Les smilacacees (nome científicu Smilacaceae), son una familia de plantes monocotiledónees orixinaries de rexones templaes y tropicales del mundu, son munches vegaes trepadores espinoses. Les fueyes son espiralaes y peciolaes, tienen bilortos pareaos peciolares, y la llámina tien munches venes fuertes llonxitudinales y venación fina reticulada. Les flores son bastante pequeñes, típiques de monocotiledónees, n'inflorescencies umbelaes, el frutu ye una baga. La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III (2009[3]) y el APWeb (2001 d'equí p'arriba[2]). Los analises moleculares d'ADN recién respuenden por la inclusión de los pequeños xéneros Heterosmilax y Pseudosmilax en Smilax, quedando polo tanto como únicu xéneru de la familia. Ye una smilacácea la fonte del saborizante alzaparrilla (Smilax aspera).
Enredaderes o dacuando yerbes erectas, munches vegaes con rizomes gruesos, como tubérculos. Saponines esteroideas presentes. Pelos simples, proyeiciones apuntiaes ensin venación ("prickles") munches vegaes presentes.
Fueyes alternes y espirales, simples, enteres a espinosu-serraes, estremaes nun pecíolu y una llámina, con venación palmetada, con venes primaries converxendo, y claramente conectaes por un retículo de venes d'orde más altu, con un par de bilortos cerca de la base del peciolu.
Inflorescencies determinaes, en umbela, terminal o axilar.
Flores unisexual (plantes dioicas), radiales, y inconspicuas.
tépalos 6, dixebraos a llixeramente conaos,inxeríos.
Estambres usualmente 6, filamentos separaos a llixeramente conaos, anteres usualmente uniloculares por cuenta de la confluencia de 2 lóculos, polen monosulcáu o más o menos ensin apertures, exina con pequeños escayos.
3 carpelos, conaos, ovariu súperu, usualmente con placentación axilar, 3 estigmes, más o menos elongaos. 1 óvulu o 2 en cada lóculo, anátropos o ortótropos.
Néctar producíu na base de los tépalos y estames.
El frutu ye una baga con 1-3 granes, granes más o menos globoses, non negres.
Llargamente distribuyíes en rexones tropicales a templaes.
Les pequeñes flores de Smilacaceae son polinizadas por inseutos (abeyes, mosques).
Los frutos son tremaos por páxaros.
La monofilia de Smilacaceae como equí circunscripta, col únicu xéneru Smilax, ta sofitada por datos moleculares y morfolóxicos (Judd 1998,[4] Cameron y Fu 2006[5]). La familia puede tar cercanamente rellacionada con Rhipogonaceae, Philesiaceae, y Liliaceae (Chase et al. 1995a,[6] 2006,[7] Conran 1998,[8] Fay et al. 2006,[9] Rudall et al. 2000a[10]).
Magar similar a Dioscoreaceae (Dahlgren et al. 1985[11]), que tamién son viñes con fueyes reticulaes, la so morfoloxía (Conran 1989[12]) y secuencies d'ADN (Chase et al. 1993,[13] 1995a,[6] 2000,[14] Soltis et al. 2000[15]) sostienen el so allugamientu nos Liliales.
La familia foi dalguna vegada definida en forma más amplia (Cronquist 1981[16]), incluyendo xéneros como Luzuriaga y Petermannia, pero la inclusión d'estos xéneros resultaría nuna familia parafilética (Chase et al. 1995a,[6] 2006,[7] Fay et al. 2006,[9] Rudall et al. 2000a[10]).
El vezu non trepador ye deriváu y apaeció más d'una vegada dientro de Smilax (Fu et al. 2005[17]).
Smilax aspera puede ser hermana del restu de les especies (Cameron y Fu 2006[5]).
La familia foi reconocida pol APG III (2009[3]), el Linear APG III (2009[1]) asignó-y el númberu de familia 59. La familia yá fuera reconocida pol APG II (2003[18]).
El sistema APG II, de 2003 (ensin cambeos dende'l sistema APG, de 1998), allugar nel orde Liliales, clado monocotiledónees. Nel APG II ye una familia de probablemente dos xéneros: Heterosmilax y el mayor Smilax. Nel APWebsite y en Judd (2007) ye una familia d'un únicu xéneru, Smilax, con Heterosmilax incluyíu nél.
Otros sistemes más antiguos de clasificación:
1 xéneru, 310 especies. Como equí circunscripta l'únicu xéneru ye Smilax.
Munches especies de Smilax son usaes en medicina, el xéneru ye tamién la fonte del saborizante alzaparrilla.
Los tarmos nuevos, les bagues, y los tubérculos dacuando cómense.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les smilacacees (nome científicu Smilacaceae), son una familia de plantes monocotiledónees orixinaries de rexones templaes y tropicales del mundu, son munches vegaes trepadores espinoses. Les fueyes son espiralaes y peciolaes, tienen bilortos pareaos peciolares, y la llámina tien munches venes fuertes llonxitudinales y venación fina reticulada. Les flores son bastante pequeñes, típiques de monocotiledónees, n'inflorescencies umbelaes, el frutu ye una baga. La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III (2009) y el APWeb (2001 d'equí p'arriba). Los analises moleculares d'ADN recién respuenden por la inclusión de los pequeños xéneros Heterosmilax y Pseudosmilax en Smilax, quedando polo tanto como únicu xéneru de la familia. Ye una smilacácea la fonte del saborizante alzaparrilla (Smilax aspera).
Les esmilacàcies (Smilacaceae), són una família de plantes monocotiledònies originàries de regions temperades i tropicals del món, sovint són enfiladisses espinoses. Les fulles són espiralades i peciolades, posseeixen circells apariats peciolars, i la làmina presenta moltes venes fortes longitudinals i venació fina reticulada. Les flors són bastant petites, típiques de monocotiledònies, en inflorescències umbel·lades i el fruit és una baia.
Přestupovité (Smilacaceae Vent.) je čeleď jednoděložných rostlin z řádu liliotvaré (Liliales).
Jsou to převážně liány nebo keře, méně často byliny, zpravidla s oddenky. U lián jsou většinou úponky, původem z řapíku. Listy jsou jednoduché, převážně střídavé, řidčeji vstřícné, řapíkaté až skoro přisedlé, většinou bez listových pochev, řidčeji s nimi. Čepel je nejčastěji kopinatá až vejčitá, obvykle kožovitá, celokrajná, většinou s dlanitou žilnatinou, 3-7 hlavních žilek spojeno sítí vedlejších. Jsou to dvoudomé rostliny. Květy jsou většinou v převislých úžlabních květenstvích, v okolících, hroznech či klasech okolíků. Květy jsou malé, okvětních lístků je 6, volné nebo srostlé v okvětní trubku, žlutavé, zelenavé až bronzové barvy. V samčích květech je většinou 6 tyčinek, v samičích někdy staminodia. Gyneceum v samičích květech je srostlé ze 3 plodolistů, čnělky jsou 3, v samčích květech může být přítomno pistillodium. Plodem je bobule, červené, oranžové, purpurové, modré nebo černé barvy[1],[2],[3].
Je známo asi 370 druhů, které jsou rozšířeny ve velké části světa, v tropech až subtropech s přesahem do teplejších částí mírného pásma. V Evropě však poměrně málo, v jižní Evropě roste Smilax aspera, v jihovýchodní Smilax excelsa[4]. Kromě rozsáhlého rodu Smilax roste v Asii ještě cca 12 druhů, které jsou vyčleňovány do menšího rodu Heterosmilax[5], lišící se hlavně srostlými okvětními lístky. Někdy tento rod není uznáván, potom čeleď obsahuje pouze jediný rod Smilax[6]. Rod Rhipogonum, který sem byl někdy řazen, je v systému APG II řazen do samostatné čeledi Rhipogonaceae.
Přestupovité (Smilacaceae Vent.) je čeleď jednoděložných rostlin z řádu liliotvaré (Liliales).
Sarsaparil-familien (Smilacaceae) rummer 3 slægter og ca. 300 arter, der er udbredt i Østasien, Nordamerika og Europa. Det er flerårige, stedsegrønne, tornede og træagtige eller urteagtige planter, der klatrer på forskellig måde. De danner jordstængler eller knolde. De overjordiske dele kan ofte være behårede. Bladene er modsatte eller oftest: spredt stillede og hele med hel rand og netagtige bladribber. De er glatte, seje og læderagtige, og de har ofte en ubehagelig lugt. Blomsterne er 3-tallige og regelmæssige, men særbo, og de danner forskellige typer af stande. Frugterne er bær med ét til tre frø.
Slægter
Die Stechwindengewächse (Smilacaceae) sind eine Familie in der Ordnung der Lilienartigen (Liliales). Die nur zwei Gattungen mit etwa 315 Arten sind hauptsächlich in den Tropen bis Subtropen fast weltweit verbreitet, nur wenige Arten gedeihen in gemäßigten Gebieten.
Es sind stachelige, immergrüne, ausdauernde, verholzende oder krautige Pflanzen, die auf unterschiedliche Weise kletternd wachsen. Sie bilden Rhizome oder Knollen als Überdauerungsorgane. Oberirdische Pflanzenteile können bei manchen Arten behaart sein. Es ist Korkkambium vorhanden. Sekundäres Dickenwachstum ist nicht vorhanden.
Die meist wechselständig, manchmal gegenständig angeordneten Laubblätter sind gestielten bis fast ungestielt. Die oft ledrigen, derben Blattspreiten sind einfach und ganzrandig mit netzartiger Nervatur. Bei manchen Arten riechen die Laubblätter unangenehm. Die Stomata sind anomocytisch.
Sie sind zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch). Die Blüten stehen einzeln oder in unterschiedlich aufgebauten, beispielsweise doldigen, ährigen oder traubigen Blütenständen zusammen. Die eingeschlechtigen Blüten sind radiärsymmetrisch und dreizählig. Es sind zwei Kreise mit je drei Blütenhüllblättern vorhanden, die gleich- oder verschiedengestaltet sind und frei bis mehr oder weniger hoch verwachsen sein können. Die Blütenhüllblätter des inneren Kreise können reduziert oder gefranst sein. In den männlichen Blüten sind meist sechs, selten drei, neun, zwölf, 15 oder 18 fertile Staubblätter vorhanden, die frei oder verwachsen sein können. In den weiblichen Blüten ist selten nur ein Fruchtblatt vorhanden, meist sind drei Fruchtblätter zu einem oberständigen, meist dreifächerigen Fruchtknoten verwachsen. Es sind ein oder zwei Samenanlagen je Fruchtknotenfach vorhanden. Die meist drei Griffel sind frei oder teilweise verwachsen. Die Bestäubung erfolgt durch Insekten (Entomophilie).
Es werden fleischige Beeren gebildet, die meist ein bis drei Samen enthalten. Die Samen besitzen ölhaltiges Endosperm und einen, meist kleinen, gut entwickelten Embryo. Die Samenschale (Testa) enthält kein Phytomelan.
Als Chromosomengrundzahlen wurden x = 10, 13–16 ermittelt.
Es sind Saponine vorhanden.
Die Familie Smilacaceae wurde unter 1799 dem Namen „Smilaceae“ durch Étienne Pierre Ventenat in Tableau du Regne Vegetal, 2, S. 146 aufgestellt. Typusgattung ist Smilax L. Früher wurden die hier enthaltenen Arten in die Familie der Liliaceae eingeordnet.
Die Verbreitung ist hauptsächlich pantropisch und einige Arten gibt es in Gemäßigten Gebieten.
Zur Familie der Stechwindengewächse (Smilacaceae) gehören nur zwei Gattungen[1] mit etwa 315 Arten:
Die Stechwindengewächse (Smilacaceae) sind eine Familie in der Ordnung der Lilienartigen (Liliales). Die nur zwei Gattungen mit etwa 315 Arten sind hauptsächlich in den Tropen bis Subtropen fast weltweit verbreitet, nur wenige Arten gedeihen in gemäßigten Gebieten.
Смилакс котыр (латин Smilacaceae) — лилия чукӧрса быдмӧг котыр. Смилаксъяс 2 увтыр да 315 сикас.
Смилакс котыр (лат. Smilacaceae) — быдмассэзлöн лилия чукöрись котыр. Смилакс котырын 2 увтыр да 315 вид.
Смилакс котыр (латин Smilacaceae) — лилия чукӧрса быдмӧг котыр. Смилаксъяс 2 увтыр да 315 сикас.
Смилакс котыр (лат. Smilacaceae) — быдмассэзлöн лилия чукöрись котыр. Смилакс котырын 2 увтыр да 315 вид.
Smilacaceae, the greenbriers, is a family of flowering plants. While they were often assigned to a more broadly defined family Liliaceae, most recent botanists have accepted the two as distinct families, diverging around 55 million years ago during the Early Paleogene. One characteristic that distinguishes Smilacaceae from most of the other members of the Liliaceae-like Liliales is that it has true vessels in its conducting tissue. Another is that the veins of the leaves, between major veins, are reticulate (net-shaped), rather than parallel as in most monocots.[3]
The APG II system, of 2003 (unchanged from the APG system, of 1998), recognizes this family and places it in the order Liliales, in the clade monocots. Earlier it was a family of two genera, Heterosmilax and Smilax, but DNA studies have shown that Heterosmilax has arisen from Smilax and the two genera are now merged. This results in Smilax being the only genus in Smilacaceae with about 210 known species.[4][5] The family occurs throughout the tropical and warm temperate regions of the world. Members of this family typically have woody roots and a climbing or vining form. Some have woody vining stems, often with thorns, while others are herbaceous above ground and thornless.
Other placements of the family include:
Members of this family can be herbaceous to "woody" vines. They grow from this rhizomes and are often armed with prickles on the stems and/or leaves. Leaves are alternate and simple; and entire to spinose-serrate. Some members of this family have coriaceous (leathery) leaves. Venation of the leaves may be palmate to reticulate. A pair of tendrils often appear near the base of the petiole. The inflorescence type for members of this family is an umbel. The flowers are inconspicuous, radial and unisexual. The flowers are made of 6 tepals, 6 stamens and 3 carpels. The fruit type of all members of Smilacaceae is a berry. The number of seeds per berry is 1–3. Nectaries are located at the base of the tepals.
While both genera are dioecious and nearly indistinguishable vegetatively, their flowers differ markedly. The flower of Heterosmilax is fused into a deep bottle-shaped tube containing prominent nectaries and its stamens are connected at the bottom, whereas flowers of Smilax are typically small with unfused floral parts. Smilax is a much larger and more widely distributed genus than Heterosmilax. Heterosmilax has only twelve species which are confined to China, Japan, tropical Asia, Singapore, Malaysia, and the surrounding islands.
Some taxonomists separate the herbaceous plants native to North America in Smilax as the genus Nemexia, which is known for its malodorous flowers. Smilax would then be left with only plants of a woody, vining form with thorns. However, the Flora of North America does not recognise Nemexia, nor does the Missouri Botanical Garden's Angiosperm Phylogeny Website.[6]
Smilacaceae, the greenbriers, is a family of flowering plants. While they were often assigned to a more broadly defined family Liliaceae, most recent botanists have accepted the two as distinct families, diverging around 55 million years ago during the Early Paleogene. One characteristic that distinguishes Smilacaceae from most of the other members of the Liliaceae-like Liliales is that it has true vessels in its conducting tissue. Another is that the veins of the leaves, between major veins, are reticulate (net-shaped), rather than parallel as in most monocots.
Las esmilacáceas (nombre científico Smilacaceae), son una familia de plantas monocotiledóneas muchas veces trepadoras originarias de regiones templadas y tropicales del mundo. Las hojas son espiraladas y pecioladas, poseen zarcillos pareados peciolares, y la lámina tiene muchas venas fuertes longitudinales y venación fina reticulada. Las flores son bastante pequeñas, típicas de monocotiledóneas, en inflorescencias umbeladas, el fruto es una baya. La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III (2009[3]) y el APWeb (2001 en adelante[2]). Los análisis moleculares de ADN recientes avalan la inclusión de los pequeños géneros Heterosmilax y Pseudosmilax en Smilax, quedando por lo tanto como único género de la familia. Es una smilacácea la fuente del saborizante zarzaparrilla (Smilax aspera).
Enredaderas u ocasionalmente hierbas erectas, muchas veces con rizomas gruesos, como tubérculos. Saponinas esteroideas presentes. Pelos simples, proyecciones puntiagudas sin venación ("prickles") muchas veces presentes.
Hojas alternas y espirales, simples, enteras a espinoso-serradas, diferenciadas en un pecíolo y una lámina, con venación palmada, con venas primarias convergiendo, y claramente conectadas por un retículo de venas de orden más alto, con un par de zarcillos cerca de la base del pecíolo.
Inflorescencias determinadas, en umbela, terminal o axilar.
Flores unisexual (plantas dioicas), radiales, e inconspicuas.
Tépalos 6, separados a ligeramente conados,imbricados.
Estambres usualmente 6, filamentos separados a ligeramente conados, anteras usualmente uniloculares debido a la confluencia de 2 lóculos, polen monosulcado o más o menos sin aperturas, exina con pequeñas espinas.
3 carpelos, conados, ovario súpero, usualmente con placentación axilar, 3 estigmas, más o menos elongados. 1 óvulo o 2 en cada lóculo, anátropos u ortótropos.
Néctar producido en la base de los tépalos y estambres.
El fruto es una baya con 1-3 semillas, semillas más o menos globosas, no negras.
Ampliamente distribuidas en regiones tropicales a templadas.
Las pequeñas flores de Smilacaceae son polinizadas por insectos (abejas, moscas).
Los frutos son dispersados por pájaros.
La monofilia de Smilacaceae como aquí circunscripta, con el único género Smilax, está sustentada por datos moleculares y morfológicos (Judd 1998,[4] Cameron y Fu 2006[5]). La familia puede estar cercanamente relacionada con Rhipogonaceae, Philesiaceae, y Liliaceae (Chase et al. 1995a,[6] 2006,[7] Conran 1998,[8] Fay et al. 2006,[9] Rudall et al. 2000a[10]).
Si bien similar a Dioscoreaceae (Dahlgren et al. 1985[11]), que también son plantas guiadoras con hojas reticuladas, su morfología (Conran 1989[12]) y secuencias de ADN (Chase et al. 1993,[13] 1995a,[6] 2000,[14] Soltis et al. 2000[15]) sostienen su ubicación en los Liliales.
La familia fue alguna vez definida en forma más amplia (Cronquist 1981[16]), incluyendo géneros como Luzuriaga y Petermannia, pero la inclusión de estos géneros resultaría en una familia parafilética (Chase et al. 1995a,[6] 2006,[7] Fay et al. 2006,[9] Rudall et al. 2000a[10]).
El hábito no trepador es derivado y ha aparecido más de una vez dentro de Smilax (Fu et al. 2005[17]).
Smilax aspera puede ser hermana del resto de las especies (Cameron y Fu 2006[5]).
La familia fue reconocida por el APG III (2009[3]), el Linear APG III (2009[1]) le asignó el número de familia 59. La familia ya había sido reconocida por el APG II (2003[18]).
El sistema APG II, de 2003 (sin cambios desde el sistema APG, de 1998), la ubica en el orden Liliales, clado monocotiledóneas. En el APG II es una familia de probablemente dos géneros: Heterosmilax y el mayor Smilax. En el APWebsite y en Judd (2007) es una familia de un único género, Smilax, con Heterosmilax incluido en él.
Otros sistemas más antiguos de clasificación:
1 género, 310 especies. Como aquí circunscripta el único género es Smilax.
Muchas especies de Smilax son usadas en medicina, el género es también la fuente del saborizante zarzaparrilla.
Los tallos jóvenes, las bayas, y los tubérculos ocasionalmente se comen.
|coautores= (ayuda)
|fechaacceso= requiere |url= (ayuda) |coautores= (ayuda); |fechaacceso= requiere |url= (ayuda) |coautores= (ayuda) |fechaacceso= requiere |url= (ayuda) |coautores= (ayuda); |fechaacceso= requiere |url= (ayuda) |coautores= (ayuda) |coautores= (ayuda) |fechaacceso= requiere |url= (ayuda) |coautores= (ayuda); |fechaacceso= requiere |url= (ayuda) |coautores= (ayuda) |coautores= (ayuda) |coautores= (ayuda); |fechaacceso= requiere |url= (ayuda) Las esmilacáceas (nombre científico Smilacaceae), son una familia de plantas monocotiledóneas muchas veces trepadoras originarias de regiones templadas y tropicales del mundo. Las hojas son espiraladas y pecioladas, poseen zarcillos pareados peciolares, y la lámina tiene muchas venas fuertes longitudinales y venación fina reticulada. Las flores son bastante pequeñas, típicas de monocotiledóneas, en inflorescencias umbeladas, el fruto es una baya. La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III (2009) y el APWeb (2001 en adelante). Los análisis moleculares de ADN recientes avalan la inclusión de los pequeños géneros Heterosmilax y Pseudosmilax en Smilax, quedando por lo tanto como único género de la familia. Es una smilacácea la fuente del saborizante zarzaparrilla (Smilax aspera).
Sarsaparillakasvit (Smilacaceae) on kasviheimo koppisiemenisten Liliales-lahkossa. Heimossa on vain sarsaparillojen suku (Smilax).
Sarsaparillat ovat usein piikkisiä kiipeileviä köynnöksiä tai liaaneja, harvemmin ruohoja. Lehdet ovat kierteisesti tai kahdessa rivissä ja ruodillisia, ruotiin liittyy kärhipari, ja lapa on verkkosuoninen ja siinä on useita vahvoja pitkittäissuonia. Kukat ovat melko pieniä, tyypillisiä yksisirkkaisten kukkia, ja sijaitsevat sarjoissa. Hedelmä on marja.[1]
Sarsaparillojen varret kasvavat tavallisesti monopodiaalisesti eli varsijatkoisesti. Flavonoleja esiintyy, lehdissä on putkiloita, kasveissa on limasoluja. Kukat ovat yksineuvoisia ja kasvit kaksikotisia. Heteitä on 3–12, ja niissä on mettä erittäviä karvoja. Siitepölyhiukkanen on aukoton, vaihtelevasti pallomainen, enemmän tai vähemmän piikkinen. Emikukissa on joutoheteitä, vartalo on lyhyt tai puuttuu, sen haarat ovat luottipintaisia ja pitkiä. Kussakin emilehdessä on yksi tai harvemmin kaksi riippuvaa siemenaihetta. Siemenet ovat enimmäkseen pyöreitä.[1]
Sarsaparillalajeja kasvaa tropiikissa ja lämpimillä alueilla, Euroopassa vain etelässä.[2]
Sarsaparillojen sukuun kuuluu 210 lajia. Lähintä sukua niille ovat liljakasvit (Liliaceae).[1]
Tunnetuimpia lajeja ovat piikkisarsaparilla (Smilax aspera), kanariansarsaparilla (S. canariensis), kiinansarsaparilla (S. china), natalinsarsaparilla (S. kraussiana), maustesarsaparilla (S. regelii) ja rohtosarsaparilla (S. siphilitica).[3]
Kanariansarsaparilla (Smilax canariensis).
Kiinansarsaparilla (Smilax china).
Sarsaparillakasvit (Smilacaceae) on kasviheimo koppisiemenisten Liliales-lahkossa. Heimossa on vain sarsaparillojen suku (Smilax).
La famille des Smilacacées regroupe des plantes monocotylédones ; elle comprend 370 espèces réparties en 2 ou 3 genres.
Ce sont des plantes herbacées ou des lianes, pérennes, rhizomateuses ou tubéreuses, des régions tempérées à tropicales. C'est une famille largement répandue.
Le nom vient du genre Smilax dérivé du grec 'σµῖλαξ' smīlax, et du latin smīlax smīlăcis smilax, sorte d'yeuse (chêne vert)[1].
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (16 avr. 2010)[2] et Angiosperm Phylogeny Website (19 mai 2010)[3] :
Selon NCBI (16 avr. 2010)[4] :
Selon DELTA Angio (16 avr. 2010)[5] :
Selon ITIS (16 avr. 2010)[6] :
Selon NCBI (16 avr. 2010)[4] :
La famille des Smilacacées regroupe des plantes monocotylédones ; elle comprend 370 espèces réparties en 2 ou 3 genres.
Ce sont des plantes herbacées ou des lianes, pérennes, rhizomateuses ou tubéreuses, des régions tempérées à tropicales. C'est une famille largement répandue.
Tetivikovke (lat. Smilacaceae), biljna porodica iz reda jednosupnica, koja je dobila ime po rodu tetivika (Smilax, 244 vrste listopadnih ili vazdazelenih drvenastih penjačica. Drugi rod Heterosmilax sa 12 vrsta iz Kine i jugoistočne Azije, uključen je također u rod Smilax.
U Hrvatskoj je prisutna vrsta crvena ili obična tetivika, čiji su plodovi otrovni, ali su posve mladi listovi jestivi, i jedu se kao šparoge.
Tetivikovke (lat. Smilacaceae), biljna porodica iz reda jednosupnica, koja je dobila ime po rodu tetivika (Smilax, 244 vrste listopadnih ili vazdazelenih drvenastih penjačica. Drugi rod Heterosmilax sa 12 vrsta iz Kine i jugoistočne Azije, uključen je također u rod Smilax.
U Hrvatskoj je prisutna vrsta crvena ili obična tetivika, čiji su plodovi otrovni, ali su posve mladi listovi jestivi, i jedu se kao šparoge.
Ilustracija z Koehler 1887
systematika Domena Eukaryoty Swět Rostlinstwo nadwotrjad: (Spermatophyta) wotrjad: (Magnoliophyta) rjadownja: (Liliopsida) podrjadownja: (Liliidae) rjad: (Liliales) swójba: Přestupničkowe rostliny wědomostne mjeno Smilacaceae Vent.Přestupničkowe rostliny (Smilacaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).
Wobsahuje sćěhowacej rodaj:
Přestupničkowe rostliny (Smilacaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophyta).
Wobsahuje sćěhowacej rodaj:
(Heterosmilax) přestupnička (Smilax) awstralska přestupnička (Smilax glyciphylla) kałata přestupnička (Smilax aspera) chinska přestupnička (Smilax china)Smilacaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Liliales, klad Monokotil.
Salah satu anggotanya adalah tumbuhan penghasil sarsaparila, Smilax.
Smilacaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Liliales, klad Monokotil.
Salah satu anggotanya adalah tumbuhan penghasil sarsaparila, Smilax.
Smilax L. è un genere di piante floreali, diffuso in tutto il mondo nelle zone tropicali e subtropicali. È l'unico genere della famiglia Smilacaceae.[1]
Il nome del genere è un riferimento al mito greco di Croco e della ninfa Smilace (Smilax): sebbene questo mito abbia numerose varianti, esso è comunque centrato intorno all'amore non corrisposto di un mortale che viene trasformato dagli dei in una pianta di zafferano e la ninfa dei boschi, di cui era innamorato, viene trasformata nella pianta che da lei prende il nome.
Queste piante crescono come arbusti, formando boschetti impenetrabili. Esse crescono come rampicanti anche su alberi e altre piante alte fino a 10 m, le loro spine uncinate permettono di arrampicarsi sui loro rami. Il genere comprende sia specie a foglia caduca che sempreverdi. Le foglie hanno forma di cuore e la loro lunghezza varia da 4 a 30 cm, a seconda della specie.
Le piante fioriscono in maggio e giugno con fiori bianchi o verdi a grappoli. Se vi è impollinazione, la pianta produce una bacca sferica di colore dal rosso brillante al blu-nero di diametro da 5–10 mm che matura in autunno.
La bacca è di tessuto gommoso e ha un grosso seme sferico al centro. Il frutto rimane intatto durante l'inverno, quando gli uccelli e altri animali se ne cibano per sopravvivere. I semi passano intatti nelle feci degli animali. Poiché molte colonie di Smilax sono cloni singoli che sono stati diffuse dal rizoma, i due sessi possono non essere presenti in un luogo, nel qual caso non si ha formazione di frutto.
Smilax è una pianta molto resistente, capace di crescere dai suoi rizomi dopo essere stata tagliata o arsa da un incendio boschivo. Questo, insieme al fatto che gli uccelli e gli altri piccoli animali che se ne cibano ne diffondono i semi su vaste aree, rende molto difficile disfarsi della pianta. Essa cresce al meglio in terreni boscosi umidi con un'acidità del suolo di pH tra 5 e 6. Questi semi hanno le migliori probabilità di crescita dopo essere stati esposti al gelo.
Oltre alle loro bacche, che forniscono un'importante cibo a uccelli e ad altri animali durante l'inverno, queste piante offrono protezione a molti animali. I rami spinosi possono effettivamente proteggerli dai predatori più grossi, che non possono penetrare nel groviglio spinoso. Cervi e altri mammiferi erbivori ne mangiano le foglie, come fanno anche alcuni invertebrati quali i lepidotteri (farfalle e falene) che spesso suggono il nettare dai fiori.
Tra i lepidotteri che utilizzano le Smilax vi sono Tagiades litigiosa (Hesperiidae) ed Eurema smilax (Pieridae)[2], o falene come il peculiare e talvolta non volatile genere Thyrocopa. Particolarmente ghiotti di Smilax sono alcuni bruchi di Nymphalidae, ad esempio quelli di:
Il genere comprende le seguenti specie:[1]
Un estratto dalle radici di alcune specie, la più significativa S. ornata (sarsapariglia giamaicana), vengono utilizzate per produrre la bevanda sarsaparilla e altre root beer come la popolare Baba Roots dalla Giamaica. Due specie, S. domingensis e S. havanensis, sono utilizzate nella tradizionale bevanda cubana chiamata pru.[3] Le radici possono essere usate anche in minestre o stufati. Le radici giovani possono essere mangiate crude o cotte e hanno gusto di asparago e le bacche possono essere mangiate crude o cotte. Le frittelle imbottite di smilax o fúlíng jiābǐng (cinese semplificato: 茯苓夹饼; cinese tradizionale: 茯苓夾餅), sono un tradizionale spuntino della zona di Pechino. La S. glabra viene utilizzata nella farmacologia cinese. È anche un ingrediente-chiave nel dessert medico cinese guīlínggāo (cinese semplificato: 龟苓膏; cinese tradizionale: 龜苓膏; letteralmente "gelatina di tartaruga e sarsapariglia (Smilax glabra)"), che utilizza le sue proprietà per formare certi tipi di gelatina.
Le polverose radici della sarsapariglia giamaicana sono note come Rad. Sarzae. Jam. In farmacologia e sono utilizzate come medicina tradizionale contro la gotta nei Paesi dell'America latina. Il Koehler's Medizinal-Pflanzen del 1887 discute la sarsaparilla americana (S. aristolochiifolia), ma già verso il 1569, nel suo trattato dedicato alla sifilide, lo studioso persiano Imad al-Din Mahmud ibn Mas'ud Shirazi diede una dettagliata valutazione delle proprietà medicinali della radice cinese.[4]
È scritto che la diosgenina, una sapogenina steroide, proviene dalla S. menispermoidea.[5] Altre componenti attive ritenute presenti in varie specie sono la parillina, detta anche sarsaparillina o smilacina, acido sarsapico, sarsapogenina e sarsaponina.
Grazie ai fiori ricchi di nettare, specie quali la sarsapariglia americana (S. aristolochiifolia) e S. officinalis, sono anche utili piante da miele.
Smilax L. è un genere di piante floreali, diffuso in tutto il mondo nelle zone tropicali e subtropicali. È l'unico genere della famiglia Smilacaceae.
Smilacaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt de laatste decennia vrij regelmatig erkend door systemen van plantentaxonomie, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).
Het gaat dan om een niet al te kleine familie, met enkele honderden soorten in één, twee of drie geslachten. Soorten van de familie worden gevonden in de tropische en de warmere gebieden van de wereld. De leden van deze familie hebben houtachtige wortels en een klimmende of rankende vorm. Sommige hebben houtachtige stengels, vaak met doorns, andere zijn boven de grond kruidachtig en doornloos.
Andere plaatsingen van de familie:
Een bekend product van de familie is sarsaparilla, bekend als het lievelingsvoedsel van de Smurfen.
Smilacaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt de laatste decennia vrij regelmatig erkend door systemen van plantentaxonomie, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).
Het gaat dan om een niet al te kleine familie, met enkele honderden soorten in één, twee of drie geslachten. Soorten van de familie worden gevonden in de tropische en de warmere gebieden van de wereld. De leden van deze familie hebben houtachtige wortels en een klimmende of rankende vorm. Sommige hebben houtachtige stengels, vaak met doorns, andere zijn boven de grond kruidachtig en doornloos.
Andere plaatsingen van de familie:
Het Cronquistsysteem (1981) plaatst haar in de orde Liliales, in een onderklasse Liliidae, in een klasse Liliopsida [=eenzaadlobbigen], in een divisie Magnoliophyta [=bedektzadigen]. Het Revealsysteem plaatst haar in een orde Smilacales, in een onderklasse Liliidae die geplaatst is zoals in het Cronquistsysteem. Het Thornesysteem (1992) plaatst haar in een orde Dioscoreales in een superorde Lilianae in een onderklasse Liliidae [=eenzaadlobbigen] van de klasse Magnoliopsida [=bedektzadigen]. Het Dahlgrensysteem behandelt haar zoals het Thornesysteem: zie boven.Smilacaceae er en plantefamilie i liljeordenen.
De fleste artene er klatreplanter, men noen har opprett vekst. De kan være urter, eller ha forvedet stengel. De har som regel en kort, tykk jordstengel. Noen har torner på stammen og greinene. Bladene har stilk og sitter spredt. Det er tre–ni hovednerver som er forbundet med sidenerver til et rutenett, noe som er svært uvanlig blant enfrøbladete planter. Det er ofte to slyngtråder ved basis av hvert blad.
Plantene er særbu med egne hann- og hunnplanter. Blomsterstanden sitter i bladhjørnene og er en kvast, klase eller skjerm. Blomstene er små med seks kronblader. Hannblomstene har som regel seks pollenbærere. Hunnblomstene har oftest seks sterile pollenbærere (staminodier), tre arr og en tredelt fruktknute. Frukten er et bær med ett–seks frø.[1][2][3]
Slekta Smilax med omtrent 200 arter er utbredt i alle tropiske og subtropiske strøk unntatt de tørreste ørkenene. Noen arter finnes i kaldere områder som Canada og Ussuriland. I Sørøst-Asia finnes slekta Heterosmilax med 13 arter. Hvis en ser bort fra blomstene, er Heterosmilax og Smilax svært like, og molekylærgenetiske studier antyder at Heterosmilax hører til midt i stamtreet til Smilax. APWEbsite anerkjenner ikke Heterosmilax, men den er ellers fortsatt bredt anerkjent.[4][5][6][7]
Artene i Smilacaceae ble tidligere regnet til den store liljefamilien (Liliaceae). I Cronquist-systemet omfattet Smilacaceae mange slekter som nå er flyttet til andre familier i Liliales og Asparagales.[4]
Smilacaceae er en plantefamilie i liljeordenen.
De fleste artene er klatreplanter, men noen har opprett vekst. De kan være urter, eller ha forvedet stengel. De har som regel en kort, tykk jordstengel. Noen har torner på stammen og greinene. Bladene har stilk og sitter spredt. Det er tre–ni hovednerver som er forbundet med sidenerver til et rutenett, noe som er svært uvanlig blant enfrøbladete planter. Det er ofte to slyngtråder ved basis av hvert blad.
Plantene er særbu med egne hann- og hunnplanter. Blomsterstanden sitter i bladhjørnene og er en kvast, klase eller skjerm. Blomstene er små med seks kronblader. Hannblomstene har som regel seks pollenbærere. Hunnblomstene har oftest seks sterile pollenbærere (staminodier), tre arr og en tredelt fruktknute. Frukten er et bær med ett–seks frø.
Slekta Smilax med omtrent 200 arter er utbredt i alle tropiske og subtropiske strøk unntatt de tørreste ørkenene. Noen arter finnes i kaldere områder som Canada og Ussuriland. I Sørøst-Asia finnes slekta Heterosmilax med 13 arter. Hvis en ser bort fra blomstene, er Heterosmilax og Smilax svært like, og molekylærgenetiske studier antyder at Heterosmilax hører til midt i stamtreet til Smilax. APWEbsite anerkjenner ikke Heterosmilax, men den er ellers fortsatt bredt anerkjent.
Artene i Smilacaceae ble tidligere regnet til den store liljefamilien (Liliaceae). I Cronquist-systemet omfattet Smilacaceae mange slekter som nå er flyttet til andre familier i Liliales og Asparagales.
Kolcoroślowate (Smilacaceae Vent.) – rodzina roślin jednoliściennych. Obejmuje w zależności od ujęcia od ok. 255[1] do 320[3] lub 375 gatunków[4], grupowanych w jeden[1], dwa[3][2] lub cztery rodzaje[4]. Występują w strefie międzyzwrotnikowej i w strefie klimatu umiarkowanego na obu półkulach. Największe zróżnicowanie jest w Ameryce Południowej, Afryce i południowo-wschodniej Azji. Występują zarówno w lasach deszczowych jak i w siedliskach suchych[3]. Niektóre gatunki z rodzaju kolcorośl Smilax są jadalne i używane jako lecznicze. Z korzeni niektórych gatunków wytwarza się lek o nazwie sarsaparilla stosowany dawniej w leczeniu kiły[3].
Klad siostrzany dla grupy obejmującej rodziny Philesiaceae i Rhipogonaceae. Wchodzi w skład linii rozwojowej obejmującej także liliowate Liliaceae w obrębie rzędu liliowców należącego do jednoliściennych[1].
liliowcekorsjowate Corsiaceae
zimowitowate Colchicaceae
krasnolicowate Alstroemeriaceae
melantkowate Melanthiaceae
liliowate Liliaceae
kolcoroślowate Smilacaceae
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa liliowe (Liliidae J.H. Schaffn.), nadrząd Lilianae Takht., rząd Smilacales Lindl., rodzina kolcoroślowate (Smilacaceae Vent.)[6].
Kolcoroślowate (Smilacaceae Vent.) – rodzina roślin jednoliściennych. Obejmuje w zależności od ujęcia od ok. 255 do 320 lub 375 gatunków, grupowanych w jeden, dwa lub cztery rodzaje. Występują w strefie międzyzwrotnikowej i w strefie klimatu umiarkowanego na obu półkulach. Największe zróżnicowanie jest w Ameryce Południowej, Afryce i południowo-wschodniej Azji. Występują zarówno w lasach deszczowych jak i w siedliskach suchych. Niektóre gatunki z rodzaju kolcorośl Smilax są jadalne i używane jako lecznicze. Z korzeni niektórych gatunków wytwarza się lek o nazwie sarsaparilla stosowany dawniej w leczeniu kiły.
Smilacaceae é constituída por dois gêneros, Heterosmilax e Smilax. Heterosmilax com predominância em regiões tropicais e raro ter ocorrência em regiões temperadas, é constituída por cerca de 11 espécies sua ocorrência é no sudeste da Ásia. O maior gênero, com aproximadamente 300 espécies é o Smilax, é o único gênero representado no Brasil com 31 espécies catalogadas que habitam principalmente formações vegetais florestais e tem uso popularmente medicinal.
Smilacaceae é uma família de plantas da ordem Liliales que inclui 315 espécies distribuídas em dois gêneros (Smilax e Heterosmilax). Família de distribuição predominantemente tropical e subtropical. No Brasil Smilax é popularmente conhecida como salsaparrilha ou japecanga as quais ocorrem em bordas de florestas menos úmidas, particularmente em cerradões e florestas estacionais.
Na família Smilacaceae existem representantes com características lianas lenhosas ou herbáceas e com raros representantes de ervas, subarbustos ou arbustos. O sistema subterrâneo é rizomatoso ou do tipo rizóforo. A morfologia do caule é aculeados e suas folhas são alternas ou raramente opostas; 3-7 nervadas; reticuladas; pecioladas; dotadas de um par de gavinhas inseridas na junção do pecíolo com a bainha. A inflorescências são axilares; em cimas umbeliformes, racemos, espigas ou panículas. Em relação as flores observam-se a maioria indivíduos dióicos; díclinas, raro monóclinas; trímeras; perigônio com 6 tépalas, em dois verticilos, livres ou raramente unidas; estames 3, 6 ou 18, com filetes livres ou unidos; ovário súpero, tricarpelar, trilocular, 1-2 óvulos por lóculo; estiletes curtos com 3 estigmas; estaminódios 3-6. Frutos bagas; sementes 1-6. Frutos do tipo baga, globosos ou piriformes (ANDREATA, 2015). [3]
Encontrada como arbusto, liana, trepadeira e subarbusto
Apenas o gênero Smilax é encontrado no Brasil, sendo reconhecidas 19 espécies endêmicas, popularmente conhecidas como salsaparrilha ou japecanga as quais ocorrem em bordas de florestas menos úmidas, particularmente em cerradões e florestas estacionais. Em geral, essas plantas têm uso medicinal.
Smilax catalonica Poir.
Smilax goetzeana Engl.
Smilax conferta Jord.
Smilax platyphylla Jord.
Smilax picta K.Koch
Smilax intricatissima Jord.
Smilax variabilis Pers.
Smilax nigra Willd.
Smilax willkommii Gand.
Smilax saxicola Gand.
Smilax sagittifolia G.Lodd.
Smilax aspera nigra (Willd.) A.DC.
Smilax aspera perrottetiana A.DC.
Smilax tetragona L.f.
Smilax sagittata Desv. ex Ham.
Smilax rigida Sol. ex Sm.
Smilax pendulina Lowe
Smilax oxycarpa Jord.
As plantas da família Smilacaceae estão distribuídas nas seguintes regiões brasileiras, Amazônia com 9 espécies, Caatinga, Cerrado, Mata Atlântica, Pampa e Pantanal.
Norte (Acre, Amazonas, Amapá, Pará, Rondônia, Roraima, Tocantins)
Nordeste (Alagoas, Bahia, Ceará, Maranhão, Paraíba, Pernambuco, Piauí, Rio Grande do Norte)
Centro-Oeste (Distrito Federal, Goiás, Mato Grosso do Sul, Mato Grosso)
Sudeste (Espírito Santo, Minas Gerais, Rio de Janeiro, São Paulo)
Sul (Paraná, Rio Grande do Sul, Santa Catarina)
Smilacaceae é constituída por dois gêneros, Heterosmilax e Smilax. Heterosmilax com predominância em regiões tropicais e raro ter ocorrência em regiões temperadas, é constituída por cerca de 11 espécies sua ocorrência é no sudeste da Ásia. O maior gênero, com aproximadamente 300 espécies é o Smilax, é o único gênero representado no Brasil com 31 espécies catalogadas que habitam principalmente formações vegetais florestais e tem uso popularmente medicinal.
Smilaxväxter (Smilacaceae) är en växtfamilj som omfattar ett eller två släkten med cirka 315 arter. De är klättrare, ofta taggiga. Bladen är spiralställda och skaftade. De har klängen i par. Blommorna är små, vanligen gröna eller vita. Frukten är ett bär.
Wikimedia Commons har media som rör Smilaxväxter.
Smilaxväxter (Smilacaceae) är en växtfamilj som omfattar ett eller två släkten med cirka 315 arter. De är klättrare, ofta taggiga. Bladen är spiralställda och skaftade. De har klängen i par. Blommorna är små, vanligen gröna eller vita. Frukten är ett bär.
Міцні, виткі чи висячі чагарники, як правило, роздільностатеві, голі, рідше опушені; коріння росте з компактного кореневища. Стебла і гілки часто загострені. Листки чергові або супротивні, черешкові, тонкі або шкірясті. Суцвіття з від небагато до багатоквіткових парасольок. Парасольки одиночні або розташовані в кистях. Квітки правильні, одностатеві; оцвітина 6-сегментна. Чоловічі квітки з 3 або 6 (-15) тичинок. Фрукти: кулясті або широкооберненояйцевидні ягоди з 1-3 сферичним насінням.
Це пантропічний, субтропічний і помірний вид, який росте в обох півкулях з центрами різноманітності в Південній Америці, Африці і Південно-Східної Азії. Heterosmilax зустрічається в Індії, Китаї, Японії, Тайвані та Малезії.
Це в основному підліскові лози у вологих лісах, хоча багато видів Smilax поширилися на сухі місця проживання. Більшість видів деревні й багаторічні, але деякі види в регіонах з помірним кліматом мають трав'янисті, річні, повітряні стебла.
Дрібні квіти запилюються комахами (бджоли, мухи). Плоди розсіюються птахами.
Багато видів Smilax використовуються в медицині, рід також є джерелом ароматизатора. Виготовлявся освіжаючий напій з коріння рослини Smilax aspera. Цей, вже дуже давній, напій був дуже популярний в Європі та Сполучених Штатах до появи безалкогольних напоїв, таких як Coca-Cola. Молоді стебла, ягоди, бульби споживаються час від часу.
Họ Khúc khắc (tên khoa học Smilacaceae) là một danh pháp thực vật của một họ thực vật có hoa. Trong vài thập niên trước đây các chi hiện nay được đặt trong họ Smilacaceae thông thường đã đặt trong họ Liliaceae định nghĩa rộng, nhưng trong khoảng 20-30 năm trở lại đây (tức khoảng thập niên 1970-1980) thì phần lớn các nhà thực vật học đã chấp nhận họ Smilacaceae như là một họ riêng biệt.
Hệ thống APG II năm 2003 (không thay đổi so với hệ thống APG năm 1998), cũng công nhận họ này và đặt nó trong bộ Liliales, trong nhánh monocot. Trong phạm vi APG II, nó là họ của 2 chi là Heterosmilax và Smilax. Họ này phân bổ trong khắp miền nhiệt đới và ôn đới ấm trên thế giới. Các thành viên trong họ này thông thường có rễ dạng gỗ và là dạng dây leo. Một số loài có thân leo dạng gỗ, thường có gai, trong khi các loài khác là cây thân thảo ở phía trên mặt đất và không gai.
Một số nhà phân loại học tách các loài thân thảo có nguồn gốc Bắc Mỹ trong chi Smilax thành chi Nemexia, được biết đến vì hoa nặng mùi của chúng. Chi Smilax khi đó chỉ còn lại các dạng cây dây leo dạng gỗ có gai. Tuy nhiên, FNA (một tuyển tập về quần thực vật Bắc Mỹ) không công nhận chi Nemexia, cũng giống như hệ thống APG.
Một số hệ thống khác cũng công nhận họ này, bao gồm:
Cây phát sinh chủng loài dưới đây lấy theo APG III.
Liliales
Alstroemeriaceae s.l.
Alstroemerieae (Alstroemeriaceae s.s)
Smilacaceae
Họ Khúc khắc (tên khoa học Smilacaceae) là một danh pháp thực vật của một họ thực vật có hoa. Trong vài thập niên trước đây các chi hiện nay được đặt trong họ Smilacaceae thông thường đã đặt trong họ Liliaceae định nghĩa rộng, nhưng trong khoảng 20-30 năm trở lại đây (tức khoảng thập niên 1970-1980) thì phần lớn các nhà thực vật học đã chấp nhận họ Smilacaceae như là một họ riêng biệt.
Hệ thống APG II năm 2003 (không thay đổi so với hệ thống APG năm 1998), cũng công nhận họ này và đặt nó trong bộ Liliales, trong nhánh monocot. Trong phạm vi APG II, nó là họ của 2 chi là Heterosmilax và Smilax. Họ này phân bổ trong khắp miền nhiệt đới và ôn đới ấm trên thế giới. Các thành viên trong họ này thông thường có rễ dạng gỗ và là dạng dây leo. Một số loài có thân leo dạng gỗ, thường có gai, trong khi các loài khác là cây thân thảo ở phía trên mặt đất và không gai.
Một số nhà phân loại học tách các loài thân thảo có nguồn gốc Bắc Mỹ trong chi Smilax thành chi Nemexia, được biết đến vì hoa nặng mùi của chúng. Chi Smilax khi đó chỉ còn lại các dạng cây dây leo dạng gỗ có gai. Tuy nhiên, FNA (một tuyển tập về quần thực vật Bắc Mỹ) không công nhận chi Nemexia, cũng giống như hệ thống APG.
Một số hệ thống khác cũng công nhận họ này, bao gồm:
Hệ thống Cronquist phiên bản năm 1981, công nhận họ này và đặt nó trong bộ Liliales, thuộc phân lớp Liliidae trong lớp Liliopsida [=thực vật một lá mầm] của ngành Magnoliophyta [=thực vật hạt kín]. Hệ thống Reveal công nhận họ này và đặt nó trong bộ Smilacales, phân lớp Liliidae tương tự như trong hệ thống Cronquist. Hệ thống Thorne (1992) cũng công nhận họ này và đặt nó trong bộ Dioscoreales thuộc siêu bộ Lilianae, phân lớp Liliidae [=thực vật một lá mầm] của lớp Magnoliopsida [=thực vật hạt kín]. Hệ thống Dahlgren sắp xếp nó giống như hệ thống Thorne (1992).Smilacaceae Vent. (1799)
Типовой род Роды
Сми́лаксовые, или Сассапарилевые (лат. Smilacaceae) — семейство однодольных цветковых растений, состоящее из 370 видов[2] и 3 родов растений[2].
Виды семейства Смилаксовые — кустарники, травянистые растения или лианы[2].
Листья у растений черешковые или почти сидячие[2].
Цветки растений одиночные или собраны в соцветия. Тычинок бывает 6 или 3, или 9, или 12, или 15, или 18[2].
Виды семейства Смилаксовые встречаются на территории от субтропических до тропических районов, в том числе в Австралии[2].
Сми́лаксовые, или Сассапарилевые (лат. Smilacaceae) — семейство однодольных цветковых растений, состоящее из 370 видов и 3 родов растений.
菝葜科（“菝葜”，拼音：bá qiā，古作“菝𦸉”），包括2属约300余种，广泛分布在全球热带和温带地区，菝葜属（Smilax）是一个大属，广泛分布在全世界各地，肖菝葜属（Heterosmilax）只有12种，分布在中国、日本和亚洲热带地区。中国共有60余种，分布在全国各地，以南方为多。
本科植物主要为木质藤本，有刺，也有部分种类为草本，无刺。叶有3－7条掌状脉，两侧有卷须；花单性，雌雄异株，稀两性，花被6裂，排成2列分离；果实为浆果。
本科有的种类可以作为药材，如土茯苓即是光叶菝葜（Smilax glabra Roxb）的根。
4-12属、375種ほど。#下位分類を参照。
サルトリイバラ科（またはシオデ科、Smilacaceae）は単子葉植物に属する科。 従来ユリ科に含められていたが、形態が他のユリ科植物と大きく異なるためクロンキスト体系では独立の科とされている。
主に熱帯から亜熱帯にかけて分布し、いくつかの種は温帯に分布する。
低木または草本で、多くはつる性、または他の物によりかかって伸びる。葉は幅広い。4-12属に分類され、375種ほどが知られている。 [1]
クロンキスト体系でのサルトリイバラ科は4つのグループに分けられ、APG植物分類体系ではそれぞれを別の科としているが、そのうち狭義のサルトリイバラ科が圧倒的に多い。以下グループ（APG植物分類体系での科名）に分けて述べる。
狭義のサルトリイバラ科。葉は幅広い心臓形、托葉が巻きひげになっているのが特徴（一部の種は葉柄で巻きつく）。花は単性花で雌雄異株のものが多く、小型の花が散形花序をつくるものが多い。果実は液果。
2ないし4属、約370種が世界的に広く分布する。日本にはシオデ（サルトリイバラ）属 Smilax とカラスキバサンキライ属 Heterosmilax の10種ほどが分布し、そのほか Pseudosmilax 属などに分けられる。
つる性草本のシオデ Smilax riparia var. ussuriensis は山菜として知られ、栽培も試みられている。木本のサルトリイバラ Smilax china は茎にとげがあり、秋に赤く熟する果実が美しいのでいけばなに用いられる。また、西日本のかなり広範な地域では、柏餅のカシワの葉の代用としてこれを用いる。
Philesia、Lapageria の2属2種。南米南部に分布する。花は大型で美しく、特にツバキカズラ Lapageria rosea はよく栽培され、チリの国花でもある。
Drymophila、Eustrephus、Geitonoplesium、Luzuriaga の4属5種ほど。南米南部とオーストラリア東部などに分布。
Rhipogonum の1属6種ほど。オーストラリア東部などに分布。
.jpg)
.jpg)
.jpg)
