Europiella decolor ist eine Wanzenart aus der Familie der Weichwanzen (Miridae).
Die Wanzen werden 2,2 bis 3,1 Millimeter lang.[1] Die Arten der Gattung Europiella sind kleine, blass braun-grau gefärbte und mit blassen Haaren versehene Weichwanzen. Die Basis des Cuneus der Hemielytren ist blass und die Sporne der Schienen (Tibien) entspringen aus schwarzen Punkten. Man kann sie von den ähnlichen Arten der Gattung Psallus durch ihr schwarzes erstes Fühlerglied unterscheiden. Man kann die Art von Europiella artemisiae morphologisch nicht sicher abgrenzen, Europiella decolor ist aber in der Regel blasser gefärbt als die ähnliche Art.[2]
Die Art kommt an den Küsten Europas von Norwegen bis zur Iberischen Halbinsel und außerdem östlich über Südosteuropa, Zentralasien und Sibirien bis nach China vor. Sie ist auch in Nordamerika verbreitet. In Deutschland findet man sie nur an der Nordseeküste, wo sie mancherorts nicht selten ist. n Deutschland werden nicht zu intensiv bewirtschaftete Salzwiesen mit reichlich Bewuchs von krautigen Pflanzen besiedelt.[1]
Die Wanzen leben an Strand-Beifuß (Artemisia maritima). Pro Jahr treten vermutlich wie bei Europiella artemisiae zwei Generationen auf. Die Adulten können von Juni bis September beobachtet werden.[1]
Europiella decolor ist eine Wanzenart aus der Familie der Weichwanzen (Miridae).
Europiella decolor is a species of plant bug in the family Miridae. It is found in Central America, North America, and Europe.[1][2][3]
Europiella decolor is a species of plant bug in the family Miridae. It is found in Central America, North America, and Europe.
De zeealsemblindwants (Europiella decolor) (syn. Plagionathus abrotani, Plagionathus litoralis) is een wants uit de familie van de blindwantsen (Miridae). De soort werd het eerst wetenschappelijk beschreven door Philip Reese Uhler in 1893.
De langwerpig ovale wants kan 2,5 tot 3 mm lang worden en is altijd langvleugelig. Het lichaam kan wit tot grijs van kleur zijn en is bedekt met witte haartjes, de voorvleugels hebben soms een donker middendeel. Het schildje (scutellum) is zwart, met aan de zijkant oranje-gele hoekpunten en de pootjes zijn geel, met donkere dijen en zwart gestippelde schenen met stekels. Op de meestal zwarte kop staan twee antennes waarvan het eerste segment zwart is en het tweede gedeeltelijk zwart. De rest van de antennes is geelachtig gekleurd. De wants lijkt op sommige Psallus-soorten, maar die hebben geen zwart eerste antennesegment. De soort lijkt ook op een lichte vorm van de bijvoetblindwants (Europiella artemisiae) die heeft echter geen gele maar bruine laatste antennesegmenten en komt voornamelijk voor op bijvoet en niet op zeealsem.
De soort overwintert als ei en de volwassen wantsen worden waargenomen van juni tot in september op zeealsem (Artemisia maritima) bij schorren en kwelders. In tuinen leeft de wants ook op citroenkruid (Artemisia abrotanum).
De wants komt voor in Noord-Amerika, Europa, Azië tot in het verre oosten en China. In Nederland is de soort zeldzaam en is de verspreiding beperkt tot kustgebieden bij de Waddenzee en Zeeland.
De zeealsemblindwants (Europiella decolor) (syn. Plagionathus abrotani, Plagionathus litoralis) is een wants uit de familie van de blindwantsen (Miridae). De soort werd het eerst wetenschappelijk beschreven door Philip Reese Uhler in 1893.
