noms dans le fil d’Ariane
De Kohlmüler (Pollachius) sünd en Geslecht von Fisch ut de Familie von de Dösch.
Dat gifft twee Oorden in dat Geslecht von de Kohlmüler:
De Kohlmüler kaamt in’n Noordatlantik un in de Noordsee vör un leevt as Swarmfisch in en Deepd bet 250 Meter. Se freet lüttje Kreeften, Kuller un lüttje Fisch.
De beiden Oorden hebbt all beid Bedüden för de Fischeree.
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. .jpg)
Se seòrsa iasg a tha ann an ucas, ugsa neo saoidhean (pollachius virens, pollachius pollachius 7c).
Tha ainm eadar-dhealaichte air gach aois –
Se seòrsa iasg a tha ann an ucas, ugsa neo saoidhean (pollachius virens, pollachius pollachius 7c).
Tha ainm eadar-dhealaichte air gach aois –
aon bliadhna a dh’aois - sìol dà bhliadhna a dh’aois – saoidhean (cudainn) trì bliadhnaichean a dh’aois – smalag (saoidhean) ceithir bliadhnaichean a dh’aois – piocach (saoidhean) còig bliadhnaichean a dh’aois - saoidhean dubh sia bliadhnaichean a dh’aois – ucas/ucsaPollachius Gadidae familiako generoa da, barnean bi espezie dituena. Biek, gehienez, 1,10 metroko luzera eta 21 kg izan ditzakete.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Pollachius Gadidae familiako generoa da, barnean bi espezie dituena. Biek, gehienez, 1,10 metroko luzera eta 21 kg izan ditzakete.
Is iasc sáile é an mangach. Is ainm coitianta é ar dhá speiceas d'éisc sháile den ghéineas Pollachius (P. pollachius agus P. virens). Is é an P. pollachius a aimsítear timpeall cóstaí na hÉireann agus bíonn tóir air seo mar bhia. Tá blas an mhangaigh níos láidre ná blas an troisc ach tá siad sách cosúil lena chéile.
liúdar: ag breith liúdar go Toraigh
Pollachius é un xénero de peixes osteíctios actinopterixios da orde dos gadiformes e familia dos gádidos.[1]
O xénero comprende tan só dúas especies:
ambas moi semellantes e de distribución noratlántica, e obxecto de activa pesca, xa que son moi apreciadas gastronomicamente
O nome latino do xénero, Pollachius, deriva do inglés pollack ou pollock, termo derivado do escocés antigo, de orixe escura, que é o nome da especie Pollachius pollachius e, por extensión, de P. virens.[5]
De corpo alongado de até os 130–150 cm de lonxitude e os 10–14 kg de peso, aínda que ordinariamente vense nas lonxas espécimes de entre os 40–80 cm, ou até 1 m, e de 2 a 5 kg, co maxilar inferior que se proxecta cara a diante sobre o superior, ollos grandes, sen barbas no mento, liña lateral arqueada sobre as aletas pectorais, e aleta caudal en forma de media lúa.[6]
A coloración e parda verdosa escura polo lombo e prateada polos costados e no ventre; ambas as especies diferéncianse en que P. virens ten o dorso máis escuro, de cor que oscila entrre a negra e a verde escura, que P. pollachius, o noso coñecido abadexo, do que se distingue tamén por unha fina liña abrancazadas que percorre os flancos.
Viven sobre fondos rochosos, a profundidade variábel, en augas costeiras (os exemplares novos, máis preto do litoral), en grupos (os adultos só se reúnen en cardumes só na época da reprodución, de xaneiro a marzo), alimentándose basicamente de pequenos peixes (crías de muxo, xoubas, pións etc.), e tamén de crustáceos e moluscos.[6][7]
Ambas as especies viven no Atlántico norte, P. pollachius desde as costas de Noruega até as do sur de Portugal,[8] mentres que P. virens é máis norteña, estendéndose desde o norte de Francia (Normandía), Holanda e Alemaña até Islandia, polo suroeste de Groenlandia, así como polas costas do leste do Canadá.[9]
Dadas as áreas de distribución de ambas as especies, é lóxico que Pollachius pollachius estea citada en niumerosas zonas do litoral galego, desde Cornide, en 1788 (no que a cita co nome linneano de Gadus pollachius), até Rodríguez Solórzano e outros, que a sitúan sobre fondos da plataforma continental menores de 200 m, desde a foz do Miño até Ribadeo.[6][10]
Obviamente, P. virens, cuxa área de distribución chega polo sur até o norte de Francia, non aparece citada na bibliografía, e só se pode ver algunha vez nas lonxas galegas onde se desembarcan capturas da pesca de altura.
Pollachius é un xénero de peixes osteíctios actinopterixios da orde dos gadiformes e familia dos gádidos.
O xénero comprende tan só dúas especies:
Pollachius pollachius (Linnaeus) Pollachius virens (Linnaeus)ambas moi semellantes e de distribución noratlántica, e obxecto de activa pesca, xa que son moi apreciadas gastronomicamente
Pollock (atau pollack, dilafalkan sama dan didaftarkan pertama kali dalam kamus besar Britania Raya dan Amerika Serikat) adalah nama umum yang digunakan untuk dua spesies dari ikan laut dalam genus Pollachius. P. pollachius dan P. virens keduanya secara umum disebut sebagai pollock. Nama lain untuk P. pollachius seperti Pollock Atlantik, Pollock Eropa, lieu jaune, dan pollock, walau begitu P. virens kadang disebut sebagai Ikan blues Boston (terpisah dari bluefish), coalfish (atau coley) atau saithe.
Pollock (atau pollack, dilafalkan sama dan didaftarkan pertama kali dalam kamus besar Britania Raya dan Amerika Serikat) adalah nama umum yang digunakan untuk dua spesies dari ikan laut dalam genus Pollachius. P. pollachius dan P. virens keduanya secara umum disebut sebagai pollock. Nama lain untuk P. pollachius seperti Pollock Atlantik, Pollock Eropa, lieu jaune, dan pollock, walau begitu P. virens kadang disebut sebagai Ikan blues Boston (terpisah dari bluefish), coalfish (atau coley) atau saithe.
Ufsi (fræðiheiti:pollachius) er fiskur af þorskaætt. Á íslensku heita tegundirnar tvær sem tilheyra ættkvíslinni annars vegar ufsi (Pollachius virens) og hins vegar lýr (Pollachius pollachius). Ufsi er algengur allt í kringum Ísland en lýr fremur sjaldgæfur.
Ufsi er líka heiti á fiskum af annarri ættkvísl þorskaættar, Theragra, en þær tvær tegundir sem tilheyra þeirri ætt eru kallaðar Alaskaufsi og Noregsufsi.
Ufsinn er í kringum allt landið en er mun algengari í hlýja sjónum sunnan og suðvesturlands en undan Norður- og Austanlandi. Ufsi er mjög hreyfanlegur fiskur og mjög háður umhverfisaðstæðum. Hann er ýmist uppsjávar- eða botnfiskur. Hann hefur fundist á 450 metra dýpi en heldur sig aðallega frá yfirborði og niður á 200 metra dýpi. Hann heldur sig í 4-12°C nema í Barentshafi þar sem hann finnst við 2°C. Ufsinn fer oft um hafið í stórum torfum í ætisleit og merkingar sýna að mikill flækingur er á honum.[1]
Fæða ufsans er breytanleg eftir stærð og svæðum, Eftir að seiðin losna við kviðpokann éta þau fyrst smákrabbadýr og fisklirfur en síðan einkum burstorma, rifhveljur, krabbadýr, krabbaflær og ljósátu sem er yfirgnæfandi hjá uppvaxandi. Meðalstór ufsi (70 cm) étur aðallega smáskeljar, hrogn og skeljar. Fullorðinn ufsi étur ljósátu, fiskseiði og ýmsa litla fiska eins og loðnu og síld. Stærsti ufsinn étur gjarnan smokkfisk.[1]
Helstu óvinir eru sníkjudýr, hringormar, bandormar, krabbadýr og fleira. Hákarlar, selir og tannhvalir éta fullorðna fiskinn. Ungfiskar og seiði verða stærri fiskum og fuglum að bráð. Hrogn og lirfur verða smákrabbadýrum, hveljum og pílormum að bráð.[1]
Ufsaafli við Ísland var 50 þúsund tonn árið 2012, en hefur farið minnkandi frá árinu 2006 þegar veidd voru 78 þúsund tonn. Sjá mynd úr skýrslu Hafró til nánari upplýsingar.[2]
Ufsi (fræðiheiti:pollachius) er fiskur af þorskaætt. Á íslensku heita tegundirnar tvær sem tilheyra ættkvíslinni annars vegar ufsi (Pollachius virens) og hins vegar lýr (Pollachius pollachius). Ufsi er algengur allt í kringum Ísland en lýr fremur sjaldgæfur.
Ufsi er líka heiti á fiskum af annarri ættkvísl þorskaættar, Theragra, en þær tvær tegundir sem tilheyra þeirri ætt eru kallaðar Alaskaufsi og Noregsufsi.
Pollaki, pollaku ģints (Pollachius) ir viena no mencu dzimtas (Gadidae) ģintīm, kas apvieno divas jūrā dzīvojošas zivju sugas.[1] Sastopamas Atlantijas okeāna ziemeļdaļā:[1] pollaks tikai okeāna ziemeļaustrumos un reģionam pieaguļošajās jūrās,[2] bet saida gan okeāna austrumu (Eiropas), gan rietumu (Ziemeļamerikas) piekrastēs.[3] Abas sugas ir saimnieciski nozīmīgas zivs.[4][5]
Baltijas jūrā sastopamas abas pollaku ģints zivju sugas — pollaks (Pollachius pollachius) un saida (Pollachius virens).[6] Baltijas jūras austrumdaļā gan pollaks, gan saida ieceļo reti, un šajā reģionā tikušas noķertas tikai dažas reizes.[4][5]
Abas pollaku sugas ir lielas jūras zivis. Ķermeņa garums var sasniegt 130 cm, svars 32 kg.[1] Abas sugas izskatās samērā līdzīgas. Tomēr tās var atšķirt pēc žokļa formas, sānu līnijas rakstura un pēc apakšžokļa taustekļa (tas ir vai nav).
Pollakam apakšžoklis ir tālu izbīdīts uz priekšu (garāks par augšžokli), toties saidai apakšžoklis ir apmēram vienā garumā ar augšžokli. Pollaka sānu līnija ir visā ķermeņa garumā, tā ir zaļganā krāsā un virs krūšu spurām liecas uz augšu, veidojot pamanāmu līkumu virs tām. Saidas sānu līnija ir taisna un gaiša. Turklāt saidai zem zoda ir viens īss tausteklis, bet pollakam tāda nav vispār. Mugura abām sugām tumša, sānu apakšējā daļa un vēders gaišs.[7]
Pollaku ģints zivis ir pelaģiskas un parasti uzturas 180—200 m dziļumā virs akmeņainas gultnes. Labi jūtas vēsos ūdeņos, pat, ja tas ir tuvu 0 °C. Toties zaudē enerģiju un sagurst, ja ūdens temperatūra ir augstāka par 11 °C. [7]
Pollaku ģints (Pollachius)
Pollaki, pollaku ģints (Pollachius) ir viena no mencu dzimtas (Gadidae) ģintīm, kas apvieno divas jūrā dzīvojošas zivju sugas. Sastopamas Atlantijas okeāna ziemeļdaļā: pollaks tikai okeāna ziemeļaustrumos un reģionam pieaguļošajās jūrās, bet saida gan okeāna austrumu (Eiropas), gan rietumu (Ziemeļamerikas) piekrastēs. Abas sugas ir saimnieciski nozīmīgas zivs.
Sei, Pollachius virens
Pollachius er ei slekt i torskefamilien som omfattar dei to artane lyr og sei (pale). Desse fiskane kan begge bli rundt ein meter lang og har ei sølvfarga sidelinje. Dei held til i Nord-Atlanteren, sei både i aust ved Europa og i vest ved Amerika. Begge er matfisk rekna som kvitfisk.
Sei og lyr blir ofte steikte. I Noreg blir dei også mykje bruk til fiskekaker. På Shetland kler ein gjerne ungfisk i havre og steiker dei. På Orknøyane har ein tradisjonelt salta og tørka årsgamle fisk over torvbål. Salta og røykt fisk kan få ein lakseliknande raudfarge, og blir selt i Tyskland som Seelachs, 'sjølaks'. I Korea kan ein frysa og smelta fisken fleire gonger for å få retten hwangtae, halvtørka han for å få ko-da-ri, eller tørka han heilt og eta han som book-o.
Fisk i slekta Theragra (som berlevågfisk) blei tidlegare rekna til Pollachius. På engelsk er dei kjende under namnet pollock, som òg viser til sei og lyr. Polartorsk (Boreogadus saida) blei òg tidlegare rekna til slekta.
Pollachius er ei slekt i torskefamilien som omfattar dei to artane lyr og sei (pale). Desse fiskane kan begge bli rundt ein meter lang og har ei sølvfarga sidelinje. Dei held til i Nord-Atlanteren, sei både i aust ved Europa og i vest ved Amerika. Begge er matfisk rekna som kvitfisk.
Sei og lyr blir ofte steikte. I Noreg blir dei også mykje bruk til fiskekaker. På Shetland kler ein gjerne ungfisk i havre og steiker dei. På Orknøyane har ein tradisjonelt salta og tørka årsgamle fisk over torvbål. Salta og røykt fisk kan få ein lakseliknande raudfarge, og blir selt i Tyskland som Seelachs, 'sjølaks'. I Korea kan ein frysa og smelta fisken fleire gonger for å få retten hwangtae, halvtørka han for å få ko-da-ri, eller tørka han heilt og eta han som book-o.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
