Plagiopyla is a genus of ciliates.[2] It includes nine species:[3][4]
https://academic.oup.com/zoolinnean/article-abstract/186/1/1/5095288==References==
Plagiopyla is a genus of ciliates. It includes nine species:
https://academic.oup.com/zoolinnean/article-abstract/186/1/1/5095288==References==
WoRMS (2009). "Plagiopylidae". World Ciliophora Database. World Register of Marine Species. Archived from the original on August 8, 2014. Retrieved June 1, 2010. T. Stoeck, W. Foissner & D. H. Lynn (2007). "Small-subunit rRNA phylogenies suggest that Epalxella antiquorum (Penard, 1922) Corliss, 1960 (Ciliophora, Odontostomatida) is a member of the Plagyopylea". Journal of Eukaryotic Microbiology. 54 (5): 436–442. doi:10.1111/j.1550-7408.2007.00283.x. PMID 17910688. S2CID 947032. R. Großkopf, P. H. Janssen & W. Liesack (March 1998). "Diversity and structure of the methanogenic community in anoxic rice paddy soil microcosms as examined by cultivation and direct 16S rRNA gene sequence retrieval". Applied and Environmental Microbiology. 64 (3): 960–969. Bibcode:1998ApEnM..64..960G. doi:10.1128/AEM.64.3.960-969.1998. PMC 106352. PMID 9501436. WoRMS (2009). "Plagiopyla Stein, 1860". World Ciliophora Database. World Register of Marine Species. Retrieved June 1, 2010.
Plagiopyla é un xénero de protozoos ciliados.[2] Comprende nove especies.[3][4]
Son anaerobios que se encontran en hábitats sapropélicos, que presentan hidroxenosomas en lugar de mitocondrias e asociacións simbióticas con arqueas metanóxenas do xénero Methanolobus, que parece que é o que lles permite vivr nos seus ambientes anóxicos e mellora a súa taxa de crecemento. Os simbiontes metanóxenos están situados en grupos entre os hidroxenosomas. P. frontata pode chegar a ter 3.000 metanóxenos endosimbiontes por célula, os cales se benefician atopando refuxio no ciliado, evitando a competición con bacterias redutoras de sulfato, evitando o contacto co oxíxeno e aproveitando no seu metabolismo o hidróxeno dos hidroxenosomas. A división do metanóxeno é sincrónica coa do ciliado. Pódense cultivar os Plagiopyla utilizando bacterias illadas do seu medio ou de cepas cultivadas. O seu nome procede do grego plagios, oblícuo, e pylon, porta, cancela, o que fai referencia á súa abertura oral oblicua coas paredes cubertas de extensións das súas cinetias somáticas. Poden encontrarse en sedimentos e poden estender a súa distribución ascendendo pola columna de auga cando cambia a oxiclina ao longo das estacións. Aliméntanse de bacterias e poden consumir ata 4.000 bacterias por hora (o que non é moito comparado con outros ciliados) e a súa taxa de crecemento no laboratorio é lenta, un 25% da típica nos ciliados aerobios (e na natureza é máis lenta), polo que non son moi abundantes nos seus hábitat.[5]
Plagiopyla é un xénero de protozoos ciliados. Comprende nove especies.
Son anaerobios que se encontran en hábitats sapropélicos, que presentan hidroxenosomas en lugar de mitocondrias e asociacións simbióticas con arqueas metanóxenas do xénero Methanolobus, que parece que é o que lles permite vivr nos seus ambientes anóxicos e mellora a súa taxa de crecemento. Os simbiontes metanóxenos están situados en grupos entre os hidroxenosomas. P. frontata pode chegar a ter 3.000 metanóxenos endosimbiontes por célula, os cales se benefician atopando refuxio no ciliado, evitando a competición con bacterias redutoras de sulfato, evitando o contacto co oxíxeno e aproveitando no seu metabolismo o hidróxeno dos hidroxenosomas. A división do metanóxeno é sincrónica coa do ciliado. Pódense cultivar os Plagiopyla utilizando bacterias illadas do seu medio ou de cepas cultivadas. O seu nome procede do grego plagios, oblícuo, e pylon, porta, cancela, o que fai referencia á súa abertura oral oblicua coas paredes cubertas de extensións das súas cinetias somáticas. Poden encontrarse en sedimentos e poden estender a súa distribución ascendendo pola columna de auga cando cambia a oxiclina ao longo das estacións. Aliméntanse de bacterias e poden consumir ata 4.000 bacterias por hora (o que non é moito comparado con outros ciliados) e a súa taxa de crecemento no laboratorio é lenta, un 25% da típica nos ciliados aerobios (e na natureza é máis lenta), polo que non son moi abundantes nos seus hábitat.
플라기오피라속(Plagiopyla)는 섬모충류 속의 하나이다.[1] 9종으로 이루어져 있다.[2][3]
