মেমং নাৰাঙ (ইংৰাজী: Indian Wild Orange) হ'ল টেঙাবিধৰ গাৰো নাম৷ স্পেনিজত কোৱা হয় Naranja Salvaje de India ৷ [1]
এই ফলবিধ টানাকা (Tanaka) নামৰ স্পেনিজ উদ্ভিদ বিজ্ঞানী এজনে ১৯২৪ চনত আবিষ্কাৰ কৰিছিল৷ তেওঁ অসমৰ নগাওঁ,খাছি পাহাৰ আৰু মণিপুৰত দেখা পাইছিল৷ এই মেমং নাৰাং ফলবিধ ১৯৮১ চনত ভগ সিঙে তেওঁৰ কিতাপ "Establishment of first Gene Sanctuary in India for Citurs in Garo Hills" ত উল্লেখ কৰা মতে গাৰো পাহাৰত এতিয়াও বনৰীয়াভাৱে পোৱা যায়৷ গাৰো ভাষাত মেমং মানে 'ভূত' আৰু 'নাৰাং' মানে সুমথিৰা৷ অৰ্থাৎ 'ভূতৰ সমথিৰা'৷[1]
গাৰো পাহাৰত থকা নকৰেক সংৰক্ষিত বনাঞ্চলত এই দুষ্প্ৰাপ্য আৰু বিপন্ন প্ৰজাতিৰ সুমথিৰাবিধ পোৱা যায়৷ এই বনাঞ্চলক ভাৰত চৰকাৰে ১৯৮৪ চনত প্ৰথম টেঙাফলৰ জিন অভয়াৰণ্য বুলি ঘোষণা কৰে৷[1]
এই টেঙা ফলবিধৰ গছজোপা ৩ৰপৰা ৬ ফুট পৰ্যন্ত ওখ হয় আৰু গছৰ ডালবোৰ গা-গছৰ লগত প্ৰায় ৯০ ডিগ্ৰি কোণীয়াকৈ ওলায়৷ গছৰ ডালবোৰ কাঁইটযুক্ত আৰু কাঁইটবোৰ ২ৰপৰা ৪ছেণ্টিমিটাৰ দীঘল হয়৷ গছজোপাৰ পাতবোৰ দুইৰপৰা তিনি ছেণ্টিমিটাৰমান দীঘল আৰু দুইৰপৰা চাৰি ছেণ্টিমিটাৰমান বহল হয়,পাতৰ আগ আৰু গুৰি ক্ৰমান্বয়ে জোঙা হৈ আহে৷ পাতবোৰৰ ওপৰফালতো তলৰফালতকৈ গাঢ় সেউজীয়া হয়৷ ফুলবোৰ সৰু সৰু বগা ৰঙৰ পাঁচটা পাহিযুক্ত হয়৷ সুমথিৰাবোৰ এটা বগৰীৰ সমান ডাঙৰ হয় (২৫ - ৩৪ মিলিমিটাৰ ব্যাসৰ),কেঁচা অৱস্থাত গাঢ় সেউজীয়া আৰু পকিলে সুমথিৰা ৰঙৰ হয়৷ এই সুমথিৰাবিধৰ বাকলিৰ ওপৰভাগ মিহি আৰু তৈলগ্ৰন্থি যুক্ত হয়৷[1]
পৰম্পৰাগতভাৱে এই ফলবিধ গাৰোসকলে মানুহৰ লগতে ঘৰচীয়া জন্তুৰ পেটৰ অসুখ আৰু জণ্ডিছত বহুলভাৱে ব্যৱহাৰ কৰে৷ পকা ফলবোৰ শুকুৱাই গুৰি কৰি সংৰক্ষণ কৰা হয় আৰু বসন্ত বেমাৰৰ প্ৰতিষেধক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে৷[1]
লোকবিশ্বাস মতে মানুহৰ মৃত্যুৰ পাছত মৃতকৰ শৰীৰৰ ওপৰত এই ফলবিধ থোৱা হয় যাতে ফলবিধে মৃতকৰ আত্মাক ভূত হোৱাৰপৰা ৰক্ষা কৰে৷
মেমং নাৰাঙ (ইংৰাজী: Indian Wild Orange) হ'ল টেঙাবিধৰ গাৰো নাম৷ স্পেনিজত কোৱা হয় Naranja Salvaje de India ৷
Citrus indica is a species of hybrid Citrus known by the common name Indian wild orange.[3][4]
It is native to South Asia.
This wild orange plant was originally characterized as one of the likely ancestors of today's cultivated citrus fruits, if not the main one.[4] It was considered to be the most "primitive" citrus.[5] However, genomic analysis has revealed it to be a citrus hybrid, with maternal citron ancestry and also mandarin orange and unspecified papeda contributions.[6] It can be used as a citrus rootstock for cultivated citrus.[5]
Recent searches of the plant's reported home range confirmed its presence only in Meghalaya, where it grows in the Garo Hills.[4]
This species is used for medicinal and spiritual purposes by the Garo people. The fruit is used to treat jaundice and stomach conditions in humans and animals, and it was used to treat smallpox. It is also used for spiritual purposes.
This plant is considered to be an endangered species.[4] Threats to the species have included habitat destruction caused by slash-and-burn (jhum) activity.[5] This plant requires a specific microclimate,[4] and appropriate habitat is limited. The Nokrek Biosphere Reserve is an important site for the species, and its presence inspired the creation of the National Citrus Gene Sanctuary within the reserve.[7]
Citrus indica is a species of hybrid Citrus known by the common name Indian wild orange.
It is native to South Asia.
Citrus indica è un ibrido di Citrus, originario del Sud dell'Asia.[3]
C. indica era originariamente individuato come uno dei probabili antenati delle varietà di Citrus coltivate oggi, se non il principale,comunque considerato come la specie più "primitiva" del genere.[3][4] L'analisi del genoma ha tuttavia rivelato la sua natura di ibrido come incrocio di C. medica, C. reticulata e un membro non definito del sottogenere Papeda.[5] Può essere impiegato come portinnesto per le specie coltivate del genere.[4]
Recenti ricerche ne hanno confermato la presenza soltanto nel Meghalaya, dove cresce sulle Colline Garo.[3]
La specie è impiegata a fini medicinali e spirituali dal gruppo etnico dei Garo. Il frutto è inoltre utilizzato nel trattamento dell'itterizia e del mal di stomaco in umani ed animali, oltre che, in passato, per il trattamento del vaiolo
C. indica è considerata una specie a rischio[3], minacciata principalmente dalla perdita dell'habitat provocata dalla pratica dell'addebbiatura.[4] La crescita di questa pianta richiede uno specifico microclima ed è perciò limitata ad un habitat poco esteso.[3]. Un sito di particolare importanza per la specie è il Parco Nazionale di Nokrek, dove la sua presenza ha incentivato la creazione, all'interno della riserva, del Santuario Nazionale degli Agrumi.[6]
Indinis citrinmedis (lot. Citrus indica, angl. Indian wild orange) – rūtinių (Rutaceae) šeimos medis.
Šakos spygliuotos. Lapai labai trumpais lapkočiais (10-15 kartų trumpesniais už lapalakščius). Žiedai smulkūs, vaisiai pavieniai, smulkūs, beveik kriaušiški, su įdubusia viršūnėle. Žievelė plona, minkštimas gleiviškas. Sėklos stambios, apvalomos, kiek suplotos, viengemalės.
Laukiniai auga Rytų Himalajuose, 700-1200 m aukštyje virš jūros lygio. Rūšis priskiriama grupei augalų, kuriems gresia išnykimas.
Citrus indica là một loài thực vật có hoa trong họ Cửu lý hương. Loài này được Yu.Tanaka mô tả khoa học đầu tiên năm 1929.[1]
Bài viết họ Cửu lý hương này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Citrus indica là một loài thực vật có hoa trong họ Cửu lý hương. Loài này được Yu.Tanaka mô tả khoa học đầu tiên năm 1929.
인도귤(印度橘, 학명: Citrus indica 키트루스 인디카[*])은 운향과의 과일 나무(상록 관목 또는 소교목)이다.[1] 오렌지 등 오늘날 재배되는 귤속 과일 작물의 조상이 되는 원생종 가운데 하나이며,[2] 가장 "원시적"인 귤속 식물로 여겨진다.[3] 원산지는 북동인도이다.[4][5] 메갈라야주의 가로구릉에서 오랫동안 재배되어 왔으며,[2] 가로족 사람들이 전통의학 및 주술 의식에 사용해왔다.[3]
멸종위기종이며, 자라는 데 특정한 미세기후가 중요하기 때문에 서식지가 제한된다.[2] 화전농업이 서식지 파괴의 원인 가운데 하나이다.[3] 노크레크 생물권보전지역에서 보호되고 있으며, 인도귤 보호를 위해 국립 귤속 유전자원 보호구역(National Citrus Gene Sanctuary)이 만들어지기도 했다.[6]
인도귤(印度橘, 학명: Citrus indica 키트루스 인디카[*])은 운향과의 과일 나무(상록 관목 또는 소교목)이다. 오렌지 등 오늘날 재배되는 귤속 과일 작물의 조상이 되는 원생종 가운데 하나이며, 가장 "원시적"인 귤속 식물로 여겨진다. 원산지는 북동인도이다. 메갈라야주의 가로구릉에서 오랫동안 재배되어 왔으며, 가로족 사람들이 전통의학 및 주술 의식에 사용해왔다.
멸종위기종이며, 자라는 데 특정한 미세기후가 중요하기 때문에 서식지가 제한된다. 화전농업이 서식지 파괴의 원인 가운데 하나이다. 노크레크 생물권보전지역에서 보호되고 있으며, 인도귤 보호를 위해 국립 귤속 유전자원 보호구역(National Citrus Gene Sanctuary)이 만들어지기도 했다.
