Yaponiyada,Koreyada,Uzaq şərqdə,Saxalində və Kuril adalarında yayılmışdır.
Hündürlüyü 1,5-12 m-dək,düz gövdəsinin diametri 20 sm-dək alçaqboylu,budaqlı və gövdəli kiçik ağacdır.Yarpaqları növbəli,tökülən,iri,uzunluğu 1 m-dək,mürəkkəb,lələkvari,birinci dərəcəli 2-4 hissədən və 5-9 cüt yarpaqcıqdan ibarətdir.Çətirləri çoxsaylıdır,iri,mürəkkəb,süpürgəvari çiçək qruplarına,bəzən şaxələnmiş salxıma yığılmışdır.İyuı-avqustda çiçəkləyir.Çiçəkləri xırda,ikicinsli və erkəkcikləri,inkişaf etməmiş yumurtalıqlı,əsasən beşhissəli,bəzən 4 və ya 6 hissəlidir.Kasacığı xırda dişlidir.Erkəkcikləri uzunsov tozluqludur:sütuncuğun altı hamst və ya zəif qabarıqdır;yumurtalığı iki-altı yuvalıdır.Meyvəsi göy-qara,giləmeyvəli,beş çəyirdəkli,diametri 3-5 mm-dir.Sentyabr-oktyabrda meyvəsi yetişir.Meyvəsi tünd-bənövşəyi,giləmeyvəsəkilli,şarşəkilli,beş,bəzən altı hissəli,ətli ekzokarpdır.Toxumları hamar endospermlidir.Toxumlarla və zoğları ilə çoxalır.
Meşələrdə,daşlı-qayalı yerlərdə dəniz səviyyəsindən 2700 m-dən hündürlükdə bitir.
Mərdəkan dendrarisində 1992-ci ildə introduksiya edilmişdir.
Tərkibində müxtəlif toksik qlikozidlər və alkaloidlər vardır.İri yarpaqları,enli çiçək qrupları ilə çox gözəldir və landşafta özünəməxsus ekzotik görünüş verir.Araliyanın yarpaqları,qabığı və kökləri (Rasix Araliae) dərman xammalıdır.
Planhigyn blodeuol o faint llwyn bychan ydy Aralia Japan sy'n enw gwrywaidd. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Aralia elata a'r enw Saesneg yw Japanese angelica-tree.
Mae'n perthyn o bell i'r un urdd a'r foronen, y seleri, y persli a'r eiddew.[1]
Planhigyn blodeuol o faint llwyn bychan ydy Aralia Japan sy'n enw gwrywaidd. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Aralia elata a'r enw Saesneg yw Japanese angelica-tree.
Mae'n perthyn o bell i'r un urdd a'r foronen, y seleri, y persli a'r eiddew.
Manchurisk aralie (Aralia elata) er en stor, løvfældende busk med stift opret vækstform.
Kronen består af nogle få, stive hovedgrene, der er meget lidt forgrenede. Barken er først lysegrå til brun, senere mørkegrå. Alle stammer og grene er tæt besat med tynde, stive torne. Bladarrene er meget brede og når næsten rundt om de unge skud. Knopperne sidder spredt, omsluttet af bladfoden. De er bitte små og nærmest prikformede. Bladene er meget store (op til 1 m lange) og dobbelt fjersnitdelte med ægformede småblade, der har tandet bladrand. Ved hver forgrening findes et par torne. Oversiden er mørkegrøn og glat, mens undersiden er lyst blågrøn. Bladstilkene er stribede af langsgående korkporer. Høstfarven er gul. Blomsterne er bittesmå, men sidder rigtigt mange sammen i store, åbne halvskærme ved skudspidserne. Frugterne er små, sorte bær.
Rodnettet består af nogle krybende jordstængler, der bærer lodrette skud og tykke, fladt udbredte rødder. Planten sætter mange rodskud, hvis toppen ødelægges.
Højde x bredde og årlig tilvækst: 5 × 3 m (25 × 15 cm/år), bredden dog betydeligt større, hvis rodskud medregnes! Disse mål kan fx bruges til beregning af planteafstande, når arten anvendes som kulturplante.
Manchurisk aralie gror som krat og i skovbryn på næringsrig, varm og fugtig jord i Østasien (Japan, Korea, Manchuriet og Østsibirien).
På de blødt formede bakker i Nopporo Nationalskoven, som liger midt på Hokkaido i Japan, findes arten i lysninger sammen med bl.a. etagekornel, Fraxinus lanuginosa (en art af ask), japansk humlebøg, japansk hæg, japansk lind, japansk løn, japansk magnolia, japansk røn, kurilermagnolia, manchurisk birk, monoløn, Quercus mongolica (en art af eg), sakhalinædelgran og Ulmus laciniata (en art af Elm)[1]
Hele planten indeholder opstrammende stoffer, og udtræk af barken anvendes som ginseng-erstatning.
Manchurisk aralie (Aralia elata) er en stor, løvfældende busk med stift opret vækstform.
Kronen består af nogle få, stive hovedgrene, der er meget lidt forgrenede. Barken er først lysegrå til brun, senere mørkegrå. Alle stammer og grene er tæt besat med tynde, stive torne. Bladarrene er meget brede og når næsten rundt om de unge skud. Knopperne sidder spredt, omsluttet af bladfoden. De er bitte små og nærmest prikformede. Bladene er meget store (op til 1 m lange) og dobbelt fjersnitdelte med ægformede småblade, der har tandet bladrand. Ved hver forgrening findes et par torne. Oversiden er mørkegrøn og glat, mens undersiden er lyst blågrøn. Bladstilkene er stribede af langsgående korkporer. Høstfarven er gul. Blomsterne er bittesmå, men sidder rigtigt mange sammen i store, åbne halvskærme ved skudspidserne. Frugterne er små, sorte bær.
Rodnettet består af nogle krybende jordstængler, der bærer lodrette skud og tykke, fladt udbredte rødder. Planten sætter mange rodskud, hvis toppen ødelægges.
Højde x bredde og årlig tilvækst: 5 × 3 m (25 × 15 cm/år), bredden dog betydeligt større, hvis rodskud medregnes! Disse mål kan fx bruges til beregning af planteafstande, når arten anvendes som kulturplante.
Die Japanische Aralie (Aralia elata), auch Japanischer Angelikabaum oder Teufelskrückstock genannt, ist eine Pflanzenart in der Familie der Araliengewächse (Araliaceae).
Aralia elata wächst als sommergrüner, mehrstämmiger großer und mehr oder weniger bestachelter Strauch oder kleiner Baum. In den Heimatgebieten erreicht er Wuchshöhen von bis zu 10 Metern, in Mitteleuropa nur Wuchshöhen von 4 bis 5 Metern. Er hat wenige, dicke Äste mit grauer Rinde und stachelbewehrte Zweige.
Die wechselständigen und langstieligen Laubblätter sind bis zu 80 cm lang und ein- bis dreifach gefiedert. Die Rhachis 1. und 2. Ordnung und der Blattstiel sind teils bestachelt. Die eiförmigen, fast sitzenden bis kurz gestielten Blättchen sind, teils spitzig, gesägt oder gekerbt und unterseits mehr oder weniger behaart bis oberseits leicht borstig und zugespitzt. An den Fiedern 1. Ordnung steht an der Rhachis jeweils ein zusätzliches Blättchen. Im Herbst zeigen die Blätter eine rötlich-gelbe Färbung und werden dann abgeworfen.
Aralia elata ist andromonözisch, also mit zwittrigen und männlichen Blüten auf einem Exemplar. Der endständige, aufrechte und verzweigte, rispige, dicht behaarte Gesamtblütenstand setzt sich aus doldigen Teilblütenständen zusammen. Die weißlich-grünlichen, fünfzähligen Blüten mit doppelter Blütenhülle sind lang gestielt. Die Kelchzähne am kahlen Blütenbecher sind sehr klein. Die Kronblätter sind zurückgelegt und schmal-eiförmig. Es ist nur ein Kreis mit fünf vorstehenden Staubblättern vorhanden. Fünf Fruchtblätter sind zu einem unterständigen, fünfkammerigen Fruchtknoten mit fünf freien bis kurz verwachsenen, kurzen Griffeln mit kleinen, kopfigen Narben verwachsen. Es ist jeweils ein Diskus vorhanden. Bei den männlichen Blüten ist ein Pistillode vorhanden.
Es bilden sich beerenartige, 3–5 Millimeter große, rundliche, fünfsamige Steinfrüchte (Scheinfrucht) mit Griffelresten an der Spitzen, mit bei Reife tiefblauer bis schwarzer Färbung, die im Winter auch von Vögeln gefressen werden. Die Samen (Steinkerne, Pyrene) sind abgeflacht und etwa elliptisch bis halbmondförmig.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 24.[1]
Aralia elata ist ursprünglich in Russland (Ostsibirien), China (Mandschurei), Japan und Korea beheimatet. Die Japanische Aralie wird auf der gesamten Nordhalbkugel in Gärten und Parks kultiviert.
Man kann vier Varietäten unterscheiden:[2]
Die jungen Blattknospen sind eine kulinarische Einstimmung auf den Frühling in Japan. Sie werden zum Beispiel in Tempura ausgebacken. Junge Triebe werden gegart gegessen. Blanchiert können die Blätter als Salat gegessen werden. Ähnlich wie die von Aralia continentalis, Aralia cordata und der Baumaralie. Medizinische Wirkungen wurden untersucht.
Die Japanische Aralie (Aralia elata), auch Japanischer Angelikabaum oder Teufelskrückstock genannt, ist eine Pflanzenart in der Familie der Araliengewächse (Araliaceae).
Aralia elata (лат. Aralia elata ) – быдмассэзлӧн аралия котырись аралия увтырын торья вид. Аралияыс быдмӧ 6 метра вылына. Аралия пантасьӧ Рочмуын, Китайын, Кореяын да Ниппонын.
De duivelswannelstok of ingelebeam (Arália elata) is in markante strûk of lytse beam. It duvelske sit him yn de skerpe stikels op de stamme. De skermen mei blêden sitte oan de top, dêrtroch is it dekorative strûk. Groeit yn ljocht en healskaad.
De duvelswannelstok heart ta de klimopachtigen (Aráliaceae) en is dus famylje fan de gewoane klimmerblêd (klimop), mar kin sels net klimme. De besibbenens is pas te sjen as de blommen fergelike wurde. De soarten hawwe in bolskermfoarmige bloeiwize. De measte oare soarten fan de klimopfamylje, lykas Acanthopanax en Kalopanax, drage skerpe stikels op tûken en twigen. In duvelswannelstôk hat lange blêdstâlen mei dêroan twa- oant trijekear fearre blêden. De grutte skermen mei blêden groeie yn alle rjochtingen. De skermen binne licht bûgd en steane hast horizontaal op de stamme. De strûk hat in sterk arsjitektoanyske foarm: keale opgeande stammen mei platte skermen derop. Soks is benammen winterdeis goed te sjen as de blêden ôffallen binne en allinnich de stammen oerbliuwe.
De duvelswannelstôk is lânseigen yn Japan en groeit dêr yn iepen bosken en op flakten. De strûk is blêdferliezend. De bloei begjint yn july en rint troch oant yn oktober. Der komme in soad bijen op de blommen ôf. By de bloei stiet de strûk mids in swiete rook. De blommen dy't befruchte binne litte harren tsjelkblêdsjes falle. Under de strûk leit dan in tapyt fan krêmekleurige blommeoerbliuwsel.
As de donkere swartblauwe beien ienkear ryp binne, dale swermen protters op dit lekkere hapje del. It tiidstip fan ryp wêzen fan de beien is hast lyk oan de oankommende trek fan de protters. Yn in sucht binne de beien ferdwûn, sapspatten fan de beien en protterstront bliuwe as oantinken efter.
Arália lient him goed om as solitêr yn foar- of achtertún te plantsjen. De plant hoecht net snoeid te wurden, útrinners komme bytiden wol meardere meters fan de memmeplant boppe de grûn, krektas bygelyks de ferwielbeam.
De duivelswannelstok of ingelebeam (Arália elata) is in markante strûk of lytse beam. It duvelske sit him yn de skerpe stikels op de stamme. De skermen mei blêden sitte oan de top, dêrtroch is it dekorative strûk. Groeit yn ljocht en healskaad.
Aralia elata, the Japanese angelica tree,[1] Chinese angelica-tree,[2] or Korean angelica-tree,[3] is a woody plant belonging to the family Araliaceae. It is known as tara-no-ki (タラノキ; 楤木) in Japanese, and dureup-namu (두릅나무) in Korean.
It is an upright deciduous small tree or shrub growing up to 10 m (33 ft) in height,[4] native to eastern Russia, China, Korea, and Japan.
The bark is rough and gray with prickles. The leaves are alternate, large, 60–120 cm long, and double pinnate. The flowers are produced in large umbels in late summer, each flower small and white. The fruit is a small black drupe.
Aralia elata is closely related to the American species Aralia spinosa, with which it is easily confused.
Aralia elata is cultivated, often in a variegated form, for its exotic appearance. It prefers deep loamy soils in partial shade, but will grow in poorer soils and in full sun. The cultivars 'Variegata'[5] and 'Aureovariegata'[6] have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.
In Japan, the shoots are called tara-no-me and are eaten in the spring. They are picked from the end of the branches and are commonly fried in a tempura batter. They can also be blanched or stir fried, among other methods.
In Korean, the young shoot is called dureup (두릅), and the plant is called dureupnamu (두릅나무, "dureup tree"). Young shoots are harvested during a month, from early April to early May, when they are soft and fragrant. In Korean cuisine, the shoots are commonly eaten blanched as namul, pickled as jangajji, pan-fried as jeon, or deep-fried as bugak.
Dureup-sukhoe (blanched angelica-tree shoot)
Dureup-bugak (angelica-tree shoot fritter) and chal-jeonbyeong (glutinous rice pancake)
Dureup-jeon (pan-fried angelica-tree shoot)
The tree was introduced into the United States in 1830. Birds like to eat the fruits, and are spreading its seeds, allowing the tree to expand its range as an invasive species in the Northeastern United States.[7]
Aralia elata, the Japanese angelica tree, Chinese angelica-tree, or Korean angelica-tree, is a woody plant belonging to the family Araliaceae. It is known as tara-no-ki (タラノキ; 楤木) in Japanese, and dureup-namu (두릅나무) in Korean.
La japana aralio (latine Aralia elata) estas plantospecio de la familio de la Araliacoj (Araliaceae).
„Aralia elata“ kreskas kiel somerverda, plurtrunka kaj granda arbusto aŭ malgranda arbo. En ĝia hejmregiono la planto kreskas ĝis alteco de 10 metroj, en Meezeŭropo ĝi nur atingas altecon de 4 ĝis 5 metroj. Ĝi havas nur malmultajn dikajn branĉojn kun griza arboŝelo kaj pikilhavaj branĉetoj. La alterne starantaj folioj longas ĝis 80 cm kaj estas unu- ĝis tri-oble pinataj. Aŭtune la folioj fariĝas ruĝe-flavaj kaj defalas.
La floraro de “Aralia elata” konsistas el terminale starantaj vertikalaj disbranĉitaj umbelaj floraroj. La blankaj, kvinnombraj floroj estas duseksaj aŭ masklaj, nur inaj ne ekzistas. Ekzistas nur unucirklo kun kvin stamenoj. Kvin kapeloj formas unu ovarion. Formiĝas bersimilaj drupoj, kiuj fariĝas mature malhelbluaj ĝis nigraj. En vintro birdoj manĝas ilin.
La kromosomonombro estas 2n = 24.
„Aralia elata“ hejmiĝas origine en Rusujo (orienta Siberio), Ĉinujo (Manĉurio), Japanujo kaj Koreujo
Oni povas distingi kvar variojn: •“Aralia elata” (MIQ.) SEEM. var. “elata”: Ĝi hejmiĝas en Ĉinujo, Koreujo kaj Japanujo. En Usono ĝi estas neofito. •„Aralia elata“ var. „inermis“ (YANAGITA) J.WEN: Ĝi hejmiĝas sur la Insuloj Izu en Japanujo. •“Aralia elata” var. “mandshurica” (RUPR. & MAXIM.) J.WEN: Tiu vario hejmiĝas en la nordaj partoj de Ĉinujo, Koreujo kaj la fora azio de Rusujo. •„Aralia elata“ var. „ryukyuensis“ J.WEN: Ĝi venis de la Rjukju-insularo kaj okcidenta Tajvano.
La junaj foliburĝonoj estas manĝeblaj, En Japanujo ili estas bakitaj en tempuro. Tre junaj ŝosoj estas manĝataj ankaŭ krudaj. La folioj povas esti manĝataj post brogado.
•Qibai Xiang & Porter P. Lowry: „Araliaceae“: „Aralia elata“, S. 484 - textgleich online wie gedrucktes Werk, In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven & Deyuan Hong (Hrsg.): „Flora of China“, Volume 13 – „Clusiaceae through Araliaceae“, Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing und St. Louis, 2007. ISBN 978-1-930723-59-7 (Abschnitt Beschreibung)
La japana aralio (latine Aralia elata) estas plantospecio de la familio de la Araliacoj (Araliaceae).
Piikkiaralia eli pirunkeppi (Aralia elata) on aralioiden suvun puu, joka on kotoisin itäisimmästä Aasiasta. Sen luontaista levinneisyysaluetta ovat Korea, Japani, Koillis-Kiina, Amur ja Etelä-Sahalin.
Piikkiaralian haarat ovat suoran jäykkiä ja hyvin piikkisiä. Sen lehtilapa on jopa 70 senttimetriä pitkä ja se koostuu runsaista harvahampaisista, suippukärkisistä lehdyköistä. Kukinnot ovat enintään puoli metriä leveitä huiskiloita.
Suomessa piikkiaralia on menestynyt koristekasvina vain eteläisimmässä osassa, kasviyksilöt ovat tulleet pari-kolme metriä korkeiksi. [1]
Carl Barksin Aku Ankka -sarjakuvatarinan Gopher Goof-Ups (julk. 1956, suom. Järkkymätön luonnonlaki) suomennoksessa mainitaan pirunkeppi. [2]
Piikkiaralia eli pirunkeppi (Aralia elata) on aralioiden suvun puu, joka on kotoisin itäisimmästä Aasiasta. Sen luontaista levinneisyysaluetta ovat Korea, Japani, Koillis-Kiina, Amur ja Etelä-Sahalin.
Piikkiaralian haarat ovat suoran jäykkiä ja hyvin piikkisiä. Sen lehtilapa on jopa 70 senttimetriä pitkä ja se koostuu runsaista harvahampaisista, suippukärkisistä lehdyköistä. Kukinnot ovat enintään puoli metriä leveitä huiskiloita.
Suomessa piikkiaralia on menestynyt koristekasvina vain eteläisimmässä osassa, kasviyksilöt ovat tulleet pari-kolme metriä korkeiksi.
Angélique de la Corée, aralie japonaise
L'angélique de la Corée (en coréen Dou-loupe(두릅)) ou aralie japonaise (en japonais : taranoki (タラノキ)) est un arbuste à tronc épineux.
Corée, Chine, Japon, Îles Kuriles, Sakhaline, Mandchourie.
C'est un arbuste pouvant atteindre 4 à 5 m de hauteur, voire 10 m dans certaines régions, au feuillage caduc, aux feuilles composées (1 m de longueur), aux petites fleurs blanches en longs panicules, aux grosses épines sur les tiges. Il a tendance à se multiplier en drageonnant et forme des touffes, ce qui lui vaut le surnom de l'arbre qui marche.
La floraison se produit en fin d'été et les feuilles se colorent en jaune-orangé et rouge en automne.
Il fait des petites drupes noires en grappes qui sont excellentes pour les oiseaux.
Angélique de la Corée, aralie japonaise
L'angélique de la Corée (en coréen Dou-loupe(두릅)) ou aralie japonaise (en japonais : taranoki (タラノキ)) est un arbuste à tronc épineux.
Aralia elata (Miq.) Seem., 1868 (in inglese Japanese Angelica-tree) è una pianta legnosa appartenente alla famiglia Araliacee.
L'Aralia elata è un piccolo albero o cespuglio deciduo a portamento verticale, che cresce fino a 6 m in altezza. La corteccia è ruvida e grigia ed è munita di spine. Le foglie sono alternate, larghe, e pennata doppia. I fiori sono prodotti in grandi umbellae ( lunghe circa 60-120 cm) nella tarda estate; ogni fiore è piccolo e bianco. Il frutto è una piccola drupa nera.
Aralia elata è strettamente correlata alla specie americana Aralia spinosa, con la quale è facilmente confusa.
L'Aralia elata è nativa nella Russia orientale, in Cina, Corea e Giappone. In Giappone è nota come tara-no-ki (Katakana: タラノキ / Kanji: 楤木) e in Corea come dureup namu (두릅나무).
Predilige terreni argillosi profondi parzialmente obreggiati, ma cresce anche in terreni più poveri e in pieno sole. A volte la pianta è coltivata, spesso in forma variegata, per il suo aspetto esotico.
In Giappone, i germogli si mangiano in primavera. Sono raccolti dalle estremità dei rami e fritti in pastella di tempura.
Nella cucina coreana, i suoi germogli, chiamati dureup, sono usati nella preparazione di vari piatti, come il dureup jeon (두릅전), che è una varietà di alimento, pietanza simile a una frittella, preparata friggendo i germogli ricoperti con pezzi di carne di bue e pastella[1].
Il dureup namul (두릅나물), chiamato anche dureup muchim (두릅무침) è un piatto preparato lessando il dureup stagionato con gochujang (pasta al peperoncino)[2].
Inoltre, è comune mangiare l'Aralia elata come dureup bugak (두릅부각), germogli della pianta fritti ricoperti da pasta di riso con glutine, solitamente serviti con chal jeonbyeong (찰전병), un tipo di frittella preparata friggendo la farina di riso con glutine.
L'albero è stato introdotto nel 1830 negli Stati Uniti d'America. Gli uccelli apprezzano i suoi frutti e stanno disperdendo i suoi semi, facendo sì che la pianta si stia espandendo come specie invasiva negli Stati Uniti nordorientali.
Aralia elata (Miq.) Seem., 1868 (in inglese Japanese Angelica-tree) è una pianta legnosa appartenente alla famiglia Araliacee.
Aralia elata é uma espécie de Aralia.[1][2]
Aralia elata é uma espécie de Aralia.
Mandžurska aralija (znanstveno ime Aralia elata) je listopadno drevo iz družine bršljanovk, ki izvira iz vzhodne Azije.
Mandžurska aralija lahko v višino doseže med 8 in 15 metrov in ima s trni poraščeno deblo, ki se razveji že pri tleh. Listi so dolgi več kot 1 meter in so sestavljeni iz več majhnih jajčastih in na koncu zašiljneih lističev z narezanim robom. Po spodnji strani so dlakavi. Cvetovi so beli in se združujejo v pakobule. Iz oplojenih cvetov se razvijejo koščičasti plodovi, podobni majhnim črnim jagodam.
Rastlina najbolje uspeva v ilovnati zemlji, razmnožuje pa se s številnimi stranskimi poganjki, pa tudi s semeni. Zaradi zanimivega videza jo ponekod gojijo kot okrasno drevo. V rastlinjakih jo razmnožujejo tudi s potaknjenci.
Mandžurska aralija (znanstveno ime Aralia elata) je listopadno drevo iz družine bršljanovk, ki izvira iz vzhodne Azije.
Parkaralia (Aralia elata) är en art i familjen araliaväxter som växer vilt i östra Ryssland, Kina, Korea och Japan. Den odlas även som prydnadsbuske och kan då bli 2–4 meter hög. Den får små gulvita blommor i juli-augusti. I Sverige kan den odlas i zon 1-3 och trivs i ett soligt läge.
Wikimedia Commons har media som rör Parkaralia.
Parkaralia (Aralia elata) är en art i familjen araliaväxter som växer vilt i östra Ryssland, Kina, Korea och Japan. Den odlas även som prydnadsbuske och kan då bli 2–4 meter hög. Den får små gulvita blommor i juli-augusti. I Sverige kan den odlas i zon 1-3 och trivs i ett soligt läge.
Wikimedia Commons har media som rör Parkaralia.Bilder & media 
Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Aralia elata là một loài thực vật có hoa trong Họ Cuồng. Loài này được (Miq.) Seem. mô tả khoa học đầu tiên năm 1868.[1]
Aralia elata là một loài thực vật có hoa trong Họ Cuồng. Loài này được (Miq.) Seem. mô tả khoa học đầu tiên năm 1868.
Ара́лия высо́кая (лат. Arália eláta), или Аралия маньчжу́рская (лат. Aralia mandshúrica Rupr. et Maxim.) — быстрорастущее дерево или кустарник, вид рода Аралия (Aralia) семейства Аралиевые (Araliaceae). Русские народные названия: шип-дерево, чёртово дерево[2].
Аралия маньчжурская близка к аралии высокой, которая отличается более широкими листочками и рыхлым соцветием с большим числом зонтиков. Однако, все эти признаки мало существенны и не всегда строго выдержаны. Поэтому обе эти аралии иногда считаются одним видом, который может нести название Aralia elata (Miq.) Seem.
Растение распространено в Китае, Японии, Корее, на Дальнем Востоке, в Приморском крае, на Сахалине и Курильских островах. Северная граница ареала проходит между 45—50° с. ш.
Растёт одиночно или небольшими группами в подлеске смешанных или хвойных лесов, предпочитая светлые места, прогалины и опушки. По высоте доходит до 2 700 метров над уровнем моря. Аралия высокая — пионер заселения гарей и лесосек.
Небольшое дерево, 1,5—7, до 12 метров высотой, с прямым стволом диаметром до 20 см. Черешки листьев и ствол усажены многочисленными шипами.
Корневая система поверхностная, радиальная, до глубины 10—25 см от поверхности почвы горизонтальная. На расстоянии 2—3 (реже 5) метров от ствола корни круто изгибаются вниз и достигают глубины 50—60 см, при этом обильно ветвятся, образуя многочисленные разветвления.
Листья крупные, длиной до 1 м, сложные, дважды перистые, состоят из 2—4 долей первого порядка, которые состоят из 5—9 пар листочков.
Цветки мелкие, белые или кремовые, собраны в зонтики, образующие на верхушке ствола ветвистые многоцветковые (до 70 тыс. цветков) соцветия диаметром до 45 см.
Плод — сине-чёрный, ягодообразный с пятью косточками, диаметром 3—5 мм. Взрослое растение может образовывать до 60 тысяч плодов. Масса 1000 плодов — около 50 граммов.
В естественных условиях зацветает на пятый год жизни. Цветёт в июле—августе. Созревает в сентябре—октябре.
Лекарственным сырьём являются листья, кора и корни (лат. Radix Araliae mandshuricae) аралии.
Корни заготавливают осенью или весной, до распускания листьев. В качестве сырья заготавливают корни диаметром 1—3 см, предпочтительно использовать 5—15-летние растения. Часть корней оставляют для возобновления зарослей аралии. Выкопанные корни очищают от земли, удаляют почерневшие и гнилые места, сушат в хорошо проветриваемых помещениях или в сушилках при температуре 55—60 °С.
Кору собирают в то же время, что и корни, а листья — во время и после цветения. Кору и листья сушат при температуре 50—55 °С .
В корнях аралии содержатся белки, крахмал, углеводы, эфирное масло, минеральные соединения, незначительное количество алкалоидов, тритерпеновые пентациклические сапонины — аралозиды A, B и C (гликозиды олеаноловой кислоты).
В ветвях и листьях содержатся углеводы, эфирное масло, флавоноиды, алкалоиды, тритерпеноиды, органические кислоты и антоцианы.
В семенах содержатся непредельные жирные кислоты (линолевая, октадеценовая).
Галеновые препараты аралии оказывают возбуждающее действие на центральную нервную систему. Так же отмечены гонадотропное действие, стимулирование дыхания, кардиотонический и антистресорный эффекты препаратов из аралии.
В качестве лекарственного средства применяют в основном корни аралии маньчжурской. Из сырья получают тонизирующую настойку, которую применяют при пониженном артериальном давлении, пониженной половой активности, нервном истощении, депрессивных состояниях, остаточных явлениях после менингита, контузий и сотрясений головного мозга.
Используется в качестве декоративного растения и для организации живых изгородей, является медоносом.
Молодые листья идут в пищу в варёном и жареном виде.
Ара́лия высо́кая (лат. Arália eláta), или Аралия маньчжу́рская (лат. Aralia mandshúrica Rupr. et Maxim.) — быстрорастущее дерево или кустарник, вид рода Аралия (Aralia) семейства Аралиевые (Araliaceae). Русские народные названия: шип-дерево, чёртово дерево.
Аралия маньчжурская близка к аралии высокой, которая отличается более широкими листочками и рыхлым соцветием с большим числом зонтиков. Однако, все эти признаки мало существенны и не всегда строго выдержаны. Поэтому обе эти аралии иногда считаются одним видом, который может нести название Aralia elata (Miq.) Seem.
辽东楤木（学名：Aralia elata；Chinese angelica-tree, Japanese angelica-tree, Korean angelica-tree）是五加科楤木属的植物。分布于日本、朝鲜、俄罗斯以及中国大陆的吉林、辽宁、黑龙江等地，生长于海拔100米至1,100米的地区，多生在森林中，目前尚未由人工引种栽培。
龙牙楤木（东北木本植物图志）、刺龙牙（吉林土名）、刺老鸦（东北土名）
这是一篇傘形目小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 辽东楤木（学名：Aralia elata；Chinese angelica-tree, Japanese angelica-tree, Korean angelica-tree）是五加科楤木属的植物。分布于日本、朝鲜、俄罗斯以及中国大陆的吉林、辽宁、黑龙江等地，生长于海拔100米至1,100米的地区，多生在森林中，目前尚未由人工引种栽培。
タラノキ（楤木、桵木、学名、Aralia elata）はウコギ科の落葉低木。新芽を「たらのめ（楤芽）」「タランボ」などと呼び、スプラウトとして食用に販売もされている。テンプラ等に調理される。「タラ（楤、桵）」と呼ばれることもある[1]。地方によって呼び名があり、タランボ、オニノカナボウともよばれている[2]。
高さは2–4 m程度、あまり枝分かれせずにまっすぐに立ち、葉は互生で先端だけに集中する[3]。樹皮には幹から垂直に伸びる棘が多くある。
葉は奇数2〜3回羽状複葉で[3]、全長が50–100 cmにも達する大きなものである。全体に草質でつやはない。葉柄は長さ15–30 cmで基部がふくらむ。小葉は卵形から楕円形で長さ5–12 cmで裏は白を帯びる。葉全体に毛が多いが、次第に少なくなり、柄と脈状に粗い毛が残る。
夏の8月頃に、多数の小さな白い花を複総状につける花序を一つの枝先に複数つける[3]。花弁は三角形で5枚、雄蕊は5本で突き出ている。自家受粉を防ぐため、雄蕊が先に熟して落ちた後、5個の雌蕊が熟し、秋には黒色で球状の果実となる[3]。
分類上は幹に棘が少なく、葉裏に毛が多くて白くないものをメダラ(f. subinermis)といい、栽培されるものはむしろこちらの方が普通である。
タラノキの実
タラノキの葉
日本各地、東アジアに分布する。
林道脇など日当たりの良い山野に自生する[3]。いわゆるパイオニア的な樹木であり、森林が攪乱（かくらん）をうけると、たとえば伐採跡地に素早く出現し、生育環境にもよるが1年で20–60 cmほど伸び、5年で3 mに達するものも珍しくはない。
特に有名なのは新芽の山菜としての利用であるが、樹皮は民間薬として健胃、強壮、強精作用があり、糖尿病にもよいといわれる。
新芽の採取時期は桜の8分咲きころに同期しており、里の桜がタラの芽の採取時期でもある。採取は先端から上に向いた1番の芽と、その脇から斜めに伸びる2番程度までとし、あとは昨年に伸びた枝を見て芽の候補が残っているか確認する。一定の時期を過ぎると候補と成る芽の素は枯れて発芽しない。脇芽を含め全ての芽を摘み取ると立枯れする。
スーパーなどで見られる綺麗な緑色のタラの芽は昨年伸びた枝を伐採したもので、敷き詰めたオガクズや水の入ったバケツに挿しておいたもの。出荷前にビニールハウスで気温を上げ発芽させる。天然ものよりもだいぶ味・香りが弱く、水っぽさがある。天然もののタラの芽のテンプラは冷えても歯ごたえがしっかりしているが、枝切りして芽吹かせたタラの芽はテンプラが冷えるとしぼんでしまう[要出典]。
若芽をテンプラにするのが一般的で、口いっぱいにひろがる独特の芳香が特徴的である。単にゆがいておひたしやゴマの和え物にしたり、油で炒めて食べてもよい。
薄紅色の部分がタラの芽。2番目、3番目の芽が見える
食べごろのタラの芽
タラノキ皮として、樹皮は楤木皮（たらのきかわ）、根皮は楤根皮（そうこんぴ）とよんで生薬として用いられる[3]。樹皮の部分は刺老鴉（しろうあ）ともよばれるが、中国薬物名の楤木はタラノキの仲間の別種である[2]。
乾燥させたタラノキ皮を煎じて、1日3回に分けて服用すると、血糖降下、健胃、整腸、糖尿病、腎臓病に効用があるといわれる[3]。また、芽をたべることで同じような効果が期待できると言われている。根皮も「タラ根皮」（タラこんぴ）という生薬で、糖尿病の症状に対して用いられる。高血圧や慢性胃炎には皮つき枝を刻んだものでお茶代わりに飲用することもでき、常用しても支障は出ない[3]。暖める作用がある薬草で、熱があったり、のぼせやすい人や、妊婦への服用は禁じられている[2]。
膵臓β細胞に障害を与えた糖尿病モデルに対してタラノメ抽出物を投与したが改善効果は認められなかった。一方、ラットへのブドウ糖やショ糖の負荷投与に際して血糖値上昇が7-8割も抑制された。このことから、タラノメは糖尿病の治療というよりも予防や悪化防止に効果があると考えられるとする報告がある[6]。 なお、タラノキ材は小細工用に使われる[7]。
タラノキ（楤木、桵木、学名、Aralia elata）はウコギ科の落葉低木。新芽を「たらのめ（楤芽）」「タランボ」などと呼び、スプラウトとして食用に販売もされている。テンプラ等に調理される。「タラ（楤、桵）」と呼ばれることもある。地方によって呼び名があり、タランボ、オニノカナボウともよばれている。
