Jodiseitikki (Cortinarius obtusus) on kartiomainen, ruskea seitikkilaji. Sen jalka on vaalea ja sieni haisee voimakkaasti jodilta varsinkin kuivattuna. Heltat ovat kellanruskeat ja muuttuvat sienen vanhetessa tummanruskeiksi. Sieni kasvaa havumetsissä joko rykelminä tai yksittäin. Jodiseitikki on yleinen koko Suomessa.[2]
Jodiseitikki (Cortinarius obtusus) on kartiomainen, ruskea seitikkilaji. Sen jalka on vaalea ja sieni haisee voimakkaasti jodilta varsinkin kuivattuna. Heltat ovat kellanruskeat ja muuttuvat sienen vanhetessa tummanruskeiksi. Sieni kasvaa havumetsissä joko rykelminä tai yksittäin. Jodiseitikki on yleinen koko Suomessa.
Zasłonak dachówkowaty (Cortinarius obtusus (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał ten takson Elias Fries w 1821 r. jako Agaricus obtusus. Ten sam autor w 1838 r. przeniósł go do rodzaju Cortinarius[1].
Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1981 r. Synonimy polskie: zasłonak tępy i zasłonak jodoformowy[3].
Średnica 1,5–4,5 cm, początkowo stożkowaty, potem kolejno dzwonkowaty, łukowaty i płasko rozpostarty z tępym lub nieco spiczastym garbem. Brzeg ostry i słabo ząbkowany, u starszych okazów płaski. Jest higrofaniczny. W stanie wilgotnym powierzchnia gładka, błyszcząca, ochrowa do czerwonobrązowej i prawie do środka żłobkowana. W stanie suchym powierzchnia matowa, kremowa[4].
Wąsko przyrośnięte, szerokie i brzuchate, początkowo jasnoochrowe, potem jasnordzawobrązowe. Ostrza w niektórych miejscach białawe[4].
Wysokość 5–8 cm, grubość 4–8 mm, pełny, sprężysty, walcowaty. Powierzchnia gładka, ochrowobrązowa lub pomarańczowobrązowa[4].
Cienki, o barwie od kremowej do czerwonobrązowej. Smak rzodkiewkowy, zapach rzodkwi lub jodoformu[4].
O kształcie od elipsoidalnego do migdałowatego, umiarkowanie brodawkowate, średnio do silnie dekstrynoidalne, o rozmiarach 7,5–9,5 × 4,5–5,5 μm[5].
Znane są jego stanowiska w Ameryce Północnej, Europie, Korei, Japonii i Maroku. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony; występuje od Hiszpanii przez Anglię, Islandię po północne wybrzeża Półwyspu Skandynawskiego, brak go tylko w Europie Wschodniej[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 10 stanowisk[3].
Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi w lasach liściastych, iglastych i mieszanych, wśród mchów, najczęściej pod świerkami[3], ale także pod bukami i brzozami[4].
Jest wiele podobnych, drobnych gatunków zasłonaków. Zasłonak kasztanowy (Cortinarius castaneus) odróżnia się odcieniem i siedliskiem (rośnie pod dębami)[5]. Zasłonak ostry (Cortinmarius acutus) jest mniejszy i ma wyraźnie spiczasty garb[4].
Zasłonak dachówkowaty (Cortinarius obtusus (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae).
_Fr_183966.jpg)
