Perception Channels: tactile ; chemical
Yellow-bellied weasels are listed in Schedule II part II of the Indian Wildlife Protection Act, 1972, Appendix III of CITES, and DD during the CAMP Workshop (Hussain 1999). Substantial research on their biology and population status is required to make informed decisions about their protection.
US Federal List: no special status
CITES: appendix iii
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
There are no known adverse effects of M. katiah on humans.
Members of the family Mustelidae are known for their ferocity and aggression. Mustela kathiah has been referred to as a hyperactive bundle of concentrated predatory energy (Jha, 1999).
The dorsal surfaces of the pelt, including the tail, are dark brown, while the ventral surfaces are yellowish. The tail is more than half the length of the head and body. The upper lip, chin and throat are a lighter yellow-white color. The foot pads are well developed and exposed. The soles of the hind feet are bald (Hussain 1999; Sterndale 1992). Head and body length is from 250 to 270 mm, tail length from 125 to 150 mm (Nowak, 1997).
Average mass: 1.56 kg.
Range length: 250 to 270 mm.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Longevity in M. katiah may be similar to that of other mustelids. A captive M. sibirica lived to an age of 8 years and 10 months. In the wild it is likely that mustelids live for several years after reaching adulthood.
Mustela kathiah prefers pine forests and is sometimes found above the timber line (Nowak and Paradiso 1983).
Range elevation: 1,800 to 4,000 m.
Habitat Regions: terrestrial
Terrestrial Biomes: forest ; mountains
Mustela kathiah is found from northern Pakistan to southeast China, and throughout southeast Asia (Hussain 1999).
Biogeographic Regions: palearctic (Native ); oriental (Native )
Yellow-bellied weasels eat mostly rodents such as mice, rats, and voles. They will also eat birds and small mammals (Nowak and Paradiso 1983; Jha 1999). Excellent sight, hearing, and sense of smell enables Mustela kathiah to easily track its prey. With its lean build, it is able to chase rats and mice in their burrows and kill them with a bite to the neck.
Animal Foods: birds; mammals
Primary Diet: carnivore (Eats terrestrial vertebrates)
It is likely that M. katiah acts to control rodent populations in the areas where it lives.
Yellow-bellied weasels are easily tamed and can be used to control rodents within human structures (Sterndale 1982).
Positive Impacts: controls pest population
The mating system and behavior of M. katiah is unknown.
Little is known about reproductive behavior of Mustela kathiah. A den is built in a hole in the ground or under rocks or logs (Jha, 1999). If reproductive behavior in M. katiah is like that of its close relative, M. erminea, then breeding occurs annually with mating occurring in late spring or early summer and implantation of fertilized eggs delayed until the following spring. Females are therefore pregnant for approximately 10 months but gestation time is closer to 1 month in duration. Births occur in April and May with litter sizes ranging from 3 to 18. Females may become sexually mature in their first summer, males will reach sexual maturity after 1 year of age (Nowak, 1997).
Breeding season: Late spring and early summer.
Range number of offspring: 3 to 18.
Average gestation period: 1 months.
Range weaning age: 6 to 8 weeks.
Range age at sexual or reproductive maturity (female): 3 to 12 months.
Range age at sexual or reproductive maturity (male): 3 to 12 months.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization (Internal ); viviparous ; delayed implantation
If reproduction in M. katiah is similar to that in M. erminea then young are blind and helpless at birth but increase in size rapidly until about 8 weeks of age, when they are capable of hunting on their own. Females care for their young in the den until they gain independence (Nowak, 1997).
Parental Investment: altricial ; female parental care
Ar gaerell kof melen (Mustela kathiah) zo ur c'higdebrer bihan e kerentiad ar mustelideged a vev e gevred Azia eus norzh Pakistan betek su Vietnam. Er rannvroioù meneziek e kaver anezhi, etre 1800 ha 4000 m.
Muzuliañ a ra ar gaerell kof melen war-dro 25 cm ha pouezañ war-dro 1,5 kg. Heñvel eo dre he feson ouzh kaerell Europa met gell-du eo he blevenn gant ur c'hof melen. Sklaeroc'h eo ar gouzoug hag ar min.
N'anavezer netra diwar-benn gouennadur ar gaerell kof melen. Krediñ a reer eo heñvel ouzh hini an erminig. En em vagañ a ra diwar krignerien ha tud bro-Nepal a vir anezhi en o zi da logota.
Ar gaerell kof melen (Mustela kathiah) zo ur c'higdebrer bihan e kerentiad ar mustelideged a vev e gevred Azia eus norzh Pakistan betek su Vietnam. Er rannvroioù meneziek e kaver anezhi, etre 1800 ha 4000 m.
La mostela de panxa groga (Mustela kathiah) és una espècie de mamífer de la família dels mustèlids. Viu a Bhutan, la Xina, l'Índia, Laos, Myanmar, Nepal, el Pakistan, Tailàndia, Vietnam i possiblement Taiwan.
La mostela de panxa groga (Mustela kathiah) és una espècie de mamífer de la família dels mustèlids. Viu a Bhutan, la Xina, l'Índia, Laos, Myanmar, Nepal, el Pakistan, Tailàndia, Vietnam i possiblement Taiwan.
Das Gelbbauchwiesel (Mustela kathiah) ist eine in Asien lebende Raubtierart aus der Familie der Marder (Mustelidae).
Gelbbauchwiesel unterscheiden sich von anderen Wieseln durch den relativ langen Schwanz. Ihr Fell ist an der Oberseite dunkelbraun gefärbt, die Unterseite ist gelb. Die Lippen und die Kehle sind weißlich, ein weiteres Merkmal sind die unbehaarten Sohlen der Hinterbeine. Die Tiere erreichen eine Kopfrumpflänge von 25 bis 27 Zentimetern und eine Schwanzlänge von 13 bis 15 Zentimetern.
Gelbbauchwiesel sind in Gebirgsregionen von 1800 bis 4000 Metern Seehöhe in Asien beheimatet. Im nepalesischen Himalaya werden sie sogar noch in Höhen von 4.880 Höhenmetern angetroffen.[1] Ihr Verbreitungsgebiet erstreckt sich von der Himalaya-Region bis Südchina und Südostasien.
Wie die meisten Wiesel dürften auch Gelbbauchwiesel vorwiegend dämmerungs- oder nachtaktiv sein und einzelgängerisch leben. Ihr Baue finden sich unter Baumwurzeln, zwischen Felsblöcken, in Baumhöhlen und in aufgegebenen Bauen anderer Tierarten. Ihre Nahrung besteht vorwiegend aus Kleinsäugern wie Mäusen, Ratten und Wühlmäusen, daneben nehmen sie auch Vögel zu sich.
Gelbbauchwiesel werden in manchen Regionen als Heimtiere gehalten, da sie viele als Schädlinge eingeschätzte Nager verzehren. Die Art ist häufig und zählt nicht zu den bedrohten Arten.
Das Gelbbauchwiesel (Mustela kathiah) ist eine in Asien lebende Raubtierart aus der Familie der Marder (Mustelidae).
पिटोदार मलसाँप्रो नेपालमा पाइने एक प्रकारको जनावर हो ।
पीले-पेट वाला रासू या कथिया न्याल (अंग्रेज़ी: Yellow-bellied weasel) एक प्रकार का रासू है जो भूटान, भारत, नेपाल, चीन, म्यानमार, थाईलैंड, लाओस और वियतनाम के पहाड़ों में चीड़ के वनों में रहता है। रासू एक नेवले जैसे दिखने वाले जानवरों का समूह है। पीले-पेट रासूओं का नाम उनके पेट के पीले रंग से पड़ा है। इनके बदन का ऊपरी हिस्सा और इनकी दुम भूरी या ख़ाकी होती हैं। इनके शरीर लगभग 25-27 सेमी लम्बे और दुमें 12-15 सेमी लम्बी होती हैं। इनका वज़न 1.5 किलो के आसपास होता है।
पीले-पेट वाला रासू या कथिया न्याल (अंग्रेज़ी: Yellow-bellied weasel) एक प्रकार का रासू है जो भूटान, भारत, नेपाल, चीन, म्यानमार, थाईलैंड, लाओस और वियतनाम के पहाड़ों में चीड़ के वनों में रहता है। रासू एक नेवले जैसे दिखने वाले जानवरों का समूह है। पीले-पेट रासूओं का नाम उनके पेट के पीले रंग से पड़ा है। इनके बदन का ऊपरी हिस्सा और इनकी दुम भूरी या ख़ाकी होती हैं। इनके शरीर लगभग 25-27 सेमी लम्बे और दुमें 12-15 सेमी लम्बी होती हैं। इनका वज़न 1.5 किलो के आसपास होता है।
The yellow-bellied weasel (Mustela kathiah) is a species of weasel that inhabits pine forests in central and eastern Asia.
The species is named for its yellow-colored underbelly; the upperside of the body and the tail are of a dark brown. Body length is 9.8–10.6 inches (25–27 cm). The tail of 4.9–5.9 inches (12–15 cm) is about half as long as the body. Mean weight is about 3.3 pounds (1.5 kg).[2]
Two subspecies are recognized: M. k. caporiaccoi (de Beaux, 1935) and M. k. kathiah (Hodgson, 1835).[3]
The yellow-bellied weasel occurs in Bhutan, Burma, China, India, Laos, Nepal, Pakistan, Thailand and Vietnam. It inhabits forested habitats at elevations of 1,000–2,000 m (3,300–6,600 ft), but moves down to lower elevations in winter; in winter it may come down lower than 1,000 m.[1]
Yellow-bellied weasels eat birds, mice, rats, voles, and other small mammals.
Yellow-bellied weasels first build a den in the ground. Breeding occurs annually. Mating occurs in late spring or early summer. Females are pregnant for about ten months. The female gives birth to 3-18 kits in April or May. By the time the kits are eight weeks old, they are ready to go out and hunt on their own.
The yellow-bellied weasel (Mustela kathiah) is a species of weasel that inhabits pine forests in central and eastern Asia.
La comadreja de vientre amarillo o comadreja china (Mustela kathiah) es una especie de mamífero mustélido, que habita en Bután, China, India, Bangladés, Laos, Birmania, Nepal, Pakistán, Tailandia, Vietnam, y posiblemente Taiwán.
El pelaje de la superficie dorsal, incluyendo la cola, es negro marrón, mientras el vientre es amarillenta. La cola tiene más de la mitad de la longitud del cuerpo. El labio superior, mejillas y cuello tiene un color amarillo-blanco ligero. La longitud del cuerpo varía entre 250 y 270 mm, la longitud de la cola oscila entre 125 y 150 mm.[2]
La comadreja de vientre amarillo se alimenta de roedores como ratones, ratas y campañoles. También pueden comer pájaros y otros mamíferos pequeños. Posee una vista, oído y olfato excelentes, que le permite atrapar sus presas fácilmente. Por su constitución delgada es capaz de alcanzar las ratas y ratones en sus madrigueras a los cuales mata de una mordida en la nuca.[2]
La comadreja de vientre amarillo o comadreja china (Mustela kathiah) es una especie de mamífero mustélido, que habita en Bután, China, India, Bangladés, Laos, Birmania, Nepal, Pakistán, Tailandia, Vietnam, y posiblemente Taiwán.
Mustela kathiah Mustela generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Mustelinae azpifamilia eta Mustelidae familian sailkatuta dago.
Mustela kathiah Mustela generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Mustelinae azpifamilia eta Mustelidae familian sailkatuta dago.
Mustela kathiah
La Belette à ventre jaune, Mustela kathiah, est une espèce de belettes vivant en Asie. Elle fait partie de la famille des Mustelidae. Cette belette fait partie des dix-sept espèces de belettes formant le genre Mustela. Elle est classée LC (préoccupation mineure) sur la liste rouge de l'UICN[2].
La belette à ventre jaune mesure environ vingt-cinq centimètres. Le haut du corps est brun tandis que le bas est jaunâtre. C'est d'ailleurs de cette particularité que cette belette tire son nom[2].
Cette espèce se trouve dans le nord du Pakistan, au Sud-est de la Chine et dans toute l'Asie du Sud mais principalement au Bhoutan, en Inde, au Laos, au Myanmar, au Népal, en Thaïlande et au Vietnam.
La belette à ventre jaune vit principalement dans les forêts de pins et peut grimper très haut dans ces arbres.
Le comportement de la belette à ventre jaune est similaire à celui de sa cousine l'hermine. L'accouplement a lieu vers fin mai ou début juin. Le temps de gestation est d'environ dix mois et vers fin avril début mai, la femelle donnera naissance à ses petits (de trois petits à dix-huit petits). Les petits pourront chasser seul au bout de huit semaines. Les mâles atteindront leur maturité sexuelle vers l'âge d'un an.[2]
La belette à ventre jaune est un animal carnivore. Elle se nourrit principalement de petits rongeurs tels que des rats ou des souris. Cependant, la belette à ventre jaune n'hésite pas à se nourrir d'oiseaux. Ses sens sont très développés ce qui lui permet de suivre très facilement sa proie. Son corps souple lui permet de rentrer dans le terrier de ses proies afin de les tuer.[2]
D'après la classification officielle, l'ITIS reconnaît deux sous-espèces différentes de belette à ventre jaune :
Selon BioLib (9 novembre 2017)[3], Catalogue of Life (9 novembre 2017)[4] et Mammal Species of the World (version 3, 2005) (9 novembre 2017)[5] :
Mustela kathiah
La Belette à ventre jaune, Mustela kathiah, est une espèce de belettes vivant en Asie. Elle fait partie de la famille des Mustelidae. Cette belette fait partie des dix-sept espèces de belettes formant le genre Mustela. Elle est classée LC (préoccupation mineure) sur la liste rouge de l'UICN.
La donnola dal ventre giallo (Mustela kathiah Hodgson, 1835) è un carnivoro asiatico della famiglia dei Mustelidi.
La donnola dal ventre giallo si differenzia dalle altre donnole per avere una coda relativamente lunga. Presenta un mantello di colore marrone scuro sulle regioni superiori e giallo su quelle inferiori. Labbra e gola sono biancastre; un'altra caratteristica peculiare della specie è quella di avere le piante delle zampe posteriori prive di peli. Ha una lunghezza testa-corpo di 25–27 cm e una coda di 13–15 cm[2].
La donnola dal ventre giallo vive nelle regioni montuose asiatiche ad altitudini comprese tra i 1800 e i 4.000 m. Nell'Himalaya nepalese è stata rinvenuta anche a 4.880 m di quota[3]. Il suo areale si estende dalla regione himalayana fino alla Cina meridionale e al Sud-est asiatico[1].
Come la maggior parte delle donnole, anche quella dal ventre giallo conduce vita prevalentemente crepuscolare o notturna ed è probabilmente solitaria. Le sue tane sono state trovate sotto le radici degli alberi, tra le rocce, nelle cavità degli alberi e nelle dimore abbandonate da altri tipi di animali. La sua dieta consiste principalmente da piccoli mammiferi come topi, ratti e arvicole, ma cattura anche uccelli[2].
Gli studiosi riconoscono due sottospecie[4]:
In alcune regioni la donnola dal ventre giallo viene tenuta come un animale da compagnia, perché consuma un gran numero di roditori ritenuti nocivi. È piuttosto comune e non figura tra le specie in via di estinzione[1].
La donnola dal ventre giallo (Mustela kathiah Hodgson, 1835) è un carnivoro asiatico della famiglia dei Mustelidi.
Dzeltenvēdera zebiekste (Mustela kathiah) ir neliels sermuļu dzimtas (Mustelidae) plēsējs. Dzīvo Butānas, Ķīnas, Indijas, Bangladešas, Laosas, Birmas, Nepālas, Pakistānas, Taizemes, Vjetnamas un, iespējams, Taivānas teritorijās.[1]
Dzeltenvēdera zebiekste ir iecienījusi priežu mežus kalnos 1800—4000 metrus virs jūras līmeņa. Reizēm to var sastapt arī augstāk kalnos, kur meži jau ir beigušies.[2]
Dzeltenvēdera zebiekste kā visas zebiekstes ir divkrāsaina; visa ķermeņa augšpuse, asti ieskaitot, ir tumši brūna, bet pavēdere un pakakle atbilstoši savam nosaukumam ir dzeltena. Augšlūpa un pazode ir gaišāk dzeltena vai gandrīz balta. Aste ir vidēji gara, biezi matota, bet ne kupla. Ķermeņa garums ir 25—27 cm, astes garums 12,5—15 cm, vidējais svars 1,5 kg.[2] Dzeltenvēdera zebiekstes zīmējumu var apskatīt šeit[novecojusi saite].
Kā visi sermuļu dzimtas dzīvnieki dzeltenvēdera zebiekste ir vientuļniece un nometniece, aktīva nakts laikā. Migu zebiekste ierīko alā zem zemes vai zem akmeņiem, vai kritušiem kokiem. Par dzeltenvēdera zebiekstes pārošanās ieradumiem un mazuļu audzināšanu nekas nav zināms.[2] Bet pastāv uzskats, ka tas ir tāpat kā sermuļiem.[2]
Dzeltenvēdera zebiekste galvenokārt medī grauzējus, kā peles, žurkas un strupastes. Bet barojas arī ar putniem, to olām un citiem sīkiem dzīvniekiem. Pateicoties savam slaidajam un lokanajam ķermenim, grauzējus dzeltenvēdera zebiekste medī upuru alās, tos nogalinot, iekožoties kaklā.[2]
Dzeltenvēdera zebiekste (Mustela kathiah) ir neliels sermuļu dzimtas (Mustelidae) plēsējs. Dzīvo Butānas, Ķīnas, Indijas, Bangladešas, Laosas, Birmas, Nepālas, Pakistānas, Taizemes, Vjetnamas un, iespējams, Taivānas teritorijās.
Dzeltenvēdera zebiekste ir iecienījusi priežu mežus kalnos 1800—4000 metrus virs jūras līmeņa. Reizēm to var sastapt arī augstāk kalnos, kur meži jau ir beigušies.
De geelbuikwezel (Mustela kathiah) is een zoogdier uit de familie van de marterachtigen (Mustelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Hodgson in 1835.
Dit dier heeft een bruinachtige vacht met een opvallende gele buik. Hij heeft een langgerekt lichaam, korte pootjes en een gemiddeld lange staart.
Deze uitermate snelle en lenige dieren voeden zich hoofdzakelijk met kleine zoogdieren.
De soort komt voor in Birma, China, Nepal en Pakistan in holten en gaten onder boomwortels, onder grote stenen, in rotsspleten of in holen van onder de grond levende dieren.
Bronnen, noten en/of referentiesDe geelbuikwezel (Mustela kathiah) is een zoogdier uit de familie van de marterachtigen (Mustelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Hodgson in 1835.
Multimedia w Wikimedia Commons Łasica żółtobrzucha[3] (Mustela kathiah) – gatunek małego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae). Zamieszkuje lasy sosnowe Bhutanu, Chin, Indii, Laosu, Mjanmy, Nepalu, Tajlandii i Wietnamu. W Czerwonej Księdze IUCN oznaczono go jako gatunek najmniejszej troski. Nazwa pochodzi od zabarwionego na żółto brzucha zwierzęcia.
Grzbiet i ogon ciemno brązowe, górna warga, policzki i podgardle żółtobiałe. Długość ciała 25-27 cm, ogon 12.5-15 cm. Długość ogona równa około połowie długości ciała. Waga około 1.5 kg.
Łasice żółtobrzuche żywią się ptakami, myszami, szczurami, i innymi małymi ssakami.
Rozmnażanie łasic żółtobrzuchych jest podobne do blisko im pokrewnych gronostajów (Mustela erminea). Łasice żółtobrzuche przygotowują najpierw norę. Okres godowy późną wiosną lub wczesnym latem, ale implantacja zarodka następuje dopiero na wiosnę następnego roku, w rezultacie czego ciąża trwa 10 miesięcy. Samica rodzi 3-18 młodych w kwietniu lub maju. W wieku 8 tygodni młode są gotowe opuścić gniazdo i polować samodzielnie a dojrzałość płciową osiągają w wieku 3 do 12 miesięcy[4].
Łasica żółtobrzucha (Mustela kathiah) – gatunek małego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae). Zamieszkuje lasy sosnowe Bhutanu, Chin, Indii, Laosu, Mjanmy, Nepalu, Tajlandii i Wietnamu. W Czerwonej Księdze IUCN oznaczono go jako gatunek najmniejszej troski. Nazwa pochodzi od zabarwionego na żółto brzucha zwierzęcia.
Grzbiet i ogon ciemno brązowe, górna warga, policzki i podgardle żółtobiałe. Długość ciała 25-27 cm, ogon 12.5-15 cm. Długość ogona równa około połowie długości ciała. Waga około 1.5 kg.
Łasice żółtobrzuche żywią się ptakami, myszami, szczurami, i innymi małymi ssakami.
Rozmnażanie łasic żółtobrzuchych jest podobne do blisko im pokrewnych gronostajów (Mustela erminea). Łasice żółtobrzuche przygotowują najpierw norę. Okres godowy późną wiosną lub wczesnym latem, ale implantacja zarodka następuje dopiero na wiosnę następnego roku, w rezultacie czego ciąża trwa 10 miesięcy. Samica rodzi 3-18 młodych w kwietniu lub maju. W wieku 8 tygodni młode są gotowe opuścić gniazdo i polować samodzielnie a dojrzałość płciową osiągają w wieku 3 do 12 miesięcy.
Mustela kathiah är ett rovdjur i familjen mårddjur. I Nepal utbildas halvtama individer till jakt på gnagare som är oönskade gäster i människornas byggnader.[2]
Djuret har mörkbrun ovansida och är gulaktig på undersidan, och skiljer sig från andra vesslor genom sin ganska långa svans. Förutom buken har läpparna, hakan och strupen en gulvit färg. Svansen är lika brun som ovansidan. Individerna blir 25 till 27 cm långa (huvud och bål), har en 12,5 till 15 cm lång svans och väger cirka 1,5 kg.[2]
Arten förekommer i bergsområden i Asien i regioner som ligger 1 000 till 5 200 meter över havet. Utbredningsområdet sträcker sig från södra Himalaya till södra Kina och Sydostasien. Habitatet utgörs främst av bergsskogar, av bergsängar, av buskskogar och av ökenliknande klippiga områden. I Vietnam hittades arten även i städsegröna skogar.[1]
Detta mårddjur är liksom sina släktingar aktiv på natten, lever utanför parningstiden ensam och har ett avgränsat revir. Arten jagar främst gnagare samt andra mindre ryggradsdjur som fåglar. Den har bra förmåga att följa sina byten in i boet. Mårddjuret har en egen lya som grävs själv i marken eller som är en naturlig hålighet under en klippa.[2]
Parningen sker under senare våren eller tidiga sommaren och sedan vilar de befruktade äggen cirka 10 månader innan den egentliga dräktigheten börjar. Dräktigheten varar ungefär en månad och sedan föds 3 till 18 ungar. Ungarna är i början blinda och helt beroende av modern. De diar sin mor 6 till 8 veckor och blir kort efteråt självständiga. Könsmognaden infaller för honor efter tre månader och för hanar efter ett år. Livslängden är okänd men antas vara lika som hos andra medlemmar av släktet Mustela.[2]
Wikimedia Commons har media som rör Mustela kathiah.
Mustela kathiah är ett rovdjur i familjen mårddjur. I Nepal utbildas halvtama individer till jakt på gnagare som är oönskade gäster i människornas byggnader.
Країни поширення: Бутан, Китай, Індія, Лаос, М'янма, Непал, Таїланд, В'єтнам.
У Гімалаях, цей вид знаходиться між висотами 1800 і 4000 м. Висотний кордон знизу ймовірно є 1000 метрів. Населяє соснові ліси, а також зустрічається вище межі лісу.
Голова і тіло довжиною 250–270 мм, хвіст довжиною 125–150 мм, вага 168–250 гр. Довжина хвоста більше половини, а іноді і майже дві третини довжини голови і тіла.
Верхні частини тіла темно-коричневі, низ тіла темно-жовтий. Край верхніх губ, підборіддя і трохи шиї білуваті. Подушечки добре розвинені й оголені.
Ведуть нічний спосіб життя, солітарні, територіальні. Поживою є птахи, яйця птахів, гризуни, ящірки, жаби, фрукти і комахи.
Спарювання відбувається в кінці весни або на початку літа. Пологи відбуваються в квітні і травні. Народжується від 3 до 18 дитинчат. Статева зрілість настає за рік.
Triết bụng vàng (tiếng Tày: đắc đon, danh pháp hai phần: Mustela kathiah) là loài thú thuộc chi Chồn. Loài này sống trong các khu rừng thông ở Bhutan, Trung Quốc, Ấn Độ, Lào, Myanma, Nepal, Thái Lan và Việt Nam. Lưng và đuôi triết bụng vàng có màu nâu sẫm. Loài này có chiều dài toàn thân 25–27 cm, đuôi dài 12,5–15 cm, cân nặng khoảng 1,5 kg.
Triết bụng vàng ăn chim, chuột và các loài thú nhỏ.
Hiện nay có 2 phân loài:
_fur_skins.jpg)
.png){kind=small}
Bài viết về các loài trong bộ thú ăn thịt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Triết bụng vàng (tiếng Tày: đắc đon, danh pháp hai phần: Mustela kathiah) là loài thú thuộc chi Chồn. Loài này sống trong các khu rừng thông ở Bhutan, Trung Quốc, Ấn Độ, Lào, Myanma, Nepal, Thái Lan và Việt Nam. Lưng và đuôi triết bụng vàng có màu nâu sẫm. Loài này có chiều dài toàn thân 25–27 cm, đuôi dài 12,5–15 cm, cân nặng khoảng 1,5 kg.
Triết bụng vàng ăn chim, chuột và các loài thú nhỏ.
Hiện nay có 2 phân loài:
Mustela kathiah caporiaccoi Mustela kathiah kathiah黃腹鼬（學名Mustela kathiah）屬於鼬科，是一種小型的食肉動物。牠們分佈於斯里蘭卡、華南及東南亞很多地區。
黃腹鼬的研究資料不多，只知道牠們是日行性，喜歡茂密的森林。牠們以捕食嚙齒類動物為主，但也會襲擊雀鳥及其他小動物。牠們行動速度快速，繁殖數量多。
这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
노랑배족제비(Mustela kathiah)는 족제비과에 속하는 포유류의 일종이다. 부탄과 중국, 인도, 라오스, 미얀마, 네팔, 타이, 베트남의 소나무 숲에서 발견된다. IUCN 적색 목록에 관심대상종(LC, Least Concern Species)으로 등록되어 있다. 노랑배족제비라는 이름은 배 아랫쪽이 노란색을 띠기 때문이다. 몸 끝 부분과 꼬리는 암갈색을 띤다. 몸길이는 25–27cm, 꼬리 길이는 12.5–15cm이다. 꼬리 길이는 몸길이의 약 절반 정도이다. 몸무게는 약 1.5kg이다. 먹이는 새, 생쥐, 들쥐, 밭쥐 그리고 작은 포유류 등이다. 연구자들은 노랑배족제비의 생식 행동이 북방족제비의 습성과 비슷할 것으로 추정하고 있다. 먼저, 노랑배족제비는 땅에 굴을 판다. 그리고 연중 번식을 하며, 짝짓기는 늦은 봄 또는 초여름에 한다. 암컷의 임신 기간은 약 10개월이다. 4~5월에 3~18마리의 새끼를 낳는다. 그리고 8주가 지나면 밖으로 나갈 준비가 되고, 사냥이 가능하다.
2종의 아종이 알려져 있다.
노랑배족제비(Mustela kathiah)는 족제비과에 속하는 포유류의 일종이다. 부탄과 중국, 인도, 라오스, 미얀마, 네팔, 타이, 베트남의 소나무 숲에서 발견된다. IUCN 적색 목록에 관심대상종(LC, Least Concern Species)으로 등록되어 있다. 노랑배족제비라는 이름은 배 아랫쪽이 노란색을 띠기 때문이다. 몸 끝 부분과 꼬리는 암갈색을 띤다. 몸길이는 25–27cm, 꼬리 길이는 12.5–15cm이다. 꼬리 길이는 몸길이의 약 절반 정도이다. 몸무게는 약 1.5kg이다. 먹이는 새, 생쥐, 들쥐, 밭쥐 그리고 작은 포유류 등이다. 연구자들은 노랑배족제비의 생식 행동이 북방족제비의 습성과 비슷할 것으로 추정하고 있다. 먼저, 노랑배족제비는 땅에 굴을 판다. 그리고 연중 번식을 하며, 짝짓기는 늦은 봄 또는 초여름에 한다. 암컷의 임신 기간은 약 10개월이다. 4~5월에 3~18마리의 새끼를 낳는다. 그리고 8주가 지나면 밖으로 나갈 준비가 되고, 사냥이 가능하다.
_fur_skins.jpg)
_fur_skins.jpg)
