dcsimg

Grünes Augentier ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Das Grüne Augentier (Euglena viridis) ist eine Art der Protisten aus der Gattung der Augentierchen (Euglena).

Merkmale

Euglena viridis ist 40 bis 80 Mikrometer lang und 12 bis 20 Mikrometer breit. Die Zellen sind spindelförmig, sie bewegen sich schnell und ruckartig. Die Geißel ist so lang wie der Körper.[1][2]

Die Band-Chloroplasten gehen strahlenförmig von einem zentral gelegenen Pyrenoid aus und sind umgeben von einer Schale aus Paramylon-Körnern, unter schlechten Lebensbedingungen sind sie von gerundeter Form und wirken wie einzelne scheibchenförmige Chloroplasten. Kleine, rundliche Körperchen produzieren reichhaltige Schleimmengen. Auf den schlammigen Untergründen von Teichrändern bilden sich häufig Palmellae und Zysten.[2]

Ökologie

Euglena viridis ist eine häufige Süßwasserart verschmutzter Habitate, auf Bauernhöfen findet sie sich oft in Gestalt von „Algenblüten“.[2] Es kommt darüber hinaus in Teichen, Jauchepfützen und verschlammten Uferzonen vor.[1]

Zwar betreibt das Grüne Augentier Photosynthese, es kann sich jedoch auch heterotroph von organischen Substanzen ernähren.[1]

Belege

Einzelnachweise

  1. a b c Heinz Streble, Dieter Krauter: Das Leben im Wassertropfen. Mikroflora und Mikrofauna des Süßwasser. Ein Bestimmungsbuch. Franckh-Kosmos Verlag, Stuttgart 2008, ISBN 978-3-440-11966-2.
  2. a b c Gordon F. Leedale, Keith Vickerman: Euglenozoa, In: John J. Lee, G. F. Leedale, P. Bradbury (Hrsg.): An Illustrated Guide to the Protozoa. Band 2. Allen, Lawrence 2000, ISBN 1-891276-23-9, S. 1143.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Grünes Augentier: Brief Summary ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Das Grüne Augentier (Euglena viridis) ist eine Art der Protisten aus der Gattung der Augentierchen (Euglena).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Euglena viridis ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Euglena viridis is a freshwater, single cell, mixotroph microalgae bearing a secondary chloroplast.[3] Their chloroplast is bounded by three layers of membrane without a nucleomorph.[4] Normally, it is 40–65 μm long, slightly bigger than other well-known Euglena species: Euglena gracilis.[5]

Taxonomy

The whole group of Euglenozoa was originally placed in a group called Excavata. However, Excavata has been thought not monophyletic and is divided into several groups. Now, Euglenozoa is placed below a group in Discoba.[6]

Euglena viridis is one of the first Euglena species when Ehrenberg established the genus Euglena.[4] Euglena viridis is also the type species of this genus.[7]

Morphology

Morphologically, Euglena viridis can be distinguished from other Euglena species by its one axial, stellate chloroplast with a paramylon center in it. But there are still five species sharing these morphological features.[4]

Molecular evidence

The phylogenetic trees of the Euglena genus still have some clades with polytomy. The phylogenetic relationship of Euglena viridis with other Euglena species is still unclear until 2017.[4]

Accessibility

Euglena viridis is common and cosmopolitan in bodies of water rich in organic compounds.[4] It can also be bought through some institutions[8][9] and can be maintained by replenishing it with fresh tap water and fresh leaf blades once a week.[5] Such accessibility lets it easily be used. For example, a research tests new cultivating system by cultivating Euglena viridis.[5] And Euglena viridis is also used as teaching material in biology class in order to demonstrate important biology concepts such as phylogenetic relationship[10] and growth of population.[11]

Pollution tolerance and biodegradation

In a wastewater biodegradation system, algae can provide the oxygen that heterotrophic bacteria need for the degradation of organic matter.[12] Euglena is considered to be the most pollution tolerance genus among all algae genus.[13] The ability to live in polluted water bodies have let Euglena viridis be used as an oxygen producer in wastewater biodegrading system. And it has been proven that Euglena viridis can enhance biodegradation in piggery wastewater degradation system.[12]

References

  1. ^ Adl, SM; Simpson, AG; Lane, CE; Lukeš, J; Bass, D (2012). "The Revised Classification of Eukaryotes". Journal of Eukaryotic Microbiology. 59 (5): 429–493. doi:10.1111/j.1550-7408.2012.00644.x. PMC 3483872. PMID 23020233.
  2. ^ Guiry, MD; Guiry, GM. "Algaebase Taxonomy Browser". Algaebase. National University of Ireland. Retrieved 2015-05-11.
  3. ^ Zimorski, Verena; Ku, Chuan; Martin, William F; Gould, Sven B (2014-12-01). "Endosymbiotic theory for organelle origins". Current Opinion in Microbiology. Growth and development: eukaryotes/ prokaryotes. 22: 38–48. doi:10.1016/j.mib.2014.09.008. ISSN 1369-5274. PMID 25306530.
  4. ^ a b c d e Zakryś, Bożena; Milanowski, Rafał; Karnkowska, Anna (2017), Schwartzbach, Steven D.; Shigeoka, Shigeru (eds.), "Evolutionary Origin of Euglena", Euglena: Biochemistry, Cell and Molecular Biology, Advances in Experimental Medicine and Biology, Cham: Springer International Publishing, vol. 979, pp. 3–17, doi:10.1007/978-3-319-54910-1_1, ISBN 978-3-319-54910-1, PMID 28429314, retrieved 2021-12-29
  5. ^ a b c Podwin, Agnieszka; Kubicki, Wojciech; Dziuban, Jan A. (2017-07-07). "Study of the behavior of Euglena viridis, Euglena gracilis and Lepadella patella cultured in all-glass microaquarium". Biomedical Microdevices. 19 (3): 63. doi:10.1007/s10544-017-0205-0. ISSN 1572-8781. PMC 5501897. PMID 28688071.
  6. ^ Burki, Fabien; Roger, Andrew J.; Brown, Matthew W.; Simpson, Alastair G. B. (2020-01-01). "The New Tree of Eukaryotes". Trends in Ecology & Evolution. 35 (1): 43–55. doi:10.1016/j.tree.2019.08.008. ISSN 0169-5347. PMID 31606140. S2CID 204545629.
  7. ^ "Algaebase :: Listing the World's Algae". www.algaebase.org. Retrieved 2021-12-29.
  8. ^ Öffentlichkeitsarbeit, Georg-August-Universität Göttingen-. "Culture Collection of Algae (SAG) - Georg-August-Universität Göttingen". www.uni-goettingen.de (in German). Retrieved 2021-12-30.
  9. ^ "Euglena viridis Ehrenberg | ATCC". www.atcc.org. Retrieved 2021-12-30.
  10. ^ Newman, Lucas; Duffus, Amanda L. J.; Lee, Cathy (2016-09-01). "Using the Free Program MEGA to Build Phylogenetic Trees from Molecular Data". The American Biology Teacher. 78 (7): 608–612. doi:10.1525/abt.2016.78.7.608. ISSN 0002-7685. S2CID 89555924.
  11. ^ Anggraini, R.; Somakim; Hapizah (February 2019). "Students' understanding of logarithms using the growth of Euglena viridis context". Journal of Physics: Conference Series. 1166 (1): 012037. Bibcode:2019JPhCS1166a2037A. doi:10.1088/1742-6596/1166/1/012037. ISSN 1742-6596. S2CID 92221946.
  12. ^ a b Godos, Ignacio de; Vargas, Virginia A.; Blanco, Saúl; González, María C. García; Soto, Roberto; García-Encina, Pedro A.; Becares, Eloy; Muñoz, Raúl (2010-07-01). "A comparative evaluation of microalgae for the degradation of piggery wastewater under photosynthetic oxygenation". Bioresource Technology. 101 (14): 5150–5158. doi:10.1016/j.biortech.2010.02.010. ISSN 0960-8524. PMID 20219356.
  13. ^ Palmer, C. Mervin (1969). "A Composite Rating of Algae Tolerating Organic Pollution2". Journal of Phycology. 5 (1): 78–82. doi:10.1111/j.1529-8817.1969.tb02581.x. ISSN 1529-8817. PMID 27097257. S2CID 40469470.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Euglena viridis: Brief Summary ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Euglena viridis is a freshwater, single cell, mixotroph microalgae bearing a secondary chloroplast. Their chloroplast is bounded by three layers of membrane without a nucleomorph. Normally, it is 40–65 μm long, slightly bigger than other well-known Euglena species: Euglena gracilis.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Euglena viridis ( indonésien )

fourni par wikipedia ID
 src=
Euglena viridis.

Euglena viridis adalah sejenis alga bersel tunggal yang berbentuk lonjong dengan ujung anterior (depan) tumpul dan meruncing pada ujung posterior (belakang). Setiap sel Euglena dilengkapi dengan sebuah bulu cambuk (flagel) yang tumbuh pada ujung anterior sebagai alat gerak. Pada ujung anterior ini juga terdapat celah sempit yang memanjang ke arah posterior. Pada bagian posterior, celah ini melebar dan membentuk kantong cadangan atau reservoir. Flagel terbentuk di sisi reservoir. Di sisi lain dari flagel terdapat bintik mata yang sangat peka terhadap rangsangan sinar matahari. Tubuh Euglena terlindung oleh selaput pelikel, sehingga bentuk tubuhnya tetap. Di sebelah dalam selaput pelikel terdapat sitoplasma. Di dalam sitoplasma ini terdapat berbagai organel seperti plastida, kloroplas, nukleus, vakuola kontraktil, dan vakuola nonkontraktil.
Euglena dapat hidup secara autotrop maupun secara heterotrop. Pada saat sinar matahari mencukupi, Euglena melakukan fotosintesis. Tetapi bila tidak terdapat sinar matahari, Euglena mengambil zat organik yang terlarut di sekitarnya. Pengambilan zat organik dilakukan dengan cara absorbsi melalui membran sel. Selanjutnya, zat makanan itu dicernakan secara enzimatis di dalam sitoplasma.

Perkembangbiakan Euglena

Euglena berkembangbiak secara vegetatif, yaitu dengan pembelahan biner secara membujur. Pembelahan ini dimulai dengan membelahnya nukleus menjadi dua. Selanjutnya flagel dan sitoplasma serta selaput sel juga terbagi menjadi dua. Akhirnya terbentuklah dua sel euglena baru.

Lihat pula

Pranala luar

Blue morpho butterfly.jpg Artikel bertopik biologi ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Penulis dan editor Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ID

Euglena viridis: Brief Summary ( indonésien )

fourni par wikipedia ID
 src= Euglena viridis.

Euglena viridis adalah sejenis alga bersel tunggal yang berbentuk lonjong dengan ujung anterior (depan) tumpul dan meruncing pada ujung posterior (belakang). Setiap sel Euglena dilengkapi dengan sebuah bulu cambuk (flagel) yang tumbuh pada ujung anterior sebagai alat gerak. Pada ujung anterior ini juga terdapat celah sempit yang memanjang ke arah posterior. Pada bagian posterior, celah ini melebar dan membentuk kantong cadangan atau reservoir. Flagel terbentuk di sisi reservoir. Di sisi lain dari flagel terdapat bintik mata yang sangat peka terhadap rangsangan sinar matahari. Tubuh Euglena terlindung oleh selaput pelikel, sehingga bentuk tubuhnya tetap. Di sebelah dalam selaput pelikel terdapat sitoplasma. Di dalam sitoplasma ini terdapat berbagai organel seperti plastida, kloroplas, nukleus, vakuola kontraktil, dan vakuola nonkontraktil.
Euglena dapat hidup secara autotrop maupun secara heterotrop. Pada saat sinar matahari mencukupi, Euglena melakukan fotosintesis. Tetapi bila tidak terdapat sinar matahari, Euglena mengambil zat organik yang terlarut di sekitarnya. Pengambilan zat organik dilakukan dengan cara absorbsi melalui membran sel. Selanjutnya, zat makanan itu dicernakan secara enzimatis di dalam sitoplasma.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Penulis dan editor Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ID

Euglena viridis ( italien )

fourni par wikipedia IT

Euglena viridis (O.F.Müller) Ehrenberg, 1830 è un'alga primitiva e unicellulare, che contiene circa dieci cloroplasti. È inoltre il più conosciuto rappresentante dei protisti autotrofi della famiglia Euglenaceae.[1]

Descrizione

All'esterno sono presenti strisce proteiche e più internamente c'è la membrana cellulare. In alto è presente una cavità apicale, che serve per inglobare le prede (attraverso la fagocitosi). All'interno sono presenti due flagelli, uno corto che non esce dalla cavità e uno lungo che esce. C'è uno stigma, che è un organello sensibile alla luce, e serve per sapere dove c'è più luce. A questo punto l'Euglena nuota verso la luce per fare al meglio la fotosintesi. Infatti ci sono anche i cloroplasti. Sopra troviamo i pirenoidi, dei granuli di amido. Ci sono vari vacuoli alimentari e un vacuolo contrattile che ha un ruolo decisivo nell'osmoregolazione del protista.

Biologia

Locomozione

Euglena viridis si muove grazie ai flagelli. Si muove ruotando, fluttuando o strisciando.

Alimentazione

Euglena viridis è un organismo mixotrofo, cioè sia autotrofo sia eterotrofo. Infatti grazie allo stigma (macchia oculare) e ai cloroplasti può fare la fotosintesi. Se non c'è luce, quindi non è in grado di nutrirsi con la fotosintesi, diventa eterotrofo. Infatti sono presenti sia vacuoli alimentari sia la cavità apicale, da cui ingloba le prede grazie alla fagocitosi.

Note

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Euglena viridis: Brief Summary ( italien )

fourni par wikipedia IT

Euglena viridis (O.F.Müller) Ehrenberg, 1830 è un'alga primitiva e unicellulare, che contiene circa dieci cloroplasti. È inoltre il più conosciuto rappresentante dei protisti autotrofi della famiglia Euglenaceae.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Zaļā eiglēna ( letton )

fourni par wikipedia LV

Zaļā eiglēna (Euglenus viridis) ir mikroskopisks vienšūnas organisms, kas barojas miksotrofi.

Uzbūve

Zaļajai eiglēnai ir vārpstveida ķermenis, kurš pakaļgalā ir smails un priekšgalā noapaļots. Eiglēnu klāj plāns, blīvs un elastīgs apvalks (pelikula). Eiglēnas priekšgalā atrodas rīkle, kas ved noapaļotā rezervuārā, un vica, kuru veido divi saplūstoši zari. Blakus rīklei atrodas sarkans, gaismasjutīgs laukums — stigma. Stigma kopā ar fotoreceptoru (paraflagelārais ķermenis) palīdz meklēt gaismas avotus. Zaļajai eiglēnai ir organoīdi, kurus sauc par hromatoforiem. Tajos veidojas hlorofils un notiek fotosintēze. [2]

Barošanās

Zaļā eiglēna barojas miksotrofi, t. i., tā uzņem gatavas organiskās barības vielas un arī tās ražo fotosintēzes procesā no neorganiskajām vielām. Fotosintēzes procesā zaļajai eiglēnai rodas paramila graudiņi — ogļhidrāti, kas ir pēc uzbūves tuvi cietei, bet nekrāsojas joda ietekmē. Minerālsāļi un slāpekļa savienojumi nokļūst organismā osmotiski. Eiglēna barojas gan ar fagocitozi, gan ar pinocitozi. Tai veidojas vakuolas, kurās barības vielas tiek sagremotas. Atkritumprodukti tiek izvadīti caur vakuolām vai caur ķermeņa virsmu.

Vairošanās

Zaļā eiglēna vairojas bezdzimumiski. Tā vairojas, gareniski daloties. Vispirms kodols dalās mitozes procesā, un pēc tam eiglēna sāk dalīties no priekšējās ķermeņa daļas. Priekšējā daļā izveidojas padziļinājums, tiek nomesta vica, un veidojas bazālais ķermenis. Bazālie ķermeņi attālinās viens no otra, tiem sākt augt jaunas vicas, un arī visi organoīdi sāk dalīties. Dalīšanās notiek no ķermeņa priekšgala līdz pakaļgalam, un izveidojas divas meitšūnas. Dzimumvairošanās notiek ļoti reti, un nav tikusi novērota.

Ekoloģija

Zaļā eiglēna dzīvo saldūdenī. Pārsvarā tā dzīvo seklos saldūdeņos, kas ir stipri piesārņoti ar organiskajām vielām, kuras viegli noārdās. Lielos daudzumos to var atrast peļķēs, grāvjos, u.c. Eiglēnas ir visbiežāk sastopamie zaļie vicaiņi saldūdeņos. Nereti tās savairojas tik lielā daudzumā, ka izveido zaļu plēvīti ūdens virskārtā. Nelabvēlīgos apstākļos eiglēna spēj iecistoties. Iecistējoties tā nomet vicu, noapaļojas un izdala ap sevi blīvu apvalku, kas to pasargā no nelabvēlīgiem ārējiem apstākļiem (no izžūšanas).

Izmantošana

Eiglēnas ir iespējams izmantot kosmētikā, piemēram, sugu E. gracillis.[3] Eiglēnas arī izmanto kā izejvielu biomateriāliem, kā pārtiku dažādiem mājlopiem un ūdensdzīvniekiem. Tās izmanto arī netīru un piesārņotu ūdenstilpju attīrīšanai. Japānā tās arī izmanto uzturā. Euglena Company Tokijā kultivē šo mikroorganismu tādos daudzumos, ka to var komerciāli izmantot. Notiek arī izpēte, vai no eiglēnas var ražot biodegvielu.[4]

Atsauces

  1. Study.com
  2. "Zooloģija I — Bezmugurkaulnieki", G. Abrikosovs, E. Bekers, L. Levinsons, B. Matvejevs, A. Paramonovs, Rīga, Latvijas Valsts Izdevniecība, 1964. g. 39-41 lpp.
  3. > Science Direct raksts
  4. Euglena Company in Tokyo: eiglēna kā cilvēku pārtika

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia autori un redaktori
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia LV

Zaļā eiglēna: Brief Summary ( letton )

fourni par wikipedia LV

Zaļā eiglēna (Euglenus viridis) ir mikroskopisks vienšūnas organisms, kas barojas miksotrofi.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia autori un redaktori
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia LV

Euglena viridis ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Euglena viridis is een soort die behoort tot de Euglenozoa. Dit micro-organisme is eencellig van 40 tot 80 micrometer lang en 12 tot 20 micrometer breed. Euglena viridis is de typesoort (hier: lectotype) van het geslacht Euglena en behoort tot de familie Euglenaceae. Euglena viridis werd in 1832 beschreven door Ehrenberg.[1]

Bronnen, noten en/of referenties
  1. World Register of Marine Species, Euglena viridis. Marinespecies.org. Geraadpleegd op 24 september 2011.
Geplaatst op:
28-09-2011
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Euglena zielona ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Euglena zielona, klejnotka zielona (Euglena viridis Ehr. 1830) – gatunek euglenin z rodziny Euglenaceae. W dawnych systemach taksonomicznych uwzględniających jedynie podział na rośliny i zwierzęta wraz z innymi przedstawicielami tej grupy umieszczana w obu tych królestwach jako glon lub pierwotniak. Obecnie uznawana jest za jednego z przedstawicieli królestwa protistów (będąc zaś glonem, czasem w nieformalnej grupie protistów roślinopodobnych). Jest organizmem miksotroficznym – przy dostępie do światła jest autotrofem, a przy jego braku – jest cudzożywna[2].

Budowa

Kształt komórki wrzecionowaty. Długość ciała (25)35–70 μm, szerokość 11–18(20) μm. Z tyłu krótki wyrostek. Jeden lub dwa gwiaździste chloroplasty. Peryplast (pellikula) delikatnie prążkowany. Wykazuje dość dużą zmienność wewnątrzgatunkową. Zdolna do metabolii. Podobnie jak inni przedstawiciele rodziny Euglenaceae ma jedną wić znacznie dłuższą od drugiej, niewychodzącej z gardzieli i plamkę oczną. Zdolna zarówno do fotosyntezy, jak i saprotrofii. Substancją zapasową jest paramylon.

Występowanie

Występuje głównie w drobnych zbiornikach wodnych (stawach, kałużach) lub kanałach[3]. Wskaźnik polisaprobowości[4]. Jeden z pospolitszych gatunków z rodzaju Euglena w Polsce[5]. Notowana w różnych regionach (np. w Europie, Ameryce Północnej, Argentynie, Chinach i Australii)[6].

Przypisy

  1. Sina M. Adl, Alastair G. B. Simpson i in.. The New Higher Level Classification of Eukaryotes with Emphasis on the Taxonomy of Protists. „J. Eukaryot. Microbiol.”. 5 (52), s. 399–451, 2005. International Society of Protistologists. DOI: 10.1111/j.1550-7408.2005.00053.x (ang.).
  2. Świat biologii. Część 1. Podręcznik dla gimnazjum.. Nowa Era, 2015, s. 49. ISBN 978-83-267-2163-6.
  3. Karol Starmach: Plankton roślinny wód słodkich : metody badania i klucze do oznaczania gatunków występujących w wodach Europy Środkowej. Warszawa–Kraków: PWN, 1989, s. 381. ISBN 83-01-09190-8.
  4. Barbara Kawecka, Pertti Vesa Eloranta: Zarys ekologii glonów wód słodkich i środowisk lądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 124. ISBN 83-01-11320-0.
  5. Joanna Zofia Kadłubowska: Zarys algologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 147.
  6. Euglena viridis (O.F. Müller) Ehrenberg (ang.). alagebase. [dostęp 2010-01-20].
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Euglena zielona: Brief Summary ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Euglena zielona, klejnotka zielona (Euglena viridis Ehr. 1830) – gatunek euglenin z rodziny Euglenaceae. W dawnych systemach taksonomicznych uwzględniających jedynie podział na rośliny i zwierzęta wraz z innymi przedstawicielami tej grupy umieszczana w obu tych królestwach jako glon lub pierwotniak. Obecnie uznawana jest za jednego z przedstawicieli królestwa protistów (będąc zaś glonem, czasem w nieformalnej grupie protistów roślinopodobnych). Jest organizmem miksotroficznym – przy dostępie do światła jest autotrofem, a przy jego braku – jest cudzożywna.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Euglena verde ( roumain ; moldave )

fourni par wikipedia RO


Euglena verde (științific Euglena viridis) este un organism unicelular (protozoar) care face parte (după Georgescu, 1997) din Regnul Protista, Subregnul Protozoa (gr. protos: primul, zoon: animal), Încrengătura Sarcomastigophora, Subîncrengătura Flagellata (Mastigophora), Clasa Phytomastigophorea. Euglena verde face legătura intre regnul animal si cel vegetal.

Mediul de viață

Mediul de viață al euglenei verzi este cel acvatic. Euglena trăiește în lacuri, bălți și mlaștini cu apă dulce și sărată, dar mai ales în apă dulce.

Morfologie

 src=
Mai multe euglene

Euglena verde are dimensiuni de 0,1 – 0,2 mm, iar forma sa este fusiformă. Conform numelui, are culoarea verde. Prezintă un flagel ce are o lungime de până la 1/3 din lungimea corpului, cu ajutorul acestuia putând să înoate rapid. Prezintă un singur grup de cloroplaste aranjate radial, în formă de stea (vizibile doar la microscopul electronic de mare putere).

Euglena verde are corpul format dintr-o singură celulă cu: membrană, (care conține citoplasmă, cromatofori cu clorofilă, vacuolă contractilă, având rol în excreție, stigmă-organit fotosensibil (pata roșie)-, flagel), nucleu și corpusul bazal (care are rolul de a pune în mișcare flagelul).

Funcții

Funcții de relație

Sensibilitatea

Sensibilitatea euglenei verzi este asigurată prin pata portocalie situată la baza flagelului, iar astfel euglena verde se orientează spre lumină. De asemenea, prin membrană, ea simte uscăciunea, căldura, umiditatea, frigul etc.

Locomoția

Locomoția euglenei verzi se realizează prin înot, cu ajutorul flagelului și a corpusculului bazal (care pune în mișcare flagelul).

Funcții de nutriție

Hrănirea

  • Autotrofă își prepară singură hrana prin fotosinteză (la lumină) cu ajutorul stigmei care este sensibila la lumina si cu care se orienteaza dupa lumina
  • Heterotrofă își ia hrana (substanțele organice) gata preparată din mediul în care trăiește (la întuneric)
  • Hrănire mixotrofă atât autotrofă cât și hetertrofă

Respirația

Pentru a trăi, euglena are nevoie de oxigen. Acesta trece în corpul animalului prin toată suprafața membranei. În citoplasmă au loc arderi, în urma cărora rezultă energia necesară vieții și dioxidul de carbon, care este eliminat tot prin membrana celulei.

Excreția

La baza flagelului se află o veziculă, care se dilată și se contractă ritmic, numită vacuolă contractilă. În vacuolă se strâng substanțele toxice de excreție din celulă și apă, iar când vacuola se contractă, ea elimină brusc, în afara organismului, aceste substanțe dăunătoare.

Funcții de reproducere

Înmulțirea:

  • în condiții de viață bune, euglena se înmulțește prin diviziune longitudinală
  • în condiții nefavorabile aceasta se închistează
  • inchistarea este procesul prin care se formeaza chistii cu functii incetinite si forma sferica , din care ,in conditii favorabile, se transforma din nou in euglena

Imagini

Legături externe

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia autori și editori
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia RO

Euglena verde: Brief Summary ( roumain ; moldave )

fourni par wikipedia RO


Euglena verde (științific Euglena viridis) este un organism unicelular (protozoar) care face parte (după Georgescu, 1997) din Regnul Protista, Subregnul Protozoa (gr. protos: primul, zoon: animal), Încrengătura Sarcomastigophora, Subîncrengătura Flagellata (Mastigophora), Clasa Phytomastigophorea. Euglena verde face legătura intre regnul animal si cel vegetal.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia autori și editori
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia RO

Евглена зелена ( ukrainien )

fourni par wikipedia UK

Загальна характеристика

Загальний вигляд і спосіб життя

Тіло евглени зеленої являє собою довгасту клітину зеленого кольору яке покрите оболонкою, яка називається пелікулою. Задній кінець тіла — загострений, передній — закруглений і має два джгутики, один з яких редукований, короткий, а другий — довгий тонкий який слугує їй для пересування. Евглена робить до 40 обертів на секунду джгутиком, завдяки чому заднім кінцем тіла швидко пересувається у воді. Другий джгутик (короткий) не виходить поза пелікулу. Живе зазвичай у застояній воді, де багато гниючих органічних решток. Має невеликі розміри — до 200 мкм (0,2 міліметра).

Будова клітини

 src=
Загальний вигляд і будова евглени зеленої.

Тіло має сталу форму, тому що оболонка тіла щільна. В клітині містяться такі органели:

  • велике ядро';
  • близько двадцяти хлоропластів;
  • включення поживних речовин, які слугують запасом на той час, коли бракуватиме їжі
  • вічко — специфічний світлочутливий орган червонуватого кольору. Це не означає, що евглена бачить цим вічком світло, вона його відчуває цим органом;
  • скоротлива вакуоля — знаходиться біля вічка, завдяки ній евглена позбувається зайвої води і шкідливих речовин, що накопичилися в ній. Назву «скоротлива» отримала за те, що скорочується під час виводу непотрібних речовин та води за межі тіла.

Біля джгутика знаходиться світлочутливе вічко (стигма), завдяки якому евглена реагує на світло (фототаксис). У клітині евглени є хроматофори, що містять хлорофіл, завдяки яким евглена може проводить процес фотосинтезу в умовах освітлення.

Живлення

На яскравому світлі евглена, подібно до рослин, використовує енергію сонячних променів і внаслідок фотосинтезу в її хлоропластах утворюються необхідні для життя поживні речовини. Тому вона завжди шукає освітлені місця. Запасними продуктами є парамілон i лейкозина, які громадяться у вигляді безбарвних зерняток. Також евглена може харчуватися, використовуючи осмос або заглибину тіла (гетеротроф). Це стосується екземплярів, які живуть в темряві і втратили хлорофіл, або позбавлених хроматофор. За регуляцію осмотичного тиску в клітині та продуктів перетворення речовин відповідають скоротливі вакуолі.

Дихання

Евглена дихає, поглинаючи кисень усією поверхнею тіла.

Утворення цисти

За несприятливих умов існування, наприклад, при висиханні водойми або зниженні температури води, вона припиняє живлення й пересування, її тіло округлюється і вкривається щільною захисною оболонкою, джгутик відпадає. Так відбувається перехід евглени у стан спокою, що називається цистою. У цьому стані вона здатна тривалий час перечікувати несприятливі життєві умови.

 src=
Схема поділу евглени зеленої

Розмноження

Евглена розмножується безстатево, поздовжнім поділом, який (після поділу ядра) від головного тільця та джгутика. Спочатку утворюються два ядра, потім формуються два джгутики, дві скоротливі вакуолі і два вічка. Далі вздовж усього тіла з'являється поздовжня борозна, яка поступово ділить клітину навпіл.

Поширення

Евглена поширена у водоймах. У несприятливих умовах евглені відпадає джгутик і вона впадає в стан цисти.

Значення

Є кормом для мальків коропових риб. Беруть участь у процесах біологічного очищення водойм. У лабораторіях їх культивують для цитологічних та біохімічних досліджень.

Джерела

  • Біологія: підруч. для 8 кл, загальноосвіт. навч. закл./ С. В. Межжерін, Я. О. Межжеріна. — К.: Освіта, 2008. — 256с. ISBN 978-966-04-0617-9.
  • Міхеева Т. М. Эўглена // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1.: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 186. — 10 000 прим. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18. Кн. 1.).
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Автори та редактори Вікіпедії
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia UK

Эвглена зелёная ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
Улучшение статьи
Для улучшения этой статьи желательно:
Группа: Экскаваты
Отряд: Эвгленовые
Семейство: Эвгленовые
Род: Эвглена
Вид: Эвглена зелёная
Международное научное название

Euglena viridis (O. F. Müller) Ehrenberg, 1832

Синонимы
Cercaria viridis O. F. Mueller, 1786
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 9636NCBI 3040EOL 918843

Эвглена зелёная (лат. Euglena viridis) — вид протистов из типа Эвгленозои (Euglenozoa). Наиболее известный представитель эвгленовых протистов. Передвигается с помощью жгутика. Клетка эвглены зелёной обычно веретеновидной формы и зелёного цвета. Является миксотрофом.

Распространение

В природе эвглены живут обычно в сильно загрязнённых пресных водоемах с большим количеством растворённых органических веществ. Часто вызывают «цветение» воды.

Биологическое описание

Эвглена зелёная — типичный растительный жгутиконосец, имеет зелёное веретеновидное, длинное тело, задний конец которого обычно заострён, на переднем тупом конце расположен жгутик. У переднего конца имеется красный глазок (светочувствительный органоид, стигма)[1]. Длина тела 50—60 микрометров, ширина 14—18 микрометров. Форма тела подвижна: эвглена может сжиматься, становясь короче и шире. Размножается зелёная эвглена путём продольного деления клетки[1]. При наступлении плохих для неё условий среды (зима, пересыхание водоёма) зелёная эвглена образует цисту, при этом утрачивает жгутик и становится шарообразной[1][2].

Эвглена зелёная способна к автотрофному типу питания за счёт наличия хлоропластов. Фотосинтез происходит на свету. В темноте же вследствие его невозможности эвглена зелёная питается гетеротрофно. Длительное пребывание в малоосвещённых местах приводит к «обесцвечиванию» зелёного тела эвглены: хлорофилл в хлоропластах разрушается, и эвглена приобретает бледно-зелёный или вовсе теряет цвет. Однако при возвращении в освещённые места у эвглены вновь начинает иметь место автотрофное питание. Эвглена зелёная перемещается с помощью жгутика, при этом движется вперёд тем концом, на котором он расположен[1].

Часто в природе в теплое время года при определённых благоприятных условиях эвглены начинают быстро делиться. Тогда вода в пруду или речной заводи, которая вчера ещё была прозрачна, становится мутно-зелёной или буроватой. В капле этой воды под микроскопом можно увидеть множество эвглен.

Родственные виды

Ближайшими родственниками эвглены зелёной являются эвглена кровавая[en] (Euglena sanguinea) и эвглена снежная (Euglena nivalis). При массовом размножении этих видов наблюдается так называемое «цветение снега». Ещё Аристотель в IV веке до н. э. описал появление «кровавого» снега. Чарльз Дарвин наблюдал это явление во время путешествия на корабле «Бигль».

На территории России «цветение» снегов неоднократно наблюдалось на Кавказе, Урале, Камчатке и на некоторых островах в Арктике. Жгутиконосцы способны жить в снегах и льдах, в результате при массовом размножении жгутиковых снег приобретает ту окраску, которую имеет цитоплазма этих простейших. Известно зелёное, жёлтое, голубое и даже чёрное «цветение» снегов, однако чаще наблюдается красное, вызываемое большим количеством размножившихся эвглен — кровавой и снежной.

Некоторые эвгленовые вообще не способны к фотосинтезу и питаются гетеротрофно подобно животным, например, представители рода Астазия (Astasia). У таких животных могут развиваться даже сложные ротовые аппараты, с помощью которых они поглощают мельчайшие пищевые частицы.

Примечания

  1. 1 2 3 4 §4. Зеленая эвглена — своеобразный жгутиконосец. Вольвокс // Биология: Животные: Учебник для 7—8 классов средней школы / Б. Е. Быховский, Е. В. Козлова, А. С. Мончадский и другие; Под редакцией М. А. Козлова. — 23-е изд. — М.: Просвещение, 1993. — С. 14—16. — ISBN 5090043884.
  2. Эвглена — статья из Большой советской энциклопедии.
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

Эвглена зелёная: Brief Summary ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию

Эвглена зелёная (лат. Euglena viridis) — вид протистов из типа Эвгленозои (Euglenozoa). Наиболее известный представитель эвгленовых протистов. Передвигается с помощью жгутика. Клетка эвглены зелёной обычно веретеновидной формы и зелёного цвета. Является миксотрофом.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

绿眼虫 ( chinois )

fourni par wikipedia 中文维基百科

绿眼虫,又名眼虫藻原生生物之一,是一种生活在淡水中的单细胞生物,兼有动物植物的特性。喜爱生活在有机质丰富的池沟湖泊池塘溪流中。

结构

绿眼虫全身呈绿色梭形,体长约60微米,中间宽,两段窄。后段较尖,前端圆。整个身体为一个大细胞,外边包过一个通透性良好的外膜,可以使氧气等小分子物质通过。细胞内含叶绿体眼点光感受器伸缩泡等物质。身体后段中间位置有一个球形细胞核

特征

和其他大部分绿色植物一样,绿眼虫可以进行光合作用,即以光能为原料利用叶绿体,把二氧化碳合成醣类来获得营养。根据这些特征,绿眼虫可以归入植物中的鞭毛藻类

但与其它大部分植物不同的是,绿眼虫可以用自己鞭毛的来回摆动或旋转激动水流使自己运动起来,它的光感受器可以使它即使向光度较强的地方运动。如果没有光,它可以通过体表吸收溶解于水中的有机物来获得所需营养。因此,它又可以列入动物中的原生动物门鞭毛虫类


小作品圖示这是一篇與生物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
维基百科作者和编辑

绿眼虫: Brief Summary ( chinois )

fourni par wikipedia 中文维基百科

绿眼虫,又名眼虫藻原生生物之一,是一种生活在淡水中的单细胞生物,兼有动物植物的特性。喜爱生活在有机质丰富的池沟湖泊池塘溪流中。

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
维基百科作者和编辑