Multimedia w Wikimedia Commons Jaszczurnik miedziany[2], jaszczurnik[3] (Synodus synodus) – gatunek drapieżnej morskiej ryby skrzelokształtnej z rodziny jaszczurnikowatych (Synodontidae), o niewielkim znaczeniu gospodarczym.
Takson opisany naukowo przez Karola Linneusza w Systema Naturae (1758). Został wybrany na gatunek typowy rodzaju Synodus[4].
Zachodnia i północno-zachodnia oraz wschodnia część Oceanu Atlantyckiego, łącznie z Morzem Śródziemnym[4]. Dość pospolity w płytkich wodach przybrzeżnych. Spotykany w wodach do 144 m głębokości[5], czasami wśród raf koralowych[2]. Odpoczywa zwykle na twardym podłożu[5].
Dorasta przeciętnie do 20 cm, maksymalnie do 33 cm długości całkowitej[5]. Ubarwienie żółtawobrązowe do brązowego, z 4 dominującymi pionowymi pręgami w tylnej części ciała. Na płetwie ogonowej ma 3 pionowe smugi. Intensywność ubarwienia może zmieniać w zależności od tła, na którym się znajduje. Płetwa grzbietowa jest wsparta na 13–15, a odbytowa na 8–10 promieniach[2].
Żywi się małymi bezkręgowcami chwytanymi przy dnie. Zaatakowany lub zaniepokojony wkopuje się w piaszczyste dno za pomocą ruchów głowy i płetw brzusznych[2].
Mięso jaszczurnika miedzianego jest jadalne, ale gatunek ten nie ma istotnego znaczenia gospodarczego. Jest spotykany w przyłowach dennych[2].
Jaszczurnik miedziany, jaszczurnik (Synodus synodus) – gatunek drapieżnej morskiej ryby skrzelokształtnej z rodziny jaszczurnikowatych (Synodontidae), o niewielkim znaczeniu gospodarczym.
