Die Kelkiewyn (Pterocles namaqua) is 'n voël en amper-endemies. Die voël leef in die weste en sentrale gedeelte van Suider-Afrika in halfwoestyn en grasveld. Die voël is 24 – 28 cm lank en 170 - 220 g groot. In Engels staan die voël bekend as die Namaqua Sandgrouse.
In vlug oor die Noord-Kaap, Suid-Afrika.
Swerm
Illustrasie, 1912
Die Kelkiewyn (Pterocles namaqua) is 'n voël en amper-endemies. Die voël leef in die weste en sentrale gedeelte van Suider-Afrika in halfwoestyn en grasveld. Die voël is 24 – 28 cm lank en 170 - 220 g groot. In Engels staan die voël bekend as die Namaqua Sandgrouse.
Pterocles namaqua ye una especie d'ave pterocliforme de la familia Pteroclididae. Vive nes rexones grebes del suroeste d'África.
La ganga namaqua alcuéntrase n'Angola, Namibia, Zimbabue, Botsuana, Lesothu y Sudáfrica. Ye común dientro de la so área de distribución y considérase de Esmolición Menor na Llista Colorada de la UICN d'Especies Amenaciaes.[1] Alcuéntrase en zones de baxa precipitación onde predomina'l sable y la grava, llanures de yerba y vexetación greba. En partir norte de la so distribución, la ganga namaqua ye residente permanente, pero les poblaciones del sur escontra'l norte son migratorias, muevense a Namibia y Botswana.[2]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Pterocles namaqua ye una especie d'ave pterocliforme de la familia Pteroclididae. Vive nes rexones grebes del suroeste d'África.
Ar ganga nama(Daveoù a vank) a zo un evn, Pterocles namaqua an anv skiantel anezhañ.
Bevañ a ra al labous e geotegi kras Afrika ar Su.
Diouzh an evnoniourien e vez renket ar gangaed en urzhiad Columbiformes pe Pteroclidiformes.
Ar ganga nama(Daveoù a vank) a zo un evn, Pterocles namaqua an anv skiantel anezhañ.
La ganga de Namaqua (Pterocles namaqua) és un ocell de la família dels pteròclids (Pteroclididae) que habita zones àrides de l'oest i sud d'Angola, Namíbia, Botswana, sud-oest de Zimbabwe i Sud-àfrica.
La ganga de Namaqua (Pterocles namaqua) és un ocell de la família dels pteròclids (Pteroclididae) que habita zones àrides de l'oest i sud d'Angola, Namíbia, Botswana, sud-oest de Zimbabwe i Sud-àfrica.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Iâr diffeithwch Namaqua (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: ieir diffeithwch Namaqua) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Pterocles namaqua; yr enw Saesneg arno yw Namaqua sandgrouse. Mae'n perthyn i deulu'r Ieir y Diffeithwch (Lladin: Pteroclididae) sydd yn urdd y Columbiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. namaqua, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r iâr diffeithwch Namaqua yn perthyn i deulu'r Ieir y Diffeithwch (Lladin: Pteroclididae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Iâr diffeithwch Syrrhaptes paradoxus Iâr diffeithwch Burchell Pterocles burchelli
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Iâr diffeithwch Namaqua (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: ieir diffeithwch Namaqua) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Pterocles namaqua; yr enw Saesneg arno yw Namaqua sandgrouse. Mae'n perthyn i deulu'r Ieir y Diffeithwch (Lladin: Pteroclididae) sydd yn urdd y Columbiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. namaqua, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Das Nama-Flughuhn (Pterocles namaqua) ist ein im südlichen Afrika beheimatetes Flughuhn und gehört zu den Eigentlichen Flughühnern (Pterocles).
Das Nama-Flughuhn erreicht eine ungefähre Länge von 28 Zentimeter und wiegt zwischen 175 und 200 Gramm. Die Färbung des Gefieders unterscheidet sich bei den Geschlechtern nicht. Der hellbraune Kopf und das weiße Band, das sich über die Brust zieht, und die braungefleckten Flügel sorgen für eine gute Tarnung.
Da Flughühner bevorzugt Gebiete mit sehr hohen Temperaturen und wenig oder gar keinen Schattenspendern bewohnen und sich hauptsächlich von Samen (Leguminosen) ernähren, müssen sie regelmäßig trinken. Sie leben nomadisch, manche wechseln auch saisonal zwischen Brut- und Wintergebieten, z. B. Gelbkehl-Flughuhn und Senegal-Flughuhn. In der Dämmerung suchen sie in großen Schwärmen Wasserstellen auf, die bis zu 50 km entfernt liegen können. Die Männchen von Brutpaaren kauern sich dabei bis zum Bauch in die Wasserstellen und schwenken ihren Körper hin und her. Dabei saugt sich ihr Bauchgefieder mit Wasser voll. Damit fliegt das Männchen zurück zum Nest und lässt die Jungen das Wasser aus dem Gefieder saugen. Die Federn am Bauch besitzen einen speziellen Aufbau, der eine besonders hohe Speicherfähigkeit aufweist und Verdunstung während des Transports reduziert. Dadurch bleiben trotz der großen Entfernung zum Nest durchschnittlich 40–45 % des aufgenommenen Wassers im Gefieder gespeichert. Die Nester der Flughühner sind kleine Mulden, die kaum ausgepolstert werden. Das Weibchen legt zwei- bis dreimal im Jahr etwa drei Eier, die von beiden Elternteilen bebrütet werden. Die Brutzeit beträgt 21 bis 23 Tage.
Diese Art ist im südlichen Afrika beheimatet, die Ostküste ausgenommen. Die Vögel leben in den Wüsten und Halbwüsten dieses Gebietes.
Nama-Flughühner benötigen nur wenig Nahrung und Wasser und ihr Gefieder isoliert die Vögel gegenüber den typischen Temperaturextremen ihres Lebensraumes. Die einzige Nahrung dieser Vögel besteht aus Pflanzensamen.
Die Tiere sind in der Lage, in den eingekrümmten Brustfedern mit spezieller Federstruktur Wasser zu ihren Jungen zu transportieren.[1]
Das Nama-Flughuhn (Pterocles namaqua) ist ein im südlichen Afrika beheimatetes Flughuhn und gehört zu den Eigentlichen Flughühnern (Pterocles).
The Namaqua sandgrouse (Pterocles namaqua), is a species of ground-dwelling bird in the sandgrouse family. It is found in arid regions of south-western Africa.
The Namaqua sandgrouse was formally described in 1789 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it with all the grouse like birds in the genus Tetrao and coined the binomial name Tetrao namaqua.[2] Gmelin based his description on the "Namaqua grous" that had been described in 1783 by the English ornithologist John Latham in his A General Synopsis of Birds.[3] The Namaqua sandgrouse is now placed with 13 other species in genus Pterocles that was introduced in 1815 by the Dutch zoologist Coenraad Jacob Temminck.[4][5] The genus name combines the Ancient Greek pteron meaning "wing" with -klēs meaning "notable" or "splendid". The specific epithet namaqua is from Namaqualand, now Namibia, the type locality.[6] The species is monotypic: no subspecies are recognised.[5]
The sandgrouse is a medium-sized bird with a plump body, small head and short legs. It grows to a length of about 28 centimetres (11 in). The male has an orangish buff head, throat and chest delineated by a conspicuous narrow band of white and dark brown. The back and wings are mottled brown with large white specks and there are two long black filaments extending from the olive-brown tail. The colouring of the female and juvenile is more cryptic being generally various shades of brown patterned with white specks.[7] It could be confused with the double-banded sandgrouse (Pterocles bicinctus) and Burchell's sandgrouse (Pterocles burchelli), which share the same range.
The Namaqua sandgrouse can be found in various arid parts of South Africa and its neighbouring lands. It is common in the Kalahari Desert, the Nama Karoo (in central and western South Africa), and in parts of the Western Cape. In addition, it is also found in Namibia (especially in the Namib Desert), Zimbabwe, Botswana and Angola.
It favours deserts and other arid areas. In order to survive, this bird needs only seeds, some gravel, and easy access to some sort of fresh water source. Their habitat usually has rough vegetation and tussock-type grasses. [8]
Outside the breeding season, the sandgrouse are gregarious. The birds converge on watering holes in the early morning and several dozens or even hundreds of individuals may congregate in one place. They also tend to spend the night in groups, congregating about an hour before dusk. They split up during the day into much smaller groups to feed.
Their principal diet is seeds but they also eat leaves, flowers, small fruit, insects and molluscs.[7] They forage by exploring loose soil with their beaks and flicking it away sideways.[9]
Breeding takes place at any time of the year and is dependent on rainfall. Usually the nests are solitary but sometimes several pairs of birds choose sites near each other. The nest is a scrape in the earth, scantily lined with dried plant material. Two or three pinkish-grey eggs with brown markings are laid over the course of a few days. Incubation starts after the last egg has been laid and lasts about 22 days. The female does the incubation by day and the male does a longer shift at night, starting about two hours before sunset and finishing two hours after dawn.[10] The chicks are precocial and able to leave the nest on the day they are hatched. The male brings them water absorbed on the specially adapted feathers of his breast. The chicks grow rapidly; they are fully feathered at three weeks and able to fly at six.
The species is common within its range and is considered to be of Least Concern by the IUCN Red List of Threatened Species.[1] The birds are at risk of predation by mongooses while they are young. Sheep farmers kill birds of prey and jackals to protect their flocks and this may have resulted in an increase in the mongoose population and consequently a diminution in the number of sandgrouse chicks that survive.[7] Other predators that prey on the Namaqua sandgrouse include the booted eagle (Aquila pennatus), the tawny eagle (Aquila rapax), the lanner falcon (Falco biarmicus) and the peregrine falcon (Falco peregrinus).[9] The Namaqua sandgrouse is a host of the Acanthocephalan intestinal parasite Moniliformis kalahariensis.[11]
The Namaqua sandgrouse (Pterocles namaqua), is a species of ground-dwelling bird in the sandgrouse family. It is found in arid regions of south-western Africa.
La Namakva stepkoko (Pterocles namaqua) estas specio de birdo de la familio de Pterokledoj.
Kiel preskaŭ ĉiu pterokledo ĝi havas en la brusto strion kiu separas du malsimilkolorajn partojn, nome brusto helgrizbruna kaj ventro malhelgrizbruna kun diverskoloraj partoj; la strio estas blanka kun subaj nuancoj tre malhelbrunaj. La kolo estas iom pli verdeca kaj la vizaĝo pli flavoranĝa ĉefe ĉe la gorĝo. La okulo estas nigra kaj la okulringo estas flava. La beko estas blueca. La dorso estas malhelbruna tute markita de helbrunaj kaj kelkaj blankaj plumomakuloj.
Ĝi troviĝas en la plej sudokcidenta Afriko, nome Angolo, Bocvano, Lesoto, Namibio, Sudafriko kaj Zimbabvo. Ĝi loĝas en sekaj regionojo, sed de kie ili povas flugi al akvejoj.
La Namakva stepkoko (Pterocles namaqua) estas specio de birdo de la familio de Pterokledoj.
Kiel preskaŭ ĉiu pterokledo ĝi havas en la brusto strion kiu separas du malsimilkolorajn partojn, nome brusto helgrizbruna kaj ventro malhelgrizbruna kun diverskoloraj partoj; la strio estas blanka kun subaj nuancoj tre malhelbrunaj. La kolo estas iom pli verdeca kaj la vizaĝo pli flavoranĝa ĉefe ĉe la gorĝo. La okulo estas nigra kaj la okulringo estas flava. La beko estas blueca. La dorso estas malhelbruna tute markita de helbrunaj kaj kelkaj blankaj plumomakuloj.
Ĝi troviĝas en la plej sudokcidenta Afriko, nome Angolo, Bocvano, Lesoto, Namibio, Sudafriko kaj Zimbabvo. Ĝi loĝas en sekaj regionojo, sed de kie ili povas flugi al akvejoj.
La ganga namaqua (Pterocles namaqua) es una especie de ave pterocliforme de la familia Pteroclididae. Vive en las regiones áridas del suroeste de África.
La ganga namaqua se encuentra en Angola, Namibia, Zimbabue, Botsuana, Lesoto y Sudáfrica. Es común dentro de su área de distribución y se considera de Preocupación Menor en la Lista Roja de la UICN de Especies Amenazadas.[1] Se encuentra en zonas de baja precipitación donde predomina la arena y la grava, llanuras de hierba y vegetación árida. En la parte norte de su distribución, la ganga namaqua es residente permanente, pero las poblaciones del sur hacia el norte son migratorias, se desplazan a Namibia y Botsuana.[2]
La ganga namaqua (Pterocles namaqua) es una especie de ave pterocliforme de la familia Pteroclididae. Vive en las regiones áridas del suroeste de África.
Pterocles namaqua Pterocles generoko animalia da. Hegaztien barruko Pteroclidae familian sailkatua dago.
Pterocles namaqua Pterocles generoko animalia da. Hegaztien barruko Pteroclidae familian sailkatua dago.
Namibianhietakyyhky (Pterocles namaqua) on hietakyyhkyjen (Pteroclidae) heimoon kuuluva lintulaji.[2]
Se elää Afrikan paahtavilla aavikoilla, joilla sataa harvoin.[2] Namibianhietakyyhkyn uhanalaisuusluokitus on Kansainvälisen luonnonsuojeluliiton mukaan elinvoimainen.[3]
Namibianhietakyyhky käyttää ravinnokseen aavikoilla kasvavien kasvien siemeniä, joita aina sateen sattuessa on runsaasti saatavilla. Yhden yksilön on syötävä päivittäin noin 8 000 siementä. Siemenet ovat kuitenkin kuivaa ravintoa. Namibianhietakyyhkyt hankkivat vettä joskus kymmenienkin kilometrien päästä. Lajin koiras lentää naaraan jäädessä pesälle. Kun se löytää juomapaikan, se upottautuu veteen ja kastelee höyhenensä perusteellisesti. Palattuaan poikastensa luo se asettautuu niiden eteen. Sen jälkeen poikaset imevät kosteuden uroslinnun höyhenistä ja tyydyttävät näin vedentarpeensa.[2]
Namibianhietakyyhky (Pterocles namaqua) on hietakyyhkyjen (Pteroclidae) heimoon kuuluva lintulaji.
Pterocles namaqua
Le Ganga namaqua (Pterocles namaqua) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Pteroclidae.
Contrairement à la plupart des espèces aviennes, cet oiseau doit rafraîchir ses œufs pour qu'ils éclosent en raison des températures extrêmement élevées des régions qu'il fréquente.
Pterocles namaqua
Le Ganga namaqua (Pterocles namaqua) est une espèce d'oiseaux appartenant à la famille des Pteroclidae.
La grandule del Namaqua (Pterocles namaqua (J. F. Gmelin, 1789)) è una specie della famiglia degli Pteroclidi originaria dell'Africa sud-occidentale[2].
Misura circa 28 cm di lunghezza, per un peso di circa 170-190 g nel maschio e 150-190 nella femmina[3].
In buone condizioni di osservazione, questa piccola grandule dell'Africa australe, con il suo piumaggio scuro, non può essere confusa con la grandule di Burchell (Pterocles burchelli) e la grandule doppiabanda (Pterocles bicinctus) che occupano più o meno lo stesso territorio. Il maschio presenta due sottili bande pettorali, quella superiore bianca e quella inferiore bruno-rossastra. Il ventre è di un grigiastro che vira sul beige chiaro sul sottocoda. La testa e le parti superiori del corpo, compresi il petto e la mantellina, formano una distinta zona giallastra che presenta, a seconda della località, sfumature ocra od oliva. La testa presenta pochi motivi ornamentali, a differenza delle scapolari, delle copritrici alari e delle terziarie, che mostrano numerose macchie argentate dai bordi bruni. La coda, per lo più bruno-oliva, termina con due lunghi filamenti neri.
La femmina ha un piumaggio criptico. Presenta abbondanti macchioline sulle parti superiori e barre molto sottili su quelle inferiori. Le ali sono ricoperte da numerose paillettes bianche, nere e camoscio. I giovani assomigliano alla femmina, ma possiedono motivi più marcati che accentuano il carattere criptico del piumaggio.
Le granduli del Namaqua hanno l'iride marrone scuro circondata da un anello orbitale giallo. Il becco è color corno-grigiastro chiaro, mentre i tarsi sono beige chiaro[3].
Negli adulti sono stati segnalati diversi tipi di richiami: una serie di quip acuti e taglienti, un ki-kii emesso in caso di allarme, un kwelkiewyn trisillabico emesso in volo. È possibile udire anche un richiamo stridulo usato per distogliere i predatori dal nido. Una serie di quip rapidi e veloci, invece, vengono usati per chiamare i piccoli[3].
Le granduli del Namaqua sono uccelli gregari, in particolare al di fuori della stagione della nidificazione, quando gli stormi che stazionano presso gli specchi d'acqua possono raggiungere una trentina di individui e talvolta anche alcune centinaia. Queste zone umide sembrano svolgere la funzione di luoghi in cui i vari uccelli si scambiano le informazioni, dal momento che la maggior parte delle bande che vi si riuniscono non si abbeverano. Le varie popolazioni conducono stili di vita differenti: quelle settentrionali sono sedentarie o nomadi, mentre quelle meridionali sono rigorosamente migratrici e volano verso nord per raggiungere il Botswana e il nord della Namibia. Le granduli del Namaqua stabiliscono dormitori comuni. Giungono sui luoghi di riposo un'ora prima del tramonto e i diversi gruppi si insediano a breve distanza gli uni dagli altri. Durante il resto della giornata, trascorrono la maggior parte del tempo sui loro siti di foraggiamento, ma le loro abitudini sono leggermente diverse a seconda delle stagioni. Pertanto, tranne che nel periodo della riproduzione, le bande mostrano un maggior rigore e una maggiore sincronizzazione nei comportamenti che durante il resto dell'anno: questa diversa procedura si spiega probabilmente con una maggiore scarsità delle risorse[3].
Le granduli del Namaqua si nutrono principalmente di piccoli semi secchi del diametro di uno o due millimetri, quali quelli prodotti dalle piante del genere Tephrosia in Africa australe e del genere Lophiocarpus nel Kalahari. Mangiano anche insetti, frutti e molluschi in cui si imbattono casualmente e ingeriscono sabbia o arenaria per facilitare il transito attraverso il tubo digerente. Le granduli del Namaqua si abbeverano al mattino tra le 8 e le 10, ma spesso tornano presso gli specchi d'acqua anche la sera. Se le condizioni lo rendono necessario, questi uccelli danno prova di grande resistenza e sono in grado di rimanere per molti giorni senza bere[3].
Le granduli del Namaqua scavano generalmente una piccola depressione nella terra nuda o nella sabbia, in mezzo a pietre, ciuffi d'erba o cespugli. A volte si riproducono in piccole colonie libere nelle quali i nidi non distano mai più di 20 metri tra loro, ma nella maggior parte dei casi nidificano da sole. La femmina depone 2 o 3 uova, di colore grigio rosato con macchie marroni o grigie. Esse vengono deposte tutte nel giro di uno o due giorni. La femmina inizia a covare solamente quando la covata è completa e si dedica a questa attività per 21-23 giorni. Anche il maschio prende parte alla cova, subentrando alla compagna durante la notte per più di 14 ore in estate e quasi 18 ore in inverno. La femmina non rimane mai sulle uova più di 10 ore di fila. L'avvicendarsi alla cova tra i due partner ha luogo al mattino presto o di sera.
I giovani sono nidifughi. Lasciano la piccola depressione che funge da nido e si alimentano da soli già a 24 ore dalla schiusa. Nel giro di tre settimane il loro sviluppo è già a metà del percorso e il loro piumaggio è già completamente sviluppato. A un mese sono indipendenti e all'età di sei settimane sono in grado di volare. Acquisiscono il piumaggio tipico degli adulti all'età di 4 o 5 mesi. Solo i maschi sono dotati della capacità di dissetare la prole inzuppando le lunghe piume del petto e trasportando in questo modo l'acqua anche per lunghe distanze.
La stagione di nidificazione è fortemente dipendente dalle precipitazioni e sembra essere molto estesa. In Namibia, le granduli del Namaqua possono deporre le loro uova in ogni mese dell'anno. In Sudafrica vale lo stesso, eccettuati i mesi di marzo e di maggio. Il picco delle deposizioni, tuttavia, si registra nel periodo compreso tra agosto e novembre. Nel Kalahari, la riproduzione può protrarsi fino a 5 mesi dopo le precipitazioni. Di solito viene deposta una sola covata per stagione. Le granduli del Namaqua scelgono il loro periodo di riproduzione più in funzione dell'assenza dei predatori che dell'abbondanza delle risorse alimentari[3].
Le granduli del Namaqua sono originarie dell'Africa australe. La loro area di diffusione si estende dalle regioni occidentali e centrali dell'Angola fino alle differenti province del Capo, passando per la Namibia, il Botswana e il sud dello Zimbabwe. La specie è considerata monotipica. Tuttavia, le popolazioni settentrionali vengono talvolta distinte con l'appellativo di ngami e quelle meridionali con il termine furvous. Queste distinzioni, comunque, non sono considerate nomi di sottospecie valide.
Le granduli del Namaqua si possono trovare prevalentemente nelle regioni in cui le precipitazioni annuali non superano i 500 mm. Vivono soprattutto nelle steppe aperte e in paesaggi simili caratterizzati da terreni sabbiosi o sassosi con ciuffi d'erba bassi e molto distanziati. Apprezzano le boscaglie xerofile, ma a volte vivono anche in luoghi dove la vegetazione è più fitta[3].
Le granduli del Namaqua sono considerate come comuni o localmente abbondanti in tutto il loro areale. In numerose regioni sembrano essere in diminuzione, ma questa impressione è senza dubbio falsa, poiché nel corso degli ultimi 50 anni le popolazioni si sono disperse sempre più a causa del maggior numero di punti dove abbeverarsi. Uno studio effettuato in Sudafrica spiega, in modo più razionale, il declino di questo uccello: secondo questo rapporto, il tasso di sopravvivenza delle nidiate è eccezionalmente basso a causa della predazione da parte delle manguste. La persecuzione degli uccelli da preda e degli sciacalli da parte degli allevatori di ovini ha indubbiamente permesso alle manguste di diventare più numerose. In Sudafrica, la caccia eccessiva può essere considerata come un fattore dannoso per la specie. Nonostante tutte queste minacce, comunque, la grandule del Namaqua viene classificata come «specie a rischio minimo» (Least Concern)[3].
La grandule del Namaqua (Pterocles namaqua (J. F. Gmelin, 1789)) è una specie della famiglia degli Pteroclidi originaria dell'Africa sud-occidentale.
Het Namaqua-zandhoen (Pterocles namaqua) is een vogel uit de familie van de zandhoenders (Pteroclididae).
Het vederkleed is bruin of grijs vol spikkels of strepen. Ze hebben een kleine, lichtbruine kop, een witte borstband en bruingevlekte vleugels, een gedrongen lichaam en bevederde poten. Met hun lange spitse vleugels kunnen ze uitstekend vliegen. De lichaamslengte bedraagt 28 cm en het gewicht 175 tot 200 gram.
Hij eet vooral zaden, met name van eiwitrijke peulvruchten, aangevuld met bloemen, kleine vruchten en verse bladeren. Ze hebben het meeste te duchten van roofvogels, met name de dwergarend en de slechtvalk.
Deze vogel is een monogame, niet territoriale, eenzame broeder. De nestplaats wordt door beide geslachten geselecteerd. Het nest is een eenvoudige kuiltje in de grond, meestal grenzend aan een kleine struik of graspol. Het broedseizoen is het hele jaar door, met een piek van januari-mei in het noorden van Namibië, april-juli in de Namib woestijn (Namibië), juni-november in de Kalahari, augustus-januari in de Karoo en september-februari in de westerse kaap.
Het vrouwtje legt 2-3 eieren, die worden uitgebroed door beide geslachten voor ongeveer drie weken. Het vrouwtje broedt overdag, terwijl het mannetje 's nachts broedt. De kuikens worden door hun ouders naar een gebied met voedsel geleid, ongeveer 12 uur nadat het laatste kuiken werd uitgebroed. Ze leren snel hoe ze zaden moeten plukken uit de grond.
Deze standvogel komt voor in het zuidwesten van Afrika, van het zuidwesten van Angola door Namibië en delen van Botswana, de Noordkaap en de aangrenzende provincies. Het geeft meestal de voorkeur aan grindwoestijnen, zanderige halfwoestijnen, zoals de Knersvlakte, open graslanden en zanderige savannes in de Karoo en de zuidelijke Kalahari.
Het Namaqua-zandhoen (Pterocles namaqua) is een vogel uit de familie van de zandhoenders (Pteroclididae).
Multimedia w Wikimedia Commons Stepówka namibijska (Pterocles namaqua) – gatunek ptaka z rodziny stepówek (Pteroclidae).
Pulchny, żyjący na ziemi ptak o małej głowie, krótkim dziobie i nogach; długi, zwężający się ogon. Samiec płowobrązowy lub szarobrązowy, żółtawy dookoła oczu, biały i brązowy półksiężyc na piersi; skrzydła nakrapiane szarobrązowo i żółto; lotki I rzędu obramowane czarnym; ogon ciemny; nogi szarawe, częściowo opierzone; dziób szarawy; oczy ciemne. Samica ma więcej koloru żółtawego jest obficiej upstrzona brązowym, poza policzkami i dolną powierzchnią skrzydeł.
Drobne nasiona.
Samica robi płaskie zagłębienie w ziemi, wyścielone częściami roślin i małymi kamykami. 3 kremowe, różowe lub zielone nakrapiane jaja wysiadują oboje rodzice przez 21-31 dni. Pisklęta wylęgają się dobrze wykształcone i prawie natychmiast opuszczają gniazdo.
Południowo-zachodnia Afryka, niezbyt daleko od zbiorników wodnych.
Samiec w specjalnych piórach na brzuchu, w których mieści się wystarczająca ilość wody, przynosi wodę dla piskląt.
O cortiçol-de-namaqua (Pterocles namaqua) é uma espécie de ave da família Pteroclididae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Angola, Botswana, Lesoto, Namíbia, África do Sul e Zimbabwe.[1]
O cortiçol-de-namaqua (Pterocles namaqua) é uma espécie de ave da família Pteroclididae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Angola, Botswana, Lesoto, Namíbia, África do Sul e Zimbabwe.
Namaquaflyghöna[2] (Pterocles namaqua) är en fågel i familjen flyghöns inom ordningen flyghönsfåglar.[3]
Namaquaflyghönan är en liten (28 cm) flyghöna, den enda i södra Afrika med lång och spetsig stjärt. Hanen har dubbla bröstband men saknar den tvåbandade flyghönans svartvita band på huvudet. Vidare är den enfärgad, ej bandad, på nedre delen av bröstet och buken. Honan har jämfört med hona tvåbandad flyghöna mer beigegul strupe och streckat istället för bandat bröst samt spetsig, ej rundad stjärt. Flyktlätet beskrivs som ett nasalt "keikievein".[4][5]
Fågeln lever i torra gräsmarker i södra Afrika,[3] från sydvästra Angola och Namibia österut till sydvästra Zimbabwe samt söderut genom Botswana och västra samt centrala Sydafrika (västra Limpopo och Fristatsprovinsen söderut till södra Västra Kapprovinsen.[5] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
Resultat från DNA-studier tyder på att släktet Pterocles är parafyletiskt i förhållande till de två flyghönsen i Syrrhaptes, där bland annat namaquaflyghöna är närmare släkt med stäppflyghönan (Syrrhaptes paradoxus) än med vitbukig flyghöna (Pterocles alchata).[6] Det medför att antingen bör Syrrhaptes-flyghönsen inkluderas i Pterocles eller så bör namaquaflyghöna med släktingar flyttas till Syrrhaptes. Inga större taxonomiska auktoriteter har dock ännu följt dessa resultat.
Namaquaflyghönan hittas i gräsmarker, halvöken och öken. Födan består av små och torra frön. Häckningsperioden är utdragen och är troligen beroende på nederbörd.[4][5]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling och tros inte vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig eller mycket vanlig i stora delar av utbredningsområdet.[7]
Fågelns svenska och vetenskapliga artnamn syftar på Namaqualand i Namibia.[8]
Flock med namaquaflyghöna
En flygande namaquaflyghöna
Wikimedia Commons har media som rör namaquaflyghöna.
Wikispecies har information om Pterocles namaqua.
Namaquaflyghöna (Pterocles namaqua) är en fågel i familjen flyghöns inom ordningen flyghönsfåglar.
Pterocles namaqua là một loài chim trong họ Pteroclidae.[1]
Pterocles namaqua là một loài chim trong họ Pteroclidae.
Pterocles namaqua Gmelin, 1789
Охранный статус
Южноафриканский рябок[1] (Pterocles namaqua) — вид летающих птиц из семейства рябковых.
Южноафриканский рябок достигает приблизительной длины в 28 см и весит между 175 и 200 г. Окраска оперения у полов не отличается. Светло-коричневая голова и белая лента, которая тянется над грудью, а также крылья с коричневыми пятнами хорошо маскируют птиц.
Этот вид проживает в южной Африке, исключая восточное побережье. Птицы живут в пустынях и полупустынях этой области.
Южноафриканскому рябку необходимо небольшое количество питания и воды, а его оперение изолирует птиц от характерных крайних температур в своём ареале. Единственное питание этих птиц состоит из семян растений.
Благодаря специальной структуре перьев на груди, птицы могут приносить в них воду птенцам[2].
