Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw pali brown, sy'n enw gwrywaidd; yr enw Saesneg yw Bright-line Brown-eye, a'r enw gwyddonol yw Lacanobia oleracea.[1][2] Fe'i ceir drwy Ewrop, Asia, India, Corea a Japan.
Gellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnyws mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd.
Wedi deor o'i ŵy mae'r pali brown yn lindysyn sy'n bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw pali brown, sy'n enw gwrywaidd; yr enw Saesneg yw Bright-line Brown-eye, a'r enw gwyddonol yw Lacanobia oleracea. Fe'i ceir drwy Ewrop, Asia, India, Corea a Japan.
Die Gemüseeule (Lacanobia (Diataraxia) oleracea) ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae).
Die Falter der Gemüseeule erreichen eine Flügelspannweite von 35 bis 40 Millimetern. Die Vorderflügel besitzen eine braunrote, die Hinterflügel eine hellrötliche Grundfärbung. Falter mit gelbroten Vorderflügeln werden als f. rufa Tutt. bezeichnet, Falter mit schwarzbraunen Vorderflügeln als f. obscura Spuler.[1] Die Querlinien sind undeutlich ausgeprägt und können auch ganz fehlen. Auf den Vorderflügeln befinden sich eine graue Ringmakel und eine rötlichgelbe Nierenmakel. Die weiße W-Zeichnung reicht bis zum Flügelsaum.
Das Ei ist halbkugelig mit abgeflachter Basis. Es ist zunächst hellgrün gefärbt; es wird später dunkelgrün bis aschgrau. Die Oberfläche weist unregelmäßige Längsrippen auf[2].
Die Raupen erreichen eine Länge von bis zu 45 Millimetern. Ihre Körperfarbe ist sehr variabel, sie reicht von grün über braun, grau und rosa. Zusätzlich zu einer feinen weißen Fleckung ist eine breite, blassgelbe bis weiße Substigmatallinie vorhanden. Der Kopf ist gelblich- oder grünlichbraun und mit einer blassen Musterung versehen.[3][4]
Die Puppe ist dunkelrotbraun. Sie besitzt einen spitzen Kremaster, der zwei spitze Borsten trägt[2].
Verwechslungsgefahr besteht mit der Veränderlichen Kräutereule (Lacanobia suasa) und der Erbseneule (Ceramica pisi).
Die Gemüseeule ist in Europa weit verbreitet. Das besiedelte Areal reicht von Nordafrika über die Iberische Halbinsel durch ganz Europa bis nach Japan. Die Grenzen der Verbreitung verlaufen im Norden durch das mittlere Fennoskandien und im Süden von den maghrebinischen Ländern bis nach Vorder- und Mittelasien.[5] Die Gemüseeule ist ein Kulturfolger und besiedelt hauptsächlich Kulturland wie Gärten, Parklandschaften und Brachen wo geeignete Futterpflanzen wachsen.[3] Daneben ist sie auch in Bruchwäldern, Talböden und Flussauen anzutreffen.[1]
Die Gemüseeule bildet eine Generation im Jahr. Gelegentlich wird eine zweite Generation beobachtet, die aber unvollständig ist. Die Falter können von Mitte Mai bis Ende Juli (erste Generation) und von Anfang August bis Mitte September (zweite Generation) angetroffen werden. Die Falter kommen gern ans Licht und können auch an verschiedenen Blüten beobachtet werden[6] (Kanadische Goldrute (Solidago canadensis), Gewöhnlicher Wasserdost (Eupatorium cannabinum), Zaunwinden (Calystegia spec.), Schmetterlingsflieder (Buddleja davidii)). Sie werden auch häufig am Köder angetroffen.[5] Die Weibchen legen die grün gefärbten Eier auf geeigneten Futterpflanzen ab. Nach etwa einer Woche schlüpfen die Raupen. Die Raupenzeit dauert von September bis Mitte Oktober (erste Generation) und von Anfang August bis Mitte September (zweite Generation). Die Generationen überlappen sich dabei sehr stark.[1] Sie sind nachtaktiv und verbergen sich am Tag an der Basis ihrer Futterpflanzen. Gelegentlich findet man sie aber auch tagsüber lang ausgestreckt auf Blättern, wo sie sich sonnen. Die Raupen der Gemüseeule leben polyphag unter anderem an folgenden krautigen Pflanzen und Sträuchern:
Die Raupen häuten sich fünf- bis sechsmal. Die Verpuppung erfolgt nach etwa 30 bis 40 Tagen in einem unterirdischen Kokon. Die Art überwintert als Puppe.
Die Gemüseeule kann im gewerbsmäßigen Gemüsebau sowie im Gartenbau Schäden anrichten. Die Bedeutung als Feldschädling ist jedoch durch den Einsatz von Insektiziden stark zurückgegangen.
Die Gattung Lacanobia wird von Hacker et al. (2002) in drei Untergattungen aufgeteilt. Lacanobia oleracea wird zur Untergattung Diataraxia Hübner, 1821 gestellt.
Die Gemüseeule (Lacanobia (Diataraxia) oleracea) ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae).
The bright-line brown-eye (Lacanobia oleracea) is a moth of the family Noctuidae. The species was first described by Carl Linnaeus in his 1758 10th edition of Systema Naturae. It is a common species throughout Europe, but is also found in North Africa (Morocco and Algeria), temperate North Asia and Central Asia, Asia Minor, Syria, and Turkestan, northern India, China, Korea and Japan.
This species' common name is usefully descriptive: The forewings are dark reddish brown marked with a prominent light orange-brown stigma and a bright white subterminal line. The hindwings are grey, darker towards the termen. The wingspan is 34–44 mm. They are attracted to light, sugar and nectar-rich flowers.
Forewing red brown clouded with darker; veins grey, whitish towards termen: reniform stigma orange in its upper part, dark fuscous below; orbicular round, white edged, sometimes very small; submarginal line finely white, toothed on veins 3 and 4 to termen; hindwing dull whitish, pale fuscous towards termen; the veins dark. The ground colour varies on one side to black brown, ab. obscura Spul, and on the other to rufous, ab. rufa Tutt; ab. variegata Aust, from Morocco, is paler, reddish yellow.[1]
The larva is green or brown dotted with white with black and yellow spiracular lines down the side with darker edging. The tubercles are black. It feeds on a wide range of plants[2] and is occasionally a pest of cultivated tomatoes. The species overwinters as a pupa.
It is on wing from the latter half of June to July. Occasionally, there will be a second generation from the end of August to the first half of September.[3]
The bright-line brown-eye (Lacanobia oleracea) is a moth of the family Noctuidae. The species was first described by Carl Linnaeus in his 1758 10th edition of Systema Naturae. It is a common species throughout Europe, but is also found in North Africa (Morocco and Algeria), temperate North Asia and Central Asia, Asia Minor, Syria, and Turkestan, northern India, China, Korea and Japan.
_(24-08-2006).jpg)
Larva 
Pupa This species' common name is usefully descriptive: The forewings are dark reddish brown marked with a prominent light orange-brown stigma and a bright white subterminal line. The hindwings are grey, darker towards the termen. The wingspan is 34–44 mm. They are attracted to light, sugar and nectar-rich flowers.
Rantatarhayökkönen (Lacanobia oleracea) on yleinen pienehkö yökköslaji.
Etusiivet punertavanruskeat, joissa kullanväriset täplät. Kärjissä hopeinen viiru. Siipien kärkiväli noin 34-44 mm. Tuntosarvet ohuet ja yhtenäiset.
Levinneisyys kattaa lähes koko Euroopan, idässä Japaniin saakka. Etelä-Suomessa yleinen, Keski-Suomessa harvinaisempi. Esiintyy rannikoilla ja saaristossa, erityisesti kulttuuriympäristöt ja rannat.[1]
Rannikoilla ja saaristossa. Kulttuuriympäristöt ja rannat. Aikuinen käy kukilla ja tulee valolle sekä syötille.[1]
Toukka polyfagi, matalat ruohovartiset kasvit ja mutta myös puut, pensaat ja heinät.
Rantatarhayökkönen (Lacanobia oleracea) on yleinen pienehkö yökköslaji.
Lacanobia oleracea (la Noctuelle potagère) est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Noctuidae.
Cette noctuelle est un insecte ravageur par sa chenille qui se nourrit sur une vaste gamme de plantes hôtes sauvages ou cultivées, comprenant notamment des Brassicaceae (choux), des Chenopodiaceae (betterave, épinard, chénopodes).
L'adulte est un papillon nocturne de 35 à 45 mm d'envergure. les ailes antérieures sont brun-rouge foncé, les ailes postérieures, plus claires que les antérieures, sont grises, plus sombres vers le termen (bord de l'aile le plus éloigné du corps).
Les larves sont des chenilles de couleur verte ou brune, de 35 à 40 mm de long. Elles portent des rayures noires et jaunes sur le côté.
Les œufs, hémisphériques aplatis, de 0,2 mm de diamètre, sont vert vif.
L'aire de répartition est eurasiatique. On trouve cette noctuelle partout en Europe sauf à l'extrême nord. Elle est commune en France.
Cette espèce se rencontre un peu partout, même dans les jardins des villes et villages.
L'imago nocturne vole d'avril à septembre, en une à 3 générations par an.
La larve est une chenille verte polyphage. Elle se nourrit de plantes herbacées sauvages ou cultivées (salades, betteraves, choux, épinards, navets…).
Les chenilles peuvent s'attaquer aux feuilles des différents légumes potagers en les dévorant et en les sectionnant à la base. En cas de prolifération, les dégâts peuvent être considérables.
Lacanobia oleracea (la Noctuelle potagère) est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Noctuidae.
Cette noctuelle est un insecte ravageur par sa chenille qui se nourrit sur une vaste gamme de plantes hôtes sauvages ou cultivées, comprenant notamment des Brassicaceae (choux), des Chenopodiaceae (betterave, épinard, chénopodes).
Daržinis pelėdgalvis (lot. Lacanobia oleracea) – pelėdgalvių (Noctuidae) šeimos drugys, kuris išskleistais sparnais iki 42 mm pločio. Priekiniai sparnai rausvai rudi su neryškiomis skersinėmis linijomis. Drugiai pradeda skraidyti nuo birželio mėn. Kiaušinėlius deda ant lapų apatinės pusės. Po 7-8 dienų išsirita vikšrai, kurie skaptuoja lapų minkštymą, o paaugę išgraužia lapus kiaurai. Vikšras 30-32 mm ilgio, rausvai rudas ar žalias. Ant nugaros yra 3 balsvos linijos, o ant šonų – gelsvai balta linija. Vikšrai kenkia salotoms, runkeliams, ropėms. Žiemoja lėliukės žemėje.
Daržinis pelėdgalvis (lot. Lacanobia oleracea) – pelėdgalvių (Noctuidae) šeimos drugys, kuris išskleistais sparnais iki 42 mm pločio. Priekiniai sparnai rausvai rudi su neryškiomis skersinėmis linijomis. Drugiai pradeda skraidyti nuo birželio mėn. Kiaušinėlius deda ant lapų apatinės pusės. Po 7-8 dienų išsirita vikšrai, kurie skaptuoja lapų minkštymą, o paaugę išgraužia lapus kiaurai. Vikšras 30-32 mm ilgio, rausvai rudas ar žalias. Ant nugaros yra 3 balsvos linijos, o ant šonų – gelsvai balta linija. Vikšrai kenkia salotoms, runkeliams, ropėms. Žiemoja lėliukės žemėje.
Het groente-uil (Lacanobia oleracea) is een nachtvlinder die behoort tot de Noctuidae (nachtuiltjes). De vlinder komt van nature voor in Europa en lijkt veel op de kooluil.
De vlinder is 's nachts vooral te zien van mei tot en met augustus en heeft een spanwijdte van 34 tot 44 mm. Ze worden aangetrokken door licht, suiker en nectarrijke bloemen. Er zijn twee generaties per jaar. De vlinder van de eerste generatie vliegt in april en mei en die van de tweede generatie tot oktober. De eitjes worden in groepjes van 50-300 aan de onderkant van het blad afgezet. Ze zijn in het begin appelgroen en verkleuren bij het ouder worden naar geel-groen.
Aan de achterkant van de voorvleugel loopt een dunne, onopvallende witte lijn. De voorvleugels zijn donkerroodachtig-bruin met een duidelijke lichtoranje-bruine vlek (stigma) en aan de achterkant van de voorvleugel (subterminaal) een helderwitte, onopvallende lijn. De achtervleugels zijn grijs en worden donkerder richting de termen (randen).
De tot 50 mm lange rups is in juli en september te zien en is groen of bruin met gele strepen onderaan langs de zijkanten. Bij de bruine vorm zit boven de gele streep ook nog een zwarte. De rups voedt zich met verschillende waardplanten, waaronder melde- en ganzenvoetsoorten. Op kasgewassen, zoals tomaat en chrysant, is de rups door de vreterij een schadelijk insect.
De vlinder overwintert als pop.
Rups
Pop
Het groente-uil (Lacanobia oleracea) is een nachtvlinder die behoort tot de Noctuidae (nachtuiltjes). De vlinder komt van nature voor in Europa en lijkt veel op de kooluil.
De vlinder is 's nachts vooral te zien van mei tot en met augustus en heeft een spanwijdte van 34 tot 44 mm. Ze worden aangetrokken door licht, suiker en nectarrijke bloemen. Er zijn twee generaties per jaar. De vlinder van de eerste generatie vliegt in april en mei en die van de tweede generatie tot oktober. De eitjes worden in groepjes van 50-300 aan de onderkant van het blad afgezet. Ze zijn in het begin appelgroen en verkleuren bij het ouder worden naar geel-groen.
Aan de achterkant van de voorvleugel loopt een dunne, onopvallende witte lijn. De voorvleugels zijn donkerroodachtig-bruin met een duidelijke lichtoranje-bruine vlek (stigma) en aan de achterkant van de voorvleugel (subterminaal) een helderwitte, onopvallende lijn. De achtervleugels zijn grijs en worden donkerder richting de termen (randen).
De tot 50 mm lange rups is in juli en september te zien en is groen of bruin met gele strepen onderaan langs de zijkanten. Bij de bruine vorm zit boven de gele streep ook nog een zwarte. De rups voedt zich met verschillende waardplanten, waaronder melde- en ganzenvoetsoorten. Op kasgewassen, zoals tomaat en chrysant, is de rups door de vreterij een schadelijk insect.
De vlinder overwintert als pop.
Rups
Pop
Hagelundfly (Lacanobia oleracea) er en sommerfugl som tilhører familien nattfly (Noctuidae). Den finnes nord til Møre og Romsdal i Norge.
Et middelsstort (vingespenn 37 – 41 mm), brunt nattfly. Kroppen og forvingen er brun. Forvingen har en tynn, hvit linje (bølgelinje) langs ytterkanten, denne danner en w midt på. Nyremerket er brungult eller oransje, ringmerket kantet med hvitt men ellers samme arge som resten av vingen. Bakvingen er grå. Larven er naken, grønn med en grønngul sidestripe og spredte, hvite flekker.
Arten forekommer i bebodde områder, også inne i byer, men også på saltenger ved havet. Larvene kan finnes på ulike urter, men helst på melder (Chenopodium spp. og Atriplex spp.). De kan også gå på tomater, der de huler ut fruktene. De voksne sommerfuglene flyr i mai – juli.
Den er utbredt over hele Europa. I Norge finnes den nord til Møre og Romsdal.
Hagelundfly (Lacanobia oleracea) er en sommerfugl som tilhører familien nattfly (Noctuidae). Den finnes nord til Møre og Romsdal i Norge.
Lacanobia oleracea é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Noctuidae.[1]
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Lacanobia oleracea é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Noctuidae.
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Lacanobia oleracea (tên tiếng Anh: Mắt nâu đường kẻ sáng) là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuidae. Nó là một common species throughout châu Âu, nhưng cũng được tìm thấy ở Bắc Phi, temporate châu Á, Cận Đông và Trung Đông, miền bắc Ấn Độ, Trung Quốc, Hàn Quốc và Nhật Bản.
Cánh trước màu nâu đỏ điểm các đốm màu nâu vàng sáng và các đường kẻ màu trắng sáng. Cánh sau màu xám. Sải cánh dài 34–44 mm. Chúng bị ánh sáng hấp dẫn, chúng bị thu hút bởi các loại hoa giàu mật hoa. Ấu trùng màu xanh lá cây hoặc nâu với các đường kẻ vàng. Chúng ăn nhiều loài cây khác nhau và thỉnh thoảng là côn trùng gây hại cho cà chua. Chúng qua mùa đông dưới dạng nhộng. Bướm bay lần đầu vào nửa sau tháng 7. Thỉnh thoảng thế hệ thứ nhì bay cuối tháng 8 đến giữa đầu tháng 9.[2].
_(24-08-2006).jpg)
Phương tiện liên quan tới Lacanobia oleracea tại Wikimedia Commons
Bài viết về tông bướm Hadenini này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Lacanobia oleracea (tên tiếng Anh: Mắt nâu đường kẻ sáng) là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuidae. Nó là một common species throughout châu Âu, nhưng cũng được tìm thấy ở Bắc Phi, temporate châu Á, Cận Đông và Trung Đông, miền bắc Ấn Độ, Trung Quốc, Hàn Quốc và Nhật Bản.
Cánh trước màu nâu đỏ điểm các đốm màu nâu vàng sáng và các đường kẻ màu trắng sáng. Cánh sau màu xám. Sải cánh dài 34–44 mm. Chúng bị ánh sáng hấp dẫn, chúng bị thu hút bởi các loại hoa giàu mật hoa. Ấu trùng màu xanh lá cây hoặc nâu với các đường kẻ vàng. Chúng ăn nhiều loài cây khác nhau và thỉnh thoảng là côn trùng gây hại cho cà chua. Chúng qua mùa đông dưới dạng nhộng. Bướm bay lần đầu vào nửa sau tháng 7. Thỉnh thoảng thế hệ thứ nhì bay cuối tháng 8 đến giữa đầu tháng 9..
_(24-08-2006).jpg)
_(24-08-2006).jpg)
_(24-08-2006).jpg)
_(24-08-2006).jpg)
_(24-08-2006).jpg)
_(24-08-2006).jpg)
