Tamias alpinus is found mostly in the talus slopes and sub-alpine forests at elevations from 2,300 m all the way up to the highest peaks of the Sierra Nevada Mountains. Talus slopes can be best described as slopes formed by an accumulation of rocky debris. Alpine chipmunks can also found among scattered boulders amongst lodgepole pines (Pinus contorta). The habitat of this species does include some pine forests, but studies have shown that T. alpinus does not spend a significant amount of time foraging there. As summer drags on, this high elevation climate tends to become quite arid, and maximum daily temperatures rarely exceed 20 degrees Celsius. In the rare instances when the temperature does climb above that mark, T. alpinus seeks the refuge of deep crevices of rocks and boulders, which seems to be important for thermoregulation. The air is generally still among the rocks and cliffs despite typically breezy conditions found at higher elevations.
Range elevation: 2,300 to 3,900 m.
Habitat Regions: temperate ; terrestrial
Terrestrial Biomes: forest ; mountains
The diet of T. alpinus primarily consists of the small seeds of sedges and other alpine plants such as forbs, grasses, berries, and even some fungi. Some examples include bitter cherry (Prunus emarginata), currant (Ribes), blueberries and huckleberries (Vaccinium) and pussy-paws (Spraguea umbellate). Pussy-paws seem one of the most preferred foods of T. alpinus. They also eat the seeds of pines. There is some evidence that they will eat the eggs of the Rosy finch and White-crowned sparrow. They are able to conserve water by concentrating urine, and probably do not require a source of water other than the food they eat. They do store food in caches for use during the cold winter months when they awake from hibernation.
Animal Foods: eggs
Plant Foods: seeds, grains, and nuts; fruit
Other Foods: fungus
Foraging Behavior: stores or caches food
Primary Diet: herbivore (Granivore )
As a prey species, these chipmunks probably have some effect on predator populations. Because of their seed caching behavior, these animals probably help to dispurse seeds of some plants.
Ecosystem Impact: disperses seeds
No known benefits to humans.
There are no known adverse affects of T. alpinus on humans.
Alpine chipmunks are not listed by CITES or IUCN.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
The call of T. alpinus is a thin, high pitched, repeated, sweet sound. When frightened, these animals will utter a startled whipper as it runs to shelter or safety.
Communication Channels: acoustic
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Alpine chipmunks (Tamias alpinus) are found exclusively in the Sierra Nevada Mountains of eastern and central California. They are found primarily at altitudes ranging from 2,300 to 3,900 m. Alpine chipmunks have the highest altitude range of any species in the genus Tamias.
Biogeographic Regions: nearctic (Native )
Tamias alpinus typically lives about 2 to 3 years in the wild.
Typical lifespan
Status: wild: 2 to 3 years.
Tamias alpinus is a small chipmunk compared to others in the genus. It is generally a yellowish-gray color with lightly contrasting stripes that give it an overall pale coloration. The overall coloration helps the animals to hide among the gray rocks found in their habitat. The dark side stripes are either reddish or brownish, but are never black. However, the dark stripe that is found down the middle of the back may be black. The ventrum is typically bright orange, a coloration which continues down the underside of the tail. The upper portion of the tail is grayish-white to yellow.
The average length of an adult is 166 to 203 mm. Tail length is 63 to 85 mm. An average adult will typically weigh 28 to 50 grams. Some similar species include least chipmunks, which have a longer tail that is grayish to yellow. Also yellow-pine chipmunks, which are larger and more brightly colored. Finally, lodgepole chipmunks, which are larger and much more brown in color than the alpine chipmunk.
Range mass: 28 to 50 g.
Range length: 166 to 203 mm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: sexes alike
Predation seems to be rather light because the rocky habitat provides quick escape routes and refuges. The lack of tree cover means that aerial predators such as raptors can be spotted at a considerable distance, increasing the chances of escaping the predator. The little predation that does occur is done so primarily by raptors, weasels, coyotes, foxes and bobcats.
Known Predators:
Anti-predator Adaptations: cryptic
No information was found on this subject.
Alpine chipmunks have only one litter per year that consists of 4 to 5 young. The young are born in early summer, typically in June and July. They typically build their nests deep in crevices between rocks. After about 30 to 45 days the young weigh about 20 grams, which is about 50% of the average body mass of an adult. After developing for about 90 days the young are the same size and weight as the adults.
Breeding interval: Alpine chipmunks breed once yearly.
Breeding season: Mating occurs in late winter and early spring.
Range number of offspring: 4 to 5.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization ; viviparous
Parental behavior of this species has not been reported. However, as is common for ground dwelling sciurids, females likely give birth to altricial young in subterranian nests where the young stay until they have developed sufficiently to move around above ground. Females provide young with milk. The role of males in parental care in this species is not known.
Parental Investment: no parental involvement; altricial ; pre-fertilization (Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-independence (Provisioning: Female, Protecting: Female)
La tamia alpina (Tamias alpinus) ye una especie de mamíferu rucador esciuromorfo de la familia Sciuridae nativu de los llugares altos de la Sierra Nevada de California, en Estaos Xuníos.[2] Esta esguil foi reparada n'altitúes dende los 2.300 msnm (7.500 pies)[3] hasta los 3.900 msnm (12.800 pies).[4]
Tienen frente castaña, trés rayes blanques nes mexelles y cuatro nel llombu, y pesen alredor de 80 g.
Son consideraes como animales diurnos, anque lleguen a tener actividá nocherniega mientres el branu. El so periodu d'envernía empieza en payares y termina n'abril.
La tamia alpina aliméntase principalmente de granes y yerba. Suel alimentase nel suelu. Nun suel riquir otra fonte d'agua más que la so comida, anque si llegar a presentar la oportunidá, tamién bebería agua.
La tamia alpina (Tamias alpinus) ye una especie de mamíferu rucador esciuromorfo de la familia Sciuridae nativu de los llugares altos de la Sierra Nevada de California, en Estaos Xuníos. Esta esguil foi reparada n'altitúes dende los 2.300 msnm (7.500 pies) hasta los 3.900 msnm (12.800 pies).
L'esquirol llistat alpí (Neotamias alpinus) és una espècie d'esquirol llistat nativa dels llocs alts de la Serra Nevada de Califòrnia, als Estats Units. Han estat observades en altituds des dels 2.300 metres (7.500 peus) fins als 3.900 metres (12.800 peus).
Tenen un front cafè amb tres ratlles blanques en les seves galtes i quatre en l'esquena. Pesen al voltant de 80 grams.
L'esquirol llistat alpí s'alimenta principalment de llavors i pastures. Solen alimentar-se en el sòl. No solen requerir una altra font d'aigua més que el seu menjar, encara que si s'arribés a presentar l'oportunitat també beurien aigua.
Són considerades com a animals diürns, encara que arriben a tenir activitat nocturna durant l'estiu. El seu període d'hibernació comença al novembre i acaba a l'abril.
L'esquirol llistat alpí (Neotamias alpinus) és una espècie d'esquirol llistat nativa dels llocs alts de la Serra Nevada de Califòrnia, als Estats Units. Han estat observades en altituds des dels 2.300 metres (7.500 peus) fins als 3.900 metres (12.800 peus).
Das Gebirgsstreifenhörnchen (Tamias alpinus, Syn.: Neotamias alpinus) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Streifenhörnchen (Tamias). Es kommt ausschließlich in den Höhenlagen der Sierra Nevada in Kalifornien in den Vereinigten Staaten vor.
Das Gebirgsstreifenhörnchen erreicht eine durchschnittliche Kopf-Rumpf-Länge von etwa 10,5 Zentimetern, der Schwanz ist etwa 6,9 bis 7,5 Zentimeter lang und das Gewicht liegt bei etwa 35 Gramm. Das Fell der Tiere ist hell blass-orange bis sandfarben und auf dem Rücken befinden sich vier weiße Streifen, die durch blassbraune Streifen abgegrenzt sind. Im Vergleich zu den meisten anderen Streifenhörnchen ist das Gebirgsstreifenhörnchen sehr klein, unter den sympatrisch lebenden Arten entspricht ihm in der Größe nur das Kleine Streifenhörnchen (Tamias minimus). Von diesem unterscheidet sich das Gebirgsstreifenhörnchen durch den kürzeren Schwanz, die größeren Ohren und den etwa längeren Schädel.[1]
Das Gebirgsstreifenhörnchen kommt ausschließlich in den Höhenlagen der Sierra Nevada vom Tuolumne County bis zum Tulare County in Kalifornien in den Vereinigten Staaten vor.[1] Die Höhenverbreitung reicht von 2300 bis 3900 Meter.[2]
Das Gebirgsstreifenhörnchen lebt in den Höhenlagen bis 3900 Metern in der Sierra Nevada und kommt dort fleckenhaft vor allem in Bergwiesen, Talwiesen, Geröllflächen, offenen Beständen der Küsten-Kiefer (Pinus contorta) und kleineren Beständen der Weißstämmigen Kiefer (Pinus albicaulis) vor. Das Vorkommen scheint stark an diese Lebensräume gebunden zu sein und die Tiere verbringen viel Zeit in den offenen Geröllflächen und anderen felsigen Habitaten. Die Lebensräume sind sehr trocken und der direkten Sonnenstrahlung ausgesetzt, erreichen jedoch in der Regel nie Temperaturen von mehr als 20 °C.[1]
Die Art ist tagaktiv und bodenlebend, kann jedoch auch in Bäumen und Felsen klettern. Sie ist überwiegend herbivor und ernährt sich vor allem von den Samen der Gräser, Kräuter und Seggen, seltener auch von Kiefernsamen. Die Tiere sammeln Samen in ihren Backentaschen und transportieren sie in geschützte Bereiche unter Büschen oder Felsen, um sie zu fressen. Bei Untersuchungen wurden vereinzelt bis zu 5000 Samen in den Backentaschen eines einzelnen Individuums gefunden. Sie legen zudem Lager unter Felsen und in Spalten an. Darüber hinaus geht man davon aus, dass sie auch Vogeleier und Nestlinge erbeuten und so unter anderem das Brutgebiet des aus Asien eingeführten Rosenbauch-Schneegimpels (Leucosticte arctoa) begrenzen.[1] Das Verbreitungsgebiet des Gebirgsstreifenhörnchens überlappt mit dem von fünf weiteren Arten der Gattung, sympatrisch lebt er allerdings nur mit dem Lodgepole-Streifenhörnchen (Tamias speciosus). Durch diese etwas größere, aggressivere und in tieferen Lagen und dichterer Vegetation konkurrenzstärkere Art wird die Ausbreitung des Gebirgsstreifenhörnchens in die tieferen Lagen limitiert.[1] Das Gebirgsstreifenhörnchen ist territorial und verteidigt sein Revier gegen Artgenossen durch ein aggressiveres Kommunikationsverhalten aus verschiedenen Tönen, die von hochtönigen Pfiffen bis zu tieferen „chucks“ und „chips“ reichen, und Schwanzhaltungen. Ab Oktober beginnen die Tiere ihren Winterschlaf und sie verlassen ihre Baue wieder im Juni, wenn in ihrem Lebensraum noch Schnee liegt.[1]
Nester wurden für das Gebirgsstreifenhörnchen bislang nicht dokumentiert.[1] Im Frühsommer werden die Jungtiere in Würfen von vier bis fünf Tieren geboren, diese verlassen die Baue zum Ende Juli und Anfang August und sind bis zum Oktober ausgewachsen.[1] Fressfeinde sind nicht bekannt, im Lebenstraum kommt allerdings das Hermelin (Mustela erminea) als potenzieller Prädator vor. Als Parasiten sind zwei Arten der Tierläuse (Neohaematopinus pacificus, Haplopleura arboricola) sowie die Milbe Ornithonyssus sylvarium dokumentiert.[1]
Das Gebirgsstreifenhörnchen wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung der Streifenhörnchen (Tamias) eingeordnet, die aus 25 Arten besteht.[3] Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von Clinton Hart Merriam aus dem Jahr 1893, der die Art anhand von Individuen aus der Region südlich des Mount Whitney im Tulare County, Kalifornien, aus einer Höhe von 3.050 Metern beschrieb.[3] Innerhalb der Streifenhörnchen wird das Gebirgsstreifenhörnchen gemeinsam mit den meisten anderen Arten der Untergattung Neotamias zugeordnet, die auch als eigenständige Gattung diskutiert wird.[4]
Innerhalb der Art werden neben der Nominatform keine Unterarten unterschieden.[1]
Das Gebirgsstreifenhörnchen wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) als „nicht gefährdet“ (least concern) eingeordnet, obwohl das Verbreitungsgebiet weniger als 20.000 km2 umfasst.[2] Begründet wird dies mit dem regelmäßigen Auftreten, potenzielle bestandsgefährdende Risiken sind nicht vorhanden.[2]
Das Gebirgsstreifenhörnchen (Tamias alpinus, Syn.: Neotamias alpinus) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Streifenhörnchen (Tamias). Es kommt ausschließlich in den Höhenlagen der Sierra Nevada in Kalifornien in den Vereinigten Staaten vor.
The alpine chipmunk (Neotamias alpinus) is a species of chipmunk native to the high elevations of the Sierra Nevada of California.[2][3]
Alpine chipmunks share the typical pattern of genus Neotamias, being gray-brown overall and featuring three white stripes on the cheeks and four down the back. The flanks are muted orange. Overall the pattern is much paler compared to most species. They weigh 27-45 grams.[4]
Alpine chipmunks only live in high Sierra Nevada, from Yosemite National Park in the north, to Olancha Peak in the south. They have been observed at altitudes from around 2,300 meters (7,500 ft)[5] to 3,900 meters (12,800 ft),[6] though they rarely occur below 2,500 meters (8,200 ft).
The alpine chipmunk feeds on the seeds of sedges, grasses, and other plants in their namesake alpine zone.[4] They generally eat their food on the ground. They do not generally require a source of water other than food, but will use it given the opportunity.
They nest in crevices between rocks, taking advantage of the micro-climatic conditions (i.e. higher temperatures) that exist there. Their young are born in June and July, in litters of 3–6.
They are considered diurnal, though they exhibit some nocturnal activity during the summer. They hibernate from November through April, frequently awakening to eat.[5]
The alpine chipmunk (Neotamias alpinus) is a species of chipmunk native to the high elevations of the Sierra Nevada of California.
La tamia alpina (Tamias alpinus) es una especie de mamífero roedor esciuromorfo de la familia Sciuridae nativo de los lugares altos de la Sierra Nevada de California, en Estados Unidos.[2] Esta ardilla ha sido observada en altitudes desde los 2.300 msnm (7.500 pies)[3] hasta los 3.900 msnm (12.800 pies).[4]
Tienen frente castaña, tres rayas blancas en las mejillas y cuatro en la espalda, y pesan alrededor de 80 g.
Son consideradas como animales diurnos, aunque llegan a tener actividad nocturna durante el verano. Su período de hibernación comienza en noviembre y termina en abril.
La tamia alpina se alimenta principalmente de semillas y hierba. Suele alimentarse en el suelo. No suele requerir otra fuente de agua más que su comida, aunque si se llegara a presentar la oportunidad, también bebería agua.
Datos: Q1766259
Multimedia:
Especies: Tamias alpinus
La tamia alpina (Tamias alpinus) es una especie de mamífero roedor esciuromorfo de la familia Sciuridae nativo de los lugares altos de la Sierra Nevada de California, en Estados Unidos. Esta ardilla ha sido observada en altitudes desde los 2.300 msnm (7.500 pies) hasta los 3.900 msnm (12.800 pies).
Tamias alpinus Tamias generoko animalia da. Karraskarien barruko Xerinae azpifamilia eta Sciuridae familian sailkatuta dago.
Tamias alpinus eli Neotamias alpinus on maaoravien sukuun kuuluva jyrsijä, joka painaa noin 80 grammaa.[1] Nisäkäsnimistötoimikunta ehdotti lajin suomenkieliseksi nimeksi "sierranevadantikutakua".[2]
Tamias alpinus eli Neotamias alpinus on maaoravien sukuun kuuluva jyrsijä, joka painaa noin 80 grammaa. Nisäkäsnimistötoimikunta ehdotti lajin suomenkieliseksi nimeksi "sierranevadantikutakua".
Tamias alpinus est un petit rongeur qui ressemble à un écureuil, vivant sur les hautes terres de la Sierra Nevada en Californie, dans des espaces ouverts[1], généralement entre 2 500[1] et 3 900 m d'altitude.
Ces petits mammifères ont le front brun avec trois lignes blanches séparées par du brun et quatre lignes blanches sur le dos. Le poids d'un adulte est compris entre 45,5 g[1]. Il mesure entre 18 cm, environ, sans la queue[1].
Les tamias des montagnes se nourrissent de graines et fruits. Ils ne s’abreuvent pas car l'humidité présente dans leurs aliments leurs suffisent[1].
Ils vivent exclusivement dans les montagnes, au-dessus de 2 500 m, dans des zones escarpées avec des cavités. Il y a dans ces montagnes comme végétation des graines de graminées, de petits pins et des carex[1].
Ils hibernent de la mi-octobre à juin, afin de passer le plus dur moment de l'hiver. Ils ont très peu de graisse sur eux, ils font donc des réserves de nourritures qu'ils utilisent en sortant de temps en temps de leur torpeur[1].
Tamias alpinus est un petit rongeur qui ressemble à un écureuil, vivant sur les hautes terres de la Sierra Nevada en Californie, dans des espaces ouverts, généralement entre 2 500 et 3 900 m d'altitude.
De bergchipmunk (Tamias alpinus, soms ook Neotamias alpinus) is een soort eekhoorn uit het geslacht van de wangzakeekhoorns. Hij komt voor in Californië. De soort werd voor het eerst beschreven door Clinton Hart Merriam in 1893. Ze werd in 1891 ontdekt in de Sierra Nevada, Californië, ten zuiden van Mount Whitney op een hoogte van 3.000 meter.[2]
De bergchipmunk komt alleen voor op grote, rotsachtige hoogtes in de Sierra Nevada in het oosten en centrum van Californië. Ze komen voor op hoogtes van 2300 tot 3900 meter, vooral vanaf 2500 meter. Hij komt er ook voor in dennenwouden, maar foerageert er niet lang. Ze zijn actief van juni tot half oktober en houden dan een winterslaap. Tijdens de winterslaap worden ze geregeld wakker. Tussen deze periodes bevinden ze zich in een toestand van gevoelloosheid.
Het dier leeft voornamelijk op de grond, maar kruipt soms in bomen. Het is een vrij levendig dier. Bij temperaturen boven 20 graden Celsius verschuilt hij zich in de rotsspleten en keien.
Het IUCN beschouwt de soort niet als veilig[1], maar onderzoek wijst uit dat het dier onder druk staat van de opwarming van de aarde: het leefgebied van de chipmunk was in 2011 500 meter naar boven opgeschoven, waardoor populaties geïsoleerd geraakt zijn en de genetische diversiteit achteruitgaat.[3]
Bergchipmunks worden circa 166 tot 203 millimeter lang, hebben een staart van 63 tot 85 millimeter en wegen tussen 28 en 50 gram. Het is daarmee een kleine soort binnen zijn geslacht. De vacht is geel tot grijs met contrasterende strepen. De kleur is een schutkleur tussen de grijze rotsen. Op de zijkanten heeft het dier rode tot bruine strepen, op de rug loopt een donkere, soms zwarte streep. De buik en onderkant van de staart is feloranje. De bovenkant van de staart is witgrijs tot geel gekleurd.
De bergchipmunk eet voornamelijk zaden, kleine bergplanten en zegge. Daarnaast eten ze onder andere ook vruchten, bessen, gras, kruiden en schimmels. Mogelijk staat er occasioneel ook dierlijk materiaal op zijn menu. Hij bewaart voedsel om te gebruiken bij het ontwaken uit de winterslaap. Daardoor kan hij bijdragen tot het verspreiden van plantenzaden. Om zich voor te bereiden op de winterslaap legt het dier eveneens in het lichaam een vetvoorraad aan.
Mogelijk drinkt de chipmunk niet en haalt hij al zijn vocht uit zijn voeding, wat mogelijk is door het concentreren van zijn urine.
De roep van de bergchipmunk bestaat uit hoge, herhaalde tonen.
Bergchipmunks werpen een keer per jaar. De draagtijd van de bergchipmunk bedraagt circa een maand. De vier à vijf jongen worden in het begin van de zomer geboren. Na 30 tot 45 dagen weegt een jong circa 20 gram, na 90 dagen zijn de jongen even zwaar en groot als volwassen exemplaren.
Paren gebeurt tussen de late winter en vroege herfst. Het nest wordt gebouwd in rotsspleten.
De bergchipmunk kan zich snel verstoppen in de rotsige habitat. Vijanden worden er ook snel opgemerkt. De kans op predatie is dus niet groot. Predatoren die op de bergchipmunk jagen zijn roofvogels, uilen, wezels, coyotes, vossen, grijze vossen en rode lynxen.
In het wild wordt de bergchipmunk 2 à 3 jaar oud.
De bergchipmunk (Tamias alpinus, soms ook Neotamias alpinus) is een soort eekhoorn uit het geslacht van de wangzakeekhoorns. Hij komt voor in Californië. De soort werd voor het eerst beschreven door Clinton Hart Merriam in 1893. Ze werd in 1891 ontdekt in de Sierra Nevada, Californië, ten zuiden van Mount Whitney op een hoogte van 3.000 meter.
Tamias alpinus[2][3][4][5][6][7] är en däggdjursart som beskrevs av Clinton Hart Merriam 1893. Tamias alpinus ingår i släktet Tamias och familjen ekorrar.[8][9] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[8]
Arten blir 16,5 till 20 cm lång (huvud och bål) och den har en 6 till 8,5 cm lång svans. Vikten är 28 till 50 g. Pälsens grundfärg på ovansidan är gulgrå till gulbrun och undersidan är ljus orange. Liksom hos flera andra jordekorrar förekommer fyra vita och tre mörka strimmor på ryggens mitt.[10]
Denna jordekorre förekommer i Kalifornien i bergstrakten Sierra Nevada. Den vistas där mellan 2300 och 3900 meter över havet. Habitatet utgörs av klippiga bergsängar och andra landskap i bergstrakten.[1]
Individerna går på marken och klättrar ibland i växtligheten. De äter frön från olika växter, svampar och troligen smådjur. Honor är cirka en månad dräktig och de föder sina unga under den tidiga sommaren. En kull har vanligen 4 eller 5 ungar. Arten håller från oktober till våren vinterdvala.[1]
Tamias alpinus är aktiv på dagen. Den lagrar före dvalan fett i kroppen och den skapar även förråd som den äter när den vaknar under vintern. Arten kan leva 2 till 3 år i naturen.[10]
Jordekorren kan snabb gömma sig i en bergsspricka när den upptäcker en fiende. Troligen faller några individer offer för rovfåglar, vesslor, prärievargar, präriekatträv och rödlo.[10]
Wikimedia Commons har media som rör Tamias alpinus.
Wikispecies har information om Tamias alpinus.
Tamias alpinus är en däggdjursart som beskrevs av Clinton Hart Merriam 1893. Tamias alpinus ingår i släktet Tamias och familjen ekorrar. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Arten blir 16,5 till 20 cm lång (huvud och bål) och den har en 6 till 8,5 cm lång svans. Vikten är 28 till 50 g. Pälsens grundfärg på ovansidan är gulgrå till gulbrun och undersidan är ljus orange. Liksom hos flera andra jordekorrar förekommer fyra vita och tre mörka strimmor på ryggens mitt.
Denna jordekorre förekommer i Kalifornien i bergstrakten Sierra Nevada. Den vistas där mellan 2300 och 3900 meter över havet. Habitatet utgörs av klippiga bergsängar och andra landskap i bergstrakten.
Individerna går på marken och klättrar ibland i växtligheten. De äter frön från olika växter, svampar och troligen smådjur. Honor är cirka en månad dräktig och de föder sina unga under den tidiga sommaren. En kull har vanligen 4 eller 5 ungar. Arten håller från oktober till våren vinterdvala.
Tamias alpinus är aktiv på dagen. Den lagrar före dvalan fett i kroppen och den skapar även förråd som den äter när den vaknar under vintern. Arten kan leva 2 till 3 år i naturen.
Jordekorren kan snabb gömma sig i en bergsspricka när den upptäcker en fiende. Troligen faller några individer offer för rovfåglar, vesslor, prärievargar, präriekatträv och rödlo.
Sóc chuột Alpine, tên khoa học Tamias alpinus, là một loài động vật có vú trong họ Sóc, bộ Gặm nhấm. Loài này được Merriam mô tả năm 1893.[2]
Sóc chuột Alpine, tên khoa học Tamias alpinus, là một loài động vật có vú trong họ Sóc, bộ Gặm nhấm. Loài này được Merriam mô tả năm 1893.
고산다람쥐(Neotamias alpinus)는 다람쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2][3] 미국 캘리포니아주 시에라네바다산맥 고지대의 토착종이다.[4][5]
고산다람쥐는 전체적으로 회색과 갈색을 띠며, 뺨에 3줄의 흰 줄무늬가 있고 등을 따라 4개의 줄무늬가 이어지는 다람쥐속의 일반적인 특징을 공유하고 있다. 옆구리는 약한 오렌지색을 띤다. 대부분의 종과 비교하여 전체적으로 연한 색을 띤다. 몸무게는 27~45g이다.[6]
고산다람쥐는 북쪽의 요세미티 국립공원부터 남쪽의 올란차 피크까지 시에라 네바다 산맥 고지대에서만 발견된다. 약 2,300m부터 3,900m 사이에서 관찰되지만 2,500m 이하에서도 드물게 발견된다.[7][8]
고산다람쥐는 사초속 식물과 풀의 씨앗을 먹으며, 이와 같은 식물이 자라는 고산 지대에서 이름이 유래했다.[6] 보통 땅 위에서 먹이를 구한다. 일반적으로 먹이보다는 물 공급원이 없어도 되지만, 기회가 생기면 이용한다. 분포 지역에서의 미세 기후(예를 들어 고온)에 대처하기 위해 바위 틈에 은신처를 만든다. 6~7월에 3~6마리의 새끼를 낳는다. 주행성 동물로 간주되지만 여름철에 일부 야행성 활동을 보이기도 한다. 11월과 4월 사이에 겨울잠을 자지만 먹이를 먹기 위해 깨기도 한다.[7]
