Multimedia w Wikimedia Commons Norka europejska (Mustela lutreola) – gatunek ssaka z rodziny łasicowatych, dawniej spotykany w całej Europie. Poluje na małe ssaki, płazy, bezkręgowce i ptaki. Norka europejska została wytępiona w większej części Europy jeszcze przed sprowadzeniem norki amerykańskiej, większego oraz sprawniejszego od niej drapieżnika. W Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (z 2001 r.) gatunek ma status zanikłego na terenie Polski.
Nieliczne osobniki żyją w pewnych regionach Hiszpanii, Francji, Rumunii. W Polsce gatunek ten wyginął na początku XX wieku (ostatnio widziano norkę europejską w Warmii w 1926 r.). W Rosji norki europejskie nie przekraczają na wschód granicy Uralu. Obecnie nieliczne osobniki żyją jeszcze w innych krajach starego kontynentu. Norki europejskie żyją nad zarośniętymi zbiornikami wodnymi, w górach można je spotkać nawet na wysokości 1500 m.
Wyróżnia się siedem podgatunków norki europejskiej[3]:
W Polsce jest chroniona prawnie. Obowiązuje też zakaz umyślnego płoszenia lub niepokojenia norki europejskiej[4][5].
Norka europejska wyginęła w Polsce na początku XX w. W ten sposób prowadzona kilkadziesiąt lat później do hodowli norka amerykańska w żaden sposób nie mogła zagrozić norce europejskiej. Pochodzące z wypuszczeń radzieckich z lat 50. XX w. norki amerykańskie stanowią odrębną od hodowlanej populację (różnią się wielkością i umaszczeniem). Pochodzące z terenów byłego ZSRR norki przywędrowały do Polski zajmując pustą niszę ekologiczną po norce europejskiej[6].
Norka europejska (Mustela lutreola) – gatunek ssaka z rodziny łasicowatych, dawniej spotykany w całej Europie. Poluje na małe ssaki, płazy, bezkręgowce i ptaki. Norka europejska została wytępiona w większej części Europy jeszcze przed sprowadzeniem norki amerykańskiej, większego oraz sprawniejszego od niej drapieżnika. W Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (z 2001 r.) gatunek ma status zanikłego na terenie Polski.
