La Oksiuroj aŭ veraj Rektavostaj anasoj estas parto de la subfamilio de Oksiurenoj ene de la familio de Anasedoj. Ĉiuj havas, kiel ties nomo implikas, longajn rigidajn vostoplumojn, kiuj stariĝas kiam la birdo ripozas. La latina scienca nomo Oxyura estas kunmetaĵo de du radikoj el la antikva greka, nome "oksis" kaj "uros" signife respektive "rigida, pinteca, pinĉa" kaj "vosto". El tiu nomo devenas tiu de la subfamilio nome Oksiurenoj, ĉar ĝi estas ties tipa genro kaj la ununura kiu havas pli da unu vivanta specio.
Ĉiuj havas relative grandajn ŝvelajn bekojn, ĝenerlae bluajn.
Tiuj estas nesalakvaj plonĝanasoj. Ties kruroj estas tre malantaŭaj, kio faras ilin tre mallertaj piedirantoj surtere, kaj tiele ili rare foriras el akvo.
Ties eksterordinaraj memmontradaj ceremonioj inkludas tamburajn bruojn el ŝveleblaj gorĝosakoj, kaposkuadon kaj starigon de mallongaj krestoj.
Plumartipoj konfuzetas kaj determini aĝon malfacilas. Plumaro nepras por survivado pro la tendenco de tiu birdospecio pasi tempon surakve. Sen plumaro tiuj anasoj mortus pro hipotermio pro malkablo reguligi sian korpotemperaturon.
Oni priskribis specion el fosilio el fina Plioceno aŭ komenca Pleistoceno de Jalisco (Meksiko) kiel Oxyura zapatanima. Ĝi similis al malgranda Jamajka anaso aŭ, eĉ plie, Argentina blubekulo. Pli granda fosilia formo el meza Pleistoceno el sudokcidenta Usono estis priskribata kiel Oxyura bessomi; ĝi estis probable tre proksima al la Jamajka anaso.
"Oxura" doksana el komenca Mioceno de Dolnice (Ĉeĥio) ne povas esti atribuata al ĉiu ajn subfamilio ene de Anasenoj certige.[1]
La Oksiuroj aŭ veraj Rektavostaj anasoj estas parto de la subfamilio de Oksiurenoj ene de la familio de Anasedoj. Ĉiuj havas, kiel ties nomo implikas, longajn rigidajn vostoplumojn, kiuj stariĝas kiam la birdo ripozas. La latina scienca nomo Oxyura estas kunmetaĵo de du radikoj el la antikva greka, nome "oksis" kaj "uros" signife respektive "rigida, pinteca, pinĉa" kaj "vosto". El tiu nomo devenas tiu de la subfamilio nome Oksiurenoj, ĉar ĝi estas ties tipa genro kaj la ununura kiu havas pli da unu vivanta specio.
Ĉiuj havas relative grandajn ŝvelajn bekojn, ĝenerlae bluajn.
Tiuj estas nesalakvaj plonĝanasoj. Ties kruroj estas tre malantaŭaj, kio faras ilin tre mallertaj piedirantoj surtere, kaj tiele ili rare foriras el akvo.
Ties eksterordinaraj memmontradaj ceremonioj inkludas tamburajn bruojn el ŝveleblaj gorĝosakoj, kaposkuadon kaj starigon de mallongaj krestoj.
Plumartipoj konfuzetas kaj determini aĝon malfacilas. Plumaro nepras por survivado pro la tendenco de tiu birdospecio pasi tempon surakve. Sen plumaro tiuj anasoj mortus pro hipotermio pro malkablo reguligi sian korpotemperaturon.
