It usually hunts from a perch with a swift dash after quarry (Kemp 1994). It hunts from a perch, taking small reptiles on the ground and small birds and insects in flight (Global Raptor Information Network 2011).
IUCN Red List Status: Least Concern (LC)
Endemic to Madagascar and most of the Comoro Islands (a distinct subspecies per island)
Madagascar and the Comoros Islands
The nominate subspecies lives on Madagascar, while three of the Comoro Islands have distinct subspecies (Louette et al. 2011).
More details about the distributions of the four subspecies are available at: ibc.lynxeds.com.
Perhaps forms superspecies with A. badius, A. brevipes, A. butleri and A. soloensis (Kemp 1994).
DNA sequence analysis of the mitochondrial cytochrome oxidase I gene shows that they are characterized by closely related but distinct mitochondrial haplotypes. Furthermore, the phylogeographic pattern indicates that these islands were colonized in the same historical timeframe (Louette et al. 2011).
All types of primary and secondary forest up to 2000 m, including commercial plantations and suburban gardens (Kemp 1994).
It occurs mostly at forest edges, rather than in the forest interior (Global Raptor Information Network 2011).
The Comoran endemics show important differences between islands in habitat preference (Louette et al. 2011).
Male: Extent of rufous barring on underparts varies between individual males (Kemp 1994).
Female: larger and browner than male, with broader and much more profuse barring below (Kemp 1994).
Juvenile resembles adult female (Kemp 1994).
The four geographically distinct subspecies or races differ markedly in size, colour intensity and extent of barring on underparts (Kemp 1994).
The derived Comoro Islands taxa are remarkably different from the Madagascar stock in the disappearance of adult sexual dimorphism and by the ‘reversion’ to an ancestral juvenal pattern (Louette 2000). Whereas on Madagascar a sexual difference in color pattern occurs, plumage differences are small in the Comoros populations, with masculine females (on Grand Comoro and Anjouan) and feminine males (on Mayotte), and there is also a juvenal plumage on Mayotte which does not exist in any other population (Louette et al. 2011).
Most likely sedentary due to the distinct races on separate islands of the Comoro Islands (Kemp 1994).
Non-migratory, but juveniles disperse from breeding areas (Bildstein 2006 in Global Raptor Information Network 2011).
Unevenly distributed on Mayotte and post-breeding dispersal may take place from the wettest zone, where the highest breeding densities occur, to the drier southeastern parts (Herremans et al. 2001).
Common and widespread throughout Madagascar (except for the arid south), but not as common on the Comoros (Benson 1960 in Global Raptor Information Network 2011).
The Comoran endemics show important differences between islands in density (Louette et al. 2011).
It breeds from October to December, in the late dry/early wet season, resulting in young leaving the nest before or when the heavy rains start in January/February (Herremans et al. 2001).
Clutch size is 3-4 white eggs (Langrand 1990 in Global Raptor Information Network 2011).
It builds a large stick nest placed in the upper fork of a large tree, not always within the forest (Global Raptor Information Network 2011).
c. 28-35 cm
Increasing (Global Raptor Information Network 2011).
The population is suspected to be stable in the absence of evidence for any declines or substantial threats (BirdLife International 2011).
It feeds on a wide range of prey, mainly large insects and small vertebrates (Kemp 1994), including small mammals, birds, lizards and frogs (Global Raptor Information Network 2011).
El gavilán de Frances [2] o gavilán francés (Accipiter francesiae) ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Accipitridae. [3] [4]
El nome conmemora a lady Frances Cole (muerta en 1847), esposa del gobernador Lowry Cole de la Colonia del Cabu. [5]
Accipiter francesii
Reconócense les siguientes:[4]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El gavilán de Frances o gavilán francés (Accipiter francesiae) ye una especie d'ave accipitriforme de la familia Accipitridae.
El nome conmemora a lady Frances Cole (muerta en 1847), esposa del gobernador Lowry Cole de la Colonia del Cabu.
L'esparver de Frances (Accipiter francesiae) és un ocell rapinyaire de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita boscos, sabanes i zones arbustives de Madagascar i les illes Comores.
L'esparver de Frances (Accipiter francesiae) és un ocell rapinyaire de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita boscos, sabanes i zones arbustives de Madagascar i les illes Comores.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwalch Frances (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gweilch Frances) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Accipiter francesii; yr enw Saesneg arno yw Frances' sparrow hawk. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. francesii, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r gwalch Frances yn perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aquila spilogaster Aquila spilogaster Aquila wahlbergi Aquila wahlbergi
.jpg){kind=small}
_by_Jarkko_J%C3%A4rvinen.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwalch Frances (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gweilch Frances) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Accipiter francesii; yr enw Saesneg arno yw Frances' sparrow hawk. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. francesii, sef enw'r rhywogaeth.
Der Echsenhabicht (Accipiter francesiae, Syn.: Accipiter francesii) ist ein Greifvogel aus der Gattung der Habichte und Sperber (Accipiter). Er kommt mit vier Unterarten auf Madagaskar und den Komoren vor. Das Artepitheton ehrt Lady Frances Cole (1784–1847), Ehefrau von Sir Galbraith Lowry Cole, dem Gouverneur der Kapkolonie von 1828 bis 1833.
Der Echsenhabicht gehört zu den kleineren Arten der Gattung Accipiter. Die Körperlänge wird mit 21 bis 29 Zentimetern angegeben, die Flügelspanne mit 40 bis 54 Zentimetern und die Schwanzlänge mit 10 bis 16 Zentimetern. Männchen erreichen nur 70 Prozent der Körpergröße der Weibchen.
Das Männchen der Nominatform ist durch eine dunkelgraue Oberseite und einem heller grau gefärbten Kopf charakterisiert. Der graue Schwanz weist ein schwärzliches Subterminalband auf. Die Unterseite ist weiß mit einer feinen rostbraunen bis graubraunen Bänderung auf der Brust und den oberen Flanken. Im Flugbild zeigen Brust und Achseln eine Bänderung. Der Flügelsaum ist einfarbig weiß. Weibchen sind oberseits braun; der Schwanz zeigt auf braunem Grund schmale dunkelbraune Binden, ein breites dunkelbraunes Subterminalband und eine schmale weiße Endbinde. Die Unterseite ist auf weißem Grund eng rotbraun gebändert.
Die Augen, die Wachshaut und die Beine sind mehr oder weniger gelb. Beim Männchen ist die Augenfarbe orange. Bei den juvenilen Vögeln sind die Wachshaut und die Beine hell und mehr grünlich.
Der Ruf ist ein schrilles "kii-kii-kii" oder "quit-quit-quit-quit" und hat Ähnlichkeiten mit dem Ruf des Afrikahabichts (Accipiter tachiro).
Der Echsenhabicht war ursprünglich ein Waldbewohner. Er konnte sich jedoch an die Veränderungen der Lebensräume auf Madagaskar durch den Menschen anpassen und bewohnt heute auch degradierte Wälder und Sekundärwälder, Waldsavannen, Buschland, Kulturland mit wenigen Bäumen, Parks, große Gärten sowie Kaffee-, Kakao-, Kokosnuss-, Sisal- und Obstplantagen. Auf den Komoren brütet er auch in Mangroven. Er ist in Höhenlagen von Meereshöhe bis in 2.000 Meter Höhe anzutreffen.
Echsenhabichte sind auch außerhalb der Brutzeit in Paaren zu beobachten. Die Fortpflanzungszeit liegt zwischen September und Februar. Das relativ große Nest wird aus Zweigen errichtet und mit Blättern ausgepolstert. Das Gelege besteht aus drei bis fünf Eiern. Angaben zur Brutdauer, zur Anzahl der Nestlinge und zur Nestlingszeit liegen bisher nicht vor.
Der Echsenhabicht ernährt sich hauptsächlich von Reptilien, insbesondere von Chamäleons, sowie von großen Insekten, einschließlich Heuschrecken und Käfern. Gelegentlich erbeutet er auch Amphibien, kleine Vögel und Nagetiere. Im Gegensatz zu vielen Arten der Gattung jagt er fast ausschließlich von freistehenden Ansitzen aus, wozu häufig Pfosten oder abgestorbene Äste dienen. Die Paare kooperieren manchmal bei der Jagd.
Es werden vier Unterarten anerkannt:
Gesicherte Angaben zur Größe des Weltbestandes gibt es nicht, Ferguson-Lees & Christie gehen von einem Gesamtbestand von knapp unter 100.000 Vögeln aus.[1] Die IUCN stuft die Art für das Jahr 2008 als ungefährdet ("least concern") ein.
Der Echsenhabicht wurde 1834 von Andrew Smith als Accipiter francesii beschrieben. Da die Bezeichnung francesii männlich ist, der Artname sich jedoch auf eine Frau bezieht, musste der Name laut ICZN auf francesiae geändert werden.
Der Echsenhabicht (Accipiter francesiae, Syn.: Accipiter francesii) ist ein Greifvogel aus der Gattung der Habichte und Sperber (Accipiter). Er kommt mit vier Unterarten auf Madagaskar und den Komoren vor. Das Artepitheton ehrt Lady Frances Cole (1784–1847), Ehefrau von Sir Galbraith Lowry Cole, dem Gouverneur der Kapkolonie von 1828 bis 1833.
Frances's sparrowhawk (Accipiter francesiae) is a small bird of prey. The nominate subspecies, A. f. francesiae, is endemic to Madagascar, and the other subspecies are found in the Comoro Islands.
The name commemorates Lady Frances Cole (died 1847), wife of the Cape Colony governor Lowry Cole.[4]
The Frances's sparrowhawk is found in Madagascar and the Comoro Islands. They live in dense forests, large gardens, parks and coconut plantations. They live mostly on the edges of forests.
It is grey with a light belly. It has orange eyes and feet, a yellow cere and a black beak. The size of each hawk varies from 28 – 35 cm for a male and 104 – 140 g for a female 112 – 185 g and their wingspan is around 40 – 54 cm. The races from the Comoro Islands are smaller and more rufous than the nominate from Madagascar.
The hawks feed on a range of prey including mammals, birds, lizards, frogs, and large insects. They knock small mammals, lizards and frog off trees or trunks of trees to shock them and then make the kill. They generally attack flying insects and birds flying straight towards the prey and catching them in mid-flight.
The sparrowhawks build large stick nests in the upper fork of large trees usually 5 - 15m from the ground. The location of the nests change from year to year and they usually breed in October to December the clutch varies from 3 - 4 eggs they measure around 37 x 29 mm but the average survival rate of the eggs is 1.5. Eggs usually have different and unique marking on them. The eggs are usually a greyish-white.
The Frances's sparrowhawk has no real predators. At one point during the 1900s to 1980s due to the prevalence of a chemical poison the species saw a large population decline . After these chemicals were banned, the hawks' numbers slowly increased and now it is estimated that more than 32,000 breeding pairs that live throughout Madagascar. Traditional hunting still occurs.
Frances's sparrowhawk (Accipiter francesiae) is a small bird of prey. The nominate subspecies, A. f. francesiae, is endemic to Madagascar, and the other subspecies are found in the Comoro Islands.
The name commemorates Lady Frances Cole (died 1847), wife of the Cape Colony governor Lowry Cole.
La Francesa akcipitro (Accipiter francesiae) estas taga rabobirdo el familio de Akcipitredoj kiu inkludas ankaŭ multajn aliajn tagajn rabobirdojn kiel agloj, buteoj kaj cirkuoj.
La nomiga subspecio, A. f. francesiae, estas endemia de Madagaskaro. La raso el insulo Anjuano de Komoroj, nome Accipiter francesiae pusillus estas eble formortinta.
Temas pri malgranda afrotropisa akcipitro kun bela kolorkontrasto inter ardezgriza dorso kaj blankaj subaj partoj kun tre fajna kaj svaga horizontala strieco. La kapo estas iom pli helgriza kun flavaj irisoj kaj vaksaĵo. Ankaŭ la kruroj estas flavaj. La beko estas nigreca kaj tre hokoforma kiel ĉe aliaj akcipitredoj.
La nomo rememoras Lady Frances Cole, edzino de la guberniestro de la Kaba Kolonio nome Lowry Cole.
La Francesa akcipitro (Accipiter francesiae) estas taga rabobirdo el familio de Akcipitredoj kiu inkludas ankaŭ multajn aliajn tagajn rabobirdojn kiel agloj, buteoj kaj cirkuoj.
La nomiga subspecio, A. f. francesiae, estas endemia de Madagaskaro. La raso el insulo Anjuano de Komoroj, nome Accipiter francesiae pusillus estas eble formortinta.
Temas pri malgranda afrotropisa akcipitro kun bela kolorkontrasto inter ardezgriza dorso kaj blankaj subaj partoj kun tre fajna kaj svaga horizontala strieco. La kapo estas iom pli helgriza kun flavaj irisoj kaj vaksaĵo. Ankaŭ la kruroj estas flavaj. La beko estas nigreca kaj tre hokoforma kiel ĉe aliaj akcipitredoj.
La nomo rememoras Lady Frances Cole, edzino de la guberniestro de la Kaba Kolonio nome Lowry Cole.
El gavilán de Frances[2] o gavilán francés (Accipiter francesiae) es una especie de ave accipitriforme de la familia Accipitridae.[3][4]
El nombre conmemora a lady Frances Cole (muerta en 1847), esposa del gobernador Lowry Cole de la Colonia del Cabo.[5]
Se reconocen las siguientes subespecies:[4]
El gavilán de Frances o gavilán francés (Accipiter francesiae) es una especie de ave accipitriforme de la familia Accipitridae.
El nombre conmemora a lady Frances Cole (muerta en 1847), esposa del gobernador Lowry Cole de la Colonia del Cabo.
Accipiter francesiae Accipiter generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.
Accipiter francesiae Accipiter generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.
Madagaskarinvarpushaukka (Accipiter francesiae) on haukkojen heimoon kuuluva lintu. Sitä tavataan Komoreilla, Madagaskarissa ja Mayottessa. Populaation suuruus lasketaan kymmenissätuhansissa, ja se arvioidaan vakaaksi.[1]
Sen elinpiiriä on subtrooppiset ja trooppiset kosteat alavat ja vuoristometsät 2000 metrin korkeuteen, kuivat savannit, istutukset ja viljelmät.[3]
Sillä on neljä alalajia:[2]
Madagaskarinvarpushaukka (Accipiter francesiae) on haukkojen heimoon kuuluva lintu. Sitä tavataan Komoreilla, Madagaskarissa ja Mayottessa. Populaation suuruus lasketaan kymmenissätuhansissa, ja se arvioidaan vakaaksi.
Sen elinpiiriä on subtrooppiset ja trooppiset kosteat alavat ja vuoristometsät 2000 metrin korkeuteen, kuivat savannit, istutukset ja viljelmät.
Accipiter francesiae
L'Épervier de Frances (Accipiter francesiae précédemment Accipiter francesii) est une espèce d'oiseaux appartenant au groupe des rapaces diurnes et à la famille des Accipitridae.
Cet oiseau mesure 30 à 35 cm [citation nécessaire], la femelle étant un peu plus grande que le mâle.
Le mâle présente le dessus de la tête, les joues, les parties supérieures du corps (y compris le dessus des ailes) et la queue gris bleu sombre et la gorge blanche.
D'après Alan P. Peterson, 4 sous-espèces ont été décrites :
Accipiter francesiae
L'Épervier de Frances (Accipiter francesiae précédemment Accipiter francesii) est une espèce d'oiseaux appartenant au groupe des rapaces diurnes et à la famille des Accipitridae.
Lo sparviero di Frances (Accipiter francesiae A. Smith, 1834) è un uccello rapace della famiglia degli Accipitridi diffuso nella regione malgascia[2].
Misura 28–35 cm di lunghezza, per un peso di 104-140 g nel maschio e di 112-185 g nella femmina; l'apertura alare è di 40–54 cm[3].
Questo piccolo rapace possiede un becco relativamente grande, corte ali appuntite, una lunga coda, zampe piuttosto allungate ma piedi corti. I sessi differiscono tra loro nell'aspetto. La femmina è in media più grande del 13%. I giovani hanno un piumaggio abbastanza simile a quello della femmina.
Nel maschio adulto della sottospecie nominale, le parti superiori sono grigio scuro, ma la testa è leggermente più chiara. La coda presenta una banda subterminale nera. Le regioni inferiori sono bianche con un numero variabile di sottili barre rosse o grigio-brunastre sul petto e sulla parte alta dei fianchi. La femmina presenta parti superiori marroni che contrastano con il grigio del cappuccio e dei lati della testa. La coda è barrata. Le parti inferiori sono bianche, barrate di bruno-rossastro. I giovani non sono molto diversi dalle loro madri. Tuttavia, si distinguono per le parti superiori di colore bruno-rossastro striate di bianco sul sopracciglio e sulla nuca, nonché per le barre più larghe e più marroni sulle parti inferiori. L'iride, la cera e le zampe sono tutte più o meno giallastre, ma il maschio ha l'iride leggermente più arancione. I giovani hanno la cera e le zampe più chiare e più verdastre. Le diverse sottospecie si distinguono per le dimensioni più piccole e l'assenza di dimorfismo. La razza griveaudi è più piccola di quella nominale; gli esemplari di entrambi i sessi hanno un piumaggio che assomiglia a quello del maschio della razza nominale, ma con il petto sfumato e vermicolato di rosa-salmone; quattro bande sono visibili sulla coda. La razza pusillus è anch'essa più piccola. Le parti inferiori sono bianche con una sfumatura grigia limitata ai lati del petto e alla parte alta dei fianchi. Le barre delle parti inferiori sono appena visibili. Nella razza brutus, entrambi i sessi hanno un piumaggio simile a quello della femmina della sottospecie nominale, con parti superiori marroni chiare, guance chiare e testa più grigia. Le parti inferiori sono bianche con barre rosse molto pronunciate sul petto. I maschi non possono essere confusi con nessun altro accipitride endemico del Madagascar. Le femmine e i giovani ricordano più o meno lo sparviero del Madagascar (Accipiter madagascariensis), anche se quest'ultimo ha ali più arrotondate, coda più corta e più squadrata e strisce nere più sottili sulle parti inferiori[3].
Gli sparvieri di Frances emettono dei kee kee kee penetranti, ma lanciano anche dei quit quit quit quit striduli che ricordano vagamente il grido dell'astore africano (Accipiter tachiro). Ignoriamo, tuttavia, quale sia la funzione di tutte queste grida[3].
Gli sparvieri di Frances sono uccelli sorprendentemente disinvolti e avvicinabili, il che consente di osservarli con facilità. Si appollaiano generalmente in ambienti aperti, su un ramo morto o su un palo. Questi uccelli vivono solitamente in coppia, anche al di fuori della stagione di nidificazione. Amano planare al di sopra degli alberi, ma non abbiamo a disposizione una descrizione dettagliata delle loro parate aeree. Gli sparvieri di Frances sono probabilmente sedentari. Nelle Comore, sembra non esserci apparentemente nessun movimento da un'isola all'altra. Tuttavia, dopo l'involo, i giovani sono soggetti a movimenti di dispersione[3].
Gli sparvieri si nutrono principalmente di rettili, in particolare di camaleonti. Anche insetti di grandi dimensioni come locuste e coleotteri costituiscono una parte importante della dieta. Anfibi, piccoli uccelli e piccoli mammiferi come i roditori integrano il menu. A differenza di molti rapaci del genere Accipiter, questi astori cacciano quasi esclusivamente alla posta, fiondandosi dai loro posatoi per catturare le loro prede sul terreno o nel fogliame. Per fare questo, talvolta il maschio e la femmina collaborano tra loro[3].
Gli sparvieri di Frances si riproducono da settembre a febbraio. Costruiscono una struttura piuttosto grande fatta di pezzi di legno e rivestita con foglie. Un nido rinvenuto in una piantagione di manghi misurava 35 centimetri di diametro e all'interno era tappezzato di chiodi di garofano. Il nido di solito è situato tra 4,5 e 15 metri di altezza dal suolo in una foresta o in una piantagione; talvolta viene costruito in un ciuffo di epifite. La covata comprende in media da 3 a 5 uova. La durata dell'incubazione e del soggiorno dei giovani nel nido è ancora sconosciuta[3].
Originariamente, gli sparvieri di Frances frequentavano quasi esclusivamente le foreste primarie e le savane alberate, ma recentemente si sono adattati a vivere nelle foreste degradate e nei boschetti in corso di rigenerazione. Si trovano anche nei terreni coltivati ove crescano alcuni alberi, nei parchi, nei grandi giardini e nelle piantagioni di palme da cocco, caffè, sisal, manghi o altri alberi da frutto. Nelle Comore, frequentano anche le mangrovie. Gli sparvieri di Frances possono essere osservati ad altitudini che vanno dal livello del mare fino a 2000 metri.
Gli sparvieri di Frances sono endemici del Madagascar e delle Comore. Nella prima di queste regioni sono comuni in tutta l'isola, nonostante siano più rari nella sua parte meridionale. Nelle Comore, la loro presenza è incerta a Mohéli e sono praticamente scomparsi da Anjouan[3].
Questa specie viene ufficialmente suddivisa in quattro sottospecie[2]:
È il più comune dei tre rapaci del genere Accipiter che vivono nel Madagascar. Tuttavia, è piuttosto raro nelle regioni aride del sud dell'isola. Nelle Comore, il suo stato di conservazione differisce molto a seconda delle isole. È piuttosto raro a Grande Comore e sull'orlo dell'estinzione ad Anjouan. Al contrario, è piuttosto comune a Mayotte, specialmente nella parte occidentale dell'isola e a basse altitudini. La superficie totale del suo areale si approssima ai 600.000 chilometri quadrati e si stima che supporti la presenza di almeno 40.000 coppie. Stando così le cose, gli effettivi globali dovrebbero raggiungere più di 100.000 individui, compresi giovani e immaturi. La sua grande adattabilità alle piantagioni e ai giardini è una garanzia di successo per il futuro. L'astore di Frances è considerato da tutte le organizzazioni competenti come «specie a rischio minimo» (Least Concern)[1].
Lo sparviero di Frances (Accipiter francesiae A. Smith, 1834) è un uccello rapace della famiglia degli Accipitridi diffuso nella regione malgascia.
De Madagaskarshikra (Accipiter francesiae) is een roofvogel uit de familie van de havikachtigen (Accipitridae).
Deze soort telt 4 ondersoorten:
De Madagaskarshikra (Accipiter francesiae) is een roofvogel uit de familie van de havikachtigen (Accipitridae).
Krogulec malgaski (Accipiter francesiae) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Jego grzbiet ma odcień ciemnoszary. Głowa jest jaśniejsza, ogon szary, klatka piersiowa i brzuch białe w szaro-rude, niewyraźne paski. Osobniki tego gatunku osiągają długość 21-29 cm a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 40-54 cm. Wyróżnia się cztery podgatunki tego gatunku:
Krogulce malgaskie żyją w lasach wszystkich typów, na plantacjach palmy kokosowe, kawy, kakao, agawy i drzew owocowych, a także w parkach i dużych ogrodach. Żywią się niewielkimi ssakami, mniejszymi ptakami, żabami, jaszczurkami i dużymi owadami. Polują z ukrycia, po dostrzeżeniu ofiary łapiąc ja na ziemi bądź w powietrzu.
Krogulec malgaski (Accipiter francesiae) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Jego grzbiet ma odcień ciemnoszary. Głowa jest jaśniejsza, ogon szary, klatka piersiowa i brzuch białe w szaro-rude, niewyraźne paski. Osobniki tego gatunku osiągają długość 21-29 cm a rozpiętość ich skrzydeł wynosi 40-54 cm. Wyróżnia się cztery podgatunki tego gatunku:
Accipiter francesiae brutus, występujący na wyspie Majotta, Accipiter francesiae francesii, występujący na Madagaskarze, Accipiter francesiae griveaudi, występujący na Wielkim Komorze, Accipiter francesiae pusillus, występujący na Anjouan.Krogulce malgaskie żyją w lasach wszystkich typów, na plantacjach palmy kokosowe, kawy, kakao, agawy i drzew owocowych, a także w parkach i dużych ogrodach. Żywią się niewielkimi ssakami, mniejszymi ptakami, żabami, jaszczurkami i dużymi owadami. Polują z ukrycia, po dostrzeżeniu ofiary łapiąc ja na ziemi bądź w powietrzu.
Franceshök[3] (Accipiter francesiae) är en liten hök i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar.[2]
Arten förekommer på Madagaskar och i Komorerna. Den delas upp i fyra underarter endemiska för fyra olika öar:[2]
Underarten pusillus kan vara utdöd.
DNA-studier visar att Accipiter så som det är konstituerat idag är parafyletiskt gentemot kärrhökarna i Circus.[4][5][6][7] Det medför att antingen flyttas de distinkta kärrhökarna till Accipiter eller så delas Accipiter upp i flera mindre släkten. För franceshökens del skulle det innebära att den därför behöver flyttas till ett annat släkte, möjligen Tachyspiza.
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Fågelns svenska och vetenskapliga artnamn hedrar Lady Henrietta Frances Cole (1784-1847, född Harris), gift med Sir Galbraith Lowry Cole, guvernör över Kapkolonin 1828-1833.[8]
Wikispecies har information om Accipiter francesiae.
Franceshök (Accipiter francesiae) är en liten hök i familjen hökartade rovfåglar inom ordningen hökfåglar.
Frances atmacası (Accipiter francesiae), atmacagiller (Accipitridae) familyasından yırtıcı bir kuş türü. Madagaskar'a özgüdür.
Gündüz yırtıcı kuşları ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Ó Frances (danh pháp hai phần: Accipiter francesiae) là một loài chim thuộc họ Ưng (Accipitridae)[2]. Chúng được đặt tên để tưởng nhớ bà Frances Cole, vợ của thống đốc thuộc địa Cape Lowry Cole.
Chim này có chiều dài thân 21 đến 29 cm, đuôi dài 10–16 cm, sải cánh rộng 40–54 cm, kích thước con mái lớn hơn con trống khoảng 13%.
Thức ăn của Ó Frances chủ yếu là bò sát, đặc biệt là tắc kè hoa và các loài côn trùng lớn bao gồm châu chấu và bọ cánh cứng. Đôi khi chúng cũng ăn động vật lưỡng cư, chim và động vật gặm nhấm nhỏ.
Theo Alan P. Peterson, Ó Frances có 4 phân loài gồm:
Theo Ferguson-Lees & Christie, số cá thể của loài này khoảng 100.000 con.[3] Năm 2008, IUCN xếp loài này vào nhóm "ít quan tâm".[1]
|puhlisher= (trợ giúp) (tiếng Pháp)
Ó Frances (danh pháp hai phần: Accipiter francesiae) là một loài chim thuộc họ Ưng (Accipitridae). Chúng được đặt tên để tưởng nhớ bà Frances Cole, vợ của thống đốc thuộc địa Cape Lowry Cole.
Accipiter francesiae (A. Smith, 1834)
Синонимы
Мадагаскарский ястреб[1] (лат. Accipiter francesiae) — вид хищных птиц из семейства ястребиных (Accipitridae), обитающий на Мадагаскаре и Коморских островах. Видовой эпитет дан в честь леди Франс Коул (1784—1847), жены губернатора Капской колонии (с 1828 по 1833 годы) сэра Лоури Коула[en] (1772—1842).
Мадагаскарский ястреб длиной от 21 до 29 см, размах крыльев составляет от 40 до 54 см, длина хвоста от 10 до 16 см. Длина самцов составляет всего 70 % длины самок.
Самец номинативной формы имеет тёмно-серую окраску верхней части тела и светло-серую окраску головы. Серый хвост имеет черноватую полосу. Нижняя часть тела белая с тонкими красно-бурыми или бурыми полосами на груди и боковых сторонах. В полёте заметны полосы на груди и плечах. Крылья имеют белую окантовку. Самки сверху коричневые, хвост имеет тонкие тёмно-коричневые полосы, широкую тёмно-коричневую полосу и тонкую белую полосу на конце. Нижняя сторона белая с узкими красно-коричневыми полосами.
Глаза, восковица и ноги более или менее жёлтые. У самца цвет радужки оранжевый. У молодых птиц восковица и ноги светлые и больше зеленоватые.
Призывный крик звучит как резкое «кии-кии-кии» или «квит-квит-квит-квит» и имеет сходство с призывом африканского тетеревятника (Accipiter tachiro).
Мадагаскарский ястреб был первоначально лесным обитателем. Тем не менее, он смог приспособиться к антропогенным изменениям жизненного пространства на Мадагаскаре и населяет сегодня также деградировавшие и вторичные леса, лесные саванны, буш, культурные ландшафты с редкими деревьями, парками, большие сады, а также плантации какао, кофе, кокосового ореха, мексиканской агавы и фруктовые плантации. На Коморских островах он гнездится также в манграх. Его можно встретить в высокогорьях на высоте до 2000 м над уровнем моря.
Мадагаскарский ястреб питается преимущественно рептилиями, в частности, хамелеонами, а также крупными насекомыми, включая саранчу и жуков. Иногда он ловит также земноводных, мелких птиц и грызунов. В противоположность многим видам рода он охотится почти исключительно из открытых засад, в качестве которых часто служат столбы или сухие ветви. Пары иногда охотятся совместно.
Мадагаскарский ястреб живёт вне периода размножения в парах. Период размножения длится с сентября по февраль. Относительно большое гнездо сооружается из веток и выкладывается изнутри листьями. В кладке от 3-х до 5-и яиц. Сведения об инкубационном и выводковом периодах, а также о количестве птенцов отсутствуют.
Выделяют четыре подвида, из которых один, предположительно, вымер:
Мадагаскарский ястреб (лат. Accipiter francesiae) — вид хищных птиц из семейства ястребиных (Accipitridae), обитающий на Мадагаскаре и Коморских островах. Видовой эпитет дан в честь леди Франс Коул (1784—1847), жены губернатора Капской колонии (с 1828 по 1833 годы) сэра Лоури Коула[en] (1772—1842).
