dcsimg

Brief Summary ( anglais )

fourni par Ecomare
The rayed artemis is a sturdy circular shell with an arched top. It is found in the North Sea at great depths. If you are lucky enough to find one on the beach, the chances are great that it was carried ashore with a sand nourishment. The anmal lives far away from the coast, where sand is exploited for replenishing the beaches. All kinds animals also land on the beach with the sand, animals which otherwise are never found there, such as the rayed artemis.
licence
cc-by-nc
droit d’auteur
Copyright Ecomare
fournisseur
Ecomare
original
visiter la source
site partenaire
Ecomare

Brief Summary ( néerlandais ; flamand )

fourni par Ecomare
De artemisschelp is een stevige, ronde schelp met een gebogen top. Hij komt in de Noordzee voor op grotere diepte. Als je een artemisschelp op het strand vindt, is de kans groot dat deze meegekomen is met een zandsuppletie. Het schelpdier leeft namelijk ver uit de kust, waar zand gewonnen wordt om de stranden mee aan te vullen. Met dit zand belanden ook allerlei dieren op het strand, die er zelf nooit zouden kunnen komen, zoals de artemisschelp.
licence
cc-by-nc
droit d’auteur
Copyright Ecomare
fournisseur
Ecomare
original
visiter la source
site partenaire
Ecomare

Artemismuschel ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Artemismuschel (Dosinia exoleta) ist eine Muschelart aus der Ordnung der Venerida.

Merkmale

Das gleichklappige Gehäuse ist im Umriss rundlich und misst im Durchmesser etwa 6 cm. Es ist relativ flach und dickschalig. Es ist leicht ungleichseitig, die Wirbel sitzen etwas vor der Mittellinie (bezogen auf die Gehäuselänge). Der Wirbel ist nach vorne gebogen. Der vordere Dorsalrand ist konkav, der hintere Dorsalrand konvex gebogen. Die Lunula ist kurz, aber gut entwickelt mit radialen Rücken. Das Schloss weist in beiden Klappen je drei Kardinalzähne auf, die dicht nebeneinander stehen und in entsprechende Gruben in der jeweils anderen Klappe greifen. Die linke Klappe besitzt zusätzlich noch einen Seitenzahn, dem auf der rechten Klappe eine Grube entspricht. Das Ligament erstreckt sich über ca. zwei Drittel der Länge des oberen Randes hinter dem Wirbel. Die Area („Schildchen“) ist kaum entwickelt. Die Mantellinie ist tief eingebucht, die Bucht ist aber relativ schmal. Die Siphonen sind ziemlich lang und miteinander verwachsen. Es sind zwei Schließmuskeln vorhanden.

Die Farbe variiert von hellbräunlich-weiß bis gelb, manchmal mit einer radialen Bänderung. Die Oberfläche weist nur eine feine konzentrische Rippung und Anwachsstreifen auf. Das Periostracum ist ein dünner, matter Überzug. Der innere Gehäuserand ist glatt.

Ähnliche Arten

Die Artemismuschel ist rundlicher im Umriss und auch etwas größer als die Glatte Artemis (Dosinia lupinus). Die Oberfläche der Artemismuschel ist matt, die Oberfläche der Glatten Artemis ist dagegen glänzend.

Geographische Verbreitung, Lebensraum und Lebensweise

Das Verbreitungsgebiet der Artemismuschel ist der östliche Atlantik von Norwegen bis Westafrika. Sie kommt auch in der Nordsee vor.

Die Artemismuschel lebt völlig eingegraben in grobkörnigen Substraten. Dabei zeigt der Wirbel nach oben und die Siphonen treten daher am Hinterende fast parallel zur Sedimentoberfläche aus, bevor sie dann nach oben umbiegen und ins freie Wasser ragen. Die Tiere leben vom Flachwasser bis in etwa 100 m Tiefe.

Taxonomie

Das Taxon wurde bereits von Carl von Linné 1758 als Venus exoleta erstmals publiziert.[1] Es wird heute allgemein akzeptiert zur Gattung Dosinia Scopoli, 1777 gestellt.[2]

Belege

Literatur

  • Fritz Gosselck, Alexander Darr, Jürgen H. J. Jungbluth, Michael Zettler: Trivialnamen für Mollusken des Meeres und Brackwassers in Deutschland. Mollusca, 27(1): 3-32, 2009 PDF
  • Fritz Nordsieck: Die europäischen Meeresmuscheln (Bivalvia). Vom Eismeer bis Kapverden, Mittelmeer und Schwarzes Meer. 256 S., Gustav Fischer Verlag, Stuttgart 1969
  • Guido Poppe, Yoshihiro Goto: European Seashells Volume 2 (Scaphopoda, Bivalvia, Cephalopoda). 221 S., Verlag Christa Hemmen, Wiesbaden 1993 (2000 unv. Nachdruck), ISBN 3925919104 (S. 122)
  • Rainer Willmann: Muscheln der Nord- und Ostsee. 310 S., Neumann-Neudamm, Melsungen 1989 ISBN 3-7888-0555-2 (S. 136–138)

Online

Einzelnachweise

  1. Carl von Linné: Systema naturæ per regna tria naturæ, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata. 1-824, Stockholm/Holmia, Salvius, 1758 Online bei www.biodiversitylibrary.org (S. 688)
  2. MolluscaBase: Dosinia exoleta (Linnaeus, 1758)

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Artemismuschel: Brief Summary ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Artemismuschel (Dosinia exoleta) ist eine Muschelart aus der Ordnung der Venerida.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Dosinia exoleta ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Dosinia exoleta, common name the rayed artemis, is a saltwater clam, a marine bivalve mollusc in the family Veneridae, the venus clams.

Description

The shell of an adult Dosinia exoleta can be as large as 60 millimetres (2.4 in). These shells can be white, yellowish or pale brown, with darker blotches. They are circular in shape, with a concentric sculpture of fine ribs. They have a very good flavour.

Distribution and habitat

This species is present in the Boreal-Atlantic zone and Mediterranean Sea. It lives on the lower shore and muddy flats to depths of about 100 metres (330 ft).

References

  • Repetto G., Orlando F. & Arduino G. (2005): Conchiglie del Mediterraneo, Amici del Museo "Federico Eusebio", Alba, Italy

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Dosinia exoleta: Brief Summary ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Dosinia exoleta, common name the rayed artemis, is a saltwater clam, a marine bivalve mollusc in the family Veneridae, the venus clams.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Reló ( galicien )

fourni par wikipedia gl Galician

O reló, Dosinia exoleta, (Linnaeus, 1758), é un molusco bivalvo heterodonte da orde dos veneroides e familia dos venéridos, común en Galicia.

A súa cuncha é grosa e practicamente circular, de ata 60 mm de diámetro.[2] O talle mínimo de captura e comercialización é de 30 mm.

Ademais do nome de reló, derivado da forma circular da cuncha, recibe tamén os nomes de reloxo, reloxito, moelo, ameixa de can, arola e tato.[3][4][5][2] En Panxón chaman reló a outro molusco, o carneiro (Venus verrucosa).[4]

Descrición

A cuncha é grosa, equilátera, case circular e cuberta de finas estrías concéntricas, moi apertadas.[2] A cor da cuncha é cremosa ou castaña clara, con manchas máis escuras irregularmente repartidas e, ás veces, dispostas en bandas radiais ou en zigzag, de cor castaña ou rosada, características desta especie.[2]

O interior é branco e distínguese facilmente o seo paleal, profundo e triangular, que chega ao centro da cuncha.[5]

Hábitat e distribución

A especie está presente ao longo de todo o Atlántico, desde Noruega ao Senegal, así como no Mediterráneo.[1]

Vive en augas pouco profundas da rexión infralitoral ata os 75 m de profundidade.[2]

Pesca

Captúrase mediante marisqueo a flote, con rastro. En menor cantidade, tamén no marisqueo a pé, co sacho.

Ten a carne dura, o que diminúe a súa valoración gastronómica. Consómese á mariñeira, en arroces ou en conserva.

Galería de imaxes

Notas

  1. 1,0 1,1 1,2 Dosinia exoleta Linnaeus, 1758 no WoRMS. (Consultado o 04-12-2013).
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Rolán e Schmittt (1966).
  3. Nin o termo reló nin o de moelo figuran no VOLGa nin no dicionario en liña da RAG, pero son os nomes que lle dá a este molusco a Consellería do Mar na súa documentación oficial de fichas de especies pesqueiras.
  4. 4,0 4,1 Ríos Panisse, M. C. (1977).
  5. 5,0 5,1 Ramonell, R. (1985).

Véxase tamén

Bibliografía

  • Dirección Xeral de Formación Pesqueira: Guía do consumidor de peixe fresco. Xunta de Galicia 1999.
  • Hubler, M. (2010): Compendium of bivalves. A full-color guide to 3,300 of the World’s Marine Bivalves. A status on Bivalvia after 250 years of research. Hackenheim, Germany: ConchBooks. ISBN 978-3-939767-28-2.
  • Ramonell, Rosa (1985): Guía dos mariscos de Galicia. Vigo: Editorial Galaxia, S. A. ISBN 84-7154-506-3.
  • Ríos Panisse, M. C. (1977): Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia. I Invertebrados y peces. Santiago: Universidad de Santiago de Compostela. ISBN 84-7191-008-X.
  • Rolán, Emilio e Jorge Otero-Schmitt (1996): Guía dos moluscos de Galicia. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 84-8288-072-1.

Outros artigos

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia gl Galician

Reló: Brief Summary ( galicien )

fourni par wikipedia gl Galician

O reló, Dosinia exoleta, (Linnaeus, 1758), é un molusco bivalvo heterodonte da orde dos veneroides e familia dos venéridos, común en Galicia.

A súa cuncha é grosa e practicamente circular, de ata 60 mm de diámetro. O talle mínimo de captura e comercialización é de 30 mm.

Ademais do nome de reló, derivado da forma circular da cuncha, recibe tamén os nomes de reloxo, reloxito, moelo, ameixa de can, arola e tato. En Panxón chaman reló a outro molusco, o carneiro (Venus verrucosa).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia gl Galician

Dosinia exoleta ( italien )

fourni par wikipedia IT

Il lupino (Dosinia exoleta) è un mollusco bivalve della famiglia Veneridae. Vive prevalentemente nei fondi sabbiosi, in cui si nasconde per sfuggire ai predatori, lasciando all'esterno solo l'apertura del proprio sistema filtrante. Così facendo questo bivalve può ricevere acqua ricca d'ossigeno dal mare, e catturare allo stesso tempo i microorganismi utili alla sua nutrizione.

Bibliografia

  • Egidio Trainito, Mauro Doneddu, Conchiglie del Mediterraneo, 2005ª ed., Milano, Il Castello, 2005, ISBN 88-8039-449-5.

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Dosinia exoleta: Brief Summary ( italien )

fourni par wikipedia IT

Il lupino (Dosinia exoleta) è un mollusco bivalve della famiglia Veneridae. Vive prevalentemente nei fondi sabbiosi, in cui si nasconde per sfuggire ai predatori, lasciando all'esterno solo l'apertura del proprio sistema filtrante. Così facendo questo bivalve può ricevere acqua ricca d'ossigeno dal mare, e catturare allo stesso tempo i microorganismi utili alla sua nutrizione.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Gewone artemisschelp ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

De gewone artemisschelp (Dosinia exoleta) is een in zee levend tweekleppig weekdier.

Beschrijving

Schelpkenmerken

De schelp heeft een vrijwel ronde omtrek en een licht gebogen umbo (top) die iets uit het midden ligt. Vlak onder de top, in de inbochting, ligt een half ovaalvormig vlakje, het 'maantje' of lunula. De schelp heeft een heterodont slot met drie stevige geprononceerde cardinale tanden en laterale tanden. De bruinzwarte uit conchyoline bestaande slotband ligt grotendeels buiten de schelp. De sculptuur van de schelp bestaat uit fijne concentrische, dus parallel aan de onderrand verlopende, ribbeltjes. De onderrand van de schelp is glad en niet gecrenuleerd.

In de Noordzee leeft ook de Dichtgestreepte artemisschelp (Dosinia lupinus lincta). Beide soorten lijken veel op elkaar en zijn soms zeer moeilijk uit elkaar te houden. Het voornaamste verschil is te vinden in de sculptuur: deze is bij de Dichtgestreepte artemisschelp veel dichter en fijner dan bij de gewone artemisschelp. De buitenzijde van de schelp van de Dichtgestreepte artemisschelp heeft daardoor ook een veel glanzender oppervlak, bovendien is bij de laatste ook het kleurpatroon afwezig. Het verschil is bij fossiele exemplaren nog moeilijker te zien dan bij recente.

Grootte van de schelp

  • Lengte: tot ±50 mm
  • hoogte: tot ±50 mm.

Kleur van de schelp

Wit of geelwit. Op de buitenzijde van verse exemplaren soms vanuit de umbo naar de onderrand uitstralende geleidelijk breder wordende banden die uit bruine vlekjes en V-vormige streepjes bestaan. Tussen deze banden verlopen lichtere banden zonder kleurpatroon. De binnenkant is glanzend wit waarbij de mantellijn en de mantelbocht lila gekleurd kunnen zijn. De opperhuid is geelbruin van kleur.

Kenmerken van het dier

Bij het dier zijn de sifo's in één buis vergroeid.

De dieren worden ten minste 10 jaar oud. Het afgebeelde exemplaar (rechtsboven) is minstens 13 jaar geworden.

Habitat en leefwijze

De soort graaft zich diep de bodem in en leeft vanaf de laagwaterlijn tot op een diepte van ongeveer 100 m.

Voeding

De gewone artemisschelp is een filteraar en leeft van plankton en ander in het water zwevend voedsel.

Areaal

Het verspreidingsgebied omvat de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en de Noordzee. Omdat deze soort in de Noordzee in dieper water dan ongeveer 40 meter leeft, spoelen recente schelpen op de Nederlandse en Belgische kusten weinig aan.

Fossiel voorkomen

Fossiele schelpen uit het Plioceen zijn niet zeldzaam op de Zeeuwse stranden.

Zie ook

Externe links

Fotogalerij

Bronnen, noten en/of referenties
  • Bruyne, R.H. de, 1991. Schelpen van de Nederlandse kust. Jeugdbondsuitgeverij Stichting Uitgeverij KNNV, 165 pag.
  • Bruyne, R.H. de, 2004. Veldgids Schelpen. KNNV Uitgeverij, ISBN 90-5011-140-8, 234 pag.
  • Bruyne, R.H. de, Bank, R.A., Adema, J.P.H.M. & Perk, F.A., 1994. Nederlandse naamlijst van de weekdieren (Mollusca) van Nederland en België. Feestuitgave ter gelegenheid van het zestigjarig jubileum van de Nederlandse Malacologische Vereniging. Backhuys, Leiden. 149 pp. ISBN 90-733-48-33-1
  • Bruyne, R.H. de & Boer, Th.W. de, 2008. Schelpen van de Waddeneilanden. Gids van de schelpen en weekdieren van Texel, Vlieland, terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Fontaine Uitgevers. 359 pp., ISBN 978-90-5956-2554.
  • Janssen, A.W., Peeters, G.A. & Slik, L. van der, 1984. De fossiele schelpen van de Nederlandse stranden en zeegaten, tweede serie, 8 (slot). Basteria, 48: 89-220.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Gewone artemisschelp: Brief Summary ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

De gewone artemisschelp (Dosinia exoleta) is een in zee levend tweekleppig weekdier.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL