dcsimg

Ophiostomatales ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Ophiostomatales sind eine Ordnung der Schlauchpilze. Die meisten Arten besiedeln Holz und Borke. Bekannte Vertreter sind die Verursacher des Ulmensterbens (Ophiostoma ulmi und Ophiostoma novo-ulmi). Ophiostoma piliferum verursacht die Blaufärbung von Hart- und Weichholz. Die meisten Arten leben jedoch als Saprobionten, ihre Sporen werden vielfach von Käfern verbreitet. Die Anamorphen sind zum Teil Krankheitserreger beim Menschen (Sporothrix schenckii).

Merkmale

Die Ordnung ist durch einzelne, schwarze Perithecien gekennzeichnet. Bei den meisten Arten besitzen sie einen langen Hals, aus dem die klebrigen Ascosporen austreten, von wo sie durch Insekten verbreitet werden. Diese Form der Fruchtkörper ist ähnlich der Gattung Ceratocystis in den Micoascales. Die Asci sind rundlich und lösen sich früh in der Entwicklung auf.

Die Anamorphen sind Hyphomyceten. Sie zählen zu den Gattungen Leptographium, Pesotum und Sporothrix.

Systematik

Zur Ordnung werden folgende Familien gezählt (mit ausgewählten Gattungen und Arten):[1]

Belege

Einzelnachweise

  1. O. E. Eriksson (Hrsg.): Outline of Ascomycota - 2006 In: Myconet, Band 12, 2006, S. 1–82. (online html)

Literatur

  • Ning Zhang et al.: An overview of the systematics of the Sordariomycetes based on a four-gene phylogeny. In: Mycologia, Band 98, 2006, S. 1076–1087.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Ophiostomatales: Brief Summary ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Ophiostomatales sind eine Ordnung der Schlauchpilze. Die meisten Arten besiedeln Holz und Borke. Bekannte Vertreter sind die Verursacher des Ulmensterbens (Ophiostoma ulmi und Ophiostoma novo-ulmi). Ophiostoma piliferum verursacht die Blaufärbung von Hart- und Weichholz. Die meisten Arten leben jedoch als Saprobionten, ihre Sporen werden vielfach von Käfern verbreitet. Die Anamorphen sind zum Teil Krankheitserreger beim Menschen (Sporothrix schenckii).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Ophiostomatales ( anglais )

fourni par wikipedia EN

The Ophiostomatales are an order of fungi in the class Sordariomycetes.[1] They are commonly symbionts to insect species, which can be found in numerous cases, including some termites and many bark beetles. In the cases of most beetle symbioses, the Ophiostomatales fungi is carried in mycangia, which help keep fungal inoculants close to the beetle at all times. In some cases, the fungi are the main source of food for the beetles. In others, the relationship is not as clear.

References

  1. ^ Lumbsch TH, Huhndorf SM. (December 2007). "Outline of Ascomycota – 2007". Myconet. Chicago, USA: The Field Museum, Department of Botany. 13: 1–58.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Ophiostomatales: Brief Summary ( anglais )

fourni par wikipedia EN

The Ophiostomatales are an order of fungi in the class Sordariomycetes. They are commonly symbionts to insect species, which can be found in numerous cases, including some termites and many bark beetles. In the cases of most beetle symbioses, the Ophiostomatales fungi is carried in mycangia, which help keep fungal inoculants close to the beetle at all times. In some cases, the fungi are the main source of food for the beetles. In others, the relationship is not as clear.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Ophiostomatales ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES

El orden Ophiostomatales, perteneciente a la división Ascomycota,[1]​ agrupa especies que se encuentran en simbiosis con insectos y pueden llegar a ser patógenas. Por norma general, las especies del orden Ophiostomatales metabolizan monosacáridos (sustancias de reserva) que se encuentran en las células ubicadas en la madera de los pinos.[2]​ Por esta razón, es frecuente que embadurnen la corteza de estos con color azul.[3]

Estos hongos poseen peritecios solitarios con los que expulsan esporas que se adhieren a los insectos para su transporte. Son largos, de color negro y suelen poseer estructuras espinosas que facilitan esta función. Sus ascas (células que forman las esporas de origen sexual) son globosas y se disuelven tempranamente en su desarrollo.

Clasificación

Los organismos del orden Ophiostomatales no se identifican fácilmente por su morfología.[4]​ Normalmente su identificación se basa en técnicas moleculares. Por las cuestiones anteriores, la sistematización y clasificación de los organismos de este orden, ha cambiado a lo largo del tiempo. Anteriormente, las especies de este orden se consideraban del orden Microascales.[5]​ En el año 2006, Zipfel, De Beer, Jacobs, Wingfield y Wingfield estudiaron los datos de secuencias de ADN y genes β-tubulina de cincuenta especies de Ophiostoma para conocer las relaciones filogenéticas de este género. Los resultados de dicha investigación arrojaron tres géneros monofiléticos en su tiempo. El primer género se denominó Grosmannia, es un género teleomorfo donde se agrupan las especies anamórficas del género Leptographium. El segundo género se denominó Ceratocystiopsis y agrupa a las especies del género anamorfo de Hyalorhinocladiella. El último género se denominó Ophiostoma, el cual es un género teleomorfo e incluye a las especies anamórficas de los géneros Sporothrix y Pesotum.[5]​ Actualmente el orden Ophiostomatales se encuentra en el reino Fungi, en el subreino Dikarya,[6]​ en el filo Ascomycota,[1]​ en el subfilo Pezizomycotina,[1]​ clase Sordariomycetes,[1]​ subclase Sordariomycetidae.[1]​ El ejemplar que define a esta orden es la especie Ophiostoma pluriannulatum, que fue descrito por Hedgcock en 1906.[4]

El orden Ophiostomatales se compone de los siguientes géneros teleomorfos: Ceratocystiopsis, Cornuvesica, Grosmania y Ophiostoma.[3][4]​ Este último es el género más amplio de todo el orden[2]​ y de estos géneros anamorfos: Hyalorhinocladiella, Knoxdaviesia, Leptographium, Sporothrix.[3]​ Este género se considera cosmopolita[6][4]​ y Pesotum, siendo el último de los mencionados el género anamorfo de Ophiostoma. También, este orden forma un hermano con los órdenes de Magnaporthales y Diaporthales.[7]

Descripción

Algunas características morfológicas que definen al orden Ophiostomatales es que sus miembros tienen peritecios negros. En la mayoría de las especies presentan un cuello alargado y a través del ápice de este cuello las ascosporas son liberadas. Al ser pegajosas son llevadas por los insectos a otros sustratos.

Cabe mencionar que carece de paráfisis y los ascos tienen forma globosa, mientras que las ascosporas presentan cubiertas, bordes o alas ornamentadas[1]​ y permiten su dispersión por medio de la unión al exoesqueleto de los escarabajos, o por agentes pasivos como la lluvia o el viento.[3]

Características

Los hongos de este orden normalmente provocan una embadurna de color azul sobre la madera de los pinos (la tonalidad va de un azul oscuro a un gris oscuro dependiendo de la especie que lo provoque). El manchado azul en la madera no provoca ningún daño al pino, pero sí reduce el valor económico de la madera entre un 10% y un 50%.[5]​ Esto ocurre por la simbiosis que se genera entre el hongo y el insecto, la cual ofrece los beneficios de que el hongo sea transportado por el insecto hacia los árboles, a partir de una estructura que contiene a las esporas y micelio denominada micangios, los cuales tienen forma de saco, se distribuyen por todo el tórax, la cabeza y los élitros. Se especula que este tipo de interacciones se iniciaron hace 280 millones de años en la era Mesozoica.[5]

Referencias

  1. a b c d e f Caridad, Cepero De García, María (1 de enero de 2012). Biología de hongos. Ediciones Uniandes-Universidad de los Andes. ISBN 9789586957946. Consultado el 16 de octubre de 2019.
  2. a b Vera, Sergio Iván Dueñas; Castro, Julio César Villagómez (31 de diciembre de 2015). «DETERMINACIÓN DE pI DE HIDROLASAS SECRETADAS POR HONGOS OPHIOSTOMATALES». JÓVENES EN LA CIENCIA 1 (2): 568-573. ISSN 2395-9797. Consultado el 16 de octubre de 2019.
  3. a b c d Guajardo, Galleguillos; Alberto, Felipe (2016). Hongos asociados a escarabajos lignícolas en bosque de Nothofagus Su aplicación en control biológico de Ophiostoma y en spalting. Universidad de Concepción .Facultad de Ciencias Biológicas. Consultado el 16 de octubre de 2019.
  4. a b c d Luévano Rodríguez, Diana Laura (2016-06). «Identificación de hongos ophiostomatoides causantes del manchado de la madera de los encinos (Quercus potosina) de la sierra fría de Aguascalientes a partir de las galerías de Megapurpuricenus magnificus. 2016-06. Consultado el Universidad Autónoma de Aguascalientes..
  5. a b c d Moreno-Rico, Onésimo; Sánchez-Martínez, Guillermo; Marmolejo-Monsiváis, José G.; Pérez-Hernández, Karla; Moreno-Manzano, Celeste E. (2015-03). «Diversidad de hongos Ophiostomatoides en pinos de la sierra Fría de Aguascalientes, México, asociados con Dendroctonus mexicanus». Revista Mexicana de Biodiversidad 86 (1): 1-8. ISSN 1870-3453. doi:10.7550/rmb.46751. Consultado el 16 de octubre de 2019.
  6. a b Guarro, Josep (2012-01). «Taxonomía y biología de los hongos causantes de infección en humanos». Enfermedades Infecciosas y Microbiología Clínica 30 (1): 33-39. ISSN 0213-005X. doi:10.1016/j.eimc.2011.09.006. Consultado el 16 de octubre de 2019.
  7. Zhang, Ning; Luo, Jing; Bhattacharya, Debashish (2017). Fungal Phylogenetics and Phylogenomics. Elsevier. pp. 309-328. ISBN 9780128132616. Consultado el 16 de octubre de 2019.

Bibliografía

  • Restrepo Restrepo, S., Esperanza Franco-Molano,S., Cárdenas Toquica,M., & Vargas Estupiñán, M.(2012). Biología de hongos. Ediciones Uniandes-Universidad de los Andes. Colombia.
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Ophiostomatales: Brief Summary ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES

El orden Ophiostomatales, perteneciente a la división Ascomycota,​ agrupa especies que se encuentran en simbiosis con insectos y pueden llegar a ser patógenas. Por norma general, las especies del orden Ophiostomatales metabolizan monosacáridos (sustancias de reserva) que se encuentran en las células ubicadas en la madera de los pinos.​ Por esta razón, es frecuente que embadurnen la corteza de estos con color azul.​

Estos hongos poseen peritecios solitarios con los que expulsan esporas que se adhieren a los insectos para su transporte. Son largos, de color negro y suelen poseer estructuras espinosas que facilitan esta función. Sus ascas (células que forman las esporas de origen sexual) son globosas y se disuelven tempranamente en su desarrollo.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Ophiostomatales ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Schimmels

Ophiostomatales is een orde van Sordariomycetes uit de subklasse Sordariomycetidae van de ascomyceten. De meeste soorten komen voor op hout en bast. Bekende soorten zijn de veroorzakers van iepenziekte en Ophiostoma piliferum, die bij aantasting het hout blauwkleurt. De meeste soorten zijn echter saprobionten. De sporen worden vaak door kevers verspreid. Een aantal anamorfen (ongeslachtelijke vormen) zijn ziekteverwekkers bij mensen, zoals Sporothrix schenckii.

Kenmerken

De vruchtlichamen zijn alleenstaande, zwarte peritheciën. Bij de meeste soorten hebben ze een lange hals waardoor de kleverige ascosporen naar buiten komen. De peritheciën lijken op die bij van het geslacht Ceratocystis van de Microascales. De asci zijn rond en lossen al vroeg tijdens de ontwikkeling op.

Taxonomie

De taxonomische indeling van de Ophiostomatales is als volgt[1]:

Orde: Ophiostomatales

De anamorfe vormen worden ingedeeld bij de Hyphomyceten met de geslachten Leptographium, Pesotum en Sporothrix.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties
  1. O. E. Eriksson (Hrsg.): Outline of Ascomycota - 2006 In: Myconet, Band 12, 2006, S. 1-82. (online html)
Wikimedia Commons Zie de categorie Ophiostomatales van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Wikispecies Wikispecies heeft een pagina over Ophiostomatales.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Ophiostomatales: Brief Summary ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Ophiostomatales is een orde van Sordariomycetes uit de subklasse Sordariomycetidae van de ascomyceten. De meeste soorten komen voor op hout en bast. Bekende soorten zijn de veroorzakers van iepenziekte en Ophiostoma piliferum, die bij aantasting het hout blauwkleurt. De meeste soorten zijn echter saprobionten. De sporen worden vaak door kevers verspreid. Een aantal anamorfen (ongeslachtelijke vormen) zijn ziekteverwekkers bij mensen, zoals Sporothrix schenckii.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Ophiostomatales ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Ophiostomatales Benny & Kimbr. – rząd workowców należący do klasy Sordariomycetes[1].

Charakterystyka

Do rzędu należą gatunki szeroko rozprzestrzenione na świecie. Grzyby mikroskopijne będące pasożytami różnych gatunków roślin i u niektórych wywołujące grzybowe choroby roślin o dużym znaczeniu w gospodarce człowieka. Niektóre gatunki tych grzybów przenoszone są przez żerujące na roślinach stawonogi, niektóre są koprofilami. Wytwarzają bardzo zróżnicowaną morfologicznie grzybnię[2].

Systematyka

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sordariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Według aktualizowanej klasyfikacji Index Fungorum bazującej na Dictionary of the Fungi do rzędu tego należą dwie rodziny[3]:

Przypisy

  1. a b P.M. Kirk: Index Fungorum (ang.). [dostęp 2016-11-15].
  2. Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
  3. CABI databases (ang.). [dostęp 2016-11-15].
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Ophiostomatales: Brief Summary ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Ophiostomatales Benny & Kimbr. – rząd workowców należący do klasy Sordariomycetes.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Ophiostomatales ( portugais )

fourni par wikipedia PT

Ophiostomatales é uma ordem de fungos da classe Sordariomycetes.[1]

Referências

  1. Lumbsch TH, Huhndorf SM. (dezembro de 2007). «Outline of Ascomycota – 2007». Chicago, USA: The Field Museum, Department of Botany. Myconet. 13: 1–58
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Ophiostomatales: Brief Summary ( portugais )

fourni par wikipedia PT

Ophiostomatales é uma ordem de fungos da classe Sordariomycetes.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Blånadssvampar ( suédois )

fourni par wikipedia SV

Blånadssvampar (Ophiostomatales) är en ordning av svampar inom stammen sporsäcksvampar. De växer i död ved eller virke, där de kan penetrera några millimeter. De angriper inte den lignifierade cellväggen och orsakar därför ingen egentlig mekanisk skada på träet. Blånadssvampar ger olika grad missfärgning genom melanintillverkning. Förutom blått förekommer också svart och andra färger. Födan får svampen genom harts och icke-lignifierade cellulosastrukturer.

Blånadssvamp kan angripa trä snabbare än andra former av röta, och det förekommer att avverkade träd som blivit kvar i skogen lite för länge kan angripas av blånadssvamp så kallad stockblånad. Detta sänker normalt sett värdet på veden, även om det förekommer att möbelsnickare har använt sig av angripen ved (blåved) för att åstadkomma särskilda effekter. För kemisk pappersmassatillverkning spelar det inte så stor roll om råvaran angripits av blånad, men för mekanisk pappermassatillverkning kan det innebära att massan blir mörkare. Ett annat namn för blånadssvamp är blårötesvamp.

Blånadssvamp inomhus i ett hus, till exempel i grundläggning eller i vindsutrymmet visar att luftfuktigheten är för hög och att åtgärder för att sänka den bör vidtas. Blånadssvampen är troligen i sig själv ofarlig; i vart fall har vetenskapen inte kunnat belägga hälsorisker. Men är det fuktigt nog för blånadssvamp kan också andra mikrober växa som är bevisat hälsoskadliga.

Lämpliga åtgärder kan vara att avlägsna en fuktkälla eller att installera en avfuktare.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia författare och redaktörer
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia SV

Blånadssvampar: Brief Summary ( suédois )

fourni par wikipedia SV

Blånadssvampar (Ophiostomatales) är en ordning av svampar inom stammen sporsäcksvampar. De växer i död ved eller virke, där de kan penetrera några millimeter. De angriper inte den lignifierade cellväggen och orsakar därför ingen egentlig mekanisk skada på träet. Blånadssvampar ger olika grad missfärgning genom melanintillverkning. Förutom blått förekommer också svart och andra färger. Födan får svampen genom harts och icke-lignifierade cellulosastrukturer.

Blånadssvamp kan angripa trä snabbare än andra former av röta, och det förekommer att avverkade träd som blivit kvar i skogen lite för länge kan angripas av blånadssvamp så kallad stockblånad. Detta sänker normalt sett värdet på veden, även om det förekommer att möbelsnickare har använt sig av angripen ved (blåved) för att åstadkomma särskilda effekter. För kemisk pappersmassatillverkning spelar det inte så stor roll om råvaran angripits av blånad, men för mekanisk pappermassatillverkning kan det innebära att massan blir mörkare. Ett annat namn för blånadssvamp är blårötesvamp.

Blånadssvamp inomhus i ett hus, till exempel i grundläggning eller i vindsutrymmet visar att luftfuktigheten är för hög och att åtgärder för att sänka den bör vidtas. Blånadssvampen är troligen i sig själv ofarlig; i vart fall har vetenskapen inte kunnat belägga hälsorisker. Men är det fuktigt nog för blånadssvamp kan också andra mikrober växa som är bevisat hälsoskadliga.

Lämpliga åtgärder kan vara att avlägsna en fuktkälla eller att installera en avfuktare.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia författare och redaktörer
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia SV

Офиостомовые ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
Царство: Грибы
Подцарство: Высшие грибы
Отдел: Аскомицеты
Подотдел: Pezizomycotina
Подкласс: Sordariomycetidae
Порядок: Офиостомовые
Международное научное название

Ophiostomatales Benny & Kimbr., 1980

Семейство и роды Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 610650EOL 6101MB 90489

Офиостомовые (лат. Ophiostomatales) — порядок аскомицетовых грибов класса Sordariomycetes[1]. Содержит единственное семейство Ophiostomataceae. Патогенные грибы растений, которые способны вызывать такие заболевания, как увядание дуба и голландская болезнь вяза.

Примечания

  1. Lumbsch TH, Huhndorf SM. (December 2007). “Outline of Ascomycota – 2007”. Myconet. The Field Museum, Department of Botany, Chicago, USA. 13: 1—58. Используется устаревший параметр |month= (справка)
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

Офиостомовые: Brief Summary ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию

Офиостомовые (лат. Ophiostomatales) — порядок аскомицетовых грибов класса Sordariomycetes. Содержит единственное семейство Ophiostomataceae. Патогенные грибы растений, которые способны вызывать такие заболевания, как увядание дуба и голландская болезнь вяза.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

长喙壳菌目 ( chinois )

fourni par wikipedia 中文维基百科

長喙殼菌目學名:Ophiostomatales)是糞殼菌綱的一個[1],此分類群的多數種類真菌能藉由小蠹蟲英语bark beetle傳播,有些種類會造成邊材的藍染。此外,本目真菌有些種類為重要的植物病原菌,也有些是人類病原菌

病原菌

荷蘭榆樹病

主条目:荷蘭榆樹病

荷蘭榆樹病屬於維管束病害,能藉由小蠹蟲英语bark beetle散播,引起受感染植物的枯萎,最早由荷蘭植物病理學家貝亞·施瓦茲英语Marie Beatrice Schol-Schwarz克里斯丁·布斯曼英语Christine Buisman約翰娜·威斯特迪克英语Johanna Westerdijk於1920年代發現於荷蘭[2][3],一般認為是於第一次世界大戰期間從亞洲引入歐洲。荷蘭榆樹病由Ophiostoma屬的三種真菌所引起,分別是O. ulmiO.novo-ulmi﹐O.himal-ulmi,前兩者在一個世紀前造成歐洲以及北美的毀滅性植物病害,其中又以O.novo-ulmi更具侵略性。而O.himal-ulmi則是於1993年於喜馬拉雅地區發現的特有品種。

此類真菌的傳播通常與小蠹蟲有關,雌性甲蟲尋找死亡或削弱的榆木,挖掘樹皮和木材,造成取食痕。如果甲蟲身上帶有真菌,真菌會配合幼蟲羽化時,產生大量的分生孢子,讓孢子著在其之上,並傳染給下一個寄主。而健康榆樹的感染發生在甲蟲以葉腋和幼枝為食時。一些孢子掉入樹木的木質部,此時真菌將透過酵母型迅速萌芽繁衍。

荷蘭榆樹病一旦發生便不能夠治療[4],樹木經感染後會發生枯萎、捲曲、葉片變黃等情形。而真菌能夠透過輸水導管散佈於樹木體內,最終引起樹木的枯萎與死亡。

参考来源

  1. ^ Lumbsch TH, Huhndorf SM. Outline of Ascomycota – 2007. Myconet (Chicago, USA: The Field Museum, Department of Botany). December 2007, 13: 1–58.
  2. ^ Buisman, Christine. Verslag Van De Onderzoekingen Over De Iepenziekte, Verricht In Het Phytopathologisch Laboratorium Willie Commelin Scholten Te Baarn Gedurende 1933. Tijdschrift Over Plantenziekten. 1934-03, 40 (3): 65–87. ISSN 0926-3454. doi:10.1007/bf02810093.
  3. ^ J. R. B. Phytopathologisch laboratorium Willie Commelin Scholten : Jaarverslag 1906. Tijdschrift Over Plantenziekten. 1907-09, 13 (4-5): 150–158. ISSN 0926-3454. doi:10.1007/bf02809970.
  4. ^ Stack, Robert W. First Report of Elm Yellows in North Dakota. Plant Disease. 1988, 72 (10): 912. ISSN 0191-2917. doi:10.1094/pd-72-0912b.
物種識別信息
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
维基百科作者和编辑

长喙壳菌目: Brief Summary ( chinois )

fourni par wikipedia 中文维基百科

長喙殼菌目(學名:Ophiostomatales)是糞殼菌綱的一個,此分類群的多數種類真菌能藉由小蠹蟲(英语:bark beetle)傳播,有些種類會造成邊材的藍染。此外,本目真菌有些種類為重要的植物病原菌,也有些是人類病原菌

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
维基百科作者和编辑