Panurgini is a tribe of bees in the family Andrenidae. There are about 9 genera and more than 830 described species in Panurgini.[1][2]
These nine genera belong to the tribe Panurgini:
Panurgini is a tribe of bees in the family Andrenidae. There are about 9 genera and more than 830 described species in Panurgini.
Perdita sexmaculata
Multimedia w Wikimedia Commons Zbierki[2] (Panurgini) – plemię pszczół z rodziny pszczolinkowatych i podrodziny zbierkowatych.
Pszczoły te są całkowicie czarne lub mają żółte znaki, które mogą być rozległe. Zagłębienia twarzowe występują u obu płci, ale u samców z rodzaju Panurgus są słabo rozwinięte. Człony głaszczków wargowych są podobnej długości, a trzeci osadzony jest na wierzchołku drugiego. Użyłkowanie przedniej pary skrzydeł cechują: dwie komórki submarginalne z których druga jest co najmniej w ⅔ tak długa jak pierwsza oraz co najwyżej delikatnie zakrzywiona żyłka bazalna. Pterostygma jest najszersza na wysokości żyłki radialnej i ma wypukłą krawędź w obrębie komórki marginalnej. U samców zwykle części tylne tergitów odwłoka od drugiego do piątego są owłosione. Siódmy sternit odwłoka samców jest pozbawiony dwóch płatów wierzchołkowych i, z wyjątkiem rodzaju omiodek, ma szeroki dysk. Płaty apodemalne owego sternitu są zwykle znacznie krótsze niż u Protandrenini – wyjątkiem tu jest również rodzaj omiodek. Otwór płciowy samców leży w głębokim zagłębieniu między nasadami gonokoksytów i ma naprzeciwlegle ustawione połówki. Walwy penisa często cechują się obecnością drobnych, poprzecznych listewek, a gonokoksyty są zwykle dłuższe niż u innych zbierkowatych[3].
Takson holarktyczny. Przedstawiciele występują głównie w Palearktyce z jednym rodzajem znanym też z Ameryki Północnej[3]. W Polsce reprezentowane są przez 5 gatunków z 3 rodzajów: omiodek, zbierka i pyleńczyk[4][5] (zobacz: pszczolinkowate Polski).
Zbierki (Panurgini) – plemię pszczół z rodziny pszczolinkowatych i podrodziny zbierkowatych.
Pszczoły te są całkowicie czarne lub mają żółte znaki, które mogą być rozległe. Zagłębienia twarzowe występują u obu płci, ale u samców z rodzaju Panurgus są słabo rozwinięte. Człony głaszczków wargowych są podobnej długości, a trzeci osadzony jest na wierzchołku drugiego. Użyłkowanie przedniej pary skrzydeł cechują: dwie komórki submarginalne z których druga jest co najmniej w ⅔ tak długa jak pierwsza oraz co najwyżej delikatnie zakrzywiona żyłka bazalna. Pterostygma jest najszersza na wysokości żyłki radialnej i ma wypukłą krawędź w obrębie komórki marginalnej. U samców zwykle części tylne tergitów odwłoka od drugiego do piątego są owłosione. Siódmy sternit odwłoka samców jest pozbawiony dwóch płatów wierzchołkowych i, z wyjątkiem rodzaju omiodek, ma szeroki dysk. Płaty apodemalne owego sternitu są zwykle znacznie krótsze niż u Protandrenini – wyjątkiem tu jest również rodzaj omiodek. Otwór płciowy samców leży w głębokim zagłębieniu między nasadami gonokoksytów i ma naprzeciwlegle ustawione połówki. Walwy penisa często cechują się obecnością drobnych, poprzecznych listewek, a gonokoksyty są zwykle dłuższe niż u innych zbierkowatych.
Takson holarktyczny. Przedstawiciele występują głównie w Palearktyce z jednym rodzajem znanym też z Ameryki Północnej. W Polsce reprezentowane są przez 5 gatunków z 3 rodzajów: omiodek, zbierka i pyleńczyk (zobacz: pszczolinkowate Polski).
Należą tu rodzaje:
Avpanurgus Warncke, 1972 Camptopoeum Spinola, 1843 – omiodek Clavipanurgus Warncke, 1972 Flavipanurgus Warncke, 1972 Panurginus Nylander, 1848 – pyleńczyk Panurgus Panzer, 1806 – zbierka Simpanurgus Warncke, 1972
