Enkiant (Enkianthus) – rodzaj roślin należących do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Tworzy klad bazalny w obrębie rodziny. Obejmuje w zależności od ujęcia od ok. 12 do 17 gatunków[3]. Rośliny te występują w Azji Wschodniej na obszarze od Himalajów do Japonii i Półwyspu Indochińskiego. W Chinach rośnie 7 gatunków, w tym cztery endemity[4]. W Japonii dziko występują trzy gatunki rodzime[3]. Kilka gatunków z tego rodzaju uprawianych jest jako rośliny ozdobne i wyhodowano ich szereg kultywarów[3]. W klimacie chłodniejszym (np. w Polsce) w uprawie spotykany jest niemal wyłącznie enkiant dzwonkowaty[5]. Enkiant pięciokwiatowy jest w południowych Chinach popularną ozdobą w okresie noworocznym[6].
Rodzaj opisany został przez portugalskiego misjonarza jezuickiego – João de Loureiro w 1790 roku, w oparciu o badania, jakie prowadził podczas 30-letniego pobytu w Kochinchinie. Nazwę rodzajową utworzył z greckich słów enkyos (= być brzemienną, w ciąży) i anthos (=kwiat)[3].
Jedyny, współczesny gatunek podrodziny Enkianthoideae Kron, Judd & Anderberg w obrębie rodziny wrzosowatych Ericaceae. Rodzina ta ma pozycję bazalną w obrębie rodziny[1]. W obrębie rodzaju wyróżnia się cztery sekcje: Andromedina (E. nudipes, E. subsessilis), Enkiantella (E. chinensis, E. deflexus, E. pauciflorus, E. ruber), Enkianthus (E. perulatus, E. quinqueflorus, E. serotina, E. serrulatus) i Meisteria (E. campanulatus, E. cernuus). Podział na gatunki jest jednak zmienny u różnych autorów i ich liczba waha się od 12 do 17[3].
Rośliny te najlepiej rosną w miejscach dobrze nasłonecznionych, ewentualnie w półcieniu. Najlepiej rosną na glebach wilgotnych, kwaśnych i przepuszczalnych. Znoszą okresowe susze, ale w takich przypadkach na stanowiskach nasłonecznionych cierpią od oparzeń[3].
Rośliny łatwo rozmnażają się z siewu nasion, trudniej z sadzonek. Dla zachowania cech kultywarów konieczne jest rozmnażanie za pomocą sadzonek pozyskiwanych późną wiosną lub na początku lata. Konieczne jest stosowanie ukorzeniaczy[3].
Enkiant (Enkianthus) – rodzaj roślin należących do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Tworzy klad bazalny w obrębie rodziny. Obejmuje w zależności od ujęcia od ok. 12 do 17 gatunków. Rośliny te występują w Azji Wschodniej na obszarze od Himalajów do Japonii i Półwyspu Indochińskiego. W Chinach rośnie 7 gatunków, w tym cztery endemity. W Japonii dziko występują trzy gatunki rodzime. Kilka gatunków z tego rodzaju uprawianych jest jako rośliny ozdobne i wyhodowano ich szereg kultywarów. W klimacie chłodniejszym (np. w Polsce) w uprawie spotykany jest niemal wyłącznie enkiant dzwonkowaty. Enkiant pięciokwiatowy jest w południowych Chinach popularną ozdobą w okresie noworocznym.
Rodzaj opisany został przez portugalskiego misjonarza jezuickiego – João de Loureiro w 1790 roku, w oparciu o badania, jakie prowadził podczas 30-letniego pobytu w Kochinchinie. Nazwę rodzajową utworzył z greckich słów enkyos (= być brzemienną, w ciąży) i anthos (=kwiat).
