Conservation Status
добавил University of Alberta Museums
They are an invasive species that are not on any conservation list, nationally or internationally due to their relative abundance (ADW, 2012).
- лиценца
- cc-by-nc
- авторски права
- University of Alberta Museums
Cyclicity
добавил University of Alberta Museums
According to studies done in Europe, adults emerge in late March or early April. The adults were observed mating a week or two after their emergence. The second generation adults emerged in June. While the young (second generation) females rarely mate until they have over-wintered, young males will mate with older (first generation) females. This creates a partial second generation (Majerus, 1994). In Alberta, it is common for this specie to produce three generations in one year (Acorn, 2007).
- лиценца
- cc-by-nc
- авторски права
- University of Alberta Museums
Distribution
добавил University of Alberta Museums
Before it was introduced to North America between 1951 and 1970, its range extended throughout Europe and Asia. Now it is commonly found throughout most of North America (Acorn, 2007; ADW, 2012).
- лиценца
- cc-by-nc
- авторски права
- University of Alberta Museums
General Description
добавил University of Alberta Museums
5.5-7.8 mm long. A red or orange-red ladybug with seven black spots (Acorn, 2007; Belicek, 1976). Although it commonly has seven spots the number of spots can range from 0-9 (Majerus & Kearns, 1989). This makes it easily confused with nine-spotted ladybug, but nine-spotted ladybugs have a pale orange colour and a dark line where the wing covers meet (Acorn, 2007). In Europe, it can be confused with scarce seven-spot ladybug (Coccinella magnifica). Coccinella septempunctata have one small white triangular mark on the underside of the thorax under the middle pair of legs on each side. Whereas, C. magnifica have two small triangular marks on the underside of thorax, one under each the middle and hind pair of legs on each side (Majerus & Kearns, 1989).
- лиценца
- cc-by-nc
- авторски права
- University of Alberta Museums
Habitat
добавил University of Alberta Museums
Diverse. It is a habitat generalist and is found throughout most habitats (Acorn, 2007; Kearns & Majerus, 1989) where significant prey, especially aphids is available (Majerus, 1989).
- лиценца
- cc-by-nc
- авторски права
- University of Alberta Museums
Life Cycle
добавил University of Alberta Museums
In a healthy larva, the first instar takes 22.4%, the second takes 18.4%, the third takes 17.2% and the fourth takes 41.9% of the total development time (Hodek & Honek, 1996). The larva will stop feeding 24 hours before pupating. When the pupa first emerges its elytra is soft and lacks pigment (ADW, 2012). The colouration happens over time and depends on the environment e.g. light orange under 35°C and 55% relative humidity, but dark brown under 15°C and 95% relative humidity. An increase in temperature above 200C for larval rearing has a negative effect on the weight of adult beetles e.g. increasing the temperature form 20°C to 25°C decreases the weight from 39 mg to 35.5 mg (Hodek & Honek, 1996). Sexually mature males will copulate by mouthing a female. Immature and females that are ready to lay eggs will resist this behavior. Individuals may mate multiple times to increase fecundity. Females eject spermatophore, for reason unknown. A female can lay anywhere from 200 to 1000 eggs. When eggs are being ova posited, females will avoid areas with the eggs of same species and will only deposit around 15 eggs at a spot. Breeding starts during spring/early summer and continues into fall (ADW, 2012).
- лиценца
- cc-by-nc
- авторски права
- University of Alberta Museums
Trophic Strategy
добавил University of Alberta Museums
It is polyphagus, primarily feeding on aphids. Various different aphids are essential for development. Adults dislike artificial food (Hodek, 1973). If food is low adults and larvae will eat their relatives and pollen (ADW, 2012).
- лиценца
- cc-by-nc
- авторски права
- University of Alberta Museums
Седумточкеста бубамара
добавил wikipedia emerging languages
Седумточкеста бубамара (Coccinella septempunctata), (или во Северна Америка „Ц-7“ [1]) е најчеста бубамара во Европа. Нејзините наткрила се со црвена боја со три црни точки секоја од нив, при што една дополнителна точка се простира на двете, создавајќи вкупно седум точки, според кои овој вид ги добил неговите вообичаени и научни имиња (од латински septem = "седум" и punctus = "точки").
Биологија
![src=]()
Ларва на седумточкеста бубамара
![src=]()
Покрај инсекти, бубамарата со седум точки јаде
полен и
нектар
![src=]()
Парење на седумточкеста бубамара
Седумточкестата бубамара има широк еколошки опсег, обично живее таму каде што има лисни вошки со кои се храни.[2] И возрасните и ларвите се незаситни предатори на лисни вошки, и заради ова, седумточкестата бубамара е донесена во Северна Америка како агент за биолошка контрола за намалување на бројот на лисни вошки, и веќе е назначена како официјален државен инсект од пет различни држави (Делавер, Масачусетс, Њу Хемпшир, Охајо и Тенеси). Се раѓаат една или две генерации годишно. Возрасните зимата ја минуваат во парковите, градините и во близина на шуми, на трева и под кората на дрвјата и карпите.
Во Велика Британија постојат стравувања дека бројот на единки од седумточкестата бубамара е намален поради борбата за храна со азиската бубамара.[3] Спротивно на тоа, во Северна Америка, овој вид надмина многу домашни видови. Масивни роеви од седумточкеста бубамара се појавиле во сушното лето 1976 година во Велика Британија.[4] Порано овие бубамари често се среќавале на островот Малта, но со текот на годините намален е нивниот број. [2]
Анатомија и физиологија
Возрасна седумточкеста бубамара може да достигне должина на тело од 7,6 - 10 мм. Нивните карактеристични точки и привлечните бои очигледно ги прават несакани за предаторите. Видот може да лачи течност од зглобовите на нозете што им дава лош вкус. Загрозената бубамара може и да се прави мртва и да излачува материја со лоша миризба за да се заштити.[5]
Распространетост
Може да се најде во Европа, Северна Африка, Австралија, Кипар, европскиот дел на Русија, Кавказ, Сибир, рускиот далечен исток, Белорусија, Украина, Молдавија, Транскавказија, Казахстан, Средна Азија, Западна Азија, Среден Исток, Авганистан, Монголија, Кина, Северна и Јужна Кореја, Пакистан, Непал, Северна Индија, Јапонија, Југоисточна Азија. Исто така седумточкестата бубамара била донесена во Северна Америка, а ја има и во тропскиот дел на Африка.[6]
Седумточкестата бубамара ја има во Македонија.
Наводи
-
↑ „Coccinella septempunctata (Linnaeus,1758:365). Seven-spotted lady beetle; Seven-spotted ladybug“. Discover Life. конс. November 29, 2010.
-
↑ 2,0 2,1 Schembri, Patrick J.; Baldacchino, Alfred E. (2011) (на Maltese). Ilma, Blat u Hajja: Is-Sisien tal-Ambjent Naturali Malti. стр. 81–82. ISBN 978-99909-44-48-8. http://www.bdlbooks.com/geography/3394-ilma-blat-u-hajja.html.
-
↑ Ben Quinn. „Home-grown ladybirds put to flight by alien invasion“, The Daily Telegraph, 7 ноември 2006.
-
↑ Parkinson, Justin. „Could the ladybird plague of 1976 happen again?“, BBC News Magazine, 5 март 2016.
-
↑ „Ladybugs“. National Geographic. National Geographic Society. конс. August 10, 2019.
-
↑ N. B. Nikitsky and А. S. Ukrainsky, 2016 The Ladybird Beetles (Coleoptera, Coccinellidae) of Moscow Province ISSN 0013-8738. Entomological Review, 2016, Vol. 96, No. 6, pp. 710–735 ISSN 0013-8738 online pdf
- лиценца
- cc-by-sa-3.0
- авторски права
- Автори и уредници на Википедија
Седумточкеста бубамара: Brief Summary
добавил wikipedia emerging languages
Седумточкеста бубамара (Coccinella septempunctata), (или во Северна Америка „Ц-7“ ) е најчеста бубамара во Европа. Нејзините наткрила се со црвена боја со три црни точки секоја од нив, при што една дополнителна точка се простира на двете, создавајќи вкупно седум точки, според кои овој вид ги добил неговите вообичаени и научни имиња (од латински septem = "седум" и punctus = "точки").
- лиценца
- cc-by-sa-3.0
- авторски права
- Автори и уредници на Википедија
.jpg)
