Multimedia w Wikimedia Commons Drozd Taczanowskiego[3] (Turdus maranonicus) – gatunek ptaka z podrodziny drozdów (Turdinae) w rodzinie drozdowatych (Turdidae). Słabo poznany ptak zamieszkujący północno-zachodnią część Ameryki Południowej, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
Drozd Taczanowskiego występuje w skrajnie południowym Ekwadorze i górnym biegu rzeki Marañón w północnym Peru (Cajamarca, również La Libertad i Piura)[4][2].
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał polski zoolog Władysław Taczanowski w 1880 roku[5], chociaż wstępny opis tego ptaka pod nazwą Turdus sp. ? w oparciu o niedojrzałego osobnika schwytanego przez polskich podróżników w Tambillo ukazał się już w 1879 roku[6]. Opis ukazał się w języku francuskim w brytyjskim czasopiśmie Proceedings of the Zoological Society of London[5]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Taczanowski wskazał Callacate w północnym Peru[5]. Gatunek monotypowy[7].
Nazwa rodzajowa: łac. turdus – drozd[8]. Epitet gatunkowy: Río Marañón, Peru; ludy Tupí stosowały pierwotnie nazwę Maranon dla rzeki Parana w Brazylii, później nazwa ta stosowana była na określenie Amazonki, a obecnie nazwą ta określa się górne lub peruwiańskie biegi tej rzeki[9].
Długość ciała około 21,5 cm[4]. Upierzenie górnych części ciała jest intensywnie brązowe z niewyraźnym, ciemnym cętkowaniem, dolne części ciała białe, z brązowym cętkowaniem na piersi i bokach. Dziób i nogi koloru szarawego. Płci podobne[4]. Młode taki podobne do dorosłych, ale górne części ciała pokryte pomarańczowo-płowymi smugami, a na barkówkach występują podwójne pomarańczowe plamy[4].
Drozd Taczanowskiego jest najprawdopodobniej gatunkiem osiadłym zamieszkującym lasy liściaste, wtórne, polany, suchy busz i ogrody, a także spotykany w granicach stosunkowo wilgotnego górskiego lasu; najczęściej obserwowany na wysokościach 200–2000 m n.p.m., natomiast w Ekwadorze na wysokości 650–1650 m n.p.m.[4] Skład pokarmu nie jest znany[4]. Pokarm zdobywa na ziemi, czasami śmiało skacząc na zaoranych polach i obszarach trawiastych[4]. W ciągu dnia prowadzi głównie nadrzewny tryb życia[4]. Śpiew jest przyjemny, nieśpieszny, typowy dla drozdów z rodzaju Turdus[4]. Nie ma żadnych informacji na temat lęgów drozda Taczanowskiego[4].
U drozda Taczanowskiego stwierdzono pasożyta skórnego z gatunku Myrsidea indigenella[10].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)[2]. Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale gatunek ten opisywany jest jako „dość powszechny”[2]. W Ekwadorze dość powszechny w okolicach Zumba[4]. Występuje w Parque Nacional Podocarpus w Ekwadorze[4]. Zagrożeniem dla tego ptaka jest niszczenie i degradacja jego siedlisk występowania[2].
Drozd Taczanowskiego (Turdus maranonicus) – gatunek ptaka z podrodziny drozdów (Turdinae) w rodzinie drozdowatych (Turdidae). Słabo poznany ptak zamieszkujący północno-zachodnią część Ameryki Południowej, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
