A garra royenca (Ardea purpurea (L., 1758)), garrapescaire royo u pescatera roya ye un ave de dimensions parellanas d'o garrapescaire griso, con una coloración més naranchenca per as partis més baixas d'o cuerpo, y un caracteristico debuixo de linias negras per a cara y o cuello, que la fan distinguible a escape d'a suya parient. Tien habitos més timidos que no la pescatera grisa, y en as nuestras latitutz ye menos numbrosa que l'altra ave, y per ixo no se la vei a sobén.
Se'n conoixen quatro subespecies:
Bells historiadors piensan que podería ser que ista especie estás l'orichen d'o mito d'o Fénix d'es echipcianos.
A garra royenca (Ardea purpurea (L., 1758)), garrapescaire royo u pescatera roya ye un ave de dimensions parellanas d'o garrapescaire griso, con una coloración més naranchenca per as partis més baixas d'o cuerpo, y un caracteristico debuixo de linias negras per a cara y o cuello, que la fan distinguible a escape d'a suya parient. Tien habitos més timidos que no la pescatera grisa, y en as nuestras latitutz ye menos numbrosa que l'altra ave, y per ixo no se la vei a sobén.
Se'n conoixen quatro subespecies:
Ardea purpurea purpurea (L., 1766) d'Eurasia. Ardea purpurea bournei (Naurois, 1966), d'as Islas d'o Cabo Verde. Ardea purpurea madagascarensis (Oort, 1910), de Madagascar. Ardea purpurea manilensis (Meyen, 1934), d'Asia meridional y l'Indico.Jan ƙarago (Ardea purpurea) tsuntsu ne.[1]
Jan ƙarago (Ardea purpurea) tsuntsu ne.
Jiyron qarqara, qizil qoʻton (Ardea рифигеа) — uzun oyoqlilar turkumining qarqaralar oilasiga mansub qush. Osiyoda, Yevropaning janubida va Afrikada tarqalgan. Oʻzbekistonda Sirdaryo, Amudaryo atroflarida, Chirchiq va Ohangaron vodiylarida uchraydi. Qamishzorlarga, baʼzan butazorlarga uya soladi. 3—5 ta tuxum qoʻyadi. Boshidagi pati va uzun kokilining binafsha rangli hamda qanotining atrofidagi patlar qizil boʻlishi bilan oq va koʻk qarqaradan farq qiladi. Baliq, baqa, kaltakesak va har xil hasharotlar bilan oziqlanadi. Chigirtka, sichqon va kalamushlarni qirib, foyda keltiradi.[1]
Jiyron qarqara, qizil qoʻton (Ardea рифигеа) — uzun oyoqlilar turkumining qarqaralar oilasiga mansub qush. Osiyoda, Yevropaning janubida va Afrikada tarqalgan. Oʻzbekistonda Sirdaryo, Amudaryo atroflarida, Chirchiq va Ohangaron vodiylarida uchraydi. Qamishzorlarga, baʼzan butazorlarga uya soladi. 3—5 ta tuxum qoʻyadi. Boshidagi pati va uzun kokilining binafsha rangli hamda qanotining atrofidagi patlar qizil boʻlishi bilan oq va koʻk qarqaradan farq qiladi. Baliq, baqa, kaltakesak va har xil hasharotlar bilan oziqlanadi. Chigirtka, sichqon va kalamushlarni qirib, foyda keltiradi.
De reade reager (Ardea purpurea) is in fûgel út de famylje fan de pilekaaneftigen.
De reade reager is likernôch 79 sm grut.
Súd- en Súdeast-Europa om de Middellânske See hinne, yn 'e Donaudelta en yn Afrika.
De reade reagers frette benammen fisk yn heldere wetters.
Aaien fan Ardea purpurea
De reade reager (Ardea purpurea) is in fûgel út de famylje fan de pilekaaneftigen.
Ruskeihaigari (Ardea purpurea) on haigariloin heimoh kuului lindu.
Gerdenmarî an şaqaviyê gerdenmar (bi latînî: Ardea purpurea), cureyekî şaqaviyan e.
Şaqaviyê gerdenmar 80 sentîmetreyan dirêj e. Ji rengê şaqavî biçûktir e. Pişt û çeng risasiyekî bi ser qehweyî ve ne. Kulovank û kofîk reş in. Sermil xemir, bi ser rengê mor ve ne. Sing qemer e û berzik reş e. Ser û gerden sorekî qemer in. Erzink û alek spî ve ne. Rav û gîxên reş û zirav li dirêjayiya gerdena wî ne. Pê keskekî bavzerî risasî ne û çav zer in û nikul risasiyekî bavzer e.
Di navbera Rezberê û Avrêlê de bi rêbarî li Kurdistanê dihê dîtin. Li nîvek û başûrê Ewropa, Afrîkayê navîn, başûr, Tirkmenistan, Qefqaz, bakurê Îran û li Îraqê (li nişîv) têjikan tîne derê. Li peravên erebî bi rêbarî dihê dîtin.
Bi granî li nava zilên avên şêrîn dijî û hêlîna xwe dîsa di nava van zilan de çêdike. Xwarina wî di serî de masî, beq, gumgumok, kêz, mişk, mar û hwd ne...
Ο Πορφυροτσικνιάς (Ardea purpurea - Ερωδιός ο πορφυρός) είναι ένα κοσμοπολίτικο υδρόβιο σαρκοφάγο πτηνό που ανήκει στην οικογένεια των Ερωδιίδων.
Ο πορφυροτσικνιάς ανήκει στην τάξη των Πελαργόμορφων, στην οικογένεια των Ερωδιίδων, στο γένος Ερωδιός (Ardea). Σε αυτό το είδος ανήκουν 4 υποείδη
Πρόκειται για έναν αρκετά μεγαλόσωμο ερωδιό. Έχει μήκος 78 με 90 εκατοστά, βάρος που κυμαίνεται από τα 525 γραμμάρια μέχρι τα 1345 γραμμάρια ενώ το άνοιγμα των φτερών του είναι 120 με 150 εκατοστά, ο λαιμός του είναι ιδιαιτέρα μακρύς και συχνά των κρατάει στην θέση S, ιδιαίτερα όταν πετάει. Τα θηλυκά είναι λίγο μικρότερα από τα αρσενικά. Γενικά μοιάζει με τον Σταχτοτσικνιά, αν και είναι λίγο μικρότερος, με τον οποίο μπορεί να συγχυθεί όταν παρατηρείται από απόσταση. Από κοντά τα δύο είδη ξεχωρίζουν για τον χρωματισμό τους. Ο Πορφυροτσικνιάς είναι πιο εντυπωσιακός, η ράχη του και τα φτερά του είναι σκούρου γκρι χρώματος με πυρόξανθες ανταύγειες, ο λαιμός του είναι κοκκινωπός, στο χρώμα του χαλκού, με μαύρες ραβδώσεις στις δύο πλευρές, στο κεφάλι έχει μαύρο στέμμα και λοφίο. Το ράμφος τους είναι μακρύ και Κίτρινου χρώματος. Τα πόδια έχουν κίτρινο χρώμα που μπορεί να φτάσει μέχρι το πορτοκαλί και καταλήγουν σε ιδιαιτέρως μακριά δάχτυλα, σε σχέση με τους άλλους ερωδιούς. Οι νεαροί ερωδιοί είναι πιο ανοιχτόχρωμοι με πυρόξανθο στέμμα και κατάξανθο κάτω μέρος κοιλιάς.
Ανάλογα με την περιοχή διαμονής του ο Πορφυροτσικνιάς έχει διαφορές στην συμπεριφορά του. Τα άτομα που ζουν στις βόρειες περιοχές της εξάπλωσής τους είναι μεταναστευτικά και διαχειμάζουν σε τροπικές περιοχές. Εκείνα που ζουν στην τροπική Αφρική και Ασία είναι επιδημητικά και κάνουν μόνο μικρές μετακινήσεις διασποράς. Οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί κάνουν την φθινοπωρινή μετανάστευση από Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο, η ανοιξιάτικη μετανάστευση γίνεται τον Μάρτιο. Κατά τις μεταναστευτικές μετακινήσεις του ο Πορφυροτσικνιάς ταξιδεύει σε μικρές ομάδες αν και σε σπάνιες περιπτώσεις έχουν παρατηρηθεί ομάδες που φτάνουν μέχρι τα 400 άτομα.
Η διάρκεια ζωής του πορφυροτσικνιά μπορεί να ξεπεράσει τα 23 χρόνια.
Το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής του αποτελείται από μικρά ψάρια, μέχρι τα 15 εκατοστά. Λιγότερα συχνά τρέφεται με μεγαλύτερα ψάρια, αμφίβια (βατράχια και σαλαμάνδρες), έντομα (όπως ακρίδες και σκαθάρια), οστρακόδερμα (όπως καβούρια) και Μαλάκια. Πιο σπάνια μπορεί να πιάσει σαύρες, Φίδια, μικρά Πτηνά και θηλαστικά.
Πρόκειται για έναν μοναχικό κυνηγό που προτιμάει να κυνηγάει με την δύση του ηλίου και τις πρώτες πρωινές ώρες. Αν και μπορούμε να τον βρούμε να κυνηγάει σε σχετικά βαθιά νερά συνήθως προτιμάει τα ρηχά. Το είδος των νερών που δραστηριοποιείται μπορεί να είναι γλυκό, υφάλμυρο ή θαλασσινό. Δεν κυνηγάει ενεργά την λεία του αλλά προτιμάει να μένει ακίνητος κριμένος στην πυκνή βλάστηση της όχθης ή πάνω σε ένα κλαδί ενός πυκνού θάμνου, που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του νερού, να πλησιάσει το θήραμα. Μόλις η λεία του βρεθεί αρκετά κοντά, με μία γρήγορη κίνηση του λαιμού του, το σκοτώνει με ένα δυνατό χτύπημα του ράμφους του.
Η αναπαραγωγική περίοδος διαφέρει ανάλογα με την περιοχή διαμονής. Στις βόρειες περιοχές αναπαράγεται από Απρίλιο μέχρι Ιούνιο, στην Αφρική κατά την περίοδο των βροχών, στη βόρεια Ινδία από Ιούνιο μέχρι Οκτώβριο και στη νότια από Νοέμβριο μέχρι Μάρτιο. Φωλιάζει ή μοναχικά ή σε μικρές αποικίες, αν και σε σπάνιες περιπτώσεις έχουν παρατηρηθεί και μεγαλύτερες αποικίες. Δεν είναι σπάνιο οι φωλιές των πορφυροτσικνιάδων να βρίσκονται στα όρια των αποικιών άλλων ειδών και κυρίως των σταχτοτσικνιάδων. Η φωλιά είναι μία πλατφόρμα από χόρτα και κλαδάκια που την χτίζουν συνήθως στο έδαφος ανάμεσα στους καλαμιώνες ή σε κλαδιά μέχρι 3 μέτρα πάνω από την επιφάνεια του νερού. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις έχουν παρατηρηθεί και φωλιές σε μεγάλα δέντρα σε ύψος μέχρι και 25 μέτρα. Μετά την ολοκλήρωση της φωλιάς το θηλυκό μέσα σε δυο με τρεις μέρες γεννάει 2 με 8 γαλάζο – πράσινα αβγά, συχνότερα 4 με 5, που θα τα κλωσήσουν και οι δύο γονείς. Οι νεοσσοί εκκολάπτονται μετά από 25 περίπου μέρες. Την φροντίδα τους την αναλαμβάνουν και οι δύο γονείς μαζί ενώ τα μικρά ανεξαρτητοποιούνται οριστικά μετά από 60 περίπου μέρες ενώ σεξουαλικά ωριμάζουν σε ηλικία ενός έτους.
Ο Πορφυροτσικνιάς είναι ένα καθαρά υδρόβιο πτηνό. Προτιμάει βιοτόπους γλυκού νερού σε χαμηλό υψόμετρο αλλά, κυρίως στις τροπικές περιοχές, μπορούμε να τον βρούμε και σε μεγαλύτερα ύψη, στην Μαδαγασκάρη μέχρι τα 1800 μέτρα. Συχνάζει σε πλημυρισμένους καλαμιώνες γλυκού νερού, δεν περιφρονεί όμως και τις όχθες λιμνών, ποταμών, τεχνητά κανάλια, λιμνοθάλασσες, βάλτους με υφάλμυρα νερά καθώς και ορυζώνες.
Πρόκειται για έναν από τους πιο κοσμοπολίτικους ερωδιούς και η περιοχή εξάπλωσης του περιλαμβάνει την κεντρική, νότια και ανατολική Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία μέχρι την Ινδονησία.
Στην Ελλάδα είναι καλοκαιρινός επισκέπτης, όπως και σε όλη την Ευρώπη, και φωλιάζει κυρίως στην βόρεια Ελλάδα αλλά μπορούμε να τον βρούμε σε όλους τους μεγάλους υγροβιότοπους της χώρας. Οι σημαντικότεροι τόποι κατοικίας του είναι οι Πρέσπες και το Δέλτα του Έβρου.
Το είδος κατατάσσεται στα είδη ελάχιστης ανησυχίας (LC) από το IUCN, λόγω την πολύ μεγάλης του εξάπλωσης και του γεγονότος ότι ο πληθυσμός του πρέπει να ξεπερνάει το μισό εκατομμύριο άτομα. Η γενική τάση είναι μειωτική ενώ κάποιοι πληθυσμοί είναι σταθεροί. Οι απειλές γι αυτό το είδος είναι συνδεδεμένες κυρίως με τις επεμβάσεις στους βιοτόπους του. Έχουν αρνητική επίδραση η διαχείριση τον υδάτων που δεν επιτρέπει την εναλλαγή στην ποσότητα του νερού και την εναπόθεση των ιζημάτων, η καταστροφή και το μάζεμα των καλαμιώνων καθώς και η εντατική γεωργία με τις μονοκαλλιέργειες και τα φυτοφάρμακα.
Ο Πορφυροτσικνιάς (Ardea purpurea - Ερωδιός ο πορφυρός) είναι ένα κοσμοπολίτικο υδρόβιο σαρκοφάγο πτηνό που ανήκει στην οικογένεια των Ερωδιίδων.
Зээрд дэглий (Ardea purpurea) нь Дэглийнхэн овгийн ус гатлагч шувуу юм. Тэд Африк, Европ, Азид тархан нутагладаг. Европын шувууд нь өвлийн улиралд Африкийг зорин нүүдэллэнэ.
Зээрд дэглий нь 80-90 см өндөр, далавчаа дэлгэхэд 120-150 см томхон шувуу юм. Гэвч нарийн биетэй тул дөнгөж 0.5-1.3 кг жинтэй ажээ.
Нийт 4 дэд зүйл бий:
Энэхүү дэглий нь загас, мэлхий, жижиг хөхтөн, хэвлээр явагч болон жижиг шувуугаар хооллодог.
Залуу дэглий
Газардаж байна.
_in_Hodal_W_IMG_6264.jpg)
Museum specimen
Зээрд дэглий (Ardea purpurea) нь Дэглийнхэн овгийн ус гатлагч шувуу юм. Тэд Африк, Европ, Азид тархан нутагладаг. Европын шувууд нь өвлийн улиралд Африкийг зорин нүүдэллэнэ.
Псыхэуэцыплъ (лат-бз. Ardea purpurea) — псыхэуэ лъэпкъым щыщ лӀэужьыгъуэщ.
И пкъымкӀэ псыхэуэм ещхьщ, ауэ теплъэр гъуэ-фӀыцӀабзэщ, нэхъ цӀыкӀущ.
Еуропэм, Азиэм, Африкэм я щӀыпӀэ куэдым щыӀэщ. Къаукъазым щыпсэухэр мэлъэтэж. Псыхэуэцыплъхэр гуп-гупурэ щогъуалъхьэ псы зи гъунэгъу бгъэн, къамыл, ӀутӀанэ къэкӀыгъэхэм, дзэл, гъурц жыг зыхэт удз Ӏув лъагэхэм. Псыхэуэ псоми яхуэдэу, мыхэри моногамнэхэщ — зэгуэгъу хъуахэр я гъащӀэ псом зэдопсэу. Я абгъуэ Ӏэгъуэблагъуэр къыхах тафэ зэӀуха, хыкъум здэщыӀэ, щӀыпӀэ псыӀэхэр, къамыл, нэгъуэщӀ псы удзхэр, чыцэ лъахъшэхэр къыздэкӀхэр. Мэзхэм зыпыӀуадз. Псыхэуэцыплъхэр мэгъуалъхьэ гуп-гупури тӀурытӀури.
Яшх хьэпщхупщ, бдзэжьей, елыркъэш, хьэндыркъуакъуэ, шынакъыкӀ, шындырхъуо, блэ, дзыгъуэ.
Црвената чапја (Ardea purpurea) е птица од фамилијата чапји. Таа се размножува во Африка, централна и јужна Европа, како и во јужна и источна Азија. Европските популации се миграторни, презимуваат во тропска Африка; посеверните азиски популации исто така мигрираат појужно во Азија. Таа е редок, но редовен жител северно од териториите каде се размножува.
По својот надворешен изглед многу наликува на сродната сива чапја, но е помала и со поцрвени тонови.
Се среќава по бреговите на езера и реки, најчесто обраснати со вегетација. Не се среќава во големи планински масиви.
Се исхранува главно со риба, која дури и ако е значително голема на прв поглед лесно ја проголтува. Исто така јаде и змии, глувци, инсекти, водоземци, јајца, остатоци од мртви животни, крастави и други жаби кои можат да лачат отровен секрет. Како и сивата чапја, кога лови се движи бавно и често го демне пленот, но како што е случај со блиските видови со неа всушност заземаат различни еколошки ниши и нема конкуренција меѓу нив. Сивата чапја ја бара храната во плитки заливи и во откриени води, каде може да се движи слободно.
Кога е исплашена, слично на некои други видови чапји, зазема посебна маскирна положба со исправен нагоре врат и клун. Меѓу трските и останатите растенија застаната во таква положба е многу тешко забележлива. Ја заземаат пред сè малите и во краен случај возрасните птици.
Црвената чапја (Ardea purpurea) е птица од фамилијата чапји. Таа се размножува во Африка, централна и јужна Европа, како и во јужна и источна Азија. Европските популации се миграторни, презимуваат во тропска Африка; посеверните азиски популации исто така мигрираат појужно во Азија. Таа е редок, но редовен жител северно од териториите каде се размножува.
Червена чапля (Ardea purpurea) є великый вид бродивых птахів з родины чаплёвых (Ardeidae).
Дакус менша як подобна сира чапля (довжка тїла 70-90 цм, роспятя крыл 120-138 цм); одрізнять ся узшов головов і дзёбаком і кідь лїтать мать узшы закулятены крыла і часто гранато складаным карком. Дорослы птахы мають червенобуры лиця і бокы карку, червенобурый бріх і тмаво сивый хырбет і крыла з червенобуров фарбов на їх спіднїй сторонї (выразнїше у самцїв). Дзёбак є жовтый. Молоды птахы суть єднотварнїшы, з окрово бурыма лицями, боками карку, хырбетом і крыловыма кровками і невыразно тмавым окраём по боках карку.
Гнїздить в Африцї, середнїй, южній і выходній Европі і западній, южній і выходній Азії. Часточно перелїтна, европскы екземплары зимують в тропічній Африцї.
Выразна є переважно при перелїтанї над тростинками. Ловить в плыткій водї в терстинї. Страву, котру творять рыбы, жабы або хробакы, гарпунує острым дзёбаком. Гнїздить векшынов в колоніях (часто вєдно зо сиров чаплёв) в поростах тростинкы, даколи і на стромах. В єдній покладцї бывать 4-6 (3-10) 56,3 x 40,7 мм великых яєць.
Червена чапля (Ardea purpurea) є великый вид бродивых птахів з родины чаплёвых (Ardeidae).
जांभळा बगळा हा एक पाणथळ जागी राहणारा पक्षी आहे. त्याची वीण आफ्रिका, मध्य आणि दक्षिण युरोप आणि दक्षिण तसेच पूर्व आशियात होते.
जांभळया बगळ्याला इंग्रजी भाषेमध्ये ‘ Purple Heron’ असे म्हणतात. सिंधुदुर्ग जिल्ह्यात याला मोठा ढोक म्हणतात (नक्की?). तर हिंदीमध्ये त्यास अंजन, नरी, निरगोंग, लाल अंजन, लाल सैन म्हणतात. अन्य भाषांतील शब्द :-
जांभळा बगळा हा राखी बगळ्यापेक्षा लहान आणि सडपातळ असतो. त्यांतील नर व मादी सारखेच दिसतात. त्यांचे रंग, रूप, आकार, इत्यादी सारखेच असते. त्या दोघांचा रंग जांभळा, निळा अथवा जांभळसर काळा असतो. त्यांचे पंख व शेपटी काळसर रंगाची असते. शरीराचा मधला भागाचा व तुऱ्याचा रंग राखी काळा असतो. त्यांच्या तांबूस मानेवर काळ्या रेघा असतात; हनुवटी व कंठ हे पांढऱ्या रंगाचे असतात. जांभळ्या बगळ्याच्या छातीवरच्या बदामी कलाबुती पिसांवर तांबूस काड्या असतात व इतर भाग हा पांढऱ्या वर्णाचा असतो.
हा पक्षी साधारणतः भारतातील पाणथळ प्रदेशात, श्रीलंका,अंदमान आणि निकोबार बेटे, इत्यादी भागांत आढळतो .तो देशातल्या देशात स्थलांतर करणारा पक्षी आहे. उत्तर भारतात तो जून ते ऑक्टोबर, तसेच दक्षिण भारत आणि श्रीलंकेमध्ये नोव्हेंबर ते मार्च या काळांत दिसतो.
तो बहुतकरून दलदली, सरोवरे, खाजणी आणि भातखाचरे असलेल्या भागांत निवास करतो. ही सगळी ठिकाणे त्याची निवासस्थाने म्हणून ओळखली जातात.
जांभळा बगळा, भारत
जांभळा बगळा
पुस्तकाचे नाव : पक्षिकोश
लेखकाचे नाव : मारुती चितमपल्ली
जांभळा बगळा हा एक पाणथळ जागी राहणारा पक्षी आहे. त्याची वीण आफ्रिका, मध्य आणि दक्षिण युरोप आणि दक्षिण तसेच पूर्व आशियात होते.
जांभळया बगळ्याला इंग्रजी भाषेमध्ये ‘ Purple Heron’ असे म्हणतात. सिंधुदुर्ग जिल्ह्यात याला मोठा ढोक म्हणतात (नक्की?). तर हिंदीमध्ये त्यास अंजन, नरी, निरगोंग, लाल अंजन, लाल सैन म्हणतात. अन्य भाषांतील शब्द :-
संस्कृत - नीलांग, नलारुण बक, पूर्वीय नीलारुण बक गुजराथी - नडी तेलगू - येर्र नारायण पक्षी, पमुल नारीगाडू तमिळम - चिन्नारैध्यानी बकुल्ला ठूलो दायरामा पाइने, पानी वा हिलोमा हिड्न सक्ने बकुल्लो प्रजातिको चरा हो। यसको बैज्ञानिक नाम ल्याटिन भाषाबाट उत्पत्ति भएको थियो।[२] यो प्रजाति पश्चिमी र दक्षिणी यूरोपमा छरिएर रहेका छन् यसका साथै यो अफ्रिका, र मध्य, दक्षिणी, र पूर्वी एसियामा धेरै क्षेत्रहरूमा व्यापक रूपमा पाइन्छ। यो बकुल्ला ताजापानि, सिमसार क्षेत्र र म्याङ्ग्रुभ क्षेत्रहरूमा पाइन्छ। यसले अफ्रिका, मध्य र दक्षिणी युरोप, र दक्षिणी र पूर्वी एसियामा प्रजनन गर्दछ।
यो हेर्दा खेरी फुस्रो बकुल्ला जस्दो देखिएतापनि यो फुस्रो बकुल्ला भन्दा थोरै सानो, अलि बढी पातलो र यसको प्वाँख गाढा खैरो हुन्छ। यो छल्नमा माहिर हुन्छ। यो पङ्क्षी पानी भएको क्षेत्र वरिपरि प्रशस्त मात्रामा पाइन्छ। यसले माछा, साना मुसा, भ्यागुता र किरा सहित शिकारको एक निश्चित दायरामा शिकार गर्दछ। यसले शिकार गर्नका लागि ठाउँमा आहारा कुर्ने र अढिरहने गर्दछ। यद्यपि दुवै लिङ्ग उपस्थितिमा समान देेखिएतापनि, पोथी भाले भन्दा बढी हलुका हुन्छ। युवा ध्यानी बकुल्ला फुस्रो हुन्छ। यसले लगभग ५ वटा निलो/हरियो खालको अण्डा पार्दछ र अण्डा भने दुबै भाले र पोथीले कोरल्ने गर्दछन्। यसले ४ हप्ता पछि चल्ला काढ्छ र त्यसको ६ हप्ता पछि उक्त बच्चाहरू उड्नको लागि तयार हुन्छन्। अन्तर्राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण सङ्घका अनुसार हिलो ठाउँको कमी भएका कारण यसको जनसङ्ख्यामा भारि गिरावट आएतापनि अन्तर्राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण सङ्घले यसलाई कम चासोका प्रजातिको सूचीमा नामाकरण गरेको छ।
यस चराको लम्बाइ ७८–९७ सेमी (३१–३८ इन्च) हुन्छ र यसको एउटा पखेटा देखि अर्को पखेटासम्मको लम्बाई १२०–१५२ सेमी (४७–६० इन्च) हुन्छ भने यसको उभिदाको उचाइ ७० बाट ९४ सेमी (२८ बाट ३७ इन्च) हुन्छ। [३] तथापि, यो पातलो हुन्छ र यसको तौल जम्मा ०.५ बाट १.३५ किग्रा (१.१ बाट ३.० पाउन्ड) हुन्छ। यो हेर्दा खेरी फुस्रो बकुल्ला जस्दो देखिएतापनि यो फुस्रो बकुल्ला भन्दा थोरै सानो, अलि बढी पातलो र यसको प्वाँख गाढा खैरो हुन्छ र वयस्कमा गाढा खैरो हुन्छ। वयस्क ध्यानी बकुल्लाको निधार हुन्छ र यो हेर्दा श्रीपेच लगाएको जस्तो देखिन्छ। यसको घाँटी पछाडिको भागमा धर्सा धर्सा परेको हुन्छ। यसको टाउको माथि रहेको श्रीपेच फुस्रो बकुल्लाको भन्दा छोटो हुन्छ जुन चाहिँ १४० मिमि (५.५ इन्च) सम्म हुन्छ।यसको पाखुराको प्वाँख चिप्लो खालको हुन्छ। यसको अन्य माथिल्लो भाग र पुच्छर भने खैरो र माटो रङ्गको हुन्छ। यसको घाँटीको अघिल्लो भाग भने अरू भाग भन्दा पहेँलो हुन्छ।[४]
ध्यानी बकुल्ला युरोप, एसिया, हिमालय, अरबी प्रायद्विप र उत्तर अफ्रिकामा पाइन्छ। यसले युरोप, एसिया र अफ्रिकामा प्रजानन गर्दछ। पश्चिमी जातिको यस पङ्क्षीको दायरा भने दक्षिणी स्पेन र उत्तरी अफ्रिकाबाट दक्षिणपश्चिम र पूर्वी युरोपमा कजाखस्तानको बलखास तालसम्म फैलिएको छ। अफ्रिकामा, यसले सेनेगल हुँदै पुर्वी तटिय क्षेत्र र माडागास्करमा प्रजनन गर्दछ। पश्चिमी जातिको यस पङ्क्षीको दायरा भने भारतीय उपमहाद्वीपबाट फैलिएको छ, पुर्वमा पुर्वी चीन देखि फिलिपिन्स सम्म र उत्तरतिरको अमुर नदि र उसुरी नदिको किनारा ४९°उत्तर सम्म फैलिएका छन्। यसको दक्षिणी जाति माडागास्करमा प्रतिबन्धित छन्[५] र केप भर्डमा रहेको यसको थोरै जनसङ्ख्यालाई भने कुनै नियायबाट छुट्टै जातिको रूपमा मान्यता दिएको छ।
अक्टोबर र अगस्ट महिना भित्र, पश्चिम क्षेत्रमा रहेका चराहरू दक्षिण देखि उष्ण अफ्रिकामा बसाइँसराइ गर्दछन् भने मार्चको महिनामा भने चराहरू पुन: उत्तरतर्फनै फर्कने गर्दछन्। पुर्वमा रहेको यसको जनसङ्ख्या भने बसाइँसराइ गर्दैनन, तर उत्तरी भागका केही चराहरू भने दक्षिणतर्फ, कोरिया, थाइल्यान्ड र मलेसियासम्म उड्ने गर्दछन्। अफ्रिकी चराहरू भने बसाइँसराइ गर्दैनन्।[५]
यो म्याङ्ग्रभको हिले क्षेत्रमा पाइन्छ र यो बस्नको लागि ताजापानी रोज्दछ र प्राकृति वास्स्थानमा बस्दछ। यो नदीको किनारा, डुङ्गा र नहरहरूमा पनि भेटिन्छन्।[४] केप भर्डे टापुमा, यो खुल्ला आकाशहरूमा देख्न सकिन्छ।[५]
यसको उडान ढिलो हन्छ, यसको घाँटी र खुट्टा लामो हुन्छ र यसको खुट्टा भने पुच्छर सम्म पुग्दछ। यसको यही गुणले गर्दा यो सारस र अन्य यस्तै देखिने चराहरू भन्दा अलग देखिन्छ अरु चराहरूले भने उडान भर्ने बेलामा आफ्नो घाँटी तन्काउने गर्दछन्। यस चराले कुरा लुकाउने गर्दछ र फुस्रो बकुल्लाको तुलनामा यसले खुला ठाउँमा धेरै समय बिताउदैन र प्राकृतिक वसस्थानमा वस्न रूचाउँछ। यसको नङ्ग्रा लामो हुन्छ त्यसैले यो हिलोमा वा पानिमा तैरिन सक्दछ र यो कहिलेकाहीँ झाडीहरूमा पनि हिलोमा हिडे जसरीनै हिँड्न गर्दछ। यो रूखको हाँगा समातेर बस्दैन। यो बिरलै मात्र रुखको हाँगामा बस्छ र अधिकाङ्स जमिनमै बस्ने गर्दछ।[४]
यो उषा र गोधुलि बेलामा बढी सक्रिय हुने गर्दछ। यो अन्य चराहरूका साथ मध्यदिन र रातमा वास बस्ने गर्दछ तथापि आमाले भने बच्चा हुर्काउने बेलामा रात्रिकालिन कार्यहरूमा बढवा दिन्छ। यो अलि कम गहिराइ भएको पानीमा यसले आफ्नो शक्तिशाली चुच्चाको प्रयोग गरि माछा समात्ने गर्दछ। यो कहिलेकाहीँ आहार कुर्दे हलचल नगरिकन बस्छ र आहारा देख्ना साथ बिस्तारै अगाडि बढ्दछ। यसको खानामा प्रायः माछा, साना स्तनधारीर उभयचर, चरा, सर्प, छेपारो, किरा, माकुरो आदि हुन्छन्। जमिनमा पाइने किरा, यसको किराहरू मध्ये प्रमुख खाना हो। यसले फटयाङ्ग्रो, मौरी र माखाहरू पनि खाने गर्दछ।[४]
ध्यानी बकुल्लाले प्रायः चराहरूको ठूलो समूहमा प्रजनन गर्दछ तर यसले कहिलेकाहीँ भने गुँड र एकान्तमा पनि प्रजनन गर्ने गर्दछ। यसको अण्डा प्रायः हरियो र निलो हुन्छ जसको लम्बाई ४५ देखि ५६ मिमि (२.२० देखि १.७७ इन्च) सम्म हुन्छ। यसले सामान्यतया ४ देखि ५ वटा अण्डा पार्दछ र कहिलेकाहीँ सात देखि आठ अोटा सम्म पनि पार्ने गरेको छ। अण्डाहरू प्राय: ३ दिनको अन्तरालमा पार्ने गर्दछ। यसले अोथारो १ वटा अण्डा पारेपछि वा सबै अण्डा पारे पश्चात बस्ने गर्दछ। दुबै भाले र पोथीले अोथारो बस्ने गर्दछन्। जुन २४ देखि २८ दिन सम्म हुने गर्दछ। वयस्कले खाना ल्यायो भने बच्चाहरूले सिधै माउको चुच्चोबाट खाना खाने गर्दछन्। वयस्कले खाना टुक्राउने गर्दछन्। बच्चाहरू ६ हप्तामा उड्न लायक हुन्छन् र २ महिनामै स्वतन्त्र हुँदै माउबाट सदाका लागि विधा हुन्छन्।[४]
विश्वमा यसको लगभग २७०,००० देखि ५७०,००० सङ्ख्यामा ध्यानी बकुल्ला रहेको अनुमान गरिएको छ। यसको जनसङ्ख्या बिस्तारै घटेतापनि, यसको घट्दो दरले असुरक्षित प्रजातिको मापदण्ड पूरा नगरेकाले अन्तर्राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण सङ्घले यसलाई कम चासोका प्रजातिको रूपमा वर्गीकरण गरेको छ।[१] यस पङ्क्षीले हाल हिले क्षेत्रको बिनास र विभिन्न प्राकृतिक बासस्थानको कमीको समस्य भोगेको छ।
ध्यानी बकुल्ला ठूलो दायरामा पाइने, पानी वा हिलोमा हिड्न सक्ने बकुल्लो प्रजातिको चरा हो। यसको बैज्ञानिक नाम ल्याटिन भाषाबाट उत्पत्ति भएको थियो। यो प्रजाति पश्चिमी र दक्षिणी यूरोपमा छरिएर रहेका छन् यसका साथै यो अफ्रिका, र मध्य, दक्षिणी, र पूर्वी एसियामा धेरै क्षेत्रहरूमा व्यापक रूपमा पाइन्छ। यो बकुल्ला ताजापानि, सिमसार क्षेत्र र म्याङ्ग्रुभ क्षेत्रहरूमा पाइन्छ। यसले अफ्रिका, मध्य र दक्षिणी युरोप, र दक्षिणी र पूर्वी एसियामा प्रजनन गर्दछ।
यो हेर्दा खेरी फुस्रो बकुल्ला जस्दो देखिएतापनि यो फुस्रो बकुल्ला भन्दा थोरै सानो, अलि बढी पातलो र यसको प्वाँख गाढा खैरो हुन्छ। यो छल्नमा माहिर हुन्छ। यो पङ्क्षी पानी भएको क्षेत्र वरिपरि प्रशस्त मात्रामा पाइन्छ। यसले माछा, साना मुसा, भ्यागुता र किरा सहित शिकारको एक निश्चित दायरामा शिकार गर्दछ। यसले शिकार गर्नका लागि ठाउँमा आहारा कुर्ने र अढिरहने गर्दछ। यद्यपि दुवै लिङ्ग उपस्थितिमा समान देेखिएतापनि, पोथी भाले भन्दा बढी हलुका हुन्छ। युवा ध्यानी बकुल्ला फुस्रो हुन्छ। यसले लगभग ५ वटा निलो/हरियो खालको अण्डा पार्दछ र अण्डा भने दुबै भाले र पोथीले कोरल्ने गर्दछन्। यसले ४ हप्ता पछि चल्ला काढ्छ र त्यसको ६ हप्ता पछि उक्त बच्चाहरू उड्नको लागि तयार हुन्छन्। अन्तर्राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण सङ्घका अनुसार हिलो ठाउँको कमी भएका कारण यसको जनसङ्ख्यामा भारि गिरावट आएतापनि अन्तर्राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण सङ्घले यसलाई कम चासोका प्रजातिको सूचीमा नामाकरण गरेको छ।
लाल अंजन (अंग्रेजी:Purple heron) (Ardea purpurea) चिरइन की हेरन (heron) परिवार क सदस्य हवे।
Subspecies manilensis in North Sulawesi, Indonesia
An adult with chicks on a nest at Lake Baringo, Great Rift Valley, Kenya
In flight at Laguna di Venezia, Italy
कर्नाटक, India
A. p. manilensis in Kolleru Lake, Andhra Pradesh, India
Pair in nuptial attire at the nest with nestlings. Manych River, Russia
Near Hodal in Faridabad District of Haryana, India
ID composite
Museum specimen
लाल अंजन (अंग्रेजी:Purple heron) (Ardea purpurea) चिरइन की हेरन (heron) परिवार क सदस्य हवे।
செந்நாரை (Purple heron, Ardea purpurea) அல்லது செந்நீலக் கொக்கு [2], உயரமாக வளரக்கூடிய ஒரு நீர்நிலை அருகில் வாழும் நீரைச்சார்ந்த பறவையினம். இவற்றின் தனித்தன்மையான உயரமும், வண்ணங்களும் இவற்றை பறை சாற்றுகின்றன. தன் இனப்பெருக்க எல்லைக்கு வடபுறம் மிகவும் அரிய அளவில் செல்கின்றன.
ஜம்பு நாரை என்பது இதன் வேறு பெயராகும்.[3]
உயர்ந்து வளரும் பறவையினமான செந்நாரை ஒரு மிகப்பெரிய பறவை. 78-98 செ.மீ. நீளம் கொண்ட இவை நிற்கும் வேளையில் 70-94 செ.மீ. உயரமும், 120-152 செ.மீ. இறகின் அகலமும் கொண்டுள்ளன.[4][5] எனினும் இவை மிகவும் ஒல்லியாக இருப்பதனால் இது வெறும் 0.5-1.35 கிலோகிராம் அளவே உள்ளது.[6]
இது சாம்பல் நாரையை விடவும் சிறியதாகவும் இலேசாகவும் உள்ளது. இதனை சாம்பல் நாரையிடமிருந்து வேறுபடுத்திக்கட்டுவது யாதெனின் இதன் இள்ஞ்சிவப்பு நிற உடலே. வளர்ந்த பறவைகள் கருத்த பழுப்பு நிறத்தையும் கொண்டிருக்கின்றன. இவை குறுகிய வடிவிலான மஞ்சள் அலகினை உடையது. செந்நாரைக்கு உருவத்தில் மிகவும் அருகாமையில் உள்ள நாரை இவற்றை விட உருவில் பெரிய கோலியாத்து நாரை.
இவை ஆப்பிரிக்காவிலும், மத்திய மற்றும் தெற்கு ஐரோப்பாவிலும், தென் மற்றும் கிழக்கு ஆசியாவிலும் வாழ்கின்றன. எனினும் ஐரோப்பிய இனங்கள் குளிர் காலங்களில் ஆப்பிரிக்காவை நோக்கி வலசை வருகின்றன. ஆசிய இனங்களோ வடக்கும் தெற்கும் ஆசியாவிற்குள்ளேயே வலசை வருகின்றன.
இவை இறக்கைகளை வேகமாக அடித்துக்கொள்ளாமல் மெதுவாக பறக்கும் இயல்புடையவை. பறக்கும் போது ஆங்கில எழுத்தான "S" வடிவில் கழுத்தை மடித்து வைத்துக்கொண்டு பறக்கும். இந்த பழக்கம் இதனை மற்ற கொக்குகள் மற்றும் குருகுளின் பறக்கும் தன்மையிலிருந்து வேறுபடுத்திக்காட்டுகின்றது. மற்றவை கழுத்தை நீட்டிக்கொண்டு பறக்கும் தன்மையுடையன. பொதுவாக அமைதியான இவ்வினம் தவளையைப்போல் "க்ரேக்" என்ற ஒலியினை எழுப்பும்.
நான்கு துணை இனங்கள் செந்நாரைக்கு உண்டு:
செந்நாரையானது யுரேசிய வலசை வரும் பறவைகளைக்காத்தலுக்கான ஒப்பந்தப்படி (Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds) காக்க வேண்டிய இனம் என்பது சிறப்பானது.
பல மணி நேரங்கள் அசைவின்றி ஆழமற்ற நீரில் நின்றுகொண்டு இவை மீன், தவளை, தேரை, விலாங்கு மீன், பாம்புகள், பல்லிகள், சிறு பாலூட்டிகள், மற்றும் சிறு பறவைகளை பிடித்து உட்கொள்ளும். இரையை அலகில் பிடித்தவுடன் இவை தலையினை ஆட்டி அவற்றை செயலிழக்கச்செய்தும் அப்படியேயும் விழுங்கும். தேவைபட்டால் இவை மெதுவே இரையை பின்தொடர்ந்து செல்லவும் செய்கின்றன. எனினும் தன் சாம்பல் நாரை தோழர்கள் போலல்லாது இவை கோரைப்புற்கள் உள்ள இடங்களில் மறைவாக வாழவும் பிரியப்படுகின்றன.
இவை கூட்டம் கூட்டமாக கோரைப்புற்கள் மீது கூடுகட்டுகின்றன. எனவே இவைகட்கு சதுப்பு நிலம் போன்ற பிரம்மாண்டமான நீர்நிலைகள் தேவைப்படுகின்றன. பல குச்சிகளை சேமித்து இவை கூட்டினை அமைக்கின்றன.
இப்பறவையினம் ஆப்பிரிக்க-யுரேசிய வலசை வரும் நீர்ப்பறவைகள் பாதுகாவல் ஒப்பந்தத்தின் (Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA)) கீழ் பாதுகாக்கப்படும் சில இனங்களில் ஒன்றாகும்[7].
இந்தோனேசியாவில் ஒரு பெரிய செந்நாரை
முதிர்ந்த பறவை தன் குஞ்சுகளுடன், பாரிங்கோ ஏரி, கிரேட் ரிஃப்ட் வேல்லி, கென்யா
பறக்கும் பறவை, லகுனா டி வெனிசியா (Laguna di Venezia) இத்தாலி
செந்நாரை (Ardea purpurea manilensis), கொல்லேறு ஏரி, ஆந்திர பிரதேசம், இந்தியா.
இரு செந்நாரைகள் இணை சேரும் உருவம் மற்றும் குஞ்சுகளோடு, மானிச் ஆறு, ருசியா.
Museum specimen
செந்நாரை (Purple heron, Ardea purpurea) அல்லது செந்நீலக் கொக்கு , உயரமாக வளரக்கூடிய ஒரு நீர்நிலை அருகில் வாழும் நீரைச்சார்ந்த பறவையினம். இவற்றின் தனித்தன்மையான உயரமும், வண்ணங்களும் இவற்றை பறை சாற்றுகின்றன. தன் இனப்பெருக்க எல்லைக்கு வடபுறம் மிகவும் அரிய அளவில் செல்கின்றன.
ஜம்பு நாரை என்பது இதன் வேறு பெயராகும்.
ပါဏဗေဒ အလိုအရ ငဟစ် သည် 'အာဒီဒေး' မျိုးရင်းတွင် ပါဝင်သောငှက်ဖြစ်သည်။ ငဟစ်အမျိုးမျိုးရှိသည့် အနက် ထင်ရှားသော ၂ မျိုးမှာ 'အာဒီဆီနာရီရက်တီရော့စထြစ်'နှင့် 'အာဒီပါပြူရီမယ်နီလန်ဆစ်'တို့ ဖြစ်ကြ၏။
ငဟစ် ၏ ကိုယ်ခန္ဓာသည် သေးသွယ်ရှည်လျားလေသည်။ ဖြောင့်စင်းသောနှုတ်သီးနှင့် ရှည်လျားသော ခြေတံရှိသောကြောင့် ဥဗျိုင်းနှင့်တူသည်။ အလျား ၃၈ လက်မခန့်ရှိသည်။ လည်တိုင် တွင် အမည်းပြောက်အစင်းကြောင်းများ ပါရှိသည်။ ဦးခေါင်း နှင့် လည်တိုင်မှာ သံချေးရောင်ကဲ့သို့ နီယောင်ယောင် ရှိသည်။ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ မည်းနက်၍ သစ်ကြားခွံရောင် ရှိသည်။ ငဟစ်အမနှင့် အထီးတို့၏ အရောင်အဆင်းမှာ အတူတူပင် ဖြစ်သည်။
ငဟစ်သည် ကျူတော၊ ကိုင်းတောများ ပေါက်ရောက်သည့် မြစ်၊ ချောင်း၊ အင်း၊ အိုင်၊ ကမ်းပါးများတွင် ကျက်စားလေ့ ရှိသည်။ ပျံကာစနှင့် ပျံသန်းနေစဉ်တွင် ကျယ်လောင်စူးရှစွာ အော်မြည်တတ်သည်။ ပျံမည်ပြုသောအခါ လည်တိုင်ကို ရှေ့သို့ ဆန့်၍ အတောင်ကို တစ်အားခတ်ကာ တွဲလွဲကျ နေသော ကြောင့် ခြေတံရှည်တို့ဖြင့် ကိုယ်ကိုထိန်း၍ ပျံတက် သွားတတ် သည်။ ထိုကြောင့် ပျံကာစတွင် ငဟစ်ကို တွေ့ရသည်မှာ ပြေပြစ်ခြင်း မရှိလှပေ။ အရှိန်ရသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ခြေတံများကို အမြီးအောက်သို့ ရုပ်သိမ်းလိုက်သည်။ ဦးခေါင်း ကိုလည်း ပခုံးနှစ်ဘက်ကြားသို့ ရောက်အောင်လည်တိုင်ကို ကွေးထားတတ်သည်။ ငါးများ၊ ဖားများကို အများအားဖြင့် စားသောက်လေ့ရှိသည်။ ထို့အပြင် ရေတွင်နေတတ်သော အင်းဆက်ပိုးကောင်များ၊ ခရုမျိုး၊ ဗုဇွန်ကနန်းမျိုးများကိုလည်း စားသောက်လေ့ရှိလေသည်။
မိုးရာသီတွင် ငဟစ်ငယ်များ ဥမှ ပေါက်ကြသည်။ သာမန် အားဖြင့် ငဟစ်တို့သည် တစ်ကောင်တည်း နေလေ့ရှိကြသော် လည်း ရွှေဘိုနယ်၌တွေ့ရသော ငဟစ်တို့မှာ အုပ်ဖွဲ့၍ နေတတ် ကြသည်။ အသိုက်ကို ကျူပင်များပေါ်၌၎င်း၊ သစ်ပင်များပေါ် ၌၎င်း၊ တုတ်ချောင်းများဖြင့် ပြုလုပ်သည်။ အသိုက်၏ အချင်း မှာ တစ်ပေခန့်ရှိ၍ စောက် ၈ လက်မခန့်ရှိသည်။ တစ်မြုံ လျှင် ဥ ၃ လုံးမှ ၅ လုံးအထိ ရှိ၏။ ဥအရောင်မှာ အစိမ်းနု ဖြစ်သည်။
ငဟစ်ကို အာဖရိကတိုက်၊ ဥရောပတိုက် တောင်ပိုင်းနှင့် အာရှတိုက်တောင်ပိုင်းတို့တွင် တွေ့ရသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၊ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊ သီဟိုဠ်ကျွန်းတို့တွင် ငဟစ်ကို တွေ့ရသည်။[၁]
A. p. manilensis, illustration by Keulemans, 1898
In habitat at Sultanpur National Park, District Gurgaon, Haryana, India
Landing
Fishing at Sulur lake Coimbatore, Tamil Nadu, India
Museum specimen
ပါဏဗေဒ အလိုအရ ငဟစ် သည် 'အာဒီဒေး' မျိုးရင်းတွင် ပါဝင်သောငှက်ဖြစ်သည်။ ငဟစ်အမျိုးမျိုးရှိသည့် အနက် ထင်ရှားသော ၂ မျိုးမှာ 'အာဒီဆီနာရီရက်တီရော့စထြစ်'နှင့် 'အာဒီပါပြူရီမယ်နီလန်ဆစ်'တို့ ဖြစ်ကြ၏။
ငဟစ် ၏ ကိုယ်ခန္ဓာသည် သေးသွယ်ရှည်လျားလေသည်။ ဖြောင့်စင်းသောနှုတ်သီးနှင့် ရှည်လျားသော ခြေတံရှိသောကြောင့် ဥဗျိုင်းနှင့်တူသည်။ အလျား ၃၈ လက်မခန့်ရှိသည်။ လည်တိုင် တွင် အမည်းပြောက်အစင်းကြောင်းများ ပါရှိသည်။ ဦးခေါင်း နှင့် လည်တိုင်မှာ သံချေးရောင်ကဲ့သို့ နီယောင်ယောင် ရှိသည်။ ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ မည်းနက်၍ သစ်ကြားခွံရောင် ရှိသည်။ ငဟစ်အမနှင့် အထီးတို့၏ အရောင်အဆင်းမှာ အတူတူပင် ဖြစ်သည်။
ငဟစ်သည် ကျူတော၊ ကိုင်းတောများ ပေါက်ရောက်သည့် မြစ်၊ ချောင်း၊ အင်း၊ အိုင်၊ ကမ်းပါးများတွင် ကျက်စားလေ့ ရှိသည်။ ပျံကာစနှင့် ပျံသန်းနေစဉ်တွင် ကျယ်လောင်စူးရှစွာ အော်မြည်တတ်သည်။ ပျံမည်ပြုသောအခါ လည်တိုင်ကို ရှေ့သို့ ဆန့်၍ အတောင်ကို တစ်အားခတ်ကာ တွဲလွဲကျ နေသော ကြောင့် ခြေတံရှည်တို့ဖြင့် ကိုယ်ကိုထိန်း၍ ပျံတက် သွားတတ် သည်။ ထိုကြောင့် ပျံကာစတွင် ငဟစ်ကို တွေ့ရသည်မှာ ပြေပြစ်ခြင်း မရှိလှပေ။ အရှိန်ရသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ခြေတံများကို အမြီးအောက်သို့ ရုပ်သိမ်းလိုက်သည်။ ဦးခေါင်း ကိုလည်း ပခုံးနှစ်ဘက်ကြားသို့ ရောက်အောင်လည်တိုင်ကို ကွေးထားတတ်သည်။ ငါးများ၊ ဖားများကို အများအားဖြင့် စားသောက်လေ့ရှိသည်။ ထို့အပြင် ရေတွင်နေတတ်သော အင်းဆက်ပိုးကောင်များ၊ ခရုမျိုး၊ ဗုဇွန်ကနန်းမျိုးများကိုလည်း စားသောက်လေ့ရှိလေသည်။
မိုးရာသီတွင် ငဟစ်ငယ်များ ဥမှ ပေါက်ကြသည်။ သာမန် အားဖြင့် ငဟစ်တို့သည် တစ်ကောင်တည်း နေလေ့ရှိကြသော် လည်း ရွှေဘိုနယ်၌တွေ့ရသော ငဟစ်တို့မှာ အုပ်ဖွဲ့၍ နေတတ် ကြသည်။ အသိုက်ကို ကျူပင်များပေါ်၌၎င်း၊ သစ်ပင်များပေါ် ၌၎င်း၊ တုတ်ချောင်းများဖြင့် ပြုလုပ်သည်။ အသိုက်၏ အချင်း မှာ တစ်ပေခန့်ရှိ၍ စောက် ၈ လက်မခန့်ရှိသည်။ တစ်မြုံ လျှင် ဥ ၃ လုံးမှ ၅ လုံးအထိ ရှိ၏။ ဥအရောင်မှာ အစိမ်းနု ဖြစ်သည်။
ငဟစ်ကို အာဖရိကတိုက်၊ ဥရောပတိုက် တောင်ပိုင်းနှင့် အာရှတိုက်တောင်ပိုင်းတို့တွင် တွေ့ရသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၊ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊ သီဟိုဠ်ကျွန်းတို့တွင် ငဟစ်ကို တွေ့ရသည်။
_in_Kolkata_W_IMG_3352.jpg)
_I2_IMG_8131.jpg)
_in_Kolleru,_AP_W3_IMG_4052.jpg)
_I2_IMG_8131.jpg)
_in_Hodal_W_IMG_6600.jpg)
_in_Kolkata_W_IMG_3352.jpg)
_in_Kolleru,_AP_W3_IMG_4052.jpg)
_in_Kolleru,_AP_W3_IMG_4052.jpg)
_I2_IMG_8131.jpg)
_in_Hodal_W_IMG_6264.jpg)
