There is no fossil record found of F. horrens (Nowak, 1994).
Perception Channels: tactile ; chemical
F. horrens was listed as threatened, with a lower risk rating, in 1996. Currently it is not considered to be endangered or threatened (UNEP-WCMC Online Database, 2001).
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
F. horrens are insectivorous. Evidence from fecal samples suggests that they mainly prey on butterflys and moths (Lepidoptera) (Nowak, 1994). They usually look for prey at heights of 1-5 meters above the forest floor (Nowak, 1994).
Animal Foods: insects
Primary Diet: carnivore (Insectivore )
Furipterus horrens occurs from Costa Rica to Peru and Brazil and onto Trinidad (UNEP-WCMC Online Database, 2001).
Biogeographic Regions: neotropical (Native )
F. horrens is found in caves. They have also been known to live near or around streams and other moist areas deep in the forests. They have been found hanging in clusters in hollowed out logs (Nowak, 1994).
Habitat Regions: tropical
Terrestrial Biomes: rainforest
Length usually is from 33-40 mm, tail length around 24-36 mm, and forearm length from 30-40 mm (Nowak, 1994). Average specimens weigh about 3 grams (Nowak, 1994). The fur on the head is fairly long and thick, covering all the head as far as the mouth, almost concealing the mouth (Nowak, 1994). The tail is short, with both surfaces of the uropatagium haired (Nowak, 1994). The coloration is brownish gray, dark gray, or slaty blue above and usually somewhat lighter below (Nowak, 1994). Specimens of F. horrens (along with those of the related genus Amorphochilus) are easily distinguished by their reduced thumbs, which are included in the wing membrane that runs to the base of the small, funtionless claw (Nowak, 1994). The ears are seperate and funnel-shaped, while the snout is piglike (Nowak, 1994). Females are usually significantly larger than males. Their dental formula is 2/3, 1/1, 2/3, 3/3=36 (Nowak, 1994).
Average mass: 3 g.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average number of offspring: 1.
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
After being born the young position themselves head up on the mother's body (Nowak, 1994). This is in response to the unusual abdominal location of the mammae combined with the fact that the mothers hang in the usual head down position (Nowak, 1994).
Parental Investment: altricial
El ratpenat fumat oriental (Furipterus horrens) és una espècie de ratpenat de la família dels furiptèrids, que pertany al gènere monotípic Furipterus. Viu a Costa Rica, el Brasil, Veneçuela, Colòmbia, l'Equador, Surinam, Guaiana francesa, Guyana, Panamà, Trinitat i Tobago i Perú.
El ratpenat fumat oriental (Furipterus horrens) és una espècie de ratpenat de la família dels furiptèrids, que pertany al gènere monotípic Furipterus. Viu a Costa Rica, el Brasil, Veneçuela, Colòmbia, l'Equador, Surinam, Guaiana francesa, Guyana, Panamà, Trinitat i Tobago i Perú.
Der Gemeine Stummeldaumen (Furipterus horrens) ist eine Fledermausart in der Familie der Stummeldaumen (Furipteridae). Er bildet die monotypische Gattung Furipterus. Diese Fledermaus gilt trotz ihres relativ großen Verbreitungsgebiets als selten und wenig erforscht.
Die Art ist mit einer Kopf-Rumpf-Länge von 33 bis 40 mm, einer Schwanzlänge von 24 bis 36 mm, einer Unterarmlänge von 30 bis 40 mm sowie mit einem Gewicht von etwa 3 g kleiner als der Felsenküsten-Stummeldaumen (Amorphochilus schnablii). Zusammen sind sie die einzigen Vertreter der Familie Stummeldaumen. Beim Gemeinen Stummeldaumen sind Weibchen deutlich größer als Männchen. Das Fell hat auf der Oberseite eine graubraune bis dunkelgraue Farbe, meist mit einer blauen Schattierung, während die Unterseite leicht heller ist. Auf dem Kopf besteht das Fell aus langen Haaren, die den Mund fast verdecken. Ebenso kommen auf der Vorder- und Rückseite der Flugmembran Haare vor.
Der deutsche Trivialname bezieht sich auf den rudimentären Daumen, der fast vollständig in der Flughaut eingeschlossen ist. Sichtbar ist nur eine Kuppe mit einer Kralle. Die Schnauze des Gemeinen Stummeldaumens gleicht entfernt einem aufwärts gerichteten Schweinerüssel. An ihr kommen weder ein Nasenblatt noch andere Ausbuchtungen vor.
Der Gemeine Stummeldaumen lebt im Norden Südamerikas östlich der Anden. Die südliche Grenze des Verbreitungsgebiets reicht von Peru über Zentral-Brasilien bis in den Osten des Bundesstaates Paraná. Eine kleine disjunkte Population kommt in Costa Rica vor. Die Art bewohnt Regenwälder und andere feuchte Habitate.
Kolonien mit bis zu 60 Individuen ruhen unter anderem in ausgehöhlten Bäumen. In Höhlen kann eine Kolonie aus bis zu 250 Mitgliedern bestehen. Sie ist meist in kleinere Gruppen mit bis zu 30 Individuen unterteilt. Die Fledermäuse sind am Ruheplatz sehr scheu und anfällig für Störungen. Die Jagd nach Schmetterlingen und anderen Insekten erfolgt nach der Dämmerung in Nähe des Bodens bis in 5 Meter Höhe. Dabei weist die Art ein mottenartiges Flugbild auf.
Die IUCN listet den Gemeinen Stummeldaumen aufgrund seines ausgedehnten Verbreitungsgebiets als nicht gefährdet (least concern).
Der Gemeine Stummeldaumen (Furipterus horrens) ist eine Fledermausart in der Familie der Stummeldaumen (Furipteridae). Er bildet die monotypische Gattung Furipterus. Diese Fledermaus gilt trotz ihres relativ großen Verbreitungsgebiets als selten und wenig erforscht.
The thumbless bat (Furipterus horrens) is a species of insectivorous bat in the family Furipteridae, in the monotypic genus Furipterus. They have a small thumb which is included in the membrane of the wing, causing the 'thumbless' appearance.[3]
The thumbless bat belongs to the family Furipteridae (Mammalia: Chiroptera) which is currently composed of only two genera: Amorphochilus and Furipterus.[4] Both genera are monotypic. The first description of the species was proposed by Frédéric Cuvier in 1828, separating the taxon to a new genus Furia.[2][4] The taxon was reassigned to Furipterus in 1839 by Charles Bonaparte.[4]
The thumbless bat is found in Central and South America. Its range includes Costa Rica, Panama, southern Brazil and Bolivia.[5][6] as well as Venezuela, Colombia, Ecuador, Suriname, French Guiana, Guyana, Panama, Trinidad, and Peru. In Brazil, it was recorded in twelve different regions covering the Amazon, Caatinga, Cerrado and Atlantic Forest biomes.[7][8]
Its populations are rare and very local, but widespread.[6][9] Male and female bats may live separately during some parts of the year. There were found more than 60 males occupying one hollow.[10] Thumbless bats are aerial and insectivorous.
The thumbless bat is found in caves. Additionally, it is associated with moist environments. Thumbless bats were detected significantly more frequently over large lakes(Emmons and Feer 1997).[6] The moist habitat plays a key role for aerial insectivorous bats. However, thumbless bat's activity is significantly higher in forest compared to the lakes. They roots in small clusters in colonies for up to 60 individuals in caves. The nests are located in deep cracks between rocks.
The thumbless bat (Furipterus horrens) is a species of insectivorous bat in the family Furipteridae, in the monotypic genus Furipterus. They have a small thumb which is included in the membrane of the wing, causing the 'thumbless' appearance.
El murciélago sin pulgar (Furipterus horrens) es una especie de quiróptero, de la familia Furipteridae, monotípico del género Furipterus. Se encuentra en los bosques húmedos desde el sur de Nicaragua hasta Brasil; también isla Trinidad.
Presenta pelaje gris; orejas cortas, redondeadas y dirigidas hacia adelante; ojos diminutos y ocultos en el pelaje; bigotes sobre los lados de la boca; nariz levantada;a cola está encerrada dentro del uropatagio y más corta que este. La longitud del cuerpo con la cabeza alcanza entre 3,3 y 3,9 cm, la de la cola de 2,1 a 2,7 cm, el pie 7 a 9 mm, la oreja 8 a 12 mm y la longitud del antebrazo de 3,3 a 3,7 cm. Pesa entre 3 y 4 g.[3] Su pulgar pequeño se incluye en la membrana del ala, causando la apariencia de no tener pulgar.
Nocturno. Se refugia durante el día en pequeños grupos en colonias de hasta de 60 individuos las cuevas, huecos de troncos caídos y grietas profundas entre las rocas. Se alimenta de insectos, especialmente lepidópteros.[1]
El murciélago sin pulgar (Furipterus horrens) es una especie de quiróptero, de la familia Furipteridae, monotípico del género Furipterus. Se encuentra en los bosques húmedos desde el sur de Nicaragua hasta Brasil; también isla Trinidad.
Furipterus horrens Furipterus generoko animalia da. Chiropteraren barruko Furipteridae familian sailkatuta dago.
Furipterus horrens Furipterus generoko animalia da. Chiropteraren barruko Furipteridae familian sailkatuta dago.
Furipterus horrens est une espèce de chauve-souris, la seule du genre Furipterus.
La furia del Brasile (Furipterus horrens Cuvier, 1828) è un pipistrello della famiglia dei furipteridi, unica specie del genere Furipterus (Bonaparte, 1837), diffuso nell'America centrale e meridionale.[1][2]
Pipistrello di piccole dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 33 e 39 mm, la lunghezza dell'avambraccio tra 33 e 37 mm, la lunghezza della coda fino tra 21 e 27 mm, la lunghezza del piede tra 7 e 9 mm, la lunghezza delle orecchie tra 8 e 12 mm e un peso fino a 4 g.[3]
Il cranio è corto, circa la metà della scatola cranica, la quale è molto grande, alta con la regione frontale quasi verticale. Gli incisivi superiori sono accoppiati, con l'esterno leggermente più piccolo dell'interno. Gli incisivi inferiori sono trifidi. I canini superiori sono piccoli.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
3 2 1 2 2 1 2 3 3 3 1 3 3 1 3 3 Totale: 36 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;La pelliccia è soffice. Le parti dorsali sono grigio-bluastre, cosparse di alcuni peli con la punta bruno-grigiastra. Il mento ha dei riflessi bruno-rossastri. Le parti ventrali sono grigio-biancastre. Il muso è leggermente schiacciato e rivolto all'insù. Le orecchie sono corte, a forma di imbuto, rivolte in avanti e con un trago piccolo, largo e triangolare. Gli occhi sono piccoli e nascosti nella pelliccia. Le vibrisse sono poste sui lati del muso. Il pollice è notevolmente ridotto, incluso interamente nella membrana alare tranne il piccolo artiglio non funzionale. L'uropatagio è molto grande, profondo come la lunghezza della testa e del corpo e quando è ripiegato raggiunge abbondantemente i piedi. La parte ventrale è finemente ricoperta di piccoli peli. La lunga coda è interamente inclusa in quest'ultimo, mentre il calcar è lungo circa quanto la tibia. Le membrane alari sono marroni scure e traslucide, ricoperte di striature trasversali e attaccate posteriormente all'altezza dei tarsi delle dita dei piedi. Gli arti sono lunghi, con il femore lungo come la tibia. Le femmine sono più grandi dei maschi. Il cariotipo è 2n=34 FN=62.
Forma gruppi fino a 60 individui all'interno di alberi cavi, di grotte e nei crepacci. L'attività predatoria inizia al crepuscolo, sebbene fuoriescono dai rifugi al calare del buio. Il suo volo è lento ed ondeggiante.
Si nutre di insetti, particolarmente di lepidotteri.
Femmine gravide sono state osservate a settembre mentre altre in allattamento sono state osservate in gennaio, nei primi di febbraio e in aprile. Danno alla luce un piccolo alla volta. I giovani, durante l'allattamento, assumono un'insolita posizione con la testa all'insù, probabilmente a causa della disposizione addominale delle mammelle.
Questa specie è diffusa nella Costa Rica centrale, Panama meridionale e nell'America meridionale dalla Colombia, Venezuela, Guyana, Guyana francese, Suriname, Perù centro-orientale, fino al Brasile settentrionale, centrale e orientale. Si trova anche sull'isola di Trinidad.
Vive nelle foreste pluviali di pianura.
La IUCN Red List, considerato il vasto areale, sebbene sia raramente catturato a causa delle difficoltà di stabilirne i comportamenti, classifica F.horrens come specie a rischio minimo (LC).[1]
La furia del Brasile (Furipterus horrens Cuvier, 1828) è un pipistrello della famiglia dei furipteridi, unica specie del genere Furipterus (Bonaparte, 1837), diffuso nell'America centrale e meridionale.
De kortduimvleermuis (Furipterus horrens) is een vleermuis die voorkomt van Costa Rica en Trinidad tot oostelijk Brazilië en Peru ten oosten van de Andes. Deze soort, de enige van het geslacht Furipterus, vormt samen met Amorphochilus schnablii de kleine familie van de furievleermuizen.
De kortduimvleermuis roest in kolonies van tot 60 dieren in grotten, omgevallen bomen of rotsspleten. Soms roest er ook een enkele kortduimvleermuis alleen bij een omgevallen boom. Deze soort vliegt langzaam en fladderend, vlak boven de grond, op zoek naar de insecten (voornamelijk vlinders) die het voedsel van dit dier vormen.
Deze soort heeft een lange, dichte vacht, kleine oren en ogen, een korte bek, een hoog voorhoofd, lange poten en een kleine duim. De vleugels zijn behaard. De bovenkant van het lichaam is grijs tot blauwgrijs of grijsbruin, de onderkant wat lichter grijs. Vrouwtjes zijn een stuk groter dan mannetjes. De kop-romplengte bedraagt 33 tot 43 mm, de staartlengte 20 tot 38 mm, de achtervoetlengte 6 tot 9 mm, de oorlengte 9 tot 12 mm, de voorarmlengte 30 tot 40 mm en het gewicht 3 tot 4 g.
De kortduimvleermuis (Furipterus horrens) is een vleermuis die voorkomt van Costa Rica en Trinidad tot oostelijk Brazilië en Peru ten oosten van de Andes. Deze soort, de enige van het geslacht Furipterus, vormt samen met Amorphochilus schnablii de kleine familie van de furievleermuizen.
De kortduimvleermuis roest in kolonies van tot 60 dieren in grotten, omgevallen bomen of rotsspleten. Soms roest er ook een enkele kortduimvleermuis alleen bij een omgevallen boom. Deze soort vliegt langzaam en fladderend, vlak boven de grond, op zoek naar de insecten (voornamelijk vlinders) die het voedsel van dit dier vormen.
Deze soort heeft een lange, dichte vacht, kleine oren en ogen, een korte bek, een hoog voorhoofd, lange poten en een kleine duim. De vleugels zijn behaard. De bovenkant van het lichaam is grijs tot blauwgrijs of grijsbruin, de onderkant wat lichter grijs. Vrouwtjes zijn een stuk groter dan mannetjes. De kop-romplengte bedraagt 33 tot 43 mm, de staartlengte 20 tot 38 mm, de achtervoetlengte 6 tot 9 mm, de oorlengte 9 tot 12 mm, de voorarmlengte 30 tot 40 mm en het gewicht 3 tot 4 g.
Multimedia w Wikimedia Commons Furiak bezkciukowy[3], dymnica okopcona (Furipterus horrens) – gatunek ssaka z rodziny furiakowatych.
Występuje w lasach Kostaryki, północnej części Ameryki Południowej i wschodnim Peru, Gujanie, Brazylii oraz na wyspach Trynidad i Tobago.
Gatunek po raz pierwszy opisał Frédéric Cuvier w 1828 roku nadając mu nazwę Furia horrens[4]. Jako miejsce typowe autor wskazał rzekę Mana w Gujanie Francuskiej[4]. Jedyny przedstawiciel rodzaju Furipterus – furiak[3] utworzonego przez Karola Lucjana Bonaparte w 1837 roku[5].
Nazwa rodzajowa: rodzaj Furia F. Cuvier, 1828; -πτερος -pteros – -skrzydły < πτερον pteron – skrzydło[6].
W przeciwieństwie do innych nietoperzy, dymnica okopcona i jej pokrewny gatunek dymnica motylowa (Amorphochilus schnablii) nie mają kciuków, więc zanim wyląduje ona na stropie jaskini lub podziemnego korytarza musi zawisnąć w powietrzu, zrobić przewrót, by móc chwycić się podpory stopami. Szczególną cechą tego nietoperza jest wysokie czoło; pyszczek i czoło tworzą niemal kąt prosty. O biologii dymnicy okopconej prawie nic nie wiadomo, ponieważ mało naukowców prowadziło nad nimi badania. Stwierdzono jednak, że żywią się owadami. Nie wiadomo również w jaki sposób udaje im się uniknąć konkurencji innych owadożernych nietoperzy żyjących w obrębie ich areału występowania.
Furiak bezkciukowy, dymnica okopcona (Furipterus horrens) – gatunek ssaka z rodziny furiakowatych.
Furipterus horrens é uma espécie de morcego da família Furipteridae. Pode ser encontrada no norte da América do Sul, região amazônica, leste do Brasil, Trinidad e Tobago; e no Panamá e Costa Rica. É a única espécie do gênero Furipterus.[2]
O morcego pertence à família Furipteridae (Mammalia: Chiroptera), que atualmente é composta por apenas dois gêneros: Amorphochilus e Furipterus.[3] A primeira descrição da espécie foi proposta por Frédéric Cuvier em 1828, separando o táxon em um novo gênero Furia.[1][4] O táxon foi transferido para Furipterus em 1839 por Charles Bonaparte.[5]
É encontrada na América do Sul e Central. Sua distribuição inclui Costa Rica, Panamá, sul do Brasil e Bolívia.[6] No Brasil, foi registrado em 12 regiões diferentes, abrangendo os biomas da Amazônia, a Caatinga, o Cerrado e a Mata Atlântica.[7]
Suas populações são raras e muito locais, mas generalizadas.[8][9] Os machos e fêmeas podem viver separadamente durante algumas partes do ano. Foram encontrados mais de 60 machos ocupando uma cavidade.[10]
É encontrada em cavernas. Além disso, está associada a ambientes úmidos, sendo que foram detectados com muito mais frequência em grandes lagos.[11]
Furipterus horrens é uma espécie de morcego da família Furipteridae. Pode ser encontrada no norte da América do Sul, região amazônica, leste do Brasil, Trinidad e Tobago; e no Panamá e Costa Rica. É a única espécie do gênero Furipterus.
Furipterus horrens[2][3][4] (en: Thumbless bat) är en däggdjursart som först beskrevs av F. Cuvier 1828. Furipterus horrens är ensam i släktet Furipterus som ingår i familjen tumlösa fladdermöss.[5][6] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[5]
Denna fladdermus når en kroppslängd (huvud och bål) av 33 till 40 mm och en svanslängd av 24 till 36 mm. Den väger cirka 3 gram. Pälsen har en gråbrun till mörkgrå färg, ibland med blå skugga. Arten är inte helt tumlös men tummen finns bara rudimentär och den är gömd i flygmembranen. Nosen påminner lite om grisens nos.[7]
Furipterus horrens förekommer i norra Sydamerika öster om Anderna. Utbredningsområdet sträcker sig från kontinentens norra spets till Peru samt centrala och östra Brasilien. Arten finns även i Centralamerika fram till Costa Rica. Habitatet varierar men är oftast fuktig.[1]
Individerna vilar ibland annat trädens kronor och bildar där stora kolonier med cirka 60 medlemmar. Det finns även blandade flockar med arten Mimon bennettii som tillhör bladnäsorna. Även grottor används som viloplats och där kan kolonin ha 150 medlemmar. Födan utgörs främst av fjärilar. Denna fladdermus vilar som flera andra fladdermöss med huvudet nedåt men ungdjur som håller sig fast i moderns päls har huvudet oftast uppåt.[7]
Wikimedia Commons har media som rör Furipterus horrens.
Wikispecies har information om Furipterus horrens.
Furipterus horrens (en: Thumbless bat) är en däggdjursart som först beskrevs av F. Cuvier 1828. Furipterus horrens är ensam i släktet Furipterus som ingår i familjen tumlösa fladdermöss. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Denna fladdermus når en kroppslängd (huvud och bål) av 33 till 40 mm och en svanslängd av 24 till 36 mm. Den väger cirka 3 gram. Pälsen har en gråbrun till mörkgrå färg, ibland med blå skugga. Arten är inte helt tumlös men tummen finns bara rudimentär och den är gömd i flygmembranen. Nosen påminner lite om grisens nos.
Furipterus horrens förekommer i norra Sydamerika öster om Anderna. Utbredningsområdet sträcker sig från kontinentens norra spets till Peru samt centrala och östra Brasilien. Arten finns även i Centralamerika fram till Costa Rica. Habitatet varierar men är oftast fuktig.
Individerna vilar ibland annat trädens kronor och bildar där stora kolonier med cirka 60 medlemmar. Det finns även blandade flockar med arten Mimon bennettii som tillhör bladnäsorna. Även grottor används som viloplats och där kan kolonin ha 150 medlemmar. Födan utgörs främst av fjärilar. Denna fladdermus vilar som flera andra fladdermöss med huvudet nedåt men ungdjur som håller sig fast i moderns päls har huvudet oftast uppåt.
Furipterus horrens — є одним з двох видів кажанів родини Furipteridae. Етимологія: лат. furia — «лють», грец. πτερόν — «крило».
Країни поширення: Бразилія, Колумбія, Коста-Рика, Еквадор, Французька Гвіана, Гаяна, Панама, Перу, Суринам, Тринідад і Тобаго, Венесуела. Цей кажан асоціюється з вологими місцями мешкання, особливо в тропічних лісах низовини. Сідала лаштує невеликими кластерами в колоніях принаймні до 60 особин в печерах, горизонтальних впалих колодах, глибоких тріщинах між каменями. Харчується комахами, лускокрилими.
Найбільш важливим питанням є збереження та охорона печер, де цей вид зустрічаються.
Furipterus horrens — є одним з двох видів кажанів родини Furipteridae. Етимологія: лат. furia — «лють», грец. πτερόν — «крило».
Furipterus horrens là một loài động vật có vú trong họ Furipteridae, bộ Dơi. Loài này được F. Cuvier mô tả năm 1828.[2]
Phương tiện liên quan tới Furipterus horrens tại Wikimedia Commons
Furipterus horrens là một loài động vật có vú trong họ Furipteridae, bộ Dơi. Loài này được F. Cuvier mô tả năm 1828.
Furipterus horrens (F. Cuvier, 1828)
Беспалая летучая мышь[1] (лат. Furipterus horrens) — один из двух видов летучих мышей семейства дымчатые летучие мыши. Этимология родового названия: лат. Furia — «ярость», греч. Πτερόν — «крыло».
Обитает в следующих государствах Центральной и Южной Америки: Бразилия, Колумбия, Коста-Рика, Эквадор, Французская Гвиана, Гайана, Панама, Перу, Суринам, Тринидад и Тобаго, Венесуэла. Этот летучая мышь обитает во влажных местах, предпочитая низменные тропические леса.
Днюют группами до 60 особей в пещерах, лежащих на земле пустотелых брёвнах, глубоких трещинах между камнями. Питается насекомыми, в основном чешуекрылыми.
Важнейшей мерой по сохранению вида является охрана пещер, где он встречается.
Беспалая летучая мышь (лат. Furipterus horrens) — один из двух видов летучих мышей семейства дымчатые летучие мыши. Этимология родового названия: лат. Furia — «ярость», греч. Πτερόν — «крыло».
민발톱박쥐(Furipterus horrens)는 민발톱박쥐과에 속하는 박쥐의 일종이다. 민발톱박쥐속(Furipterus)의 유일종이다. 코스타리카와 브라질, 베네수엘라, 콜롬비아, 에콰도르, 수리남, 프랑스령 기아나, 가이아나, 트리니다드 섬 그리고 페루에서 발견된다. 날개 속에 숨겨진 작은 발톱을 갖고 있기 때문에 이름 속에 "민발톱"이라는 명칭이 들어 있다.[2]
.jpg){kind=small}
