Naemorhedus C. H. Smith 1827

Qorallar (lat. Nemorhaedus) — Cütdırnaqlılar dəstəsinə, Boşbuynuzlular fəsiləsinə aid heyvan cinsi. Bu canlılar əsasən orta ölçülərə malik olurlar. Yayılmasına gəldikdə isə isə əsasə Cənub-Şərqi Asiya, Şərqi Asiya və Uzaq Şərq bölgələrində yayılmışlar.

Cinsə 4 növ daxildir:

• Himalay qoralı (Naemorhedus goral)
• Tibet qoralı (Naemorhedus baileyi)
• Şərq qoralı (Naemorhedus caudatus)
• Çin qoralı (Naemorhedus griseus)

Xarici keçidlər

• М. Molyokov (1998). "Qorallar". Elm və həyat №5. İstifadə tarixi: 2013-09-05.

Ar goraled eo ar bronneged daskirier a ya d'ober ar genad Naemorhedus (pe Nemorhaedus) hag a vev en Azia.

Spesadoù

4 spesad goraled a zo:

• goral Himalaya, Naemorhedus goral
• goral rous, Naemorhedus baileyi
• goral hirlostek, Naemorhedus caudatus
• goral Sina, Naemorhedus griseus

Els gòrals (Naemorhedus o Nemorhaedus) són un gènere de quatre espècies d'ungulats petits. Tenen un aspecte similar al de les cabres o els antílops. El nom genèric deriva del llatí nemor-haedus, de nemus, nemoris ("bosquet") i haedus ("cabreta"), però Hamilton Smith l'escrigué erròniament com a Naemorhedus el 1827.^[1][2]

Fins fa poc, aquest gènere també incloïa les espècies de serau (actualment classificades al gènere Capricornis).^[3]

El nom "gòral" ve d'una paraula de l'est de l'Índia per referir-se al gòral comú. Les quatre espècies de gòrals són:

• El gòral comú, Naemorhedus goral, del nord-est de l'Índia, el Nepal, Bhutan i el nord del Pakistan.
• El gòral cuallarg, Naemorhedus caudatus, de l'est de Rússia i la Xina fins a l'oest de Tailàndia i l'est de Myanmar.
• El gòral vermell, Naemorhedus baileyi, viu en àrees de la província xinesa de Yunnan, el Tibet i el nord-est de l'Índia fins al nord de Myanmar.
• El gòral de la Xina, Naemorhedus griseus, que viu a Myanmar, la Xina, l'Índia, Tailàndia, el Vietnam i possiblement Laos

Referències

Die Gorale (Naemorhedus) sind eine asiatische Gattung der Ziegenartigen. Sie umfassen nach heutiger Ansicht drei Arten.

Merkmale

Gorale sind stämmige, ziegenähnliche Tiere. Sie erreichen eine Kopfrumpflänge von 82 bis 130 Zentimeter, wozu noch ein 8 bis 20 Zentimeter langer Schwanz kommt. Die Schulterhöhe beträgt 57 bis 79 Zentimeter und das Gewicht 22 bis 35 Kilogramm. Beide Geschlechter tragen Hörner, die kegelförmig und leicht nach hinten gebogen sind und 13 bis 18 Zentimeter lang werden.

Das Fell ist lang und dicht, seine Färbung ist je nach Art grau, dunkelbraun oder fuchsrot. Alle Arten haben eine weiße Kehle und einen schwarzen Aalstrich. Männchen sind darüber hinaus durch eine kurze Nackenmähne charakterisiert.

Verbreitung und Lebensraum

Gorale sind in Ostasien beheimatet, ihr Verbreitungsgebiet reicht von Kaschmir im Westen und dem südöstlichen Sibirien im Norden bis Myanmar und Thailand im Südosten. Ihr Lebensraum sind üblicherweise bewaldete Gebirge in Höhen von 1000 bis 4000 Metern.

Lebensweise

Gorale sind ausgezeichnete Kletterer, die sich an äußerst unwegsames Gelände angepasst haben. Sie sind vorwiegend am Morgen und am späten Nachmittag aktiv, in den Ruhephasen liegen sie häufig auf Felsen, wo sie durch die Fellfärbung kaum auszumachen sind. Sie leben in Gruppen von 4 bis 12 Tieren, ältere Männchen sind hingegen Einzelgänger. Zur Paarungszeit zwischen September und Dezember versuchen die Männchen, die Kontrolle über eine Weibchengruppe zu erlangen.

Ihre Nahrung besteht aus Gräsern, Blättern, Zweigen und Nüssen.

Nach einer sechs- bis achtmonatigen Tragzeit bringt das Weibchen ein oder zwei Jungtiere zur Welt.

Systematik und Benennung

Naemorhedus baileyi

Naemorhedus evansi

Naemorhedus griseus

Naemorhedus goral

Naemorhedus caudatus

Grauer Goral (Naemorhedus goral)

Ursprünglich wurden innerhalb der Gorale nur vier Arten unterschieden,^[2] eine Revision der Hornträger aus dem Jahr 2011 durch Colin Peter Groves und Peter Grubb erkennt dagegen insgesamt sechs Arten an:^[3]

• Roter Goral oder Tibet-Goral (Naemorhedus baileyi Pocock, 1914); östliches Himalaya im Grenzgebiet von Assam, Yunnan, Tibet und Myanmar. Der manchmal als eigene Art geführte Tibetische Goral (N. cranbrooki) ist mit dem Roten Goral konspezifisch.
• Langschwanzgoral oder Nordchina-Goral (Naemorhedus caudatus (Milne-Edwards, 1876)); südöstliches Sibiriens, nordöstliches China und Korea.
• Grauer Goral oder Osthimalaya-Goral (Naemorhedus goral (Hardwicke, 1825)); westlicher Himalaya vom nördlichen Indien über Nepal und Bhutan bis Assam.

Darüber hinaus wurden teilweise noch der Westhimalaya-Goral (Naemorhedus bedfordi), der Burma-Goral (Naemorhedus evansi) und der Chinesische Goral oder Westchina-Goral (Naemorhedus griseus) als eigenständige Arten geführt, was unter anderem eine Revision der Hornträger durch Colin P. Groves und Peter Grubb aus dem Jahr 2011 befürwortete.^[4][5] Von diesen möglichen Arten wiederum galt der Burma-Goral lange Zeit als Unterart des Chinesischen Gorals, der Westhimalaya-Goral dagegen als lokale Form des Grauen Goral. Mehrere molekulargenetische Studien zeigten aber auf, dass der Chinesische Goral und der Burma-Goral sich um 6,9 % ihres genetischen Materials unterschieden. Der Abstand zwischen dem Burma-Goral und dem Roten Goral lag bei nur 4 %, beide wurden deshalb als näher miteinander verwandt betrachtet. Somit stützten diese genetischen Ergebnisse vorerst die Eigenständigkeit des Burma-Goral. Darüber hinaus bildeten beide Arten die urtümlichste Gruppe innerhalb der Gattung. Der Chinesische Goral stand dagegen dem Grauen Goral näher.^[6][1] Weitere genetische Analysen befürworten diese Aufteilung jedoch nicht. Hierbei werden der Westhimalaya-, der Burma- und der Chinesische Goral als Variationen des Grauen Goral betrachtet.^[3]

Des Weiteren wurden die Seraue (Capricornis) manchmal in die Gorale eingegliedert, sie stellten sich jedoch genetisch als eigenständige, monophyletische Gruppe heraus.^[7]

Der Gattungsname leitet sich vom lateinischen nemus, Genitiv nemoris (= „Wald“) und haedus (= „Ziege“) ab und müsste darum eigentlich Nemorhaedus geschrieben werden. Der Erstbeschreiber, Charles Hamilton Smith, verwendete jedoch die Schreibweise Naemorhedus, die deswegen gültig ist. Es finden sich auch die (ungültigen) Schreibweisen Naemorhaedus, Nemorhaedus, Nemorhedus, Nemorrhaedus und Nemorrhedus.

Literatur

• Colin Groves und Peter Grubb: Ungulate Taxonomy. Johns Hopkins University Press, 2011, S. 1–317 (S. S. 108–280)
• Colin P. Groves und David M. Leslie Jr.: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). In: Don E. Wilson und Russell A. Mittermeier (Hrsg.): Handbook of the Mammals of the World. Volume 2: Hooved Mammals. Lynx Edicions, Barcelona 2011, ISBN 978-84-96553-77-4, S. 743–745
• Ronald M. Nowak: Walker’s Mammals of the World. Johns Hopkins University Press, 1999, ISBN 0-8018-5789-9
• D. E. Wilson, D. M. Reeder: Mammal Species of the World. Johns Hopkins University Press, Baltimore 2005. ISBN 0-8018-8221-4

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b} Zhenhuan Xiong, Min Chen, Endi Zhang und Mingjian Huang: Molecular phylogeny and taxonomic status of the red goral by cytbgene analyses. Folia Zoologica 62 (2), 2013, S. 125–129
2. ↑ Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. 3. Ausgabe. The Johns Hopkins University Press, Baltimore 2005, ISBN 0-8018-8221-4 ([1])
3. ↑ ^{a b} Emiliano Mori, Luca Nera und Sandro Lovar: Reclassification of the serows and gorals: the end of a neverending story? Mammal Review 49, 2019, S. 256–262, doi:10.1111/mam.12154
4. ↑ Colin P. Groves und David M. Leslie Jr.: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). In: Don E. Wilson und Russell A. Mittermeier (Hrsg.): Handbook of the Mammals of the World. Volume 2: Hooved Mammals. Lynx Edicions, Barcelona 2011, ISBN 978-84-96553-77-4, S. 743–745
5. ↑ Colin Groves und Peter Grubb: Ungulate Taxonomy. Johns Hopkins University Press, 2011, S. 1–317 (S. S. 108–280)
6. ↑ Alexandre Hassanin, Frédéric Delsuc, Anne Ropiquet, Catrin Hammer, Bettine Jansen van Vuuren, Conrad Matthee, Manuel Ruiz-Garcia, François Catzeflis, Veronika Areskoug, Trung Thanh Nguyen und Arnaud Couloux: Pattern and timing of diversification of Cetartiodactyla (Mammalia, Laurasiatheria), as revealed by a comprehensive analysis of mitochondrial genomes. Comptes Rendus Palevol 335, 2012, S. 32–50
7. ↑ Alexandre Hassanin, Anne Ropiquet, Arnaud Couloux und Corinne Cruaud: Evolution of the Mitochondrial Genome in Mammals Living at High Altitude: New Insights from a Study of the Tribe Caprini (Bovidae, Antilopinae). Journal of Molecular Evolution 68, 2009, S. 293–310

De goarals (wittenskiplike namme: Nemorhaedus, soms stavere as Naemorhedus) foarmje in skaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e evenhoevigen (Artiodactyla), it ûnderskift fan 'e wjerkôgers (Ruminantia), it tuskenskift fan 'e hoarndieren (Pecora), de famylje fan 'e holhoarnigen (Bovidae), de ûnderfamylje fan 'e geiteftigen (Caprinae) en de tûke fan 'e boskgeitantilopen (Nemorhaedini).

Beskriuwing

Goarals binne lytse geiteftigen, dy't yn Aazje libje en ferpraat binne oer de Himalaya en East- en Súdeast-Aazje. Se jouwe de foarkar oan steile, rotssige berchskeanten heech boppe seenivo, dêr't net in protte begroeiïng te finen is. It binne behindige bisten mei in lichemslingte fan 80-130 sm en in gewicht fan 25-40 kg. Fierders hawwe se koarte, nei efteren wizende hoarnen en in pels dy't yn kleur útinoar rint fan griis oant readbrún mei ljochtere plakken op it boarst, de kiel en de bealch en in dûnkerder stripe oer de wringe.

De wittenskiplike namme is basearre op it Latynske nemor-haedus, fan nemus of nemoris, dat "bosk" betsjut en haedus, dat "lytse geit" betsjut. Dy namme waard troch de beskriuwer fan dizze taksonomyske groep, Charles Hamilton Smith, yn 1827 lykwols misstavere as Naemorhedus. De oantsjutting 'goaral' (goral) komt fan in namme út eastlik Yndia foar de Himalayagoaral (Nemorhaedus goral). Der binne fjouwer soarten goarals. Oant resint waarden ek de seis soarten boskgimzen ta dit skaai rekkene, mar dy binne no ûnderbrocht yn it aparte skaai Capricornis.

Skaai-opbou

The gorals are fower speshies in the genus Nemorhaedus or Naemorhedus.

References

घोरल (Goral) या घुरल, जिसका वैज्ञानिक नाम नेमोरहेडस (Nemorhaedus) है, खुरदार स्तनधारिओं का एक जीववैज्ञानिक वंश है। इस वंश में चार जातियाँ सम्मिलित हैं, जिनका स्वरूप बकरी या हिरण जैसा होता है।^[1][2]

जातियाँ

घोरल की चार जातियाँ हैं:

इन्हें भी देखें

• खुरदार
• काप्रिने

सन्दर्भ

ဂိုးရယ် (အင်္ဂလိပ်: Goral) သည် Nemorhaedus သို့မဟုတ် Naemorhedus ဟူသော မျိုးစု၌ မျိုးစိတ် လေးခု ရှိသည်။ ဆိတ်လိုလို ဒရယ်ငယ်လိုလို ပုံပန်းသွင်ပြင်ရှိသော ခွာပါသည့် အကောင်ငယ်မျိုး ဖြစ်သည်။

မူရင်းအမည်မှာ လက်တင်စာလုံးဖြစ်သည့် nemor-haedus ဖြစ်ကာ nemus, nemoris သူဌေးနှင့် haedus ဆိတ်ကလေး ကို ပေါင်းထားခြင်း ဖြစ်ပြီး ဆိတ်သူဌေးလေးဟု ဆိုလိုဟန်ရှိသည်။ ဟမီတန် စမစ်က Naemorhedus ဟု စာလုံးမှားပေါင်းမိသောကြောင့် ထိုအမည် တွင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ^{[၂] [၃]}

မကြာသေးခင်အထိ ဤမျိုးစုတွင် ဆီးရိုးတောဆိတ် မျိုးစိတ်(ယခု ကပရိကောနစ် Capricornis မျိုးစု၌)လည်း ပါသည်။ ဂိုးရယ်ဆိုသော အမည်သည် ဟိမဝန္တာဂိုးရယ်ဟူသော အရှေ့အိန္ဒိယစကားလုံးမှ လာသည်။ ဂိုးရယ်မျိုးစိတ် လေးမျိုးမှာ-

• ဟိမဝန္တာဂိုးရယ်၊ (ဂူးရယ်ဟုလည်း ခေါ်)၊ နယ်မောဟဒပ် ဂိုးရယ်(Naemorhedus goral)၊ နီပေါနှင့် ဘူတန်နှင့် အလားတူပင် အိန္ဒိယအနောက်မြောက်နှင့် အရှေ့မြောက်တို့တွင် အလေ့ကျနေထိုင်။
• မြီးရှည်ဂိုးရယ်၊ နယ်မောဟဒပ် ကော်ဒတပ်(Naemorhedus caudatus)၊ ထိုင်းအနောက်ပိုင်း၊ မြန်မာအရှေ့ပိုင်းကို ဖြတ်ကျော်၍ တရုတ်နှင့် ရုရှားတို့၌ တွေ့ရှိ။ ကိုရီးယားကျွန်းဆွယ်ပေါ်ရှိ စစ်မဲ့ဇုံ၌လည်း အတော်များများ တွေ့ရှိ။
• ဂိုးရယ်နီ၊ နယ်မောဟဒပ် ပိုင်လဲ့ရီ(Naemorhedus baileyi)၊ တရုတ်ပြည်၊ ယူနယ်ပြည်မှ တိဘက်၊ အိန္ဒိယအရှေ့မြောက်အပြင် မြန်မာပြည်မြောက်ပိုင်း၌လည်း ကျက်စား။
• တရုတ်ဂိုးရယ်၊ နယ်မောဟဒပ် ဂရိရှပ်(Naemorhedus griseus)၊ မြန်မာ၊ တရုတ်၊ အိန္ဒိယ၊ ထိုင်း၊ ဗီယက်နမ်နှင့် လာအို(ဖြစ်နိုင်ခြေရှိ)တို့၌ ပြန့်နှံ့နေထိုင်။

ဂိုးရယ်များကို မကြာခဏဆိုသလိုပင် ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင်ထက် အလွန်မြင့်သော ကျောက်ဆောင်ပေါများသည့် တောင်စောင်းများ၌ တွေ့ရသည်။ ၎င်းတို့ ကျက်စားရာနယ်မြေများသည် မျိုးဆက်စပ်သော ဆီးရိုးတောဆိတ်များ၏ ကျက်စားရာနယ်နှင့် မကြာမကြာ ထိပ်တိုက်တွေ့လေ့ရှိသော်လည်း၊ ဂိုးရယ်တို့သည် အပင်နည်းနည်းသာ ပေါက်သော ပိုမြင့်၊ ပိုမတ်စောက်သည့် တောင်စောင်းများ၌ တွေ့ရလေ့ရှိသည်။

ဂိုးရယ်သည် စံအားဖြင့် ၂၅ - ၄၀ ကီလို လေးပြီး၊ အလျားအားဖြင့် ၈၀ - ၁၃၀ စင်တီမီတာ ရှည်ကာ၊ တိုပြီးနောက်လှန်နေသော ဦးချိုများ ပိုင်ဆိုင်သည်။ မျိုးစိတ်အချင်းချင်း၊ တကောင်နှင် တကောင် ရောင်စဉ် မတူပေ၊ ယေဘုယျအားဖြင့် မီးခိုရောင်ဖျော့ဖျော့မှ နီညိုရင့်ရောင်ထိ အစားစား ရှိကာ၊ ရင်ဘတ်၊ လည်ပင်း၊ နှင့် ဝမ်းဗိုက်ပိုင်း၌ အရောင်ပိုဖျော့ပြီး၊ ကျောရိုးတလျှောက် အနက်စင်း တကြောင်း ရှိသည်။ ရှည်လျားလှသော သားမွေးများကြောင့်၊ သူတို့ကို မကြာခဏ တွေ့လေ့ရှိသော အေးသောအရပ်ဒေသ၌ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကာကွယ်နေနိုင်လေသည်။

မျိုးရိုးများ တူညီ ကြသော်လည်း၊ ဂိုးရယ်များသည် ဒရယ်ငယ်များထက် ပိုတုတ်ခိုင်ပြီး၊ ခွာများမှာ ပိုကြီး၊ ပိုလေးသည်။ ဂိုးရယ်မသည် လုပ်ဆောင်နိုင်သော နို့သီးခေါင်း လေးခု ရှိပြီးလျှင်၊ ဆိတ်မ၊ သိုးမများတွင်မူ လုပ်ဆောင်နိုင်သော နို့သီးခေါင်း နှစ်ခုသာ ရှိသည်။ ဆီးရိုးတောဆိတ်များနှင့် မတူသည်မှာ၊ ဂိုးရယ်တို့တွင် အလုပ်လုပ်နိုင်သော မျက်လုံးရှေ့ဂလင်း မပါရှိချေ။

ကိုးကား

The gorals are four species in the genus Naemorhedus. They are small ungulates with a goat-like or antelope-like appearance. Until recently, this genus also contained the serow species (now in genus Capricornis).^[1]

Etymology

The original name is based on Latin nemor-haedus, from nemus, nemoris 'grove' and haedus 'little goat', but it was misspelt Naemorhedus by Hamilton Smith (1827).^[2][3]

The name "goral" comes from an eastern Indian word for the Himalayan goral.

Extant species

Habitat

Gorals are often found on rocky hillsides at high elevations. Though their territories often coincide with those of the closely related serow, the goral will usually be found on higher, steeper slopes with less vegetation.

Characteristics

Gorals typically weigh 25–40 kilograms (55–88 lb) and are 80–130 centimetres (31–51 in) in length, with short, backward-facing horns. Coloration differs between species and individuals, but generally ranges from light gray to dark red-brown, with lighter patches on the chest, throat, and underside, and a dark stripe down the spine. They have woolly undercoats covered by longer, coarser hair, which helps to protect them in the cold areas where they are often found.

Though the groups share many similarities, gorals are stockier than antelopes and have broader, heavier hooves. Female gorals have four functional teats, while female goats and sheep have only two functional teats. Unlike serows, gorals have no working preorbital glands.

References

Naemorhedus (latín nemor-haedus, "cabrito de claro") es un género de mamíferos artiodáctilos de la subfamilia Caprinae llamados comúnmente gorales; son caprinos nativos de Asia.^[1]​

Especies

Se reconocen las siguientes especies:^[1]​

• Naemorhedus baileyi (Pocock, 1914) — goral rojo.
• Naemorhedus caudatus (Milne-Edwards, 1867) - goral de cola larga
• Naemorhedus goral (Hardwicke, 1825) — goral del Himalaya.
• Naemorhedus griseus (Milne-Edwards, 1871) — goral gris o goral chino.

Referencias

Les gorals sont des caprinés vivant en altitude dans les montagnes d'Asie. Ils appartiennent au genre d'orthographe polémique Nemorhaedus (Hamilton Smith, 1927) ou Naemorhedus (Hamilton Smith, 1927).

Ce taxon vient du latin nemor-haedus de nemus, nemoris « clairière » et haedus « chevreau ».

Bien qu'il s'agisse d'une faute d'orthographe, la forme Naemorhedus a été privilégiée au nom de l'antériorité. Groves et Grubb (1985) ont montré que ce taxon était incorrect^[1].

Liste des espèces

• Nemorhaedus baileyi (Pocock, 1914) — goral roux ou bouquetin du Népal
• Nemorhaedus caudatus (Milne-Edwards, 1867) — goral à longue queue
• Nemorhaedus goral (Hardwicke, 1825) — goral de l'Himalaya
• Nemorhaedus griseus (Milne-Edwards, 1871) — goral gris ou goral chinois

Les saros ou serows sont désormais classés sous le genre Capricornis.

• Naemorhedus crispus (Temminck, 1845) — saro du Japon
• Naemorhedus sumatraensis (Bechstein, 1799) — saro de Sumatra
• Naemorhedus swinhoei (Gray, 1862) — saro de Taïwan

Notes et références

Gabharantalóp beag atá dúchasach do shléibhte arda oirthear na hÁise. An fionnadh tiubh buíliath, an scornach mílítheach. Adharca gearra ar bhaineannaigh is fireannaigh. Tugtar an seamaí Himiléach, an garal coiteann, nó an garal dearg air freisin.

Is síol ainmhí é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.

Goral grigio.

Naemorhedus C. H. Smith, 1827 è il genere della sottofamiglia dei Caprini al quale appartengono le quattro specie di goral. Il nome deriva dall'unione dei termini latini nemor («selvatico») e haedus («capra»).

Descrizione

Al pari dei suoi affini, il capricorno, il camoscio e la capra delle nevi, il goral è un Caprino bene adattato alla vita sulle montagne. Il maschio misura alla spalla fino a 75 cm, è un po' più grande della femmina, e pesa da 25 a 35 kg. Le zampe sono lunghe e robuste, adatte per saltare e arrampicarsi, il mantello è di solito lungo e ispido, con un sottopelo corto e lanoso e lunghi peli grossolani, e le corna, lunghe 15 cm, sono incurvate all'indietro. Ve ne sono quattro specie. Il mantello del goral grigio è ispido, da grigio a grigio-bruno, spesso con strisce nere; è presente anche una macchia bianca sulla gola. Molto simili a questo sono anche il goral della Cina e quello dalla coda lunga. Il goral rosso ha un mantello lungo e ispido, rosso-volpino brillante, senza alcuna chiazza alla gola o al petto. È più piccolo degli altri tre e ha orecchie più corte.

Distribuzione e habitat

Le varie specie di goral sono diffuse dal Myanmar settentrionale e dal Kashmir, attraverso il sistema montuoso della Cina occidentale e settentrionale, fino alla Corea e alla regione del Sichotė-Alin', nella Siberia orientale. Il goral rosso, la specie più localizzata, vive sulle montagne del Myanmar orientale e dell'Assam, nonché nella regione arida del Brahmaputra superiore, nel Tibet sud-orientale.

I goral occupano una varietà di habitat in diverse parti della loro area di diffusione. Nel Sichuan, il goral della Cina vive ad altitudini di 1500-2500 m nelle ripide, aride e spesso quasi verticali gole dei grandi fiumi (Yangtze, Yalong, Mekong), dove la vegetazione consiste in erbe basse e stoppose e cespugli spinosi come ginepri, crespini e rose. Più su, a 3000-4000 m, esso vive nelle umide valli dei piccoli torrenti di montagna, molto scoscese ma provviste ancora di fitta vegetazione, dai densi cespugli alla foresta. Nella parte settentrionale della sua area di diffusione, nel Sichotė-Alin', il goral dalla coda lunga vive sulle rocce scoscese a precipizio lungo le coste, giù fino al livello del mare; qui, la vegetazione è costituita da querce striminzite, pini di roccia e forme arbustive di acero e ginepro nano, mentre alla sommità vi sono foreste di querce. All'interno della stessa regione, il goral vive ad altitudini fino a 1000 m, su declivi coperti di frammenti di roccia, intercalati a piccole praterie boscose e a foreste caduche.

I goral si incontrano in piccoli gruppi isolati, ed è difficile comprendere in che modo la consanguineità, con i danni che ne derivano, possa essere evitata, dal momento che questi animali non si spostano molto. Il goral rosso si trova ad altitudini maggiori che il grigio. Raramente esso scende molto al disotto dei 2400 m ed è diffuso, d'estate, al disopra del limite della vegetazione arborea, che si aggira sui 3600 m.

Biologia

D'estate, i goral vivono pascolando, ma in autunno si trasferiscono in regioni più ricche di alberi e si cibano prevalentemente di foglie, ma anche di ghiande, che estraggono da sotto la neve scavando con il loro muso. In febbraio e marzo, quando la caduta di neve è massima, essi mangiano prevalentemente rami. D'inverno, i goral si trovano permanentemente con la neve alla pancia e per muoversi devono saltare. Le femmine e i giovani vivono in gruppi di 2-12 individui, ma i maschi adulti rimangono solitari per la maggior parte dell'anno. I goral sono attivi principalmente al mattino e alla sera. Dopo il pasto del mattino, scendono a valle per l'abbeverata, quindi si distendono al sole su un pianoro, immobili, con i piedi ripiegati di sotto e la testa protesa in avanti.

I maschi si uniscono ai gruppi di femmine a metà o a fine settembre e tornano alla loro vita solitaria dopo l'accoppiamento, che si verifica durante la prima metà di novembre. I piccoli sono partoriti ai primi di maggio nel Sichuan, ma non prima di giugno nel Sichotė-Alin'. Essi rimangono nascosti fra le rocce mentre le femmine pascolano nei paraggi. Di solito viene partorito un solo piccolo; i gemelli sono rari e i parti trigemini ancora più rari. I piccoli poppano fino al tardo autunno, ma rimangono assieme alla madre fino alla primavera successiva. I goral possono vivere fino all'età di 15 anni.

Conservazione

Nelle zone veramente scoscese, i loro soli predatori importanti sono le aquile, che si impadroniscono dei piccoli. Nelle regioni elevate, ma meno scoscese dell'interno del Sichuan, sono i leopardi a nutrirsi a loro spese. I goral rappresentano un trofeo di scarso pregio per il cacciatore, che spesso caccia con l'ausilio di cani e nei confronti dei quali essi si difendono coraggiosamente con le corna. Quando sono spaventati, emettono un suono sibilante.

Specie

Il genere Naemorhedus comprende in tutto quattro specie^[1]:

• Naemorhedus baileyi Pocock, 1914 - goral rosso;
• Naemorhedus caudatus (Milne-Edwards, 1867) - goral dalla coda lunga;
• Naemorhedus goral (Hardwicke, 1825) - goral grigio;
• Naemorhedus griseus Milne-Edwards, 1871 - goral della Cina.

Note

Bibliografia

• Groves C. & Grubb P., Ungulate Taxonomy, Baltimore, The Johns Hopkins University Press, 2011, ISBN 978-1-4214-0093-8.

De gorals zijn vier soorten binnen het geslacht Naemorhedus of Nemorhaedus. Ze zijn kleine hoefdieren met een geit- en antilope-achtig uiterlijk. Vroeger werden ook de soorten van de bosgemzen (Capricornis) tot dit geslacht gerekend.

Kenmerken

Gorals worden gemiddeld 25-40 kg zwaar en 80-130 cm lang.

Leefwijze

Gorals zijn uitmuntende klimmers, die op steile rotsen leven. Hun voedsel bestaat uit gras, bladeren, takken en vruchten.

Verspreiding en leefgebied

Gorals worden vooral gevonden op rotshellingen. Ondanks het gebied van de gorals soms overloopt met die van de bosgemzen, zijn gorals veel vaker op hoger gelegen gebieden te vinden, waar minder vegetatie is.

Soorten

Het geslacht bevat volgende soorten:

• Naemorhedus baileyi (rode goral)
• Naemorhedus caudatus (langstaartgoral)
• Naemorhedus griseus (Chinese goral)
• Naemorhedus goral (Himalayagoral)

Goral^[2] (Naemorhedus) (lub Nemorhaedus^[3]) – rodzaj średniej wielkości ssaków wołowatych zaliczanych do kozłowatych, obejmujący gorale i serau. Gorale spotykane są najczęściej na skalistych zboczach gór, na dużych wysokościach, zwykle wyżej niż dociera serau.

Rodzaj obejmuje gatunki^[4][2]:

• goral brunatny (Naemorhedus baileyi)
• goral długoogonowy (Naemorhedus caudatus)
• goral himalajski (Naemorhedus goral) – (dawniej: goral^[5][6])
• goral szary (Naemorhedus griseus)

Rodzaje goral i serau włączane są do plemienia Naemorhedini (Nemorhedini^[5]). Badania cytochromu b wykazały bliskie pokrewieństwo Capricornis, Naemorhedus i Ovibos^[7].

Przypisy

Goral ou Serow (serau) são os nomes comuns dados às espécies do género Nemorhaedus. São mamíferos bovídeos caprinos, nativos da Ásia. Algumas espécies de goral estão ameaçadas de extinção.

Os gorais são encontrados frequentemente em locais rochosos de grandes elevações. Apesar dos Serows (género Capricornis) terem quase o mesmo habitat, os gorais são encontrados em inclinações mais elevadas, mais íngremes com menos vegetação.

Características

Nemorhaedus goral arnouxianus

Eles pesam geralmente dos 25 ao 40 quilogramas e medem 80 a 130 cm no comprimento, com chifres curtos virados para trás. A coloração difere entre as espécies, mas geralmente os indivíduos variam do cinza claro ao marrom avermelhado escuro, com partes mais claras no peito, garganta, e barriga, e um listra escura nas costas. Têm uma camada de lã coberta por longos pêlos, que ajuda-os a manter a temperatura constante nas áreas frias onde é encontrado frequentemente.

Eles compartilham muitas similaridades com outros grupos, gorais são mais encorpados do que os antílopes e têm cascos mais largos, mais pesados. As gorais fêmeas têm quatro mamas funcionais, enquanto as cabras e as ovelhas têm somente duas mamas funcionais. Ao contrário dos serows, os gorais não têm nenhuma glândula preorbital.

Como seus parentes menores os gorais, os serows são encontrados frequentemente pastando em montes rochosos. Serows são os mais lentos e menos ágeis membros do gênero Nemorhaedus, mas podem escalar inclinações para escapar de predação ou para abrigar-se durante invernos frios ou verões quentes. Serows, ao contrário dos gorais, empregam suas glândulas pré-orbitais na marcação de território. A coloração varia pela espécie, pela região que habita, e pelo indivíduo. Ambos os sexos têm barbichas e os chifres pequenos são frequentemente mais curtos do que suas orelhas.

Fósseis de animais parecidos com serows datam do Plioceno tardio, 2 a 7 milhões de anos atrás. Os outros membros da subfamília de Caprinae podem ter evoluído destas criaturas.

Espécies

O Goral cinzento (Nemorhaedus goral) é nativo do nordeste da Índia, Nepal, Butão, e norte do Paquistão. Possui pêlos ásperos e chifres cilíndricos. No passado era conhecido como Urotragus goral. Mede de 95 a 130 o cm de comprimento e pesa 35 a 42 quilogramas. Têm pelagem cinzenta ou marrom-acinzentada com pés de cor tan, uns pontos mais claros em suas gargantas, e uma única tira escura ao longo de suas costas. Os machos têm uma crina curta na sua nuca. Tanto machos, como as fêmeas têm chifres curvados para trás que podem crescer até 18 cm de comprimento. Além de determinadas peculiaridades no formato do crânio, os gorais são principalmente distintos dos serows por não possuírem uma glândula abaixo do olho, nem de uma depressão correspondente no crânio. Eles podem viver por 14 ou 15 anos. A fêmea dá o nascimento, geralmente a uma única prole, após um período de gestação de 170 a 218 dias, e os jovens desmamam em 7 ou 8 meses da idade e alcançam a maturidade sexual em torno de 3 anos. O goral cinzento é encontrado nas florestas dos Himalaia, geralmente entre 1000 e 4000 metros de altitude, vivendo em grupos pequenos de 4 a 12 indivíduos e que ocupam um território de aproximadamente 100 acres, além disso possuem um hábito crepuscular. São classificados como em baixo risco de extinção, perto de ameaçado.

O Goral chinês (Nemorhaedus caudatus) pode ser encontrado da Rússia e China orientais até a Tailândia ocidental e Myanmar oriental. Uma subespécie deste é o Goral de Amur (N. c. raddeanus), uma população desta subespécie vive na Zona Desmilitarizada da Coreia, perto da estrada de Donghae Bukbu.^[1] A espécie é classificada como em perigo de extinção na Corwia do Sul, com uma população estimada em mais ou menos 250 indivíduos.

O Goral vermelho (Nemorhaedus baileyi) habita áreas da província de Yunnan na China até ao Tibete, e do nordeste da Índia até ao norte do Myanmar.

Ver também

• Capricornis (Serow)

Referências

^[2]

• Kim, Kwi-Gon; Dong-Gil Cho (2005). «Status and ecological resource value of the Republic of Korea's De-militarized Zone» (PDF). Landscape and Ecological Engineering. 1 (1): 3-15. doi:10.1007/s11355-005-0006-0. Consultado em 1 de outubro de 2006 A referência emprega parâmetros obsoletos |coautor= (ajuda)
• Kim, K.-S.; M.-S. Min, J.-H. An, and H. Lee (2004). «Cross-Species Amplification of Bovidae Microsatellites and Low Diversity of the Endangered Korean Goral». Journal of Heredity. 95 (6): 521-525. doi:10.1093/jhered/esh082. Consultado em 1 de outubro de 2006 A referência emprega parâmetros obsoletos |coautor= (ajuda)
• America Zoo

Goraler (Naemorhedus) är ett släkte slidhornsdjur som består av 4 arter som lever i Asien. Tidigare räknades även serover till släktet men de hänförs idag ofta till ett eget släkte Capricornis.

Kännetecken

Individerna i arterna (även honorna) har jämförelsevis korta, koniska, bakåtböjda horn av 13 till 18 centimeters längd. De når en kroppslängd mellan 82 och 130 centimeter och därtill kommer en 8 till 20 centimeter lång svans. Mankhöjden ligger mellan 57 och 80 centimeter och vikten mellan 22 och 35 kilogram. Den långa täta pälsen har beroende på art en grå, mörkbrun eller rödaktig färg. Hos alla arter är halsen vit och på ryggen finns en smal svart strimma. I hannarnas nacke finns dessutom en kort man.

Utbredning och habitat

Goraler förekommer i östra Asien. Utbredningsområdet sträcker sig från Kashmir i väst till sydöstra Sibirien samt till Thailand och Burma. Levnadsområdet utgörs av bergsregioner med skogar mellan 1000 och 4000 meter över havet.

Levnadssätt

Deras levnadssätt är snarlikt gemsens. De har särskilt bra förmåga att klättra bland klippor. Goraler är vanligen aktiva på morgonen och senare på eftermiddagen. Annars vilar de på klippor där pälsen utgör ett bra kamouflage. Födan är sammansatt av gräs, löv, kvistar och nötter. De lever i grupper av 4 till 12 individer och bara äldre hannar lever ensamma. Under parningstiden som ligger mellan september och december försöker hannar få kontroll över en grupp med honor.

Efter dräktigheten som varar i 6 till 8 månader föder honan ett eller två ungdjur.

Systematik och släktnamnets stavning

Goraler består enligt de flesta zoologers uppfattning av fyra arter:

• Naemorhedus goral, lever i västra Himalaya från Kashmir över Nepal och Bhutan till Assam.
• Naemorhedus baileyi, förekommer i ett mindre område i östra Himalaya i gränsregionen mellan Assam, Yunnan, Tibet och Burma. En population i Tibet räknas ibland som egen art N. cranbrooki.
• Naemorhedus caudatus, finns i sydöstra Sibirien, nordöstra Kina och Korea.
• Naemorhedus griseus, lever i stora delar av Kina (från inre Mongoliet till Yunnan) samt angränsande regioner i Burma, Indien, Thailand och Vietnam.

Släktnamnet är sammansatt av de latinska orden nemus, genitiv nemoris (="skog") och haedus (="get") och skulle därför egentligen stavas Nemorhaedus, men biologen Charles Hamilton Smith som beskrev släktet för första gången stavade namnet Naemorhedus som därför är den giltiga beteckningen. I olika skrifter finns andra ogiltiga stavelser som Naemorhaedus, Nemorhaedus, Nemorhedus, Nemorrhaedus och Nemorrhedus.

Referenser

Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från tyskspråkiga Wikipedia, 3 november 2008.

• Ronald M. Nowak: Walker's Mammals of the World. Johns Hopkins University Press, 1999, ISBN 0-8018-5789-9
• D. E. Wilson, D. M. Reeder: Mammal Species of the World. Johns Hopkins University Press, Baltimore 2005. ISBN 0-8018-8221-4

• 1 Морфологія
• 2 Життя
  • 2.1 Середовище проживання
  • 2.2 Живлення
  • 2.3 Соціальна поведінка
  • 2.4 Відтворення
• 3 Джерела

Naemorhedus (chi Ban linh) là một chi động vật có vú trong họ Bovidae, bộ Artiodactyla. Chi này được C. H. Smith miêu tả năm 1827.^[1] Loài điển hình của chi này là Naemorhedus goral Hardwicke, 1825.

Các loài

Cho tới rất gần đây, chi này còn bao gồm các loài tì linh (chúng nay được xếp vào chi Capricornis). Hiện nay chi ban linh còn bốn loài là:

• Sơn dương Himalaya: Naemorhedus goral
• Sơn dương đuôi dài: Naemorhedus caudatus
• Sơn dương đỏ: Naemorhedus baileyi
• Sơn dương Trung Quốc: Naemorhedus griseus

Hình ảnh

Chú thích

Tham khảo

Liên kết ngoài

Phương tiện liên quan tới Naemorhedus tại Wikimedia Commons

Bài viết về chủ đề Bộ Guốc chẵn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Об этнической группе поляков см. статью Гурали.

• Nemorhaedus C. H. Smith, 1827^[1]

斑羚 Nemorhaedus goral
華北山羚（中华斑羚） Nemorhaedus caudatus
红斑羚 Nemorhaedus baileyi
日本髭羚 Nemorhaedus crispus
华南山羚（灰斑羚） Nemorhaedus griseus
台湾髭羚 Nemorhaedus swinhoei
髭羚 Nemorhaedus sumatraensis

斑羚属（学名Nemorhaedus），也叫髭羚属(Capricornis)，以前是两个不同的属，现在则归为一属，包括三种斑羚和三种髭羚。是介于山羊和羚羊之间的小型牛科动物，主要分布在东亚、东南亚和南亚地区。

本属六种的分布为：

• 斑羚(Nemorhaedus goral)：印度东北部、尼泊尔、不丹和巴基斯坦北部。
• 華北山羚（中华斑羚）(Nemorhaedus caudatus)：俄罗斯东部、中国直到东南亚的泰国西部和缅甸东部。
• 红斑羚（Nemorhaedus baileyi)：中国的云南和西藏，以及印度和缅甸的北部。
• 日本髭羚(Nemorhaedus crispus)：日本。
• 华南山羚（灰斑羚）(Nemorhaedus crispus)。
• 台湾髭羚(Nemorhaedus swinhoei)：台湾。
• 髭羚(Nemorhaedus sumatraensis)：最大的一种髭羚，分布在尼泊尔、中国和东南亚地区。

• オナガゴーラル
• アカゴーラル
• ゴーラル
• N. griseus

ゴーラル属（ゴーラルぞく、Naemorhedus）は、偶蹄目ウシ科に含まれる属。

分布[編集]

インド、大韓民国、タイ、中華人民共和国、朝鮮民主主義人民共和国、ネパール、ミャンマー、ロシア南東部^[2][3]

形態[編集]

尾は短いか中程度で、先端には房状の体毛が伸長する^[2][3]。

眼窩がわずかに突出する^[3]。前顎骨は鼻骨に接しない^[3]。頭頂部が盛り上がり^[4]、頭骨の顔と頭頂部の稜線の間の角度が60°以上に達する^[3]。角は後方に向かい、鉤状にならない^[3]。眼下部に臭腺（眼下腺）がない^[3][4][5]。吻端の体毛で被われない裸出した皮膚部（鼻鏡）は大型で、鼻孔より後方に達する^[3]。臼歯の数は上顎・下顎共に左右に3本ずつ（上顎・下顎で6本ずつ）^[3]。中手骨や中足骨は細長い^[3]。蹄の間に臭腺（蹄間腺）がある^[3][4]。

乳頭の数は4個^[3]。

分類[編集]

ジャコウウシOvibos moschatus

ニホンカモシカ
Capricornis crispus

スマトラカモシカ
Capricornis milneeswardsii

タイワンカモシカ
Capricornis swinhowe

N. griseus griseus

アカゴーラルN. baileyi

N. griseus evansi

カモシカ属と形態が類似し近縁と考えられ、本属の方がやや進化した分類群だと考えられていた^[3]。2012年に発表されたミトコンドリアDNAのシトクロムbとCOI遺伝子の塩基配列を決定し最大節約法などによる系統解析でも、カモシカ属とは単系統群を形成すると推定されている^[6]。

• Naemorhedus caudatus オナガゴーラル Long-tailed goral（ゴーラルの亜種とする説もあり^[3][5]）
• Naemorhedus baileyi アカゴーラル Red goral（ゴーラルの亜種とする説もあり^[3][4]）
• Naemorhedus goral ゴーラル Himalayan goral
• Naemorhedus griseus Chinese goral

生態[編集]

食性は植物食で、草、木の葉、果実などを食べる^[4][5]。

繁殖形態は胎生。1回に1頭（まれに2頭）の幼獣を産むと考えられている^[3][4][5]。

人間との関係[編集]

生息地では食用とされたり毛皮が利用され、内臓が薬用になると信じられている^[5]。

伐採・造林・焼畑による生息地の破壊、食用や薬用、毛皮用の乱獲などにより生息数が減少している種もいる^[4][5]。

参考文献[編集]

関連項目[編集]

• ウシ科
  • ヤギ亜科（ヤギ族）

산양속(Naemorhedus) 또는 고랄속은 우제목/경우제목 소과에 속하는 포유류 하위 분류군이다.^[1] 염소 또는 영양을 닮은 4종의 작은 우제류로 이루어져 있다. 최근까지 시로속 종까지 포함했지만, 이제는 별도의 속으로 분류한다.^[1]

하위 종

• 붉은고랄 (N. baileyi) - 중국 윈난성, 티베트, 인도 북동부와 미얀마 북부
• 산양 또는 긴꼬리고랄 (N. caudatus) - 러시아 동부, 중국, 태국 서부, 미얀마 동부
• 히말라야고랄 (N. goral) - 인도 북서부와 북동부, 네팔, 부탄
• 중국고랄 (N. griseus) - 미얀마, 중국, 인도, 태국, 베트남, 라오스

계통 분류

다음은 2019년 주라노(Zurano) 등의 연구에 기초한 양족의 계통 분류이다.^[2]

티베트영양속

사향소속

산양속

시로속

타킨속

흰바위산양속

샤무아속

아라비아타르속

바르바리양속

닐기리타르속

양속

바위양속

염소속

히말라야타르속

각주