Albatros De Campbell

Albatroz Campbell (Thalassarche impavida) a zo un evn-mor eus kerentiad ar Procellariidae.

Annez

Bevañ a ra al labous en Inizi Campbell hag endro^[1][2].

Rummatadur

Diouzh an evnoniourien e vez renket albatroz Campbell en urzhiad Ciconiiformes pe Procellariiformes hag er c'herentiad Procellariidae pe Diomedeidae.

Daveennoù

L'albatros de Campbell (Thalassarche impavida) és un gran ocell marí de la família dels diomedeids (Diomedeidae) que habita als Oceans Meridionals. Era considerat una subespècie de l'albatros cellanegre.

Hàbitat i distribució

Ocell d'hàbits pelàgics que cria a l'illa Campbell, dispersant-se per l'oceà, al voltant de Nova Zelanda i la meitat sud d'Austràlia.

Referències

Ko te Toroa o Motu Ihupuku he manu moana nui. Mā kātoa ngā huruhuru o te manu nei, engari, he pango ngā rae, he pango hoki ngā topito o ngā parirau. Kōtahi anō tōna kāinga whakaputa uri, kei Motu Ihupuku anake. Ko te ingoa pūtaiao he Thalassarche impavida. Ko te ingoa reo Pākehā he Campbell Albatross, he Campbell Mollymawk rānei.

Hoto ki waho

• Whakamōhiotanga Momo Manu

Tohutoro

• Robertson, C J R. (Etita), 1985. Reader's Digest Complete Book of New Zealand Birds. Poihākena: Reader's Digest.

The Campbell albatross (Thalassarche impavida) or Campbell mollymawk, is a medium-sized mollymawk in the albatross family. It breeds only on Campbell Island and the associated islet of Jeanette Marie, in a small New Zealand island group in the South Pacific. It is sometimes considered a subspecies of the black-browed albatross. It is a medium-sized black and white albatross with a pale yellow iris.^[4]

Taxonomy

Mollymawks are a type of albatross that belong to family Diomedeidae of the order Procellariiformes, along with shearwaters, fulmars, storm petrels, and diving petrels. They share certain identifying features. First, they have nasal passages that attach to the upper bill called naricorns, although the nostrils on the albatross are on the sides of the bill. The bills of Procellariiformes are also unique in that they are split into between seven and nine horny plates. Finally, they produce a stomach oil made up of wax esters and triglycerides that is stored in the proventriculus. This is used against predators as well as an energy-rich food source for chicks and for the adults during their long flights.^[5] They also have a salt gland situated above the nasal passage which helps desalinate their bodies, necessary due to the high amount of ocean water that they imbibe. It excretes a high saline solution from their nose.^[6]

In 1998, Robertson and Nunn suggested the species be split off of the black-browed albatross, Thalassarche melanophrys.^[7] Over the course of the next few years more experts agreed, starting with BirdLife International in 2000,^[4] followed by Brooke in 2004.^[8] James Clements did not agree,^[9] the ACAP has not agreed yet, and SACC recognizes the need for a proposal.^[10]

Description

It weighs 3.21 kg (7.1 lb) and is 88 cm (35 in) long.^[4] The adult is very similar to the black-browed albatross, differing in eye color. It has a white head, neck, rump, and underparts, with a black upperwing, back, and tail. The underwing is white with broad black edging. It has a black triangle around the eye that reaches the bill, which is yellow with an orange tip. They also have a pale yellow iris. The juveniles have a brown-grey bill with a black tip, dark eyes and less black on the underwing. The average life expectancy is given as 28 years, though this is likely due to lack of study as most albatross can live to well beyond 50 years.^[4]

Range and habitat

Juvenile

Adult in flight

The Campbell albatross breeds on the northern and western coastline of Campbell Island and the islet Jeanette Marie, part of the Campbell Islands group, one of New Zealand's five subantarctic island groups.^[11] When breeding they forage from South Island and the Chatham Rise to the Ross Sea.^[12][13] Juveniles and non-breeders will go only through south Australian water, the Tasman Sea, and southwestern Pacific Ocean.^[14][15]

Behavior

Feeding

The Cambell albatross feeds on fish, squid, crustacea, carrion, and gelatinous organisms.^[16]

Reproduction

Breeding birds like to nest on ledges and steep slopes covered with low grass, tussock, or mud.^[8] They start breeding at 10 years^[15] and they have a breeding success rate of 66%.^[4] Adults return to the breeding colony in early August and begin laying in late September. The single egg is incubated for around 70 days. The chicks fledge after about 130 days after hatching.^[8]

Conservation

The IUCN classifies this species as vulnerable due to the limited number of breeding locations.^[1] The most recent estimate was in 1997 and counted 24,600 pairs.^[17] Between 1992 and 1997 sampled colonies have been increasing at the rate of 1.8%.^[17] Adult survival rate is at 94.5%.^[4] It has an occurrence range of 31,700,000 km² (12,200,000 sq mi) and a breeding range of 13 km² (5.0 sq mi).^[4]

The largest threat to this species are fisheries, both longline^[14][18][19] and trawlers.^[18][20]

The feral sheep that existed on Campbell Island were fully eradicated by 1991, and rats and cats were eradicated by 2001.^[21] Finally, studies are ongoing.^[19]

Footnotes

References

• Baird, S. J.; Smith, M. H. (2007). "Incidental capture of seabirds species in commercial fisheries in New Zealand waters, 2003–2004 and 2004–2005". New Zealand Aquatic Environment and Biodiversity Report (9).
• BirdLife International (2004). Threatened birds of the world 2004 (CD-ROM). Cambridge, U.K.: BirdLife International.
• BirdLife International (2008). "Campbell Albatross – BirdLife Species Factsheet". Data Zone. Retrieved 22 Feb 2009.
• Brands, Sheila (Aug 14, 2008). "Systema Naturae 2000 / Classification – Diomedea (Thalassarche) melanophris –". Project: The Taxonomicon. Retrieved 22 Feb 2009.
• Brooke, M. (2004). "Procellariidae". Albatrosses And Petrels Across The World. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 0-19-850125-0.
• Cherel, Y.; Waugh, S.; Hanchet, S. (1999). "Albatross predation of juvenile southern blue whiting (Micromesicus australis) on the Campbell Plateau". New Zealand Journal of Marine and Freshwater Research. 33 (3): 437. doi:10.1080/00288330.1999.9516889.
• Clements, James (2007). The Clements Checklist of the Birds of the World (6th ed.). Ithaca, NY: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-4501-9.
• Croxall, J. P.; Gales, R. (1998). "Assessment of the conservation status of albatrosses". In Robertson, G.; Gales, R. (eds.). Albatross biology and conservation. Chipping Norton, Australia: Surrey Beatty & Sons.
• Double, M. C. (2003). "Procellariiformes (Tubenosed Seabirds)". In Hutchins, Michael; Jackson, Jerome A.; Bock, Walter J.; Olendorf, Donna (eds.). Grzimek's Animal Life Encyclopedia. Vol. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins. Joseph E. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2nd ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 107–111. ISBN 0-7876-5784-0.
• Ehrlich, Paul R.; Dobkin, David, S.; Wheye, Darryl (1988). The Birders Handbook (First ed.). New York, NY: Simon & Schuster. pp. 29–31. ISBN 0-671-65989-8.
• Heather, B. D.; Robertson, H. A. (1997). The field guide to the birds of New Zealand. Oxford, UK: Oxford University Press.
• Moore, P. J. (2003) in litt
• Moore, P. J. (2004). "Abundance and population trends of mollymawks on Campbell Island". Science for Conservation. Wellington, NZ: Department of Conservation (242).
• Remsen Jr., J. V.; et al. (7 Aug 2008). "A classification of the bird species of South America, South American Classification Committee, American Ornithologists' Union". South American Classification Committee. American Ornithologists' Union. Archived from the original on 2009-03-02. Retrieved 22 Feb 2009.
• Robertson, C. J. R.; Nunn, G. B. (1998). "Towards a new taxonomy for albatrosses". In Robertson, G.; Gales, R. (eds.). Albatross biology and conservation. Chipping Norton, Australia: Surrey Beatty & Sons. pp. 13–19.
• Taylor, G. A. (2000). Action plan for seabird conservation in New Zealand. Threatened Species Occasional Publication. Vol. 16. Wellington: Department of Conservation.
• Waugh, S. M.; Weimerskirch, H.; Cherel, Y.; Shankar, U.; Prince, P. A.; Sagar, P. M. (1999). "Exploitation of the marine environment by two sympatric albatrosses in the Pacific Southern Ocean". Marine Ecology Progress Series. 177: 243–254. doi:10.3354/meps177243.
• Waugh, S. M.; Weimerskirch, H.; Moore, P. J.; Sagar, P. M. (1999a). "Population dynamics of Black-browed and Grey-headed Albatrosses Diomedea melanophrys and D. chrysostoma at Campbell Island, New Zealand, 1942–96". Ibis. 141 (2): 216–225. doi:10.1111/j.1474-919x.1999.tb07544.x.

La Kampbela albatroso aŭ Kampbela talasarko (Thalassarche impavida) estas mezgranda talasarko de la familio de albatrosoj. Ili reproduktiĝas nur en Kampbelinsulo kaj la asocia insuleto Jeanette Marie, malgranda insularo de Novzelando en la Suda Pacifiko. Ĝi estis foje konsiderata subspecio de la Nigrabrova albatroso. Ĝi estas mezgranda blankanigra albatroso kun helflava iriso.^[1]

Taksonomio

Talasarkoj estas tipo de albatrosoj kiuj apartenas al la familio de Diomedeedoj kaj al la ordo de Procelarioformaj, kun pufinoj, fulmaroj, ŝtormopetreloj, kaj merĝopetreloj. Ili kunhavas iajn identigajn karakterojn. Unue, ili havas nazajn trapasejojn kiuj ligiĝas al la supra beko nome narikornoj^[2], kvankam la naztruoj ĉe albatrosoj estas en la flankoj de la beko. La bekoj de Procelarioformaj estas unikaj ankaŭ en tio ke ili disiĝas en inter 7 kaj 9 kornecaj platoj. Fine, ili produktas stomakoleon faritan el vaksoesteroj kaj trigliceridoj kiu estas stokita en la proventrikulo. Tio estas uzata kontraŭ predantoj sane kiel energiriĉa manĝofonto kaj por idoj kaj por plenkreskuloj dum ties longaj flugoj.^[3]

Ili havas ankaŭ salglandon situanta super la naza trapasejo kiu helpas sensaligi ties korpojn, pro la alta kvanto de oceana akvo kiun ili englutas. Ĝi elpelas altan salan solvaĵon el sia nazo.^[4]

En 1998, Robertson & Nunn sugestis la disigon de la specio el la Nigrabrova albatroso, Thalassarche melanophrys.^[5] Dum la venontaj kelkaj jaroj pliaj fakuloj akceptis, komence ĉe BirdLife International en 2000,^[1] sekve de Brooke en 2004.^[6] Ne interkonsentis James Clements,^[7] nek ACAP, kaj la SACC agnoskas neceson de propono.^[8]

Aspekto

Ĝi pezas 3.21 kg kaj estas 88 cm longa.^[1][9][10] Plenkreskulo estas tre simila al la Nigrabrova albatroso, diference en okulkoloro. Ĝi havas blankajn kapon, kolon, pugon kaj subajn partojn, kun nigraj subflugiloj, dorso kaj vosto. La subflugiloj estas blankaj kun larĝa nigra bordo. Ĝi havas nigran triangulon ĉirkaŭ la okulo kiu atingas la bekon, kiu estas flava kun oranĝeca pinto. Ili havas ankaŭ helflavajn irisojn. Junuloj havas brungrizan bekon kun nigra pinto, malhelaj okuloj kaj malpli da nigro en subflugiloj.

La averaĝa vivodaŭro estas de ĝis 28 jaroj, sed ĉefe pro manko de studo, ĉar plej albatrosoj povas vivi sufiĉe pli ol 50 jaroj.^[1]

Teritorio kaj vivejo

Juvenile

La Kampbela albatroso reproduktiĝas en norda kaj okcidenta marbordo de Kampbelinsulo kaj ĉe la insuleto Jeanette Marie. Dum la reprodukta sezono ili manĝas el la Suda Insulo kaj Chatham Rise al la Maro de Ross.^[11][12] Junuloj kaj nereproduktuloj iras nur tra sudaŭstraliaj akvoj, la Tasmana Maro, kaj sudokcidenta Pacifika Oceano.^[13][14]

Kutimaro

Manĝo

La Kampbela albatroso manxgas fiŝojn, kalmarojn, krustulojn, kadavraĵojn, kaj gelatenajn organismojn.^[15]

Reproduktado

Reproduktaj birdoj emas nestumi sur kornicoj kaj deklivoj kovritaj de malalta herbo, herbotufoj, aŭ koto.^[6] Ili komencas reproduktiĝi 10jaraĝaj^[14] kaj ili havas reproduktan sukcesindicon de 66%.^[1] Plenkreskuloj revenas al la reprodukta kolonio komence de aŭgusto kaj komencas ovodemetadon fine de septembro. La ino demetas ununuran ovon kiu estas kovata dum ĉirkaŭ 70 tagoj. La elnestiĝo okazas post ĉirkaŭ 130 tagoj post eloviĝo.^[6]

Konservado

La IUCN klasigas tiun specion kiel Vundebla pro limigita nombro de reproduktaj lokoj.^[16] Plej ĵusa ĉirkaŭkalkulo en 1997 havigis 24,600 parojn.^[17] Inter 1992 kaj 1997 kalkulitaj kolonioj estis pliiĝantaj ĉe indico de 1.8%.^[17] Plenkreskula survivindico estas de 94.5%.^[1] Ili havas loĝan teritorion de 31,700,000 km² kaj reproduktan teritorion de nur 13 km².^[1]

Plej danĝera minaco al tiu specio estas fiŝkaptado, kaj per multhokado^[13][18][19] kaj per trenretoj.^[18][20]

La sovaĝiĝintaj ŝafoj kiuj estis ekzistintaj en Kampbelinsulo estis tute forigitaj ĉirkaŭ 1991, kaj ratoj kaj katoj estis forigitaj ĉirkaŭ 2001.^[21] Fine oni entreprenis studojn por kompleti ties protektadon.^[19]

Notoj

Referencoj

• Baird, S. J.; Smith, M. H. (2007). "Incidental capture of seabirds species in commercial fisheries in New Zealand waters, 2003-2004 and 2004-2005". New Zealand Aquatic Environment and Biodiversity Report (9).
• BirdLife International (2004). Threatened birds of the world 2004 (CD-ROM). Cambridge, U.K.: BirdLife International.
• BirdLife International (2008(a)). "Campbell Albatross - BirdLife Species Factsheet". Data Zone. Konsultita la 22 Feb 2009.
• Brands, Sheila (Aug 14 2008). "Systema Naturae 2000 / Classification - Diomedea (Thalassarche) melanophris -". Project: The Taxonomicon. Konsultita la 22 Feb 2009.
• Brooke, M. (2004). "Procellariidae". Albatrosses And Petrels Across The World. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 0-19-850125-0.
• Cherel, Y.; Waugh, S.; Hanchet, S. (1999). "Albatross predation of juvenile southern blue whiting (Micromesicus australis) on the Campbell Plateau". New Zealand Journal of Marine and Freshwater Research (33): 437.
• Clements, James (2007). The Clements Checklist of the Birds of the World (6 ed.). Ithaca, NY: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-4501-9.
• Croxall, J. P.; Gales, R. (1998). "Assessment of the conservation status of albatrosses". In Robertson, G.; Gales, R. Albatross biology and conservation. Chipping Norton, Australia: Surrey Beatty & Sons.
• Double, M. C. (2003). "Procellariiformes (Tubenosed Seabirds)". In Hutchins, Michael; Jackson, Jerome A.; Bock, Walter J. et al. Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins. Joseph E. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2 ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 107–111. ISBN 0-7876-5784-0.
• Ehrlich, Paul R.; Dobkin, David, S.; Wheye, Darryl (1988). The Birders Handbook (First ed.). New York, NY: Simon & Schuster. pp. 29–31. ISBN 0-671-65989-8.
• Heather, B. D.; Robertson, H. A. (1997). The field guide to the birds of New Zealand. Oxford, UK: Oxford University Press.
• Moore, P. J. (2003) in litt
• Moore, P. J. (2004). "Abundance and population trends of mollymawks on Campbell Island". Science for Conservation (Wellington, NZ: Department of Conservation) (242).
• Remsen Jr., J. V.; et al. (07 Aug 2008). "A classification of the bird species of South America, South American Classification Committee, American Ornithologists' Union". South American Classification Committee. American Ornithologists' Union. Konsultita la 22 Feb 2009.
• Robertson, C. J. R.; Nunn, G. B. (1998). "Towards a new taxonomy for albatrosses". In Robertson, G.; Gales, R. Albatross biology and conservation. Chipping Norton, Australia: Surrey Beatty & Sons. pp. 13–19.
• Taylor, G. A. (2000). "Action plan for seabird conservation in New Zealand. Wellington: Department of Conservation". Threatened Species Occasional Publication (16).
• Waugh, S. M.; Weimerskirch, H.; Cherel, Y.; Shankar, U.; Prince, P. A.; Sagar, P. M. (1999). "Exploitation of the marine environment by two sympatric albatrosses in the Pacific Southern Ocean". Marine Ecology Progress Series (177): 243.
• Waugh, S. M.; Weimerskirch, H.; Moore, P. J.; Sagar, P. M. (1999(a)). "Population dynamics of Black-browed and Grey-headed Albatrosses Diomedea melanophrys and D. chrysostoma at Campbell Island, New Zealand, 1942-96". Ibis (141): 216–225.

Vidu ankaŭ

• Antipoda-subantarktinsula tundro

El albatros de Campbell (Thalassarche impavida) es una especie de ave procelariforme de la familia Diomedeidae endémica de la isla neozelandesa homónima. Su población total se estima entre 19.000 y 26.000 ejemplares. Algunos lo consideran una subespecie del T. melanophris.

Referencias

• BirdLife International (2008). «Thalassarche impavida». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2008 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 19 de enero de 2009.

Thalassarche impavida Thalassarche generoko animalia da. Hegaztien barruko Diomedeidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Thalassarche
• Diomedeidae

Thalassarche impavida

L'Albatros de Campbell (Thalassarche impavida) est une espèce d'oiseaux de mer de taille moyenne de la famille des Diomedeidae (la famille des albatros).

Description

Ses principales différences avec l'Albatros à sourcils noirs sont les iris jaune miel (au lieu de sombres), l'extrémité du bec orangée (au lieu de rougeâtre), des sourcils noirs plus marqués et le dessous des ailes légèrement plus sombre.

Répartition

Il se reproduit uniquement sur l'île Campbell et l'îlot voisin "Jeannette Marie", deux petites îles néozélandaises du sud de l'Océan Pacifique.

Systématique

Il est quelquefois considéré comme une sous espèce de l'Albatros à sourcils noirs.

Albatros campbell (Thalassarche impavida) merupakan spesies burung laut berukuran sedang dari keluarga albatros. Spesies ini hanya berbiak di Pulau Campbell, Selandia Baru dan gugusan kepulauan kecil Jeanette Marie, di Pasifik Utara. Beberapa peneliti memasukkan spesies ini ke dalam subspesies Albatros alis-hitam. Spesies ini berukuran sedang, berwarna hitam dan putis serta iris mata berawana kuning pucat.^[3]

Referensi

L'albatro di Campbell (Thalassarche impavida Mathews, 1912) è un mollymawk di medie dimensioni appartenente alla famiglia dei Diomedeidi. Nidifica solamente sull'Isola di Campbell e sull'adiacente isolotto di Jeanette Marie, un piccolo gruppo insulare neozelandese situato nel Pacifico meridionale. Talvolta viene considerato una sottospecie dell'albatro sopracciglio nero. Pesa 3,21 kg e misura 88 cm di lunghezza^[2][3].

Note

De campbellalbatros (Thalassarche impavida) is een vogel uit de familie van de albatrossen (Diomedeidae). De soort werd in 1912 door Gregory Macalister Mathews als ondersoort Thalassarche melanophris impavida beschreven.^[2] Het is een endemische broedvogel van het Campbell-eiland, een afgelegen subantarctisch eiland behorend bij Nieuw-Zeeland.

Kenmerken

De vogel is 88 tot 90 cm lang en heeft een spanwijdte van 205 tot 240 cm. Deze zeevogel is zwart van boven en de ondervleugels hebben relatief brede, donkere randen aan zowel de voorkant als de achterkant.Verder heeft hij een witte kop, een grote gele snavel en een zwartachtige, langwerpige vlek rondom de ogen.^[3]

Verspreiding en leefgebied

Deze soort breodt uitsluitend op het Campbell-eiland aan de noord- en westkust van het eiland op rotsrichels en hellingen met modderige bodem of begroeid met grote graspollen. De vogel foerageert op open zee binnen een groot gebied in de Indische Oceaan en de Grote Oceaan, rondom Nieuw-Zeeland en tot aan de zuidwestkust van Australië.

Status

De campbellalbatros heeft een beperkt broedgebied en daardoor is de populatie kwetsbaar.. De grootte van de populatie werd in 2014 door BirdLife International geschat op 43.300 volwassen individuen en de populatie-aantallen zijn sinds 1984 stabiel en mogelijk toenemend. In de periode voor 1984 gingen de aantal in hoog tempo achteruit door de uitgebreide visserij-inspanning (langelijnvisserij). De beroepsvisserij op zee blijft een potentieel risico en daarom staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Status i verda: Sårbar

Thalassarche impavida er det vitskaplege namnet på albatrossar som høyrer til ein populasjon med hekking på Campbelløyane, meir enn 600 kilometer sør for Stewart Island, New Zealand.^[1]

Det engelske artsnamnet er Campbell albatross eller Campbell mollymawk, han har ikkje fått tilordna normert namn på norsk. Det har vore strid om rangeringa av dette taksonet og om verdien av datagrunnlaget som ligg til grunn for avgjersla om å rangere taksonet som ein art. Derfor er T. impavida framleis av Clementslista ('eBird/Clements checklist') rekna som ein underart av svartbrynalbatross, Thalassarche melanophris, altso at dette berre er ein variant av arten svartbrynalbatross. HBW Alive har nyleg skildra Thalassarche impavida som ein sjølvstendig art.^[2]

Skildring

Desse fuglane kan skiljast frå svartbrynalbatross, eller nominatforma, med litt mørkare underside av vengen og ved at T. impavida har gul iris, noko som svartbrynalbatross manglar.^[3] Utsjånaden er elles som for svartbrynalbatross, og desse albatrossane skil seg igjen frå andre i Thalassarche-slekta med ein lang mørk flekk rundt auget, ei mykje brei, mørk rand langs kanten av undervengen, og hos ungfuglar er heile undervengen mørk og nebbet grå-svart. T. impavida veg i området 2,2 til 3,8 kg, har vengespenn på 210-246 cm^[3] og er ca. 88 cm i kroppslengd.^[1]

Hekkeområdet for Thalassarche impavida er utelukkande den nordlege og vestlege kysten av Campbelløya og holmen Jeanette Marie rett utanfor.^[1] Utanom hekking, spreier desse albatrossane over det sørvestlege Stillehavet, Tasmanhavet og Rosshavet, mellom 24 og 48 °S.^[3]

IUCN klassifiserer denne arten som sårbar på grunn av avgrensa hekkelokalitet. Det siste anslaget var i 1997 og talde 24 600 par, og populasjonen er trudd å vere aukande. Det største trugsmålet mot denne populasjonen er fiskeri, både linefisket og trålarar.^[1]

Kjelder

O albatroz-de-campbell (Thalassarche impavida) é um abatroz de tamanho médio. Procria apenas na Ilha Campbell e no ilhéu associado de Jeanette Marie, um pequeno complexo insular da Nova Zelândia no sul do Oceano Pacífico. É por vezes considerado como subespécie do albatroz-de-sobrancelha. De facto, foi considerado como pertencendo à espécie Diomedea melanophris (Sibley e Monroe 1990, 1993) que, posterioremente, foi dividida em duas espécies, agrupadas no género Thalassarche, de acordo com Robertson e Nunn, em 1998 e Brooke, em 2004^[1].

Referências bibliográficas

Campbellalbatross^[2] (Thalassarche impavida) är en fågel i familjen albatrosser inom ordningen stormfåglar.^[3]

Utbredning och systematik

Fågeln häckar på Campbellöarna utanför Nya Zeeland.^[4] Den betraktas ofta som en underart till svartbrynad albatross (T. melanophris), bland annat av Clements et al 2014^[4] och Sveriges ornitologiska förenings taxonomikommitté.

Status

IUCN kategoriserar arten som sårbar.^[1]

Referenser

1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Thalassarche impavida Från: IUCN 2014. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3 www.iucnredlist.org. Läst 2015-01-26.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2014) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-01-01
3. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi : 10.14344/IOC.ML.5.1.
4. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-01-01

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör Campbellalbatross.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Thalassarche impavida.
  Artförteckning

Кемпбеллівський альбатрос (Thalassarche impavida) — морський птах середнього розміру родини альбатросових (Diomedeidae). Гніздиться виключно на островах Кемпбелл, невеликому субантарктичному архіпелазі на південь від південного сотрова Нової Зеландії. Інколи вид вважається підвидом Thalassarche melanophris (чорнобривого альбатроса).

Посилання

• Сторінка птаха на сайті BirdLife