Chrysomphalina chrysophylla is a species of mushroom with a north temperate distribution. Described by Elias Magnus Fries in 1821, it was placed in the genus Chrysomphalina by Swiss mycologist Heinz Clémençon in 1982.[1]
Chrysomphalina chrysophylla is a species of mushroom with a north temperate distribution. Described by Elias Magnus Fries in 1821, it was placed in the genus Chrysomphalina by Swiss mycologist Heinz Clémençon in 1982.
Capel fin a 6 cm, bombà nombrilà, brun ch'a tira al giàun, un pòch scajos al disch. Bòrd fin. Lamele giàun viv. Gamba àuta fin a 4 cm e larga fin a 0,5 cm, òcra giàun.
A chërs ëdzora al bòsch mars, a l'ha pì car la montagna.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Capel fin a 6 cm, bombà nombrilà, brun ch'a tira al giàun, un pòch scajos al disch. Bòrd fin. Lamele giàun viv. Gamba àuta fin a 4 cm e larga fin a 0,5 cm, òcra giàun.
AmbientA chërs ëdzora al bòsch mars, a l'ha pì car la montagna.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Pępnica złotoblaszkowa (Chrysomphalina chrysophylla (Fr.) Clémençon) – gatunek grzybów należący do rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae).
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Chrysomphalina, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten został opisany w 1821 r. przez Eliasa Friesa jako Agaricus chrusophyllus, później zaliczany był do różnych rodzajów. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Heinz Clémençon w 1982 r.[1]
Ma około 20 synonimów. Niektóre z nich[2]:
Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda i in. w 1987 r., wcześniej W. Wojewoda opisywał ten gatunek pod nazwą pępóweczka złotoblaszkowa[3].
Średnica 2-6 cm, początkowo wypukły, potem kolejno łukowaty, pępkowato wklęsły, i w końcu łagodnie lejkowaty. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym brązowożółty, w stanie suchym jaśniejszy. Powierzchnia z powrastanymi łuskami. Brzeg powyginany i długo podwinięty[4].
Rzadkie, nierównej długości i zbiegające na trzon, o barwie od złotej do pomarańczowożółtej[4].
Wysokość 2-5 cm, grubość 2-5 mm. Jest walcowaty, pod kapeluszem rozszerzający się lejkowato, często spłaszczony i wygięty, rurkowaty, o konsystencji chrząstkowatej. Powierzchnia gładka o barwie od złotej do pomarańczowożółtej. Podstawa ukorzeniona delikatnymi sznurami grzybniowymi[4].
Cienki, jasnożółty, w stanie suchym śmietankowożółty[4].
Eliptyczne, gładkie, nieamyloidalne, o wymiarach 9-14 × 4.5-6 μm[5].
Występuje w Europie i Ameryce Północnej (USA, Kanada)[6]. Jest rzadki[5]. W Polsce znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający[7].
Występuje głównie w starych świerkowych lasach górskich i podgórskich. Rozwija się na rozkładających się konarach i pniach świerków i jodeł, a także na gnijącym trocie i szczapach w miejscach składowania drzewa. Często występuje gromadnie[4].
Pępnica złotoblaszkowa (Chrysomphalina chrysophylla (Fr.) Clémençon) – gatunek grzybów należący do rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae).
