Multimedia w Wikimedia Commons Mlecznik nadmorski (Lysimachia maritima) – gatunek rośliny z rodziny pierwiosnkowatych (Primulaceae), dawniej zaliczany do monotypowego rodzaju mlecznik (Glaux L. 1753) jako Glaux maritima L.[5] Jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej (w Azji, Europie i Ameryce Północnej)[6]. Występuje na siedliskach wilgotnych, alkalicznych i zasolonych, często na wybrzeżach[7]. W Polsce rośnie nad Bałtykiem i na solniskach śródlądowych[8].
Gatunek o rozległym obszarze występowania na półkuli północnej. W Europie rośnie na atlantyckich wybrzeżach od Morza Białego, półwyspu Skandynawskiego i Islandii, po zachodnie wybrzeża półwyspu Iberyjskiego; w tym nad Morzem Bałtyckim i Morzem Północnym. Występuje także na katalońskim i francuskim wybrzeżu Morza Śródziemnego oraz na dziesiątkach stanowisk śródlądowych w Europie Środkowej i Zachodniej. Od Ukrainy dalej na wschód po wschodnią Syberię ma zwarty zasięg w strefie występowania stepów. Rośnie także dalej na południu w rejonie Kaukazu, Iranu, w północnym Pakistanie oraz w Chinach. Na Dalekim Wschodzie zanika, ale znów liczniej pojawia się na pacyficznym wybrzeżu w rejonie Sachalinu, północnych Wysp Japońskich i Kuryli[6].
W Ameryce Północnej zwarty zasięg obejmuje wybrzeże pacyficzne od południowej Alaski po południową Kalifornię, południowo zachodnią Kanadę (Saskatchewan i Alberta) oraz środkowo zachodnie USA. Gatunek rośnie też na południe od Zatoki Hudsona, w rejonie ujścia rzeki Św. Wawrzyńca oraz na atlantyckim wybrzeżu południowo wschodniej Kanady i północno zachodniej części USA[6].
Bylina. Rośnie na brzegach morskich, solniskach i siedliskach alkalicznych, na łąkach i brzegach wód[7]. W Europie Środkowej gatunek charakterystyczny związku Armerion maritimae i zespołu Triglochino-Glaucetum maritimae[10]. Kwitnie od maja do lipca. Rozprzestrzenia się generatywnie za pomocą nasion i wegetatywnie. Rozmnażanie wegetatywne za pomocą rozrastających się pędów jest szybkie i pozwala temu gatunkowi w krótkim czasie reagować na poprawę warunków mikrosiedliskowych. Z kolei na skuteczność rozmnażania za pomocą nasion duże znaczenia ma wpływ temperatury i zalewanie ich przez wodę[11].
Gatunek przez Karola Linneusza opisany jako Glaux maritima w obrębie monotypowego rodzaju mlecznik Glaux L. (Sp. Pl. 1: 207. 1753)[2] i przez długi czas tak ujmowany, także na liście krytycznej roślin polskich z 2002[5]. W 2004 roku badania molekularne potwierdziły zagnieżdżenie tego gatunku w obrębie rodzaju tojeść Lysimachia[12]. W następnym roku opublikowana została diagnoza taksonomiczna umieszczająca gatunek w obrębie rodzaju Lysimachia[3] i zmiana ta zaczęła być ujmowana w kolejnych publikacjach i bazach taksonomicznych[7][2].
W przeszłości opisano szereg taksonów wewnątrzgatunkowych różniących się pokrojem, kształtem i rozmiarami liści oraz torebek, jednak duża zmienność tych cech w obrębie poszczególnych populacji oraz współwystępowanie form pośrednich podważyły sens nadawania tej zmienności rangi systematycznej[7].
Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną.
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[13] w grupie gatunków rzadkich (kategoria zagrożenia R). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię VU (narażony)[14].
Mlecznik nadmorski (Lysimachia maritima) – gatunek rośliny z rodziny pierwiosnkowatych (Primulaceae), dawniej zaliczany do monotypowego rodzaju mlecznik (Glaux L. 1753) jako Glaux maritima L. Jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej (w Azji, Europie i Ameryce Północnej). Występuje na siedliskach wilgotnych, alkalicznych i zasolonych, często na wybrzeżach. W Polsce rośnie nad Bałtykiem i na solniskach śródlądowych.
