Əsasən Çin, Vyetnam, Yaponiya və Şimali Amerikada yayılmışdır. Bəzi alimlər bu bitkini Chamaecyparis funebris (Endl.) franco adı ilə Chamaecyparis cinsinə aid edirlər. Həmişəyaşıl, hündürlüyü 20–25 m-ə qədər olan, zoğlarının ucları sallaq ağacdır. Qabığı qonur, hamardır. Enli çətiri sıx deyil. Gövdənin rəngi qəhvəyi-qara və hamardır. Budaqları möhkəm, sallaqdır. Qısa budaqları qalındır. Yarpaqları qarşı-qarşıya yerləşir, göyümtül-mavidən boz-yaşıl rəngədək olur. Çiçəkləri birevlidir. Erkək çiçəkləri yumurtavarı-uzunsov, çox vaxt sarıdır. Dişi çiçəkləri yan budaqlarda qarşı-qarşıya yerləşir, təxminən yumru, 6-8 (bəzən 4 və ya 10-12) ədəddir, qabıqlıdır. Qozaları yumrudur, eni 8-12 sm, tünd qonur rəngli, qısa saplaqlarda yerləşir. Toxum qabıqları qalxanşəkilli, üçbucaq və ya yumrudur, kənarları bir-birinin üzərinə çıxır, yetişdikdə partlayır. Toxumları 2, bəzən 5 ədəd, ikiqanaqlı, ellipsvarı və ya yumrudur.
Oduncağı yüngül, yumşaq, möhkəm, sarı və ya çəhrayı rəngli, xoşətirli olduğundan mebel və xırda bəzək əşyalarının hazırlanmasında istifadə edilir. Oduncaqdan axan qatrandan xoş ətirli balzam hazırlanır. Bu bitki buddist kilsələri ətrafında çox əkilir. Azərbaycanda bəzi hallarda dekorativ məqsədlə və kolleksiya sahələrində becərilir. Toxum, qələm, calaq və kök pöhrələri ilə çoxaldılır. Quraqlığa davamlıdır, tez böyüyür, 200 ilə qədər yaşayır. Mərdəkan dendrarisi ndə introduksiya edilmişdir.
Деревья и кустарники СССР. т.3.1954; Флора Азербайджана. т.5. 1954; Azərbaycanın ağac və kolları. III cild. 1970; Azərbaycanın “Qırmızı” və “Yaşıl Кitabları”na tövsiyə olunan bitki və bitki formasiyaları. 1996; Azərbaycan florasının konspekti. I-III cildlər. 2005; 2006; 2008.
Əsasən Çin, Vyetnam, Yaponiya və Şimali Amerikada yayılmışdır. Bəzi alimlər bu bitkini Chamaecyparis funebris (Endl.) franco adı ilə Chamaecyparis cinsinə aid edirlər. Həmişəyaşıl, hündürlüyü 20–25 m-ə qədər olan, zoğlarının ucları sallaq ağacdır. Qabığı qonur, hamardır. Enli çətiri sıx deyil. Gövdənin rəngi qəhvəyi-qara və hamardır. Budaqları möhkəm, sallaqdır. Qısa budaqları qalındır. Yarpaqları qarşı-qarşıya yerləşir, göyümtül-mavidən boz-yaşıl rəngədək olur. Çiçəkləri birevlidir. Erkək çiçəkləri yumurtavarı-uzunsov, çox vaxt sarıdır. Dişi çiçəkləri yan budaqlarda qarşı-qarşıya yerləşir, təxminən yumru, 6-8 (bəzən 4 və ya 10-12) ədəddir, qabıqlıdır. Qozaları yumrudur, eni 8-12 sm, tünd qonur rəngli, qısa saplaqlarda yerləşir. Toxum qabıqları qalxanşəkilli, üçbucaq və ya yumrudur, kənarları bir-birinin üzərinə çıxır, yetişdikdə partlayır. Toxumları 2, bəzən 5 ədəd, ikiqanaqlı, ellipsvarı və ya yumrudur.
Oduncağı yüngül, yumşaq, möhkəm, sarı və ya çəhrayı rəngli, xoşətirli olduğundan mebel və xırda bəzək əşyalarının hazırlanmasında istifadə edilir. Oduncaqdan axan qatrandan xoş ətirli balzam hazırlanır. Bu bitki buddist kilsələri ətrafında çox əkilir. Azərbaycanda bəzi hallarda dekorativ məqsədlə və kolleksiya sahələrində becərilir. Toxum, qələm, calaq və kök pöhrələri ilə çoxaldılır. Quraqlığa davamlıdır, tez böyüyür, 200 ilə qədər yaşayır. Mərdəkan dendrarisi ndə introduksiya edilmişdir.
Die Tränen-Zypresse (Cupressus pendula, Syn.: Cupressus funebris, Chamaecyparis funebris) ist eine immergrüne Baumart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae).
Die geradstämmigen Bäume erreichen Wuchshöhen von 12 bis 20 Metern, in Ausnahmefällen bis zu 30 Metern, und Brusthöhendurchmesser von 60 bis 70 Zentimeter. Die Krone besteht aus deutlich herab hängenden Ästen (Trauerform). Jungbäume besitzen eine schmale und konisch zugespitzte Krone. Mit zunehmendem Alter wird sie immer breiter und nimmt eine kompakte Pyramidenform an. Altbäume besitzen eine abgeflachte bis flache Krone. Die Äste sind weit ausladend. Die Zweige stehen zuerst aufrecht auf den Ästen bevor sie sich herab biegen. Die zahlreichen dünnen Zweige verzweigen sich auf der gleichen Ebene. Die Tränen-Zypresse bekommt dadurch ein Thujen-ähnliches Aussehen.
Die Tränen-Zypresse besitzt verschiedene Arten von Blättern. An den Zweigspitzen befinden sich 3 bis 4 Millimeter lange, gegenständige Blätter. Die Basen liegen an der Zweigachse an. Die stumpfen Blattspitzen stehen ab. An den Zweigen selbst befinden sich rund 1 Millimeter lange Blätter die kreuzweise gegenständig angeordnet sind. Sie greifen dachziegelartig übereinander und die scharfen Spitzen stehen ab. Während die ovalen und flach anliegenden Flächenblätter oft eine Drüse aufweisen sind die zurückgeschlagenen Kantenblätter drüsenlos. Sämlinge bilden 0,5 bis 1,0 Zentimeter lange, spitze, nadelähnliche Primärblätter aus die senkrecht von der Triebachse abstehen. Sie verbleiben für mehrere Monate am Baum. Der Geruch der Blätter ähnelt dem des Sadebaums (Juniperus sabina).
Die Tränen-Zypresse ist einhäusig-getrenntgeschlechtig (monözisch). Die eiförmigen männlichen Blütenzapfen werden in großer Zahl ausgebildet. Sie werden zwischen 2 und 4 Millimeter lang und bestehen aus 6 bis 8 Paaren dreieckiger Schuppen die jeweils 4 bis 5 Pollensäcke aufweisen. Die kugelrunden Pollen werden gegen Ende des Winterhalbjahres entlassen. Die rundlichen weiblichen Blütenzapfen stehen endständig an kurzen und geraden Zweigen. Sie erreichen Durchmesser von circa 2 Millimeter und sind von violetter Farbe. Sie besitzen 2 bis 5 Samenanlagen je Schuppe. Die Zapfen sind zuerst blaugrün und färben sich zur Reife hin braun. Sie stehen einzeln oder in Gruppen. Sie erreichen Durchmesser von 10 bis 20 Millimeter und bestehen aus 6 bis 8 vier- oder fünfeckigen, flachen Schuppen. An der Basis jeder Schuppe befinden sich 2 bis 5 geflügelte Samen. Die rotbraunen Samen sind rundlich und 3 bis 3,5 Millimeter lang. Das Tausendkorngewicht liegt bei circa 4 Gramm.
Jungbäume besitzen eine faserige, braune Rinde die später immer mehr in kurze, ungleichmäßige, gelbbraune Streifen aufreißt. Im feinfaserigen Holz sind die Jahresringe nur schwer zu erkennen.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 22.[1]
Die Tränen-Zypresse ist in Zentral-China heimisch. Ihr Verbreitungsgebiet erstreckt sich dabei über die Provinzen Zhejiang, Anhui, Henan, Hubei, Jiangxi, Hunan, Sichuan und Guizhou. Es verläuft meist entlang des Yangtsekiang. In Neuseeland ist die Art seit 1868 nachgewiesen. Am Ende des letzten Jahrhunderts wurde die Art in Nepal, Sikkim, Indien und Bhutan eingeführt. In Europa und den USA wird die Art als Ziergehölz angepflanzt.
Sie kommt in Höhenlagen von 300 bis 2000 m vor. In Mitteleuropa ist die Art nicht winterhart. Sie besiedelt Hänge und Bergrücken. Als optimale Böden gelten Ton- und Lehmböden. Sie bildet unter anderem Mischbestände mit der Chinesischen Kork-Eiche (Quercus variabilis) und der Japanischen Kastanien-Eiche (Quercus acutissima).
Das Holz findet als Bau-, Gerüst- und Schiffsholz Verwendung. In ihrer Heimat werden die Zweige zum Räuchern von Schweinefleisch und die Asche zum Einlegen von Enteneiern genutzt. Da sie als heiliger Baum gilt wird sie häufig in der Nähe von buddhistischen Tempeln, Klöstern und Grabstätten angebaut. In Europa und den USA wird die Art aufgrund ihres attraktiven Wuchses als Ziergehölz und als Windschutz angebaut. Entlang des Yangtsekiang wurde eine Fläche von über 70.000 Hektar mit dieser Art als Erosionsschutz aufgeforstet.
Sie hat sich als weitgehend resistent gegen den Zypressenkrebs auslösenden Erreger Seiridium cardinale erwiesen. Für Seiridium unicorne, einen anderen Rindenparasiten, ist sie jedoch anfällig.
Die genaue taxonomische Stellung der Tränen-Zypresse ist schon seit längerem umstritten. Sie wird heute meist in die Gattung der Zypressen (Cupressus) und nicht mehr zu den Scheinzypressen (Chamaecyparis) gestellt. Umstritten ist, ob die im letzten Jahrhundert in China, Indien, Bhutan und Nepal anhand von nur wenigen Bäumen neu beschriebenen Arten Cupressus torulosa, Cupressus pendula und Cupressus cashmeriana eigenständige Arten sind oder zur Art der Tränen-Zypresse gehören. Nach WCSP sind alle diese drei Arten voneinander verschieden.[2]
Die Tränen-Zypresse (Cupressus pendula, Syn.: Cupressus funebris, Chamaecyparis funebris) ist eine immergrüne Baumart aus der Familie der Zypressengewächse (Cupressaceae).
Wisata cypresa (Cupressus funebris) jo bom ze swójźby cypresowych rostlinow (Cupressaceae).
Wisata cypresa (Cupressus funebris) jo bom ze swójźby cypresowych rostlinow (Cupressaceae).
Cupressus funebris, the Chinese weeping cypress, is a species of cypress native to southwestern and central China.[1] It may also occur naturally in Vietnam.[2]
Cupressus funebris is a medium-sized coniferous tree growing to 20–35 m tall, with a trunk up to 2 m diameter. The foliage grows in dense, usually moderately decumbent and pendulous sprays of bright green, very slender, slightly flattened shoots.
The leaves are scale-like, 1–2 mm long, up to 5 mm long on strong lead shoots; young trees up to about 5–10 years old have juvenile foliage with soft needle-like leaves 3–8 mm long.
The seed cones are globose, 8–15 mm long, with 6–10 scales (usually 8), green, maturing dark brown about 24 months after pollination. The cones open at maturity to shed the seed. The pollen cones are 3–5 mm long, and release pollen in early spring.
The precise natural range of Cupressus funebris is uncertain due to a long history of cultivation. Trees are recorded from forest habitats in the provinces of Guizhou, Hunan, and Chongqing.
More generally, it also occurs in Anhui, Fujian, southern Gansu, Guangdong, Guangxi, Henan, Hubei, Jiangxi, Shaanxi, Sichuan, Yunnan, and Zhejiang, typically planted around monasteries and temples or in gardens.
Whether Cupressus funebris naturally occurs also in northern Vietnam is uncertain; if so, it probably is the most threatened conifer of that country.[2]
Cupressus funebris is cultivated as an ornamental tree, due to its graciously weeping form and texture, and planted in gardens and public parks in other warm temperate regions, such as California. It is used as a houseplant and conservatory tree in colder climates.
Cupressus funebris, the Chinese weeping cypress, is a species of cypress native to southwestern and central China. It may also occur naturally in Vietnam.
Cupressus funebris, el ciprés llorón, es una especie de la familia Cupressaceae natural de China.
Cupressus funebris es una conífera, árbol de tamaño mediano que alcanza un tamaño de hasta 20-35 m de altura, con un tronco de hasta 2 m de diámetro. El follaje crece denso, por lo general con ramas moderadamente decumbentes y colgantes de color verde brillante, muy delgadas, con brotes ligeramente aplanados. Las hojas son como escamas, de 1-2 mm de largo, y de hasta 5 mm de largo en brotes de color plomo, los árboles jóvenes hasta los 5-10 años de edad tienen follaje juvenil con suaves hojas en forma de aguja de 3-8 mm de largo. Las semillas de los conos son globosas, de 8-15 mm de largo, con 6-10 escamas (generalmente 8), verde, marrón oscuro con apertura 24 meses después de la polinización. Los conos se abren en la madurez para arrojar la semilla. Los conos de polen son de 3-5 mm de largo, y el polen se lanza en la primavera.[1]
El rango exacto de distribución natural de Cupressus funebris es incierto debido a una larga historia de cultivo. Los árboles se registran en hábitats forestales en las provincias de Guizhou, Hunan y Chongqing. Más general, también se produce en Anhui, Fujian, southern Gansu, Cantón, Guangxi, Henan, Hubei, Jiangxi, Shaanxi, Sichuan, Yunnan y Zhejiang, típicamente plantados alrededor de los monasterios y templos o en los jardines.
Cupressus funebris fue descrita por Stephan Ladislaus Endlicher y publicado en Synopsis Coniferarum 58. 1847.[2]
Cupressus es el nombre latino del ciprés que de acuerdo con algunos autores proviene de "Cyprus" (Chipre), de donde es nativo y crece silvestre.
funebris: epíteto latino que significa "fúnebre".
Datos: Q149709
Multimedia:
Especies: Cupressus funebris
Cupressus funebris, el ciprés llorón, es una especie de la familia Cupressaceae natural de China.
Cupressus funebris
Le cyprès de Chine, ou cyprès funèbre, est un arbre du genre Cupressus[1] de la famille des Cupressaceae, originaire de Chine, cultivé comme arbre d'ornement, notamment dans les monastères. Et pousse plutôt dans la moitié Sud de la Chine.
Il mesure de 20 à 35 mètres de haut et comporte un tronc pouvant atteindre deux mètres de diamètre.
Cupressus funebris
Le cyprès de Chine, ou cyprès funèbre, est un arbre du genre Cupressus de la famille des Cupressaceae, originaire de Chine, cultivé comme arbre d'ornement, notamment dans les monastères. Et pousse plutôt dans la moitié Sud de la Chine.
Il mesure de 20 à 35 mètres de haut et comporte un tronc pouvant atteindre deux mètres de diamètre.
Wisata cypresa (Cupressus funebris) je štom ze swójby cypresowych rostlinow (Cupressaceae).
Wisata cypresa (Cupressus funebris) je štom ze swójby cypresowych rostlinow (Cupressaceae).
Tåresypress eller «Chinese Weeping Cypress» (latin: Cupressus funebris ) er en art av bartrær innenfor sypresslekten i sypressfamilien (Cupressaceae). Arten vokser i sørvestre og sentrale Kina.
Tåresypress blir 20–35 m høy, og har en diameter på inntil 2 meter. Kronen er lysegrønn, tett men uregelmessig og skudd litt hengende. Skjellaktige eldre skudd er 1–2 mm lange, unge skudd inntil 10 år gamle er 3–8 mm lange nåler. Konglen starter grønn, men modner på 24 måneder til en rund, 1–2 cm stor mørkebrun eller burgunderbrun kongle med 6–10 skjell. Hannkonglene modner og sprer sine pollen om våren.
Trærne vokser i skogsområder, men langvarig kultivering gjør det vanskelig å fastslå treets opprinnelige økologi. Omfatter Guizhou, Hunan, Chongqing Anhui, Fujian, sørlige Gansu, Guangdong, Guangxi, Henan, Hubei, Jiangxi, Shaanxi, Sichuan, Yunnan, og Zhejiang. Den plantes ofte i parker og hager rundt templer og klostere.
Tåresypress eller «Chinese Weeping Cypress» (latin: Cupressus funebris ) er en art av bartrær innenfor sypresslekten i sypressfamilien (Cupressaceae). Arten vokser i sørvestre og sentrale Kina.
Tåresypress blir 20–35 m høy, og har en diameter på inntil 2 meter. Kronen er lysegrønn, tett men uregelmessig og skudd litt hengende. Skjellaktige eldre skudd er 1–2 mm lange, unge skudd inntil 10 år gamle er 3–8 mm lange nåler. Konglen starter grønn, men modner på 24 måneder til en rund, 1–2 cm stor mørkebrun eller burgunderbrun kongle med 6–10 skjell. Hannkonglene modner og sprer sine pollen om våren.
Trærne vokser i skogsområder, men langvarig kultivering gjør det vanskelig å fastslå treets opprinnelige økologi. Omfatter Guizhou, Hunan, Chongqing Anhui, Fujian, sørlige Gansu, Guangdong, Guangxi, Henan, Hubei, Jiangxi, Shaanxi, Sichuan, Yunnan, og Zhejiang. Den plantes ofte i parker og hager rundt templer og klostere.
Країни поширення: Китай (Чунцин, Ганьсу, Гуйчжоу, Хубей, Хунань, Шеньсі). Цей вид зустрічається в змішаних гірських лісів або (деградованих) рідколіссях разом з Platycarya strobilacea, Vitex negundo, Ligustrum, Viburnum, Pittosporum, Myrsine africana, Vitex negundo; у вапняному ґрунті або в супіску над пісковиками; також широко посаджений і, ймовірно, вторгається в порушену рослинність локально. Висотний діапазон цього виду між 300 м і 2260 м над рівнем моря.
Дерево до 35 м у висоту і 200 см діаметра. Кора гладка, коричнева. Гілки більш-менш горизонтальні або спрямовані вгору. Листки світло-зелені або сіро-зелені, щільно притиснуті, лускоподібні, диморфні, 1-1,5 мм завдовжки, вершини з гострим кінцем. Листки молодих дерев часто з довгою фіксацією в вирощуванні, м'які, синьо-зелені, 4-7 мм довжиною, ростуть по 2 або 4. Пилкові шишки еліпсоїді або яйцеподібні, 2,5-5 мм; мікроспорофілів 10-14. Шишки темно-коричневі при дозріванні, кулясті, 8-15 мм в діаметрі, на коротких черешках. Шишкові луски 6-8 (-12), кожна родюча луска містить 3-5 (або 6) насіння. Насіння світло-коричневе, блискуче, обернено-яйцеподібно-ромбічне або майже округле, плоске, 2,5-3,5 мм. Сім'ядолі 2. Запилення відбувається в березні-травні, насіння дозріває в травні-червні. 2n = 22.
Цей вид широко посаджений в Китаї як декоративний, він особливо поширений біля буддійських храмів. Деревина також вважається цінною завдяки міцності і традиційно він використовувалася для трун з цієї причини. В Європі вид є рідкістю у вирощуванні і більшість старих збережених дерев засновані на колекції насіння, котрі Ернест Вілсон зробив в провінції Хубей, Китай, в 1907 році.
Можливість вторинного введення від культивованих дерев за межами первісного ареалу робить оцінку загрози диких популяцій надзвичайно важким для цього виду. Цей вид записаний у кількох охоронних територіях; однак неясно, чи вони є результатом впровадження або натуралізації.
Hoàng đàn rủ, các tên gọi khác hoàng đàn liễu, hoàng đàn cành rủ, ngọc am, người Trung Quốc gọi là bách mộc (柏木)[1] (danh pháp hai phần: Cupressus funebris) là một loài hoàng đàn bản địa chủ yếu tại trung và tây nam Trung Quốc.
Đây là loài cây gỗ lá kim mọc cao tới 20–35 m, với đường kính thân cây lên tới 2 m. Tán lá rậm rạp, thường có các cành nhỏ sắp xếp thành mặt phẳng, rủ lòng thòng bao gồm các chồi non màu xanh lục tươi, rất mảnh dẻ, hơi dẹt. Các lá áp ép dày dặc, dạng vảy, lưỡng hình, dài 1–2 mm, nhọn đầu, nhưng tới 5 mm tại các chồi to; các cây non với độ tuổi khoảng 5-10 năm có tán lá non với các lá hình kim mềm mại dài 3–8 mm. Các đôi lá mặt với tuyến xa trục tuyến tính; các đôi lá bên gập lại mặt đối mặt, đè lên các phần cuống của các đôi lá mặt, gợn lằn xa trục. Các nón phấn hình elipxoit hay hình trứng, dài 2,5–5 mm, chứa 10-14 vi lá bào tử. Các nón hạt hình cầu, dài 8–15 mm, với 6-8 vảy (đôi khi tới 12), màu xanh lục, khi chín ngả sang màu nâu sẫm khoảng 24 tháng sau khi thụ phấn. Mỗi vảy đã thụ phấn chứa 3-5 (đôi khi 6) hạt. Các nón mở ra khi chín để phát tán hạt. Thụ phấn khoảng tháng 3-5. Hạt chín vào khoảng tháng 5-6. Thường được phân loại trong chi Chamaecyparis do tính tới các cành dẹt trong tán lá của nó và tương đối ít hạt trong các nón nhỏ; tuy nhiên, trong bài này đặt nó trong chi Cupressus do các đặc trưng phát triển của nó (nón thuần thục trong năm thứ hai 2) và thành phần hóa học của các biflavon[1].
Phạm vi phân bố tự nhiên của loài này không chắc chắn do lịch sử gieo trồng lâu đời. Các cây được ghi nhận trong các môi trường rừng tại các tỉnh Quý Châu, Hồ Nam, Trùng Khánh. Nói chung nó cũng xuất hiện tại An Huy, Phúc Kiến, miền nam Cam Túc, Quảng Đông, Quảng Tây, Hà Nam, Hồ Bắc, Giang Tây, Thiểm Tây, Tứ Xuyên, Vân Nam và Chiết Giang tại các độ cao dưới 2.000 m[2], thường được trồng xung quanh các chùa chiền, đền miếu hay trong các khu vườn. Đôi khi nó cũng được trồng làm cây cảnh tại các khu vực ôn đới ấm áp khác, và đôi khi còn được bày bán làm cây trồng trong nhà tại các khu vực có khí hậu lạnh giá hơn. Tại Việt Nam, nó mọc rải rác tại hai tỉnh Hà Giang và Lạng Sơn, trong các khu rừng nhiệt đới thường xanh có mưa mùa ẩm, chủ yếu ở đai núi thấp, trên núi đá vôi, ở độ cao 400 - 1.500 m[3].
Gỗ cứng, mịn, màu vàng nhạt, được ưa chuộng để đóng đồ dùng gia đình như bàn ghế, giường. Cây trồng làm cảnh có giá trị vì dáng đẹp[3].
Sách đỏ IUCN 2010 liệt kê ở cấp Lower Risk/least concern (rủi ro thấp/ít quan tâm)[2]. Tuy nhiên ở Việt Nam nó lại được xếp vào danh sách các loài hiếm có thể bị đe dọa tuyệt chủng vì bị chặt lấy gỗ thay cho hoàng đàn (Cupressus torulosa) để làm bột hương. Mức độ đe doạ: Bậc R[3].
Hoàng đàn rủ, các tên gọi khác hoàng đàn liễu, hoàng đàn cành rủ, ngọc am, người Trung Quốc gọi là bách mộc (柏木) (danh pháp hai phần: Cupressus funebris) là một loài hoàng đàn bản địa chủ yếu tại trung và tây nam Trung Quốc.
Cupressus funebris Endl.
Охранный статус
Кипарис плакучий (лат. Cupressus funebris) — вечнозелёное хвойное дерево семейства кипарисовых.
В природе Кипарис плакучий встречается в Китае. Высота дерева до 18 м, ветви повислые. Растение часто высаживают на кладбищах в Китае и Японии. Некоторые учёные относят это растение к роду Chamaecyparis под названием Chamaecyparis funebris (Endl.) Franco.
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Кипарис плакучий (лат. Cupressus funebris) — вечнозелёное хвойное дерево семейства кипарисовых.
В природе Кипарис плакучий встречается в Китае. Высота дерева до 18 м, ветви повислые. Растение часто высаживают на кладбищах в Китае и Японии. Некоторые учёные относят это растение к роду Chamaecyparis под названием Chamaecyparis funebris (Endl.) Franco.
