Cystolepiota bucknallii is a species of basidiomycete fungus of the genus Cystolepiota. Found throughout Europe, it is a rare fungus occurring in deciduous forests. The small fruit bodies bear a distinctive smell of coal gas and appear in autumn on damp ground. It is not an edible mushroom.
The fruit body of Cystolepiota bucknallii is a relatively small, thin-fleshed agaric. The cap is at first hemispherical and becomes convex with maturity. It bears a broad central umbo and reaches 5 cm in diameter. The cap cuticle is white with a lilac or violet tinge. The gills are crowded and not attached to the stipe. Their colour is cream to pale yellow. The stipe is comparatively long (up to 6 cm), slender and bare, tinged lilac or violet except for the uppermost section where it is pallid. Both cap and stipe are covered with a mealy powder which is easily rubbed off. All parts are fragile. The flesh is white, thin and does not bear a distinctive taste.[2][3]
The spore mass is white. With the aid of a light microscope, the spores are seen ellipsoid, smooth and colourless. When Melzer's reagent is applied, the spore walls barely stain; hence, the spores are weakly dextrinoid. Their dimensions are 7.5–10 µm by 1–3.5 µm.[2][3]
Cystolepiota bucknallii has a characteristically pungent odour, reminiscent of coal gas or sulphur. Indole is present in this as well as in other similar-scented fungi: Tricholoma inamoenum, Tricholoma lascivum, Tricholoma sulphureum and others.[4]
While its edibility is not known, there exists speculation about possible toxicity.[2][3]
C. bucknallii has been recorded in various countries in central and northern Europe including France, Belgium, Switzerland, Austria, Germany, Denmark, Norway, Sweden and Russia.[5] It is a terrestrial decomposer which occurs in deciduous forests with moist, calcareous soils rich in nutrients and especially nitrogen. Fruit bodies appear in autumn.[3] Moreover, C. bucknallii is an uncommon or rare fungus whose populations are found in communities harbouring a diversity of other rare species. A population may serve as an indicator for rich, conservable biotopes.[6]
Cystolepiota bucknallii is a species of basidiomycete fungus of the genus Cystolepiota. Found throughout Europe, it is a rare fungus occurring in deciduous forests. The small fruit bodies bear a distinctive smell of coal gas and appear in autumn on damp ground. It is not an edible mushroom.
Pyökkiukonsieni (Cystolepiota bucknallii) on puolipallomainen, jauheinen ja vaalea ukonsienilaji. Sen jalka on purppuranvioletti ja siinä on jauhetta. Malto on vaaleanviolettia ja haisee pistävästi kaasulle. Heltat ovat kermanvaaleat. Sieni kasvaa lehtimetsissä Keski-Euroopassa eikä sitä esiinny Suomessa. [2]
Pyökkiukonsieni (Cystolepiota bucknallii) on puolipallomainen, jauheinen ja vaalea ukonsienilaji. Sen jalka on purppuranvioletti ja siinä on jauhetta. Malto on vaaleanviolettia ja haisee pistävästi kaasulle. Heltat ovat kermanvaaleat. Sieni kasvaa lehtimetsissä Keski-Euroopassa eikä sitä esiinny Suomessa.
Cystolepiota bucknallii is een meercellige schimmelsoort uit de familie van Agaricaceae. Deze soort staat op de Nederlandse rode lijst met de status gevoelig.
Czubniczka cuchnąca (Cystolepiota bucknallii (Berk. & Broome) Singer & Clémençon) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1881 r. Berkeley i Broome nadając mu nazwę Agaricus bucknallii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1972 r. Rolf Singer i Heinz Clémençon[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako czubajeczka Bucknala[3].
Średnicy 1–3 cm, barwy od jasnoliliowej do fioletowej, u dojrzałych owocników blednący, o powierzchni pokrytej mącznym lub ziarnistym komórkowym nalotem[4].
Blaszkowy, blaszki barwy żółtawej, o regularnej tramie[4].
Barwy kapelusza, pokryty mączystym nalotem, z zanikającą strefa pierścieniową[4].
O charakterystycznym zapach gazu koksowniczego lub skatolu, podobnie jak u gąski siarkowej (Tricholoma sulphureum)[4].
Biały, dekstrynoidalny. Zarodniki o pokroju eliptycznym, wydłużone, o wymiarach ok. 7,5–9×3–3,5 μm, gładkie, bez pory rostkowej[4].
Potwierdzono notowania tego gatunku w Austrii, Danii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Norwegii, Rosji, Szwecji i Wielkiej Brytanii[5]. Występuje również w Polsce, w piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska tego gatunku[3].
Saprotrof. Występuje w lasach liściastych i mieszanych, przeważnie na wapiennych glebach. Wytwarza owocniki od sierpnia do października[4].
Czubniczka cuchnąca (Cystolepiota bucknallii (Berk. & Broome) Singer & Clémençon) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).
