Der Kerosinpilz oder Dieselpilz (Amorphotheca resinae, Teleomorphe beziehungsweise Hormoconis resinae (Lindau) Arx & G.A. de Vries, Anamorphe) ist ein ubiquitärer Bodenpilz, der Kerosin abbauen kann.
Amorphotheca resinae ist ein Pilz, der in Treibstofftanks von Flugzeugen, Schiffen und anderen Fahrzeugen überleben kann. In freier Natur kommt er besonders unter Eiben (Taxus) vor. In den 1960er-Jahren wurde bekannt, dass er auch weltweit in Dieseltanks vorkommt. Er lebt großteils von n-Alkanen, aus denen er sowohl die lebensnotwendige Energie als auch den zum Aufbau von Kohlenhydraten benötigten Kohlenstoff bezieht. Dazu braucht er allerdings auch eine geringe Menge Wasser, um seine Sauerstoffversorgung zu sichern.
Für den Flugverkehr ist der Kerosinpilz mittlerweile ein ernst zu nehmendes Problem, da er durch sein starkes Wachstum zu Verstopfungen und durch die von ihm produzierten Fettsäuren zu Korrosion an den Treibstoffzufuhrsystemen führt. Auch die Schifffahrt ist betroffen, insbesondere die Sportschifffahrt, da die langen Ruhezeiten der Bootsmotoren auf vielen Sportbooten das Wachstum begünstigen können. Der Pilz verdrängt andere Mikroben in Treibstofftanks sehr effektiv.
Die Familie Amorphotecaceae mit der einzigen Art Amorphotheca resinae wird derzeit innerhalb der Schlauchpilze keiner Klasse oder Ordnung zugeordnet.[1]
Die Anamorphe der Art ist unter dem Namen Hormoconis resinae bekannt. Dies ist jedoch heute nur mehr ein Synonym für Amorphotheca resinae.[2]
Der Kerosinpilz oder Dieselpilz (Amorphotheca resinae, Teleomorphe beziehungsweise Hormoconis resinae (Lindau) Arx & G.A. de Vries, Anamorphe) ist ein ubiquitärer Bodenpilz, der Kerosin abbauen kann.
Amorphotheca resinae is an ascomycete fungus of the family Amorphothecaceae which is known to thrive in environments containing alkanes (and water), like aviation fuel, from which it derives its trivial name 'kerosene fungus'.[1][2][3] As such it belongs to the heterogenous group of microbial contaminants of diesel fuel.
Amorphotheca resinae is an ascomycete fungus of the family Amorphothecaceae which is known to thrive in environments containing alkanes (and water), like aviation fuel, from which it derives its trivial name 'kerosene fungus'. As such it belongs to the heterogenous group of microbial contaminants of diesel fuel.
Amorphotheca resinae Parbery, Aust. J. Bot. 17: 340 (1969) è un fungo ascomicete conosciuto come fungo del cherosene o del creosoto per la sua capacità di crescere su una varietà di substrati inospitali, tra cui cherosene, legno trattato con conservanti, metalli pesanti, resina di conifere, bitume ed asfalto.
Le colonie di questo fungo crescono fino a 2-3 mm di diametro in un periodo di dieci giorni in coltura a 20 °C su agar agar. Essa sono di colore che va dal grigio pallido al marrone oliva quando viste da sopra e di colore marrone-oliva scuro sul retro. Lo stato anamorfico di A. resinae è polimorfico ed è costituito da una serie di morfotipi geneticamente instabili compresi tra due forme estreme: A. resinae f. avellaneum e A. resinae f. resinae. In tutti i morfotipi i conidiofori sono spessi 3-6 µm. La forma dominante, f. avellaneum, è caratterizzata da catene a breve diramazione di 2-3 blastoconidi che emergono a triplette dalla diramazione principale. I conidiofori variano notevolmente in lunghezza, da 30 µm 1250 µm; quelli della f. resinae sono più lunghi, e meno variabili in lunghezza, rispetto a quelli della f. avellaneum (1000-2000 µm). Questo morfotipo, rispetto al primo, è composto da una lunga catena di 20 o più blastospores, con pochissime diramazioni laterali.
Gli ascocarpi maturi del teleomorfo sono costituiti da peridi sclerotoidi neri, con diametro di 500-1000 µm, ciascuno dei quali racchiude una cavità piena di ascospore libere. Nelle colture in agar, questi ascocarpi si trovano di solito dentro il substrato sotto il micelio vegetativo.
L'A. resinae ha la capacità di bonificare suoli contaminati da insetticidi, come il DDT, è associato alla biodegradazione di prodotti petroliferi e, producendo biosurfattanti, può essere utilizzato come alternativa ai detergenti chimici.
Amorphotheca resinae Parbery, Aust. J. Bot. 17: 340 (1969) è un fungo ascomicete conosciuto come fungo del cherosene o del creosoto per la sua capacità di crescere su una varietà di substrati inospitali, tra cui cherosene, legno trattato con conservanti, metalli pesanti, resina di conifere, bitume ed asfalto.
De kerosineschimmel, Amorphotheca resinae (geslachtelijke fase of teleomorf), synoniem Hormoconis resinae (Lindau) Arx & G.A. de Vries (de ongeslachtelijke fase of anamorf[1]) behoort tot de ascomyceten.[2] De schimmel komt in zeer veel uiteenlopende biotopen voor.
In kerosine en diesel kan de schimmel verstopping en corrosie van de brandstoftoevoerleidingen veroorzaken.[3] De schimmel breekt n-alkanen af, waarbij de gevormde vetzuren de oorzaak van de corrosie zijn. De benodigde zuurstof haalt de schimmel uit de verontreiniging van de brandstof met water.
Ook komt de schimmel voor op met carbolineum behandeld hout.[3]
De schimmel groeit onder andere op voedingsbodems met het door Campbell's geproduceerde "V8" en met al of niet 0,1% carbolineum. Het V8-sap bestaat voor 87% uit tomatensap met verder rode bietensap, selderijsap, wortelsap, slasap, peterseliesap, witte waterkerssap en spinaziesap. Na enting worden er in 5 dagen bij 25 °C poederachtige, 33 mm grote kolonies gevormd. De voedingsbodem wordt hazelnootkleurig tot bruin met een witte rand. Bij een voedingsbodem met 0,1 % carbolineum is de kleur asbruin met een minder duidelijke rand en een sterke, karakteristieke geur.[4]
Op een voedingsbodem vormt de schimmel bruine tot zwarte, ronde tot bijna ronde ascocarpen zowel in als op het voedingsmedium. Het ascocarp is 52 - 112 µm dik en 40-90 µm breed. Het 5 - 20 µm dikke peridium is donker gekleurd met soms enkele hyfen. Het ascocarp is een cleistothecium. De 12 - 27 µm lange en 10 - 15 µm brede sporenzakjes bevatten bijna ronde tot peervormige, kleurloze sporen. De 3,5 - 5,5 µm brede en 7 - 9,5 µm lange ascosporen zijn eencellig, spoelvormig tot iets bootvormig en kleuren lichtbruin.[5]
Conidioforen op lucifershoutjes geïmpregneerd met carbolineum zijn recht, onvertakt, gedrongen, donker, met tussenwanden, wrattig en vaak met een duidelijk onderscheidbare voetcel. De conidiofoor is 112 - 225 µm lang, maar soms wel tot 1 mm lang en 4,8 - 6,4 µm breed aan de basis en 3 - 4 µm aan de top. Er worden veel ramoconidia (vertakkende sporen) gevormd en tot 1000 blastosporen gerangschikt in korte kettingen. De 6,4 x 3,2 grote blastosporen zijn spoelvormig tot ovaal, eencellig, glad en bruin. De conidiën zijn grijs tot bruin. Vaak worden er dunne conidioforen gevormd die sterk lijken op de schimmeldraden. De ramoconidia zijn eencellig, glad of wrattig, 9,7 - 12,9 µm lang en 3,2 - 3.8 µm breed.
De kerosineschimmel, Amorphotheca resinae (geslachtelijke fase of teleomorf), synoniem Hormoconis resinae (Lindau) Arx & G.A. de Vries (de ongeslachtelijke fase of anamorf) behoort tot de ascomyceten. De schimmel komt in zeer veel uiteenlopende biotopen voor.
In kerosine en diesel kan de schimmel verstopping en corrosie van de brandstoftoevoerleidingen veroorzaken. De schimmel breekt n-alkanen af, waarbij de gevormde vetzuren de oorzaak van de corrosie zijn. De benodigde zuurstof haalt de schimmel uit de verontreiniging van de brandstof met water.
Ook komt de schimmel voor op met carbolineum behandeld hout.
De schimmel groeit onder andere op voedingsbodems met het door Campbell's geproduceerde "V8" en met al of niet 0,1% carbolineum. Het V8-sap bestaat voor 87% uit tomatensap met verder rode bietensap, selderijsap, wortelsap, slasap, peterseliesap, witte waterkerssap en spinaziesap. Na enting worden er in 5 dagen bij 25 °C poederachtige, 33 mm grote kolonies gevormd. De voedingsbodem wordt hazelnootkleurig tot bruin met een witte rand. Bij een voedingsbodem met 0,1 % carbolineum is de kleur asbruin met een minder duidelijke rand en een sterke, karakteristieke geur.
Amorphotheca resinae je grzib[6], co go ôpisoł Parbery 1969. Amorphotheca resinae nŏleży do zorty Amorphotheca i familije Amorphothecaceae.[7][8] Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.[7]
Amorphotheca resinae je grzib, co go ôpisoł Parbery 1969. Amorphotheca resinae nŏleży do zorty Amorphotheca i familije Amorphothecaceae. Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.
