Hemimycena gracilis es una especie de hongo basidiomiceto de la familia Mycenaceae, del orden Agaricales.[1]
Hemimycena gracilis es una especie de hongo basidiomiceto de la familia Mycenaceae, del orden Agaricales.
Białogrzybówka igłowa (Hemimycena gracilis (Quél.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi [1].
Po raz pierwszy takson ten został zdiagnozowany przez L. Quela w 1881 r. jako Omphalia gracilis, do rodzaju Hemimycena przeniósł go R. Singer w 1943 r[1]. Niektóre synonimy naukowe[2]:
Polską nazwę nadał Władysław Wojewoda w 2003[3].
Średnica 5-8 mm, kształt półkulisty lub wypukły. Środek lekko załamany lub z garbkiem. Brzeg nieco karbowany. Jest higrofaniczny, promieniście prążkowany niemal do środka. Powierzchnia biała, drobno owłosiona[4].
Rzadkie, nieco zbiegające, dobrze rozwinięte, białe, drobno owłosione[4].
Wysokość 20-35 mm, grubość 0,5-1 mm, nitkowaty. Powierzchnia niemal naga (drobne włoski tylko w górnej części), biała[4].
Zarodniki cylindryczne o rozmiarach 10.8-13.8 × 2.7-3 μm, cienkościenne, szkliste. Podstawki o rozmiarach 20-25 × 7-8 μm, 4-zarodnikowe, wąsko zgrubiałe. Cheilocystydy o rozmiarach 20-33 × 4-7 μm, wąskozgrubiałe, cylindryczne, wrzecionowate lub nieregularne, cienkościenne i bezbarwne. Pleurocystyd brak. Kaulocystydy o rozmiarach 13-20 × 3-5,5 μm, zmienne w kształcie, nieregularne lub wrzecionowate, często z naroślami, bezbarwne, lekko grubościenne, czasem z kapturkiem śluzowym na wierzchołku. Strzępki zewnętrznej warstwy owocnika promieniście ułożone, bezbarwne, cienkościenne, cylindryczne, o szerokości 4-8 mikrometrów, z licznymi, szerokimi i rozgałęzionymi naroślami oraz cystydiolami o długości 3- 15 μm i szerokości 3,5 μm. Na strzępkach występują sprzążki[4].
Występowanie tego gatunku opisano tylko w Europie i Ameryce Północnej[5]. W Polsce występuje w górskich lasach iglastych i mieszanych[3].
Saprotrof. Rozwija się w miejscach wilgotnych, wśród mchów, na resztkach organicznych, często na igłach drzew leżących wśród mchów, głównie pod świerkami i jodłami Owocniki wytwarza od maja do września[3].
W Polsce występuje około 10 podobnych gatunków białogrzybówek. Względnie łatwo można odróżnic tylko białogrzybówkę gipsową (Hemimycena cucullata), gdyż jest największa wśród wszystkich (kapelusz o średnicy do 3 cm) i ma gęste blaszki. Wszystkie pozostałe są drobne (kapelusz o średnicy poniżej 1,5 cm). Pomocne w rozróżnieniu gatunków może być miejsce ich występowania, niektóre da się odróżnić po cechach budowy widocznych gołym okiem, czasami jednak niezbędne jest badanie mikroskopowe[6].
Białogrzybówka igłowa (Hemimycena gracilis (Quél.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae).
Hemimycena gracilis je grzib[8], co go nojprzōd ôpisoł Lucien Quélet, a terŏźnõ nazwã doł mu Rolf Singer 1943. Podle Catalogue of Life[9][10] nŏleży Hemimycena gracilis i zorty Hemimycena, i familije Mycenaceae,[9][10].
Hemimycena gracilis je grzib, co go nojprzōd ôpisoł Lucien Quélet, a terŏźnõ nazwã doł mu Rolf Singer 1943. Podle Catalogue of Life nŏleży Hemimycena gracilis i zorty Hemimycena, i familije Mycenaceae,.
