Leucoagaricus americanus is a mushroom in the genus Leucoagaricus, native to North America.[2] It was first described by Charles Horton Peck, an American mycologist of the 19th and early 20th centuries, in 1869. It is widely distributed in North America, though more common east of the Rocky Mountains; it is saprobic, and grows on sawdust, on wood chips, on stumps, and on the ground.[3]
The cap is 3–15 cm and oval in shape when immature, becoming convex to flat when fully grown. The cap feels dry and smooth at the beginning, but gradually gets reddish to reddish brown scales. It is white in color but reddens with maturity or after being handled.[3] The gills are free from the stipe and lie close together. They appear white when young and are stained pinkish to maroon. The stipe is 7–14 cm long, often enlarged at or below the middle and tapering toward the base. It appears white at first, staining or aging pink or reddish brown. It feels smooth with its silky hairs. The membranous veil leaves a white double edged ring on the upper stipe that may disappear in age.[2] The spores are white to cream in color and measure 8–10 x 6–7.5 µm.[1] The flesh is white throughout. It bruises yellow to orange when young but dries reddish when mature. The flesh is thick and discolors when cut, bruised or damaged.[2] It is reported to be edible, but not recommended for consumption because of possible confusion with toxic species like Chlorophyllum molybdites.[2]
Leucoagaricus americanus is a mushroom in the genus Leucoagaricus, native to North America. It was first described by Charles Horton Peck, an American mycologist of the 19th and early 20th centuries, in 1869. It is widely distributed in North America, though more common east of the Rocky Mountains; it is saprobic, and grows on sawdust, on wood chips, on stumps, and on the ground.
Capel fin a 12 cm, con scaje an sël rotond, baross ëdzora a un fond ciàir. Lamele crema giaunastre. Gamba àuta fin a 13 cm e larga fin a 1,5 cm, ciàira, fibrilosa. Anel membranos, giàun, reusa e peui nèir. Verd con l'amonìaca.
A chërs an sla ressiura e an sij detrit vegetaj.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Velenos.
Capel fin a 12 cm, con scaje an sël rotond, baross ëdzora a un fond ciàir. Lamele crema giaunastre. Gamba àuta fin a 13 cm e larga fin a 1,5 cm, ciàira, fibrilosa. Anel membranos, giàun, reusa e peui nèir. Verd con l'amonìaca.
AmbientA chërs an sla ressiura e an sij detrit vegetaj.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Velenos.
Pieczareczka amerykańska Leucoagaricus americanus (Vittad.) Wasser – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Leucoagaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1872 Ch.H. Peck nadając mu nazwę Agaricus americanus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 2000 r. Else C. Wellinga[1].
Synonimów nazwy naukowej ma kilkanaście. Niektóre z nich[2]:
Nazwę polską podaje atlas grzybów[3].
Średnica 3-12 cm, u młodych okazów kulisty, później półkulistołukowaty, na koniec płaski, często z garbem na środku. Powierzchnia początkowo gładka, potem coraz bardziej złuszczająca się. Początkowo ma barwę od białawej do brązowej, potem różowobrązową. Łuski czerwonobrązowe[4].
Gęste, wolne, u młodych okazów białe, potem różowawe, w końcu czerwonobrązowe[4].
Wysokość 4,5–12 cm, grubość 1–4 cm, kształt walcowaty, w dolnej części wyraźnie nabrzmiały. Powierzchnia naga lub drobno jedwabista, początkowo biaława, potem coraz bardziej czerwonawa, w końcu czerwonobrązowa. Po uszkodzeniu zmienia barwę na żółtą, potem czerwonawą. Posiada wysoki, podobny do kołnierza, zwisający pierścień, początkowo biały, potem plamisto czerwonawy. U podstawy trzonu biała grzybnia z cienkimi sznurami grzybniowymi[4].
Gruby, biały, po przekrojeniu powoli barwiący się na żółto, po wysuszeniu czerwony. Bez wyraźnego zapachu i smaku[4].
Wysyp zarodników biały, zarodniki elipsoidalne, o rozmiarach 9–11 × 6–7 μm, gładkie z małą ilością porów,amyloidalne. cheilocystydy maczugowate lub wrzecionowate o rozmiarach 50-85 × 7,5–23 μm. Pleurocystyd brak. Strzępki w KOH barwią się na brązowo. Komórki w skórce kapelusza o średnicy 3–25 μm, hialinowe do brązowych, strzępki końcowe cylindryczne lub zwężające się[4].
Najwięcej stanowisk podano w Ameryce Północnej. Jest tutaj szeroko rozprzestrzeniony, ale częściej spotykany na wschód od Gór Skalistych[4]. Notowany jest także w niektórych krajach Europy i w Nowej Zelandii[5]. W Polsce gatunek ten był nieznany, brak go w wykazie wszystkich grzybów wielkoowocnikowych W. Wojewody z 2003 r[6]. Po raz pierwszy jego występowanie w Polsce podaje Gierczyk w 2011 r[7].
Saprotrof rosnący pojedynczo, w rozproszeniu lub stadnie na zrębkach, w pobliżu wysypisk odpadów, na siedliskach ruderalnych i na pniakach. Sporadycznie pojawia się w lesie, gdzie rośnie na pniakach lub wokół martwych drzew. Owocniki wytwarza od lata do jesieni lato i jesień[4].
Pieczareczka amerykańska Leucoagaricus americanus (Vittad.) Wasser – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).
Leucoagaricus americanus (Peck) Vellinga 2000
Leucoagáricus americánus — гриб семейства Шампиньоновые (Agaricaceae).
Синонимы:
Известен из восточной Северной Америки. Произрастает одиночно или небольшими группами. Сапротроф.
Leucoagáricus americánus — гриб семейства Шампиньоновые (Agaricaceae).
Синонимы:
Agaricus americanus Peck 1873basionym Agaricus cupreus Schulzer 1877, nom. illeg. Chamaeceras bresadolae (Schulzer) Kuntze 1898 Fungus bresadolae (Schulzer) Kuntze 1898 Lepiota americana (Peck) Sacc. 1887 Leucoagaricus bresadolae (Schulzer) Bon 1977 Leucocoprinus americanus (Peck) Redhead 1979 Leucocoprinus bresadolae (Schulzer) M.M. Moser 1967, nom. inval. Leucocoprinus bresadolae (Schulzer) Wasser 1978 — Белонавозник Брезадолы
