR.[9]. Os datos son accesibles en Genbank.[10]

Segundo as primeiras análises filoxenéticas baseadas no estudo do ARN, a importante heteroxeneidade das cepas de Nostoc fai pensar que este grupo podería conter máis dun xénero.[11].

Estudáronse as proporcións e composición en ácidos graxos das cianobacterias e de diferentes cepas de Nostoc, como marcadores quimiotaxonómicos[12]. Un estudo feito en máis de 20 cepas indica que as cepas hepatotóxicas poderían ser reagrupadas por este método. Certas cepas de Nostoc producen cantidades importantes de ácidos graxos esenciais (omega 5, 6, 7, 9, 12)[12].

Descrición

As especies do xénero Nostoc pode ter as formas máis variadas, e preséntanse a miúdo con aspectos moi diferentes vistos a escala macroscópica (colonias) o microscópica (filamentos).

  • Certas especies, cando viven en colonias, teñen a aparencia de pequenas bólas (desde uns milímetros de diámetro ata un centímetro, e poden chagar a 10 cm excepcionalmente), polo que poden confundirse con fungos.
  • Outras especies coloniais forman ensamblaxes lamelares, moi finos e case translúcidos, a miúdo circulares con beiras inchadas ou con ampolas e poden acadar de 4 a 6 cm de diámetro. A súa semellanza cunha alga ou ás veces cun lique pode inducir a confusións, mais trátase de procariotas.
  • A forma que presentan outras especies lembra a cabelos finos longos verdes escuros. Os que viven en medios oligótrofos escasos en nitróxeno da meseta de Qinghai e do deserto do Gobi son utilizados na cociña chinesa, na que se chaman Fat Choy (Nostoc flagelliforme), e son cosumidos durante festas como as do ano novo lunar. O seu consumo está actualmente prohibido en China porque a especie está en perigo de desaparición e foi incluída na lista vermella, e ademais segrega toxinas (beta-N-metilamino-L-alanina) que poden afectar gravemente á saúde do consumidor. Outra especie, con forma de bóla, véndese deshidratado para a cociña en China[13].

Certas especies de Nostoc poden ás veces estar asociadas simbioticamentemente a plantas ou fungos.

Hábitat

Poden atoparse en lugares onde outras especies non compiten con eles, é dicir, en medios moi pobres (ou novos) e expostos a unha forte insolación, por exemplo en certos camiños, na grava dos taludes, nas canteiras, sobre rochas, e mesmo sobre o asfalto, que son medios a priori pouco favorables ao seu desenvolvemento en canto á dispoñibilidade de materia mineral nitroxenada.

Certas especies poden atoparse preto do mar.

Características biolóxicas

 src=
Nostoc ao microscopio óptico, ×600 (heterocistos visibles)

O xénero Nostoc pertence ao grupo Hormogoneae.

Forman estruturas coloniais (aéreas ou acuáticas) moi resistentes aos raios UV, á radioactividade[14], aos pHs básicos, ó desecamento[15],[16] e a diversos estreses ambientais (choques térmicos fundamentalmente).

Teñen a capacidade de fixar o nitróxeno atmosférico por medio de células especiais: os heterocistos, que son células diferenciadas de paredes máis grosas, claramente visibles ao microscopio. Os heterocistos aparecen xeralmente nos extremos das cadeas de células esféricas, ovoides ou cilíndricas. Estas cadeas son máis ou menos longas. Nos grandes filamentos, os heterocistos poden tamén aparecer en posición intercalar. Son o resultado da diferenciación de células vexetativas. O proceso de produción de heterocistos comeza cando o organismo está estresado e carente de nitróxeno mineral. Efectúase só no 3 ao 7 % das células da colonia.

Hai especies do xénero Nostoc nunha gran variedade de medios, desde certos desertos, ao límite das zones polares, pasando por arrozais, onde fertilizan con nitróxeno os campos. Certas especies de Nostoc viven en epífitas, sobre a base dos talos das plantas de arroz, ou sobre certas especies de Characeae[17]. Nas súas células especializadas absorben o nitróxeno do aire sen que sexa transformado en amoníaco previamente, grazas a un encima que posúen chamado nitroxenase, que unicamente se expresa nos heterocistes.[18] Polo menos en certas especies ou cepas a luz é importante neste proceso[19], igual que a temperatura.[20] Comprobouse (2004) que as cepas de Nostoc que proceden de campos cultivados presentan neste sentido capacidades de fixación de nitróxeno moi diferentes en comparación coas que proceden de ambientes "silvestres" ou non cultivados.[19]

Reprodución

Realízana de tres maneiras complementarias:

  1. Por hormogonios (estruturas móbiles, producidas por tricomas novos que presentan heterocistos nos dous extremos da cadea celular). Os acinetos, se están presentes, atópanse en posición intermedia (entre dous heterocistos e aparecen a miúdo en cadea).
  2. Por rotura do tricoma.
  3. Por xerminación dos acinetos.

Coñécese polo menos un caso (Nostoc punctiforme) de simbiose (concretamente endosimbiose) cun fungo, o da especie Geosiphon pyriformis (Kütz.) v. Wettstein (v. Wettstein, 1915)[21] e outras poden estar asociadas aos fungos de certos liques.[22]

Historia, evolución e paleoecoloxía

Segundo os ficólogos, hai formas fósiles que semellan ser formas de Nostoc próximas ás que coñecemos actualmente, que datan polo menos do Precámbrico[23] Nostoc seguramente constituíu un elemento importante de numerosas comunidades terrestres e acuáticas desde esa época. As cianobacterias filamentosas do xénero Nostoc adquiriron, probablemente desde hai longo tempo, a capacidade de resistir en ambientes difíciles e de formar estruturas coloniais microscópicas e macroscópicas, mesmo xigantes a escala dunha bacteria. Son xeralmente discretas, pero comúns en todos os hábitats terrestres e acuáticoss, ata viven nos glaciares de montaña e nos ou sobre os xeos polares.[23]

Ecoloxía

 src=
Nostoc sp.
 src=
Aspecto macroscópico das colonias de Nostoc commune.
 src=
Aspecto microscópico de Nostoc commune.

En relación con outras cianobacterias[24], o xénero Nostoc presenta importantes especificidades ecolóxcas.

Unha gran parte do seu éxito nos ambientes emerxentes difíciles está ligada á súa capacidade de sobrevivir en forma deshidratada durante meses ou anos, e despois de rehidratarse reactivando rapidamente o seu metabolismo (en poucas horas despois dunha chuvia ou en contacto con auga líquida).

Nostoc resiste igualmente ciclos repetidos de conxelación e desconxelación e aos raios ultravioletas (maiormente en hábitats bénticos pouco profundos e moi expostos á luz solar). Grazas a isto, son un compoñente importante nos ambientes chamados extremos como os hábitats terrestres do Ártico e Antártico.[23]

Posúe ademais a propiedade de fixar o nitróxeno, o que lle dá vantaxe como especie pioneira en certos medios oligótrofos (que son pobres en nitróxeno[23]).

Este xénero parece desempeñar tamén un importante papel no cultivo do arroz, mellorando a súa produtividade biolóxica ao fixar nos campos de arroz o nitróxeno que pode despois liberarse e reutilizarse pola planta do arroz. Xoga tamén un papel na formación do neosol (solo en vías de formación) e no enriquecemento dos solos (achegan nitróxeno aos ecosistemas naturais e acuáticos).[23]

As súas aptitudes fan que poida competir cos liques, e Nostoc podería tamén xogar un papel aínda mal delimitado nas interaccións duradeiras e máis ou menos simbióticas con outras especies (fungos, liques, hepáticas, antocerotas, musgos, fentos, Cycas, e a anxiosperma Gunnera.[23]

Nostoc é moi resistente á predación ao formar colonias (ás veces de consistencia como de caucho, e resistentes a ser pisadas) bastante grandes para resistir aos alxívoros. As toxinas (de tipo microcistina) que produce tamén contribúen á súa resistencia á predación.[23]

Ten unha serie de inimigos naturais que regulan as súas poboacións, como son:

  • diversos organismos que comen algas ou bacterias: algúns poden subsistir alimentándose só de Nostoc, aínda que este non sexa a súa fonte de alimentación preferida[23],
  • cianófagos líticos que poden infectar a Nostoc[23]

Pero aínda se ignora como se controlan ou retrocontrolan as dinámicas das poboacións de Nostoc no ambiente natural.[23]

Xenética

Debido ás súas características, o xenoma deste xénero interesa aos xenetistas e á industria biotecnolóxica.[25] Entre estas características interesantes están que se trata dun organismo fotoautótrofo, que ten un modo de crecemento diazótrofo, pero facultativamente pode crecer como heterótrofo ; e que as súas células vexetativas teñen varias alternativas de desenvolvemento, incluída a diferenciación terminal ; e que pode fixar o nitróxeno e producir moléculas complexas que lle confiren oportunidades de sobrevivir en ambientes moi difíciles… A especie modelo estudada é Nostoc punctiforme, caracterizada por ter unha grande variabilidade fenotípica e grandes capacidades de establecer simbioses con fungos e plantas terrestres (briófitas, ximnospermas e anxiospermas). O seu xenoma publicouse en 2001.[25]

Comprobouse que esta especie de Nostoc é un organismo máis complexo do agardado, cun xenoma sorprendentemente importante para unha bacteria. Ten 8,9 Mb segundo a secuenciación dunha cepa de N. punctiforme (ATCC 29133) feita polo Joint Genome Institute ; o 45 % dos seus xenes codifican proteínas de función coñecida ou probable, e o 29 % codifican proteínas a priori exclusivas de N. punctiforme e de función descoñecida, pero posiblemente ligadas ás súas capacidades adaptativas ou simbióticas. O seu xenoma é complexo, con numerosas insercións, xenes codificantes de encimas transposases e modificacións do ADN.[25]

N. punctiforme posúe uns 400 xenes coñecidos que codifican proteínas quinases implicando sensores, reguladores da resposta e outros factores de trranscrición, o que demostra que é unha especie que pode percibir as modificacións ambientais e de realizar numerosas adaptacións.[25]

Substancias de interese bioquímico e farmacéutico

Toxinas

Numerosas cianobacterias e todas as cianobcterias filamentosas, producen toxinas chamadas ficotoxinas, que son neurotóxicas, hepatotóxicas ou presentan efectos biocidas sobre as algas, fungos, animais predadores ou outros.[26]. Producen ás veces varias toxinas diferentes; por exemplo, unha cepa de Nostoc sp. atopada nun lago de Finlandia demostrou in vitro poder producir unha batería de polo menos nove péptidos hepatotóxicos. Estas toxinas foron illadas, purificadas e estudadas.[26] Algunhas delas presentaban propiedades químicas e toxicolóxicas semellantes ás dos hepta- e pentapéptidos hepatotóxicos producidos por outras cianobacterias, pero algunhas (P14, P15 et P16) presentaban tipos novos de homólogos da microcistina-LR. A toxicidade destes homólogos non é significativamente diferente da dos homólogos xa coñecidos,[26] mais podería xogar un papel na resistencia da bacteria á evolución de capacidades de detoxificación nos seus predadors.

Resistencia aos raios ultravioleta

Nun experimento realizado en 1990 os cultivos líquidos de Nostoc (mostras tomadas in situ) e expostas a unha irradiación con raios UV-B e UV-A sobreproduciron certos pigmentos protectores. Os UV-B fixeron incrementar a produción de carotenoides (equinenona e mixoxantofila fundamentalmente), sen inhibir a produción de clorofila a. Ao mesmo tempo, a bacteria producía en maior csntidade un pigmento extracelular, soluble en auga, unha micosporina que absorbe os raios UV-A/B, asociada á síntese de glicano extracelular. Sintetizaba tamén scytoneminas (pigmentos extracelulares liposolubles, coñecidos por funcionar como unha protección solar UV-A). Despois dunha longa exposición, o efecto dos UV-B sobre a síntese de carotenoides e da scytonemina cesa, aínda que o contido en micosporina permanece constantemente elevado. A produción de micosporina (que protexe contra os raios UV-B) é inducida exclusivamente pola exposición aos raios UV-B (<315 nm). A síntese de scytonemina (que protexe contra os raios UV-A solares) só é lixeiramente inducida polos UV-B (<315 nm), e moi fortemente polas radiacións próximas aos UV-A (de 350 a 400 nm), pero en absoluto polos UV-A (de 320 a 350 nm). Estes resultados fan pensar que as sínteses destes tres tipos de protectores solares anti-UV son activadas por tres fotorreceptores de UV diferentes, que aínda non se descubriron.[27].

Adaptación aos sales (osmorregulación)

Certas especies presentan adaptacións osmorreguladoras que lles permiten adaptarse nalgunhas xeracións ao sal mariño. Por exemplo Nostoc muscorum, exposta ao sal, modifica a súa fisioloxía en varias etapas, e desenvolve múltiples mecanismos de resistancia celular, estables e duradeiros ante o sal (NaCl), e faino en só unhas poucas xeracións.[28]

Un mecanismo inicial combina unha estimulación da actividade fotosintética, que permite unha acumulación de sacarosa utilizada pola célula como osmorregulador. Un mecanismo secundario implica unha adaptación utilizando a fixación do nitróxeno (N2) e a biosíntese de novas proteínas útiles.[28]

Comprobouse no laboratorio que esta adaptación (a mái eficaz en resposta ao estrés inducido polo sal miriño, NaCl) só funciona parcialmente ante o estrés inducido por KCl ou por desequilibrios osmóticos de natureza non iónica por exemplo os debidos ao manitol.[28]

Antitumoral

Certas toxinas celulares (criptoficinas) producidas de forma natural por certas cepas de Nostoc, e anteriormente identificadas na cepa Nostoc (ATCC 53789), parecen ser boas candidatas a ser compostos antitumorais e contra o cancro. Foron illadas en 1994 nunha cepa (GSV 224) de Nostoc.[29]. Teñen tamén actividade funxicida.

Confusións posibles

Os Nostoc poden confundirse con algas ou liques. Tamén se poden confundir con certos fungos debido ao aspecto en tamaño, presenza de vesículas en certas especies de Nostoc que teñen tons pardos escuros ou anegrados.

Usos e supostos riscos sanitarios

Diversas especies de Nostoc producen toxinas, a pesar de que son consumidas tradicionalmente en determinados lugares.

Así, en Perú as poboacións autóctonas apañaban nos lagos de montaña colonias de Nostoc (Nostoc commune globular, chamado localmente llullucha[30]). Estas colonias son comidas, intercambiadas por millo, ou vendidas nos mercados de Cuzco e outras cidades veciñas. No altiplano peruano é un alimento estacional importante, consumido só en «Picante» (un tipo de guiso tradicional)[30] que se di que é moi nutritivo.[30].

O Nostoc commune produce aminoácidos non habituais, dos cales algúns están en moléculas do grupo das micosporina, moléculas que poden contribuír á prevención dos danos pola exposición aos raios ultravioletas, aos cales Nostoc é especialmente resistente.

Nun estudo analizáronse 21 mostras de Nostoc commune esférico da rexión de Cuzco. Contiñan o aminoácido beta-N-metilamino-L-alanina (BMAA) producido por diversos taxons de cianobacterias chamadas neurotóxicas.[30]. A BMAA suponse que está implicada en varias doenzas neurodexenerativas, e os investigadores suxeriron que a enfermidade de Alzheimer ou a de Parkinson son máis frecuentes entre as persoas que consomen llullucha en Perú.[30]

Outro dos novos compostos illados dunha cepa de Nostoc (Nostoc 78-12A atopada en Estados Unidos) foi o alcaloide nostocarbolina (β-carbolina, alcaloide cuaternario).[31] Esta molécula parece prometedora para aplicala ao tratamento da enfermidade de Alzheimer, ao inhibir o encima butirilcolinesterase (BChE)[32] tan eficazmente como a galantamina (medicamento utilizado actualmente). Foi patentada pola Escola Politécnica Federal de Zurich (EPFZ).[33] Ademais esta nostocarbolina é biodegradable e doada de producir, e parece ter virtudes biocidas (alxicidas[34]) polo que podería talvez algún día utilizarse en agricultura.[33]

Galería

Lista de especies

Segundo AlgaeBase [35]:

Segundo o NCBI[36] :

Segundo WoRMS [37]:

Segundo o ITIS [38]:

Notas

  1. Potts, M. (1997). Etymology of the genus name Nostoc (Cyanobacteria). Int J Syst Bacteriol 47, 584. (Ficha INIST/CNRS Arquivado 10 de xuño de 2015 en Wayback Machine.)
  2. University of California, Berkeley, Photo de Nostoc sp., por John Dittes
  3. leculler, [1] Dartmouth IGERT – Polar Environmental Change «The Arctic finally warms up : Getting ready for an expedition!» Local Knowledge 15 de xuño de 2011
  4. ver por exemplo Ver parágrafo de « Fat Choy » (Nostoc flagelliforme)
  5. Komarek, J., & Anagnostidis, K. (1989). Modern approach to the classification system of cyanophytes. ; Nostocales. Arch Hydrobiol Suppl 823 (Algol Stud 56), 247-345.
  6. Rippka, R. (1988). Recognition and identification of cyanobacteria. Methods Enzymol 167, 28-67.
  7. 7,0 7,1 Henson, B. J., Watson, L. E., & Barnum, S. R. (2002). Molecular differentiation of the heterocystous cyanobacteria, Nostoc and Anabaena, based on complete nifD sequences. Curr Microbiol 45, 161–164.
  8. Tamas, I., Svircev, Z., & Andersson, S. G. (2000). Determinative value of a portion of the nifH sequence for the genera Nostoc and Anabaena (cyanobacteria). Curr Microbiol 41, 197–200.
  9. Rasmussen, U., & Svenning, M. M. (1998). Fingerprinting of cyanobacteria based on PCR with primers derived from short and long tandemly repeated repetitive sequences. Appl Environ Microbiol 64, 265-272.
  10. The GenBank/EMBL/DDBJ accession numbers are AJ630408-AJ630458 for the 16S rRNA gene sequences, AJ632022AJ632070 for the rbcLX gene sequences and AJ628068–AJ628134 for rpoB gene sequences determined in this study.
  11. Pirjo Rajaniemi, Pavel Hrouzek, Klára Kaštovská, Raphaël Willame, Anne Rantala, Lucien Hoffmann, Jiří Komárek et Kaarina Sivonen, [kaarina.sivonen{at}helsinki.fi Phylogenetic and morphological evaluation of the genera Anabaena, Aphanizomenon, Trichormus and Nostoc (Nostocales, Cyanobacteria)] ; doi : 10.1099/ijs.0.63276-0 IJSEM January 2005 vol. 55 n° 1 11-26 (resumo Arquivado 28 de febreiro de 2015 en Wayback Machine.)
  12. 12,0 12,1 Gugger, M., Lyra, C., Suominen, I., Tsitko, I., Humbert, J. F., Salkinoja-Salonen, M. S., & Sivonen, K. (2002). Cellular fatty acids as chemotaxonomic markers of the genera Anabaena, Aphanizomenon, Microcystis, Nostoc and Planktothrix (cyanobacteria). Int J Syst Evol Microbiol 52, 1007–1015.
  13. S. Facciola, Cornucopia II: A Sourcebook of Edible Plants, 1998
  14. Kraus, M. P. (1969). Resistance of blue-green algae to Co gamma radiation. Radiat Bot 9, 481-489.
  15. Shirkey, B., Kovarcik, D. P., Wright, D. J., Wilmoth, G., Prickett, T. F., Helm, R. F., Gregory, E. M. & Potts, M. (2000). Active Fecontaining superoxide dismutase and abundant sodF mRNA in Nostoc commune (Cyanobacteria) after years of desiccation. J Bacteriol 182, 189±197.
  16. Xie, W.-Q., Tice, D. & Potts, M. (1995). Cell water de®cit regulates expression of rpoC1C2 (RNA polymerase) at the level of mRNA in desiccation-tolerant Nostoc commune UTEX 584 (Cyanobacteria). FEMS Microbiol Lett 126, 159±164.
  17. Jean-Louis Garcia, Taxonomie des Procaryotes ; Cyanobacteria: Phylum BXI du Domaine Bacteria, consultado o 22 de xaneiro de 2012
  18. Hrouzek, P., Šimek, M., & Komárek, J. (2003). Nitrogenase activity (acetylene reduction activity) and diversity of six soil Nostoc strains. Arch Hydrobiol Suppl 146, 87–101.
  19. 19,0 19,1 P. Hrouzek, A. Lukešová et M. Šimek, Comparison of light and dark nitrogenase activity in selected soil cyanobacteria ; Folia Microbiologica Volume 49, Number 4, 435-440, 2004 ; DOI : 10.1007/BF02931606 (resumo Arquivado 13 de setembro de 2019 en Wayback Machine.)
  20. A. K. Kashyap, K. D. Pandey et R. K. Gupta (1991), Nitrogenase activity of the antarctic cyanobacterium Nostoc commune : Influence of temperature ; Folia Microbiologica Volume 36, Number 6, 557-560 ; DOI : 10.1007/BF02884036 ([resumo])
  21. Geosiphon - endocyanosis ; The Geosiphon pyriformis symbiosis - fungus 'eats' cyanobacterium {
  22. Paulsrud, P., Rikkinen, J., & Lindblad, P. (2000). Spatial patterns of photobiont diversity in some Nostoc-containing lichens. New Phytol 146, 291±299.
  23. 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 23,8 23,9 Dodds, W. K., Gudder, D. A. and Mollenhauer, D. (1995), The Ecology of Nostoc. Journal of Phycology, 31 : 2–18. DOI : 10.1111/j.0022-3646.1995.00002.x ; xuño de 2008 (resumo).
  24. Potts, M. (2000). Nostoc. In The Ecology of Cyanobacteria, páxinas 465-504. Edited by B. A. Whitton & M. Potts. Dordrecht : Kluwer Academic.
  25. 25,0 25,1 25,2 25,3 John C. Meeks, Jeff Elhai, Teresa Thiel, Malcolm Potts, Frank Larimer, Jane Lamerdin, Paul Predki & Ronald Atlas, An overview of the genome of Nostoc punctiforme, a multicellular, symbiotic cyanobacterium ; Photosynthesis Research 70 : 85–106, 2001. ; Kluwer Academic Publishers (Netherlands). Minireview ; Section of Microbiology, University, PDF, 22 pages, (résumé Arquivado 27 de setembro de 2013 en Wayback Machine.).
  26. 26,0 26,1 26,2 K. Sivonen, W. W. Carmichael, M. Namikoshi, K. L. Rinehart, A. M. Dahlem et S. I. Niemelä, Isolation and characterization of hepatotoxic microcystin homologs from the filamentous freshwater cyanobacterium Nostoc sp. strain 152 ; Appl. Environ. Microbiol. septembre 1990 vol. 56 n° 9 2650-2657 (résumé)
  27. M. Ehling-Schulz, W. Bilger et S. Scherer, UV-B-induced synthesis of photoprotective pigments and extracellular polysaccharides in the terrestrial cyanobacterium Nostoc commune ; J. Bacteriol. marzo de 1997 vol. 179 n° 6 1940-1945 (resumo)
  28. 28,0 28,1 28,2 Eduardo Blumwald et Elisha Tel-Or, Osmoregulation and cell composition in salt-adaptation of Nostoc muscorum ; Archives of Microbiology Volume 132, 1981, Number 2, 168-172 ; DOI : 10.1007/BF00508725 (résumé Arquivado 13 de setembro de 2019 en Wayback Machine.)
  29. Golakoti Trimurtulu, Ikuko Ohtani, Gregory M. L. Patterson, Richard E. Moore, Thomas H. Corbett, Frederick A. Valeriote, Lisa Demchik, Total Structures of Cryptophycins, Potent Antitumor Depsipeptides from the Blue-Green Alga Nostoc sp. Strain GSV 224 ; J. Am. Chem. Soc., 1994, 116 (11), páxinas 4729–4737 xuño de 1994, ; DOI : 10.1021/ja00090a020 (resumo / Primeira páxina do artigo)
  30. 30,0 30,1 30,2 30,3 30,4 Johnson HE, King SR, Banack SA, Webster C., Callanaupa WJ, Cox PA., Cyanobacteria (Nostoc commune) used as a dietary item in the Peruvian highlands produce the neurotoxic amino acid BMAA, J Ethnopharmacol. 19 de xuño de 2008 ; 118(1) : 159-65. Epub 2008 Apr 14.
  31. Paul G. Becher, Julien Beuchat, Karl Gademann, et Friedrich Jüttner ; Nostocarboline :  Isolation and Synthesis of a New Cholinesterase Inhibitor from Nostoc 78-12A ; J. Nat. Prod., 2005, 68 (12), páxinas 1793–1795. DOI : 10.1021/np050312l. Data de publicación (Web) : 2005-12-02 (resumo).
  32. cun IC50 de 13,2 μM (fonte)
  33. 33,0 33,1 SuisseInfo La lutte contre l'Alzheimer part des eaux usées (2006-01-06), citando a revista universitaria « ETHLife » e « unipublic ». Consultado o 20-01-2012.
  34. Judith F. Blom, Tobias Brütsch, Damien Barbaras, Yann Bethuel, Hans H. Locher, Christian Hubschwerlen et Karl Gademann, Potent Algicides Based on the Cyanobacterial Alkaloid Nostocarboline ; Organic Letters 2006 8 (4), páxinas 737–740 (résumé)
  35. Guiry, M.D.; Guiry, G.M. (2008). "42976". AlgaeBase. World-wide electronic publication, National University of Ireland, Galway.
  36. NCBI Nostoc
  37. WoRMS. "Nostoc, Vaucher ex Bornet et Flahault, 1886". World Register of Marine Species.
  38. ITIS Nostoc

Referencias taxonómicas

Véxase tamén

Bibliografía

  • (en francés) "Pluie de viande du Kentucky". In L'Exposition universelle de 1878 illustrée [Paris], ISSN 2118-8262, n° 67, août 1876, pp. 54–55.
  • (en inglés) Adams DG et Duggan PS (1999) Heterocyst differentiation and akinete differentiation in cyanobacteria. New Phytol 144 : 3–33.
  • (en inglés) Bhaya D, Schwarz R and Grossman AR (2000) Molecular responses to environmental stress. In : Whitton BA et Potts M. (eds) The Ecology of Cyanobacteria. Their Diversity in Time and Space, páxinas 397–442. Kluwer Academic Publishers, Dordrecht, Pays-Bas.
  • (en inglés) Buikema WJ et Haselkorn R. (1993) Molecular genetics of cyanobacterial development. Ann Rev Plant Physiol Plant Mol Biol 44 : 33–52.
  • (en inglés) Campbell EL and Meeks JC (1992) Evidence for plant-mediated regulation of nitrogenase expression in the Anthoceros-Nostoc symbiotic association. J Gen Microbiol 138 : 473–480.
  • (en inglés) Campbell EL, Brahamsha B. et Meeks JC (1998) Mutation of an alternative sigma factor in the cyanobacterium Nostoc punctiforme results in increased infection of its symbiotic plant partner, Anthoceros punctatus. J Bacteriol 180 : 4938–4941.
  • (en inglés) Cohen MF et Meeks JC (1997) A hormogonium regulating locus hrmUA, of the cyanobacterium Nostoc punctiforme strain ATCC 29133 and its response to an extract of a symbiotic plant partner Anthoceros punctatus. Mol Plant Microbe Inter 10 : 280–289.
  • (en inglés) Dow CS et Swoboda UK (2000) Cyanotoxins. In : Whitton BA et Potts M. (eds) The Ecology of Cyanobacteria Their Diversity in Time and Space, páxinas 613–632. Kluwer Academic Publishers, Dordrecht, Pays-Bas.
  • (en inglés) Enderlin CS et Meeks JC (1983) Pure culture and reconstitution of the Anthoceros-Nostoc symbiotic association. Planta 158 : 157–165.
  • (en inglés) Helm, R. F., Huang, Z., Edwards, D., Leeson, H., Peery, W. 0., & Potts, M. (2000). Structural characterization of the released polysaccharide of desiccation-tolerant Nostoc commune DRH-1. J Bacteriol 182, 974±982.
  • (en inglés) Hill, D. R. H., Hladun, S. L., Scherer, S. 0., & Potts, M. (1994b). Water stress proteins of Nostoc commune (Cyanobacteria) are secreted with UV-A}B-absorbing pigments and associate with 1,4-b-dxylanxylanohydrolase activity. J Biol Chem 269, 7726±7734.
  • (en inglés) Mollenhauer D., Mollenahuer R. et Kluge M. (1996) Studies on initiation and development of the partner association in Geosiphon pyriforme (Kutz.) v.Wettstein, a unique encocytobiotic system of a fungus (Glomales) and the cyanobacterium Nostoc punctiforme (Kutz.). Hariot Protoplasma 193 : 3–9.
  • (en inglés) Summers ML, Wallis JG, Campbell EL et Meeks JC (1995) Genetic evidence of a major role for glucose-6-phosphate dehydrogenase in nitrogen fixation and dark growth of the cyanobacterium Nostoc sp. strain ATCC 29133. J Bacteriol 177 : 6184–6194
  • (en inglés) Wong FCY et Meeks JC (2001) The hetF gene product is essential to heterocyst differentiation and affects HetR function in the cyanobacterium Nostoc punctiforme. J Bacteriol 183 : 2654–2661.
  • (en inglés)Wright, D.; Prickett, T.; Helm, R. F.; Potts, M. (2001-09-01). "Form species Nostoc commune (Cyanobacteria)". International Journal of Systematica and Evolutionary Microbiology (en inglés) 51 (5): 1839–1852. ISSN 1466-5026. doi:10.1099/00207713-51-5-1839.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores e editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia gl Galician

Nostoc: Brief Summary ( галициски )

добавил wikipedia gl Galician
 src= Nostoc pruniforme.

Nostoc é un xénero de cianobacterias da familia Nostocaceae. A etimoloxía da palabra Nostoc é moi discutida, e crese que a puido inventar Paracelso (Nostoch). Designa hoxe un xénero de bacterias que realizan a fotosíntese e poden facer a fixación do nitróxeno.

Son moi parecidos a algunhas algas, mais poden vivir sobre substratos terrestres orixinando colonias, e formar masas xelatinosas semellantes a certas algas, especialmente cando as súas estruturas se inchan de auga despois da chuvia ou en período húmido.

Como pasan case desapercibidos cando están deshidratados e debido á rapidez con que se poñen turxentes cando se expoñen á humidade, existía a crenza popular de que caían do ceo, de aí o nome que teñen nalgúns países de "cuspiñazo de lúa" (crachat de lune en francés) ou "xelatina de estrelas" ou "manteiga de bruxa" (star jelly, witch's butter en inglés), entre outros.

Son especies pioneiras que poden vivir en medios pobres e básicos. Forman ás veces auténticos tapetes, nódulos ou bólas, que acadan nas zonas polares varios centímetros de diámetro, e exercen localmente unha función moi importante protexendo os solos contra a erosión eólica e hídrica e a deshidratación en certos solos en pendente ou semidesérticos. Cando morren e se degradan contribúen a formar a materia orgánica do solo. A súa recolección intensiva en China é unha das causas da erosión e degradación de certos solos moi vulnerables..

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores e editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia gl Galician

Nostoc ( исландски )

добавил wikipedia IS

Nostoc er ættkvísl blábaktería sem finna má víða í náttúrunni. Þær einkennast meðal annars af sérstæðu vaxtarformi, þar sem kúlu- eða ellipsulaga frumur mynda langar keðjur í hlaupkenndu slíðri. Slíkar Nostoc-trefjar geta orðið all stórar og myndað stórsæjar, slýkenndar breiður. Hana má finna í jörðu, klettum, á botni vatna eða jafnvel í litlum lindum sem geta bæði verið ferskvatn eða saltvatn. Sumar tegundir ættkvíslarinnar eru þekktar að því að lifa í sambýli við aðrar lífverur, einkum fléttur. Nostoc getur ljóstillífað líkt og aðrar blábakteríur og einnig bindur hún nitur.[1]

Uppgötvaðar hafa verið 334 tegundir af Nostoc bakteríum en þó hafa nöfn einungis 55 þeirra verið samþykkt. Sumar þessara tegunda er að finna fléttum þar sem þær þjóna sem innrænir sambýlingar svo erfitt getur verið að einangra og rannsaka þær.[2] Í fléttusambýlinu ljóstillífa þær og binda ólífrænt nitur handa sambýlisfélaganum og fá í staðinn næringarefni og skjól fyrir afráni. Svepphlutinn í fléttunni fær bæði kolefni og nitur frá bakteríunni á meðan plantan fær bara nitur þar sem hún verður sér út um kolefni í gegnum ljóstillífun.[3]

Svepphlutinn í fléttu hefur margar bakteríur og þörunga í vinnu hjá sér þar sem hann fær sín næringarefni frá en það getur verið frá ljóstillífun eða jafnvel fengið næringarefni í gegnum bakteríurnar. Þar sem cyanobakteríurnar eru eina tegundin sem er í samlífinu þá er það augljóslega hún sem vinnur að því að gefa sveppinum kolefni í gegnum ljóstillífun ásamt niturbindingu. Þau tilfelli þar sem sveppurinn hefur grænþörunga og cyanobakteríu hjá sér er það grænþörungurinn sem sér mest um að ljóstillífa á meðan bakterían sér um niturbindinguna.[3]

Heimildir

  1. J. T. Staley, R. P. Gunsalus, S. Lory og J. J. Perry (2007). Microbial Life, 2. útg.. Sinauer Associates, Inc., Sunderland, Massachusetts, 2007.
  2. M. D. Guiry in Guiry, M.D. & Guiry, G.M. 2011. AlgaeBase. World-wide electronic publication, National University of Ireland, Galway. http://www.algaebase.org; searched on 17 May 2011.
  3. 3,0 3,1 Paulsrud, P., Rikkinen, J., & Lindblad, P. (2000). Spatial patterns of photobiont diversty in some Nostoc containing lichens. New Phytol. 146, 291 - 299.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia IS

Nostoc: Brief Summary ( исландски )

добавил wikipedia IS

Nostoc er ættkvísl blábaktería sem finna má víða í náttúrunni. Þær einkennast meðal annars af sérstæðu vaxtarformi, þar sem kúlu- eða ellipsulaga frumur mynda langar keðjur í hlaupkenndu slíðri. Slíkar Nostoc-trefjar geta orðið all stórar og myndað stórsæjar, slýkenndar breiður. Hana má finna í jörðu, klettum, á botni vatna eða jafnvel í litlum lindum sem geta bæði verið ferskvatn eða saltvatn. Sumar tegundir ættkvíslarinnar eru þekktar að því að lifa í sambýli við aðrar lífverur, einkum fléttur. Nostoc getur ljóstillífað líkt og aðrar blábakteríur og einnig bindur hún nitur.

Uppgötvaðar hafa verið 334 tegundir af Nostoc bakteríum en þó hafa nöfn einungis 55 þeirra verið samþykkt. Sumar þessara tegunda er að finna fléttum þar sem þær þjóna sem innrænir sambýlingar svo erfitt getur verið að einangra og rannsaka þær. Í fléttusambýlinu ljóstillífa þær og binda ólífrænt nitur handa sambýlisfélaganum og fá í staðinn næringarefni og skjól fyrir afráni. Svepphlutinn í fléttunni fær bæði kolefni og nitur frá bakteríunni á meðan plantan fær bara nitur þar sem hún verður sér út um kolefni í gegnum ljóstillífun.

Svepphlutinn í fléttu hefur margar bakteríur og þörunga í vinnu hjá sér þar sem hann fær sín næringarefni frá en það getur verið frá ljóstillífun eða jafnvel fengið næringarefni í gegnum bakteríurnar. Þar sem cyanobakteríurnar eru eina tegundin sem er í samlífinu þá er það augljóslega hún sem vinnur að því að gefa sveppinum kolefni í gegnum ljóstillífun ásamt niturbindingu. Þau tilfelli þar sem sveppurinn hefur grænþörunga og cyanobakteríu hjá sér er það grænþörungurinn sem sér mest um að ljóstillífa á meðan bakterían sér um niturbindinguna.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia IS

Nostoc ( италијански )

добавил wikipedia IT

Nostoc è un genere di cianobatteri azotofissatori di acqua dolce che formano colonie di filamenti, costituiti da cellule rotondeggianti avvolte in una massa gelatinosa.

Quando si trovano al suolo le colonie di Nostoc non vengono normalmente notate, mentre dopo una pioggia si ingrossano fino a diventare un ammasso gelatinoso.

I batteri di questo genere contengono pigmenti fotosintetici nel loro citoplasma e possono quindi effettuare la fotosintesi.

È detta anche Spuma di Primavera.

Specie

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autori e redattori di Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia IT

Nostoc: Brief Summary ( италијански )

добавил wikipedia IT

Nostoc è un genere di cianobatteri azotofissatori di acqua dolce che formano colonie di filamenti, costituiti da cellule rotondeggianti avvolte in una massa gelatinosa.

Quando si trovano al suolo le colonie di Nostoc non vengono normalmente notate, mentre dopo una pioggia si ingrossano fino a diventare un ammasso gelatinoso.

I batteri di questo genere contengono pigmenti fotosintetici nel loro citoplasma e possono quindi effettuare la fotosintesi.

È detta anche Spuma di Primavera.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autori e redattori di Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia IT

Trzęsidło ( полски )

добавил wikipedia POL
Nostoc commune.jpg
Nostoc commune Systematyka Królestwo bakterie Typ sinice Klasa Cyanophyceae Rząd Nostocales Rodzina Nostocaceae Rodzaj Nostoc Nazwa systematyczna Nostoc Vaucher ex Bornet et Flahault 1886

Trzęsidło (Nostoc) – rodzaj kolonijnych sinic, należących do rzędu Nostocales.

Charakterystyka

Komórki trzęsidła mają kształt kulisty lub beczułkowaty, tworzą nici otoczone grubą, galaretowatą pochwą, wewnątrz kolonii oraz z wiekiem rozpływającą się. Nici niespolaryzowane, komórki (poza heterocystami i sporami) niezróżnicowane. Występują w galaretowatych skupieniach (plechach). Plechy mogą być bezkształtne lub kuliste, mikroskopijne lub kilkucentymetrowe. Otoczone są perydermą. Heterocysty pojedyncze, interkalarne lub terminalne. Rozmnażanie kolonii przez hormogonia, akinety lub fragmentację plechy. Występują w rozmaitych siedliskach słodkowodnych (także w wodach słonawych). Niektóre są aerofitami lub żyją w glebie. Część ściśle współżyje z innymi organizmami tworząc porosty lub żyjąc w korzeniach sagowców i podstawach liści gunnery, torfowców i in. Jako organizmy diazotroficzne wiążą azot atmosferyczny, przy czym jest to możliwe tylko w odizolowanych od tlenu i światła heterocystach. Przyswojony azot jest wykorzystywany również przez ich symbiontów.

Wybrane gatunki

Bibliografia

  • Stefan Gumiński: Fizjologia glonów i sinic. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1990. ISBN 83-229-0372-3.
  • Barbara Kawecka, Pertti Vesa Eloranta: Zarys ekologii glonów wód słodkich i środowisk lądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. ISBN 83-01-11320-0.
  • Marcin Pliński: Glony Zatoki Gdańskiej. Cz. 1: Sinice. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 1988. ISBN 83-7017-257-1.
  • Nostoc (ang.). www.algaebase.org. [dostęp 10 grudnia 2008].
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia POL

Trzęsidło: Brief Summary ( полски )

добавил wikipedia POL

Trzęsidło (Nostoc) – rodzaj kolonijnych sinic, należących do rzędu Nostocales.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia POL

Nostoc ( португалски )

добавил wikipedia PT

Nostoc é um gênero de cianobactéria encontrado em diferentes ambientes o qual forma colônias compostas de filamentos de células moniliformes (semelhantes a um colar) em um invólucro gelatinoso.

Nostoc pode ser encontrada no solo, em rochas úmidas, na base de lagos e nascentes (água doce e salgada), e raramente em habitats marinhos. Ela pode crescer simbioticamente dentro de tecidos de plantas, como no gênero Gunnera ou na divisão Anthocerotophyta, fornecendo nitrogênio para seu hospedeiro através de células terminais diferenciadas, conhecidas por heterocistos. Estas bactérias possuem pigmentos fotossintéticos em seu citoplasma para fazer fotossíntese.

Espécies

Nostoc é um membro da família Nostocaceae da ordem Hormogonales. Inclui as espécies:

Referências

  1. Abbott, Isabella A (1989). Lembi, Carole A.; Waaland, J. Robert, eds. Algae and human affairs. [S.l.]: Cambridge University Press, Phycological Society of America. 141 páginas. ISBN 9780521321150 Parâmetro desconhecido |content= ignorado (ajuda)

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores e editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia PT

Nostoc: Brief Summary ( португалски )

добавил wikipedia PT

Nostoc é um gênero de cianobactéria encontrado em diferentes ambientes o qual forma colônias compostas de filamentos de células moniliformes (semelhantes a um colar) em um invólucro gelatinoso.

Nostoc pode ser encontrada no solo, em rochas úmidas, na base de lagos e nascentes (água doce e salgada), e raramente em habitats marinhos. Ela pode crescer simbioticamente dentro de tecidos de plantas, como no gênero Gunnera ou na divisão Anthocerotophyta, fornecendo nitrogênio para seu hospedeiro através de células terminais diferenciadas, conhecidas por heterocistos. Estas bactérias possuem pigmentos fotossintéticos em seu citoplasma para fazer fotossíntese.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores e editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia PT

Nostoc ( турски )

добавил wikipedia TR

Nostoc Siyanobakterilerden bir cinstir. Tatlı sularda, denizlerde yaşarlar. Zarla çevrili bir çekirdekleri olmadığından bakteri, fotosentez yapmaları nedeniyle de ipliksi mavi - yeşil algler olarak sınıflandırılırlar. Havadaki serbest azotu bağlayarak amonyağa indirgerler. Bu özellikleri nedeniyle biyolojik gübre elde edilmesinde kullanılırlar. Besin olarak da tüketilirler. Ayrıca morfolojik olarak hücreler küre şeklinde olup zeytin yeşili, mavi yeşildirler. İplikleri daima koloni içinde yer alırlar.

Stub icon Bakteri ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia yazarları ve editörleri
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia TR

Nostoc ( украински )

добавил wikipedia UK

Назва

Назву роду дав Теофраст Парацельс

Будова

Бактерії містять фотосинтезуючий пігмент у цитоплазмі. Формують ланцюжки [колонія|колоній]]. Колонії ностока бувають різних розмірів — від мікроскопічно малих до великих (розміром з горошину або сливу), іноді мають вигляд «плескачиків» до 30 см у діаметрі, округлої або еліпсоподібної форми. Слизисті або драглисті піхви мішкоподібні, дуже набухлі і зливаються в загальну слизову масу. У ній містяться ламелярно-зігнуті, покручені нитки, утворені, в основному, однаковими за розмірами клітинами. Більші за розмірами клітини з двоконтурною оболонкою — гетероцисти. По цих клітинах здебільшого розриваються нитки на гормогонії. Буває і спороутворення, при якому багато клітин або всі вегетативні клітини перетворюються на спори, що трохи відрізняються від них формою і розміром.

Життєвий цикл

Земляні бактерії після дощу формують желеподібну масу, видиму неозброєним оком.

Поширення та середовище існування

Бактерії знайдені у землі, мокрому камінні, на дні водойм (солоних і прісних) та у симбіозі з рослинами роду Gunnera, антоцеротовидними мохами та лишайниками Leptogium imbricatum, Leptogium schraderi.[1][2]

Практичне використання

Nostoc flagelliforme та Nostoc commune вживають у їжу в Китаї, Японії та Яві.[3]

Примітки

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Автори та редактори Вікіпедії
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia UK

Nostoc ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Nostoc là một chi của vi khuẩn lam nước ngọt, có khả năng tạo nên những quần thể hình cầu từ những chuỗi các tế bào liên kết với nhau được bảo vệ trong một lớp vỏ dẻo. Thường thì người ta ít khi tìm thấy quần thể Nostoc trên mặt đất; nhưng sau khi trời mưa, chúng nở thành những khối dẻo lớn có thể nhận thấy bằng mắt thường. Người ta từng cho rằng những khối dẻo này rơi từ trên trời xuống, nên đã từng gọi quần thể sinh vật này là sao băng hay sao dẻo. Chúng cũng từng được gọi là bơ của phù thủy. Chủ của trang web World Wide Words, Michael Quinion, nói rằng người dân xứ Wales gọi chúng là pwdre sêr, có nghĩa phần ung thối của những ngôi sao [2]. Tên gọi chung trong tiếng Việt của chi này là tảo trứng ếch.

Nostoc có thể được tìm thấy trên những đất đá ẩm; đáy suối, hồ; và (rất hiếm) ở những môi trường biển. Nó cũng sống cộng sinh trong mô của một số loài thực vật, chẳng hạn như với các loài bèo hoa dâu, cung cấp khí nitơ cho chúng. Những vi khuẩn này có chứa sắc tố quang hợp trong tế bào chất giúp chúng có khả năng quang hợp.

Các loài

Vi khuẩn Nostoc thuộc họ Nostocaceae, bộ Nostocales. Có các loài sau:

Dùng trong ẩm thực

Chứa protein và vitamin C, vi khuẩn Nostoc được chế biến và tiêu thụ như một loại thực phẩm, chủ yếu ở châu Á (Trung Quốc, Nhật Bản, và Java).

Chú thích

Tham khảo

Đường dẫn ngoại

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Nostoc
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI

Nostoc: Brief Summary ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Nostoc là một chi của vi khuẩn lam nước ngọt, có khả năng tạo nên những quần thể hình cầu từ những chuỗi các tế bào liên kết với nhau được bảo vệ trong một lớp vỏ dẻo. Thường thì người ta ít khi tìm thấy quần thể Nostoc trên mặt đất; nhưng sau khi trời mưa, chúng nở thành những khối dẻo lớn có thể nhận thấy bằng mắt thường. Người ta từng cho rằng những khối dẻo này rơi từ trên trời xuống, nên đã từng gọi quần thể sinh vật này là sao băng hay sao dẻo. Chúng cũng từng được gọi là bơ của phù thủy. Chủ của trang web World Wide Words, Michael Quinion, nói rằng người dân xứ Wales gọi chúng là pwdre sêr, có nghĩa phần ung thối của những ngôi sao [2]. Tên gọi chung trong tiếng Việt của chi này là tảo trứng ếch.

Nostoc có thể được tìm thấy trên những đất đá ẩm; đáy suối, hồ; và (rất hiếm) ở những môi trường biển. Nó cũng sống cộng sinh trong mô của một số loài thực vật, chẳng hạn như với các loài bèo hoa dâu, cung cấp khí nitơ cho chúng. Những vi khuẩn này có chứa sắc tố quang hợp trong tế bào chất giúp chúng có khả năng quang hợp.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI

Носток ( руски )

добавил wikipedia русскую Википедию
Порядок: Ностоковые
Семейство: Nostocaceae
Род: Носток
Международное научное название

Nostoc Vaucher ex Bornet & Flahault[fr], 1888

Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 1146NCBI 1177EOL 11781

Носто́к (лат. Nostoc) — род цианобактерий порядка Ностоковые (Nostocales). Представители рода распространены в почве, на дне пресных водоёмов, реже в морях. Они также растут в качестве симбионта в лишайниках и в некоторых высших растениях.

Виды

Ссылки

Логотип Викисловаря
В Викисловаре есть статья «носток»

Научные ссылки

Научные базы данных

Примечания


Эвглена Это заготовка статьи по альгологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Бактерия Это заготовка статьи по бактериологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Авторы и редакторы Википедии
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia русскую Википедию

Носток: Brief Summary ( руски )

добавил wikipedia русскую Википедию

Носто́к (лат. Nostoc) — род цианобактерий порядка Ностоковые (Nostocales). Представители рода распространены в почве, на дне пресных водоёмов, реже в морях. Они также растут в качестве симбионта в лишайниках и в некоторых высших растениях.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Авторы и редакторы Википедии
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia русскую Википедию

ネンジュモ ( јапонски )

добавил wikipedia 日本語
ネンジュモ CyanobacteriaColl1.jpg
Nostoc pruniformeの藻塊
分類 ドメ
イン
: 真正細菌 Bacteria : 藍色細菌門 Cyanobacteria : 藍色細菌綱 Cyanobacteria : ネンジュモ目 Nostocales : ネンジュモ科 Nostocaceae : ネンジュモ属 Nostoc

本文参照

ネンジュモ属(念珠藻属)Nostoc藍藻の一つ。一列の細胞からなる分岐しない糸状体が共通の寒天基質内で多数絡み合って藻塊(コロニー)を形成する。

細胞の形は球形~樽形、ほぼ同じ形をしているが糸状体の所々に異質細胞アキネートを有することがある。一つ一つの細胞は直径10μm程だが球状または不定形の藻塊は肉眼で確認できるほど大きくなるものもある。道路脇や植木鉢の底などの湿った場所で雨上がりに大発生することもある。藍藻には珍しく通常の淡水域にはあまり見られず、陸上や温泉に多く、海水域では稀である。

よく同科のアナベナ Anabaena(寒天質基質を作らない)や、緑色植物門ジュズモ Chaetomorpha(殆どが海水産)と混同される。

タンパク質ビタミンCを含み、N. flagelliforme髪菜)やN. communeイシクラゲ)が中国日本ジャワ島で、N. ellipsosporum中央アジア食用とされる。

下位分類[編集]

以下のが含まれる:

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
ウィキペディアの著者と編集者
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia 日本語

ネンジュモ: Brief Summary ( јапонски )

добавил wikipedia 日本語

ネンジュモ属(念珠藻属)Nostoc は藍藻の一つ。一列の細胞からなる分岐しない糸状体が共通の寒天基質内で多数絡み合って藻塊(コロニー)を形成する。

細胞の形は球形~樽形、ほぼ同じ形をしているが糸状体の所々に異質細胞アキネートを有することがある。一つ一つの細胞は直径10μm程だが球状または不定形の藻塊は肉眼で確認できるほど大きくなるものもある。道路脇や植木鉢の底などの湿った場所で雨上がりに大発生することもある。藍藻には珍しく通常の淡水域にはあまり見られず、陸上や温泉に多く、海水域では稀である。

よく同科のアナベナ Anabaena(寒天質基質を作らない)や、緑色植物門ジュズモ Chaetomorpha(殆どが海水産)と混同される。

タンパク質ビタミンCを含み、N. flagelliforme(髪菜)やN. commune(イシクラゲ)が中国日本ジャワ島で、N. ellipsosporumが中央アジア食用とされる。

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
ウィキペディアの著者と編集者
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia 日本語