El langur gris de Dussumier (Semnopithecus dussumieri) és una espècie de primat de la família dels cercopitècids. Viu al sud-oest i centre-oest de l'Índia.[1] És l'espècie de langur amb l'àmbit de distribució més extens de l'Índia. El seu hàbitat típic inclou les zones rurals i boscoses, tot i que també pot endinsar-se a les ciutats. Els langurs grisos de Dussumier solen viure i cercar aliment en grups.
El langur gris de Dussumier (Semnopithecus dussumieri) és una espècie de primat de la família dels cercopitècids. Viu al sud-oest i centre-oest de l'Índia. És l'espècie de langur amb l'àmbit de distribució més extens de l'Índia. El seu hàbitat típic inclou les zones rurals i boscoses, tot i que també pot endinsar-se a les ciutats. Els langurs grisos de Dussumier solen viure i cercar aliment en grups.
Semnopithecus dussumieri is een zoogdier uit de familie van de apen van de Oude Wereld (Cercopithecidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door I. Geoffroy in 1843.
De soort komt voor in India.
Bronnen, noten en/of referentiesSemnopithecus dussumieri is een zoogdier uit de familie van de apen van de Oude Wereld (Cercopithecidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door I. Geoffroy in 1843.
Hulman malabarski[2], hulman szary[potrzebny przypis] (Semnopithecus dussumieri) – gatunek indyjskiego ssaka z rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Gatunek uznawano w przeszłości za podgatunek hulmana czczonego (Semnopithecus entellus)[1], obecnie dostrzega się jednak potrzebę prowadzenia dalszych prac nad systematyką gatunku[1].
O ile rodzaj Semnopithecus grupuje małpy o dużych rozmiarach, hulman malabarski zalicza się do mniejszych jego przedstawicieli[3].
Ssak ten posiada futro kremowe na głowie, białe lub lekko żółtawe na brzuchu, białe w okolicach krzyża, reszta ciała zabarwiona jest na czarno-brązowo, nieraz daje się zauważyć też odcień fioletu[3]. Kontrastują z nim czarne palce kończyn górnych i dolnych, nieraz ta ciemna barwa rozciąga się także na przedramiona[3].
Zwierzę to zamieszkuje Indie, a dokładniej tereny położone w centrum i na zachodzie kraju[1][4]. Za lokalizację typową uznaje się Mahé na Wybrzeżu Malabarskim w Indiach[5]. Ssaka tego spotyka się od Nilgiri do Shernelly i od Godavari do Diguvamatta z pominięciem rejonów występowania pokrewnego gatunku Semnopithecus hypoleucos[1].
Małpa bytuje na terenach położonych nie niżej niż 100 i nie wyżej niż 1700 metrów nad poziomem morza[1]. Jej siedlisko stanowią lasy: zarówno wilgotne równikowe, nadbrzeżne, wilgotne jak i suche liściaste, zagajniki uznawane często za święte, busz, ogrody, a także tereny uprawne[1][3]. Spotyka się ją nawet na porośniętych krzakami terenach pustynnych[3]. Zwierzę to prowadzi w wymienionych siedliskach częściowo nadrzewny, częściowo naziemny tryb życia[1]. Widuje się je na skałach, dachach, na kopcach termitów[6]. Jak inni przedstawiciele swego rodzaju, porusza się zwykle na czterech łapach, chętniej biega, niż chodzi[3]. Nawet młode skaczą między gałęziami w koronach drzew[6]. Jego aktywność przypada na dzień[1]. Obserwowano grupy składające się od 15 do 150 osobników[1]. Zwierzęta przejawiają zachowania społeczne: iskają się wzajemnie, a także ostrzegają się przed zagrożeniem[6]. Widywano samice opiekujące się nie swoimi dziećmi[6]. W grupie występuje samiec alfa i określona hierarchia, także pomiędzy samicami, które okazują poddanie, pozwalając wyżej stojącej osobniczce na dokonanie kopulacji[6]. Pomiędzy samcami zaś dochodzi do walk[6].
Hulman malabarski żywi się głównie liśćmi[1].
Całkowita liczebność gatunku nie jest znana, można określić tylko jej rząd wielkości (setki tysięcy)[1]. Nie powinna jednak przewyższać 300 000, bo na tyle szacuje się łączną liczebność wszystkich gatunków rodzaju[3]. W rezerwacie Kumbalgarh Wildlife Sanctuary zaobserwowano duże jej wahania[1], jednakże całkowita populacja wydaje się stabilna[1].
Obecnie nie istnieją poważne zagrożenia dla istnienia gatunku[1]. IUCN wymienia następujące niebezpieczeństwa grożące tym małpom[1]:
Do drapieżników polujących na hulmany zalicza się lamparty, tygrysy i cyjony[3]. Natomiast zrzuconymi przez hulmany owocami żywią się np. dzikie świnie[6].
Gatunek jest objęty ochroną w ramach konwencji CITES (Załącznik II), a także Indian Wildlife Protection Act[1]. Nie pomija go także prawodawstwo Unii Europejskiej. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 407/2009 z dnia 14 maja 2009 zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi umieszcza go w załączniku A[7].
Małpy należące do rodzaju Semnopithecus uznawane są w hinduizmie za święte[3].
Hulman malabarski, hulman szary[potrzebny przypis] (Semnopithecus dussumieri) – gatunek indyjskiego ssaka z rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Semnopithecus dussumieri är en primat i släktet hulmaner som förekommer i Indien. Den listades tidigare som underart till Semnopithecus entellus och godkänns nu oftast som självständig art.[2] IUCN listar arten som livskraftig (LC).[1]
Arten lever i stora delar av centrala och västra Indien. I bergstrakter når den 1700 meter över havet. Habitatet utgörs av tropiska regnskogar, torra lövfällande skogar och buskskogar. Semnopithecus dussumieri uppsöker även trädgårdar och andra urbaniserade områden.[1]
Individerna vistas främst i växtligheten och de kommer ibland ner till marken. De är aktiva på dagen och äter huvudsakligen blad. En flock har 15 till 150 medlemmar.[1]
Semnopithecus dussumieri är en primat i släktet hulmaner som förekommer i Indien. Den listades tidigare som underart till Semnopithecus entellus och godkänns nu oftast som självständig art. IUCN listar arten som livskraftig (LC).
Arten lever i stora delar av centrala och västra Indien. I bergstrakter når den 1700 meter över havet. Habitatet utgörs av tropiska regnskogar, torra lövfällande skogar och buskskogar. Semnopithecus dussumieri uppsöker även trädgårdar och andra urbaniserade områden.
Individerna vistas främst i växtligheten och de kommer ibland ner till marken. De är aktiva på dagen och äter huvudsakligen blad. En flock har 15 till 150 medlemmar.
Це тонкі, довгохвості тварини. Колір хутра варіюється від жовтувато-сірого до світло-оранжевого, руки і ноги в порівнянні з іншими видами яскраві, голе лице темне, є характерні для роду надбрівні дуги.
Цей вид зустрічається в південно-західній і західно-центральній частині Індії. Цей вид проживає на висотах від 100-1700 м в тропічному лісі, сухому листяному лісі, священних гаях, вологому листяному лісу, садах, прибережному лісі й відкритих чагарниках, і синантропні в багатьох місцях. Добре пристосований до посівних площ, і створених природоохоронних зон.
Це деревний, напів-земний, в першу чергу листоїдний (крім того їсть плоди, бруньки, кору і трави, але іноді й комах) і денний вид. Розмір групи коливається від 15 до 150. Зазвичай живе гаремними групами, що складаються з одного самця, кількох самиць і потомства. Іноді змішані групи зустрічаються (кілька самців і самиць); інші самці часто утворюють холостяцькі групи.
Ніяких серйозних загроз нема. Цей вид занесений в Додаток I СІТЕС. Зустрічається в декількох охоронних територіях.
Semnopithecus dussumieri là một loài động vật có vú trong họ Cercopithecidae, bộ Linh trưởng. Loài này được I. Geoffroy mô tả năm 1843.[2]
Semnopithecus dussumieri là một loài động vật có vú trong họ Cercopithecidae, bộ Linh trưởng. Loài này được I. Geoffroy mô tả năm 1843.
Semnopithecus dussumieri (I. Geoffroy, 1843)
Ареал Охранный статусSemnopithecus dussumieri (лат.) — вид обезьян семейства мартышковых отряда приматов. Видовое латинское название дано в честь французского путешественника Жана-Жака Дюссюмье (1792—1883)[1].
Тело тонкое, хвост длинный. Окраска меха варьируется от желтовато-серого до светло-оранжевого, руки и ноги по сравнению с другими видами яркие, голое лицо тёмное, характерные для рода надбровные дуги.
Этот вид встречается в юго-западной и западно-центральной части Индии. Живёт на высотах от 100 до 1700 метров над уровнем моря в тропическом лесу, сухом лиственном лесу, священных рощах, влажном лиственном лесу, садах, прибрежном лесу и открытых зарослях, и синантропные во многих местах. Хорошо приспособлен к посевным площадям и созданным природоохранным зонам.
Это древесный, дневной вид. Питается в первую очередь листьями, а также плодами, почками, корой и травой, реже насекомыми. Численность животных в группе колеблется от 15 до 150 особей. Обычно живёт гаремными группами, состоящими из одного самца, нескольких самок и потомства. Иногда встречаются смешанные группы (несколько самцов и самок); другие самцы часто образуют холостяцкие группы.
Никаких серьёзных угроз нет. Этот вид занесен в Приложение I СИТЕС. Встречается в нескольких охранных территориях.
Semnopithecus dussumieri (лат.) — вид обезьян семейства мартышковых отряда приматов. Видовое латинское название дано в честь французского путешественника Жана-Жака Дюссюмье (1792—1883).
Тело тонкое, хвост длинный. Окраска меха варьируется от желтовато-серого до светло-оранжевого, руки и ноги по сравнению с другими видами яркие, голое лицо тёмное, характерные для рода надбровные дуги.
Этот вид встречается в юго-западной и западно-центральной части Индии. Живёт на высотах от 100 до 1700 метров над уровнем моря в тропическом лесу, сухом лиственном лесу, священных рощах, влажном лиственном лесу, садах, прибрежном лесу и открытых зарослях, и синантропные во многих местах. Хорошо приспособлен к посевным площадям и созданным природоохранным зонам.
Это древесный, дневной вид. Питается в первую очередь листьями, а также плодами, почками, корой и травой, реже насекомыми. Численность животных в группе колеблется от 15 до 150 особей. Обычно живёт гаремными группами, состоящими из одного самца, нескольких самок и потомства. Иногда встречаются смешанные группы (несколько самцов и самок); другие самцы часто образуют холостяцкие группы.
Никаких серьёзных угроз нет. Этот вид занесен в Приложение I СИТЕС. Встречается в нескольких охранных территориях.