Guidance for identification
Der Blauende oder Blaue Saftporling (Cyanosporus caesius[1], Syn.: Postia caesia, Oligoporus caesius, Spongiporus caesius) ist eine Pilzart aus der Familie der Stielporlingsverwandten.
Der Fruchtkörper ist konsolenförmig und bildet keinen Stiel aus. Er wird 2–6 cm groß und besitzt eine filzig-zottige Oberseite. Sie ist weißlich gefärbt und weist blaue Bereiche auf, die die Oberfläche stellenweise oder ganz überziehen können. Berührte Stellen färben sich ebenfalls blau. An der Unterseite befinden sich kleine weißbläuliche Poren. Sie sind erst unregelmäßig rundlich geformt, schließlich labyrinthisch aufgerissen. Das Sporenpulver erscheint etwas bläulich. Die Hutkante ist relativ scharf. Das Fleisch ist weichfaserig sowie saftig-wässrig. Es ist weiß gefärbt, aber oft bläulich durchzogen.
Die Sporen sind farblos, glatt und besitzen oft zwei kleine Öltropfen; sie messen 4–5,5 × 1,5–2 µm.[2]
Der Blauende Saftporling durch seine deutliche blaue Farbe und das Wachstum vorwiegend an Nadelholz charakterisiert. Ähnlich sieht der Fastblaue Saftporling (Cyanosporus subcaesius) aus. Er ist etwas schwächer gefärbt und wächst vorrangig an Laubholz. Sicher lässt er sich jedoch nur anhand der etwas schmaleren Sporen (4–5,5 × 1–1,5 µm) ohne Öltropfen identifizieren.[2]
Der Blauende Saftporling ist vor allem in Fichte-, Kiefern- und gemischten Nadelbaumforsten, in entsprechenden naturnahen Beständen sowie in Fichten-Tannen- und Fichten-Tannen-Buchen-Wäldern zu finden. Nur gelegentlich ist er in anderen Beständen zu finden. Dort wächst er an abgestorbenen und verletzten Stämmen (dort vorzugsweise an den Stammbasen) sowie an größeren Ästen. Darüber hinaus ist der Pilz oft an lagerndem Holz anzutreffen. Das besiedelte Substrat befindet sich dabei in der späten Initial- bis zur Finalphase der Vermorschung. Das Wirtsspektrum umfasst Nadelholz, in 80 % der Fälle Fichte. Nur selten wird Laubholz besiedelt.
Die Fruchtkörper erscheinen ab Ende Juli. Die Sporenbildung setzt jedoch erst Herbst ein, wenn die mittlere Temperatur unter 10 °C gefallen ist. Der Prozess wird etwa 8–10 Wochen später mit dem Einsetzen von Dauerfrösten beendet. Mitunter lassen sich überständige Exemplare noch bis zur erneuten Fruchtkörperbildung beobachten.
Der Blauende Saftporling ist in der Holarktis in Nordamerika (Kanada, USA, Mexiko), Europa (inkl. Madeira, Azoren), Nordafrika (Marokko) und Asien (Kleinasien, Kaukasus, Sibirien, China, Korea, Japan) sowie in Mittel- und Südamerika (Jamaika, Argentinien), Zentralafrika (Kenia, Tansania) und Neuseeland verbreitet. In Europa ist er aus fast allen Ländern bekannt, fehlt aber offenbar in Island und Griechenland. Das Gebiet reicht vom Mittelmeer bis zu den Hebriden und in Norwegen bis zum 70. Breitengrad. Nach Osten reichen die Vorkommen bis zum Ural und dem Kaukasus.
In Deutschland ist der Pilz von den Küstenregionen bis in die Hochlagen der Mittelgebirge weit verbreitet. Er konnte sich vor allem durch die Umstellung von natürlichen Wäldern in bewirtschaftete Nadelholzforste bzw. deren Ausweitung auf die Lagen im Hügel- und Tiefland ausbreiten.
Der Blauende oder Blaue Saftporling (Cyanosporus caesius, Syn.: Postia caesia, Oligoporus caesius, Spongiporus caesius) ist eine Pilzart aus der Familie der Stielporlingsverwandten.
De blauwe kaaszwam (Postia caesia, synoniemen: Tyromyces caesius, Spongiporus caesius, Oligoporus caesius) is een schimmel uit de familie Polyporaceae. De soort komt vrij algemeen voor op stobben van naaldbomen en is eenjarig. De Blauwe kaaszwam is 1-6 cm breed en 0,3-1 cm dik. De kleur is in het jonge stadium wit en kleurt op oudere leeftijd blauwgrijs.
De sporen zijn 4-5 x 1,3-2 µm groot, cilindrisch en lichtgebogen. De sporenafdruk heeft een grijsblauwe kleur.
De blauwe kaaszwam (Postia caesia, synoniemen: Tyromyces caesius, Spongiporus caesius, Oligoporus caesius) is een schimmel uit de familie Polyporaceae. De soort komt vrij algemeen voor op stobben van naaldbomen en is eenjarig. De Blauwe kaaszwam is 1-6 cm breed en 0,3-1 cm dik. De kleur is in het jonge stadium wit en kleurt op oudere leeftijd blauwgrijs.
De sporen zijn 4-5 x 1,3-2 µm groot, cilindrisch en lichtgebogen. De sporenafdruk heeft een grijsblauwe kleur.
Oligoporus caesius
Capel fin-a a 6 cm., biancastr e peui bleu, feltrà. Sota al capel a l'é da biancastr a bleu, da 3 a 4 përtus për mm. A l'é ëdcò ciamà "Oligoporus caesius".
A chërs dzora a bòsch ëd conìfere.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A l'ha gnun antëress alimentar.
Postia caesia (Schaeff. : Fr.) P. Karsten
Drobnoporek modry, białak modry (Postia caesia (Schrad.) P. Karst. ) – gatunek grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Postia, Fomitopsidaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1794 r. Schrader nadając mu nazwę Boletus caesius. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1881 r. Karsten, przenosząc go do rodzaju Postia[1].
Synonimów naukowych jest ponad 40. Niektóre z nich[2]:
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był także jako białak modry i żagiew modra[3]. W opracowaniach mykologicznych i atlasach grzybów często używana jest nazwa białak modry nadana przez Stanisława Domańskiego w 1967 r[4][5].
Jednoroczny. Do podłoża przyrasta bokiem. Średnica 1-5 cm, wyjątkowo do 8 cm, szerokość 0,3-1 cm, kształt konsolowaty i czasami pogrubiony u nasady, rzadziej rozpostarto-odgięty. Brzeg cienki falisty i nieco podwinięty. Powierzchnia filcowata, chropowata lub włochata, słabo pręgowana. Na starszych owocnikach pojawia się charakterystyczna siateczka. Młode owocniki są białe, po dotknięciu zmieniają kolor na niebieskoszary do ciemnoszarego, starsze owocnik cały czas mają kolor od niebieskoszarego do ciemnoszarego[4]. Brzeg owocnika (strefa przyrostu) pozostaje cały czas biały[5].
Rurkowaty o barwie od białej do szaroniebieskiej. Po dotknięciu sinieje. Rurki mają długość 0,5-4,5 mm i czasami zbiegają po podłożu. Pory mają średnicę 0,15-0,3 mm, wyjątkowo 0,4 mm, na 1 mm mieści się ich 3-4. Mają kształt od okrągłego do kanciastego i niebieskawe brzegi, u starszych owocników poszarpane[4].
Białawy, po uszkodzeniu siniejący, słabo strefowany i dość twardy. Smak i zapach niewyraźny[5].
Niebieskoszary. Zarodniki cylindryczne, nieco wygięte, bezbarwne, o gładkiej powierzchni i z 2 kroplami. Rozmiar 3,5-5,5 x 1-1,5 μm[5].
Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Nowej Zelandii[6].
Rośnie w lasach iglastych i mieszanych, przede wszystkim w górach, na niżu dużo rzadziej[4]. Spotkać go można głównie na świerku pospolitym, jodle pospolitej i sośnie zwyczajnej. Notowano go także na uprawianych jako rośliny ozdobne gatunkach jodły: jodle olbrzymiej i Abies nordmanniana[3], rzadziej na drzewach liściastych (na buku i grabie). Czasami występuje także na konstrukcjach drewnianych. Jest dość częsty[4].
Grzyb niejadalny. Jest głównie saprotrofem rozwijającym się na martwym drewnie, czasami jednak rośnie również na ranach drzew i drzewach osłabionych, wywołując średnio intensywną brunatną zgniliznę drewna[4].
Jest wiele gatunków nadrzewnych grzybów o białych owocnikach, stąd też może być trudne odróżnienie młodych, białej barwy owocników drobnoporka modrego lub starszych, ale nietypowo ubarwionych na brunatno. Łatwo jednak odróżnić go próbą dotykową; owocnik drobnoporka modrego sinieje po dotknięciu[4].
.JPG)
Drobnoporek modry, białak modry (Postia caesia (Schrad.) P. Karst. ) – gatunek grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).
Postia caesia (Schrad.) P.Karst., 1881
По́стия синева́то-се́рая, или се́ро-голуба́я, также олиго́порус синевато-серый (лат. Póstia caésia) — вид грибов, входящий в род Постия (Postia) семейства Фомитопсисовые (Fomitopsidaceae). Широко распространённый сапротроф, произрастающий на древесине хвойных деревьев.
Плодовые тела недолговечные, шляпочные, сидячие, иногда срастающиеся боками, половинчатой формы, с широкой распростёртой частью, сравнительно мягкие, мясистые, обычно около 1×2×1 см. Верхняя поверхность шляпки белая, с голубоватыми участками или пятнами, при прикосновении более интенсивно голубеющая, у молодых грибов покрытая щетинистым опушением, затем оголяющаяся. Мякоть влажная, мягкая, белая, на воздухе слабо голубеющая, сереющая или зеленеющая. Запах имеется, вкус пресный.
Гименофор трубчатый, белого, сероватого или голубоватого цвета, при надавливании приобретающий более интенсивную окраску. Поры угловатые, у старых грибов неправильной формы.
Гифальная система мономитическая. Гифы тонко- или толстостенные, ветвящиеся, неокрашенные, в траме переплетающиеся, в гименофоре параллельные. Базидии двух- или четырёхспоровые, 12—20×4—6 мкм. Споры цилиндрические или аллантоидные, неокрашенные, обычно неамилоидные 4—6×1,5—2 мкм.
Постия не содержит каких-либо ядовитых веществ, однако его жёсткие тонкие плодовые тела не дают причислять её к съедобным грибам.
Известно несколько близких видов, отличающихся в основной по микроскопическим признакам и экологии. Постия синевато-сероватая отличается не синеющими при прикосновении плодовыми телами. Постия ольховая произрастает на ольхе.
Постия — космополит с очень широким ареалом. В России известна во всех регионах от Европейской части до Дальнего Востока
Постия синевато-серая — сапротроф, произрастающий на мёртвой древесине различных хвойных пород (Abies, Juniperus, Larix, Picea, Pinus), в виде исключения — на лиственных. Вызывает бурую гниль. Плодовые тела образуются в конце лета.
Постия синевато-серая была впервые описана Генрихом Адольфом Шрадером в 1794 году в сборном роде грибов с трубчатым гименофором. В 1821 году переведена Э. М. Фрисом в более узкий род древесных трубчатых грибов. В 1881 году помещена Петером Адольфом Карстеном в род Postia.
По́стия синева́то-се́рая, или се́ро-голуба́я, также олиго́порус синевато-серый (лат. Póstia caésia) — вид грибов, входящий в род Постия (Postia) семейства Фомитопсисовые (Fomitopsidaceae). Широко распространённый сапротроф, произрастающий на древесине хвойных деревьев.
灰藍寡孔菌，屬多孔菌科一種，是木棲腐生的中小型菇類。該菇類生長於如台灣等地之低中海拔林區，生長期間約是在春夏兩季之間。
