L'araucària de Norfolk[1] o pi de pisos[2] (Araucaria heterophylla) és una planta conífera, un membre de la família de les araucàriacies. És un arbre endèmic de l'illa australiana de Norfolk. Malgrat el seu nom popular, no és realment un pi.
L'araucària de Norfolk arriba a fer de 50 a 65 m d'alt amb el tronc dret i les branques simètriques no essent deformat pel vent.
Les fulles fan 1-1.5 cm de llargada i 1 mm de gruix a la base en els arbres joves i incorbades de 5–10 mm de llarg i de 2–4 mm d'amplada en els arbres més vells. Les seves pinyes fan 10–12 cm de llarg i 12–14 cm de diàmetre. Es desintegren quan maduren i alliberen pinyons comestibles.
El nom científic heterophylla (que significa "fulles diferents") deriva de la variació de les seves fulles entre els exemplars joves i els adults.
El primer europeu a veure aquest arbre va ser el capità James Cook, l'any 1774.[3]
L'explotació forestal està regulada legalment, en l'illa de Norfolk, perquè sigui sostenible.
L'aspecte d'aquest arbre és molt peculiar i es cultiva extensivament en jardins i carrers de molts llocs de clima càlid incloent Hawaii. També es fa servir de planta d'interior encara que en aquest cas sovint es tracta d'una altra espècie molt similar (Araucaria columnaris).
Tolera certa salinitat del sòl i els vents per això s'acostuma a plantar en la zona litoral. Només tolera gelades lleugeres però en aquest cas produeix diverses tiges (com passa a Florida).
L'araucària de Norfolk o pi de pisos (Araucaria heterophylla) és una planta conífera, un membre de la família de les araucàriacies. És un arbre endèmic de l'illa australiana de Norfolk. Malgrat el seu nom popular, no és realment un pi.
Stuegran (Araucaria heterophylla) er et af de få nåletræer, der finder anvendelse som stueplante.
Den har ry for at være lidt svær, men nyere sorter tåler bedre vores tørre stueluft. Den hører til Abeskræk-familien som rummer en række såkaldte levende fossiler, og i naturen forekommer stuegran kun på øen Norfolk Island mellem Australien, New Zealand og Ny Caledonien. På engelsk hedder den Norfolk Island Pine skønt den ikke er et fyrretræ (en:Pine). Den danske betegnelse Stuegran er tilsvarende misvisende da træet heller ikke hører til Gran-slægten. Endelig ses på dansk af og til navnet Norfolk Gran.
I naturen bliver stuegran 50 m, op til 65 m, høj, med en snorlige opret stamme og symmetriske grene – dette til trods for at den ofte er konstant udsat for pålandsvind fra Stillehavet, som ville medføre vrangvækst hos de fleste andre træer. I potte i en dansk stue kan den dog aldrig nå sådanne dimensioner og vil typisk være mellem 50 cm og 2 m i højden.
Nålene er syl-formede, 1 – 1,5 cm lange og ca. 1 mm tykke på unge træer og ikke stikkende. På voksne træer er de 5-10 mm lange og 2-4 mm tykke. Den botaniske artstilføjelse heterophylla betyder forskellig-bladet og hentyder til at nålene på unge træer er ganske forskellige fra nålene på ældre træer.
Koglerne er fladtrykt kugleformede og 10-14 cm i diameter. Koglerne falder fra hinanden, når de er modne og de spiselige, nødde-agtige frø frigøres.
Stuegran (Araucaria heterophylla) er et af de få nåletræer, der finder anvendelse som stueplante.
Den har ry for at være lidt svær, men nyere sorter tåler bedre vores tørre stueluft. Den hører til Abeskræk-familien som rummer en række såkaldte levende fossiler, og i naturen forekommer stuegran kun på øen Norfolk Island mellem Australien, New Zealand og Ny Caledonien. På engelsk hedder den Norfolk Island Pine skønt den ikke er et fyrretræ (en:Pine). Den danske betegnelse Stuegran er tilsvarende misvisende da træet heller ikke hører til Gran-slægten. Endelig ses på dansk af og til navnet Norfolk Gran.
Die Zimmertanne (Araucaria heterophylla), auch Norfolktanne genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Araukarien (Araucaria) in der Familie der Araukariengewächse (Araucariaceae).
Die Norfolktanne ist in niedrigen Höhenlagen auf der Norfolkinsel heimisch, in deren Flagge und Wappen sie auch abgebildet ist. In geeigneten Klimazonen (ganzjährig frostfrei mit sehr gemäßigten Sommertemperaturen) wird die Norfolktanne in öffentlichen Grünanlagen oder großen Gärten gepflanzt.
Die Norfolktanne wächst mit konischer Form als immergrüner Baum, der Wuchshöhen von 50 bis zu 70 Metern und Stammdurchmesser von 1,25 bis 1,75 Metern erreicht. Als Zimmerpflanze bleibt die Zimmertanne kleiner. Die grau-braune Borke fällt in feinen Schuppen ab. An den mehr oder weniger horizontalen bis manchmal hängenden Ästen stehen die Zweige zu viert bis siebt in regelmäßigen Quirlen. Schon das Artepitheton heterophylla (für verschiedenblättrig) verrät, dass bei dieser Art mehrere Blatttypen vorkommen. An jungen Pflanzenteilen sind die Blätter weich, nadelförmig, 1 bis 1,5 Zentimeter lang, gekrümmt und zugespitzt. An älteren Pflanzenteilen sind die Blätter schuppenförmig, 4 bis 5 mm lang, zurückgekrümmt, leuchtend dunkelgrün und überlappen sich nicht. An den Bereichen mit Zapfen überlappen sich die breit eiförmigen, 6 mm langen und 4 bis 6 mm breiten Blätter und besitzen ein stachelspitziges Ende.
Araucauria heterophylla ist einhäusig getrenntgeschlechtig (monözisch). Die zu mehreren zusammenstehenden, männlichen Zapfen sind länglich, etwa 4 cm lang und gelblich-braun bis rötlich. Die spitzen Mikrosporophylle besitzen einen gezähnten, bewimperten Rand. Die weiblichen Zapfen sind breiter als lang mit einer Länge von 12 bis 18 cm und besitzen dreieckige Schuppen und lange gebogene Brakteen. Die Samen besitzen eine Länge von 2,5 bis 3 cm und einen Durchmesser von etwa 1,2 cm mit breiten Flügeln. Es sind vier Keimblätter (Kotyledone) vorhanden.
Die Zimmertanne war früher eine beliebte Zimmerpflanze in kühlen, nur zeitweise beheizten Räumen; die Trockenheit und Wärme durchgehend (zentral-)beheizter Räume erschwert heute die Haltung der Zimmertanne. Sie benötigt zum guten Gedeihen einen hellen, kühlen Standort. Im Sommer muss sie hell stehen, darf aber nicht der prallen Sonne ausgesetzt sein; die Temperatur sollte 18 Grad Celsius nicht überschreiten. Im Winter benötigt die Zimmertanne einen hellen, zwischen fünf und zehn Grad Celsius kühlen Raum. Im Sommer kann sie an einem hellen, sonnengeschützten Platz im Freien, in einem sehr hellen Zimmer direkt am Fenster oder im Wintergarten gehalten werden, jedoch verträgt sie keine Mittagssonne.[1]
Die Zimmertanne kann durch Kopfstecklinge vermehrt werden, dies ist jedoch schwierig. In Gärtnereien erfolgt die Vermehrung aus Samen oder im Labor durch Meristemvermehrung.
Die Erstbeschreibung dieser Art erfolgte 1807 als Eutassa heterophylla durch Richard Anthony Salisbury in Transactions of the Linnean Society of London, 8, S. 316–317. Die Veröffentlichung des Artnamens Araucaria heterophylla erfolgte 1952 durch João Manuel Antonio Paes do Amaral Franco in Anais. Instituto Superior de Agronomia, 19, S. 11–12. Synonyme für Araucaria heterophylla (Salisb.) Franco sind: Araucaria excelsa R.Br. ex Aiton, Dombeya excelsa D.Don, Eutassa heterophylla Salisb.
Araucaria heterophylla gehört zur Sektion Eutacta in der Gattung Araucaria.
Die Zimmertanne (Araucaria heterophylla), auch Norfolktanne genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Araukarien (Araucaria) in der Familie der Araukariengewächse (Araucariaceae).
L'Araucaria de Norfolk o Pin de Norfolk (Araucaria heterophylla, sinonim Araucaria excelsa), es un tracheobionta dins l'anciana familha de conifèrs Araucariaceae, ara repartida de manièra desjoncha. Malgrat son nom, es pas un pin.
L'arbre es endemic a l'Illa de Norfolk, una petita illa de l'Ocean Pacific situada entre Nòva Zelanda e Nòva Caledònia, a aperaqui 1440 km a l'èst de Sydney. Lo genre Araucaria es present dins tot lo sud de l'Ocean Pacific, principalament a Nòva Caledònia (environ 700 km al nòrd de Illa de Norfolk), ont se tròba 13 espècias aparentadas e d'aparéncia similara.
Araucaria heterophylla (лат. Araucaria heterophylla ) – Araucariaceae семьяысь Норфолкын будӥсь араукария. Ӝуждалаез ог 50–65 м.
Ko e paini ko e ʻakau lahi mei he motu Norfolk pe ofi ki ai.
Ko e ʻakau fakatuʻi ia, tupu ʻi Malaʻepangai (ko e ngaahi Paini muʻa) mo e Hala Paini (Hala Tuʻi, mei he pālasi ki Malaʻekula, vakai he faitā). Kae ʻoku pulia ʻa e konga lahi he taimí ni koeʻuhi ʻenau motuʻa. Ko e hala paini ko e kupesi manakoa ia.
Ko e paini ko e ʻakau lahi mei he motu Norfolk pe ofi ki ai.
Araucaria heterophylla (synonym A. excelsa) is a species of conifer. As its vernacular name Norfolk Island pine (or Norfolk pine) implies, the tree is endemic to Norfolk Island, an external territory of Australia located in the Pacific Ocean between New Zealand and New Caledonia. It is not a true pine, which belong to the genus Pinus in the family Pinaceae, but instead is a member of the genus Araucaria, in the family Araucariaceae, which also contains the monkey-puzzle tree. Members of Araucaria occur across the South Pacific, especially concentrated in New Caledonia (about 700 km or 430 mi due north of Norfolk Island) where 13 closely related and similar-appearing species are found. It is sometimes called a star pine, Polynesian pine, triangle tree or living Christmas tree, due to its symmetrical shape as a sapling.
The first European known to have sighted Norfolk Island was Captain James Cook. In 1774, on his second voyage to the South Pacific in HMS Resolution, Cook noted the presence of large forests of tall, straight trees that appeared to be suitable for use as masts and yards for sailing ships. However, when the island was occupied in 1788 by convicts transported from Britain, it was found that Norfolk Island pine trees were not resilient enough for such use and the idea was abandoned.[2]
In the late 1950s, a trial shipment of Norfolk pine logs was sent to plywood manufacturers in Sydney, New South Wales, with the hope of developing a timber export industry on Norfolk Island. Although the plywood companies reported excellent results, the industry was deemed not sustainable by the Norfolk Island Advisory Council, which decided to reserve timber production for local use. The timber is good for woodturning and, together with the similar Cook pine, is extensively used by Hawaii artisans.
The tree is slow growing and can reach a height of 50–65 m (160–210 ft), with straight vertical trunks and symmetrical branches, even in the face of incessant onshore winds that can contort most other species. From the straight trunk, it emits its branches almost horizontal or slightly oblique, in number of five, forming floors; the plane of each floor is a perfect pentagon. If kept indoors, the tree remains smaller. The gray-brown bark falls off in fine scales. At the more or less horizontal to sometimes hanging branches, the branches are four to seven in regular whorls.
The young leaves are soft and awl-shaped, 1–1.5 cm (3⁄8–9⁄16 in) long, about 1 mm (1⁄32 in) thick at the base on young trees, and incurved, 5–10 mm (3⁄16–13⁄32 in) long and variably 2–4 mm (3⁄32–5⁄32 in) broad on older trees. The thickest, scale-like leaves on coning branches are in the upper crown. The cones are squat globose, 10–12 cm (4–5 in) long and 12–14 cm (5–6 in) diameter, and take about 18 months to mature. They disintegrate at maturity to release the nut-like edible seeds. The seeds have a length of 2.5 to 3 cm (1 to 1+1⁄8 in) and a diameter of about 1.2 cm (1⁄2 in) with wide wings. There are four cotyledons present. It is a dioecious tree (male and female flowers in different plants), although it can also be monoecious.
The scientific name heterophylla ("different leaves") derives from the variation in the leaves between young and adult plants.
The distinctive appearance of this tree, with its widely spaced branches and symmetrical, triangular outline, has made it a popular cultivated species, either as a single tree or in avenues. When the tree reaches maturity, the shape may become less symmetrical. Despite the endemic implication of the species name Norfolk Island pine, the species is widely planted as an ornamental tree for its exotic, pleasing appearance and fairly broad climatic adaptability, and now occurs throughout the world in regions with suitable Mediterranean and humid subtropical climate. It grows well in deep sand, as long as it receives reliable water when young. This, and its tolerance of salt and wind, make it ideal for coastal situations. Indoors, the plant needs a bright location with at least 40% but preferably above 60% humidity for good growth. Indoor trees must not be exposed to the scorching sun or dry air from a radiator; the temperature should ideally not exceed 22 °C (72 °F). In winter, the plant needs a bright room that should be around 17 °C (63 °F).[3]
Many of the "Norfolk Island pines" that grow in Hawaii, including their descendants used as potted ornamentals on the U.S. mainland, are actually the closely related Cook pines native to New Caledonia, the two species having been confused when introduced.[4]
Young trees are often grown as houseplants in areas where the winters are too cold for them to grow outside (they will not, for example, survive outdoors in most of North America or Europe), and are sometimes used as Christmas trees. It will not survive in areas subject to prolonged cold. However, there are a few specimens growing outdoors in the subtropical gardens of Tresco Abbey Gardens on the Isles of Scilly, in the United Kingdom. What is probably the most northerly specimen growing outdoors is a young tree on Valentia Island on the southwest coast of Ireland. The tendency for potted saplings to develop a barren appearance can be helped by growing them in clumps. In northern climates they can be left outdoors during summer or placed under grow lights to promote fuller growth.
Large numbers of Norfolk Island pines are produced in South Florida for the houseplant industry. The bulk of these are shipped to grocery stores, discount retailers and garden centres during November. Many of these are sprayed with a light coating of green paint prior to sale to increase their eye appeal, although this may weaken or even kill the plant if it cannot photosynthesize adequately.[5]
When planted outside, the trees should be provided with adequate space, as they can grow to a large size. The trees are widely planted in South Florida where they generally stay below 30 m (100 feet) in height,[6] and in coastal Southern California where they can grow to well over 30 m (100 feet).[7]
Araucaria heterophylla has gained the Royal Horticultural Society’s Award of Garden Merit.[8]
The species survival is not threatened at all by the houseplant trade, as it is grown commercially for potted plants. However, the native, natural stands of A. heterophylla were always restricted and have been much reduced since Capt. Cook's time. Farming, poor land management and the introduction of invasive species have reduced its population on the original three islands considerably. The main remaining stands are now within Norfolk Island National park and are therefore under some shelter. The IUCN classifies the species as vulnerable.[1] Seedlings of this species are starting to turn up under native coastal forest in the North Island of New Zealand, adding this species to the already numerous species of "Wilding Pines" that are a huge issue in that country.
Cones and foliage
Foliage from a mature tree
Specimen growing in the Abbey Gardens on Tresco, Isles of Scilly. These are amongst the most northerly specimens that are grown outdoors.
Araucaria heterophylla (synonym A. excelsa) is a species of conifer. As its vernacular name Norfolk Island pine (or Norfolk pine) implies, the tree is endemic to Norfolk Island, an external territory of Australia located in the Pacific Ocean between New Zealand and New Caledonia. It is not a true pine, which belong to the genus Pinus in the family Pinaceae, but instead is a member of the genus Araucaria, in the family Araucariaceae, which also contains the monkey-puzzle tree. Members of Araucaria occur across the South Pacific, especially concentrated in New Caledonia (about 700 km or 430 mi due north of Norfolk Island) where 13 closely related and similar-appearing species are found. It is sometimes called a star pine, Polynesian pine, triangle tree or living Christmas tree, due to its symmetrical shape as a sapling.
Norfolka araŭkario (Araucaria heterophylla), aŭ Norfolka abio, en Mezeŭropo ankaŭ nomata ĉambra abio, estas plantospecio el la genro de la Araŭkario (Araucaria) en la familio de la Araŭkariacoj (Araucariaceae).
La norfolka araŭkario kreskas en malaltaj regionoj de la Norfolkinsulo. En meza Eŭropo ĝi ne estas frostrezista. Tial oni ĉi-tie uzas la planton nur kiel endoma ornamplanto.
La norfolka araŭkario estas konusforma, ĉiamverda arbo. Ĝi ricevas altecon de 50 ĝis 70 m kaj trunkan diametron de 1,25 ĝis 1,75 m. Kiel ĉambroplanto ĝi fariĝas multe pli malgranda. De la grize bruna arboŝelo defalas malgrandaj skvamoj. Ĉe la pli aŭ malpli horizontalaj, pendantaj branĉoj staras branĉetoj kvarope ĝis sepope en regulaj verticiloj. La specia epiteto heterophylla (= diversfolia) jam indikas, ke la specio havas plurajn folitipojn. Junaj plantoj havas molajn pingloformajn foliojn, kiuj longas 1 ĝis 1,5 cm kaj estas kurbaj kaj pintaj. La aĝaj plantopartoj havas skvamajn foliojn, kiuj longas 4 ĝis 5 mm. Ili estas kurbaj kaj brile malhelverdaj.
Araucauria heterophylla estas monoika planto. La flave brunaj ĝis ruĝaj masklaj strobiloj staras kune kaj longas ĉ. 4 cm. La pinta mikrosporofilo havas dentan aŭ cilian randon. La inaj strobiloj estas pli larĝaj kaj longas 12 ĝis 18 cm. Ili havas triangulajn skvamojn kaj longe kurbajn skvamojn. La flugilhavaj semoj longas 2,5 ĝis 3 cm. Ekzistas kvar kotiledonoj.
La ĉambra abio estis ŝatata ĉambroplanto, sed hodiaŭ la tro malhumida kaj tro varma ĉambra klimato kaŭzas relative mallongan vivon de la planto en ĉambroj.
La ĉambra abio estas reproduktebla per kapaj stikaĵoj, sed tio estas komplike. Tial hodiaŭ la planto estas reproduktata per semoj aŭ per histokulturo.
La unua priskribo okazis en 1807 fare de Richard Anthony Salisbury en Transactions of the Linnean Society of London, 8, paĝoj 316–317 kiel Eutassa heterophylla. La publikigado de la specia nomo Araucaria heterophylla okazis en 1952 fare de João Manuel Antonio Paes do Amaral Franco en Anais. Instituto Superior de Agronomia, 19, paĝoj 11–12. Sinonimoj por Araucaria heterophylla (SALISB.) FRANCO esta: Araucaria excelsa R.BR. EX AITON, Dombeya excelsa D.DON, Eutassa heterophylla SALIS.
Araucaria heterophylla apartenas al la sekcio Eutactaen la genro Araucaria.
Norfolka araŭkario (Araucaria heterophylla), aŭ Norfolka abio, en Mezeŭropo ankaŭ nomata ĉambra abio, estas plantospecio el la genro de la Araŭkario (Araucaria) en la familio de la Araŭkariacoj (Araucariaceae).
Araucaria heterophylla, comúnmente llamada araucaria excelsa, araucaria o pino de la isla Norfolk, es una conífera perteneciente a la familia Araucariaceae. Su nombre vernacular se debe a que este árbol, que no es un pino, es endémico de la isla Norfolk, Australia, aunque actualmente está ampliamente cultivado en todo el mundo por su valor ornamental
Su mayor atractivo ornamental consiste en la geometría de la copa y del ramaje, ya que desde el recto tronco emite sus ramas casi horizontales o levemente oblicuas, en número de cinco, formando pisos; el plano de cada piso es un pentágono. El follaje está formado por hojas en forma de escamas. Es un árbol dioico (flores masculinas y femeninas en distintas plantas), aunque también puede ser monoico. Los frutos son conos globosos de hasta 12 cm de diámetro. La reproducción sexual de la especie asegura la conservación de la simetría, mientras que la obtención agámica de ejemplares no podría asegurarla.
Se conoce también como pino de Norfolk debido a que fue en esa isla del océano Pacífico donde el legendario capitán Cook -el marino inglés James Cook-, en su segundo viaje en 1774, descubrió los espléndidos bosques de esta especie. Los troncos de Araucaria heterophylla, rectos, fuertes, de hasta 50 m de altura, fueron los mejores mástiles de la Marina Real británica.
Aunque el árbol suele alcanzar alturas que van desde los 50 a los 80 m; en muchas partes del mundo se usan como plantas de interior en su etapa juvenil, ya que es una especie de crecimiento lento.
Araucaria heterophylla fue descrita por (Bertol.) Kuntze y publicado en Anais. Instituto Superior de Agronomia 19: 11–12. 1952.[3]
Araucaria: nombre genérico geográfico que alude a su localización en Arauco.
heterophylla: epíteto latíno que significa "con hojas diferentes".[4]
Araucaria heterophylla, comúnmente llamada araucaria excelsa, araucaria o pino de la isla Norfolk, es una conífera perteneciente a la familia Araucariaceae. Su nombre vernacular se debe a que este árbol, que no es un pino, es endémico de la isla Norfolk, Australia, aunque actualmente está ampliamente cultivado en todo el mundo por su valor ornamental
Araucaria heterophylla araukaria generoko hostoiraunkorreko zuhaitza da. Zuhaitz mota hau oso altuera handia har dezake eta apaingarri gisa erabiltzen da.[1] Norfolk uhartean endemikoa, Royal Navyk bere enborrak masta moduan erabili zituen.[2]
Artikulu hau landareei buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Araucaria heterophylla araukaria generoko hostoiraunkorreko zuhaitza da. Zuhaitz mota hau oso altuera handia har dezake eta apaingarri gisa erabiltzen da. Norfolk uhartean endemikoa, Royal Navyk bere enborrak masta moduan erabili zituen.
Norfolkinaraukaria (Araucaria heterophylla), suomeksi myös huonekuusi[2], on Araucariaceae -heimoon kuuluva ainavihanta havupuu. Se on kotoisin Australialle kuuluvalta Norfolkinsaarelta. Se on suosittu viherkasvi myös Suomessa.
Muita araukarialajeja ovat muun muassa Etelä-Amerikan chilenaraukaria (Araucaria araucana) ja paranánaraukaria (Araucaria angustifolia).[3]
Norfolkinaraukaria (Araucaria heterophylla), suomeksi myös huonekuusi, on Araucariaceae -heimoon kuuluva ainavihanta havupuu. Se on kotoisin Australialle kuuluvalta Norfolkinsaarelta. Se on suosittu viherkasvi myös Suomessa.
Muita araukarialajeja ovat muun muassa Etelä-Amerikan chilenaraukaria (Araucaria araucana) ja paranánaraukaria (Araucaria angustifolia).
L’Araucaria ou Pin de Norfolk — qui n'est pas un pin — (Araucaria heterophylla, synonyme Araucaria excelsa) est un conifère de la famille des Araucariacées.
C'est un arbre à croissance lente qui atteint 50 à 65 m de hauteur, avec un tronc vertical et des branches symétriques, même face aux vents violents qui tordent les autres espèces, et presque horizontales. Les feuilles, lorsqu'elles sont jeunes, sont en forme d'alêne, courbées, de 1 à 1,5 cm de long, épaisses d'environ 1 mm. Les feuilles plus âgées ont de 5 à 10 cm de long et d'une épaisseur variable de 2 à 4 mm. Les plus épaisses des feuilles forment des sortes d'écailles sur les branches de la couronne supérieure[réf. nécessaire].
Les cônes femelles, globuleux, mesurent 12 à 15 cm de long[1]. Ils prennent environ 18 mois pour mûrir[réf. nécessaire]. Ils se désintègrent alors pour relâcher les graines ailées, comestibles[réf. nécessaire].
Planche botanique
Détail de branche principale
Feuillage d'un arbre mûr
Feuillage tombé au sol
Cônes femelles du pin de Norfolk
Comme son nom l'indique cet Araucaria est une espèce endémique de l'île Norfolk (Pacifique Sud). L'homme a répandu cette espèce un peu partout dans le monde.
L'arbre pousse bien dans le sable profond, à condition d'avoir un accès fiable à l'eau. Cela, lié à sa tolérance pour le sel et le vent, en fait un arbre adapté aux côtes où il ne gèle pas.
À La Réunion, il s’adapte bien sur le littoral, mais aussi en altitude, jusqu’à 800 mètres.
Vendu en pot, il peut être gardé deux ou trois ans. Planté dans un jardin, la tête peut être coupée chaque année pour en faire un sapin de Noël. Il doit être planté assez loin des habitations, car son grand développement racinaire peut, à maturité, mettre en danger les bâtiments[1].
L’Araucaria ou Pin de Norfolk — qui n'est pas un pin — (Araucaria heterophylla, synonyme Araucaria excelsa) est un conifère de la famille des Araucariacées.
O piñeiro de Norfolk, araucaria da illa de Norfolk ou araucaria excelsa[1] (Araucaria heterophylla; sinónimo: A. excelsa) é unha conífera distintiva, membro da antiga familia Araucariaceae. O seu nome vernacular débese a que esta árbore, que non é un piñeiro, é endémica da illa Norfolk, Australia, aínda que actualmente está amplamente cultivada en todo o mundo polo seu valor ornamental. De grande porte, pode ser encontrada tanto en rexións frías como quentes.
Coñécese tamén como piñeiro de Norfolk debido a que foi nesa illa perdida no océano Pacífico onde o lendario capitán Cook -o mariño inglés James Cook-, na súa segunda viaxe en 1774, descubriu os espléndidos bosques desta especie e informou debidamente ao almirantado. Os troncos de Araucaria heterophylla, rectos, fortes, de até 50 m de altura, foron uns bos mastros para a Real Armada inglesa.
O seu maior atractivo consiste na exacta simetría da ramaxe, xa que desde o recto tronco emite as súas pólas case horizontais ou levemente oblicuas, en número de cinco, formando pisos; o plano de cada piso é un pentágono perfecto. A follaxe está formada por follas con escamas. As follas son agullas, de 1 a 1,5 cm de lonxitude, cerca de 1 mm de espesura na base, en árbores novas, e encurvadas, de 5 a 10 mm de lonxitude. As piñas miden de 10 a 12 cm e de 12 a 14 centímetros de diámetro, e botan 18 meses para madurecer, cando se abren e liberan os piñóns, que son comestibles. O nome científico "heterophylla" ("diferentes follas") é pola variación das follas entre as plantas novas e as adultas.
É unha árbore dioica (froitos masculinos e femininos en distintas plantas), aínda que tamén pode ser monoica. Os froitos son conos globosos de até 12 cm de diámetro. A reprodución sexual da especie asegura a conservación da simetría, mentres que a obtención agámica de exemplares non podería asegurala.
A árbore adoita acadar alturas que van desde os 50 aos 80 m. En moitas partes do mundo son usadas como plantas decorativas de interiores (na súa etapa xuvenil), xa que é unha especie de crecemento lento.
O piñeiro de Norfolk da casa dos Tenreiro en Pontedeume figura no Catálogo de Árbores Senlleiras elaborado pola Xunta de Galicia. No mesmo eido, hoxe terreo público, atópase o teixo dos Tenreiro, tamén senlleiro e centenario.
O outro piñeiro de Norfolk catalogado como árbore senlleira está no pazo de Rubiáns.
O piñeiro de Norfolk, araucaria da illa de Norfolk ou araucaria excelsa (Araucaria heterophylla; sinónimo: A. excelsa) é unha conífera distintiva, membro da antiga familia Araucariaceae. O seu nome vernacular débese a que esta árbore, que non é un piñeiro, é endémica da illa Norfolk, Australia, aínda que actualmente está amplamente cultivada en todo o mundo polo seu valor ornamental. De grande porte, pode ser encontrada tanto en rexións frías como quentes.
Coñécese tamén como piñeiro de Norfolk debido a que foi nesa illa perdida no océano Pacífico onde o lendario capitán Cook -o mariño inglés James Cook-, na súa segunda viaxe en 1774, descubriu os espléndidos bosques desta especie e informou debidamente ao almirantado. Os troncos de Araucaria heterophylla, rectos, fortes, de até 50 m de altura, foron uns bos mastros para a Real Armada inglesa.
O seu maior atractivo consiste na exacta simetría da ramaxe, xa que desde o recto tronco emite as súas pólas case horizontais ou levemente oblicuas, en número de cinco, formando pisos; o plano de cada piso é un pentágono perfecto. A follaxe está formada por follas con escamas. As follas son agullas, de 1 a 1,5 cm de lonxitude, cerca de 1 mm de espesura na base, en árbores novas, e encurvadas, de 5 a 10 mm de lonxitude. As piñas miden de 10 a 12 cm e de 12 a 14 centímetros de diámetro, e botan 18 meses para madurecer, cando se abren e liberan os piñóns, que son comestibles. O nome científico "heterophylla" ("diferentes follas") é pola variación das follas entre as plantas novas e as adultas.
É unha árbore dioica (froitos masculinos e femininos en distintas plantas), aínda que tamén pode ser monoica. Os froitos son conos globosos de até 12 cm de diámetro. A reprodución sexual da especie asegura a conservación da simetría, mentres que a obtención agámica de exemplares non podería asegurala.
A árbore adoita acadar alturas que van desde os 50 aos 80 m. En moitas partes do mundo son usadas como plantas decorativas de interiores (na súa etapa xuvenil), xa que é unha especie de crecemento lento.
Sobna jelica (Norfolška araukarija, lat. Araucaria heterophylla), vrsta drveta iz porodice araukarijevki, endem sa otoka Norfolk. [1]
Naraste 50 do 70 m. visine. Kora je sivo-smeđa. Popularno je kao ukrasno drvo u u Australiji, Novom Zelandu, Havajima, Kaliforniji, i drugdje. IUCN izvještava da je vrsta ugrožena zbog ograničene i fragmentirane rasprostranjenosti, kao i pada kvalitete staništa.[2]
Najstariji primjerak ove vrste star je 170 godina[2]
Sobna jelica (Norfolška araukarija, lat. Araucaria heterophylla), vrsta drveta iz porodice araukarijevki, endem sa otoka Norfolk.
Naraste 50 do 70 m. visine. Kora je sivo-smeđa. Popularno je kao ukrasno drvo u u Australiji, Novom Zelandu, Havajima, Kaliforniji, i drugdje. IUCN izvještava da je vrsta ugrožena zbog ograničene i fragmentirane rasprostranjenosti, kao i pada kvalitete staništa.
Najstariji primjerak ove vrste star je 170 godina
Błahoč[1] (Araucaria heterophylla) je štom z roda arawkarijow (Araucaria) znutřka swójby arawkarijowych rostlinow (Araucariaceae).
Błahoč (Araucaria heterophylla) je štom z roda arawkarijow (Araucaria) znutřka swójby arawkarijowych rostlinow (Araucariaceae).
Il pino di Norfolk (Araucaria heterophylla (Salisb.) Franco) è un albero della famiglia delle Araucariacee. È anche nota con il sinonimo Araucaria excelsa.
Il nome specifico heterophylla viene dal greco antico: ἕτερος, héteros («differente») e φυλλα, phýlla («foglie»).
Allo stato naturale è endemica dell'isola australiana di Norfolk[2], essendone anche il simbolo e comparendo sulla sua bandiera.
Nell'habitat originario è un albero che può raggiungere i 50-70 m[3], in coltivazione raggiunge altezze generalmente inferiori, non più di 25 m[4]. Il portamento è eretto, la ramificazione è orizzontale con rametti verticillati con 4-7 elementi[3]. La chioma risulta di forma piramidale[2]. La corteccia è grigio-brunastra[3]. Il legno è usato per costruzioni navali[2]. Le foglie sono di due tipi (da qui il nome scientifico): nei rami più giovani sono non pungenti, di colore verde chiaro; nei rami adulti sono più corte, imbricate e con apice rigido[2] di color verde brillante[3].
I fiori maschili sono a grappolo, lunghi 4 cm; quelli femminili sono più larghi che lunghi e hanno squame triangolari con una brattea[3]. Producono uno strobilo arrotondato di circa 10 cm di lunghezza e 11 di larghezza, con un seme alato di grandi dimensioni per ogni squama[2].
La pianta non sopporta il gelo[2]. Per il resto è poco esigente, cresce anche su terreni poveri e sabbiosi, ma comunque profondi; di crescita veloce, resiste ai venti anche forti; è molto usata (nelle località dove il clima lo consente) nei giardini di grandi dimensioni, specie in riva al mare; gli esemplari giovani si possono tenere in vaso[4]: infatti viene anche chiamata abete da appartamento, dato che è usata per la decorazione di interni[2].
Il pino di Norfolk (Araucaria heterophylla (Salisb.) Franco) è un albero della famiglia delle Araucariacee. È anche nota con il sinonimo Araucaria excelsa.
Aukštoji araukarija (lot. Araucaria heterophylla, angl. Norfolk Island Pine) – araukarijinių šeimos, araukarijų genties augalas.
Endeminė medžių rūšis Norfolko saloje. Dabar plačiai auginama Australijoje, Naujojoje Zelandijoje, pietų Floridoje, pietų Teksase, Kalifornijoje palei Ramiojo vandenyno pakrantę, Havajų salose, Hondūre, Brazilijoje, Čilėje palei Ramiojo vandenyno pakrantę, PAR.
Aukščiausia Norfolko salos endeminė augalų rūšis. Užauga iki 50-70 m aukščio ir su 1,25-1,75 m skersmens kamienu, nors pasitaiko medžių ir iki 350 cm skersmens kamienais.
Kamienas tiesus, žievė pilkai ruda. Šakos iš kamieno išauga simetriškai.
Dabartinio mokslinio lotynų kalba Araucaria heterophylla pavadinimo autoriai (Richard Anthony Salisbury), Franko. Lotyniškas mokslinis rūšies pavadinimas heterophylla reiškia skirtingi lapai, kadangi jaunų ir senų medžių lapų forma skirtinga. Anglų kalba žinoma kaip Norfolk Island Pine. Turi šiuos sinonimus:
Mediena tinkama medžio tekinimui, labai gausiai ją naudoja Havajų meno meistrai.
Aukštosios araukarijos iliustracija
Aukštoji araukarija
Aukštosios araukarijos lapeliai nuo subrendusio medžio
Detalesnis lapelių vaizdas
Aukštoji araukarija Norfolko salos vėliavos simbolikoje
Šis straipsnis apie augalus yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį. Aukštoji araukarija (lot. Araucaria heterophylla, angl. Norfolk Island Pine) – araukarijinių šeimos, araukarijų genties augalas.
Dažādlapu araukārija (latīņu: Araucaria heterophylla) ir araukāriju ģints koku suga. Tā ir endēma suga un dabā aug tikai Norfolkas salā. Dažādlapu araukārija ir Norfolkas Salas simbols. Tā ir ļoti populārs apstādījumu koks un tiek audzēta arī citur pasaulē - Austrālijā, Jaunzēlandē, ASV un Eiropas dienvidos, it sevišķi Vidusjūras valstīs. Latvijā bieži vien tiek dēvēta par "istabas egli" un tiek audzēta kā telpaugs.
Araucaria heterophylla (synoniem: Araucaria excelsa) is een conifeer die endemisch is op het eiland Norfolk (ten oosten van Australië). Het is een van de meest gekweekte soorten binnen het geslacht Araucaria. In het Nederlands wordt deze boom ook wel kamerden of tafeldennetje genoemd. Hoewel de boom oorspronkelijk enkel voorkwam op Norfolk wordt deze tegenwoordig wereldwijd gekweekt.
Araucaria heterophylla is erg herkenbaar door zijn symmetrische groeiwijze bij jonge exemplaren, die niet meer zo duidelijk is bij oudere exemplaren (na 40 jaar). Het is bekend dat deze soort 50-70 m hoog kan worden. De omtrek van de stam kan 1,25-1,75 m bedragen.
De mannelijke kegels zijn langgerekt en ongeveer 4 cm lang. Vrouwelijke kegels zijn bolvormig en 12-15 cm lang. De zaden worden 2,5 -3 cm groot.
De soortaanduiding heterophylla (= 'verschillende bladeren') duidt op het verschil in de bladeren tussen jonge en oude exemplaren.
Araucaria heterophylla is in warmere streken (want de boom is niet winterhard) zoals Australië en Florida een populaire plant en wordt daar ook op grote schaal aangeplant. Ook in kustgebieden is deze boom populair omdat hij zout en wind gemakkelijk verdraagt. Anderzijds is Araucaria heterophylla een populaire potplant omdat hij binnenshuis waar er relatief weinig zon is, klein blijft.
Oorspronkelijk bedekte de boom een groot deel van Norfolk en de naburige eilanden Nepean en Philip, maar sinds de boom in 1774 door James Cook gezien werd als een uitstekende boom om masten van te maken, is de populatie sterk geslonken (achteraf bleek de boom toch ongeschikt om als mast te gebruiken). Tegenwoordig is de populatie vooral geslonken door de uitbreiding van landbouw- en woongebieden.[2]
Detailopname van de takken
Araucaria heterophylla (synoniem: Araucaria excelsa) is een conifeer die endemisch is op het eiland Norfolk (ten oosten van Australië). Het is een van de meest gekweekte soorten binnen het geslacht Araucaria. In het Nederlands wordt deze boom ook wel kamerden of tafeldennetje genoemd. Hoewel de boom oorspronkelijk enkel voorkwam op Norfolk wordt deze tegenwoordig wereldwijd gekweekt.
Araukaria wyniosła (Araucaria heterophylla) – gatunek drzewa z rodziny araukariowatych (igławowatych). Pochodzi z Wyspy Norfolk. To drzewo zimozielone, dorastające nawet do 70 metrów wysokości w warunkach naturalnych. Charakteryzuje się okółkowym rozgałęzieniem. Igły są sztywne, ale dość miękkie. Szyszki mają kształt jajowaty. Araukaria wyniosła nazywana jest jodełką pokojową, ponieważ można ją hodować jako roślinę ozdobną w warunkach domowych.
Araukaria wyniosła (Araucaria heterophylla) – gatunek drzewa z rodziny araukariowatych (igławowatych). Pochodzi z Wyspy Norfolk. To drzewo zimozielone, dorastające nawet do 70 metrów wysokości w warunkach naturalnych. Charakteryzuje się okółkowym rozgałęzieniem. Igły są sztywne, ale dość miękkie. Szyszki mają kształt jajowaty. Araukaria wyniosła nazywana jest jodełką pokojową, ponieważ można ją hodować jako roślinę ozdobną w warunkach domowych.
Araucaria heterophylla, popularmente conhecida como araucária-de-norfolk e pinheiro-de-norfolk, é uma árvore nativa da ilha de Norfolk na Austrália.[1]
De grande porte, pode ser encontrada em várias regiões do mundo, desde regiões frias até às mais quentes.
Os seus exemplares crescem até uma altura de 50-65 metros, com troncos verticais e ramos simétricos, mesmo em zonas em que os ventos são muito fortes.
As folhas são agulhas, 1-1,5 cm de comprimento, cerca de 1 mm de espessura na base, em árvores jovens, e encurvadas, 5–10 mm de comprimento.As pinhas medem 10–12 cm e 12-14 centímetros de diâmetro, e levam 18 meses para amadurecer, nessa altura elas abrem e libertam os pinhões, que são comestíveis.
O nome científico "heterophylla" ("diferentes folhas") decorre da variação das folhas entre as plantas jovens e as adultas.
Araucaria heterophylla, popularmente conhecida como araucária-de-norfolk e pinheiro-de-norfolk, é uma árvore nativa da ilha de Norfolk na Austrália.
De grande porte, pode ser encontrada em várias regiões do mundo, desde regiões frias até às mais quentes.
Rumsgran (Araucaria heterophylla) är ett barrträd som i Sverige odlas främst som krukväxt. På sin naturliga växtplats kan trädet bli omkring 50 meter. Arten är endemisk för Norfolkön som ligger öster om Australien. Karaktäristiskt för växten är dess symmetriska grenverk och dess mjuka barr. Den trivs som krukväxt bäst vintertid på ett svalt, inglasat, frostfritt ställe. Den skall vattnas med kalkfritt vatten och placeras så att den inte bränns av solen.
Rumsgran (Araucaria heterophylla) är ett barrträd som i Sverige odlas främst som krukväxt. På sin naturliga växtplats kan trädet bli omkring 50 meter. Arten är endemisk för Norfolkön som ligger öster om Australien. Karaktäristiskt för växten är dess symmetriska grenverk och dess mjuka barr. Den trivs som krukväxt bäst vintertid på ett svalt, inglasat, frostfritt ställe. Den skall vattnas med kalkfritt vatten och placeras så att den inte bränns av solen.
Ендемік низинних районів о. Норфолк (Австралія) і двох прилеглих островів.
Конічне дерево 50-70 м. висотою, 1,25-1,75 м. в обхваті. Гілки ростуть рівномірними шарами, що створює ефект схожості з пагодою.[1] Кора сіро-коричнева, відлущуючись дрібними лусками. Молоді листки шиловидні, увігнуті, зелені, голчасті, до 1,2 см. довжиною. Дорослі листки лусковидні, 4-5 мм. довжиною, увігнуті, щільно розташовані, яскраві темно-зелені, 6 мм. довжиною 4-6 мм. шириною. Чоловічі шишки в кластерах, видовжені, 4 см. довжиною, жовтувато-коричневі або червонуваті; мікроспорофіли гострі. Жіночий шишки ширші, ніж довші, 12-15 см. довжиною. Насіння 2,5-3 см. довжиною 1,2 см. шириною, з широкими крилами.
Вид популярний як декоративний в Австралії, Новій Зеландії, Гавайських островах, Каліфорнії, Іспанії, Португалії та інших місцях.
Цей вид стоїть перед високим ризиком зникнення в дикій природі у зв'язку з обмеженим і дуже фрагментованим поширенням, в поєднанні з тривалим падінням обширу та якості середовища проживання. Більшість із решти природних поселень перебувають у межах національного парку острову Норфолк.
Зображена на прапорі Норфолка.
Дерево у природньому середовищі
Прапор з деревом
Шишки та листя
Кора
Bách tán, vương tùng nhiều khi được gọi là Tùng Bách tán (danh pháp khoa học: Araucaria heterophylla) là một loài thực vật hạt trần trong họ Bách tán. Loài này được Salisb. Franco mô tả khoa học đầu tiên năm 1952.[1]
Bách tán thuộc loại cây gỗ thường xanh, có chiều cao trên 60 m, đường kính thân 200 cm. Thân cây có các vòng thật và giả được hình thành qua từng năm. Cành mọc vòng nằm ngang sáu cái một chồng lên nhau, càng lên cao cành càng ngắn dần tạo thành tán lá hình tháp, đây là nguồn gốc tên gọi bách tán.
Lá cây hình mác được xếp sít nhau theo dạng xoắn ốc. Nón cái có hình bầu dục bao gồm nhiều vảy hạt, trong mỗi vảy có một noãn phát triển thành hạt lớn. Nón khi chín đạt kích thước đến 30 cm.
Cây được trồng bằng hạt hoặc bằng phương pháp giâm cành, sinh trưởng tương đối nhanh chóng.[2]
Bách tán có nguồn gốc ở New Caledonia, phân bố chủ yếu ở Nam bán cầu, bao gồm vùng Nam Mỹ, Úc, New Zealand, Polynesia, New Hebrides,...
Gỗ bách tán là một loại gỗ quý được dùng trong xây dựng; dầu bách tán chiết xuất từ vỏ cây được sử dụng trong công nghiệp và y dược; bách tán còn được trồng làm cây cảnh ở nhiều quốc gia trên thế giới.
Bách tán, vương tùng nhiều khi được gọi là Tùng Bách tán (danh pháp khoa học: Araucaria heterophylla) là một loài thực vật hạt trần trong họ Bách tán. Loài này được Salisb. Franco mô tả khoa học đầu tiên năm 1952.
Кора, смолистая, тёмная.
Араукария разнолистная — растение однодомное. Шишки располагаются на концах коротких боковых облиственных веток. Зрелые шишки шаровидно-яйцевидные, в природных условиях достигают 10-12 см в длину и 12-14 см в диаметре. Созревают раз в два года. Мужские шишки при созревании приобретают яркий оранжевый или тёмно-красный цвет.
Кора, смолистая, тёмная.
Араукария разнолистная — растение однодомное. Шишки располагаются на концах коротких боковых облиственных веток. Зрелые шишки шаровидно-яйцевидные, в природных условиях достигают 10-12 см в длину и 12-14 см в диаметре. Созревают раз в два года. Мужские шишки при созревании приобретают яркий оранжевый или тёмно-красный цвет.
异叶南洋杉（學名：Araucaria heterophylla），又稱小葉南洋杉[2]，是南洋杉属下的一个物种，主要分布在诺福克岛和新喀里多尼亚。
樹幹直，高可達30公尺，枝條具韌性，抗風能力強，側枝輪生，水平展開，幼葉呈針形，老枝鱗狀葉呈三角狀卵圓形。為雌雄異株或雌雄同株而異枝，雄花果為黃褐色，雌花果略近球形，成熟帶有種子的雌果會掉下。[3]
異葉是有兩種葉片，分別是指嫩枝的葉片和老枝的葉片。
诺和克南洋杉（经济植物手册）
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
分類（クロンキスト体系） 界 : 植物界 Plantae 門 : 裸子植物門 Gymnospermae 綱 : マツ綱 Coniferopsida 目 : マツ目 Coniferae 科 : ナンヨウスギ科 Araucariaceae 属 : ナンヨウスギ属 Araucaria 種 : コバノナンヨウスギ A. heterophylla 学名 Araucaria heterophylla (Salisb.) Franco シノニム Araucaria excelsa[2]
和名 ノーフォークマツ、コバノナンヨウスギ、シマナンヨウスギ 英名 Norfolk Island Pineノーフォークマツ（学名：Araucaria heterophylla）は、ナンヨウスギ科の針葉樹。和名はコバノナンヨウスギ、シマナンヨウスギ。パインツリーとも呼ばれる。名前に「マツ」と付くがマツの仲間ではない。
南太平洋に浮かぶ孤島、オーストラリア領ノーフォーク島が原産[1]。
樹木の高さは60mに達し、樹皮は平滑で灰白の色をしている。葉は、年々5、6枝を輪生する。明緑色で光沢があり、果は、長卵形である。街路樹として植栽され、材は建築や造船などで利用されている。ノーフォーク島が原産だが、オーストラリアにもあり、ハワイ諸島のラナイ島などにも移植されている。ノーフォーク島の領旗にはこのノーフォークマツが描かれている。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 ノーフォークマツ（学名：Araucaria heterophylla）は、ナンヨウスギ科の針葉樹。和名はコバノナンヨウスギ、シマナンヨウスギ。パインツリーとも呼ばれる。名前に「マツ」と付くがマツの仲間ではない。
.jpg)
