Accidental visitor.
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Sylvia sarda, conocida como papuda sarda, ye una especie d'ave paseriforme del xéneru Sylvia dientro de la familia Sylviidae.
Con 12'5 cm de lonquitud, constitúi una pequeña papuda de llarga cola (sobremanera la subespecie balearica). D'apariencia similar a la papuda rabilarga (Sylvia undata). Les sos nales son curties y arrondaes, les sos pates anaranxaes d'un tonu pálidu nos adultos y pardu escuru nos exemplares inmaduros.
Alcuéntrase y reproduz básicamente nes islles mediterránees, incluyendo Córcega, Cerdeña, Montecristo, Giannutri, Pantelaria, y n'otres islles menores. Nes Islles Baleares alcuéntrase la subespecie Sylvia sarda balearica o papuda balear.
Los sos desplazamientos migratorios son postnupciales, migrando mientres l'iviernu parte de la población al norte d'África.
Habita en zones arbustives con carba y cobertoria vexetal baxa, desenvolviéndose nel sotobosque, onde la maleza pueda sirvi-y pa despintase. Suelen evitar zones de monte con vexetación arbórea alta.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Sylvia sarda, conocida como papuda sarda, ye una especie d'ave paseriforme del xéneru Sylvia dientro de la familia Sylviidae.
La tallareta sarda o busqueret a les Balears (Sylvia sarda) és un moixó de la família dels sílvids (Sylviidae) que habita algunes illes de la Mediterrània. La tallareta balear, era considerada una subespècie de la tallareta sarda, però avui és en general classificada com una espècie diferent.
Habiten en zones de garrigues, essent endèmics de les illes de Còrsega i Sardenya. En general són sedentaris, però en hivern es presenten al nord d'Àfrica i de manera més esporàdica a Europa continental. Hi ha dades confirmades d'un albirament al Garraf en 1997.[1]
Són insectívors, com la majoria de les tallaretes.
Ponen 3 – 5 ous en un niu fet a un arbust.
La tallareta sarda o busqueret a les Balears (Sylvia sarda) és un moixó de la família dels sílvids (Sylviidae) que habita algunes illes de la Mediterrània. La tallareta balear, era considerada una subespècie de la tallareta sarda, però avui és en general classificada com una espècie diferent.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor Marmora (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion Marmora) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Sylvia sarda; yr enw Saesneg arno yw Marmora's warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1] Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. sarda, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r telor Marmora yn perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brych-breblyn Affrica Ptyrticus turdinus Cathaderyn Abysinia Parophasma galinieri Dryw-ditw Chamaea fasciata Gylfindro mawr Conostoma aemodium
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor Marmora (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion Marmora) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Sylvia sarda; yr enw Saesneg arno yw Marmora's warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes. Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. sarda, sef enw'r rhywogaeth.
Pěnice sardinská (Sylvia sarda nebo Curruca sarda) je středně velký druh pěvců z čeledi pěnicovití (Sylviidae). Je hojně rozšířená v západním Středomoří – na Baleárech, Korsice a Sardinii. Popsal ji Coenraad Jacob Temminck roku 1820.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Penica sardínska na slovenské Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu pěnice sardinská ve Wikimedia Commons
Pěnice sardinská (Sylvia sarda nebo Curruca sarda) je středně velký druh pěvců z čeledi pěnicovití (Sylviidae). Je hojně rozšířená v západním Středomoří – na Baleárech, Korsice a Sardinii. Popsal ji Coenraad Jacob Temminck roku 1820.
Sardinsk sanger (Sylvia sarda) er en spurvefugl, der lever på Korsika, Sardinien og nærliggende øer.
Sardinsk sanger (Sylvia sarda) er en spurvefugl, der lever på Korsika, Sardinien og nærliggende øer.
A capinera scupaghjola (Sylvia sarda) hè un acellu chì face parte di a famiglia di Sylviidae.
A capinera scupaghjola nidificheghja in Europa di u punente, è Africa di u nordu, in Corsica è in Sardegna, ma dinù annantu à l'isule di l'Arcipelagu Tuscanu è in l'isula di Pantelleria, in ambienti di media muntagna furmati da scope, è spazii aperti incù l'arbusti.
Nidificheghja versu a fine di u branu.
A capinera scupaghjola ùn hà micca sottuspezie.
Parechji sinonimi di sylvia sarda sò:
A capinera scupaghjola hè ancu chjamata a capinera sardignola.
Sa curruca sarda (Temminck, 1820) est unu pilloni de sa familia passeriformes.
Marmora's warbler (Curruca sarda) is a typical warbler in the Sylviidae family. The specific sarda is a Latin feminine form for a person from Sardinia.[2]
Marmora's warbler was formerly described in 1820 by the Dutch zoologist Coenraad Jacob Temminck under the binomial name Sylvia sarda. Temminck based his account on a manuscript by the Italian soldier and naturalist Alberto della Marmora that had been read at the Academy of Turin in August 1819.[3] Marmora's warbler is now one of 27 species placed in the genus Curruca that was introduced by the German naturalist Johann Matthäus Bechstein in 1802. The species is monotypic: no subspecies are recognised.[4]
It breeds on Mediterranean islands, typically including Corsica and Sardinia. The smaller Balearic Islands bird is given specific status as Balearic warbler, Curruca balearica. These two seem to form a superspecies which in turn groups with Tristram's warbler and the Dartford warbler.[5][6] They are generally resident but some birds migrate south to winter in north Africa. They are rare vagrants to northern and western Europe. These small passerine birds are found in open country with thorny bushes and heather. 3-5 eggs are laid in a nest in a bush. Like most warblers, they are insectivorous.
These are small, long tailed, large-headed birds, overall very similar to their close relatives in the Dartford warbler group. Marmora's warblers are grey above and below, lacking the brick-red underparts of the Dartford warbler. Adult males have darker patches on the forehead and between the eye and the pointed bill. The legs and iris are red. The song is a fast rattle. Immature birds can be confused with young Dartford warblers, which are also grey below, but Marmora's have a paler throat. Their iris is dark.
Cuculus canorus canorus (cuckoo) egg in a Sylvia sarda clutch- MHNT Marmora's warbler (Curruca sarda) is a typical warbler in the Sylviidae family. The specific sarda is a Latin feminine form for a person from Sardinia.
Sardia silvio, Sylvia sarda, estas specio de birdo de la familio de Silviedoj kaj de ties plej tipa genro nome Sylvia aŭ silvioj, kiuj estas grizecaj aŭ grizecbrunaj insektovoruloj. Tiu reproduktiĝas en insuloj de Mediteraneo nome Korsiko kaj Sardio. La pli malgranda subspecio de la Balearoj estas pli kaj pli ricevante specifan statuson kiel Baleara silvio, Sylvia balearica. Tiu du ŝajne formas superspecion kiu siavice grupiĝas kun la Atlassilvio kaj kun la Purpura silvio (Helbig 2001, Jønsson & Fjeldså 2006). Ili estas ĝenerale loĝantaj birdoj, sed kelkaj migras suden por vintrumi en norda Afriko. Ili estas raraj vagantoj en norda kaj okcidenta Eŭropo.
Tiuj estas malgrandaj, longvostaj, grandkapaj birdoj, kun supraj partoj tre similaj al tiuj de la plej proksimaj parencoj en la grupo de la Purpura silvio. La Sardiaj silvioj estas grizaj supre kaj sube, kaj ne havas la brikoruĝajn subajn partojn de la Purpura silvio. Masklaj plenkreskuloj havas malhelajn makulojn en frunto (kio raras inter silvioj) kaj inter okulo kaj la pinteca beko. La kruroj kaj irisoj estas ruĝaj.
La kanto estas rapida sonorado. Nematuruloj povas esti konfuzataj kun tiuj de la Purpura silvio, kiuj estas ankaŭ grizaj sube, sed la Sardia silvio havas pli palan gorĝon. Ties iriso estas malhela.
La Baleara silvio estas 20 % pli malgranda ol la nomiga formo. Ankaŭ ĝi estas pli pala sube, kun rozkoloreca nuanco.
Tiuj malgrandaj paserinaj birdoj troviĝas en malferma kamparo kun dornaj arbustoj kaj makiso. La ino demetas 3-5 ovojn en nesto en arbusto. Kiel plej parto de silvioj, ankaŭ tiuj ĉi estas insektovoraj.
Tiu palearktisa birdo ricevis la sciencan nomon laŭ la itala naturalisto Alberto della Marmora.
Sardia silvio, Sylvia sarda, estas specio de birdo de la familio de Silviedoj kaj de ties plej tipa genro nome Sylvia aŭ silvioj, kiuj estas grizecaj aŭ grizecbrunaj insektovoruloj. Tiu reproduktiĝas en insuloj de Mediteraneo nome Korsiko kaj Sardio. La pli malgranda subspecio de la Balearoj estas pli kaj pli ricevante specifan statuson kiel Baleara silvio, Sylvia balearica. Tiu du ŝajne formas superspecion kiu siavice grupiĝas kun la Atlassilvio kaj kun la Purpura silvio (Helbig 2001, Jønsson & Fjeldså 2006). Ili estas ĝenerale loĝantaj birdoj, sed kelkaj migras suden por vintrumi en norda Afriko. Ili estas raraj vagantoj en norda kaj okcidenta Eŭropo.
Tiuj estas malgrandaj, longvostaj, grandkapaj birdoj, kun supraj partoj tre similaj al tiuj de la plej proksimaj parencoj en la grupo de la Purpura silvio. La Sardiaj silvioj estas grizaj supre kaj sube, kaj ne havas la brikoruĝajn subajn partojn de la Purpura silvio. Masklaj plenkreskuloj havas malhelajn makulojn en frunto (kio raras inter silvioj) kaj inter okulo kaj la pinteca beko. La kruroj kaj irisoj estas ruĝaj.
La kanto estas rapida sonorado. Nematuruloj povas esti konfuzataj kun tiuj de la Purpura silvio, kiuj estas ankaŭ grizaj sube, sed la Sardia silvio havas pli palan gorĝon. Ties iriso estas malhela.
La Baleara silvio estas 20 % pli malgranda ol la nomiga formo. Ankaŭ ĝi estas pli pala sube, kun rozkoloreca nuanco.
Tiuj malgrandaj paserinaj birdoj troviĝas en malferma kamparo kun dornaj arbustoj kaj makiso. La ino demetas 3-5 ovojn en nesto en arbusto. Kiel plej parto de silvioj, ankaŭ tiuj ĉi estas insektovoraj.
Tiu palearktisa birdo ricevis la sciencan nomon laŭ la itala naturalisto Alberto della Marmora.
Sardiniar txinboa (Sylvia sarda) sylviidae familiako hegazti paseriformea da, Mediterraneo inguruan bizi dena[1].
Sylvia balearicarekin lotura estua du, azkena lehen sardiniar txinboaren azpiespezietzat jotzen zuten.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Sardiniar txinboa (Sylvia sarda) sylviidae familiako hegazti paseriformea da, Mediterraneo inguruan bizi dena.
Sylvia balearicarekin lotura estua du, azkena lehen sardiniar txinboaren azpiespezietzat jotzen zuten.
Sardiniankerttu (Curruca sarda) on kerttujen sukuun kuuluva varpuslintu.
Linnun pituus on noin 12 cm, siipien kärkiväli 13-17,5 cm ja paino keskimäärin 10,5 g. Pienikokoinen kerttu, jolla on pitkähkö pyrstö ja oranssit koivet. Höyhenpuku on harmaa, koiraalla siniharmaa, vain siipi- ja pyrstösulat ovat tummanharmaat. Nokan tyviosa on punainen ja kärki tumma. Koiraan iiris on punainen. Nuoren linnun selässä on ruskehtava sävy ja nokan punainen alue on kellahtava.[2]
Vanhoilla linnuilla on kesällä täydellinen sulkasato. Talvella kaikilla sardiniankertuilla on osittainen ruumiinhöyhenten sulkasato.[3]
Sardiniankerttu esiintyy Sardiniassa ja Korsikassa. Baleaareilla esiintyvä baleaarienkerttu luokiteltiin aikaisemmin sardiniankertun alalajiksi. Laji on osittaismuuttaja, jonka kannasta osa muuttaa talveksi Pohjois-Afrikkaan, lähinnä Tunisiaan.[2] Lajia ei ole tavattu Suomessa.
Lajin esiintymisalueen laajuus on 50 000–100 000 neliökilometriä. Euroopassa elää 98 000–310 000 yksilöä ja lajin kanta on elinvoimainen.[1]
Laji elää vuorenrinteiden ja kallioalueiden pensaikoissa.
Pesintä tapahtuu maaliskuun lopulta toukokuun alkupuolelle. Pesä on matalalla (90-120 cm) pensaassa ja molemmat puolisot osallistuvat rakentamiseen. Se on kuivista ruohoista, lehdistä ja korsista hyvin rakennettu kuppi. Naaras munii tavallisesti 3 tai 4 munaa. Muna painaa 1,52 g. Naaras hautoo 12-15 päivää. Emot huolehtivat poikasista yhdessä ja ne lähtevät pesästä noin 12 päivän ikäisinä.[2]
Pääravintoa ovat hyönteiset, hämähäkit ja muut pienet selkärangattomat.[2]
Sardiniankerttu (Curruca sarda) on kerttujen sukuun kuuluva varpuslintu.
A papuxa sarda (Sylvia sarda) é unha ave da familia das Sylviidae.
A papuxa sarda ten unha lonxitude duns 13,5 cm. O corpo enteiro é de cor agrisada, case azulado no caso dos machos. Normalmente coa cola erguida e cunha carúncula ocular tipicamente vermella. Habita en zonas de ladeiras e monte baixo.
Localizada unicamente en Córsega, Sardeña e outras illas do Mediterráneo Occidental. Inverna ocasionalmente na costa alxeriana e tunesina. Algunhas fontes consideran os exemplares localizados nas Illas Baleares coma unha subespecie propia (Sylvia sarda baleárica), mentres que outras considérana unha variante local da mesma especie.
A papuxa sarda (Sylvia sarda) é unha ave da familia das Sylviidae.
Sardiniasanger (vitenskapelig navn Sylvia sarda) er en fugl i sangerfamilien. Den er utbredt på Sardinia, Korsika og på Balearene. De er stort sett standfugl, men noen trekker til Afrika vinterstid, og den påtreffes av og til sommerstid i Sør-Europa.[2]
Verdens naturvernunion har pr. februar 2018[1] denne inndelingen i utbredelsen av arten: 1) Opprinnelig art i disse landene/områdene: Algerie, Frankrike, Italia, Libya, Tunisia 2) Streiffugler observert i disse landene/områdene: Danmark, Egypt, Gibraltar, Malta, Marokko, Storbritannia.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Sardiniasanger (vitenskapelig navn Sylvia sarda) er en fugl i sangerfamilien. Den er utbredt på Sardinia, Korsika og på Balearene. De er stort sett standfugl, men noen trekker til Afrika vinterstid, og den påtreffes av og til sommerstid i Sør-Europa.
Àutri nòm an piemontèis: Vitonëtta rossa sardagneula
Nòm an italian: Magnanina sarda
Costo artìcol a l'é mach në sboss. Da finì.
Da finì.
Da finì.
Sylvia sarda
Multimedia w Wikimedia Commons Pokrzewka czarniawa[3] (Curruca sarda) – gatunek małego ptaka z rodziny pokrzewek (Sylviidae). Jest skrytym ptakiem, jedna z pokrzewek najczęściej przebywających na ziemi. Ma podobne ruchy i sylwetkę jak pokrzewka kasztanowata.
Sardynia, Korsyka, Baleary oraz bardzo nielicznie i wyspowo Afryka Południowa.
Pokrzewka czarniawa (Curruca sarda) – gatunek małego ptaka z rodziny pokrzewek (Sylviidae). Jest skrytym ptakiem, jedna z pokrzewek najczęściej przebywających na ziemi. Ma podobne ruchy i sylwetkę jak pokrzewka kasztanowata.
Penica sardínska (Sylvia sarda alebo Curruca sarda) je stredne veľký druh spevavca z čeľade penicovité (Sylviidae).
Je hojne rozšírená v západné Stredomorie.
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Penica sardínska
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Penica sardínska
Tento článok týkajúci sa ornitológie je zatiaľ „výhonok“. Pomôž Wikipédii tým, že ho doplníš a rozšíriš. Penica sardínska (Sylvia sarda alebo Curruca sarda) je stredne veľký druh spevavca z čeľade penicovité (Sylviidae).
Je hojne rozšírená v západné Stredomorie.
Sardinsk sångare[2] (Sylvia sarda) är en fågel i familjen sylvior inom ordningen tättingar.[3]
Fågeln häckar och förekommer året runt på öarna Korsika, Sardinien, Montecristo, Pantelleria, Giannutri och Zembra i Medelhavet,[3] men vintertid förekommer den även i nordöstra Afrika och sällsynt i södra Italien.[4] Tillfälligtvis har sardinsk sångare observerats så långt norrut som England och vid två tillfällen i Danmark.
Länge behandlades balearisk sångare (Sylvia balearica) som underart till sardinsk sångare, och vissa auktoriteter gör så fortfarande.[4] Sardinska sångarens närmaste släktingar är i övrigt atlassångare och provencesångare.[5][6]
DNA-studier visar att typarten för släktet Sylvia, trädgårdssångare (S. borin) samt även svarthätta S. atricapilla) står närmare några afrikanska arter i andra släkten än med övriga Sylvia-arter.[7] Det medför att antingen expanderas Sylvia eller så förs sardinsk sångare med släktingar till ett annat släkte, Curruca.[8]
Sardinska sångare är små, långstjärtade och storhövdade fåglar, i allmänhet väldigt lika sina närmaste släktingar. Den är grå både ovan och under, och saknar därmed provencesångarens tegelröda undersida. Adulta hanar har mörkare fläckar på panna och mellan öga och näbb. Ben och ögoniris är röda. Ungfåglar kan förväxlas med unga provencesångare, men sardinska sångare har blekare strupe.
Sardinska sångare återfinns i öppet landskap med törnbuskar och ljung. Den lägger tre till fem ägg i sitt bo som placerats i en buske. Liksom de flesta sångare livnär sig den på insekter.
Arten har ett begränsat utbredningsområde och därför en relativt liten världspopulation på endast 15.000-50.000 par. Utvecklingen är dock stabil och den anses inte hotad.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Wikispecies har information om Sylvia sarda.
Sylvia sarda là một loài chim trong họ Sylviidae.[1]
Сардинская славка[1] (лат. Sylvia sarda) — птица из семейства славковых, обитающая на островах Средиземноморья — Корсике и Сардинии, также в Алжире, Ливии, Тунисе, Италии, Франции, Греции, Испании. Совершает перелёты в Египет, Мальту, Марокко, Гибралтар, Данию, Великобританию. Сардинская славка — маленькая птица с длинным телом и большим клювом. В целом похожа на родственный вид провансальскую славку. Верх тела серый, низ кирпично-красный. Взрослые самцы имеют тёмные пятна на лбу. Ноги красного окраса. Песня самца довольно быстрая. Гнездится на открытых местностях: в низких кустах и в вереске. В кладке от 3 до 5 яиц.
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Сардинская славка (лат. Sylvia sarda) — птица из семейства славковых, обитающая на островах Средиземноморья — Корсике и Сардинии, также в Алжире, Ливии, Тунисе, Италии, Франции, Греции, Испании. Совершает перелёты в Египет, Мальту, Марокко, Гибралтар, Данию, Великобританию. Сардинская славка — маленькая птица с длинным телом и большим клювом. В целом похожа на родственный вид провансальскую славку. Верх тела серый, низ кирпично-красный. Взрослые самцы имеют тёмные пятна на лбу. Ноги красного окраса. Песня самца довольно быстрая. Гнездится на открытых местностях: в низких кустах и в вереске. В кладке от 3 до 5 яиц.
