Monotoma longicollis is a species of root-eating beetle in the family Monotomidae. It is found in Africa, Australia, Europe and Northern Asia (excluding China), North America, and Southern Asia.[1][2][3]
Monotoma longicollis is a species of root-eating beetle in the family Monotomidae. It is found in Africa, Australia, Europe and Northern Asia (excluding China), North America, and Southern Asia.
Monotoma longicollis es una especie de coleóptero de la familia Monotomidae. Mide de 1,4 a 1,9 mm.[1]
Originaria de Europa y el Paleártico; ha sido introducida en Canadá, Nueva Zelanda, Estados Unidos.[2]
Monotoma longicollis es una especie de coleóptero de la familia Monotomidae. Mide de 1,4 a 1,9 mm.
Monotoma longicollis is een keversoort uit de familie Monotomidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1827 door Gyllenhal.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesMonotoma longicollis – gatunek chrząszcza z rodziny obumierkowatych.
Gatunek ten został opisany w 1827 roku przez Leonarda Gyllenhaala jako Cerylon longicollis[1].
Chrząszcz o ciele długości od 1,4 do 1,7 mm, w całości ubarwionym ciemnobrunatnie z jasnobrunatnymi czułkami i odnóżami. Mała, delikatnie punktowana głowa ma silnie opadające ku dołowi nadustek i przód czoła, duże i półkoliste oczy oraz bardzo krótkie i porośnięte odstającym owłosieniem skronie. Wydłużone, nieco ku tyłowi zwężone i zaokrąglone przedplecze ma kąty przednie płatowato wystające, a kąty tylne zaokrąglone i pozbawione wyraźnych ząbków. Na powierzchni przedplecza widnieją małe wgniecenia. Wierzch słabo spłaszczonych i trochę rozszerzonych pokryw jest gładki i mydlanie połyskujący[2].
Owad ten zasiedla rozkładającą się materię roślinną. Występuje w ściółce iglastej i liściastej oraz w glebie, a w warunkach synantropijnych spotykany jest w kompoście, sianie, słomie i plewach[2][3].
Chrząszcz pierwotnie palearktyczny, rozsiedlony od Makaronezji przez Europę, po Kaukaz i Bliski Wschód. Ponadto znany z krainy etiopskiej i australijskiej[3][1]. W Europie stwierdzony został w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Finlandii, Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Ukrainie, Rosji, Rumunii, Chorwacji i Grecji[1]. Na północ kontynentu sięga daleko za koło podbiegunowe[3].
Monotoma longicollis – gatunek chrząszcza z rodziny obumierkowatych.
Gatunek ten został opisany w 1827 roku przez Leonarda Gyllenhaala jako Cerylon longicollis.
Chrząszcz o ciele długości od 1,4 do 1,7 mm, w całości ubarwionym ciemnobrunatnie z jasnobrunatnymi czułkami i odnóżami. Mała, delikatnie punktowana głowa ma silnie opadające ku dołowi nadustek i przód czoła, duże i półkoliste oczy oraz bardzo krótkie i porośnięte odstającym owłosieniem skronie. Wydłużone, nieco ku tyłowi zwężone i zaokrąglone przedplecze ma kąty przednie płatowato wystające, a kąty tylne zaokrąglone i pozbawione wyraźnych ząbków. Na powierzchni przedplecza widnieją małe wgniecenia. Wierzch słabo spłaszczonych i trochę rozszerzonych pokryw jest gładki i mydlanie połyskujący.
Owad ten zasiedla rozkładającą się materię roślinną. Występuje w ściółce iglastej i liściastej oraz w glebie, a w warunkach synantropijnych spotykany jest w kompoście, sianie, słomie i plewach.
Chrząszcz pierwotnie palearktyczny, rozsiedlony od Makaronezji przez Europę, po Kaukaz i Bliski Wschód. Ponadto znany z krainy etiopskiej i australijskiej. W Europie stwierdzony został w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Finlandii, Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Ukrainie, Rosji, Rumunii, Chorwacji i Grecji. Na północ kontynentu sięga daleko za koło podbiegunowe.
Monotoma longicollis é uma espécie de insetos coleópteros polífagos pertencente à família Monotomidae.[1]
A autoridade científica da espécie é Gyllenhal, tendo sido descrita no ano de 1827.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Monotoma longicollis é uma espécie de insetos coleópteros polífagos pertencente à família Monotomidae.
A autoridade científica da espécie é Gyllenhal, tendo sido descrita no ano de 1827.
Trata-se de uma espécie presente no território português.