Ficus tinctoria (Samoane mati) est genus plantarum florentium familiae Moracearum, late in zonis tropicis Veteris Mundi et Oceaniae, ab India ad Tahitios distributum.
Planta est parva arbor, ad 4 metra alta. Folia sunt laevigata, elliptica ad oblonga, viridia, alterna in cauli, coreacea, 6–22 centimetra longa. Succus est lacteus. Flores intra syncomium celantur, structuram globosam, quod maturum est fructus subglobosus, ferrugineus aurantiusve ad rubrum, 10–17 millimetra latus.[1] Fructus, etsi edulis (sed raro esus), est fons tinctionis in fabrica textilium in multis Oceaniae Indonesiaeque regionibus.
Partes plantae in medicina a maioribus posteris tradita adhibentur: folia contusa cum oleo ad vulnera oculorum curanda mixta; succus insuper ab interiore arboris cortice conlectus ad cutem incensam curandam.[2]
Haec stipula ad Moraceam spectat. Amplifica, si potes! Ficus tinctoria (Samoane mati) est genus plantarum florentium familiae Moracearum, late in zonis tropicis Veteris Mundi et Oceaniae, ab India ad Tahitios distributum.
Planta est parva arbor, ad 4 metra alta. Folia sunt laevigata, elliptica ad oblonga, viridia, alterna in cauli, coreacea, 6–22 centimetra longa. Succus est lacteus. Flores intra syncomium celantur, structuram globosam, quod maturum est fructus subglobosus, ferrugineus aurantiusve ad rubrum, 10–17 millimetra latus. Fructus, etsi edulis (sed raro esus), est fons tinctionis in fabrica textilium in multis Oceaniae Indonesiaeque regionibus.
Partes plantae in medicina a maioribus posteris tradita adhibentur: folia contusa cum oleo ad vulnera oculorum curanda mixta; succus insuper ab interiore arboris cortice conlectus ad cutem incensam curandam.
