Der Wiesengrashüpfer (Chorthippus dorsatus) ist eine Kurzfühlerschrecke aus der Familie der Feldheuschrecken (Acrididae).
Die Tiere werden 14 bis 18 Millimeter (Männchen) bzw. 19 bis 25 Millimeter (Weibchen) lang. Ihr Körper ist braun oder olivgrün gefärbt. Seltener ist der Rücken zum Teil grasgrün, das Hinterleibsende der Männchen ist häufig rot gefärbt. Häufig ist der Thorax dicht behaart. Die Seitenkiele des Halsschildes verlaufen im ersten Drittel parallel, hinten laufen sie aber deutlich bogenförmig auseinander, sind jedoch nie geknickt. Das Costalfeld ist bei den Weibchen dicht beadert und deutlich breiter als beim Weißrandigen Grashüpfer (Chorthippus albomarginatus).
Die Art kommt in Europa und Asien vor und ist in Mitteleuropa überall häufig. In Europa erstreckt sich das nördliche Verbreitungsgebiet über die Bretagne, Luxemburg, den Südosten der Niederlande, Dänemark und den Südosten Schwedens. Die Art fehlt auf den Britischen Inseln. Die südliche Verbreitung umfasst Spanien, Süditalien, Slowenien und den Süden Bulgariens. Östlich kommt die Art bis ins Amurgebiet und den Nordosten China vor. Die Art lebt in Mitteleuropa meist in Höhenlagen zwischen 500 und 800 Metern, in der Schweiz steigt sie bis 1800, in Bulgarien auch über 2200 Meter. Besiedelt werden bevorzugt leicht feuchte bis feuchte Wiesen, vor allem um Moore, die Art kommt aber auch auf mäßig trockenen Wiesen vor. Stark landwirtschaftlich genutzte oder gedüngte Wiesen werden aber gemieden.
Der Wiesengrashüpfer ernährt sich herbivor von verschiedenen Gräsern. Die Weibchen legen ihre Eier an oder zwischen Grashalmen bzw. in der Vegetation knapp über dem Boden ab. Die Larven schlüpfen Ende Mai bis Anfang Juni und durchleben vier Larvenstadien bis zum adulten Insekt, welches ab Mitte Juli bis Mitte Oktober auftritt.
Der Paarungsgesang der Männchen kann vom Menschen nur wenige Meter weit gehört werden und besteht aus kurzen Versen die wie auch beim sehr ähnlich klingenden Gemeinen Grashüpfer (Chorthippus parallelus) aus kratzenden Silben bestehen, jedoch wird an diese ein schwirrender Laut angefügt. Insgesamt dauert eine Strophe eine bis eineinhalb Sekunden, der Gesang, während dessen die Intensität und Geschwindigkeit der einzelnen Strophen variieren, dauert aber meist viele Minuten an. Am Ende einer erfolgreichen Balz vollführt das Männchen einen Anspringlaut und springt danach auf das Weibchen zu. Hört das Männchen während der Balz einen Konkurrenten, wird der am Ende der Strophe angefügte Schwirrlaut kräftiger und länger ausgeführt. Gelegentlich treten Fehlpaarungen zwischen dem Wiesen- und dem Gemeinen Grashüpfer auf.
Der Wiesengrashüpfer (Chorthippus dorsatus) ist eine Kurzfühlerschrecke aus der Familie der Feldheuschrecken (Acrididae).
Chorthippus dorsatus is a species belonging to the family Acrididae, subfamily Gomphocerinae. It is found across the Palearctic. The species lives in Central Europe usually at altitudes 500–800 meters, in Switzerland it rises to 1800, in Bulgaria also over 2200 meters. Humid to moist meadows are preferred, especially around moors, but the species is also found on moderately dry meadows. Heavily agricultural or fertilized meadows are avoided.[2][3]
Chorthippus dorsatus is a species belonging to the family Acrididae, subfamily Gomphocerinae. It is found across the Palearctic. The species lives in Central Europe usually at altitudes 500–800 meters, in Switzerland it rises to 1800, in Bulgaria also over 2200 meters. Humid to moist meadows are preferred, especially around moors, but the species is also found on moderately dry meadows. Heavily agricultural or fertilized meadows are avoided.
De weidesprinkhaan (Chorthippus dorsatus) is een rechtvleugelig insect uit de familie veldsprinkhanen (Acrididae), onderfamilie Gomphocerinae.
De lichaamskleur is groen of soms bruin, de randen van het halsschild zijn recht. Aan de onderrand van de vleugel is het chorthippuslobje aanwezig. Mannetjes bereiken een lengte van 14 tot 17 millimeter, de vrouwtjes zijn 18 tot 21 mm lang.[1]
Verwarring is mogelijk met de krasser en de zompsprinkhaan, deze soorten hebben echter een duidelijk donkere knie aan de achterpoot. Met de kustsprinkhaan is de weidesprinkhaan alleen te onderscheiden door naar de vleugeladering te kijken, het zogenaamde radiaalveld van de weidesprinkhaan is recht, terwijl die van de kustsprinkhaan geknikt is.
In Nederland werd de soort beschouwd als uitgestorven na de voorlaatste waarneming in 1992 te Denekamp. Echter, in 2018 werd een exemplaar waargenomen in natuurgebied Lonnekerberg en een populatie bij Fort Pannerden.[2][3] In België komt de weidesprinkhaan alleen in het uiterste zuidoosten voor in Lotharingen. De habitat bestaat uit graslanden zoals wegbermen en slootkanten.
De weidesprinkhaan is actief gedurende de maanden juli tot september, de mannetjes laten zich vooral horen tussen 9 uur in de ochtend tot 7 uur in de avond[1]. Het geluid bestaat uit een serie knarsende geluiden die eindigen in een krasachtig getjirp. Het geluid is zacht en moeilijk te horen.
Referenties
Bronnen
De weidesprinkhaan (Chorthippus dorsatus) is een rechtvleugelig insect uit de familie veldsprinkhanen (Acrididae), onderfamilie Gomphocerinae.
nagranie z Belgii
Problem z odtwarzaniem pliku? Zobacz Pomoc.Konik osiodłany[1] (Chorthippus dorsatus) – euroazjatycki gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny szarańczowatych (Acrididae)[2].
W Polsce jest szeroko rozprzestrzeniony[3] i pospolity, występuje na obszarze całego kraju, z wyjątkiem Kotliny Nowotarskiej i Tatr[4]. Do preferowanych przez niego siedlisk należą niskie torfowiska i łąki[4].
Konik osiodłany (Chorthippus dorsatus) – euroazjatycki gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny szarańczowatych (Acrididae).
W Polsce jest szeroko rozprzestrzeniony i pospolity, występuje na obszarze całego kraju, z wyjątkiem Kotliny Nowotarskiej i Tatr. Do preferowanych przez niego siedlisk należą niskie torfowiska i łąki.
Sydängsgräshoppa (Chorthippus dorsatus) är en art i insektsordningen hopprätvingar som tillhör familjen markgräshoppor.
Honan har en kroppslängd på 19 till 25 millimeter och hanen har en kroppslängd på 14 till 18 millimeter. Färgteckningen är brunaktig till olivfärgad, men bland finns också grönaktiga inslag, särskilt på kroppens ovansida. Hos hanen är bakbenen och bakkroppsspetsen ofta delvis rödaktiga.
Sydängsgräshoppan finns i delar av Europa och österut genom temperade Asien till Amurområdet och nordöstra Kina. I centrala Europa är den vanligast på höjder mellan 500 och 800 meter, men arten har återfunnits på höjder upp till 1 800 i Schweiz och 2 200 meter i Bulgarien.
Fuktiga ängsmarker och myrar hör till denna gräshoppas föredragna habitat, men den kan även förekomma på något torrare ängsmarker. Födan består av olika sorters gräs. Som andra hopprätvingar har den ofullständig förvandling och genomgår utvecklingsstadierna ägg, nymf och imago. Hanen stridulerar, det vill säga spelar, för att locka till sig honor.
Wikimedia Commons har media som rör sydängsgräshoppa.
Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Sydängsgräshoppa (Chorthippus dorsatus) är en art i insektsordningen hopprätvingar som tillhör familjen markgräshoppor.
Тіло самця завдовжки 14-18 мм, самиці — 19-25 мм. Забарвлення коричневе або оливково-зелене. Черево самця забарвлене у червоний колір. Груди та спинка густо покриті волосками.
Кобилка зустрічається по всій Європі та помірній зоні Азії до Китаю та Амурської області Росії. Полюбляє вологі луки на висоті до 1800 м над рівнем моря. Може населяти помірно сухі луки, але рідко зустрічається на сільськогосподарських угіддях.
Комаха живиться різними травами. Самиці відкладають яйця на або між травинок або в рослинності безпосередньо над землею. Личинки в кінці травня-на початку червня проходять чотири личинкові стадії поки не стануть дорослими, які з'являються з середини липня до середини жовтня.
