noms dans le fil d’Ariane
Koramalkimilər (lat. Anguimorpha) — Pulcuqlular dəstəsinə aid infradəstə.
Koramalkimilər (lat. Anguimorpha) — Pulcuqlular dəstəsinə aid infradəstə.
Die Schleichenartigen (Anguimorpha) sind ein Taxon der Schuppenkriechtiere (Squamata), zu der fast 200 unterschiedliche Echsenarten[1] und so verschiedene Formen wie die heimische Blindschleiche (Anguis fragilis) und der große indonesische Komodowaran (Varanus komodoensis) gehören. Alle in Europa vorkommenden Schleichenartigen gehören zur Familie der Schleichen (Anguidae). Neben der (Westlichen) Blindschleiche sind das die Östliche Blindschleiche (Anguis colchica) in Osteuropa, die Griechische Blindschleiche (Anguis graeca), die Peloponnes-Blindschleiche (Anguis cephallonica), die Italienische Blindschleiche (Anguis veronensis) und der Scheltopusik (Pseudopus apodus) auf dem Balkan.[2]
Die meisten Schleichenartigen haben eine typische Echsengestalt. Es gibt aber auch langgestreckte Formen, deren Beine zu kleinen Stummeln verkümmert sind, und schlangenartige beinlose Arten. Alle Schleichenartigen haben feste, an der Basis nicht hohle Zähne. Neue Zähne wachsen alternierend, das heißt zwischen – und nicht unterhalb – der alten Zähne heran. Die Zunge der Schleichenartigen ist durch eine Falte in einen vorderen und hinteren Abschnitt geteilt. Der vordere Teil ist, wie bei den Schlangen, bei vielen Arten tief gespalten und kann in den hinteren Teil zurückgezogen werden.
Das Taxon der Schleichenartigen wurde 1900 durch den deutschen Anatomen Max Fürbringer aufgestellt und umfasst heute acht rezente Familien echsenartiger Schuppenkriechtiere. Innerhalb der Schuppenkriechtiere gehören die Schleichenartigen zusammen mit den Leguanartigen (Iguania) und den Schlangen (Serpentes) zu den Toxicofera, die die Fähigkeit haben Toxine zu bilden. Dabei sind die Schleichenartigen und die Leguanartigen Schwestergruppen, die unbenannte, von beiden Taxa gebildete Klade, ist die Schwestergruppe der Schlangen. Toxine wurden bei den Schleichenartigen bisher jedoch nur bei den Krustenechsen und bei einigen Waranen nachgewiesen.
Innerhalb der Schleichenartigen lassen sich zwei Kladen unterscheiden, eine mit Schleichen, Ringelschleichen, Doppelzungenschleichen und den Höckerechsen, die in vielen Systematiken als Anguioidea oder Diploglossa bezeichnet wird, und die zweite mit Waranen, Taubwaran und den ausgestorbenen Mosasauriern, die die Namen Platynota oder Varanoidea erhielt. Untersuchungen auf molekulargenetischer Grundlage zeigen, dass auch die chinesische Krokodilschwanzechse, die früher zu den Höckerechsen gehörte, zu dieser Gruppe gehört. Die Position der Krustenechsen bleibt umstritten.
Die fossile Überlieferung der Schleichenartigen reicht 130 Millionen Jahre bis in die Unterkreide zurück und umfasst alle rezenten Familien sowie zahlreiche ausgestorbene Gruppen, darunter die riesigen marinen Mosasaurier aus der Oberkreide.[1]
Die Schleichenartigen (Anguimorpha) sind ein Taxon der Schuppenkriechtiere (Squamata), zu der fast 200 unterschiedliche Echsenarten und so verschiedene Formen wie die heimische Blindschleiche (Anguis fragilis) und der große indonesische Komodowaran (Varanus komodoensis) gehören. Alle in Europa vorkommenden Schleichenartigen gehören zur Familie der Schleichen (Anguidae). Neben der (Westlichen) Blindschleiche sind das die Östliche Blindschleiche (Anguis colchica) in Osteuropa, die Griechische Blindschleiche (Anguis graeca), die Peloponnes-Blindschleiche (Anguis cephallonica), die Italienische Blindschleiche (Anguis veronensis) und der Scheltopusik (Pseudopus apodus) auf dem Balkan.
Tekst üüb Öömrang Anguimorpha san en onerorder faan a Skolepkrepdiarten (Squamata). Diar hiar son 200 slacher tu. Enkelten like slaanger.
Familin: Shinisauridae - Lanthanotidae - Varanidae
Familin: Helodermatidae - Xenosauridae - Anniellidae - Anguidae
Anguimorpha san en onerorder faan a Skolepkrepdiarten (Squamata). Diar hiar son 200 slacher tu. Enkelten like slaanger.
The Anguimorpha is a suborder of squamates. The group was named by Fürbringer in 1900 to include all autarchoglossans closer to Varanus and Anguis than Scincus. These lizards, along with iguanians and snakes, constitute the proposed "venom clade" Toxicofera of all venomous reptiles.[1]
The oldest widely accepted member of Anguimorpha is Dorsetisaurus from the Late Jurassic of Europe and North America.[2] In 2022, the genus Cryptovaranoides was described from the latest Triassic (Rhaetian) of England. Cryptovaranoides was recovered in the study as a crown-group Anguimorph, and therefore the oldest crown group-squamate, 35 million years older than any previously known crown-group squamate.[3]
There are 9 genera found within the Anguidae family. They are characterized by being heavily armored with non-overlapping scales, and almost all having well-developed ventrolateral folds (excluding Anguis). Anguidae members can, however, be somewhat difficult to identify in their family, as members can be limbed or limbless, and can be both viviparous and oviparous. Anguidae members have pterygoid teeth. Many members of this family have tail autotomy.
There is only one genus within the Anniellidae family, comprising 6 species of American legless lizards. They are characterized as having no limbs, and can be found in California and Baja California. They have wedge-shaped heads and a countersunk jaw that allows them to bury themselves in sand or loose soil, which they can drink water from if the soil has a water quantity greater than 7%. They give live birth and usually have two offspring.
There are three genera in the Diploglossidae family. They are characterized by having very long, automatized tails, small and well-developed limbs, and no ventrolateral fold. They do have bicuspid posterior teeth. They give both live birth, and lay clutches, according to the genus.
There is only one genus, with 6 species, found in the Xenosauridae family. This family is both dorsally and ventrally covered in knob-like scales. Their tail is about 1.2 times the length of their body. They give live birth, with a litter usually consisting of two offspring, although they can have up to eight. Gestation takes eleven to twelve months. They are primarily insectivores.
The family Helodermatidae (beaded lizards) has only one genus with 5 species: the Gila monster (Heloderma Suspectum), Heloderma exasperatum, Heloderma horridum, Heloderma Alvarezi and Heloderma Charlesbogerti.[4] This family is the only known family of lizards that have well-developed venom glands. In addition, they have non-automated tails (short in Gila monsters, while considerably larger the rest of the genus) in which they store fat.[5] They have somewhat tubercular scales both dorsally and laterally, with their ventral scales being smooth, and being larger than the dorsal and lateral scales while much of their body is covered by osteoderms. They are oviparous, with clutch sizes averaging about 6 eggs per clutch. These lizards have a pectoral girdle, meaning that they must push their swallowed prey past it in order to eat. Despite this limitation, these lizards have been observed eating prey up to 33% of their body weight.
The family of Shinisauridae is only made up of one species, Shinisaurus crocodilurus, the Chinese crocodile lizard. This species is semiaquatic, found in forests along streams. These lizards can hold their breath underwater for up to thirty minutes at a time. . Found in southern China, this species is viviparous, with litters ranging from 2-7 individuals. This species has well-developed limbs and has a tail that is around 1.2 times the length of its body. Tail autonomy is not present in these lizards.
The family Lanthanotidae consists of a single species, the earless monitor lizard (Lanthanotus borneensis). This species has thick skin, which is covered by small, rounded scales that appear in rows. The main defining feature that distinguishes this species from other monitors is its lack of a parietal eye and the lack of a hemibaculum. The species is presumed to be semiaquatic, but little is known about its wild habits, as most information and study comes from captive individuals. It is only found on a single island of off the coast of Singapore.
The Varanidae are a family of carnivorous and frugivorous monitor lizards, which contains one extant genus (Varanus) with 73 species, including the Komodo dragon. They can be characterized by their thick skin and small, rounded scales. The ventral scales are slightly larger than the dorsal scales. They have a parietal eye and a hemibaculum. This completely oviparous family has a clutch size that correlates with the body size. No members of this family exhibit parental care. They also have limbs that are relatively small for their body size. The family is also broken up into 9 distinct morphological subgroups. Some species of Varanidae, such as the Varanus komodoensis, or the Komodo Dragon, have been found to produce venom. Previous research has suggested that pathogenic bacteria may play an integral role in the predatory ecology of the Komodo Dragon, however, the inter-individual variability of oral flora in Komodo Dragons makes this unlikely. Using Magnetic Resonance Imaging (MRI), a study in 2008 concluded that V. komodoensis have well-developed mandibular venom glands and that they use this venom to compensate for a weak bite force.[6]
The following cladogram is based on the optimal results found by Reeder et al. (2015) in the largest-scale morphological+molecular phylogenetic analysis of extant and fossil squamates as of that year:[7]
Anguimorpha Paleoanguimorpha Varanidae Varanidae sensu Estes 1998 sensu Lee 1997 Neoanguimorpha Monstersauria Diploglossa AnguioideaThe Anguimorpha is a suborder of squamates. The group was named by Fürbringer in 1900 to include all autarchoglossans closer to Varanus and Anguis than Scincus. These lizards, along with iguanians and snakes, constitute the proposed "venom clade" Toxicofera of all venomous reptiles.
Los anguimorfos son los miembros del suborden Anguimorpha que incluyen a los ánguidos (lagartos caimanes, lagartos de cristal, Celestus y los lagartos sin patas). El suborden fue nombrado por Fürbringer en 1900 para incluir a todos autarcoglosos más cercanos a Varanus y Anguis que a Scincus. Estos lagartos, junto con los iguanianos y serpientes, constituyen un "clado venenoso" propuesto denominado como Toxicofera, para todos los reptiles venenosos.[1]
Las relaciones filogenéticas podrían ser las siguientes:[2][3][4]
Anguimorpha Paleoanguimorpha Shinisauria Varanoidea Neoanguimorpha Helodermatoidea Diploglossa Xenosauroidea Anguiloidea
Datos: Q929105
Especies: Anguimorpha
Los anguimorfos son los miembros del suborden Anguimorpha que incluyen a los ánguidos (lagartos caimanes, lagartos de cristal, Celestus y los lagartos sin patas). El suborden fue nombrado por Fürbringer en 1900 para incluir a todos autarcoglosos más cercanos a Varanus y Anguis que a Scincus. Estos lagartos, junto con los iguanianos y serpientes, constituyen un "clado venenoso" propuesto denominado como Toxicofera, para todos los reptiles venenosos.
Vaskitsamaiset[1] (Anguimorpha) on liskojen osalahko kladissa Scleroglossa. Se on monimuotoinen sekä raajattomia että raajallisia liskoja sisältävä ryhmä, jonka fossiiliaineistoa on tavattu kaikilta mantereilta.[2]
Vaskitsamaisiin luetaan viisi nykyistä heimoa: Anguidae, Helodermatidae, Lanthanotidae, Varanidae ja Xenosauridae.[2]
Vaskitsamaiset (Anguimorpha) on liskojen osalahko kladissa Scleroglossa. Se on monimuotoinen sekä raajattomia että raajallisia liskoja sisältävä ryhmä, jonka fossiiliaineistoa on tavattu kaikilta mantereilta.
Vaskitsamaisiin luetaan viisi nykyistä heimoa: Anguidae, Helodermatidae, Lanthanotidae, Varanidae ja Xenosauridae.
Anguimorpha sunt infraordo Squamatorum corpore oblongo anguino, inter quae Varanidae maxima lacertilia, Helodermatidae dente venenifero, Anguidae simillima Serpentibus.
Nomen mixtura ambarum linguarum classicarum est, scilicet Latini anguis et Graeci morphos 'forma'.
─o Toxicofera Vidal & Hedges, 2005 ├── Pythonomorpha Cope, 1869 → Serpentes Linnaeus, 1758 └─┬── Iguania Cope, 1864 └─o Anguimorpha Fürbringer, 1900 ├─o Paleoanguimorpha │ ├── Shinisauridae │ └─o Varanoidea │ ├── Lanthanotidae │ └── Varanidae Merrem, 1820 └─o Neoanguimorpha ├── Xenosauridae ├── Helodermatidae Wiegmann, 1829 └─o Anguioidea sive Diploglossa ├── Anguidae Gray, 1825 ├── Anniellidae └── Diploglossidae
Haec stipula ad reptile spectat. Amplifica, si potes! Anguimorpha sunt infraordo Squamatorum corpore oblongo anguino, inter quae Varanidae maxima lacertilia, Helodermatidae dente venenifero, Anguidae simillima Serpentibus.
Nomen mixtura ambarum linguarum classicarum est, scilicet Latini anguis et Graeci morphos 'forma'.
Glodeņveidīgie (Anguimorpha) ir viena no zvīņrāpuļu kārtas (Squamata) infrakārtām. Šai infrakārtai pastāv vairākas alternatīvas sistemātikas pēdējo gadu jaunākajās klasifikācijās un tā ir mainīta tikpat bieži kā visa zvīņrāpuļu kārta.[1][2] Katra zinātnieku un sistemātiķu grupa, izmantojot jaunākos ģenētiskos pētījumus, piedāvā savu versiju. Piemēram, 2004. gada sistemātikā (Townsend et al, 2004) glodeņveidīgo infrakārta tiek iedalīta 5 dzimtās,[1] bet pēc citu zinātnieku grupas 2005. gada sistemātikā (Vidal & Hedges, 2005) tā dalās 3 dzimtās.[2] Toties saskaņā ar vēl citu zinātnieku grupu 2012. gada sistemātikā (Hutchinson, Skinner & Lee, 2012) šī infrakārta ir vispār likvidēta.[2] Pieminētās sitemātikas ir tikai daži piemēri no informācijas avotos pieejamām sistemātikām.
Zvīņrāpuļu kārtas klasifikācija ir joprojām neatrisināta un zinātnieki nav pieņēmuši vienotu sistemātiku. Pastāv vairākas alternatīvas sistemātikas, kurām visām informācijas avotos ir samērā grūti izsekot. Pēdējo gadu ģenētiskie pētījumi un atklājumi ir "sagriezuši ar kājām gaisā" klasifikācijas, kas kalpojušas gadiem ilgi. Klasiskajā sistemātikā zvīņrāpuļi iedalījās 3 apakškārtās: amfisbēni (Amphisbaenia), čūskas (Serpentes) un ķirzakas (Lacertilia), kurai piederēja arī glodeņveidīgo infrakārta. Jaunākajās sistemātikās ķirzaku apakškārta vairs netiek lietota un zinātnieki samērā vienprātīgi ir likvidējuši šo taksonomisko vienību,[2] iesakot vārdu ķirzakas lietot tikai, lai apzīmētu zvīņrāpuļu grupu, kuras nav čūskas un amfisbēni.[1]
Glodeņveidīgie (Anguimorpha) ir viena no zvīņrāpuļu kārtas (Squamata) infrakārtām. Šai infrakārtai pastāv vairākas alternatīvas sistemātikas pēdējo gadu jaunākajās klasifikācijās un tā ir mainīta tikpat bieži kā visa zvīņrāpuļu kārta. Katra zinātnieku un sistemātiķu grupa, izmantojot jaunākos ģenētiskos pētījumus, piedāvā savu versiju. Piemēram, 2004. gada sistemātikā (Townsend et al, 2004) glodeņveidīgo infrakārta tiek iedalīta 5 dzimtās, bet pēc citu zinātnieku grupas 2005. gada sistemātikā (Vidal & Hedges, 2005) tā dalās 3 dzimtās. Toties saskaņā ar vēl citu zinātnieku grupu 2012. gada sistemātikā (Hutchinson, Skinner & Lee, 2012) šī infrakārta ir vispār likvidēta. Pieminētās sitemātikas ir tikai daži piemēri no informācijas avotos pieejamām sistemātikām.
Anguimorpha er en gruppe skjellkrypdyr som blant annet omfatter vår hjemlige stålorm og den største av alle øgler, komodovaranen. Utbredelsen omfatter nesten hele verden, og kroppsbygning og levevis varierer mye.
En trodde tidligere at giftøglene var de eneste øglene som kunne produsere gift, men giftkjertler er nå også påvist blant annet hos varaner.[1] Noen systematikere plasserer derfor Anguimorpha sammen med Iguania og slanger i gruppen Toxicofera.[2]
Følgende kladogram bygger på en morfologisk studie av nålevende og utdødde arter publisert av Jack L. Conrad i 2008.[3] Bare et utvalg av utdødde taksoner fra studien er tatt med, og er da merket med et kors (†). Nålevende taksoner er vist ned til slektsnivå, unntatt stålormene der en bare viser familien. Conrad antar at aigialosaurene er en parafyletisk gruppe, og hans Mosasauria omfatter blant annet Dolichosaurus, aigialosaurer og mosasaurer. Det er usikkert om Mosasauriformes hører til Goannasauria, eller om de er utenfor Varanoidea.
Tidligere systematikere har samlet alle arter som ikke tilhører Platynota, i den parafyletiske gruppen Diploglossa. Ofte blir Anniella og den utdødde Apodosauriscus plassert i en egen familie, Annielidae, men Anniella står morfologisk svært nær stålormslekten Anguis.[4] Kinesisk krokodilleøgle (Shinisaurus) blir ofte plassert i Xenosauridae, men både morfologiske og molekylære data[5] viser at den må regnes til Platynota. Den øreløse varanen (Lanthanotus) har hatt en usikker posisjon, men det er nå vist at den er søsterarten til varanene.
Anguimorpha ├─Eolacerta † └─Anguiformes ├─┐ │ ├─Carusioidea │ │ ├─Carusia † │ │ └─xenosaurier (Xenosauridae) │ │ ├─Restes † │ │ └─┐ │ │ ├─Xenosaurus │ │ └─Exostinus † │ └─stålormer (Anguidae) └─Platynota ├─Shinisauria │ └─Shinisauridae │ ├─Bahndwivici ammoskius † │ └─kinesisk krokodilleøgle └─Varanoidea ├─Monstersauria │ ├─Gobiderma pulchrum † │ └─giftøgler (Helodermatidae) │ ├─Eurheloderma gallicum † │ └─Heloderma ├─Goannasauria │ └─Varaniformes │ ├─Telmasaurus grangeri † │ └─varanfamilien (Varanidae) │ ├─Lanthanotinae │ │ ├─øreløs varan │ │ └─┐ │ │ ├─Cherminotus † │ │ └─Aiolosaurus † │ └─Varaninae │ ├─Saniwa ensidens † │ └─varaner (Varanus) └─? Mosasauriformes † ├─Eosaniwa † └─┐ ├─Paravaranus † └─Mosasauria †
Anguimorpha er en gruppe skjellkrypdyr som blant annet omfatter vår hjemlige stålorm og den største av alle øgler, komodovaranen. Utbredelsen omfatter nesten hele verden, og kroppsbygning og levevis varierer mye.
En trodde tidligere at giftøglene var de eneste øglene som kunne produsere gift, men giftkjertler er nå også påvist blant annet hos varaner. Noen systematikere plasserer derfor Anguimorpha sammen med Iguania og slanger i gruppen Toxicofera.
Autarchoglossa – podrząd gadów łuskonośnych. Definiowany przez Estesa, de Queiroza i Gauthiera (1988) jako klad obejmujący ostatniego wspólnego przodka grup Scincomorpha i Anguimorpha oraz wszystkich jego potomków[2]; Conrad (2008) zdefiniował Autarchoglossa jako klad obejmujący gatunki Lacerta viridis, Scincus scincus i Anguis fragilis oraz wszystkich innych potomków ich ostatniego wspólnego przodka[3]. Tak definiowany klad Autarchoglossa obejmuje rodziny:
Dodatkowo w obrębie kladu Scleroglossa niepewna jest pozycja filogenetyczna węży i amfisben – niewykluczone, że aby Autarchoglossa były grupą monofiletyczną, należałoby zaliczyć do niej również wspomniane dwa klady.
Vidal & Hedges (2005)[4] stwierdzili, że Iguania, dotąd uznawane za grupę siostrzaną do kladu Scleroglossa, w rzeczywistości są bardzo bliskimi krewnymi węży i kladu Anguimorpha (obejmującego warany, helodermy i rodzinę Anguidae); Vidal i Hedges zaproponowali dla kladu obejmującego Iguania, Anguimorpha i węże (prawie 60% wszystkich znanych gatunków gadów łuskonośnych) nazwę Toxicofera. Jednocześnie opowiedzieli się za całkowitą rezygnacją z dalszego wyróżniania kladów Autarchoglossa i Scleroglossa, jako parafiletycznych. Dokładna systematyka gadów łuskonośnych (a więc i status Autarchoglossa) jest jeszcze przedmiotem sporu wśród herpetologów.
Autarchoglossa – podrząd gadów łuskonośnych. Definiowany przez Estesa, de Queiroza i Gauthiera (1988) jako klad obejmujący ostatniego wspólnego przodka grup Scincomorpha i Anguimorpha oraz wszystkich jego potomków; Conrad (2008) zdefiniował Autarchoglossa jako klad obejmujący gatunki Lacerta viridis, Scincus scincus i Anguis fragilis oraz wszystkich innych potomków ich ostatniego wspólnego przodka. Tak definiowany klad Autarchoglossa obejmuje rodziny:
Anguidae – padalcowate Anniellidae – jaszczurki pierścieniowate Cordylidae – szyszkowcowate, jaszczurki kolczaste Gerrhosauridae – tarczowcowate, jaszczurki tarczowate Gymnophthalmidae – okularkowate, jaszczurki okularowe Helodermatidae – helodermowate Lacertidae – jaszczurkowate, jaszczurki właściwe Lanthanotidae – Lanthanotus borneensis Scincidae – scynkowate Shinisauridae – jaszczurka krokodylowata Teiidae – tejowate, teidy Varanidae – waranowate Xantusiidae – nocówkowate, jaszczurki nocne Xenosauridae – guzowcowate, jaszczurki guzowateDodatkowo w obrębie kladu Scleroglossa niepewna jest pozycja filogenetyczna węży i amfisben – niewykluczone, że aby Autarchoglossa były grupą monofiletyczną, należałoby zaliczyć do niej również wspomniane dwa klady.
Vidal & Hedges (2005) stwierdzili, że Iguania, dotąd uznawane za grupę siostrzaną do kladu Scleroglossa, w rzeczywistości są bardzo bliskimi krewnymi węży i kladu Anguimorpha (obejmującego warany, helodermy i rodzinę Anguidae); Vidal i Hedges zaproponowali dla kladu obejmującego Iguania, Anguimorpha i węże (prawie 60% wszystkich znanych gatunków gadów łuskonośnych) nazwę Toxicofera. Jednocześnie opowiedzieli się za całkowitą rezygnacją z dalszego wyróżniania kladów Autarchoglossa i Scleroglossa, jako parafiletycznych. Dokładna systematyka gadów łuskonośnych (a więc i status Autarchoglossa) jest jeszcze przedmiotem sporu wśród herpetologów.
Anguimorpha é uma infraordem de lagartos do clado Scleroglossa. É um grupo diverso de lagartos com e sem membros, e possui registro fóssil em todos os continentes.[1]
Anguimorpha inclui cinco famílias recentes: Anguidae, Helodermatidae, Lanthanotidae, Varanidae e Xenosauridae.[1]
Anguimorpha é uma infraordem de lagartos do clado Scleroglossa. É um grupo diverso de lagartos com e sem membros, e possui registro fóssil em todos os continentes.
Anguimorpha inclui cinco famílias recentes: Anguidae, Helodermatidae, Lanthanotidae, Varanidae e Xenosauridae.
Slepúchy (lat. Anguimorpha alebo zriedkavo Anguiformia) sú taxón radu jašterotvaré.
Podľa Evans, Raia & Barbera, 2006 a Pepin, 199?, Caldwell, 1999, Lee & Caldwell, 2000 and Balsai, 2001 [1]:
Podľa Conrad 2006 [2]:
Podľa Rieppell, 1994, Evans & Barbadillo, 1998, Caldwell, 1999:
Slepúchy (lat. Anguimorpha alebo zriedkavo Anguiformia) sú taxón radu jašterotvaré.
蛇蜥亚目（学名：Anguimorpha）有时分类层级为蛇蜥下目，属于爬行纲有鳞目的一个演化支，包含：蛇蜥科（蛇蜥、無腳蜥蜴）、巨蜥科、滄龍類、以及毒蜥科（希拉毒蜥、連珠蜥蜴）。蛇蜥亚目是由Max Fürbringer在1900年建立，包含Autarchoglossa之中，所有接近巨蜥與蛇蜥，而離石龍子較遠的物種。蛇蜥下目與鬣蜥類、蛇共同組成Toxicofera演化支，是一群具有毒性的爬行動物。[1]
本亚目属于有鳞目有毒类，有些学说则将本分类以下目的层级归类于硬舌亚目。
本亚目的内部分类如下：
.jpg){kind=small}
这是一篇蜥蜴小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 蛇蜥亚目（学名：Anguimorpha）有时分类层级为蛇蜥下目，属于爬行纲有鳞目的一个演化支，包含：蛇蜥科（蛇蜥、無腳蜥蜴）、巨蜥科、滄龍類、以及毒蜥科（希拉毒蜥、連珠蜥蜴）。蛇蜥亚目是由Max Fürbringer在1900年建立，包含Autarchoglossa之中，所有接近巨蜥與蛇蜥，而離石龍子較遠的物種。蛇蜥下目與鬣蜥類、蛇共同組成Toxicofera演化支，是一群具有毒性的爬行動物。
무족도마뱀류(Anguimorpha)는 뱀목에 속하는 파충류 분류군이다.[1] 악어도마뱀과와 무족도마뱀과 등을 포함한다.[2]
7개 과로 이루어져 있다.[1]
다음은 2013년 피론(Pyron, R.A.) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[1]
인룡상목 뱀목_(Varanus_exanthematicus).png){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg)
