Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwybedog du ac oren (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gwybedogion du ac oren) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ficedula nigrorufa; yr enw Saesneg arno yw Black and orange flycatcher. Mae'n perthyn i deulu'r Gwybedogion (Lladin: Muscicapidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. nigrorufa, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r gwybedog du ac oren yn perthyn i deulu'r Gwybedogion (Lladin: Muscicapidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Oenanthe monticola Oenanthe monticola Tinwen felynllwyd Oenanthe isabellina Tinwen Finsch Oenanthe finschii Tinwen fraith Oenanthe pleschanka Tinwen fraith Cyprus Oenanthe cypriaca Tinwen frongoch Oenanthe bottae Tinwen glustddu Oenanthe hispanica Tinwen Somalia Oenanthe phillipsi Tinwen y Garn Oenanthe oenantheAderyn a rhywogaeth o adar yw Gwybedog du ac oren (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: gwybedogion du ac oren) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ficedula nigrorufa; yr enw Saesneg arno yw Black and orange flycatcher. Mae'n perthyn i deulu'r Gwybedogion (Lladin: Muscicapidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn F. nigrorufa, sef enw'r rhywogaeth.
The black-and-orange flycatcher (Ficedula nigrorufa) or black-and-rufous flycatcher is a species of flycatcher endemic to the central and southern Western Ghats, the Nilgiris and Palni hill ranges in southern India. It is unique among the Ficedula flycatchers in having rufous coloration on its back and prior to molecular studies was suggested to be related to the chats and thrushes.[2]
A distinctly coloured bird found mainly in the high-elevation areas of the Western Ghats, the Nilgiris, the Palnis and associated hill ranges. The male is distinctly black headed with black wings. The female has the black replaced by dark brown and has a light eye-ring. They are usually seen singly or in pairs.[3][4]
The young bird at around two weeks of age is brownish orange with a whitish vent and abdomen. The head has dark streaks and the wings appear bluish with a trace of brown. There is a pale ring around the eye and the orange tail appears stumpy. Eight weeks after fledging they appear almost like adults except for patches of brown feathers in the crown.[5]
The main population of this bird is found in the high elevation plateaus above 1,500 m (4,900 ft) areas of the Nilgiris, Palani Hills, Biligiriranga Hills (Bellaji and Honnametti), and Kannan Devan Hills. They prefer areas with high leaf litter and undergrowth in open shola grassland habitats. The density was about 2.8 ha (6.9 acres) per pair during the breeding season. It is a highly parochial bird and no local movements other than dispersal of young has been noted.[6] To the north, it occurs in the Kudremukh National Park and the Bababudan Hills and south to the Ashambu Hills.[7] Some old records of the species from Maharashtra and Sri Lanka[8] have been considered dubious.[3][6]
Ficedula nigrorufa
Nearest relatives based on Outlaw & Voelker (2006)In the breeding season, March to May, these birds are very vocal and they have a repetitive "chee-ri-rirr" or a whistling song "whee-chee-ree-rirr". They feed on insects by flycatching low over the ground (under 2m height[9]) and also pick insects from the ground.[6] Territories are maintained by a pair throughout the year. The threat display involves the male pointing bill up, fanning the tail, opening wings and producing "keet-keet" notes. The alarm call is a zit-zit. Males are usually involved in defense but females may sometimes join in.[10] The nest is built by the female, placed in a low bush or fern. Two greyish speckled eggs form the usual clutch. Young birds are brownish and speckled.[3] The nest is unlike that of most flycatchers and is large, coarse, ball-like and made from sedges. The nest has a foundation of dry leaves and ferns. The nest has an external diameter of about 6 inches (15 cm) and the egg cavity which is devoid of any lining is about 2 inches (5.1 cm) in diameter and 2 inches (5.1 cm) deep. The nest is placed usually at the centre of a bush at about 1 to 3 feet (0.30 to 0.91 m) height with an entrance hole close to the top.[11][12]
The peak feeding activity of the birds is early in the morning and towards dusk. During these period they capture as many as 100 insects an hour whereas at mid-day they are half as efficient.[6]
The black-and-orange flycatcher along with the rufous-chested flycatcher (Ficedula dumetoria) are the only sedentary species within the genus Ficedula and lack the longer and more pointed wing morphology of the long distant migrant members.[13]
The black-and-orange flycatcher (Ficedula nigrorufa) or black-and-rufous flycatcher is a species of flycatcher endemic to the central and southern Western Ghats, the Nilgiris and Palni hill ranges in southern India. It is unique among the Ficedula flycatchers in having rufous coloration on its back and prior to molecular studies was suggested to be related to the chats and thrushes.
La Nigroranĝa muŝkaptulo Ficedula nigrorufa estas paserina birdo de la familio de Muŝkaptuledoj kaj genro de Ficeduloj, indiĝena de Azio. Ĝi esta endemia de centraj kaj sudaj Okcidentaj Ghatoj, kaj ĉe la montetoj Nilgirioj kaj Palnioj de suda Barato. Ĝi estas unika inter la muŝkaptuledoj de la genro Ficedula ĉar havas ruĝecan koloron en dorso kaj antaŭ molekulaj studoj oni sugestis, ke ĝi rilatas al enantoj kaj turdoj.[1]
La masklo de tiu specio estas tre rimarkinda birdo kun bunta bildo nigroranĝa nome kun nigraj kapo (ĝis sub la okuloj) kaj flugiloj, dum dorsoj, subaj partoj (ventro pli hela ĝis blankeca) kaj vosto estas oranĝaj. La inoj havas saman distribuadon de koloroj, sed anstataŭ nigron havas malhelbrunan kaj la oranĝa estas nur nuanco krom sufiĉe markata dorso kaj gorĝo. Temas pri evidenta kazo de seksa duformismo.
Ĝi troviĝas je altajoj de 1000 m al plej altaj pintoj. Ili reproduktiĝas el marto al majo; la ino demetas du ovojn (rare tri). La nesto ne estas kiel tiuj de aliaj muŝkaptuledoj kaj estas granda, neprilaborita, pilkoforma kaj konstruita el junkoj. La nesto havas fundamenton de sekaj folioj kaj filikoj. La ovokavaĵo ne estas kovrita. La nesto estas lokata kutime centre de arbusto kun enirejo ĉe la pinto.[2]
Dum la reprodukta sezono ili estas facile troveblaj pro la alvoko "ĉii-ri-rirr" aŭ pro ties fajfa kanto "ŭii-ĉii-rii-rirr". Ili manĝas insektojn supergrunde (sub 2m alte[3]) kaj ankaŭ kaptas insektojn el la grundo.[4] Paroj defendas teritoriojn dum la jaro. La minaca memmontrado konsistas je tio ke la masklo bekindikas supren, malfermante la voston kaj la flugilojn kaj elsendante notojn "kiit-kiit". Kutime defendo estas farata de maskloj sed foje ankaŭ de inoj.[5]
Ili manĝas ĉefe frumatene kaj krepuske. Dum tiujmomentoj ili kaptas ĝis 100 insektojn ĉiuhore dum meztage ili estas duone tiom efikaj.[4]
La ĉefa populacio de tiu orientalisa birdo troviĝas en altebenaĵoj (super 1 500 m) de Nilgirioj, Palani, Biligiriranganoj (Bellaji kaj Honnametti) kaj Kannan Devan. Ili preferas areojn kun seka foliaro kaj subkreskaĵaro kun malfermaj herbejoj. La denseco estas ĉirkaŭ 2.8 ha ĉiupare dum la reprodukta sezono. Temas pri tre teritoria birdo kaj oni ne konas lokajn movojn krom la disigo de junuloj.[4] Norde ili loĝas en la Nacia Parko Kudremuĥ kaj en la montetoj Bababudan kaj sude ĉe la montetoj Aŝambuoj.[6] Kelkaj malnovaj vidaĵoj de la specio el Maharaŝtro kaj Srilanko estis konsiderataj dubindaj.[4]
La Nigroranĝa muŝkaptulo Ficedula nigrorufa estas paserina birdo de la familio de Muŝkaptuledoj kaj genro de Ficeduloj, indiĝena de Azio. Ĝi esta endemia de centraj kaj sudaj Okcidentaj Ghatoj, kaj ĉe la montetoj Nilgirioj kaj Palnioj de suda Barato. Ĝi estas unika inter la muŝkaptuledoj de la genro Ficedula ĉar havas ruĝecan koloron en dorso kaj antaŭ molekulaj studoj oni sugestis, ke ĝi rilatas al enantoj kaj turdoj.
El papamoscas rufinegro (Ficedula nigrorufa)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae endémica de las montañas del suroeste de la India. Es único dentro del género Ficedula por presentar coloración anaranjada en la espalda.
Es un pájaro pequeño e inconfundible por la coloración de su plumaje. El macho tiene la cabeza (salvo la barbilla y la garganta) y las alas negras, mientras que el resto de su plumaje es de color canela anaranjado. En la hembra se sustituye el negro de la cabeza por tonos pardo grisáceos, presenta y anillo ocular claro y el vientre blanco.
Los polluelos empluman alrededor de las dos semana con plumaje canela anaranjado y el vientre blanquecino. Su cabeza presenta vetas oscuras y sus alas son azuladas con tonos pardos. Presenta anillo ocular claro y su cola es más corta que la de los adultos. Ocho semanas después de dejar el nido su plumaje es casi como el de los adultos, excepto por presentar manchas pardas de su cabeza.[3]
Se localiza en los Ghats Occidentales centrales y meridionales, los montes Nilguiri y Palni, en el sur de la India. La población principal de esta especie se encuentra en mesetas por encima de los 1.500 msnm de los montes Nilgiri, Palani, Biligiriranga (Bellaji y Honnametti) y montes Kannan Devan. Prefiere zonas con mucha hojarasca y sotobosque en hábitats herbáceos entre los bosques abiertos de tipo shola. Su densidad de población es de unas 2,8 ha por pareja en la época de cría. Es un pájaro muy sedentario, y no se registran desplazamientos locales o dispersión de los jóvenes.[4] En su extremo norte, se encuentre en el parque nacional de Kudremukh National Park y los montes Bababudan y alcanza los montes Ashambu por el sur.[5] Existen algunos registros antiguos de la especie en Maharashtra y Sri Lanka que se consideran dudosos.[6][7][4]
Suele encontrarse en solitario o en parejas.[7][8]
El papamoscas rufinegro y el papamoscas pechirrufo (Ficedula dumetoria) son las dos únicas especies sedentarias del género Ficedula, por lo que carecen de morfología de alas más largas y apuntadas que los miembros migratorios del grupo.[9]
Se alimentan de insectos que capturan vuelo a baja altura (por debajo de los 2 metros del suelo)[10] y también picotea insectos del suelo.[4] La tasa de actividad más alta de la especie es por la mañana temprano y cerca del ocaso. Durante estos periodos capturan unos 100 insectos por hora, mientras que en las horas centrales del día su eficacia se reduce a la mitad.[4]
Durante la época de cría, de marzo a mayo, estos pájaros cantan con asiduidad, emitiendo cantos de tipo «chii-ri-rirr» o «whii-chii-ii-rirr». Las parejas establecen territorios de cría cada año. Sus exhibiciones de amenaza incluyen que el macho despliegue la cola, apuntando con el pico hacia arriba y abriendo las alas mientras emite notas de tipo «kiit-kiit». Su llamada de alarma consiste en un «zit-zit». Los machos suelen defender el territorio, aunque la hembra puede también involucrarse.[11]
La hembra construye el nido, que sitúa en un arbusto bajo o una mata de helechos. La puesta normal consta de dos huevos grisáceos moteados. Los polluelos son parduzcos y están moteados.[7] A diferencia de otros papamoscas, el nido es una bola grande y basta hecha con juncos y una entrada cerca del techo. El nido tiene una base de hojas y helechos secos. El diámetro externo del nido suele ser de unos 15 cm, y la cavidad para los huevos suele ocupar un espacio de 5 cm de diámetro tanto de ancho como de profundidad. El nido suele estar situado en el centro de un arbusto a una altura entre el metro y los tres metros.[12][13]
|last-author-amp=
ignorado (ayuda) |last-author-amp=
ignorado (ayuda) |last-author-amp=
ignorado (ayuda) El papamoscas rufinegro (Ficedula nigrorufa) es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae endémica de las montañas del suroeste de la India. Es único dentro del género Ficedula por presentar coloración anaranjada en la espalda.
Ficedula nigrorufa Ficedula generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Ficedula nigrorufa Ficedula generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
De zwart-rode vliegenvanger (Ficedula nigrorufa) is een zangvogel uit de familie van vliegenvangers (Muscicapidae). Het is een voor uitsterven gevoelige endemische vogelsoort in zuidwestelijk India.
De vogel is 11 tot 13 cm lang en weegt 7 tot 10 g. Het is een kleine gedrongen vliegenvanger. Het mannetje heeft een zwarte kop en zwarte vleugeldekveren en is verder oranjebruin van boven en op de borst en buik. Het vrouwtje verschilt niet zo veel van het mannetje, maar is doffer gekleurd.[2]
Deze soort is endemisch in zuidwestelijk India in de gebergteketen West-Ghats, alwaar de vogel een bewoner is van bossen, maar ook plantages van onder andere koffie op hellingen boven de 700 m boven zeeniveau. Voorwaarde is de aanwezigheid van een rijke ondergroei op rotsige bodems met veel bladafval. De vogel verblijft voornamelijk in de ondergroei.[3]
De zwart-rode vliegenvanger heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De populatie-aantallen nemen echter af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door overbevolking, de aanleg van infrastructuur en ontbossing waarbij natuur wordt omgezet in gebied voor intensief agrarisch gebruik zoals beweiding en menselijke bewoning. Om deze redenen staat deze soort als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe zwart-rode vliegenvanger (Ficedula nigrorufa) is een zangvogel uit de familie van vliegenvangers (Muscicapidae). Het is een voor uitsterven gevoelige endemische vogelsoort in zuidwestelijk India.
Svarthuvad flugsnappare[2] (Ficedula nigrorufa) är en fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer enbart i bergsområden i sydvästra Indien (västra Maharashtra i söder till Kerala).[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Svarthuvad flugsnappare (Ficedula nigrorufa) är en fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar. Den förekommer enbart i bergsområden i sydvästra Indien (västra Maharashtra i söder till Kerala). IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Ficedula nigrorufa là một loài chim trong họ Muscicapidae.[2]
Ficedula nigrorufa là một loài chim trong họ Muscicapidae.