Caesalpinia echinata (palo Brasil o pernambuco) ye una especie árborea perteneciente a la familia de les Lleguminoses, natural de Brasil y que la so madera, bien dura y de color acoloratáu, usar en ebanistería y na construcción de preseos musicales. Ye l'árbol nacional de Brasil dende 1978. El so nome en llingua tupí ye «ibira pitanga» (madera colorao).
La madera tamién da una tintura colorada llamada brasilina, qu'aferruña a brasileína.
Ye un árbol de crecedera lenta y de talla mediana, yá que algama de 10 a 15 m d'altor. El tueru ye rectu -apropiáu pal tayu cubiertu d'aguiyones, especialmente nes cañes nueves (ello ye que l'epítetu echinata alude a esta carauterística, yá que significa "con escayos"), de color ceniza escuru. La madera ye de color anaranxáu-acoloratáu, brillante, más trupa que l'agua, polo que nun puede llexar y perxudica el so tresporte fluvial. Les fueyes son compuestes, bipinnaes, de color verde entemediu y brillosos. Les flores disponer en recímanos erectos, próximos a los ápices de les cañes. Tán formaes por 4 pétalos mariellos y unu menor coloráu, y son bien arumoses. El androcéu ta formáu por 10 estames y el xinecéu ye d'ovariu súperu. El frutu ye una llegume, cubierta por escayos llargues y afilaes, y contién de 1 a 5 granes discoides, de color marrón.
Cuando'l esploradores portugueses toparon esta especie (d'una tonalidá tan acoloratada, dientro de les costes de Suramérica), punxéronlu 039;'palu brasil, pos brasil vien de caricote. Asina esi nome estremaba esta especie suramericana d'otra "distintu" natural d'Asia y otres árees, cola que se produz un tinte coloráu. Mas de les especies descubiertes en Suramérica llográbase un meyor productu de tintura. Por eso estos árboles fueron esportaos por enforma tiempu, creciendo asina la economía. Fíxose tan conocíu, que pasaron a llamalo Brasil. El nome palu de Pernambuco ye pol estáu de Pernambuco, na rexón nordeste de Brasil.
Nel negociu de la ebanistería, la máxima calidá llograr de Caesalpinia echinata, comercialmente llamada "madera de Pernambuco". Pero los términos "Pernambuco" y "Brazilwood" usar en preseos de cuerdes, anque se refieren a especies dafechu distintes. Exemplos d'eses especies de "madera Brasil" inclúi al "ipê" (Tabebuia avellanedae) y a la "massaranduba" (Manilkara bidentata).
Ente los sieglu XV y XVI, esta especie foi bien pervalible n'Europa y abondo malo de llograr. Dacuando provenía d'Asia, comercializada na forma de polvu y usada como tinte coloráu na manufactura de luxosos testiles, tales como terciopelu, altamente demandáu mientres el Renacimientu.
Cuando los navegantes portugueses afayen Brasil, el 22 d'abril de 1500, darréu ven la tal "madera de brasil", que yera desaxeradamente abondosu. En pocos años, una feroz balta y esportación de polos convertir nuna próspera industria, dando a la corona portuguesa la so monopoliu. El ricu comerciu aguiyó'l contrabandu y hasta ataques corsarios contra buques portugueses pa roba-yos el cargamentu de madera. Por casu, l'intentu infructuosu d'una espedición francesa (al mandu de Nicolas Durand de Villegaignon, vicealmirante de Bretaña y corsariu del Rei en 1555) pa establecer una colonia no qu'anguaño ye Rio de Janeiro (l'atayada Colonia France Antarctique), foi en parte motivada pola riqueza xenerada pola esplotación de la "madera de brasil".[ensin referencies]
Esta especie citar en Flora Brasiliensis por Carl Friedrich Philipp von Martius.
La so escesiva balta provocó un descensu grave nel so númberu nel sieglu XVIII, causando'l colapsu de la so esplotación como maderera. Anguaño, la especie avérase peligrosamente a la so estinción en munches subpoblaciones orixinales. Ta llistada nes especies amenaciaes pol IUCN y citada na llista oficial d'especies amenaciaes de Brasil. El mercáu d'esta madera entá nun ta prohibíu. La "Iniciativa Internacional pal Caltenimientu del Pernambuco" (IPCI, poles sos sigles n'inglés), que los sos miembros son los mayoristas d'esta madera, trabayen pa reforestar y utilizar otres maderes pa la fabricación de violinos. La falta crítica de la so madera ayudó a la industria de la fibra de carbonu a reemplazala.
Árbol de Música ye un filme documental sobre'l drama d'esta especie (en producción).[ensin referencies]
El pernambuco ye la materia primo pa la arquetería: los luthiers faen arcos pa preseos de cuerda de la familia del violín. Foi lleváu a Europa poles sos propiedaes colorantes aproximao hasta 1850, fecha en que-y lo empezó a utilizar pa fabricar arcos de violinos. Los hermanos Tourte atopar ente los primeres arqueteros que demostraron les cualidaes escepcionales d'esta madera. Nun principiu, el constructores d'arcos emplegaben otres especies de les denominaes "maderes tropicales". Toes elles teníen una densidá y una durez notables, polo que comúnmente fueron denominaes como "palos de fierro". Sicasí, gracies a les sos cualidaes sonores, que-y valieron el favor de los músicos, y a les sos carauterístiques físiques y mecániques que faen d'él un material ideal pa la construcción de vares curvaes, en poco tiempu'l Pernambuco sustituyó a toles otres especies. Doscientos cincuenta años dempués de la so introducción, cuando se trata de construyir arcos calidable, los arqueteros y músicos del mundu enteru nun atoparon nada que pueda sustituyilo: rixidez, flexibilidá, densidá, guapura, capacidá de caltener la combadura. La xunta de toes estes propiedaes faen del Pernambuco un material ensin igual.[1]
Caesalpinia echinata foi descritu por Jean-Baptiste Lamarck y espublizóse en Encyclopédie Méthodique, Botanique 1(2): 461. 1785.[2]
Caesalpinia: nome xenéricu que foi dau n'honor del botánicu italianu Andrea Cesalpino (1519-1603).[3]
echinata: epítetu llatín que significa "espinosa".[4]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Caesalpinia echinata (palo Brasil o pernambuco) ye una especie árborea perteneciente a la familia de les Lleguminoses, natural de Brasil y que la so madera, bien dura y de color acoloratáu, usar en ebanistería y na construcción de preseos musicales. Ye l'árbol nacional de Brasil dende 1978. El so nome en llingua tupí ye «ibira pitanga» (madera colorao).
La madera tamién da una tintura colorada llamada brasilina, qu'aferruña a brasileína.
Caesalpinia echinata (lat. Caesalpinia echinata) - paxlakimilər fəsiləsinin sezalpiniya cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Caesalpinia echinata (lat. Caesalpinia echinata) - paxlakimilər fəsiləsinin sezalpiniya cinsinə aid bitki növü.
Caesalpinia echinata zo ur wezenn, anvet ivez koad Brazil[1], koad Pernamboug, koad Nikaragwa, a orin eus Nordeste Brazil. Er XVIvet kantved e veze implijet d'ober livaj ruz-gell.
Dont a ra eus kornadoù-bro Bahia, Espirito Santo, Pernambuco ha Rio de Janeiro. Gounezet e vez hiriv e Brazil.
Pa voe kavet ar gwez-se gant Portugaliz war aodoù Suamerika, e voent anvet pau-brasil, diwar pau a zo bazh e portugaleg ha, dre astenn-ster, kement ha gwezenn, ha brasil a deufe eus brasa, hag a dalvez kement ha regez.
Pau brazil eta e oa an anv kentañ anavezet dre ma veze implijet ar rusk da livañ danvez d'ober dilhad, hervez gizioù ar givijerien. Kenwerzh ar c'hoad brazil eo bet ar c'hentañ obererezh ekonomikel e Brazil, a-raok gounezerezh ar c'hotoñs. Gwezenn vroadel Brazil eo ar wezenn Caesalpinia echinata .
Bleuñv
Bleuñv
Delioù
Kef
Gwenanenn war-dro ur vleuñvenn, Liorzh Louzoù São Paulo
Kef ur wezenn, Liorzh Louzoù São Paulo
Frouezh, São Paulo
Liorzh Louzoù São Paulo
Caesalpinia echinata zo ur wezenn, anvet ivez koad Brazil, koad Pernamboug, koad Nikaragwa, a orin eus Nordeste Brazil. Er XVIvet kantved e veze implijet d'ober livaj ruz-gell.
Dont a ra eus kornadoù-bro Bahia, Espirito Santo, Pernambuco ha Rio de Janeiro. Gounezet e vez hiriv e Brazil.
El brasil[1] (Caesalpinia echinata Lam.; echinata significa "espinós") és un arbre lleguminós natiu de la Mata Atlàntica al Brasil (Pau-brasil). El seu nom en llengua tupí és «ibira pitanga» (fusta vermella). Quan els exploradors portuguesos van trobar aquests arbres al litoral d'Amèrica del Sud en van dir pau-brasil per designar-los. Pau vol dir "pal" (o, per metonímia, "fusta" en general), i brasil es diu que prové de la paraula portuguesa brasa que vol dir el mateix que en català. La fusta del brasil té un fort to vermell com les brases. Pau-brasil també descriu altres espècies d'arbres que donen un tint vermell. La fusta d'aquests arbres s'exportava en grans quantitats i van acabar donant el nom del país, Brasil. Per a fer arcs d'instruments musicals també es diuen "Brazilwood" altres espècies com Tabebuia impetiginosa, Manilkara bidentata i Haematoxylum brasiletto. La de Caesalpinia echinata és la més apreciada i més cara entre aquestes espècies i en anglès se'n diu "Pernambuco wood" per als instruments musicals.
El brasil fa fins a 15 m d'alt, l'escorça és de color marró fosc i a trossos que deixen veure el seu interior de color vermell-sang. Les fulles són pinnades i tenen de 9 a 19 folíols de forma oblonga.[2] Les inflorescències tenen de 15 a 25 flors que són perfumades,[2] i poden ser pol·linitzades per abelles.[2] Els fruits són tavelles de forma oval d'uns 7 cm de llargada. Les branques, fulles i fruits tenen petites espines.
El duramen del brasil és de color roig-taronja que es fa brillant i és la fusta escollida per fer els arcs dels instruments musicals de corda. A més la seva fusta també proporciona un tint vermell (brazilina) que s'oxida a brazileïna.
El brasil (Caesalpinia echinata Lam.; echinata significa "espinós") és un arbre lleguminós natiu de la Mata Atlàntica al Brasil (Pau-brasil). El seu nom en llengua tupí és «ibira pitanga» (fusta vermella). Quan els exploradors portuguesos van trobar aquests arbres al litoral d'Amèrica del Sud en van dir pau-brasil per designar-los. Pau vol dir "pal" (o, per metonímia, "fusta" en general), i brasil es diu que prové de la paraula portuguesa brasa que vol dir el mateix que en català. La fusta del brasil té un fort to vermell com les brases. Pau-brasil també descriu altres espècies d'arbres que donen un tint vermell. La fusta d'aquests arbres s'exportava en grans quantitats i van acabar donant el nom del país, Brasil. Per a fer arcs d'instruments musicals també es diuen "Brazilwood" altres espècies com Tabebuia impetiginosa, Manilkara bidentata i Haematoxylum brasiletto. La de Caesalpinia echinata és la més apreciada i més cara entre aquestes espècies i en anglès se'n diu "Pernambuco wood" per als instruments musicals.
Brasiltræ (Caesalpinia echinata) er et træ, der tilhører ærteblomst-familien. Det fik sit navn af portugisiske opdagelsesrejsende i Sydamerika. Navnet stammer ifølge Johan Lange fra malajisk hvor det betegner en anden rød træsort, muligvis det nærtstående Sappantræ (Caesalpinia sappan). Brasiltræets hjemland, Brasilien, er opkaldt efter træet. Brasiltræ er også kendt som Pau-Brasil eller Pau-de-Pernambuco.
Arten vokser i det østlige Brasilien (i nærheden af Lagoa Santa), hvor den indgår i løvfældende skov på sedimentbjergarter, ofte som "mata taboleiro" (højsletteskov). Det er en højtliggende form af kystlandets "mata seca", dvs. et tørt karstlandskab på fritliggende kalk.
Plantens røde ved har været brugt som et meget efterspurgt farvestof (brazilin). Rødtræ af denne type hørte til det træ, som tugthusfanger før i tiden filede til pulver i fx Tugt-, Rasp- og Forbedringshuset på Christianshavn. Arbejdet er, lige som lueforgyldning, meget usundt og fangerne blev syge deraf. I dag er arten stærkt truet, og botanikerne vil end ikke oplyse, hvor man finder den.
Brasiltræ (Caesalpinia echinata) er et træ, der tilhører ærteblomst-familien. Det fik sit navn af portugisiske opdagelsesrejsende i Sydamerika. Navnet stammer ifølge Johan Lange fra malajisk hvor det betegner en anden rød træsort, muligvis det nærtstående Sappantræ (Caesalpinia sappan). Brasiltræets hjemland, Brasilien, er opkaldt efter træet. Brasiltræ er også kendt som Pau-Brasil eller Pau-de-Pernambuco.
HjemstedArten vokser i det østlige Brasilien (i nærheden af Lagoa Santa), hvor den indgår i løvfældende skov på sedimentbjergarter, ofte som "mata taboleiro" (højsletteskov). Det er en højtliggende form af kystlandets "mata seca", dvs. et tørt karstlandskab på fritliggende kalk.
AnvendelsePlantens røde ved har været brugt som et meget efterspurgt farvestof (brazilin). Rødtræ af denne type hørte til det træ, som tugthusfanger før i tiden filede til pulver i fx Tugt-, Rasp- og Forbedringshuset på Christianshavn. Arbejdet er, lige som lueforgyldning, meget usundt og fangerne blev syge deraf. I dag er arten stærkt truet, og botanikerne vil end ikke oplyse, hvor man finder den.
Caesalpinia echinata is a species o Brazilian timber tree in the pease faimily, Fabaceae. Common names include Brazilwood, Pau-Brasil, Pau de Pernambuco, Pernambuco tree, Nicaragua firth an Ibirapitanga (Tupi). This plant haes a dense, orange-red heartwood that taks a heich shine, an it is the premier firth uised for makkin bows for stringit graith. The firth yields a red dye cried brazilin an aw, which oxidizes tae brazilein.
When Portuguese splorers foond these trees on the coast o Sooth Americae, they uised the name pau-brasil tae describe thaim. Pau is Portuguese for "stick" (or, by metonymy, "firth" in general), an brasil is said tae hae come frae brasa, Portuguese for "ember", meanin "emberlike". The firth o this tree haes a deep red hue, which mey be why it receivit this name. Pau-brasil haed been earlier uised tae describe a different species of tree foond in Asie an ither places, cried Sappanwood, which producit red dye an aw; but the Sooth American trees suin became the better source o red dye. Brazilwood trees wur such a lairge pairt o the exports an economy o the land that the kintra which sprang up in that pairt o the warld teuk its name frae thaim an is nou cried Brazil.
Botanically, several tree species are involved, aw in the faimily Fabaceae (the pulse faimily). The term "brazilwood" is maist aften uised tae refer tae the species Caesalpinia echinata, but it is aapplee'd tae ither species an aw, such as Caesalpinia sappan. The tree is kent bi ither names, as ibirapitanga, Tupi for "red firth"; or pau de pernambuco an aw, namit efter the Brazilian state o Pernambuco.
In the bow-makkin business it is uisual tae refer tae some species ither than Caesalpinia echinata as "Brazilwood"; examples include Pink Ipê (Tabebuia impetiginosa), Massaranduba (Manilkara bidentata) an Palo Brasil (Haematoxylum brasiletto). The heichlie prizit Caesalpinia echinata is uisually cried "Pernambuco firth" in this pairticular context.
This airticle incorporates text frae the ARKive fact-file "Caesalpinia echinata" unner the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License an the GFDL.
Caesalpinia echinata is a species o Brazilian timber tree in the pease faimily, Fabaceae. Common names include Brazilwood, Pau-Brasil, Pau de Pernambuco, Pernambuco tree, Nicaragua firth an Ibirapitanga (Tupi). This plant haes a dense, orange-red heartwood that taks a heich shine, an it is the premier firth uised for makkin bows for stringit graith. The firth yields a red dye cried brazilin an aw, which oxidizes tae brazilein.
Lo pernamboc (Caesalpinia echinata Lam.) qu'ei un arbo brasilenc de la familha de las fabaceas e de la soa familha de las Caesalpinioideae utilizat per la confeccion deus arquets deus instruments de còrdas hregadas. Qu'ei tanben utilizat com tinta per'mor la soa color arroia.
Qu'ei originari de las seuvas deus estat brasilencs de Bahia, Espírito Santo, Pernambuco e Rio de Janeiro. La diminucion de la soa populacion devuda a la soa espletacion e a la mermada deu son abitat qu'a produsida a reaccion deu mitan deu arquetièrs entà lutar per la soa conservacion.
Floro de Brazil-arbo
Regno: Plantae Divizo: Magnoliophyta Klaso: Magnoliopsida Ordo: Fabales Familio: Fabaceae Subfamilio: Caesalpinioideae Genero: Caesalpinia Speco: echinata Scienca nomo Caesalpinia echinata Lam.Brazil-arbo (Paubrasilia echinata,Caesalpinia echinata Lam.), estas arbo el Atlantika arbaron de Brazilo. Ĝia nomo devenas de la ruĝa koloro de ĝia ligno (brasa = fajra karbo).
La arbo estas 10 ĝis 15-metrojn alta. Ĝi havas rektan trunkon, griz-nigran, dornplenan.
La eksplorado de brazil-arbo estis la unua ekonomia aktiveco en portugala Ameriko, kaj, pro tio, oni nomis ĝin "Brazilo". Hodiaŭ la arbo estas tre rara kaj endanĝerata speco.
Brazil-arbo (Paubrasilia echinata,Caesalpinia echinata Lam.), estas arbo el Atlantika arbaron de Brazilo. Ĝia nomo devenas de la ruĝa koloro de ĝia ligno (brasa = fajra karbo).
La arbo estas 10 ĝis 15-metrojn alta. Ĝi havas rektan trunkon, griz-nigran, dornplenan.
La eksplorado de brazil-arbo estis la unua ekonomia aktiveco en portugala Ameriko, kaj, pro tio, oni nomis ĝin "Brazilo". Hodiaŭ la arbo estas tre rara kaj endanĝerata speco.
Siiltsesalpiinia (Caesalpinia echinata Lam., sünonüüm Guilandina echinata (Lam.) Spreng.) on tsesalpiinia perekonda kuuluv liblikõieline puuliik.
Siiltsesalpiinia on levinud puu Brasiilias.
Paubrasilia echinata Fabaceae lekaleen familiako landare loredun bat da. Paubrasilia generoko espezie bakarra da[1], Brasilen oso zuhaitz ohikoa. Bertan Pau de Pernambuco, Pau-Brasil eta Tupi Ibirapitanga izenak hartzen ditu. Landareak zur dentso eta laranja-gorrixka du, distira handikoa. Askotan erabiltzen da hari instrumentuetako arkuak egiteko. Brasilina izeneko tindu gorri bat ere ekoizten du.
Pau-brasil izena Caesalpinia generoko landare batzuei eman zitzaien Erdi Aroa, eta C. echinata espezieari egotzi zitzaion XVI. mendean. Ikerketa taxonomikoak genero bereizia izatea merezi duela erakutsi du, eta horregatik Paubrasilia generoa sortu zen 2016an[1]. Brasil herrialdearen izena landare honetatik dator, portugesez su-txingar esan nahi baitu.
Paubrasilia echinata Fabaceae lekaleen familiako landare loredun bat da. Paubrasilia generoko espezie bakarra da, Brasilen oso zuhaitz ohikoa. Bertan Pau de Pernambuco, Pau-Brasil eta Tupi Ibirapitanga izenak hartzen ditu. Landareak zur dentso eta laranja-gorrixka du, distira handikoa. Askotan erabiltzen da hari instrumentuetako arkuak egiteko. Brasilina izeneko tindu gorri bat ere ekoizten du.
Pau-brasil izena Caesalpinia generoko landare batzuei eman zitzaien Erdi Aroa, eta C. echinata espezieari egotzi zitzaion XVI. mendean. Ikerketa taxonomikoak genero bereizia izatea merezi duela erakutsi du, eta horregatik Paubrasilia generoa sortu zen 2016an. Brasil herrialdearen izena landare honetatik dator, portugesez su-txingar esan nahi baitu.
Brasilianpuu eli brasilpuu (Caesalpinia echinata) on keski- ja eteläamerikkalainen puu, jota on käytetty väriaineen tuottamiseen. Se on saanut nimensä alun perin hehkuvaa hiillosta tarkoittavasta portugalinkielisestä sanasta brasil, jota käytettiin kuvaamaan puun aasialaisen sukulaislajin Caesalpinia sappanin puuainesta. Portugalilaiset löysivät tätä puuta runsaasti Etelä-Amerikasta, alueelta, jolle he antoivat nimeksi Hehkupuun maa, Terra de Brasil.[2]
Brasilianpuun lehdissä on soikeita lehdyköitä pareittain. Keltaiset kukat kasvavat terttuina. Siemenkota on litteä, piikkinen ja sitruunan siemenen muotoinen. [2] Kaarnassa kasvaa piikkejä. Nuoren puun rungosta suuri osa on valkoista ja pehmeää, mutta ydinpuu on punaista ja kiiltävää. Puun ikääntyessä ydinpuun osuus kasvaa. Puu kasvaa hitaasti, mutta jo 30-vuotiaasta puusta voidaan tehdä jousia.[3]
Brasilpuu kukkii ja tekee hedelmiä elokuun lopulta maaliskuuhun.[4]
Brasilpuuta kasvaa Brasilian itäosissa. Se on luonnonvarainen Pernambucon, Bahian, Espirito Santon ja Rio de Janeiron osavaltioissa, mutta sitä on istutettu muuallekin.[4] Kansainvälinen luonnonsuojeluliitto on luokitellut lajin erittäin uhanalaiseksi.[5]
Brasilianpuun ydinpuusta saadaan punaista väriainetta. Sitä on käytetty myös jousisoittimien jousien valmistamiseen [2]. Puun siemenistä tehdään koruja [6]. Sitä on käytetty myös rohdoksena, ja sen käyttöä syöpälääkkeeksi on tutkittu [7]. Brasilianpuun kaupallista käyttöä on rajoitettu CITES-sopimuksella [8].
Brasilianpuu eli brasilpuu (Caesalpinia echinata) on keski- ja eteläamerikkalainen puu, jota on käytetty väriaineen tuottamiseen. Se on saanut nimensä alun perin hehkuvaa hiillosta tarkoittavasta portugalinkielisestä sanasta brasil, jota käytettiin kuvaamaan puun aasialaisen sukulaislajin Caesalpinia sappanin puuainesta. Portugalilaiset löysivät tätä puuta runsaasti Etelä-Amerikasta, alueelta, jolle he antoivat nimeksi Hehkupuun maa, Terra de Brasil.
O brasil ou pau brasil[1] Caesalpinia echinata, é unha especie de árbore brasileira da familia das fabáceas (subfamilia das cesalpiniáceas), de madeira (de igual nome) dura, compacta e de cor vermella, da que se tira unha tintura de cor vermella chamada de brasilina, que oxida a brasileína. Úsase en ebanistaría e para facer instrumentos musicais. O brasil foi unha árbore moi abondosa nos bosques brasileiros e paraguaios, pero hoxe en día é cada vez máis escasa.
É a árbore nacional do Brasil desde 1978.
É unha árbore de crecemento lento e de talle mediano, xa que acada de 10 a 15 m de altura. O toro é recto -apropiado para a talla- cuberto de aguillóns, especialmente nas pólas novas (de feito, o epíteto echinata alude a esta característica xa que significa "con espiños"), de cor cinsa escura. A madeira é de cor alaranxada-avermellada, brillante, máis densa cá auga, polo que non pode aboiar e impide o seu transporte fluvial. As follas son compostas, bipinnadas, de cor verde intermedia e brillantes. As flores dispóñense en acios erectos, achegados aos ápices das pólas. Están formadas por catro pétalos amarelos e un menor vermello, e son moi recendentes. O androceo está formado por dez estames e o xineceo é de ovario súpero. O froito é un legume, cuberto por espiños longas e afiadas, e contén de 1 a 5 sementes discoides, de cor marrón.
Cando os exploradores portugueses acharon esta especie (dunha tonalidade tan avermellada, na beiramar de América do Sur), puxéronlle o nome de pau-brasil, pois brasil supostamemte vén de brasa. Así ese nome diferenciaba esta especie suramericana doutra "diferente" oriunda de Asia e outras áreas, coa que se produce unha tintura encarnada. Mais das especies descubertas en América do Sur obtíñase mellor poduto de tintura. Por iso estas árbores foron por moito tempo exportadas, medrando así a economía. Fíxose tan sonada, que pasaron a chamala de Brasil. Ás veces déuselle o nome pau de Pernambuco polo estado de Pernambuco, rexión nordés do Brasil.
No negocio da ebanistaría, a máxima calidade obtense de Caesalpinia echinata, comercialmente chamada "madeira de Pernambuco". Porén os termos "Pernambuco" e "Brazilwood" úsanse en instrumentos de cordas, aínda que se refiren a especies completamente diferentes. Exemplos desas especies de "madeira Brasil" inclúe o "ipê" (Tabebuia avellanedae) e a "massaranduba" (Manilkara bidentata).
Entre os séculos XV e XVI, esta especie foi moi valiosa en Europa e bastante difícil de obter. Ás veces proviña desde Asia, comercializada na forma de po e usada como tintura arroibada na manufactura de luxosos téxtiles, tales como oveludo, altamente demandado durante a Renacenza.
Cando os navegantes portugueses descobren Brasil, o 22 de abril de 1500, inmediatamente ven tal "madeira de brasil", que era extremadamente abundante. Nuns poucos anos, unha feroz talla e exportación de toros, converteuse nunha próspera industria, dando á coroa portuguesa o seu monopolio. O rico comercio estimulou o contrabando, e até ataques corsarios contra buques portugueses para lles roubars o seu cargamento de madeira. Por exemplo, o intento infrutuoso dunha expedición francesa (liderada por Nicolas Durand de Villegaignon, vicealmirante de Bretaña e corsario do Rei en 1555) para establecer unha colonia no que actualmente é Río de Xaneiro (a frustrada Colonia France Antarctique), foi en parte motivada pola riqueza xerada pola explotación do pau brasil.
Esta especie cítase en Flora Brasiliensis por Carl Friedrich Philipp von Martius.
A súa excesiva talla provocou un descenso grave nas súas poboacións no século XVIII, causando o colapso da súa explotación como madeireira. Actualmente, a especie achégase perigosamente á súa extinción en moitas subpoboacións orixinais. Está listada nas especies ameazadas polo IUCN, e citada na lista oficial de especies ameazadas do Brasil. O mercado da súa madeira aínda non está prohibido. A "Iniciativa Internacional para a Conservación do Pernambuco" (IPCI, polas súas siglas en inglés), cuxos membros son os maioristas desta madeira, traballan para reforestar e utilizar outras madeiras para a fabricación de violíns. A falta crítica da súa madeira axudou á industria da fibra de carbono a reemprazala.
O pernambuco é a materia prima para a arquetaría: os luthiers, fan arcos para instrumentos de corda da familia do violín. Foi levado a Europa polas súas propiedades colorantes aproximadamente até 1850, data na que se comezou a utilizar para fabricar arcos de violíns. Os irmáns Tourte encóntranse entre os primeiros arqueteiros que demostraron as cualidades excepcionais desta madeira. Nun principio, os construtores de arcos utilizaban outras especies das denominadas "madeiras tropicais". Todas elas tiñan unha densidade e unha dureza notábeis, polo que comunmente foron denominadas de "pau ferro". Porén, grazas ás súas cualidades sonoras, que lle valeron o favor dos músicos, e ás súas características físicas e mecánicas que fan del un material ideal para a construción de varas curvadas, en pouco tempo o Pernambuco substituíu a todas as outras especies. Douscentos cincuenta anos despois da súa introdución, cando se trata de construír arcos de calidade, os arqueteiros e músicos do mundo enteiro non atoparon nada que poida substituílo: rixidez, flexibilidade, densidade, beleza, capacidade de conservar a curvatura, a reunión de todas estas propiedades fan do pernambuco un material sen igual.[2]
O brasil ou pau brasil Caesalpinia echinata, é unha especie de árbore brasileira da familia das fabáceas (subfamilia das cesalpiniáceas), de madeira (de igual nome) dura, compacta e de cor vermella, da que se tira unha tintura de cor vermella chamada de brasilina, que oxida a brasileína. Úsase en ebanistaría e para facer instrumentos musicais. O brasil foi unha árbore moi abondosa nos bosques brasileiros e paraguaios, pero hoxe en día é cada vez máis escasa.
Brasilíutré (eða brúnspónn) (fræðiheiti Caesalpinia echinata) er trjátegund af ertublómaætt sem upprunnin er í Brasilíu. Tréð er einnig nefnt Permambuk-tré eða rauðtré. Brúnspónn sem áður var notaður í hrífutinda var viður brasilíutrés. Viður brasilíutrés er djúprauður og hentar vel til að búa til boga strengjahljóðfæra. Úr viðnum er einnig unnið rautt litarefni sem kallast brazilin og oxuð útgáfa þess brazilein.
Þegar portúgalskir landkönnuðir fundu brasilíutré á ströndum Suður-Ameríku notuðu þeir nafnið pau-brasil til að lýsa þeim en „pau“ merkir á portúgölsku prik og „brasa“ merkir glóð. Viður brasilíutrésins er djúprauður. Hins vegar hafði þá nafnið Pau-brasil verið notað til að lýsa öðruvísi tré sem fannst í Asíu og kallað varf Sappanviður og var einnig notað að vinna úr rauð litunarefni. Trén í Suður-Ameríku urðu fljótt vinsælli til litunar og brasilíutréð var svo mikilvægt í útflutningi og viðskiptum að landið þar sem trén uxu tók nafn sitt af því og var kalla Brasilía.
Það eru nokkrar tegundir trjáa sem unnar voru á þennan hátt en þær tegundir voru allar af ertublómaætt. Brasilíutré er oftast notað um tegundina Caesalpinia echinata er er líka notað um aðrar tegundir eins og Caesalpinia sappan. Tréð gengur einnig undir öðrum nöfnum eins og ibirapitanga og pau de pernambuco eftir brasilíska héraðinu Pernambuco. Í bogagerð er vaninn að nota orðið brasilíutré um aðrar tegundir en Caesalpinia echinata svo sem Tabebuia impetiginosa og Massaranduba (Manilkara bidentata) og (Haematoxylum brasiletto). Caesalpinia echinata er vanalega kallað permambuk-tré í þessu samhengi. Brasilíutré getur orðið allt að 15 metra hátt, börkurinn er dökkbrúnn og flagnaður og sést í blóðrauðan viðinn fyrir innan.
Á 16. og 17. öld var brasilíutré eftirsótt og dýrt í Evrópu. Litunartré komu frá Asíu og voru flutt inn í duftformi og notuð sem rautt litarefni til að framleiða dýrar vörur eins og flauel sem mikið eftirspurn var eftir á tímum Endurreisnarinnar. Þegar portúgalsir sæfarar fundu Brasilíu þann 22. apríl árið 1500 þá sáu þeir að brasilíuviður var algengur á ströndinni og upp með ám. Það upphófst mikil skógarhögg á brasílíutrjám og voru trjábolirnir fluttir til Portúgal og var einokun undir stjórn portúgölsku krúnunnar á þessum viðskiptum. Viðskiptin með trén voru ábatasöm og reyndu önnur ríki að komast yfir viðskiptin og smygla brasilíutrjám út úr Brasilíu og sjóræningjar í þjónustu ríkja réðust á portúgölsk skip í því augnamiði að stela þessum dýrmæta farmi. Árið 1555 reyndi til dæmis franskur leiðangur undir stjórn sjóræningans Nicolas Durand de Villegaignon að stofna nýlendu þar sem núna er Rio de Janeiro og var drifjöður þess sá auður sem skógarhögg brasilíutrjáa bjó til.
Brasíulíutré voru höggvin í stórum stíl og magn þeirra þvarr á 19. öld og með því varð hrun í efnahagslífi svæðisins. Núna er brasilíutréð á lista yfir tegundir í útrýmingarhættu. Erfitt er að byggja upp á nýju skóga með brasilíutrjám því að það vex aðeins vel ef því er plantað inn í annað skóg. Fyrsta tilraun til að sporna gegn eyðingu brasilíutrjáa er í skjalinu “Pernambuco Wood Proclamation” frá 1605. Því skjali var ætlað að verna einokun portúgalska konungsins og var þar bannað að fella ung tré og gömul tré yrði að höggva þannig að þau gætu vaxið upp aftur.
Líklegt er að viðskipti með brasilíutré verði bönnuð í náinni framtíð og veldur það vanda í bogaiðnaði svo sem við gerð fiðluboga þar sem þessi viður er mikið notaður. Tree of Music, er heimildarmynd um brasilíutréð og notkun þess í gerð hljóðfæra.
Blóm Grasagarðurinn í São Paulo
trábolur, Grasagarðurinn í São Paulo
fræbelgir Ceret garður, São Paulo
Flowers detail
Grasagarðurinn í São Paulo
Brasilíutré (eða brúnspónn) (fræðiheiti Caesalpinia echinata) er trjátegund af ertublómaætt sem upprunnin er í Brasilíu. Tréð er einnig nefnt Permambuk-tré eða rauðtré. Brúnspónn sem áður var notaður í hrífutinda var viður brasilíutrés. Viður brasilíutrés er djúprauður og hentar vel til að búa til boga strengjahljóðfæra. Úr viðnum er einnig unnið rautt litarefni sem kallast brazilin og oxuð útgáfa þess brazilein.
Þegar portúgalskir landkönnuðir fundu brasilíutré á ströndum Suður-Ameríku notuðu þeir nafnið pau-brasil til að lýsa þeim en „pau“ merkir á portúgölsku prik og „brasa“ merkir glóð. Viður brasilíutrésins er djúprauður. Hins vegar hafði þá nafnið Pau-brasil verið notað til að lýsa öðruvísi tré sem fannst í Asíu og kallað varf Sappanviður og var einnig notað að vinna úr rauð litunarefni. Trén í Suður-Ameríku urðu fljótt vinsælli til litunar og brasilíutréð var svo mikilvægt í útflutningi og viðskiptum að landið þar sem trén uxu tók nafn sitt af því og var kalla Brasilía.
Það eru nokkrar tegundir trjáa sem unnar voru á þennan hátt en þær tegundir voru allar af ertublómaætt. Brasilíutré er oftast notað um tegundina Caesalpinia echinata er er líka notað um aðrar tegundir eins og Caesalpinia sappan. Tréð gengur einnig undir öðrum nöfnum eins og ibirapitanga og pau de pernambuco eftir brasilíska héraðinu Pernambuco. Í bogagerð er vaninn að nota orðið brasilíutré um aðrar tegundir en Caesalpinia echinata svo sem Tabebuia impetiginosa og Massaranduba (Manilkara bidentata) og (Haematoxylum brasiletto). Caesalpinia echinata er vanalega kallað permambuk-tré í þessu samhengi. Brasilíutré getur orðið allt að 15 metra hátt, börkurinn er dökkbrúnn og flagnaður og sést í blóðrauðan viðinn fyrir innan.
Á 16. og 17. öld var brasilíutré eftirsótt og dýrt í Evrópu. Litunartré komu frá Asíu og voru flutt inn í duftformi og notuð sem rautt litarefni til að framleiða dýrar vörur eins og flauel sem mikið eftirspurn var eftir á tímum Endurreisnarinnar. Þegar portúgalsir sæfarar fundu Brasilíu þann 22. apríl árið 1500 þá sáu þeir að brasilíuviður var algengur á ströndinni og upp með ám. Það upphófst mikil skógarhögg á brasílíutrjám og voru trjábolirnir fluttir til Portúgal og var einokun undir stjórn portúgölsku krúnunnar á þessum viðskiptum. Viðskiptin með trén voru ábatasöm og reyndu önnur ríki að komast yfir viðskiptin og smygla brasilíutrjám út úr Brasilíu og sjóræningjar í þjónustu ríkja réðust á portúgölsk skip í því augnamiði að stela þessum dýrmæta farmi. Árið 1555 reyndi til dæmis franskur leiðangur undir stjórn sjóræningans Nicolas Durand de Villegaignon að stofna nýlendu þar sem núna er Rio de Janeiro og var drifjöður þess sá auður sem skógarhögg brasilíutrjáa bjó til.
Brasíulíutré voru höggvin í stórum stíl og magn þeirra þvarr á 19. öld og með því varð hrun í efnahagslífi svæðisins. Núna er brasilíutréð á lista yfir tegundir í útrýmingarhættu. Erfitt er að byggja upp á nýju skóga með brasilíutrjám því að það vex aðeins vel ef því er plantað inn í annað skóg. Fyrsta tilraun til að sporna gegn eyðingu brasilíutrjáa er í skjalinu “Pernambuco Wood Proclamation” frá 1605. Því skjali var ætlað að verna einokun portúgalska konungsins og var þar bannað að fella ung tré og gömul tré yrði að höggva þannig að þau gætu vaxið upp aftur.
Líklegt er að viðskipti með brasilíutré verði bönnuð í náinni framtíð og veldur það vanda í bogaiðnaði svo sem við gerð fiðluboga þar sem þessi viður er mikið notaður. Tree of Music, er heimildarmynd um brasilíutréð og notkun þess í gerð hljóðfæra.
De Brazielboom (Caesalpinia echinata; synoniem: Guilandina echinata) is een boomsoort uit het plantengeslacht Caesalpinia van de Christusdoornfamilie. De boom is inheems in Brazilië waar het groeit in de staten Alagoas, Bahia, Espírito Santo, Minas Gerais, Rio de Janeiro, São Paulo, Pernambuco, Rio Grande do Norte en Sergipe. Bij rijpheid bereikt de soort een hoogte van 10 tot 15 m. De soort is zeldzaam en wordt met uitsterven bedreigd.[1] Het hout heet Brazielhout en wordt onder andere gebruikt voor strijkstokken. In de 17e en 18e eeuw werd het geraspte hout gebruikt als grondstof voor rode verf. In Suriname en op de Nederlandse Antillen heet de boom dan ook "verfboom".
Bronnen, noten en/of referentiesBrasiltre (Caesalpinia echinata) er eit tre i erteblomstfamilien. Det fekk namnet sitt av portugisiske oppdagingsreisande i Sør-Amerika. Namnet stammar i følgje Johan Lange frå malayisk der det er ei nemning på ein annan raud tresort, truleg Sappantreet (Caesalpinia sappan) i same slekt. Heimlandet til brasiltreet, Brasil, er oppkalla etter treet. Brasiltre er også kjent som Pau-Brasil eller Pau-de-Pernambuco.
Arten veks aust i Brasil, der det inngår i lauvfellande skogar på sedimentbergartar, ofte som «mata taboleiro» (høgsletteskog). Det er ei høgtliggande form av kystskogen «mata seca», dvs. eit tørt landskap på frittliggande kalk.
Den raude veden til planta har vore brukt som eit etterspurt fargestoff. I dag er arten utryddingstruga.
Brasiltre (Caesalpinia echinata) er eit tre i erteblomstfamilien. Det fekk namnet sitt av portugisiske oppdagingsreisande i Sør-Amerika. Namnet stammar i følgje Johan Lange frå malayisk der det er ei nemning på ein annan raud tresort, truleg Sappantreet (Caesalpinia sappan) i same slekt. Heimlandet til brasiltreet, Brasil, er oppkalla etter treet. Brasiltre er også kjent som Pau-Brasil eller Pau-de-Pernambuco.
Arten veks aust i Brasil, der det inngår i lauvfellande skogar på sedimentbergartar, ofte som «mata taboleiro» (høgsletteskog). Det er ei høgtliggande form av kystskogen «mata seca», dvs. eit tørt landskap på frittliggande kalk.
Den raude veden til planta har vore brukt som eit etterspurt fargestoff. I dag er arten utryddingstruga.
Brasiltre (Caesalpinia echinata) er et tre som tilhører erteblomstfamilien. Det fikk sitt navn av portugisiske oppdagelsesreisende i Sør-Amerika. Navnet stammer ifølge Johan Lange fra malayisk hvor det betegner en annen rød tresort, muligens det beslektede sappantreet (Caesalpinia sappan). Brasiltreets hjemland, Brasil, er oppkalt etter treet. Brasiltre er også kjent som Pau-Brasil eller Pau-de-Pernambuco.
Arten vokser øst i Brasil hvor det inngår i løvfellende skoger på sedimentbergarter, ofte som «mata taboleiro» (høysletteskog). Det er en høytliggende form av kystskogen «mata seca», dvs. et tørt landskap på frittliggende kalk.
Plantens røde ved har vært brukt som et etterspurt fargestoff. I dag er arten utrydningstruet.
Brasiltre (Caesalpinia echinata) er et tre som tilhører erteblomstfamilien. Det fikk sitt navn av portugisiske oppdagelsesreisende i Sør-Amerika. Navnet stammer ifølge Johan Lange fra malayisk hvor det betegner en annen rød tresort, muligens det beslektede sappantreet (Caesalpinia sappan). Brasiltreets hjemland, Brasil, er oppkalt etter treet. Brasiltre er også kjent som Pau-Brasil eller Pau-de-Pernambuco.
HjemstedArten vokser øst i Brasil hvor det inngår i løvfellende skoger på sedimentbergarter, ofte som «mata taboleiro» (høysletteskog). Det er en høytliggende form av kystskogen «mata seca», dvs. et tørt landskap på frittliggende kalk.
AnvendelsePlantens røde ved har vært brukt som et etterspurt fargestoff. I dag er arten utrydningstruet.
Brezylka ciernista (Caesalpinia echinata Lam.) – gatunek drzewa z rodziny bobowatych (Fabaceae) z podrodziny brezylkowych (Caesalpinioideae). Występuje w Ameryce Środkowej i Brazylii.
Cierniste drzewo dorastające do 15 m wysokości. Liście w kształcie podłużnie jajowatym lub eliptycznym, podwójnie pierzaste. Kwiaty zebrane w szczytowych gronach z koroną kwiatową w kolorze żółtym czerwono nakrapianym, kielich 5-ząbkowy. Owocem jest strąk.
Drewno znane jako drzewo fernambukowe lub (drzewo pernambukowe) dostarcza cennego materiału używanego w przemyśle okrętowym, meblarskim, w snycerstwie i lutnictwie. Z drzewa pozyskuje się również czerwony barwnik.
Od portugalskiej nazwy tego drzewa (oraz innych z jego podrodziny) paubrasilia pochodzi nazwa kraju Brazylia. Drzewo podpalało się od dołu, korowało, a następnie pocięte na kawałki wysyłało do Europy. Handel drewnem był objęty ścisłym królewskim monopolem[2].
Brezylka ciernista (Caesalpinia echinata Lam.) – gatunek drzewa z rodziny bobowatych (Fabaceae) z podrodziny brezylkowych (Caesalpinioideae). Występuje w Ameryce Środkowej i Brazylii.
Bresilja (Caesalpinia echinata) art inom Bresiljesläktet i familjen ärtväxter och förekommer naturligt i Brasilien. Synonyma svenska namn är röd bresilja, bresilja, drottningträ, fernambok, fernambuk, färnbock, pernambuco och limaträ. Ur träet kan utvinnas färgämnet brasilin, som vid oxidation ger röd eller brun färg och används för färgning av bland annat textilier.[1] Från 1500-talet och framåt importerades stora mängder av bresiljeträ till Europa, och den handeln var så viktig att arten bresilja fick ge namn åt landet Brasilien.[2]
Bresiljeträets viktigaste användningsområde har varit textilfärgning men det ha också använts för tillverkning av pigment (färglack) för målarfärg, marknadsfört under många namn bland annat berlinerrött. Pigmentets färg varierade mellan brunrött och mörkt blårött. Liksom de flesta andra naturliga färglacker har bresiljepigment dålig hållbarhet och används inte längre inom måleriet.[3]
På 1700-talet fanns i Stockholm rasphus där arbetslösa män sattes att finfördela veden för textilfärgning [4] och år 1874 fanns i Sverige fem bresiljekvarnar för finfördelning av veden.[3]
Av bresilja tillverkas också stråkar.[källa behövs]
Wikimedia Commons har media som rör Bresilja.
Bresilja (Caesalpinia echinata) art inom Bresiljesläktet i familjen ärtväxter och förekommer naturligt i Brasilien. Synonyma svenska namn är röd bresilja, bresilja, drottningträ, fernambok, fernambuk, färnbock, pernambuco och limaträ. Ur träet kan utvinnas färgämnet brasilin, som vid oxidation ger röd eller brun färg och används för färgning av bland annat textilier. Från 1500-talet och framåt importerades stora mängder av bresiljeträ till Europa, och den handeln var så viktig att arten bresilja fick ge namn åt landet Brasilien.
Caesalpinia echinata (фернамбукове дерево, цезальпінія їжакова, пау-бразіл або пернамбуку) — вид дерев роду цезальпінія. Дає щільну червону або помаранчового кольору деревину. Ця деревина, яке має таку ж назву, найкраща для виготовлення смичків для музичних інструментів таких як скрипка. Деревина також дає червону фарбу бразілін.
Коли португальські дослідники знайшли на узбережжі Південної Америки багато цих дерев, вони стали називати їх «пау-бразіл» (pau-brasil), від порт. pau — «деревина» та brasil, що за переказами походить від слова brasa — «горяча (червона) зола». Ця назва використовувалося і раніше для різних видів деревини, що походять із Азії та інших місць, і які також мали червоний колір, але південно-американські дерева скоро стали найкращим джерелом такої деревини. Фернамбукові дерева були такою значною частиною експорту і економіки колонії, що країна, яка сформувалася в цій частині світу, узяла це слово за свою назву і зараз зветься Бразилією.
У ботаніці назва «пау-бразіл» стосується майже винятково дерева Caesalpinia echinata, але інколи і інших дерев роду Цезальпінія (Caesalpinia) та навіть деяких інших представників родини Бобові. Caesalpinia echinata також відома як фернамбукове дерево (Pau-de-Pernambuco), звідки походить назва штату Пернамбуку в Північно-східній Бразилії.
При виробництві смичків деревину найкращої якості називають фернамбуку або пернамбуку, деревину меншої якості — пау-бразіл.
Це незавершена стаття про Бобові.Caesalpinia echinata (фернамбукове дерево, цезальпінія їжакова, пау-бразіл або пернамбуку) — вид дерев роду цезальпінія. Дає щільну червону або помаранчового кольору деревину. Ця деревина, яке має таку ж назву, найкраща для виготовлення смичків для музичних інструментів таких як скрипка. Деревина також дає червону фарбу бразілін.
Caesalpinia echinata là một loài thực vật thân mộc thuộc họ Đậu mọc ở Brasil. Cây này có thể cao đến 15 mét và các mảnh vỏ cây màu nâu tối với các mảng vỏ lớn, làm lộ ra gỗ màu đỏ máu bóng bên dưới. Lá lông chim và mỗi lá gồm có từ 9 đến 19 lá nhỏ có lông thuôn dài và rộng.[2] Đây là cây biểu tượng của Brasil từ năm 1978.[3]
Bài viết về tông thực vật Caesalpinieae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Caesalpinia echinata là một loài thực vật thân mộc thuộc họ Đậu mọc ở Brasil. Cây này có thể cao đến 15 mét và các mảnh vỏ cây màu nâu tối với các mảng vỏ lớn, làm lộ ra gỗ màu đỏ máu bóng bên dưới. Lá lông chim và mỗi lá gồm có từ 9 đến 19 lá nhỏ có lông thuôn dài và rộng. Đây là cây biểu tượng của Brasil từ năm 1978.
Цезальпи́ния ежо́вая[1], или Цезальпиния шипова́тая[2], или Фернамбуковое дерево[1], или Пау-бразил[2] (лат. Caesalpinia echinata) — вид древесных растений из рода Цезальпиния подсемейства Цезальпиниевые семейства Бобовые. Бразилия была так названа португальцами именно по причине открытия на её побережье этого растения.
Видовой эпитет научного названия вида, echinata (от греческого echinos — ёж), объясняется острыми наростами на стволе дерева.
В русскоязычной литературе встречается множество названий этого растения: бразильское красное дерево, красный сандал[~ 1], пау-бразил[2], пернамбук, пернамбуко, пернамбуковое дерево[1], фернамбук, фернамбуко, фернамбуковое дерево[1][3], цезальпиния ежовая[1], цезальпиния колючая, цезальпиния шиповатая[2].
С этим растением, по одной из версий, связано и происхождение названия Бразилии. Когда португальцы обнаружили это дерево в Южной Америке, они решили, что нашли место, откуда арабские торговцы брали так называемый бразил (порт. brasil, от португальского слова brasa — «жар», «раскалённые угли») — древесину, которая попадала в Европу уже с XII века и использовалась для приготовления красок, а также для изготовления мебели и музыкальных инструментов. Территория, которая сначала обозначалась на картах как Земля Истинного Креста (порт. Terra do Vera Cruz), а затем как Земля Святого Креста (порт. Terra do Santa Cruz), стала вскоре называться Terra do Brasil. В действительности же арабы поставляли в Европу древесину другого растения — саппана (современное научное название — Caesalpinia sappan), распространённого в Ост-Индии (в первую очередь в Малайзии) и родственного виду, открытому в Южной Америке.
Ареал вида ограничен территорией нескольких бразильских штатов: Баия, Пернамбуку, Рио-де-Жанейро, Эспириту-Санту[4]. В дикой природе фернамбуковые деревья стали очень редкими из-за активной вырубки[2]. Растение повсеместно культивируется на востоке Бразилии[4].
Цезальпиния ежовая — дерево высотой до тридцати метров с прямым колючим стволом[1]. Древесина в свежем срезе имеет буроватую окраску, на воздухе становится красной[3].
Листья дважды-перисто-сложные.
Цветки почти правильные, душистые, собраны в кистях. Чашечка зелёная, из пяти чашелистиков, из которых один, нижний, вогнут; венчик жёлтый, из пяти лепестков[2]. В цветке — десять свободных тычинок. Завязь верхняя[5].
Плоды — продолговатые бобы с шипами[1].
До начала XX века это дерево очень ценилось как источник сырья для получения красителя, применявшего для окраски тканей (особенно элитных тканей).
Растение — источник ценной древесины[2].
Древесина фернамбукового дерева считается одной из лучших для изготовления смычков для струнных инструментов, а также дирижёрских палочек. Хороший смычок требует от дерева, из которого он сделан, качеств, редко соединяющихся. Это твердость и легкость, соединенные с эластичностью – качества, имеющиеся налицо лишь у фернамбука.
Цезальпи́ния ежо́вая, или Цезальпиния шипова́тая, или Фернамбуковое дерево, или Пау-бразил (лат. Caesalpinia echinata) — вид древесных растений из рода Цезальпиния подсемейства Цезальпиниевые семейства Бобовые. Бразилия была так названа португальцами именно по причине открытия на её побережье этого растения.
巴西紅木（學名：Cæsalpinia echinata），又稱巴西蘇木，豆目豆科蘇木屬的一種物種，盛產於巴西。生長速度緩慢，木紋直而且木質非常緻密堅韌，樹幹富含水溶性的紅色染料成分，古時候主要被當作染料，也是高級的家具材料，是製作小提琴的琴弓的上佳材料。
在15、16世紀時是珍貴的紅色染料來源，結果大片林木被砍伐運離巴西本土，令此物種幾近在其原生地區消失殆盡。近年巴西政府嘗試在適當地區重新種植此物種。
巴西紅木或巴西木這名稱偶爾也指稱在豆科下的數種物種，但更多指本種。
葡萄牙探險家稱之為"Pau-brasil" ，葡萄牙語別稱Pau-de-Pernambuco (Pernambuco，伯南布哥是巴西東北部的一省；Pau是木頭的意思)，豆科、雲實屬，落葉喬木，羽狀複葉，果實為莢果。16世紀葡萄牙的航海家發現新大陸有一個大量生長巴西紅木(brazilwood)的國家，便大舉開採、運回歐洲，久而久之大家都忘了當初的命名，而將這個國家稱為為巴西(Brazil)。
15、16世紀時，巴西紅木（brazilwood）是當時世界上製造紅色染料的唯一原料，主要產地是亞洲地區，所以在歐洲是非常稀有而高價的物資；文藝復興時期，昂貴的紡織品(例如天鵝絨)需求量大增，所需的紅色染料大都以粉末狀，從東方運到歐洲。
16世紀初期，葡萄牙的航海家發現新大陸時，他們馬上注意到有一個大量生長巴西紅木的國家，便大舉開採、運回歐洲，久而久之大家都忘了當初的命名，而將這個國家稱為巴西(Brazil)。
幾年之內，由於葡萄牙皇家允許少部分商人壟斷開採、運輸巴西紅木，繁榮的商業盛況引起了其他國家的眼紅，導致盜採、走私、甚至海盜搶劫葡萄牙商船的情況日益嚴重。
過度開採(估計在隨後的兩個世紀，砍伐了大約五千萬株)導致巴西紅木數量遽減，因此在18世紀時，這種經濟活動終於崩潰，目前為止，這個物種已經在這個國家的大部分地區絕跡，被世界自然保護聯盟（IUCN）列為瀕危物種，因此巴西紅木的買賣很可能即將被禁止，直接受影響的是製弓業，國際紅木保護促進會(會員主要是製弓業者)目前大力推廣巴西紅木的造林运動，並提倡使用其他木材製造小提琴弓。
巴西紅木（學名：Cæsalpinia echinata），又稱巴西蘇木，豆目豆科蘇木屬的一種物種，盛產於巴西。生長速度緩慢，木紋直而且木質非常緻密堅韌，樹幹富含水溶性的紅色染料成分，古時候主要被當作染料，也是高級的家具材料，是製作小提琴的琴弓的上佳材料。
在15、16世紀時是珍貴的紅色染料來源，結果大片林木被砍伐運離巴西本土，令此物種幾近在其原生地區消失殆盡。近年巴西政府嘗試在適當地區重新種植此物種。
巴西紅木或巴西木這名稱偶爾也指稱在豆科下的數種物種，但更多指本種。
保全状況評価[1] ENDANGERED
分類（APG III） 界 : 植物界 Plantae 階級なし : 被子植物 angiosperms 階級なし : 真正双子葉類 eudicots 階級なし : コア真正双子葉類 core eudicots 階級なし : バラ類 rosids 階級なし : マメ類 fabids 目 : マメ目 Fabales 科 : マメ科 Fabaceae 亜科 : ジャケツイバラ亜科 Caesalpinioideae 属 : ジャケツイバラ属 Caesalpinia 種 : ブラジルボク C. echinata 学名 Caesalpinia echinata Lam. 和名 ブラジルボク 英名 Brasilwood ブラジルボク（伯剌西爾木、学名Caesalpinia echinata）はマメ科ジャケツイバラ亜科[2]の常緑高木。別名をフェルナンブコ、ペルナンブコ、パウ・ブラジル。以前は染料に用いられた。材が硬いため、現在もヴァイオリン属の楽器の弓材として用いられる。原産地は南アメリカブラジル東部。1540年にポルトガル人によってはじめて報告された。
ブラジルの名は「赤い木」の意味で、ヨーロッパで染料として用いられたインド原産のスオウのポルトガル名による。外見と用途が似ていたため、ポルトガル人によって本種もブラジルと呼ばれるようになった。ブラジルの国号は本種に由来する。
心材から紅色色素（ブラジリン）が得られる。これを染料として用いた。かつてはブラジルの主産品であったが、化学染料の登場によって廃れた。しかし18世紀にフランスのフランソワ・トゥルテがこの心材が持つ振動減衰性の低さに着目し、弦楽器の弓に最良の材料であるとして採用すると、その後も需要は高止まりした。ペルナンブコ（フェルナンブコ）とは弦楽器業界におけるブラジルボクの心材の通称である。
ブラジルボクは過度の伐採により絶滅の恐れがあるため、IUCNに絶滅危惧種として登録されている。また2007年6月にハーグで開かれたワシントン条約締約国会議においてブラジルボクは同条約附属書IIに記載されることになった。
代替材料として様々な試みが行われてきたが[3]、同じブラジル産の熱帯雨林材であるマサランデュバ （Manilkara bidentata, Balatá[4]）などの他、最近では繊維強化プラスチック（FRP）、カーボンファイバー、グラスファイバーなど人工繊維製弓の改良も進んでいる。
花
葉
突起のある幹
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 ブラジルボク（伯剌西爾木、学名Caesalpinia echinata）はマメ科ジャケツイバラ亜科の常緑高木。別名をフェルナンブコ、ペルナンブコ、パウ・ブラジル。以前は染料に用いられた。材が硬いため、現在もヴァイオリン属の楽器の弓材として用いられる。原産地は南アメリカブラジル東部。1540年にポルトガル人によってはじめて報告された。
