dcsimg

Rhynchitidae ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Insecten

Rhynchitidae zijn een familie uit de orde der Coleoptera (Kevers).

Taxonomie

De volgende taxa worden bij de familie ingedeeld:

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Rhynchitidae: Brief Summary ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Rhynchitidae zijn een familie uit de orde der Coleoptera (Kevers).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Tutkarzowate ( polonais )

fourni par wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Tutkarzowate[1] (Rhynchitidae lub Rhynchitinae) – rodzina lub podrodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców. Obejmuje około 800 gatunków. Larwy żerują na więdnących tkankach roślinnych. Samice składają jaja w różnych częściach roślin; niektóre zwijają z liści tutki lub uszkadzają owoce. Dorosłe chrząszcze mają wyraźne ryjki i często są jaskrawo ubarwione.

Opis

 src=
Niezrośnięte, ząbkowane pazurki u Rhynchites giganteus
Zwijanie tutki u tutkarza topolowca

Ryjkowce o ciele długości od 1,7 do 13 mm, błyszczącym, często jaskrawo ubarwionym np. zielono, niebiesko, fioletowo lub złoto[2][3]. Kształt ciała częściej wysmukły, rzadziej krępy. Powierzchnia ciała może być porośnięta szczecinkami[3]. Ryjek mają co najmniej dwukrotnie dłuższy niż szerszy, zawsze dłuższy niż długość głowy za oczami. Skronie równoległe, tylko wyjątkowo przewężone. Pokrywy skrócone lub wydłużone, o bokach równoległych lub rozszerzających się, o guzach barkowych dobrze zaznaczonych. Powierzchnia pokryw zwykle z wyraźnymi, punktowanymi rowkami. Kolce na wierzchołkach goleni zazwyczaj bardzo małe i proste. Charakterystyczną cechą, odróżniającą je od podryjowatych są wolne (niezrośnięte), często ząbkowane pazurki stóp[2].

Biologia i ekologia

Samice składają jaja do pąków liściowych i kwiatowych, liści, młodych pędów i owoców. U wielu gatunków samica zwija liść w tutkę w której wnętrzu rozwijają się larwy. Pokarm larw stanowią stopniowo więdnące lub gnijące części roślin. W przypadku owoców samica uszkadza je tak, by zahamować ich wzrost[3]. Istnieją także gatunki, u których samica podrzuca jaja do cudzych tutek[2]. Przepoczwarczenie następuje w glebie lub na jej powierzchni, pod szczątkami roślinnymi[3].

Rozprzestrzenienie

Spośród około 800 gatunków fauny światowej, w Europie występuje około 50, z czego w Polsce stwierdzono 25[3].

Systematyka

W systematyce chrząszczy opublikowanej przez J.F. Lawrence’a i A.F. Newtona w 1995 roku omawiany takson miał rangę podrodziny w obrębie rodziny Attelabidae[4]. Podobnie potraktowany został w pracy P. Boucharda i innych z 2011 roku[5]. W takim układzie polska nazwa zwyczajowa tutkarzowate była uznawana za synonim podryjowatych[6]. Niektórzy autorzy w tamtym okresie uznawali jednak Rhynchitidae za osobą rodzinę, np. E.C. Zimmerman (1994)[7], Wanat i Mokrzycki[8], E. Colonnelli (2003)[9] czy A.A. Legałow (2010)[10]. Wiele najnowszych źródeł również traktuje Rhynchitidae jako osobną od Attelabidae rodzinę. Przykładami z 2016 roku mogą być Fauna Europaea[11], Wykaz chrząszczy Polski On-Line[1] i Biodiversity Map[12].

Systematyka tutkarzowatych według Legałowa (tutkarzowate z rangą rodziny)[13]:

Systematyka tutkarzowatych według Boucharda i innych (tutkarzowate z rangą podrodziny, Pterocolinae i Isotheinae jako osobne podrodziny)[5];

Przypisy

  1. a b J.Kurzawa, M.Przewoźny: Wykaz chrząszczy Polski On-Line. entomo.pl, 2005-2016. [dostęp 2016-02-23].
  2. a b c Zdzisław Cmoluch: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 96-97 Rhinomaceridae, Attelabidae. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1979.
  3. a b c d e Fauna Polski – Charakterystyka i wykaz gatunków. Tom II. Arthropoda pro parte: Insecta pro parte (Coleoptera, Hemiptera, Hymenoptera et Lepidoptera excluduntur). Entognatha. Wiesław Bogdanowicz, Elżbieta Chudzicka, Irmina Pilipiuk, Ewa Skibińska (red.). Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007.
  4. J. F. Lawrence, A. F. Newton Jr.: Families and subfamilies of Coleoptera (with selected genera, notes, references and data on family-group names). W: Biology, phylogeny and classification of Coleoptera: Papers celebrating the 80th birthday of Roy A Crowson. Vol II. J. Pakaluk, S. A. Ślipiński (red.). Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 1995, s. 779–1006.
  5. a b PatriceP. Bouchard PatriceP. i inni, Family-group names in Coleoptera (Insecta), „ZooKeys”, 88, 2011, s. 1–972, DOI: 10.3897/zookeys.88.807 .
  6. Jiří Zahradník: Przewodnik: Owady. Warszawa: Multico, 2000.
  7. Elwood C. Zimmerman: Australian Weevils (Coleoptera: Curculionoidea). Volume I. Orthoceri. Anthribidae to Attelabidae. The Primitive Weevils. CSIRO Australia, 1994.
  8. Marek Wanat, Tomasz Mokrzycki. A new checklist of the weevils of Poland (Coleoptera: Curculionoidea). „Genus”. 16 (1), s. 69–117, 2005.
  9. E. Colonnelli. A revised checklist of Italian Curculionoidea (Coleoptera). „Zootaxa”. 337, s. 1–142, 2003.
  10. Andrei A. Legalov. A review of the genus Teretriorhynchites (Coleoptera, Rhynchitidae) from the Russian fauna. „Entomological Review”. 90 (1), s. 59–70, 2010. DOI: 10.1134/S0013873810010057.
  11. Rhynchitidae. W: Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2016-02-22].
  12. rodzina: Rhynchitidae Gistel, 1848 – tutkarzowate. W: Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2016-02-23].
  13. Andrei A. Legalov: System of the leaf-rolling weevils of family Rhynchitidae of world. [dostęp 2016-02-23].

Linki zewnętrzne

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Tutkarzowate: Brief Summary ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Tutkarzowate (Rhynchitidae lub Rhynchitinae) – rodzina lub podrodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców. Obejmuje około 800 gatunków. Larwy żerują na więdnących tkankach roślinnych. Samice składają jaja w różnych częściach roślin; niektóre zwijają z liści tutki lub uszkadzają owoce. Dorosłe chrząszcze mają wyraźne ryjki i często są jaskrawo ubarwione.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Букарки ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
 src=
Tatianaerhynchites aequatus

Букарки (лат. Rhynchitinae)— подсемейство насекомых из семейства трубковёртов. Около 1100 видов. В России 84 вида[1].

Описание

Тело длиной 1—6 мм. Как и других долгоносиков их характеризует головотрубка (вытянутая передняя часть головы). Фитофаги. Долгоносик-вор (Pterocolus ovatus), обитающий в Северной Америке интересен своей необычной для этих жуков биологией. Они питаются яйцами и являются клептопаразитами (гнездовыми ворами) у жуков близкого семейства Attelabidae[источник не указан 66 дней].

Систематика

Иногда рассматривается в качестве отдельного семейства Rhynchitidae[источник не указан 66 дней].

См. также

Литература

  • Alonso-Zarazaga, M.A. & Lyal, C.H.C. 1999: A world catalogue of families and genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera) (excepting Scolytidae and Platypodidae). Entomopraxis. Barcelona: 315 pp.
  • Triplehorn C.A., Johnson N.F. 2005. Borror and Delong’s Introduction to the Study of Insects. 7th Edition. ISBN 0-03-096835-6
  • Hall D.W., Buss L.J. (2007). Thief weevil, Pterocolus ovatus Fabricius. Featured Creatures. EENY-420.

Примечания

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

Букарки: Brief Summary ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
 src= Tatianaerhynchites aequatus  src= Byctiscus betulae

Букарки (лат. Rhynchitinae)— подсемейство насекомых из семейства трубковёртов. Около 1100 видов. В России 84 вида.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии