Neoschrammeniella castrum is 'n sponsspesie in die taksonomiese indeling van die Demospongiae (gewone sponse). Die liggaam van die spons bestaan uit kieselnaalde en sponginevesels en is in staat om baie water op te neem.
Die spons behoort tot die genus Neoschrammeniella en tot die familie Corallistidae. Die wetenskaplike naam van die spesie is die eerste keer geldig gepubliseer in 2005 deur Schlacher-Hoenlinger, Pisera & Hooper.
Neoschrammeniella castrum is 'n sponsspesie in die taksonomiese indeling van die Demospongiae (gewone sponse). Die liggaam van die spons bestaan uit kieselnaalde en sponginevesels en is in staat om baie water op te neem.
Die spons behoort tot die genus Neoschrammeniella en tot die familie Corallistidae. Die wetenskaplike naam van die spesie is die eerste keer geldig gepubliseer in 2005 deur Schlacher-Hoenlinger, Pisera & Hooper.
Neoschrammeniella castrum adalah spesies spons yang tergolong dalam kelas Demospongiae. Spesies ini juga merupakan bagian dari kelas Demospongiae, filum Porifera, subregnum Parazoa, dan kingdom Animalia.
Seperti spons pada umumnya, spesies ini memiliki tubuh yang berpori dan permukaan yang keras seperti batu. Selain itu, Neoschrammeniella castrum juga dapat menyerap oksigen dari air melalui proses difusi.
Neoschrammeniella castrum adalah spesies spons yang tergolong dalam kelas Demospongiae. Spesies ini juga merupakan bagian dari kelas Demospongiae, filum Porifera, subregnum Parazoa, dan kingdom Animalia.
Seperti spons pada umumnya, spesies ini memiliki tubuh yang berpori dan permukaan yang keras seperti batu. Selain itu, Neoschrammeniella castrum juga dapat menyerap oksigen dari air melalui proses difusi.
Neoschrammeniella castrum is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Neoschrammeniella en behoort tot de familie Corallistidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2005 door Schlacher-Hoenlinger, Pisera & Hooper.
Bronnen, noten en/of referenties