Pterocarya rhoifolia Sieb. & Zucc.

Skrzydłorzech japoński (Pterocarya rhoifolia Siebold & Zucc.) – gatunek drzewa z rodziny orzechowatych. Występuje naturalnie w Japonii (jest tam jednym z najwyższych drzew)^[3][4] oraz we wschodniej części prowincji Szantung we wschodnich Chinach^[5]. Rośnie w lasach nad strumieniami i rzekami, często jako dominant w różnych zespołach łęgowych^[6].

Długie zwisające owocostany

Kora

Morfologia

Pokrój

Na stanowiskach naturalnych dorasta do 30 m wysokości^[5], lecz w Polsce jedynie do 10 m^[4]. Ma szeroką koronę^[3].

Pąki

Pąki posiadają 2 bądź 3 ciemnobrązowe łuski, które opadają podczas zimy^[3].

Liście

Liście nieparzystopierzaste o długości zwykle do 25 cm, rzadko do 40 cm^[5]. Składają się listków w liczbie od 11 do 21, osadzonych na krótkich ogonkach – do 1,5 mm długości (tylko listek końcowy osadzony na ośce o długości 1,5 do 2 cm). Listki owalne do lancetowatych, o nasadzie klinowatej lub zaokrąglonej, na końcu długo zaostrzone. Osiągają od 6 do 12 cm długości i 1,5 do 4 cm szerokości. Bardzo drobno owłosione od spodu, niekiedy jedynie z kępkami włosków w kątach nerwów. Ogonki liściowe są obłe, o długości 3–7 cm, omszone i nie oskrzydlone^[3][5].

Kwiaty

Drobne, zebrane w długie, zwisające kłosy o długości 20–30 cm (rzadko do ok. 50 cm) i owłosionej osi^[5].

Owoce

Gładkie orzeszki o średnicy 8–9 mm z dwoma półokrągłymi skrzydełkami^[5].

Gatunki podobne

Przypomina skrzydłorzecha kaukaskiego, od którego odróżniają go odpadające na początku zimy łuski okrywające pąki i węższe skrzydełka na orzeszkach^[4].

Biologia

Fanerofit. Preferuje stanowiska w pełnym nasłonecznieniu. Roślina szybkorosnąca. Dobrze rośnie na glebie kwaśnej bądź obojętnej. Jest mrozoodporny (6B-8B strefa mrozoodporności), lecz może być uszkadzany przez późne przymrozki. Źle znosi suszę^[4][7]. Kwitnie w maju, owocuje od czerwca do lipca^[5]. Osiąga wiek ok. 150 lat^[6].

Przypisy