Entoloma mougeotii (Fr.) Hesler 1967

Entoloma mougeotii is a species of fungus belonging to the family Entolomataceae.^[1]

Synonym:

• Eccilia mougeotii Fr., 1873 (= basionym)^[1]

References

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel fin a 5 cm, un pòch scajos, da bleu a gris viòla, nen strià. Lamele ciàire. Gamba àuta fin a 7 cm e larga fin a 0,5 cm, pì ciàira. Odor pì o men aromàtich.

Ambient

A chërs ant ij pra.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

Entoloma mougeotii (Fries) Hesler

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Cechy mikroskopowe

Dzwonkówka popielatofioletowa (Entoloma mougeoti (Fr.) Hesler) – gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entoloma, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1873 r. Elias Fries nadając mu nazwę Eccilia mougeoti. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Lexemuel Ray Hesler w 1967 r.^[1]

Synonimy^[2]:

Nazwę zwyczajową zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia

Kapelusz

Średnica 1,5-4,5 cm, początkowo wypukły z silnie podwiniętym brzegiem i mniej lub bardziej zagłębionym środkiem, potem rozszerzający się, w końcu wklęsły o nieregularnym brzegu.Jest niehigrofaniczny, w stanie wilgotnym nieprzeźroczysty i nieprążkowany. Barwa początkowo ciemnofioletowa do prawie czarnej na środku, u starszych okazów brązowawo-szara z wyraźnym fioletowym odcieniem. Powierzchnia początkowo filcowata lub aksamitna, potem drobnołuseczkowata, o łuseczkach na środku odstających, przy brzegu przylegających. Często jest promieniowo popękana^[4].

Blaszki

W liczbie 20-40 z międzyblaszkami (l=1-9), średniogęste lub dość gęste, przyrośnięte, wykrojone lub zbiegające z ząbkiem, rzadko wyraźnie zbiegające, poszarpane, brzuchate. O szerokości do 10 mm. Początkowo białawe lub bladokremowe, potem różowe, czasem ze słabym liliowym odcieniem, w końcu brązowo-różowe. Ostrza tej samej barwy lub brązowe^[4].

Trzon

Wysokość 3-8 cm, grubość 2-4,5 mm, cylindryczny lub nieco spłaszczony, czasami rozszerzający się ku podstawie, początkowo pełny, potem pusty. Jaśniejszy od kapelusza; – szarofioletowy lub stalowoszary, z ciemniejszą, kłaczkowatą osłoną, u podstawy biało filcowaty^[4].

Miąższ

Cienki, włóknisty, w kapeluszu tej samej barwy co powierzchnia, w trzonie jaśniejszy. Bez wyraźnego zapachu, lub o zapachu nieco kwiatowym. W smaku lekko słodkawy lub lekko zjełczały^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki w zarysie elipsoidalne, kanciaste, 5-9-kątowe, o wymiarach 9,0-11,5 (-12,5) × 6,0-8,0 (-9,0) μm. Podstawki 27-48 × 8-11 μm, 4–zarodnikowe, rzadko 2-zarodnikowe, ze sprzążkami. Cheilocystydy o kształcie od cylindrycznego do maczugowatego i rozmiarach 16-60 (-110) x 8-15 μm. Komórki skórki cylindryczne lub lekko rozdęte, o szerokości 8-20 μm z maczugowatymi elementami końcowymi o szerokości do 25 μm. Występuje w nich wewnątrzkomórkowy brązowy pigment. W tramie kapelusza błyszczące granulki. W strzępkach brak sprzążek^[4].

Występowanie i siedlisko

Dzwonkówka popielatofioletowa występuje na nizinach zachodniej i północnej Europy oraz w górach środkowej i północnej Europy. Jest rzadka^[4]. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano na terenie Polski 5 stanowisk^[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony na wymarcie, który zapewne w najbliższej przyszłości przesunie się do kategorii wymierających, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia^[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Szwajcarii, Niemczech, Danii, Norwegii, Holandii, Szwecji, Finlandii^[3].

Owocniki pojawiają się od sierpnia do października pojedynczo lub w grupkach na ziemi w trawiastych miejscach, na naturalnych murawach, drogach, w lasach iglastych i liściastych, a także na terenach otwartych. Preferuje podłoże wapienne^[6]. W Polsce i na Słowacji występuje także na podmokłych łąkach, pastwiskach i brzozowo-olchowych zaroślach. Owocniki pojawiają się zazwyczaj od lipca do września^[3][7].

Gatunki podobne

Cechami charakterystycznymi dzwonkówki popielatofioletowej są: szaroniebieska lub fioletowa barw kapelusza i trzonu, niehigrofaniczny i łuskowaty kapelusz, jasne blaszki. Ten zestaw cech łatwo pozwala ją odróżnić od innych gatunków^[7]. Nieco podobna jest Entoloma corvinum^[4], w Polsce jednak nie występuje.

Przypisy

• 1 Биологическое описание
• 2 Ареал и экология
• 3 Сходные виды
• 4 Литература