Puccinia calcitrapae ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit von Kletten. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie ist holarktisch und in Ozeanien verbreitet.
Puccinia calcitrapae ist mit bloßem Auge nur anhand der auf der Oberfläche des Wirtes hervortretenden Sporenlager zu erkennen. Sie wachsen in Nestern, die als gelbliche bis braune Flecken und Pusteln auf den Blattoberflächen erscheinen.
Das Myzel von Puccinia calcitrapae wächst wie bei allen Puccinia-Arten interzellulär und bildet Saugfäden, die in das Speichergewebe des Wirtes wachsen. Ihre Spermogonien wachsen oberseitig auf den Wirtsblättern. Die ebenfalls blattoberseitig wachsenden Aecien der Art sind zimtbraun und stehen um die Spermogonien herum. Ihre goldenen bis zimtbraunen Aeciosporen sind 26–30 × 23–28 µm groß, fast kugelig und stachelwarzig. Die meist blattunterseitig wachsenden Uredien des Pilzes sind zimtbraun und versprengt. Die goldenen bis zimtbraunen Uredosporen sind 26–30 × 23–28 µm groß, fast kugelig und stachelwarzig. Die überwiegend blattunterseitig wachsenden Telien der Art sind schwarzbraun, pulverig und unbedeckt. Die kastanienbraunen Teliosporen sind zweizellig, in der Regel ellipsoid, fein warzig und meist 32–44 × 22–28 µm groß. Ihr Stiel ist farblos.
Das bekannte Verbreitungsgebiet von Puccinia calcitrapae umfasst Nordamerika, Eurasien, Australien und Neuseeland.
Die Wirtspflanzen von Puccinia calcitrapae sind verschiedene Kletten (Arctium spp.) und andere Gattungen der Korbblütler wie Ringdisteln, Eberwurzen und Färberdisteln.[1] Der Pilz ernährt sich von den im Speichergewebe der Pflanzen vorhandenen Nährstoffen, seine Sporenlager brechen später durch die Blattoberfläche und setzen Sporen frei. Die Art durchläuft einen makrozyklischen Entwicklungszyklus mit Spermogonien, Aecien, Telien und Uredien. Als autoöker Parasit macht sie keinen Wirtswechsel durch.
Puccinia calcitrapae ist eine Ständerpilzart aus der Ordnung der Rostpilze (Pucciniales). Der Pilz ist ein Endoparasit von Kletten. Symptome des Befalls durch die Art sind Rostflecken und Pusteln auf den Blattoberflächen der Wirtspflanzen. Sie ist holarktisch und in Ozeanien verbreitet.
Puccinia calcitrapae DC. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny będący pasożytem obligatoryjnym wielu gatunków roślin[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Jest rdzą pełnocyklową, tzn. wytwarza wszystkie właściwe dla rdzy rodzaje zarodników. Jest pasożytem jednodomowym, tzn. cały jej cykl rozwojowy odbywa się na jednym gatunku żywiciela[4].
Spermogonium rozwija się na liściach porażonych roślin. Ecja rozwijają się na tych samych liściach wokół spermogoniów. Niemal kuliste ecjospory mają wymiary 26–30 × 23–28 μm. Na dolnej stronie liści powstają cynamonowe, rozproszone uredinia. Urediniospory mają wymiary 26–30 × 23–28 μm i są w przybliżeniu kuliste. Później na dolnej stronie liści pojawiają się czarne telia w postaci wypukłych, chropowatych kupek. Powstające w nich teliospory są dwukomórkowe, elipsoidalne i mają wymiary 32–44 × 22–28 μm[4].
Na górnej powierzchni porażonych liści powoduje powstawanie czarnych plam[5].
Znany obszar występowania tego gatunku obejmuje Amerykę Północną, Europę, Azję, Australię i Nową Zelandię. Pasożytuje na wielu gatunkach roślin z rodziny astrowatych. W Polsce gatunek pospolity. W polskim piśmiennictwie mykologicznym podano występowanie na gatunkach: Arctium lappa, Arctium minus, Carduus acanthoides, Carduus crispus, Carduus defloratus, Carduus glaucus, Carduus nutans, Carduus personata, Carlina acaulis, Carlina vulgaris, Centaurea alpestris, Centaurea jacea, Centaurea kotschyana, Centaurea oxylepis, Centaurea phrygia, Centaurea scabiosa, Centaurea scabiosa, Cirsium acaule, Cirsium canum, Cirsium oleraceum, Cirsium erisithales, Cirsium helenioides, Cirsium oleraceum, Cirsium palustre, Cirsium pannonicum, Cirsium rivulare, Cirsium waldsteinii, Echinops sphaerocephalus, Onopordum acanthium[6].
Na porażonych roślinach P. calcitrapae wywołuje choroby zwane rdzami[2]. W niektórych krajach rośliny atakowane przez tego patogena są uprawiane. Do jego zwalczania skuteczne okazały się 0,5% tiofanat metylowy i 0,15% triadimefon[4].
Puccinia calcitrapae DC. – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae). Grzyb mikroskopijny będący pasożytem obligatoryjnym wielu gatunków roślin.
Puccinia calcitrapae je grzib[14], co go ôpisoł DC. 1805. Puccinia calcitrapae nŏleży do zorty Puccinia i familije Pucciniaceae.[15][16] Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.[15]
Wikispecies mo informacyje ô Puccinia calcitrapae.
Puccinia calcitrapae je grzib, co go ôpisoł DC. 1805. Puccinia calcitrapae nŏleży do zorty Puccinia i familije Pucciniaceae. Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.
